ΑΝΤΙΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΚΓΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
Σαββάτο 26/9: Πάρκο Μ. Μπότσαρη 12 πμ
Τρίτη 29/9: Συκιές ( απέναντι από το ΒΑΟ ) 6.00μμ
Πέμπτη 1/10: Αμπελόκηποι ( πλατεία ) 6.00μμ
Σαββάτο3/10: Άγαλμα Λαμπράκη 12πμ
ΑΝΤΙΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Σαββάτο3/10: Στον κοινωνικό χώρο για την ελευθερία «Μικρόπολις», Βενιζέλου και Β. Ηρακλείου 18, ώρα 8.00μμ
Βουλευτικές εκλογές 2009
Συζήτηση πάνω στη σκοπιμότητα της ψήφου και της αποχής
- Το σύστημα εξουσίας και η διαφθορά του
- Η κρίση της αριστεράς και το πολιτικό σύστημα
- Εκλογική αποχή: απουσία ή παρουσία;
- Το κοινωνικό κίνημα και η άμεση δημοκρατία σαν σύγχρονη ελευθεριακή πρόταση
Το σύστημα εξουσίας και η διαφθορά του
Ας ξεκινήσουμε με το νόημα της ψήφου σαν φορέα αλλαγής, με την έννοια της αλλαγής κυβέρνησης. Η οποιαδήποτε κυβέρνηση πιθανόν εκλεγεί, δεν έχει όχι μόνο την πρόθεση, αλλά ούτε καν τη δυνατότητα να χαράξει διαφορετική πολιτική από αυτήν που μέχρι τώρα βιώναμε. Τα περιθώρια βελτίωσης βρίσκονται αποκλειστικά στον άξονα της καλύτερης διαχείρισης των οικονομικών χωρίς αλλαγή κατεύθυνσης. Ο ρόλος της κάθε κυβέρνησης στο παρόν πολιτικό σύστημα είναι να διαχειριστεί τα διάφορα ζητήματα στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της ίδιας και αυτών που τη στηρίζουν και την ελέγχουν. Κακά τα ψέματα, οι ψηφοφόροι δεν είναι ούτε οι μόνοι, ούτε οι κύριοι υποστηρικτές των κυβερνήσεων.
Καλύτερα και από τους ψηφοφόρους και από τον μελλοντικό κυβερνήτη, την πολιτική που θα ακολουθηθεί την γνωρίζουν αυτοί που την χάραξαν. Ο Αλμούνια, διορισμένος υπάλληλος της Ε.Ε., προεκλογικά διαμηνύει από τις Βρυξέλλες τις απαιτήσεις του από τη μέλλουσα κυβέρνηση, γνωρίζοντας πως κανένας πρωθυπουργός δε θα του χαλάσει το χατίρι. Η οποιαδήποτε δημοκρατική κυβέρνηση, μέσω της Ε.Ε. των αφεντικών δεν είναι παρά το εκτελεστικό όργανο της παγκόσμιας κυριαρχίας. Μιλάμε για ένα τέρας με πολλά κεφάλια: G8, G20, ΝΑΤΟ, Ο.Η.Ε., Δ.Ν.Τ., Π.Ο.Ε., Παγκόσμια Τράπεζα, ο μελλούμενος Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων κ.τ.λ. Στο κοινοβούλιο, στο μέγαρο Μαξίμου και στα υπουργία δεν παράγεται πολιτική, απλώς διεκπεραιώνονται αποφάσεις που πάρθηκαν από αλλού και από άλλους, όχι εκλεγμένους αλλά διορισμένους υπαλλήλους της παγκόσμιας κυριαρχίας. Οι προθέσεις τους είναι σαφείς.
Η εξουσία, πάντα ίδια κατά βάθος, δεν έχει καμιά ανάγκη να μας ρωτήσει τον δρόμο που θα τραβήξει, αυτόν τον ξέρει πολύ καλά, έχει όμως ανάγκη να ορίσουμε εμείς το διαχειριστή, για να τον σεβόμαστε κιόλας. Όταν μας ζητάνε να ψηφίσουμε, είναι σαν να μας ρωτάνε να διαλέξουμε από μια προκαθορισμένη γκάμα επιλογών: ότι και να διαλέξουμε το έχουν πρώτα επιλέξει άλλοι για εμάς. Έχει όμως τεράστια σημασία το να απαντήσουμε κάτι. Αυτό γιατί η απάντησή μας είναι η αποδοχή της ερώτησης, είναι η επιβεβαίωση της ύπαρξης και του ρόλου αυτού που βάζει το ερώτημα. Έτσι η ψήφος μας δεν έχει ως προς το περιεχόμενό της κανένα νόημα. Ότι και να ψηφίσουμε πετυχαίνουμε το ίδιο πράγμα: την αποδοχή της ύπαρξης και του ρόλου κάποιου να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς και σύμφωνα με το δικό του πλέγμα συμφερόντων.
Σήμερα το πολιτικό σύστημα που βλέπουμε να καταρρέει, μας ζητάει να κλείσουμε τα μάτια στο αδιέξοδο και ψηφίζοντας οτιδήποτε να επιβεβαιώσουμε την σταθερότητά του και το δικαίωμά του να ρυθμίζει τις ζωές μας. Με τον τρόμο της ακυβερνησίας ωθεί τους απογοητευμένους από τα κόμματα σε συσπείρωση και με το πρόσχημα της κρίσης, του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους εξαγγέλλει στην κοινωνία την ανάγκη συρρίκνωσης των διεκδικήσεών της και διόγκωσης της ανοχής της απέναντι στο σύστημα που κλέβει τη Ζωή και την Ελευθερία των πολλών για να είναι ελεύθεροι και καλοζωισμένοι οι βατοπεδινοί, οι κουμπάροι, οι Ζαχόπουλοι και οι Χριστοφοράκοι… Πρώτη φορά μας λέει στα ίσια πως δεν έχουμε να περιμένουμε καλύτερες μέρες, και μέσα σε όλη αυτή τη ανασφάλεια που σπέρνει βρίσκει έδαφος να επενδύσει στον τομέα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, εγκαλώντας μεταξύ άλλων, τους φιλήσυχους πολίτες να γίνουν αγανακτισμένοι.
Από το κράτος πρόνοιας είμαστε στην διαδικασία όπου σιγά και μεθοδικά περνάμε στο κράτος ελέγχου. Αυτό αποδεικνύουν και άλλωστε οι πολιτικές που από την μία άρουν τις υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στον πολίτη ( δικαίωμα στην εργασία, στην ασφάλιση, στην δωρεάν εκπαίδευση, στην υγεία ), και από την άλλη υφαίνετε ένα τοίχος ελέγχου και υποταγής που καλύπτει την κοινωνία. Τρομονόμοι-κουκουλονόμοι-δικαστική αδιαλλαξία-φυλακές-αστυνόμευση-πογκρόμ σε μετανάστες-δόγμα νόμος και τάξη. Στα κοινωνικά προβλήματα της οικονομικής κρίσης που αυτοί κατασκεύασαν και προκάλεσαν η απάντηση είναι το γκλόπ του Ματατζή.
Η τακτική είναι γνωστή και δοκιμασμένη, στηρίζεται στο δόγμα Φρίντμαν *.
Κάτω από το βάρος όλων αυτών απαιτείται «νωπή λαϊκή εντολή». Αυτοί που θα συνδράμουν την υπόθεση είναι γνωστοί: όλη η διεφθαρμένη ελίτ της χώρας θα συμμετέχει, αρχισυντάκτες, καναλάρχες, τραπεζίτες, βιομήχανοι, μεγαλοεργολάβοι, καρεκλοκένταυροι πολιτικοί και κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές σπεύδουν όλοι μαζί για το κρυφό και φανερό τους ρόλο στην παράσταση. Στη δημοκρατία ως γνωστόν δεν υπάρχουν αδιέξοδα αλλά δύσκολοι δρόμοι και υπεύθυνες αποφάσεις. Αυτό καλούνται να μας αποδείξουν δείχνοντας το δρόμο της κοινωνικής ανέλιξης: το δρόμο του γλειψίματος και της υποταγής, το δρόμο του λαδώματος, της μίζας και της συνομωσίας των δειλών. Αυτό το δρόμο έχουν να μας προτείνουν και κάποιοι δυστυχώς θα τσιμπήσουν… έτσι πολλοί οι μικροαστοί και οι γλώσσες τους μεγάλες… Ακόμα και η διατύπωση της ανάγκης για ανανέωση με τον όρο «νέο αίμα» δείχνει την ανάγκη του συστήματος να αναπαραχθεί και να εμπλακούν νέα σόγια σε όλη αυτή τη βρώμικη διαδικασία. Πυρήνας όλης αυτής της διαφθοράς είναι η ίδια η διαχωρισμένη εξουσία που τρέφεται από τις μικρές και μεγάλες θέσεις που επιφυλάσσει για τον καθένα. Η διαχωρισμένη εξουσία δεν μπορεί παρά να διαχειρίζεται τη διαφθορά που παράγει. Αν θέλει να σταματήσει τη διαφθορά, θα πρέπει να αυτοκαταργηθεί. Αν θέλουμε εμείς να σταματήσουμε τη διαφθορά, θα πρέπει να αψηφήσουμε την εξουσία.
Η κρίση της αριστεράς και το πολιτικό σύστημα
Η ιστορική ήττα των ιδεών της αριστεράς φαίνεται καθαρά και από την μείωση της επιρροής της στην κοινωνία. Η αριστερά σήμερα πλησιάζει την κοινωνία με δύο τρόπους: ο ένας είναι ο λαϊκισμός και ο άλλος είναι η συμμετοχή της στα κινήματα. Η συμμετοχή της αριστεράς και των μικρών κομμάτων στα σύγχρονα κινήματα οφείλεται σε λόγους παράδοσης και φετιχισμού, ενώ στο πεδίο των ιδεών και των προτάσεων ελάχιστα έχει να προσφέρει. Παρόλη τη συμμετοχή της στα κοινωνικά κινήματα και στις κοινωνικές αντιστάσεις, η αριστερά σα δομή, δεν ασκεί σχεδόν την παραμικρή κριτική στους θεσμούς και στις διαδικασίες της εξουσίας. Μπορεί να φτάσει στο σημείο να παύσει έναν αγώνα προκειμένου να συμμετέχει σε μια εκλογική καταμέτρηση δυνάμεων, με στόχο την κεφαλαιοποίηση του αγώνα σε ψήφους. Έτσι, για την αριστερά τα κινήματα φαίνεται να μην είναι άλλο από ένα πεδίο αναπαραγωγής. Για αυτούς οι εκλογές δίνουν τη δυνατότητα της διεκδίκησης του ποτηριού με το δροσερό νερό που έχουν ανάγκη μετά την καυτή ιστορική τους ήττα. Είναι η ύστατη προσπάθεια των μαρξιστών να μη διαγραφούν από τη σύγχρονη πολιτική ιστορία.
Ως κομμάτι του πολιτικού συστήματος η αριστερά δεν είναι απλώς ένα ανάχωμα στην κοινωνική χειραφέτηση αλλά βασικός πυλώνας στήριξης των φιλελεύθερων ολιγαρχιών ή αλλιώς ψευδεπίγραφων δημοκρατιών σα τη δική μας. Ο κανόνας επιβεβαιώνεται από την Κίνα μέχρι τη Λατινική Αμερική. Το κακό με αυτή την κατάσταση δεν είναι απλώς αυτός ο εισοδισμός, αλλά το ότι άγουν και φέρουν τα κινήματα, ως να ήταν ιδιοκτησία τους, μέσα στο παιχνίδι των εκλογών και στις διαδικασίες του διεφθαρμένου αυτού πολιτικού συστήματος στο οποίο συμμετέχουν. Το είδαμε αυτό να συμβαίνει με το άρθρο 16, με την εξέγερση των φυλακισμένων, με τον αγώνα των καθαριστριών κ. α.
Η αριστερά τραγούδησε πολύ καιρό πριν το τελευταίο της επαναστατικό άσμα, σήμερα, προσφέρει στις φιλελεύθερες ολιγαρχίες αυτό ακριβώς που έχουν ανάγκη: υπηρεσίες ενσωμάτωσης και εξωραϊσμού. Σαν παράφωνη ξεκούρδιστη μπάντα τραγουδάει το κύκνειο άσμα της που λέει καμιά ψήφος να μην πάει χαμένη και καταγγέλλει τους απέχοντες από τις εκλογές για απολιτική στάση.
Νιώθουμε την ευθύνη να επισημάνουμε την διαχωριστική γραμμή που διακρίνει τις ηγεσίες της αριστεράς, είτε κοινοβουλευτικές είτε εξωκοινοβουλευτικές, από τους ανιδιοτελείς αγωνιστές που συμμετέχουν στην αριστερά. Τα παραπάνω που γράφονται δεν αποδίδονται σε αυτούς ως πράξεις, αλλά αντίθετα τους αφορούν άμεσα γιατί αυτοί είναι οι κυρίως εγκλωβισμένοι των μαρξιστικών πολιτικών και ιδεολογιών τους.
Εκλογική αποχή: απουσία ή παρουσία;
Κατά την καθεστωτική προπαγάνδα, η εκλογική αποχή δεν μπορεί να ερμηνευθεί παρά ως πολιτική αδιαφορία. Όποιος δεν προσέρχεται στις εκλογές, κατά τη γνώμη τους, δεν είναι παρά ένας κοινωνικά και πολιτικά αδιάφορος άνθρωπος. Πράγματι, αρκετοί από τους απέχοντες μπορεί να νοιώθουν ότι απλά δεν τους αφορά η διαδικασία χωρίς να έχουν και άδικο σε αυτό, αλλά κατά τα άλλα είναι εντελώς κομφορμιστές που δεν τους αφορά άλλο από την άνεσή τους και τη βόλεψή τους. Ωστόσο η καθημερινή επαφή με τους ψηφοφόρους του κανένα μας δίνει εντελώς διαφορετική εικόνα. Η άρνησή τους να συμμετέχουν στη φιέστα της δημοκρατίας έγκειται στο γεγονός πως όλο και περισσότερο χάνουν τις ελπίδες και παύουν να τρέφουν αυταπάτες για μια υπόθεση τελειωμένη. Η άρνησή μας να ψηφίσουμε είναι κομμάτι της καθημερινής εναντίωσής μας προς την εξουσία. Το γεγονός της απουσίας πολιτικού στίγματος στην αποχή αφήνει ένα πολιτικό κενό που αν δε γεμίζεται από ένα αντίστοιχο κίνημα τότε η αποχή αφήνεται να μεταφραστεί σαν απλή πολιτική απουσία. Μεγαλύτερη όμως πολιτική παρουσία από την παρουσία στις κοινωνικές αντιστάσεις και στο κοινωνικό κίνημα δεν μπορεί να υπάρξει. Είναι αυτό το κίνημα που μπορεί να κάνει τους απέχοντες από την εκλογική διαδικασία πρωταγωνιστές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Τα χαρακτηριστικά αυτού του κινήματος θα συζητήσουμε παρακάτω.
Το κοινωνικό κίνημα και η άμεση δημοκρατία σαν σύγχρονη ελευθεριακή πρόταση
Μακριά από τις εκλογές και τα κόμματα, στις μέρες μας, βλέπουμε να ξεπηδούν διαρκώς κοινωνικοί αγώνες εκτός θεσμικού πλαισίου, αυτοσχέδιοι, με συχνά απρόσμενο περιεχόμενο, ριζοσπαστικοί, αντι-ιεραρχικοί και αμεσοδημοκρατικοί.
Έτσι από τους πολίτες κατά του λιθάνθρακα μέχρι την πανελλαδική κίνηση ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, από τον ανεξάρτητο ταξικό αγώνα της Κ. Κούνεβα και των καθαριστριών μέχρι τη μάχη μεγάλου μέρους των κατοίκων της Β. Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη του χρυσού και την καταστροφή του ζωτικού τους χώρου, από τη δράση των Συκεωτών ενάντια στις κεραίες κινητής τηλεφωνίας ως την βίαιη εναντίωση των κατοίκων της Λευκίμης, του Γραμματικού και του Ελληνικού στη μετατροπή των περιοχών τους σε σκουπιδότοπους, διακρίνουμε κάποια κοινά χαρακτηριστικά τα οποία γέννησαν και την εξέγερση του Δεκέμβρη:
- βλέπουμε τους φορείς των αγώνων αυτών να οργανώνονται αμεσοδημοκρατικά και να συγκροτούνται από απλούς ανθρώπους/πολίτες χωρίς τιμές και τίτλους,
- βλέπουμε τους εκάστοτε τοπικούς άρχοντες και τα κόμματα είτε να καπηλεύονται είτε να εναντιώνονται στους αγώνες που δε μπορούν να ελέγξουν και να καθοδηγήσουν,
- βλέπουμε επίσης σήμερα, σε αντίθεση με το παρελθόν των αμιγώς πολιτικών ενώσεων, τη διάχυση του πολιτικού στο κοινωνικό και αντίστροφα. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που επιτρέπει την ύπαρξη μέσα σε αυτές τις κινήσεις της αλληλεγγύης αυτής που βιώνεται από τα άτομα κάθε μέρα, δίνοντας έτσι νέα νοήματα στον κοινωνικοπολιτικό αγώνα. Μιλάμε δηλαδή για την κοινωνική αλληλεγγύη που προηγείται των πιθανών δυσκολιών και διώξεων σε αντίθεση με την πολιτική αλληλεγγύη που συνήθως έπεται...
- τέλος βλέπουμε - και αξίζει να το επισημάνουμε - ένα χαρακτηριστικό που έρχεται σε σύγκρουση με την κλασσική επαναστατική θεώρηση των κοινωνικών αγώνων: αυτό της πραγμάτωσης. Μιλάμε πλέον για κοινωνικούς αγώνες που αφορούν το εδώ και το σήμερα, αφήνουμε δηλαδή πίσω τους αγώνες που αναφέρονται στη μεταεπαναστατική κοινωνία ή αλλιώς στα πιλάφια που τάζει ο Αλλάχ στον παράδεισο... Και είναι αυτό το χαρακτηριστικό που επιτρέπει την ύπαρξη της άμεσης δημοκρατίας: γιατί όταν μιλάμε και δρούμε για το εδώ και το σήμερα μπορούμε να μιλήσουμε και να δράσουμε ΌΛΟΙ ΜΑΣ, ενώ όταν μιλάμε για φαντασίες και ιδεολογήματα τον πρώτο λόγο έχουν πάντα αυτοί που τα εφηύραν και οι καλύτεροί τους ερμηνευτές...
Αυτή είναι λοιπόν η σύγχρονή ελευθεριακή πρόταση. Η πρόταση της άμεσης δημοκρατίας και της αλληλεγγύης:
- Της άμεσης δημοκρατίας που μπαίνει μέσα στις γειτονιές και στα χωριά και βγαίνει στους δρόμους για να παράγει δίκαιο, κοινωνικό όχι κρατικό δίκαιο, δίκαιο απ’ αυτό που το κράτος έχει απαγορεύσει, απ’ αυτό που είναι συνήθως παράνομο.
- Της αλληλεγγύης των ανθρώπων που αντιλαμβάνονται πως η ζωή και η ελευθερία τους συμπληρώνεται από τη ζωή και την ελευθερία των άλλων γύρω τους και παλεύουν για αυτήν.
- Των κινημάτων που ξεπηδούν μέσα από την ίδια την κοινωνία και δεν ελέγχονται από κανένα κόμμα και καμιά οργάνωση, που δεν ανέχονται να εξυπηρετούν συγκεκαλυμμένες απώτερες σκοπιμότητες πέραν του άμεσού τους σκοπού.
Των κινημάτων που όταν πραγματεύονται π.χ. τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας και τις επιπτώσεις της ακτινοβολίας στους Συκεώτες, παίρνουν αμεσοδημοκρατικά αποφάσεις μέσα στις Συκιές, με τους Συκεώτες και για τις ίδιες τις Συκιές, όχι γενικώς και αορίστως. Αποφάσεις που δεν τις παίρνουν απλώς, αλλά τις εφαρμόζουν κιόλας. Η αμεσότητα της δημοκρατίας δεν μπορεί να έγκειται μόνο στην αμεσότητα της διαδικασίας, δηλαδή στην απουσία αντιπροσώπων και διαμεσολαβητών, πρέπει να έγκειται και στην αμεσότητα του σκοπού – στην αμεσότητα της δράσης. Με αυτά τα κινήματα συντασσόμαστε, σε αυτά τα κινήματα συμμετέχουμε, αυτά είναι τα κινήματα που μπορούν να στιγματίσουν πολιτικά την εκλογική αποχή.
* Μίλτον Φρίνμαν : Μεγάλος «γκουρού» του αχαλίνωτου καπιταλισμού, συντηρητικός φιλελεύθερος οικονομολόγος που στο βιβλίο του «καπιταλισμός και ελευθερία», το 1962 είχε γράψει «μόνο μια κρίση - πραγματική ή πλασματική - παράγει αληθινή αλλαγή. Όταν μια κρίση εμφανίζεται, τα μέτρα που λαμβάνονται εξαρτώνται από τις ιδέες που υπάρχουν στην κοινωνία… Η βασική μας μέριμνα θα πρέπει να είναι η ανάπτυξη εναλλακτικών λύσεων στις υπάρχουσες πολιτικές (αυτές που απορρίπτει ο Φρίντμαν), έτοιμες να εφαρμοστούν όταν, λόγω της κρίσης, το αδύνατο γίνεται πολιτικά αναπόφευκτο». Ενώ για την κυβέρνηση πίστευε πως η μόνη λειτουργία της πρέπει να είναι «η προστασία της ελευθερίας μας από του εξωτερικούς εχθρούς… και από τους ίδιους συμπολίτες μας. Είναι να συντηρεί τον νόμο και την τάξη, να προστατεύει τις ιδιωτικές συμβάσεις και τις ανταγωνιστικές αγορές». Η συνταγή του έγινε γνωστή ως shock therapy (θεραπεία με σοκ). Είναι η αντίστοιχη οικονομική έκδοση του δόγματος του Βιετνάμ «καταστρέψτε το χωριό για να το σώσετε» και είναι το ίδιο σκληρή.
ΠΗΓΕΣ : Zmagazine - Znet
www.resistance2003.gr
Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009
Νέα τρομοϋστερία με την υποτιθέμενη γιάφκα του Χαλανδρίου!
Αυτή τη στιγμή έχουν οδηγηθεί στον Ανακριτή τέσσερις συλληφθέντες που κατηγορούνται ότι συγκρότησαν "τρομοκρατική οργάνωση" και τα γνωστά μπλα μπλα των διωκτικών αρχών και του βαθέως κράτους. Έξω από τα δικαστήρια βρίσκονται περίπου 200 αλληλέγγυοι προς τους συλληφθέντες. Η όλη υπόθεση είναι σαθρή και συνάμα άκρως πολιτική και ανησυχητική. Μας γυρίζει πίσω στις μέρες του 2002. Εδώ πρέπει να πάρει θέση η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ αλλά και η ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Τα επιτελεία της άρχουσας τάξης ξέρουν καλά ότι όποιο κι αν θα είναι το αποτέλεσμα στις κάλπες της 4ης Οκτωβρίου, μετεκλογικά ο ταξικός πόλεμος θα κλιμακωθεί. Δημιουργούν κλίμα και συνθήκες για να αποτρέψουν μια νέα έκρηξη στον δρόμο που άνοιξε ο Δεκέμβρης. Πίσω από τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας που διαδίδονται στην υπόθεση της υποτιθέμενης γιάφκας του Χαλανδρίου, αποσιωπώνται μια σειρά κρίσιμα ερωτηματικά: 1. Γιατί η αστυνομία αφού ισχυρίζεται ότι παρακολουθούσε τους υπόπτους επί μήνες, δεν απέτρεψε την τελευταία βομβιστική ενέργεια που χρεώνει στους συλληφθέντες; Μήπως γιατί δεν την έκαναν αυτοί που έπιασε; Αλλά αντίθετα έπιασε κάποιους για να τους φορτώσει τον μισό ποινικό κώδικα, ελλείψει ενόχων για να παρουσιάσει έργο προεκλογικά; 2. Γιατί οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής μέσα από το site τους επίσημα είχαν προαναγγείλει συλλήψεις για την «τρομοκρατία» εδώ και τρεις μήνες; Μήπως γιατί από τότε τις μαγείρευαν τα αφεντικά τους; 3. Γιατί δόθηκαν στην δημοσιότητα τα ονόματα των συλληφθέντων μαζί με στοιχεία για την προσωπική ζωή τους κατά παράβαση των ατομικών δικαιωμάτων τους; Την ίδια συμπεριφορά έχει η ΕΛ.ΑΣ. όταν μέλη της συλλαμβάνονται για αξιόποινες ενέργειες; Την ίδια συμπεριφορά έχουν τα ανθρωποφάγα ΜΜΕ όταν συλλαμβάνεται κάποιος μεγαλοσχήμων της ελίτ; 4. Γιατί τονίζεται ιδιαίτερα η μεσο-αστική καταγωγή των συλληφθέντων και η εμπλοκή τους, όπως άλλωστε του συνόλου της νεολαίας, στην εξέγερση του Δεκέμβρη; Μήπως για να συκοφαντηθεί αυτός ως πράξη «βολεμένων μικροαστών»; 5. Γιατί δόθηκαν στην δημοσιότητα τα ονόματα των καταζητούμενων μαζί με την εκτίμηση ότι κρύβονται σε χώρους πανεπιστημιακού ασύλου ή καταλήψεις στέγης; Στα σοβαρά μπορεί να πιστέψει κανείς ότι υπάρχει περίπτωση ένας υποτιθέμενος αντάρτης πόλεων, να είναι τόσο αφελής ώστε να κρύβεται εκεί; Αποτελεί ή όχι αυτό, μια ευθεία απειλή κατά του ασύλου και κατά των στεκιών νεολαίας; 6. Γιατί δεν τηρεί το ίδιο το κράτος και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του, το τεκμήριο της αθωότητας; Οι ίδιοι οι νεαροί συλληφθέντες, αρνούνται κάθε σχέση με ενέργειες ατομικής βίας. Τα δικονομικά και δημοκρατικά δικαιώματα τους έχουν παραβιαστεί κατάφορα. Κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αδιάφορος στην απόπειρα να μαγειρέψουν μια τρομο - υστερία της κατσαρόλας. * Όχι στην νέα σκευωρία της αστυνομίας και του βαθέως κράτους. * Αλληλεγγύη σε κάθε διωκόμενο, πάνω στα κόκαλα του οποίου η κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί να στήσει τα μικρο-εκλογικά σενάρια της και το αστικό κράτος- τρομοκράτης να μετατρέψει την χώρα σε νεκροταφείο των ελευθεριών του λαού της.
ΠΗΓΗ:
politikokafeneio.com
ΠΗΓΗ:
politikokafeneio.com
ΡΟΔΟΣ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΝΑΝΔΡΟΥ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΥ
Το Κράτος και οι τραμπούκοι τους.
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2009, με αφορμή την επικείμενη προεκλογική ομιλία του Καραμανλή, το νησί είχε αφισοκολληθεί από άκρη σε άκρη. Το βράδυ της ίδιας μέρας και ώρα 23.30 μμ, τέσσερις σύντροφοι, ηλικίας από 17 μέχρι 21, δέχτηκαν επίθεση στον κεντρικότερο δρόμο της Ρόδου (οδός Δημοκρατίας), για τον απόλυτα λογικό λόγο ότι κατέβαζαν αφίσες. Την ίδια ώρα, ένα αμάξι Γκολφ σκούρου χρώματος, σταμάτησε στην άκρη του δρόμου. Από αυτό κατέβηκαν τρεις άνδρες και επιτέθηκαν άγρια στα παιδιά ανοίγοντας το κεφάλι του ενός και ξεριζώνοντάς του μια τούφα μαλλιών. Έπειτα από αναγνώριση των δραστών σε αναρτημένες από τους ίδιους φωτογραφίες στο Διαδίκτυο, η αλήθεια αποκαλύφθηκε. Οι τρεις τραμπούκοι που ξυλοκόπησαν τα παιδιά είναι:
Παναγιώτης Μωυσίδης, μέλος ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, Πρώην Πρόεδρος Φοιτητικού Συλλόγου Τ.Μ.Σ
Θέμης Μπίμπας, νυν σύμβουλος στο γραφείο του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κ. Κόκκινου, μέλος ΟΝΝΕΔ, πρόεδρος Φ.Σ. Τ.Μ.Σ, πρώην μέλος ΔΑΠ-ΝΔΦΚ
Άγγελος Γούναρης, , μέλος ΟΝΝΕΔ, πρώην μέλος ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στο Τ.Μ.Σ..
Ακολουθεί η μαρτυρία ενός από τα παιδιά που δέχθηκαν τη φασιστική επίθεση:
«Παρέα με μερικούς φίλους λέμε να πάμε μια βόλτα από το κέντρο. Βγαίνοντας από το Πανεπιστήμιο αντικρίζουμε ένα θέαμα πολύ άσχημο. Σε κάθε κολόνα φωτισμού υπάρχει και από μια αφίσα πολιτικής διαφήμισης. Σαν κάτοικοι αυτής της πόλης παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας και κάνουμε κατά την γνώμη μας κάτι πολύ λογικό. Αρχίζουμε και κατεβάζουμε όλες τις αφίσες. Οι αντιδράσεις των περαστικών ήταν θετικές φωνάζοντας “καλά κάνετε παιδία…”
Στο τέλος του δρόμου ένα σκούρο αμάξι σταματάει. Τρεις άνδρες έρχονται προς το μέρος μας. Ο ένας φορούσε μπλούζα ΔΑΠ – ΝΔΦΚ. Με την αφορμή ότι αυτοί τις βάλανε και χωρίς δεύτερη κουβέντα, άρχισαν να μας χτυπάν και να μας βρίζουν, στη μέση του δρόμου. Εμείς απλά αμυνθήκαμε, προσπαθώντας να αποφύγουμε τα χτυπήματα τους. Ένας από εμάς, τους έλεγε “... μη μας χτυπάτε, μπορείτε να μας μιλήσετε …». Εκ μέρους τους δεν υπήρχε τέτοια διάθεση. Όταν άρχισαν να απομακρύνονται, δεχτήκαμε λεκτικές απειλές … »
Την επόμενη μέρα το πρωί, έγινε ενημέρωση στο πανεπιστήμιο για τον ξυλοδαρμό. Ακολούθησε λογομαχία με μέλη της παράταξης ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που κατέληξε σε σύγκρουση.
ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΓΙΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ.. ΞΥΛΟΚΟΠΟΥΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΠΛΑΤΕΣ ΑΛΛΟΝΩΝ. .
Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΛΙΟΥ ΚΥΛΙΚΕΙΟΥ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ
paliokylikeio.blogspot.com
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2009, με αφορμή την επικείμενη προεκλογική ομιλία του Καραμανλή, το νησί είχε αφισοκολληθεί από άκρη σε άκρη. Το βράδυ της ίδιας μέρας και ώρα 23.30 μμ, τέσσερις σύντροφοι, ηλικίας από 17 μέχρι 21, δέχτηκαν επίθεση στον κεντρικότερο δρόμο της Ρόδου (οδός Δημοκρατίας), για τον απόλυτα λογικό λόγο ότι κατέβαζαν αφίσες. Την ίδια ώρα, ένα αμάξι Γκολφ σκούρου χρώματος, σταμάτησε στην άκρη του δρόμου. Από αυτό κατέβηκαν τρεις άνδρες και επιτέθηκαν άγρια στα παιδιά ανοίγοντας το κεφάλι του ενός και ξεριζώνοντάς του μια τούφα μαλλιών. Έπειτα από αναγνώριση των δραστών σε αναρτημένες από τους ίδιους φωτογραφίες στο Διαδίκτυο, η αλήθεια αποκαλύφθηκε. Οι τρεις τραμπούκοι που ξυλοκόπησαν τα παιδιά είναι:
Παναγιώτης Μωυσίδης, μέλος ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, Πρώην Πρόεδρος Φοιτητικού Συλλόγου Τ.Μ.Σ
Θέμης Μπίμπας, νυν σύμβουλος στο γραφείο του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κ. Κόκκινου, μέλος ΟΝΝΕΔ, πρόεδρος Φ.Σ. Τ.Μ.Σ, πρώην μέλος ΔΑΠ-ΝΔΦΚ
Άγγελος Γούναρης, , μέλος ΟΝΝΕΔ, πρώην μέλος ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στο Τ.Μ.Σ..
Ακολουθεί η μαρτυρία ενός από τα παιδιά που δέχθηκαν τη φασιστική επίθεση:
«Παρέα με μερικούς φίλους λέμε να πάμε μια βόλτα από το κέντρο. Βγαίνοντας από το Πανεπιστήμιο αντικρίζουμε ένα θέαμα πολύ άσχημο. Σε κάθε κολόνα φωτισμού υπάρχει και από μια αφίσα πολιτικής διαφήμισης. Σαν κάτοικοι αυτής της πόλης παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας και κάνουμε κατά την γνώμη μας κάτι πολύ λογικό. Αρχίζουμε και κατεβάζουμε όλες τις αφίσες. Οι αντιδράσεις των περαστικών ήταν θετικές φωνάζοντας “καλά κάνετε παιδία…”
Στο τέλος του δρόμου ένα σκούρο αμάξι σταματάει. Τρεις άνδρες έρχονται προς το μέρος μας. Ο ένας φορούσε μπλούζα ΔΑΠ – ΝΔΦΚ. Με την αφορμή ότι αυτοί τις βάλανε και χωρίς δεύτερη κουβέντα, άρχισαν να μας χτυπάν και να μας βρίζουν, στη μέση του δρόμου. Εμείς απλά αμυνθήκαμε, προσπαθώντας να αποφύγουμε τα χτυπήματα τους. Ένας από εμάς, τους έλεγε “... μη μας χτυπάτε, μπορείτε να μας μιλήσετε …». Εκ μέρους τους δεν υπήρχε τέτοια διάθεση. Όταν άρχισαν να απομακρύνονται, δεχτήκαμε λεκτικές απειλές … »
Την επόμενη μέρα το πρωί, έγινε ενημέρωση στο πανεπιστήμιο για τον ξυλοδαρμό. Ακολούθησε λογομαχία με μέλη της παράταξης ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που κατέληξε σε σύγκρουση.
ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΓΙΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ.. ΞΥΛΟΚΟΠΟΥΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΠΛΑΤΕΣ ΑΛΛΟΝΩΝ. .
Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΛΙΟΥ ΚΥΛΙΚΕΙΟΥ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ
paliokylikeio.blogspot.com
Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009
Σταυρώστε, Ψηφίστε, Τελειώσατε κοιμηθείτε ήσυχοι, σε 4 χρόνια θα είστε πάλι χρήσιμοι...
Με αυτή τη γρήγορη και ανώδυνη διαδικασία οι αυτόκλητοι επαγγελματίες της πολιτικής σε καλούν και πάλι να συμμετάσχεις στο εκλογικό καρναβάλι. Σε καλούν να διαιωνίσεις τις υπάρχοντες δομές και τους θεσμούς της κυριαρχίας καθώς και το καθεστώς εκμετάλλευσης. Ουσιαστικά σε καλούν να ανανεώσεις το υπάρχον κοινωνικό συμβόλαιο της συναίνεσης με το καθεστώς. Να εκλέξεις τους επόμενους εμπρηστές και καταπατητές των δασών, τους επόμενους ληστές του λαϊκού πλούτου, τους επόμενους ηθικούς αυτουργούς δολοφονιών εργατών σε εργοτάξια, μεταναστών στα σύνορα, 15χρονων στο κέντρο της Αθήνας και κρατουμένων στα "σωφρονιστικά τους καταστήματα". Μέσα στη κυρίαρχη ιδεολογία της απάθειας και του ατομισμού, οι εκλογές παρουσιάζονται σαν την αποθέωση της "συμμετοχής" στα κοινά. Αυτή η θεώρηση είναι προφανώς αυταπάτη γιατί η διαχείρηση της ζωής σου παραμένει στα χέρια άλλων. Διανύοντας τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση των τελευταίων χρόνων οι εκλογές αποκτούν ακόμα μια ιδιαίτερη σημασία. Λειτουργούν σαν βαλβίδα εκτόνωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας που αναμένεται ακόμα εντονότερη στο προσεχές μέλλον. Με την οικονομική ανέχεια, την συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, την καταστροφή του περιβάλλοντος η κυριαρχία γνωρίζει ότι το μέλλον της προβλέπεται δυσοίωνο. Το πρώτο πλήγμα για αυτήν ήταν η εξέγερση του Δεκέμβρη. Γι αυτό και τα ΜΜΕ, σαν μηχανισμοί παραγωγής κοινής γνώμης, απονοηματοδοτούν την εξέγερση και τις αντιεξουσιαστικές δομές που αυτή δημιούργησε και ξεκινάνε μια καμπάνια τρομοκρατίας και συκοφάντησης των πιο ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας, γηγενών και μεταναστών, σαν τα υποκείμενα των μελλοντικών εξεγέρσεων. Ενισχύοντας έτσι συντηρητικές και ακροδεξιές απόψεις. Στην ίδια συχνότητα χρησιμοποιώντας την τακτική της αφομοίωσης, πλασάρουν την ψευδαίσθηση της Αλλαγής, είτε μέσω της ανακύκλωσης μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων είτε μέσω της εναλλακτικής επιλογής της αριστεράς (εσωκοινοβουλευτικής ή εξωκοινοβουλευτικής αλλά ποτέ αντικοινοβουλευτικής), σαν λύση για το κοινωνικό-οικονομικό τέλμα. Φυσικά όμως οι εξεγερμένοι δεν εννοούσαν τέτοια αλλαγή... Οι δομές που αναδείχθηκαν το Δεκέμβρη - οι τοπικές λαϊκές συνελεύσεις στους επανακοιοποιημένους, κοινωνικούς πια, χώρους με απουσία αρχηγών ή ειδικών αντιπροσώπων - ΔΕΝ χωράνε μέσα στις κάλπες. Το πρόταγμα μας για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση είναι μια κοινωνία όπου οι σχέσεις μεταξύ των ατόμων είναι σχέσεις αλληλεγγύης. Οι λήψεις αποφάσεων θα πραγματοποιούνται σε αυτόνομες, αντιεραρχικές αυτοοργανωμένες συνελεύσεις, στις οποίες καταργείται στη πράξη η αντιπροσώπευση αφού το κάθε άτομο θα έχει ισότιμη γνώμη. Η εκλογική απεργία είναι η άρνηση της υποταγής και ανάδειξης οποιουδήποτε επίδοξου διαχειριστή των ζωών μας, σημαίνει ταυτόχρονη και συνεχή προσπάθεια για την καταστροφή των σχέσεων εκμετάλλευσης. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε εμείς είναι ότι ο ανταγωνισμός δεν είναι ανάμεσα σε κόμματα και εξουσίες, αλλά ανάμεσα στους κυρίαρχους και τους κυριαρχούμενους. Γι αυτό και οι απαντήσεις δεν θα δωθούν ποτέ μέσα στις κάλπες παρά μόνο στους κοινωνικούς αγώνες.
ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΑΚΥΡΟ – ΑΠΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Πρωτοβουλία ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες απο τα Νότια Προάστια
ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΑΚΥΡΟ – ΑΠΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Πρωτοβουλία ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες απο τα Νότια Προάστια
αποχή από τις εκλογές
Οι γιορτές της δημοκρατίας και της διαμεσολάβησης, οι εκλογές, κουβαλάνε πια ένα τεράστιο βάρος κοινωνικής απαξίας: μπορεί κάποιος να γελάει, να πλήττει ή να εξοργίζεται από το μηντιακό πουσάρισμα συγκεκριμένων κομμάτων, υποψηφίων και μελλοντικών πρωθυπουργών, να γελάει, να πλήττει ή να εξοργίζεται από τα κατά συνθήκη ψεύδη και τα λογύδρια, από τις θεατρικοποιημένες κόντρες στο τηλεοπτικό γυαλί, από τα γυαλιστερά φυλλάδια των υποψηφίων με τα σάπια τους χαμόγελα, με τις αγωνιστικές και ανέξοδες παραστάσεις των αριστερών, με τα γρυλλίσματα και τη γραφικότητα των καλυμμένων και φανερών ακροδεξιών…αλλα…Όλα αυτά δεν είναι παρά κάποια μόνο από τα γνώριμα επιφαινόμενα της εκλογικής γιορτής. Οι εκλογές είναι κάτι περισσότερο από τις ανιαρές γραφικότητες: είναι η επιμονή από την πλευρά των κυρίαρχων να πείσουν για την αναγκαιότητα τους, ο τρόπος για να νομιμοποιηθεί η αστική δημοκρατία, ο τρόπος για να στηθούν οι αποικίες της διαμεσολάβησης και χειραγώγησης στα μυαλά των υπηκόων. Η αστική δημοκρατία θέλει να μας πείσει πως δεν υπάρχει τίποτε πιο "λογικό", τίποτε πιο "ισότιμο", τίποτε πιο "ρεαλιστικό" από το "δικαίωμα της ψήφου". Οι αγωνίες των κυρίαρχων απλά σβήνουν μπροστά στην κάλπη: οι υπήκοοι-πολίτες γίνονται δια της τεθλασμένης «κυρίαρχος λαός». Και ως γνωστόν ο «κυρίαρχος λαός» απλά ψηφίζει, επικυρώνει, αλλάζει διαχειριστές, παρακολουθεί αδύναμος, αμέτοχος κι από τηλεοπτική απόσταση τις πολιτικές αποφάσεις που αφορούν την ίδια του τη ζωή. Δεν σκέφτεται, δεν ενεργεί, δεν συμμετέχει, δεν συναποφασίζει, δεν καθορίζει τη ζωή του. Και φυσικά δεν διαδηλώνει, δεν οργίζεται, δεν συγκρούεταιΌσον αφορά αυτές τις εκλογές είναι ολοφάνερο πλέον πως διεξάγονται πάνω στο γλιστερό για τα αφεντικά έδαφος μιας συνολικότερης κρίσης: όχι μόνο οικονομικής. Μιας κρίσης νομιμοποίησης των επιλογών των κυρίαρχων από τους «από τα κάτω», μιας κρίσης διαχείρισης των δομικών αντιφάσεων του συστήματος. Και ακόμα περισσότερο με ένα φορτίο κοινωνικής οργής συσσωρευμένο. Μιας κοινωνικής οργής που έστησε τις πρώτες της δυνατότητες, έδειξε το απείθαρχο, ανεξέλεγκτο και εκδικητικό της χαμόγελο τον περασμένο Δεκέμβρη. Μιας κοινωνικής οργής πού όσο κι αν χειραγωγείται να εκτονωθεί ή να εκφοβιστεί σε ρατσιστοακροδεξιές ρητορίες και κατασταλτικές στρατηγικές, άλλο τόσο δεν χωρά στα αριστερά κομματικά μαντριά. Οι εκλογές αυτές δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια εκτόνωσης και χειραγώγησης της κοινωνικής δυσφορίας. Και απέναντι σε αυτή την αγχωμένη απόπειρα των κυρίαρχων να ανανεώσουν την κοινωνική τους νομιμοποίηση, οι από τα κάτω πρέπει να ξαναθέσουν τους όρους της αντιπαράθεσης: επίθεση στους κυρίαρχους, αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη. ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΤΟΥΥΓ Η ζωή εκεί έξω συνεχίζεται κανονικά, κυνικά και αιματηρά για τους «μη προνομιούχους» τους καταπιεσμένους και τους αντιστεκόμενους. Από τα εργατικά ατυχήματα (90 οι νεκροί από την αρχή της χρονιάς, υπερδιπλάσιοι οι βαριά ανάπηροι), τον καθημερινό εκβιασμό των αφεντικών με φόντο την ανεργία, τα ρατσιστικά πογκρόμ της αστυνομίας και των νοικοκυραίων συνοδοιπόρων της, τους εξεγερμένους πρόσφυγες και μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Παγανής στη Μυτιλήνη... Και με μια νέα κατασταλτική μεθόδευση επʼ αφορμή «επιτυχιών στον αγώνα ενάντια στην εγχώρια τρομοκρατία» να σέρνεται στους διαδρόμους των αστυνομικών μεγάρων…
ΠΗΓΗ: www.thersitis.gr
Εξι ημερες εμειναν απο το καθιερωμενο καθε τεσσερα χρονια πανηγυρακι τψν εκλογων και αναδημοσιευουμε απο το Αθηναικο Ιντυμηντια Το πρώτο κείμενο κατά των εκλογών και υπέρ της εκλογικής απεργίας από τους αναρχικούς του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ στις πρώτες εκλογές στημεταπολίτευση.Την προκυρηξη ειχαν τυπωσει οι συντροφοι σε συνεργασια με μια εξεχουσα μορφη του χωρου,του αειμνηστου Χρηστου Κωνσταντινιδηκαι συγκεκριμενα απο το βιβλιοπωλειο που διατησρουσε την ΔΙΕΘΝΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ.
Σχεδον τριααντα χρονια μετα η προκυρηξη παραμενει επικαιρη οσο ποτε αλλοτε.
Την δημοσιευουμε και για εναν ακομα λογο.Γιατι ειναι πουλυτιμο αρχειο για τον Α/Α χωρο απο την εποχη του Στινα μεχρι σημερα.
διορθωση: η προκυρηξη κυκλοφορησε απο τον Α/Α χωρο και η παρουσα σελιδα αποτελει -αν δεν κανουμε λαθος- δημοσιευμα απο το περιοδικο ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ των εκδοσεων της Δ.Β
η συνταξη
Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009
Προεκλογικές οι συλλήψεις των 4 "αδίστακτων τρομοκρατών"
1η γραμμή φωτογραφιών: Μεταφορά των 4 υπόπτων στα δικαστήρια, με την κάλυψη των καμερών. Μια ακόμη προεκλογική φιέστα σε δράση. (Πω πω... νιώθω πολύ ασφαλής τώρα μιλάμε...)2η γραμμή φωτογραφιών: Μεταφορά υπόπτων για απαγωγή και δολοφονία (στην Κρήτη). Διακρίνουμε τα ανοιχτά πουκάμισα, τη χαλαρότητα γενικά που επικρατεί. Οι επικίνδυνοι κακοποιοί άλλωστε είχαν πιαστεί την προηγούμενη μέρα στην Αθήνα!Επίσης δεν διακρίνουμε κανένα απολύτως όπλο, περίστροφο ή αύτοματο...
Παρά τις διαρροές, παρά τη βοήθεια από τα κανάλια, τελικά δε τους βγαίνει... Οι αδίστακτοι τρομοκράτες είναι 20χρονα!!! Οι γόνοι εύπορων οικογενειών τελικά αποδείχθηκε ότι μένουν σε ένα σπίτι της δεκαετίας του ΄60, με τις αντίστοιχες για τότε ανέσεις και "πολυτέλειες". (Κυκλοφόρησαν στο διαδύκτιο φωτογραφίες από παπαγαλάκια της ασφάλειας από το εσωτερικό του σπιτιού )Στους "αδίστακους τρομοκράτες" τελικά δεν βρήκαν τίποτε!!! Τέσσερις μέρες ψάχναν και φούμαρα οι διαρροές. Μόνο κατσαρόλες, ποτήρια και πιάτα βρήκαν. Ανθρακας ο θησαυρός. Το μόνο ενοχοποιητικό στοιχείο εις βάρος τους, είναι η συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες. Για καθαρά προεκλογικούς λόγους, η ΝΔούλα θέλει να δείξει πάταξη των κοινωνικών αγώνων και ότι οι πολίτες πλέον είναι ασφαλείς. Μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι πλέον στους καναπέδες μας... Έπιασαν τους κακούς... Αυτούς που χτήπησαν το κατεστημένο, αυτούς που αντέδρασαν στην κοροϊδία των λαμόγιων. Επιτέλους οι κακοί είναι μέσα.... Και τα λογής κοράκια που έφαγαν τα εκατομμύρια από τη SIEMENS, από τα ομόλογα, από το Χρηματιστήριο κλπ θα είναι έξω...Οι επικίνδυνοι πιάστηκαν επιτέλους...
Παρά τις διαρροές, παρά τη βοήθεια από τα κανάλια, τελικά δε τους βγαίνει... Οι αδίστακτοι τρομοκράτες είναι 20χρονα!!! Οι γόνοι εύπορων οικογενειών τελικά αποδείχθηκε ότι μένουν σε ένα σπίτι της δεκαετίας του ΄60, με τις αντίστοιχες για τότε ανέσεις και "πολυτέλειες". (Κυκλοφόρησαν στο διαδύκτιο φωτογραφίες από παπαγαλάκια της ασφάλειας από το εσωτερικό του σπιτιού )Στους "αδίστακους τρομοκράτες" τελικά δεν βρήκαν τίποτε!!! Τέσσερις μέρες ψάχναν και φούμαρα οι διαρροές. Μόνο κατσαρόλες, ποτήρια και πιάτα βρήκαν. Ανθρακας ο θησαυρός. Το μόνο ενοχοποιητικό στοιχείο εις βάρος τους, είναι η συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες. Για καθαρά προεκλογικούς λόγους, η ΝΔούλα θέλει να δείξει πάταξη των κοινωνικών αγώνων και ότι οι πολίτες πλέον είναι ασφαλείς. Μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι πλέον στους καναπέδες μας... Έπιασαν τους κακούς... Αυτούς που χτήπησαν το κατεστημένο, αυτούς που αντέδρασαν στην κοροϊδία των λαμόγιων. Επιτέλους οι κακοί είναι μέσα.... Και τα λογής κοράκια που έφαγαν τα εκατομμύρια από τη SIEMENS, από τα ομόλογα, από το Χρηματιστήριο κλπ θα είναι έξω...Οι επικίνδυνοι πιάστηκαν επιτέλους...
ΣΧΟΛΙΟ: εστερνιζομαστε απολυτα την αποψη οτι λογω εκλογων κυβερνηση και κρατος προσπαθουν να δημιουργησουν φθηνο εντυπωσιασμο και με στημενα απο τα πανω πατωματα της αντιτρομοκρατικης και της ευπ προβοκατορικα στοιχεια. Να παρουσιασουν αντιτρομοκρατικο εργο με στοχο τα ψηφαλακια.
Η επιμαχη βομβα-κατσαρολα-συμφωνα με δηλωση της μητεραςτου ενος εκ τωνσυλληφθεντων- δεν ανοιχτηκε επι τοπου,αλλα ανοιχτηκε στη ασφαλεια αρα ο καθενας μπορει να υποθεσει οτι προσθεσαν οτι ηθελαν.
Επισης αφου τους παρακολουθουσαν επι ημερες αξιον αποριας ειναι γιατι δεν τους συνελαβαν επ'αυτοφορω οταν εβαζαν το ιδιο πρωινο, συμφωνα με τους μπατσους τον εκρηκτικο μηχανισμο στο σπιτι της βουλευτου του πασοκ Λουκας Κατσελη.Μιλαμε δηλαδη για ενα στημενο κατηγορητηριο.
Τα απρευ και στενσιλ δειχνουν οτι προκειται για συντροφους απο τον αναρχικο χωρο και ως γνωστον οι αναρχικοι το μονο εκρηκτικο που διαθετουν ειναι η ιδεες ,το παθος για την λευτερια,ο αγωνας,η αλληλεγγυηκαι η φαντασια τους.
Γραφαμε χθες στην διπλανη στηλη:
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΙ
Την τριτη το πρωι στελνονται στον εισαγγελεα οι συντροφοι με βαση τα χαλκευμενα στοιχεια των "λαγωνικων "της ασφαλειαςΑς ειμαστε ολοι για να αποδειξουμε για αλλημια φορα πως η αλληλεγγυη ειναι το οπλο μας και οτι οι προσπαθειες των εξουσιαστων να τρομοκροτησουν οσους αγωνιζονται,μεσα απο προκατασκευασμενα κατηγορητηρια δεν θα περασουν.Και σε αυτη την δυσλολη μαχη ας ειμαστε παροντες.
*Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
*ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ/ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ
Για μια ακόμα φορά μέσω των εκλογών ο κομματικός συρφετός αναπροσαρμόζει τη πίττα της εξουσίας, ώστε απρόσκοπτα να συνεχίσει την συντριβή των ανθρώπων και τη καταστροφή της φύσης.Οι εκλογές γίνονται για διαιωνίσουν τον έλεγχο, την καταπίεση, την εκμετάλλευση, την αλλοτρίωση, που επιβάλλουν οι ηγεμόνες στους υποτελείς τους. Η αποχή απο τις διαδικασίες ανάθεσής και αντιπροσωπευσης , το σαμποτάρισμα κάθε εκλογικής διαδικασίας, είναι άρνηση της άνευ όρων παράδοσης των ανθρώπων στην εξουσία και τους θεσμους της δυναμώνει την προσδοκία των ανθρώπων για έναν κόσμο ελεύθερο και ανεξούσιο Ειναι κομμάτι του αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση και την ΑναρχίαΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ - ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣΤρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009, ώρα 530μμΠΡΟΠΥΛΑΙΑ (Πανεπιστημίου) ΣΥΖΗΤΗΣΗ- ΠΡΟΒΟΛΗΓιατί οι αναρχικοί σαμποτάρουν κάθε εκλογική διαδικασία και πως συναντιέται η στάση τους με την αποστροφή της κοινωνίας στην πολιτική και τα κόμματα σήμερα.στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (Πατησίων)Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009.
ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ/ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ
Παρακολούθηση των συντρόφων της ASI και νέα για τους συλληφθέντες από Σερβία
Διαταγή δικαστηρίου για παρακολούθηση των συντρόφων της ASI. Τηλεφωνικές συνομιλίες και άλλες επικοινωνίες που κατέγραψε το κράτος μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως στοιχεία για την υπόθεση. Δείχνει κι αυτό το τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η ASI από τις αρχές. 28 με 29 Σεπτέμβρη θα γίνει κατάθεση μαρτήρων σχετικά με τους συλληφθέντες.
26 Σεπτέμβρη
Γνωρίζουμε πως στις 28 με 29 του Σεπτέμβρη θα γίνει αναπαράσταση των γεγονότων και καταθέσεις των μαρτύρων. Μετά, θα έχουν απομείνει 7 μέρες για να τελειώσει η 30ήμερη κράτηση. Οι κατηγορίες που θα αποφασίσουν να τους φορτώσουν θα πρέπει να γίνουν μέσα σε αυτή τη τελευταία βδομάδα. Αυτό, ή θα πρέπει οι σύντροφοι να αφεθούν ελεύθεροι.
Για αυτό το θέμα, υπάρχουν κάποιες φήμες ή υποθέσεις σχετικες με την υπόθεση, αλλά θέλουμε μόνο να δημοσιεύβουμε σίγουρες πληροφορίες, οπότε θα πρέπει να περιμένουνμε μια βδομάδα μέχρι να ξέρουμε ακριβώς τί θα γίνει.
Μια άλλη πληροφορία σχετική με την υπόθεση είναι πως ηπήρξε μια διαταγή δικαστηρίου για παρακολούθηση των συντρόφων από την ASI. Έτσι, όλες οι τηλεφωνικές κλήσεις και άλλες επικοινωνίες που κατέγραψε το κράτος μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως στοιχεία για την υπόθεση.
Κι αυτό δείχνει το τρόπο με τον οποίο αυτή η ομάδα στοχοποιείται από τις αρχές.
ΠΗΓΕΣ:
Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009
Συλληφθέντες σύντροφοι στη Σερβία: προσπάθεια απαγόρευσης έκθεσης τέχνης στο Βελιγράδι
Στις 24 Σεπτέμβρη στο Βελιγραδι η Σερβική αστυνομία προσπάθησε να κλείσει μια έκθεση τέχνης οργανωμένη από τη καλλιτέχνιδα του Βελιγραδίου Biljana Cincarević, που είναι προγραμματισμένη να ανοίξει τη Δευτέρα στο Κέντρο Νεότητας του Βελιγραδίου, «ζητώντας» από τη καλλιτέχνιδα να ακυρώσει μόνη της την έκθεση, αλλά αυτή αρνήθηκε καθώς τέτοιες απαιτήσεις δεν έχουν καμία νομική βάση. Η έκθεση θα έχει καλλιτεχνικά φωτογραφικά έργα της καλλιτέχνιδας και του πρόσφατα συλληφθέντα αναρχοσυνδικαλιστή «Rata», που δημιουργήθηκαν πριν ένα χρόνο για να ενημερωθεί το κοινό για την ανηθικότητα και την απληστία της Χριστιανικής εκκλησίας, καθώς επίσης και της έλλειψης ενδιαφέροντός της για τους φτωχούς.
Αυτή ήταν άλλη μια προσπάθεια από τη μεριά της αστυνομίας για τη καταστολή των ελεύθερων φωνών στη Σερβία που απαιτούν μια περισσότερο δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία.
In English το ιδιο κειμενο στα Αγγλικά:
Serbian police attempts to close down art exhibition featuring works of arrested anarchosyndicalist and Belgrade artist
The Serbian police tried to close down an art exhibition, which was organised by Belgrade-based artist Biljana Cincarević, scheduled to open on Monday at the Belgrade Youth Centre by ʽaskingʼ the artist to cancel it herself, but she refused as such demands have no legal basis. The art exhibition will feature artistic photographic works made by the artist and recently detained anarchosyndicalist ʽRataʼ, created a year ago to inform the public of the immorality and greed of the Christian church, as well as its lack of concern for the poor.
This was yet another attempt by the police to repress voices of liberty in Serbia that demand a more just and free society.
πηγη:asisolidarity.squat.gr/
Αυτή ήταν άλλη μια προσπάθεια από τη μεριά της αστυνομίας για τη καταστολή των ελεύθερων φωνών στη Σερβία που απαιτούν μια περισσότερο δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία.
In English το ιδιο κειμενο στα Αγγλικά:
Serbian police attempts to close down art exhibition featuring works of arrested anarchosyndicalist and Belgrade artist
The Serbian police tried to close down an art exhibition, which was organised by Belgrade-based artist Biljana Cincarević, scheduled to open on Monday at the Belgrade Youth Centre by ʽaskingʼ the artist to cancel it herself, but she refused as such demands have no legal basis. The art exhibition will feature artistic photographic works made by the artist and recently detained anarchosyndicalist ʽRataʼ, created a year ago to inform the public of the immorality and greed of the Christian church, as well as its lack of concern for the poor.
This was yet another attempt by the police to repress voices of liberty in Serbia that demand a more just and free society.
πηγη:asisolidarity.squat.gr/
Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009
ΕΚΛΟΓΕΣ: Ή ΑΛΛΙΩΣ, Η ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ
Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Στο άρθρο 1 παρ. 2 και 3 του συντάγματος πληροφορούμαστε ότι «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία» και ότι «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους».Από το σύνταγμα της Επιδαύρου του νεοσύστατου προτεκτοράτου, μέχρι το σύγχρονο αστικό κράτος τα πρώτα άρθρα του ελληνικού συντάγματος αποτελούν την λεζάντα της επιφυλλίδας η οποία εξιστορεί κάθε τέσσερα χρόνια ( περισσότερα ή λιγότερα δεν έχει καμμία σημασία ) το λαογράφημα εν είδη φάρσας που έχουμε μάθει να ονομάζουμε «εθνικές εκλογές».Το όλο μυθολόγημα της ύπαρξης των εκλογών ως αξίωμα του πολιτικού μας συστήματος δεν είναι άλλο από την αρχή της «πλειοψηφίας». Ζούμε υποτίθεται σε μια δημοκρατία όπου οι ψηφοφόροι ( λαϊκή κυριαρχία ) εκφράζει την βουλή της στην..βουλή εκλέγοντας αντιπρόσωπους.Πέρα από την πολιτική θέση ή κυρίως ιδεολογική, που μπορεί να έχει κάποιος για την αποδοχή ή την άρνηση του συγκεκριμένου τύπου πολιτεύματος. Δηλαδή της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Θεωρούμε σκόπιμο να επισημάνουμε ότι ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος θα πρέπει να γνωρίζει ότι μόνο ως αφελής θα μπορεί να δεχτεί το γεγονός της λειτουργικότητας ενός τέτοιου μοντέλου, και αυτό γιατί από τα 2 πρώτα άρθρα του πολιτικού του πλαισίου και μόνο, ( σύνταγμα ) αποτελεί μια απάτη.Στο άρθρο 1#3 η σκόπιμη και ασαφής αναφορά του «Λαού» και του «έθνους» σημαίνει ένα και μοναδικό πράγμα, ότι άλλο πράγμα μπορεί να είναι αυτοί που αποτελούν το θεμέλιο του πολιτεύματος ( π#2 - η λαϊκή κυριαρχία) και άλλο αυτοί που αποκτούν τα πλεονεκτήματα υπέρ αυτού του θεμέλιου ( έθνος ).Ποιος είναι ο λαός; Με τη κριτήρια και αναφορές γίνεται ο λόγος περί αυτού; Ποιός λαός; Του ποιμνίου της εκκλησίας; Οι φυλακισμένοι; Οι τοξικομανείς; Των ποδοσφαιρικών ομάδων; Οι έχοντες αριθμό φορολογικού μητρώου; Η εργατική Τάξη; Οι ομιλούντες τα ελληνικά; Όλοι αυτοί μαζί; Και αν είναι έτσι τότε όλοι οι άλλοι οι «υπόλοιποι»; Δηλαδή οι άθρησκοι και οι αλλόθρησκοι, οι έξω από την παραγωγή, οι αλλοδαποί, οι αρνητές του συστήματος των εκλογών; Αυτοί δεν είναι λαός; Σίγουρα πάντως όλοι οι παραπάνω μαζί δεν είναι έθνος.Δεν ξέρει λοιπόν το σύνταγμα απλώς τι του γίνεται, και αντιφάσκει όταν μιλάει περί «υπέρ του έθνους» γιατί αμέσως παρακάτω μιλάει για τον «σεβασμό και τη προστασία της αξίας του ανθρώπου» η οποία βιάστηκε και βιάζεται καθημερινά εδώ και 200 τώρα χρόνια προς χάριν αυτής της αόριστης και θολής έννοιας του «έθνους».Είναι ξεκάθαρο μη υπάρχοντος συγκεκριμένης έννοιας λαού ότι «έθνος» αποτελεί για το εκλογικό σύστημα και το πολιτικό πλαισίου αυτού ( σύνταγμα ) η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Σε αυτούς αναφέρονται οι πολιτικοί όταν μιλούνε για «κυριαρχία» και «έθνος». Και αυτήν την κυριαρχία θέλουνε είτε να την παραπλανούν, είτε να τους κάμνουνε συμμέτοχους μέσω των ρουσφετιών και των βυσμάτων στο δημόσιο κορβανά, είτε να του εκβιάζουνε ώστε να είναι εφικτή η «εκλογική πλειοψηφία». Πόσοι αριθμητικά είναι αυτή η πλειοψηφία; Στους 10 εκατομμύρια εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους την προηγούμενη κυβέρνηση την ψηφίσανε κάτι περισσότερο από 2.5 εκατομμύρια. Κάτι λιγότερο από τόσα ψήφισαν και την αντιπολίτευση πράγμα που σημαίνει ότι παραπάνω από τον μισό πληθυσμό αυτής της χώρας ή αποδοκιμάζει ή είτε δεν έχει γίνει αποδεκτή η γνώμη του για αυτό το πήγαινε έλα που συμβαίνει στις κυβερνήσεις από το 74 και μετά.Πώς να εννοήσουμε δημοκρατία λοιπόν όταν μας κυβερνάνε κόμματα με εκλογική μειοψηφία. Μα μας κυβερνάνε γιατί η πλειοψηφία ή η μειοψηφία δεν έχει καμμία σημασία. Αυτό το απέδειξε και η αφασία που διακατέχει άπαντες πολιτικούς παρόλη την αποχή του 50% στις τελευταίες ευρωεκλογές και αυτό θα συνεχιστεί για πάντα εκτός και αν υπάρξει μια συνολική και ριζική ανατροπή του συστήματος της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Αυτοί είναι ικανοί να μείνουνε οι 300 μόνοι τους και να ψηφίζουνε ο ένας τον άλλο! Μια τέτοια πιθανότητα είναι δυνατή και σε αυτή την περίπτωση ας μην έχουμε καμία αμφιβολία πως δεν θα είχαμε κυβέρνηση. Πάλι θα υπήρχε μια «εκλογική πλειοψηφία» άρα πάλι θα είχαμε «λαϊκή κυριαρχία».Οι κυβερνητικές αυτές πλειοψηφίες πέρα από τις βίες και τις νοθείες των περασμένων ετών και την καθοδηγούμενη τηλεοπτική ψήφο των νεοτέρων δεν έδωσαν ποτέ καμμία λύση στα κοινωνικά προβλήματα αλλά αντίθετα δημιούργησαν και δημιουργούν κρίσεις, σκάνδαλα, οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Το μόνο που επιτυγχάνουν τα κόμματα από την εποχή του φιλοαγγλικού, του φιλογαλλικού και του φιλορώσικου είναι να αποδίδουν την εξουσία σε συμμορίτες με γραβάτες. Αποτέλεσμα αυτού είναι ακριβώς αυτό που πιστεύουμε όλοι σιωπηρά, χωρίς να κάνουμε καθόλου λάθος στην πράξη, ότι όλα τα κόμματα είναι ίδια. Έχουμε δηλαδή στην Ελλάδα μια συνεχή πολιτική δικτατορία, η οποία απλώς καλύπτει την φύση της μέσω των τυπικών «εκλογών». Μόνες οι εκλογές ως σκηνοθέτημα δεν αρκούν για να χαρακτηριστεί ένα καθεστώς ως «Δημοκρατία». Εκλογές εσωτερικές τουλάχιστον κάνουν όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, εκλογές είχαμε και στην Χούντα.Αυτό που πραγματικά χαρακτηρίζει την δημοκρατική λειτουργία είναι ο άμεσος έλεγχος της απόφασης και της υλοποίησης της σε νομοθετικό και διοικητικό-λειτουργικό επίπεδο και κάτι τέτοιο είναι εφικτό μόνο στα πλαίσια μιας άμεσης δημοκρατίας και αυτή μόνο σε τοπικό επίπεδο. O Γεράσιμος Κακλαμάνης στο βιβλίο του «Η Ελλάς ως κράτος δικαίου», γράφει:"Είναι πολύ πιθανόν ότι οι άνθρωποι στο μέλλον δεν θα μιλούν πλέον περί «πολιτικών συστημάτων», αλλά μόνο περί Δημοκρατίας. Περί Δημοκρατίας όμως δύο ειδών: περί της Δημοκρατίας εκείνης, όπου θα μπορεί κανείς να εκφράζεται ελεύθερα, ακόμη και παραλογιζόμενος, και περί της Δημοκρατίας εκείνης, όπου δεν θαχη καν το δικαίωμα να σκέφτεται, να μένη σιωπηλός και ανέκφραστος, κι ωστόσο να υποχρεούται να εκδηλώνετε πανευτυχής που ζει σε «ελευθερία»"Εμείς από πολιτική αλλά και κοινωνική θέση θέλουμε η ελευθερία να πραγματώνεται χωρίς εισαγωγικά και παρερμηνείες όπως το ίδιο και η Δημοκρατία. ʼμεση και κοινωνική. Όχι κοινοβουλευτική και εξουσιαστική.Αντί τέλους, τα λόγια των γυναικών τις ΠΕΚΟΠ:"Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Ξέρουμε ότι κανένα κόμμα , καμία εξουσιαστική ελίτ δεν θα μας απελευθερώσει.Μας το λένε καθαρά : Δεν θέλουν και δεν μπορούν ούτε καν να ελαφρύνουν κάπως την θέση μας.Θέλουν να μας τα πάρουν όλα. Αποφασίζοντας πριν από μας για μας.Θέλουν να τους ψηφίσουμε και να επιλέξουμε μόνοι μας ποιος δήμιος μας ταιριάζει.”Εμείς δεν θέλουμε ούτε να καούμε στα αποκαΐδια του πολιτικού συστήματοςκαι ούτε σκεφτόμαστε να το ξεβρομίσουμε."
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν χαμένες ψήφοι, υπάρχουν μόνο χαμένες συνειδήσεις...
Δημοκρατία αναδιπλώνεται. Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης προβάλλονται πλέον και στη σφαίρα της πολιτικής κρίσης, μετά από μια μακρά αλυσίδα γεγονότων με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την επισφαλή κοινωνική συναίνεση στους κρατικούς χειρισμούς και την γενικευμένη διαφθορά κυβερνητικών στελεχών. Η συγκυρία έχει αρκετά να επιδείξει: μεταρρυθμίσεις που αφορούν αποκλειστικά στους μη έχοντες βαθαίνοντας και εκτείνοντας το καθεστώς λιτότητας, επιταχυμένη προώθηση χαρακτηριστικών κοινωνικού εκφασισμού, εκτεταμένη λεηλασία και καταστροφή της φύσης προς όφελος της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το καθεστώς πολιτικής αστάθειας είναι ό,τι χειρότερο για τους κυρίαρχους με φόντο την γενίκευση της οικονομικής κρίσης. Οι εκλογές στο προκείμενο αποτελούν μια βαλβίδα εκτόνωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας, «παγώνουν» τους κοινωνικούς αγώνες και επιτρέπουν στο σύστημα να κερδίσει χρόνο σταθερότητας κινητοποιώντας τα προσχήματα «αναδιανομής του πλούτου», «ανθρώπινου καπιταλισμού» και «πράσινης ανάπτυξης».Όμως, στην πραγματικότητα η γενικευμένη παρακμή δεν οφείλεται μόνο στα πρόσωπα και τα κόμματα που στελεχώνουν το πολιτικό σύστημα, αλλά στο ίδιο το σύστημα αυτό καθεαυτό: η γενικευμένη και επιθετική εξατομίκευση, το ξεθεμελίωμα κάθε συλλογικού κοινωνικού ιστού, η βαθιά εκμετάλλευση, η κατασταλτική -και μη- κρατική βία, η οικονομική κρίση, η διαφθορά, οι πελατειακές σχέσεις, η λεηλασία του περιβάλλοντος, όλα αυτά είναι φυσικές συνέπειες του καπιταλισμού και της πολιτικής του έκφρασης: της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Τα δομικά προβλήματα του συστήματος, τα οποία κάθε φορά αντιμετωπίζονται ως λάθη και ατοπήματα της εκάστοτε κυβέρνησης, όταν αυξάνουν σε αριθμό και ένταση οδηγούν όχι μόνο σε μια έκρυθμη κατάσταση λόγω βαθιάς λαϊκής δυσαρέσκειας αλλά και στην εμφάνιση ριζοσπαστικών αντιλήψεων και δράσης εκ μέρους των καταπιεζόμενων. Γεγονός ανεπιθύμητο για τους κυρίαρχους. Έτσι, επιστρατεύονται οι εκλογικές αυταπάτες για να δημιουργηθούν ελπίδες, να απομακρυνθεί ο κίνδυνος διασάλευσης της σταθερότητάς του συστήματος από τους δυσαρεστημένους και οι δομές του να μείνουν ανέγγιχτες.
Και το σούπερ μάρκετ αυταπατών έχει από όλα τα καλά. Η δεξιά της κυβερνητικής «αυτοκριτικής» που θα «διορθωθεί» και υπόσχεται γαλάζιο ρεαλισμό, η σοσιαλδημοκρατία που θέλει να αναδιανείμει τον κοινωνικό πλούτο προς όφελος των πράσινων ομάδων συμφερόντων, η ακροδεξιά που στήνει «επιτροπές κατοίκων» εθνοκάθαρσης, η παραδοσιακή αριστερά που καλεί σε απειθαρχία προς κάθε κατεύθυνση αλλά, φυσικά, εκτός του Κόμματος, η ανανεωτική αριστερά που κραδαίνει την σύγχυση τις ιδεολογικής της κουρελούς και η άκρα αριστερά που θέλει απλά να μετρήσει τις δυνάμεις της μέσω της ψηφοθηρίας.Ας μην γελιόμαστε! Η «δημοκρατία» είναι παντού η ίδια, γιατί παντού καλείται να εξυπηρετήσει τον ίδιο σκοπό: την κατοχύρωση των συμφερόντων αλλά και την εξάπλωση του παγκόσμιου κεφαλαίου, όπως και την ιδεολογική πρόσδεση όλης της ανθρωπότητας στο άρμα του καπιταλισμού. Η εξάπλωση είτε γίνεται ειρηνικά μέσω «πολύχρωμων» επαναστάσεων, είτε βίαια μέσω ανοικτού πολέμου, στο τέλος πάντα επιβάλλεται ως Αστική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, το αγαπημένο τέκνο του καπιταλισμού. Δημιουργείται ένας κύκλος μεγαλοκεφαλαιούχων ισχυρών στις διαλυμένες υπό καπιταλιστική ανάπτυξη χώρες, που θα εκπροσωπούνται με μερίδες των 300 στην πολιτική εξουσία. Το διεθνές κεφάλαιο εξασφαλίζει τον έλεγχο επί του πεπρωμένου των πάντα «κυρίαρχων» λαών μέσω της ψευδαίσθησης της «πολυφωνίας» και της «δύναμης» της ψήφου. Μια ψήφος που, συν τοις άλλοις, θα εκφράσει μια κάλπικη πλειοψηφία, χειραγωγημένη από όλα τα τεχνικά μέσα που θα μπορούσε να επιστρατεύσει η κυριαρχία. Η χρήση image makers-επαγγελματιών μάγων της εικόνας, η διασπορά παραπληροφόρησης, έντασης και φόβου από τα ΜΜΕ, ο συνδυασμός της διαφήμισης με την ψυχανάλυση, ακόμη και η εξαπάτηση γηραιών ψηφοφόρων από κομματικούς αντιπροσώπους έξω από τα εκλογικά κέντρα, οι «παράνομες» ιθαγενοποιήσεις και η απάτη των δημοσκοπήσεων, όλα «παίζουν». Στην ελληνική περίπτωση επιπλεόν, οι πελατειακές σχέσεις, που έλκουν την καταγωγή τους από την απαρχή του ελληνικού κράτους, αποθρασύνθηκαν από το ʼ89 και μετά ως απότοκο της γενικευμένης παραίτησης από τα «οράματα», της συνακόλουθης αποπολιτικοποίησης της κοινωνίας. Σε όλο αυτό το πανηγύρι γίνεται πλέον εμφανές πως οι εκλογές δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα εργαλείο αναδιάταξης των εξουσιαστικών σχέσεων και ενίσχυσης της κρατικής ιδεολογίας.
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια διαδικασία που εναλλάσσει εξουσιαστές; Κανείς επαγγελματίας σωτήρας, κανείς τεχνοκράτης διαχειριστής, κανένας ειδικός δεν μπορεί να αποφασίσει για τις δικές μας υποθέσεις πέρα από εμάς τους ίδιους. Οι εξουσιαστές μπορεί να αλλάζουν φόντο και εμφάνιση, μπορεί να εκσυγχρόνισαν τις χειραγωγικές τους μεθόδους αλλά ποτέ δεν έπαψαν να αποτελούν εμπόδιο και οριογραμμή των αληθινών δυνατοτήτων μας. Εκεί όπου το ψέμα στριμώχνεται με την χυδαιότητα δεν υπάρχει ελπίδα.Τα προσχήματα εξαφανίζονται σιγά-σιγά και η ουσία εμφανίζεται ξεκάθαρη: αντί να υποτασσόμαστε στον άνωθεν εξουσιαστή, πρέπει να στραφούμε και να συνεργαστούμε με τον δίπλα εξουσιαζόμενο. Ο κόσμος θα ανθίσει αποτινάσσοντας τα δεσμά της εξουσίας από τις πολιτικές σχέσεις, την προσωπική και κοινωνική ζωή, αφήνοντας στη θέση τους τις ελεύθερες και αυθόρμητες σχέσεις αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και αμοιβαιότητας.
Γιʼ άλλη μια φορά στρέφουμε την πλάτη στις εκλογές, γνωρίζοντας πως οι λύσεις που ζητάμε δε θα βρεθούν από τους εξουσιαστές, αλλά από εμάς τους ίδιους με την αυτοργάνωση, την αδιαμεσολάβητη δράση για την οικοδόμηση της πραγματικότητάς μας, τη δημιουργία λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές μας, εστιών αλληλεγγύης και αντίστασης στους χώρους εργασίας, τη συγκρότηση συλλογικοτήτων δημιουργίας και ελεύθερης έκφρασης παντού με κατεύθυνση την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.
ΑΠΟΧΗ – ΑΚΥΡΟ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ
ΡΗΞΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Πρωτοβουλία αναρχικών Αιγάλεω
http://anarxikoiaigaleo.squat.gr
Και το σούπερ μάρκετ αυταπατών έχει από όλα τα καλά. Η δεξιά της κυβερνητικής «αυτοκριτικής» που θα «διορθωθεί» και υπόσχεται γαλάζιο ρεαλισμό, η σοσιαλδημοκρατία που θέλει να αναδιανείμει τον κοινωνικό πλούτο προς όφελος των πράσινων ομάδων συμφερόντων, η ακροδεξιά που στήνει «επιτροπές κατοίκων» εθνοκάθαρσης, η παραδοσιακή αριστερά που καλεί σε απειθαρχία προς κάθε κατεύθυνση αλλά, φυσικά, εκτός του Κόμματος, η ανανεωτική αριστερά που κραδαίνει την σύγχυση τις ιδεολογικής της κουρελούς και η άκρα αριστερά που θέλει απλά να μετρήσει τις δυνάμεις της μέσω της ψηφοθηρίας.Ας μην γελιόμαστε! Η «δημοκρατία» είναι παντού η ίδια, γιατί παντού καλείται να εξυπηρετήσει τον ίδιο σκοπό: την κατοχύρωση των συμφερόντων αλλά και την εξάπλωση του παγκόσμιου κεφαλαίου, όπως και την ιδεολογική πρόσδεση όλης της ανθρωπότητας στο άρμα του καπιταλισμού. Η εξάπλωση είτε γίνεται ειρηνικά μέσω «πολύχρωμων» επαναστάσεων, είτε βίαια μέσω ανοικτού πολέμου, στο τέλος πάντα επιβάλλεται ως Αστική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, το αγαπημένο τέκνο του καπιταλισμού. Δημιουργείται ένας κύκλος μεγαλοκεφαλαιούχων ισχυρών στις διαλυμένες υπό καπιταλιστική ανάπτυξη χώρες, που θα εκπροσωπούνται με μερίδες των 300 στην πολιτική εξουσία. Το διεθνές κεφάλαιο εξασφαλίζει τον έλεγχο επί του πεπρωμένου των πάντα «κυρίαρχων» λαών μέσω της ψευδαίσθησης της «πολυφωνίας» και της «δύναμης» της ψήφου. Μια ψήφος που, συν τοις άλλοις, θα εκφράσει μια κάλπικη πλειοψηφία, χειραγωγημένη από όλα τα τεχνικά μέσα που θα μπορούσε να επιστρατεύσει η κυριαρχία. Η χρήση image makers-επαγγελματιών μάγων της εικόνας, η διασπορά παραπληροφόρησης, έντασης και φόβου από τα ΜΜΕ, ο συνδυασμός της διαφήμισης με την ψυχανάλυση, ακόμη και η εξαπάτηση γηραιών ψηφοφόρων από κομματικούς αντιπροσώπους έξω από τα εκλογικά κέντρα, οι «παράνομες» ιθαγενοποιήσεις και η απάτη των δημοσκοπήσεων, όλα «παίζουν». Στην ελληνική περίπτωση επιπλεόν, οι πελατειακές σχέσεις, που έλκουν την καταγωγή τους από την απαρχή του ελληνικού κράτους, αποθρασύνθηκαν από το ʼ89 και μετά ως απότοκο της γενικευμένης παραίτησης από τα «οράματα», της συνακόλουθης αποπολιτικοποίησης της κοινωνίας. Σε όλο αυτό το πανηγύρι γίνεται πλέον εμφανές πως οι εκλογές δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένα εργαλείο αναδιάταξης των εξουσιαστικών σχέσεων και ενίσχυσης της κρατικής ιδεολογίας.
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια διαδικασία που εναλλάσσει εξουσιαστές; Κανείς επαγγελματίας σωτήρας, κανείς τεχνοκράτης διαχειριστής, κανένας ειδικός δεν μπορεί να αποφασίσει για τις δικές μας υποθέσεις πέρα από εμάς τους ίδιους. Οι εξουσιαστές μπορεί να αλλάζουν φόντο και εμφάνιση, μπορεί να εκσυγχρόνισαν τις χειραγωγικές τους μεθόδους αλλά ποτέ δεν έπαψαν να αποτελούν εμπόδιο και οριογραμμή των αληθινών δυνατοτήτων μας. Εκεί όπου το ψέμα στριμώχνεται με την χυδαιότητα δεν υπάρχει ελπίδα.Τα προσχήματα εξαφανίζονται σιγά-σιγά και η ουσία εμφανίζεται ξεκάθαρη: αντί να υποτασσόμαστε στον άνωθεν εξουσιαστή, πρέπει να στραφούμε και να συνεργαστούμε με τον δίπλα εξουσιαζόμενο. Ο κόσμος θα ανθίσει αποτινάσσοντας τα δεσμά της εξουσίας από τις πολιτικές σχέσεις, την προσωπική και κοινωνική ζωή, αφήνοντας στη θέση τους τις ελεύθερες και αυθόρμητες σχέσεις αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και αμοιβαιότητας.
Γιʼ άλλη μια φορά στρέφουμε την πλάτη στις εκλογές, γνωρίζοντας πως οι λύσεις που ζητάμε δε θα βρεθούν από τους εξουσιαστές, αλλά από εμάς τους ίδιους με την αυτοργάνωση, την αδιαμεσολάβητη δράση για την οικοδόμηση της πραγματικότητάς μας, τη δημιουργία λαϊκών συνελεύσεων στις γειτονιές μας, εστιών αλληλεγγύης και αντίστασης στους χώρους εργασίας, τη συγκρότηση συλλογικοτήτων δημιουργίας και ελεύθερης έκφρασης παντού με κατεύθυνση την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.
ΑΠΟΧΗ – ΑΚΥΡΟ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ
ΡΗΞΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Πρωτοβουλία αναρχικών Αιγάλεω
http://anarxikoiaigaleo.squat.gr
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΠΑΝΕ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Την Κυριακή 13 Σεπτέμβρη μια ομάδα φασιστοειδών χτυπούν την Κατάληψη Rosa Nera στα Χανιά. Εικοσιπέντε περίπου άτομα με παλούκια και κράνη,με ένα καλά οργανωμένο σχέδιο,μπήκαν μέσα στο κτήριο της κατάληψης,όπου βρίσκονταν μόνο τρία άτομα φιλοξενούμενοι,και σπάσανε ότι βρήκαν μπροστά τους. Όλα αυτά γίνονται διότι το κράτος τους αβαντάρει, τα Μ.Μ.Ε τους προμοτάρουν και οι μπάτσοι τους υποκινούν και τους προστατεύουν.Αυτοί σαν γνήσιοι μισθοφόροι μιας άλλης εποχής κάνουν την βρώμικη δουλειά με τον γνωστό ύπουλο και άνανδρο τρόπο,που λειτουργούσαν πάντα. Πρώτα ήταν οι μετανάστες,ένα κομμάτι της κοινωνίας ευάλωτο,που γίνεται πάντα το εξηλαστήριο θύμα για ότι συμβαίνει σε αυτή.Σε περίοδο οικονομικής κρίσης,όπως αυτή που διανύουμε,τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα είναι ο εύκολος στόχος.Ακόμα και οι μικροαστοί πιστεύουν ότι οι μετανάστες ευθύνονται για την κρίση και θέλουν άμεσα να βρεθεί λύση,διότι αυτοί είναι ο κίνδυνος για τις περιουσίες τους,που με “κόπο” και “ιδρώτα” (παίρνοντας δάνεια και δουλεύοντας για ψίχουλα για κάποιο αφεντικό) έφτιαξαν.Ήταν οι “αγανακτισμένοι” πολίτες που βγήκαν στους δρόμους της Πάτρας τον Δεκέμβρη και αυτοί που με τους τραμπούκους της Χρυσής Αυγής έκαναν τις επιτροπές κατοίκων κατά των μεταναστών στην Αθήνα.Είναι αυτοί που δίνουν λόγο ύπαρξης στους φασίστες και που τους δίνουν την “άδεια” να λειτουργούν ως “προστάτες της εθνικής ασφάλειας”. Αφού καθάρισαν με τους μετανάστες,ο επόμενος εσωτερικός εχθρός του συστήματος και του κράτους είναι ο αντιεξουσιαστικός χώρος και οι καταλήψεις.Ένας χώρος,που με κάθε μέσο και κάθε τρόπο τους αντιστέκεται και τους χτυπά καθημερινά.Έναν χώρο,που κυνηγούν και προσπαθούν να αποδυναμώσουν,χωρίς αποτέλεσμα,εδώ και χρόνια ,με τρομονόμους,κουκουλονόμους και με διαρκή καταστολή.Το κομμάτι του επαναστατικού κινήματος,το οποίο εξλήχθηκε,κέρδισε μεγάλη εμπειρία και ανέβασε τον πύχη της αντίστασης σε όλη την χώρα μετά τον Δεκέμβρη.Αφού είδαν όμως ότι κάθε τους προσπάθεια κατέληγε στο κενό,αποφάσισαν να στείλουν τους γνωστούς-άγνωστους παρακρατικούς,με τις πλάτες των μπάτσων και του κράτους,να “καθαρίσουν για αυτούς”.Χτυπήματα που έγιναν από το ακμάζον παρακράτος μέσα στο καλοκαίρι,όπως η εκκένωση του Εφετείου,όπου κατοικούσαν μετανάστες και που πολλές φορές πυρπολήθηκε από αυτούς τους “άγνωστους” ,ο εμπρησμός του οικισμού των μεταναστών στο λιμάνι της Πάτρας,τα συνεχή πογκρόμ του Αγ.Παντελεήμονα και της Ομόνοιας μέχρι και οι επιθέσεις σε καταλήψεις όπως η Villa Amalias και η Rosa Nera,κάνει εμφανείς τις προθέσεις τους και τον γενικότερο σχεδιασμό τους,ο οποίος τέθηκε σε εφαρμογή μετά τις εκλογές,που μας πέρασαν. Η άνοδος της ακροδεξιάς έχει να κάνει με το αβαντάρισμα,που δέχεται από τους μηχανισμούς της ελληνικής “δημοκρατίας”.Ιστορικά,όποτε δημιουργείται κενό εξουσίας και κυριότερα έμπρακτη αμφισβήτηση των θεσμών,ο φασισμός αναλαμβάνει ρόλο.Από το γάμο του Άδωνι μέχρι τις μαϊμού επιτροπές κατοίκων στον Αγ.Παντελεήμονα,τα Μ.Μ.Ε. εκτελούν υπηρεσίες προπαγανδίζοντας τα εμετικά πιστεύω των εχθρών του ανθρώπου και ενισχύοντας τεχνητά την βρυκολακιασμένη πολιτική τους βάση.Μέσα σε αυτό το γενικότερο σχεδιασμό,το παρακράτος έχει ρόλο,καθώς πίσω από το χαμόγελο του Καρατζαφέρη κρύβεται ο μαχαιροβγάλτης της Χ.Α. Λειτουργούν παράλληλα και σε συντονισμό από κοινό κέντρο.Στόχος είναι όλος αυτός ο κόσμος που τους τελευταίους μήνες δείχνει ότι αμφισβητεί τις έτοιμες λύσεις και κρατά ανοιχτά αυτιά σε νέες προτάσεις και τρόπους οργάνωσης,να τρομοκρατηθεί και να κρυφτεί ξανά στον καναπέ του.Όσο και να προσπαθεί να μας πείσει το ΛΑ.Ο.Σ ότι δεν έχει καμία σχέση με τα μέλη της Χρυσής Αυγής,τα αποτελέσματα δείχνουν το αντίθετο.Έχουμε δει πάρα πολλές φορές ποιοι είναι αυτοί που τον υποστηρίζουν και που μαζεύονται στις συγκεντρώσεις του Καραντζαφέρη και τον χαιρετούν με ναζιστικό τρόπο ως άλλο Αδόλφο Χίτλερ. Τώρα βρέθηκαν και εδώ.Με κινήσεις,τέτοιου επιχειρησιακού επιπέδου,που μόνο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη είχαμε παρατηρήσει ως και όχι με τους συνήθεις τρόπους που δρούσαν στην Κρήτη, Εμείς από την μεριά μας έχουμε να πούμε ότι τέτοιες ενέργειες δεν τις ανεχόμαστε και δεν θα μείνουν αναπάντητες.Όπως έχουμε δείξει και στο παρελθόν σε κάθε τους προσπάθεια να βγουν από τις τρύπες τους,είτε στο Ηράκλειο είτε στα Χανιά,δεν κατάφεραν παρά μόνο να κρυφτούν ακόμα περισσότερο.Ως κομμάτι του κινήματος αντίστασης,θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε σε κάθε είδους επιχειρήσεις καταστολής από κράτος και φασιστοειδή.
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/9 18:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ Π.Ι.Κ.Π.Α. (ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΚΡΗΤΗΣ)
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/9 18:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ Π.Ι.Κ.Π.Α. (ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΚΡΗΤΗΣ)
ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ..
Ο ποιητής έγραφε ότι οι εξουσίες χαϊδεύονται σαν ερωτιάρες γάτες στις στέγες μας. Τέλος με τις ειδυλλιακές περιγραφές και τα περιθώρια για υπαρξιακά δράματα. Φτάνουν οι μέρες που οι εξουσίες θανατοκρατούσες σαν “κτήνη”, θα ζητάνε διαβατήριο από την κάθε μας στιγμή, τα κτήνη έτσι κι αλλιώς δε χρειάζονται προσχήματα για τίποτα.
Μια βασική αρχή για όσους έχουν, στα βιβλία ή στην πράξη, μελετήσει το φαινόμενο εξουσία, είναι ότι πάντοτε ο τρόμος αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο στο παιχνίδι για την ολοκληρωτική επικράτηση της εξουσιαστικής λέπρας. Δεν υπάρχει εξουσία χωρίς τρόμο και αν ακόμα αυτός δεν υπάρχει, η εξουσία οφείλει να τον εφεύρει.
Τα τελευταία γεγονότα επιθέσεων, απειλών κλπ., από φασιστοειδή ενάντια σε καταλήψεις, αυτοοργανωμένους χώρους, μετανάστες, συντρόφους κλπ, είναι περιστατικά τα οποία εντάσσονται μέσα σε ένα κλίμα έντασης και τρομοκράτησης του κράτους ενάντια σε αγωνιζόμενους ανθρώπους. Σαν στόχο έχουν τον εκφοβισμό και την τρομοκράτησή τους σαν εμπόδιο στον καθημερινό αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση – χειραφέτηση.
Καθ' όλη τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας του, το ελληνικό κράτος για να μπορεί να φέρει σε πέρας τις βρώμικες αποστολές του, χωρίς όμως να λερώνει το προσωπείο της νομιμότητάς του, χρηματοδότησε, οργάνωσε και συντήρησε παρακρατικές ομάδες κρούσης. Ο κύριος ρόλος αυτών των τραμπούκικων μηχανισμών, είτε δρούν σαν εντεταλμένοι βραχίονες του επίσημου κράτους, είτε κινούνται αυθόρμητα, ήταν και είναι πάντοτε ο ίδιος: η αντιπαράθεση με τα αντιστεκόμενα κοινωνικά κομμάτια και η τρομοκράτησή τους, οι προπηλακισμοί, οι τραυματισμοί ακόμα και οι δολοφονίες αγωνιζόμενων ανθρώπων που εναντιώνονται έμπρακτα στην κρατική βαρβαρότητα.
Η ασφάλεια είναι ιδεολογία της γενικευμένης δυστυχίας του μοναχικού, σύγχρονου ανθρώπου. Η ασφάλεια είναι η οπλισμένη παράνοια του συστήματος. Ζούμε σε μια εποχή, όπου η κρατική, καπιταλιστική βαρβαρότητα συντρίβει τα όνειρα του πλουτισμού και της προσωπικής ανέλιξης, όπως και των κοινωνικών παροχών της. Η κοινωνική ανισότητα αυξάνεται και πληθαίνουν ταχύτατα αυτοί που υφίστανται ολοένα και στυγνότερη εργασιακή εκμετάλλευση. Οι ανησυχίες και οι φόβοι, απλώνονται στον αέρα των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Οι δεισιδαιμονίες, συστατικό του θεάματος, πλησιάζουν στην ωρίμανσή τους. Ο ύπνος της κυρίαρχης λογικής, γεννήτορας των “τεράτων”, είναι ο αυθεντικός καρπός μιας εποχής γλυκού νανουρίσματος. Στις δε, χώρες του “τρίτου κόσμου”, εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν εξαθλιωμένοι από πείνα. Εκεί η βία είναι συχνά τόσο ωμή, ώστε τα προβλήματα περισσεύουν. Στα σύνορα των δύο κόσμων, η φιγούρα του εξαθλιωμένου μετανάστη προορίζεται να φορέσει την ετικέτα του “κακού”, του “εγκληματία”, του “κοινωνικά επικίνδυνου”.
Η εξουσία χρησιμοποιώντας την καθοριστική παρουσία των Μ.Μ.Ε και τις τεχνικές της διαστρέβλωσης και εξαπάτησης, κλειδώνει το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου στις πλάτες των μεταναστών. Από τη στιγμή που η “χυδαία” μάζα είτε λόγω ηλιθιότητας είτε λόγω παραχαραγμένης ενημέρωσης, καταπιεί το προπαγανδιστικό χάπι, ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος για την απόλυτη δικαιολόγηση της όποιας εξουσιαστικής κτηνωδίας. Οι παραπάνω λειτουργίες της εξουσίας λοιπόν και δικαιολογημένες είναι και πέρα για πέρα κατανοητές.
Ο ρατσισμός στην τιποτένια τακτική του είναι ικανός να προσποιηθεί μέχρι και την αντίδραση του απελπισμένου, που ο φόβος τον κάνει επικίνδυνο στην ύστατη προσπάθειά του να επιβιώσει. Ένα τέχνασμα που ετοιμάζει τα πογκρόμ με τη “λαϊκή συμμετοχή”, ενάντια στους πραγματικά απελπισμένους και ήδη “απόβλητους”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Άγ. Παντελεήμονα όπου επιτροπή “αγανακτισμένων πολιτών”, στην πραγματικότητα περιφερόμενες φασιστικές ομάδες τραμπούκων με την πλήρη κάλυψη των Μ.Μ.Ε, της αστυνομίας και της πολιτικής ηγεσίας, προχώρησαν σε απειλές, ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα εναντίον μεταναστών και αλληλέγγυων....
Οι φασίστες έχοντας πάντα τη σιγουριά της ατιμωρησίας από το κράτος και σαν μακρύ χέρι της εξουσίας, επιτίθονται σε κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας που αντιτίθεται στην εξουσιαστική βαρβαρότητα. Άθλιες απομιμήσεις των νοσηρών αντιλήψεων και πρακτικών που εφαρμόζονται διεθνώς, δρώντας συμπληρωματικά, αν όχι και παρακινητικά προς τους μηχανισμούς μέσα σε αυτή την πραγματικότητα. Όπου η βία του κράτους φαίνεται ανεπαρκής, εκεί εμφανίζονται οι θρασύδειλοι, επίδοξοι λακέδες του.
Τα κίνητρα των αγώνων μας, δεν κάμπτονται από τέτοιες μεθόδους, η δυναμική των επιθυμιών μας δεν αφομοιώνονται από τα κυρίαρχα πρότυπα της μιζέριας, της υποταγής και της αποχαύνωσης. Οι υλικές μας ανάγκες δεν ξεπουλιούνται στο βωμό της κατανάλωσης, υποκατάστατων και ρόλων. Τα εγκλήματα της εξουσίας δεν μας αφήνουν άφωνους. Το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης, της αντίστασης και της αλληλεγγύης είναι ζωντανό και το πάθος για τη λευτεριά είναι πιο δυνατό.
Όσο η καθημερινή βία και καταπίεση θα κρύβεται πίσω από ηλίθια χαμόγελα και σκυμμένα κεφάλια, θα συνεχίσουμε να είμαστε αόρατοι. Όσο θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τους ρουφιάνους και τους βολεμένους, τόσο πιο πολύ θα επεκτείνεται ο φασισμός. Αλλά μας αξίζει και μια άλλη ευκαιρία. Μια ευκαιρία που θα βάλει μπροστά την άρνηση και τη δημιουργικότητα, την αντίσταση και την έκφραση με λόγια αλλά κυρίως με έργα. Να υψώσουμε το όχι σε όσα μας συνθλίβουν και το ναι σε όσα μας απελευθερώνουν. Αυτό μπορεί να είναι το πρώτο βήμα να σηκώσουμε κεφάλι, που μπορεί να μην είναι ο καλπάζων καρκίνος που θα σκοτώσει το “κτήνος”, αλλά θα είναι μια ανοιχτή πληγή που δεν θα το αφήσει να ησυχάσει.
…ΜΑΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΥΝ
…ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/9 18:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ
Μια βασική αρχή για όσους έχουν, στα βιβλία ή στην πράξη, μελετήσει το φαινόμενο εξουσία, είναι ότι πάντοτε ο τρόμος αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο στο παιχνίδι για την ολοκληρωτική επικράτηση της εξουσιαστικής λέπρας. Δεν υπάρχει εξουσία χωρίς τρόμο και αν ακόμα αυτός δεν υπάρχει, η εξουσία οφείλει να τον εφεύρει.
Τα τελευταία γεγονότα επιθέσεων, απειλών κλπ., από φασιστοειδή ενάντια σε καταλήψεις, αυτοοργανωμένους χώρους, μετανάστες, συντρόφους κλπ, είναι περιστατικά τα οποία εντάσσονται μέσα σε ένα κλίμα έντασης και τρομοκράτησης του κράτους ενάντια σε αγωνιζόμενους ανθρώπους. Σαν στόχο έχουν τον εκφοβισμό και την τρομοκράτησή τους σαν εμπόδιο στον καθημερινό αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση – χειραφέτηση.
Καθ' όλη τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας του, το ελληνικό κράτος για να μπορεί να φέρει σε πέρας τις βρώμικες αποστολές του, χωρίς όμως να λερώνει το προσωπείο της νομιμότητάς του, χρηματοδότησε, οργάνωσε και συντήρησε παρακρατικές ομάδες κρούσης. Ο κύριος ρόλος αυτών των τραμπούκικων μηχανισμών, είτε δρούν σαν εντεταλμένοι βραχίονες του επίσημου κράτους, είτε κινούνται αυθόρμητα, ήταν και είναι πάντοτε ο ίδιος: η αντιπαράθεση με τα αντιστεκόμενα κοινωνικά κομμάτια και η τρομοκράτησή τους, οι προπηλακισμοί, οι τραυματισμοί ακόμα και οι δολοφονίες αγωνιζόμενων ανθρώπων που εναντιώνονται έμπρακτα στην κρατική βαρβαρότητα.
Η ασφάλεια είναι ιδεολογία της γενικευμένης δυστυχίας του μοναχικού, σύγχρονου ανθρώπου. Η ασφάλεια είναι η οπλισμένη παράνοια του συστήματος. Ζούμε σε μια εποχή, όπου η κρατική, καπιταλιστική βαρβαρότητα συντρίβει τα όνειρα του πλουτισμού και της προσωπικής ανέλιξης, όπως και των κοινωνικών παροχών της. Η κοινωνική ανισότητα αυξάνεται και πληθαίνουν ταχύτατα αυτοί που υφίστανται ολοένα και στυγνότερη εργασιακή εκμετάλλευση. Οι ανησυχίες και οι φόβοι, απλώνονται στον αέρα των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Οι δεισιδαιμονίες, συστατικό του θεάματος, πλησιάζουν στην ωρίμανσή τους. Ο ύπνος της κυρίαρχης λογικής, γεννήτορας των “τεράτων”, είναι ο αυθεντικός καρπός μιας εποχής γλυκού νανουρίσματος. Στις δε, χώρες του “τρίτου κόσμου”, εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν εξαθλιωμένοι από πείνα. Εκεί η βία είναι συχνά τόσο ωμή, ώστε τα προβλήματα περισσεύουν. Στα σύνορα των δύο κόσμων, η φιγούρα του εξαθλιωμένου μετανάστη προορίζεται να φορέσει την ετικέτα του “κακού”, του “εγκληματία”, του “κοινωνικά επικίνδυνου”.
Η εξουσία χρησιμοποιώντας την καθοριστική παρουσία των Μ.Μ.Ε και τις τεχνικές της διαστρέβλωσης και εξαπάτησης, κλειδώνει το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου στις πλάτες των μεταναστών. Από τη στιγμή που η “χυδαία” μάζα είτε λόγω ηλιθιότητας είτε λόγω παραχαραγμένης ενημέρωσης, καταπιεί το προπαγανδιστικό χάπι, ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος για την απόλυτη δικαιολόγηση της όποιας εξουσιαστικής κτηνωδίας. Οι παραπάνω λειτουργίες της εξουσίας λοιπόν και δικαιολογημένες είναι και πέρα για πέρα κατανοητές.
Ο ρατσισμός στην τιποτένια τακτική του είναι ικανός να προσποιηθεί μέχρι και την αντίδραση του απελπισμένου, που ο φόβος τον κάνει επικίνδυνο στην ύστατη προσπάθειά του να επιβιώσει. Ένα τέχνασμα που ετοιμάζει τα πογκρόμ με τη “λαϊκή συμμετοχή”, ενάντια στους πραγματικά απελπισμένους και ήδη “απόβλητους”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Άγ. Παντελεήμονα όπου επιτροπή “αγανακτισμένων πολιτών”, στην πραγματικότητα περιφερόμενες φασιστικές ομάδες τραμπούκων με την πλήρη κάλυψη των Μ.Μ.Ε, της αστυνομίας και της πολιτικής ηγεσίας, προχώρησαν σε απειλές, ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα εναντίον μεταναστών και αλληλέγγυων....
Οι φασίστες έχοντας πάντα τη σιγουριά της ατιμωρησίας από το κράτος και σαν μακρύ χέρι της εξουσίας, επιτίθονται σε κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας που αντιτίθεται στην εξουσιαστική βαρβαρότητα. Άθλιες απομιμήσεις των νοσηρών αντιλήψεων και πρακτικών που εφαρμόζονται διεθνώς, δρώντας συμπληρωματικά, αν όχι και παρακινητικά προς τους μηχανισμούς μέσα σε αυτή την πραγματικότητα. Όπου η βία του κράτους φαίνεται ανεπαρκής, εκεί εμφανίζονται οι θρασύδειλοι, επίδοξοι λακέδες του.
Τα κίνητρα των αγώνων μας, δεν κάμπτονται από τέτοιες μεθόδους, η δυναμική των επιθυμιών μας δεν αφομοιώνονται από τα κυρίαρχα πρότυπα της μιζέριας, της υποταγής και της αποχαύνωσης. Οι υλικές μας ανάγκες δεν ξεπουλιούνται στο βωμό της κατανάλωσης, υποκατάστατων και ρόλων. Τα εγκλήματα της εξουσίας δεν μας αφήνουν άφωνους. Το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης, της αντίστασης και της αλληλεγγύης είναι ζωντανό και το πάθος για τη λευτεριά είναι πιο δυνατό.
Όσο η καθημερινή βία και καταπίεση θα κρύβεται πίσω από ηλίθια χαμόγελα και σκυμμένα κεφάλια, θα συνεχίσουμε να είμαστε αόρατοι. Όσο θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τους ρουφιάνους και τους βολεμένους, τόσο πιο πολύ θα επεκτείνεται ο φασισμός. Αλλά μας αξίζει και μια άλλη ευκαιρία. Μια ευκαιρία που θα βάλει μπροστά την άρνηση και τη δημιουργικότητα, την αντίσταση και την έκφραση με λόγια αλλά κυρίως με έργα. Να υψώσουμε το όχι σε όσα μας συνθλίβουν και το ναι σε όσα μας απελευθερώνουν. Αυτό μπορεί να είναι το πρώτο βήμα να σηκώσουμε κεφάλι, που μπορεί να μην είναι ο καλπάζων καρκίνος που θα σκοτώσει το “κτήνος”, αλλά θα είναι μια ανοιχτή πληγή που δεν θα το αφήσει να ησυχάσει.
…ΜΑΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΥΝ
…ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/9 18:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ
"Κοινωνικος Ιος"
Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009
Η συμφωνία των κομματων
ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ:
1) Ότι η ψήφος σου είναι πολύτιμη 2) Ότι θα πράττουν και θα ομιλούν για το καλό σου 3) Ότι θα διαχειριστούν τη ζωή σου καλύτερα απο σένα 4) Ότι για να μπορούν να σε “τακτοποιήσουν” θα πρέπει να τακτοποιηθούν πρώτα οι ίδιοι. Να γίνουν βουλευτές, Υπουργοί, Διευθυντές. 5) Για σένα το βάσανο της εργασίας, της ανεργίας, του άγχους, της ανασφάλειας. Για αυτούς το “κουμάντο” η διαχείριση, η εξουσία, το γόητρο, ο πλούτος. Σου Ζητούν να ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΣ, σ'αυτό συμφωνούν όλα τα κόμματα, από τη διαχείριση της ζωής σου και των υποθέσεων που σε αφορούν. Όμως υπάρχει και μια άλλη Προοπτική. Η προοπτική που ανέδειξε η εξέγερση του Δεκέμβρη. 1) Ότι μπορούμε να μιλάμε και να πράττουμε εμείς οι ίδιοι για τη ζωή μας και όχι να αναθέτουμε σε ανίδεους γραφειοκράτες τα κοινωνικά και ατομικά ζητήματα 2) Ότι μπορούμε να αυτοοργανωθούμε όπως οι χιλιάδες μαθητές , φοιτητές, εργαζόμενοι χωρίς καθοδηγητές και αρχηγούς. 3) Ότι μπορούμε να αποφασίζουμε Αμεσοδημοκρατικά, όπως έκαναν σε γειτονιές οι συνελεύσεις, για ελεύθερους χώρους, κεραίες κινητής τηλεφωνίας, για το πράσινο, για το ζήτημα της ενέργειας. 4) Ότι μόνο με άμεση δράση και άμεση δημοκρατία μπορούμε να αντισταθούμε στην καταστολή, στις κάμερες και στο κράτος ελέγχου. 5) Ότι μόνο με συμμετοχή και άμεση δημοκρατία μπορούμε να σβήσουμε τις πυρκαγιές του κέρδους και της διαφθοράς. 6) Ότι μόνο με άμεση δράση και άμεση δημοκρατία μπορούμε να ανατρέψουμε το σύστημα που μας θεωρεί ηλίθιους και ανίκανους. Σήμερα που οι μηχανισμοί εκπροσώπησης και ενσωμάτωσης είναι σε κρίση και αδυναμία, σε καλούν να τους νομιμοποιήσεις και να συναινέσεις με την εξουσία και τα κόμματα .
ΑΓΝΟΗΣΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΧΗ ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ - ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αντιεξουσιαστική κίνηση αθήνας
Κατεβάστε το συνημμένο αρχείο: ola_ta_kommata_simfwnoin.doc (application/msword)
http://www.resistance2003.gr/el/news/story.php?id=219
1) Ότι η ψήφος σου είναι πολύτιμη 2) Ότι θα πράττουν και θα ομιλούν για το καλό σου 3) Ότι θα διαχειριστούν τη ζωή σου καλύτερα απο σένα 4) Ότι για να μπορούν να σε “τακτοποιήσουν” θα πρέπει να τακτοποιηθούν πρώτα οι ίδιοι. Να γίνουν βουλευτές, Υπουργοί, Διευθυντές. 5) Για σένα το βάσανο της εργασίας, της ανεργίας, του άγχους, της ανασφάλειας. Για αυτούς το “κουμάντο” η διαχείριση, η εξουσία, το γόητρο, ο πλούτος. Σου Ζητούν να ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΣ, σ'αυτό συμφωνούν όλα τα κόμματα, από τη διαχείριση της ζωής σου και των υποθέσεων που σε αφορούν. Όμως υπάρχει και μια άλλη Προοπτική. Η προοπτική που ανέδειξε η εξέγερση του Δεκέμβρη. 1) Ότι μπορούμε να μιλάμε και να πράττουμε εμείς οι ίδιοι για τη ζωή μας και όχι να αναθέτουμε σε ανίδεους γραφειοκράτες τα κοινωνικά και ατομικά ζητήματα 2) Ότι μπορούμε να αυτοοργανωθούμε όπως οι χιλιάδες μαθητές , φοιτητές, εργαζόμενοι χωρίς καθοδηγητές και αρχηγούς. 3) Ότι μπορούμε να αποφασίζουμε Αμεσοδημοκρατικά, όπως έκαναν σε γειτονιές οι συνελεύσεις, για ελεύθερους χώρους, κεραίες κινητής τηλεφωνίας, για το πράσινο, για το ζήτημα της ενέργειας. 4) Ότι μόνο με άμεση δράση και άμεση δημοκρατία μπορούμε να αντισταθούμε στην καταστολή, στις κάμερες και στο κράτος ελέγχου. 5) Ότι μόνο με συμμετοχή και άμεση δημοκρατία μπορούμε να σβήσουμε τις πυρκαγιές του κέρδους και της διαφθοράς. 6) Ότι μόνο με άμεση δράση και άμεση δημοκρατία μπορούμε να ανατρέψουμε το σύστημα που μας θεωρεί ηλίθιους και ανίκανους. Σήμερα που οι μηχανισμοί εκπροσώπησης και ενσωμάτωσης είναι σε κρίση και αδυναμία, σε καλούν να τους νομιμοποιήσεις και να συναινέσεις με την εξουσία και τα κόμματα .
ΑΓΝΟΗΣΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΧΗ ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ - ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αντιεξουσιαστική κίνηση αθήνας
Κατεβάστε το συνημμένο αρχείο: ola_ta_kommata_simfwnoin.doc (application/msword)
http://www.resistance2003.gr/el/news/story.php?id=219
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Η άρνηση συμμετοχής στις εκλογές δεν είναι μια ιδεολογική απόφαση, είναι μια απόφαση συνολικής ρήξης και μη αποδοχής των νέων όρων της συναίνεσης. Δεν υπάρχει τίποτα ενιαίο για να εκπροσωπηθεί ενώ η λογική μεσολάβησης κινημάτων εξουσίας τελείωσε ολοκληρωτικά. Η κυριαρχία προσπαθεί με τις εκλογές να κερδίσει χρόνο καθώς η κρίση εκπροσώπησης ενσωμάτωσης παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Το τέλος των καπιταλιστικών υποσχέσεων έχει οδηγήσει σε μια νέα απόπειρα συναίνεσης στη βάση του φόβου και νομοθετικών ρυθμίσεων που παραπέμπουν σε ολοκληρωτικές λύσεις. Οι αποκάτω (άνεργοι, νεόπτωχοι, επισφαλείς, εργαζόμενοι, μετανάστες) θεωρούνται ζωές που δεν είναι άξιες να βιωθούν, στοιβαγμένοι στον αποκλεισμό και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι συνθήκες των οποίων παραπέμπουν σε λογικές ¨τελικής λύσης¨.Οι έννοιες της προόδου, τα ιδεολογήματα περί αποτελεσματικότητας έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Είναι η ώρα των κινημάτων να λειτουργήσουν με το σπέρμα που έχουν ως δυνατότητα , ως δυνάμεις συντακτικές, ως δυνάμεις συνολικής ανατροπής. Δεν χωρούν σήμερα λογικές ιδεολογικής ή πολιτικής αυταρέσκειας. Θέλουμε να τονίσουμε προς όλο το δυναμικό της ανατροπής πως δε χωρά απογοήτευση από τα πενιχρά εκλογικά αποτελέσματα σχηματισμών ή κομμάτων , δε χωρά απογοήτευση από το αδιέξοδο πρακτικών που ωθούν σε ατομικιστικές λύσεις χωρίς πολιτικό στίγμα. Διότι το διακύβευμα είναι αλλού, είναι στην ικανότητα των σχηματισμών να μπορέσουν να αφουγκραστούν τα κινήματα, ώστε να μπορέσουν να αναπτύξουν μια πολύμορφη σύγκρουση με όσα η εξουσία θεωρεί ως δεδομένα. Η στρατικοποίηση της κοινωνίας και η νομοθετική λαίλαπα του καλοκαιριού δεν αφορά μόνο ιδεολογικούς χώρους. Είναι μια ευθεία προσπάθεια μετατροπής κάθε αντίστασης σε ποινικό αδίκημα. Αφορά τους πάντες.Δε θέλουμε να κάνουμε μια ευκαιριακή κριτική σε αυτούς που σήμερα εξακολουθούν να εγκλωβίζουν ένα δυναμικό αντίστασης στις εκλογές, στεκόμαστε όμως στην ανάδειξη, από κάποιους του Δεκέμβρη, ως μιας ξεχωριστής στιγμής που δύσκολα θα επαναληφθεί. Πρέπει να αντιληφθούν ότι ο Δεκέμβρης προσέφερε την ευκαιρία σύνθεσης ενός κοινωνικού χώρου ρήξης, μιας συνολικής υλικής έκφρασης όλων των κινημάτων αντίστασης. Το να βλέπεις μέσα από το κίνημα ευκαιρίες εκλογικών συνασπισμών χωρίς ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο, σε μετατρέπει από κινηματική εκδοχή σε συνιστώσα χωρίς σαφές πολιτικό στίγμα. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι η εύκολη ανέξοδη ενασχόληση με την ριζοσπαστική πολιτική έχει λάβει οριστικά τέλος. Οι συγκρούσεις που σωρεύονται θα είναι των διαστάσεων του μεσοπολέμου και θα απαιτούν μια κινηματική συνεννόηση όχι μηχανισμών αλλά κινημάτων. Ο κάθε Δεκέμβρης δεν μπορεί να αποτυπωθεί στις κάλπες διότι ως ζωντανή κοινωνική πρακτική συνολικής αμφισβήτησης του συστήματος, δεν μπορεί να συρρικνωθεί σε μια πολιτική ή ιδεολογική αποτύπωση, δεν ανήκει σε χώρους ή φορείς. Δεν μπορεί να δώσει άλλοθι σε πρακτικές ατομικής ή κομματικής προέλευσης.Η αριστερά μέσα από πολύ στενές αναλύσεις περίμενε από την κρίση του καπιταλισμού εύκολα εκλογικά οφέλη. Αυτό που πρέπει να τους προβληματίσει είναι ότι η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας δεν σημαίνει μετατόπιση προς τα αριστερά. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η συστημική κρίση, ακριβώς διότι αφορά το τέλος του ιδεολογήματος της προόδου και της λογικής της αποτελεσματικότητας, πλήττει εξίσου και το μοντέλο σκέψης της μαρξιστικής αναφοράς. Το σύνολο των κυρίαρχων ευρωπαϊκών ελίτ έχουν ενσωματώσει στην κυβερνητική πρακτική τον πολιτικό λόγο της ακροδεξιάς σε σημείο που ο Σαρκοζί εξαφάνισε τον Λεπέν , η Μέρκελ κατέστησε την ακροδεξιά της Γερμανίας μόρφωμα ανάξιο λόγου και ο Μπερλουσκόνι την κατέδειξε από κυβερνητικό εταίρο σε κομματική συνιστώσα .Το ότι οι μελανοχιτώνες επανέρχονται με νόμο στην Ιταλία , ως περιπολίες ανησυχούντων πολιτών ενάντια στην εγκληματικότητα και ο καθορισμός της πολιτικής ατζέντας στην Ελλάδα από την αλλαγή του νομικού πολιτισμού στην κατεύθυνση ολοκληρωτικών μεθόδων δίνει το στίγμα του σήμερα. Δεν μπαίνουμε στην λογική αντιφασιστικού αγώνα που τόσο στοίχισε στα κινήματα της Ευρώπης , αλλά σε μια μάχη κοινωνική για την ανάδειξη ενός αντίπαλου πόλου προς τις εξουσιαστικές επιλογές . Το μήνυμα είναι με τους επισφαλείς, με τους εργαζόμενους, τους άνεργους, με τους μετανάστες και όχι για. Αλλάστην βάση ενός κοινού νήματος , αυτού της καταπίεσης. Αν αυτό το νήμα μένει σε δεύτερη μοίρα απέναντι σε διαφορές είτε εθνολογικές, είτε θρησκευτικές, είτε ακόμα πολιτισμικές δημιουργούνται οι όροι για την επικράτηση της ακροδεξιάς λογικής. Το θέμα είναι πλέον η δημιουργία ενός χώρου συνάντησης , μια αδιάκριτη ζώνη που θα συναντιούνται πολλές διαφορετικές υπάρξεις στο όνομα της καταπίεσης.Μακριά από τις κάλπες αλλά μέσα στην κοινωνία, πρέπει με κυρίαρχα ζητήματα τους άξονες της καταπίεσης (μετανάστες φυλακές), της διεκδίκησης του δημόσιου χώρου (κινήματα πόλης και οικολογίας , μάχη για το άσυλο) και αποτροπής της επιβολής του στρατού και της αστυνομίας ως μόνου νομιμοποιητικού παραδείγματος, να δημιουργηθεί μια ατζέντα ανατροπής. Πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι δεν υπάρχουν περίοδοι χάριτος για κανέναν, οι μάχες των κινημάτων είναι μπροστά μας.
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Oπως σε καθε προεκλογικη περιοδο,ετσι και τωρα στηνεται ενα μεγαλο πανηγυρι.
Ενα εκλογικο καρναβαλι που δεν εχει σκοπο να μας διασκεδασει αλλα να διεκδικησει την ψηφο μας.
Να επιλεξουμε κοντολογις τον επομενο δυναστη των ζωων μας.
Ολοι υποσχονται οτι αν καταλαβουν την εξουσια τα πραγματα θα αλλαξουν για τον λαο.
Αλλα εμεις δεν ψηνομαστε. Δεν εχουμε εκλογικες αυταπατες.Το παιχνιδι ειναι στημενο και οι εξουσιαστες παιζουν με σημαδεμενα χαρτια. To παιχνιδι ειναι σικε-παντα ηταν- και δεν τους εχουμε καμμια απολυτως εμπιστοσυνη.
Ξερουμε καλα οτι οι εκλογες δεν αλλαζουν τιποτα.Και αν αλλαζαν κατι θα ηταν παρανομες.
Γιαυτο δεν πιστευουμε στα ψευτικα τα λογια τα μεγαλα.
Καλουμε ολους-ες σε εκογικη απεργια. Σε συνειδητη αποχη.
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Δ.Τομελη
doratom@freemail.gr
Ενα εκλογικο καρναβαλι που δεν εχει σκοπο να μας διασκεδασει αλλα να διεκδικησει την ψηφο μας.
Να επιλεξουμε κοντολογις τον επομενο δυναστη των ζωων μας.
Ολοι υποσχονται οτι αν καταλαβουν την εξουσια τα πραγματα θα αλλαξουν για τον λαο.
Αλλα εμεις δεν ψηνομαστε. Δεν εχουμε εκλογικες αυταπατες.Το παιχνιδι ειναι στημενο και οι εξουσιαστες παιζουν με σημαδεμενα χαρτια. To παιχνιδι ειναι σικε-παντα ηταν- και δεν τους εχουμε καμμια απολυτως εμπιστοσυνη.
Ξερουμε καλα οτι οι εκλογες δεν αλλαζουν τιποτα.Και αν αλλαζαν κατι θα ηταν παρανομες.
Γιαυτο δεν πιστευουμε στα ψευτικα τα λογια τα μεγαλα.
Καλουμε ολους-ες σε εκογικη απεργια. Σε συνειδητη αποχη.
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Δ.Τομελη
doratom@freemail.gr
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Η πρώτη κιόλας εβδομάδα της προεκλογικής περιόδου επιβεβαίωσε πως η μόνη συνεπής ταξική στάση σ’ αυτό το πανηγύρι της αστικής δημοκρατίας είναι η αποχή. Είναι η ταξική πολιτική απάντηση στην α-πολιτική των εκλογών.
Με τη σύμφωνη γνώμη των δυο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, διαμορφώθηκε ήδη ένα σκηνικό μονομαχίας ανάμεσα σε δυο πρόσωπα. Ποιος είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός, ο κουρασμένος Καραμανλής, που θέλει να φύγει μια ώρα γρηγορότερα, ή ο φρέσκος Παπανδρέου; Οι δυο εκλεκτοί της εξουσίας έχουν μετατραπεί σε εμπόρευμα, το οποίο έμπειροι διαφημιστές ανέλαβαν να παρουσιάσουν όσο γίνεται πιο ελκυστικό. Με όρους διαφήμισης και όχι με όρους πολιτικής. Η ξεφτίλα έχει ήδη ξεπεράσει κάθε προηγούμενη αναμέτρηση. Τους καθορίζουν ακόμη και τα ρούχα που θα φορούν, τον τρόπο που θα στήνονται μπροστά στις κάμερες, πώς θα κουνούν τα χέρια τους και όλα τα συναφή.
Από την άλλη, τα κόμματα που φιλοδοξούν να ασκήσουν αντιπολίτευση και στους δύο, μαζεύτηκαν στη γωνιά τους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να γίνει μεγαλύτερη η δική τους γωνιά και μικρότερη του άλλου. Κυβέρνηση θα υπάρξει οπωσδήποτε, επαναλαμβάνει συνεχώς η Παπαρήγα, αναγορεύοντας σε βασικό εχθρό του Περισσού τη θεωρία της «ακυβερνησίας», που μπορεί να τους κόψει ψήφους. Ποιος είναι ο ρόλος του κόμματός της; Να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, απαντά. Γιατί όμως θα τους κάνει τη ζωή δύσκολη αν πάρει ας πούμε 10% και δεν τους την έκανε με το 8% που είχε ως τώρα; Ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται ακόμα με τα εσωτερικά του και σε λίγο θα ζητά ψήφο ελεημοσύνης, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν. Για το ακροδεξιό ΛΑΟΣ δεν λέμε τίποτα, γιατί δεν διεκδικεί τίποτα εκτός από το ρόλο του ακροδεξιού αγκαθιού που πιέζει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Το παιχνίδι είναι εντελώς «πουλημένο». Ολοι θεωρούν πως το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει (έστω κι αν χρειαστούν επαναληπτικές εκλογές) και όλοι θεωρούν δεδομένο πως θα διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση με τον ίδιο τρόπο που τη χειρίστηκε ως τώρα η ΝΔ. Τότε γιατί να τρέξουμε να τους ψηφίσουμε; Γιατί να μην τους στείλουμε και πάλι ένα ηχηρότατο μήνυμα απέχοντας από την κάλπη της πεντάρας;
Η αποχή είναι λιποταξία, θα φωνάζουν σε λίγες μέρες εν χορώ όλοι. Λιποταξία από τι; Από ένα στημένο παιχνίδι που το στήσιμό του το παραδέχονται όλοι; Και δεν είναι λιποταξία να τρέχουν οι εργαζόμενοι και οι νέοι να ψηφίζουν, ξέροντας ότι τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει στη ζωή τους με την ψήφο;
Το είπαμε πριν τις ευρωεκλογές, το ξαναλέμε και τώρα. Οι εκλογές είναι μια μέρα. Και η αποχή μια μέρα διαρκεί. Σημασία έχει αυτό που ακολουθεί. Αν πρόκειται για αποχή και άραγμα, ευχαριστούμε, αλλά δεν μας εκφράζει. Εμείς θέλουμε η αποχή να εκφράσει την αποφασιστικότητα για ανάπτυξη της ταξικής πάλης, για ένα νέο ξεκίνημα, σε μια περίοδο που το κεφάλαιο σαρώνει τα πάντα.
ΠΗΓΗ:http://www.eksegersi.gr/keimena12/567/apoxh.htm
Με τη σύμφωνη γνώμη των δυο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, διαμορφώθηκε ήδη ένα σκηνικό μονομαχίας ανάμεσα σε δυο πρόσωπα. Ποιος είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός, ο κουρασμένος Καραμανλής, που θέλει να φύγει μια ώρα γρηγορότερα, ή ο φρέσκος Παπανδρέου; Οι δυο εκλεκτοί της εξουσίας έχουν μετατραπεί σε εμπόρευμα, το οποίο έμπειροι διαφημιστές ανέλαβαν να παρουσιάσουν όσο γίνεται πιο ελκυστικό. Με όρους διαφήμισης και όχι με όρους πολιτικής. Η ξεφτίλα έχει ήδη ξεπεράσει κάθε προηγούμενη αναμέτρηση. Τους καθορίζουν ακόμη και τα ρούχα που θα φορούν, τον τρόπο που θα στήνονται μπροστά στις κάμερες, πώς θα κουνούν τα χέρια τους και όλα τα συναφή.
Από την άλλη, τα κόμματα που φιλοδοξούν να ασκήσουν αντιπολίτευση και στους δύο, μαζεύτηκαν στη γωνιά τους και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να γίνει μεγαλύτερη η δική τους γωνιά και μικρότερη του άλλου. Κυβέρνηση θα υπάρξει οπωσδήποτε, επαναλαμβάνει συνεχώς η Παπαρήγα, αναγορεύοντας σε βασικό εχθρό του Περισσού τη θεωρία της «ακυβερνησίας», που μπορεί να τους κόψει ψήφους. Ποιος είναι ο ρόλος του κόμματός της; Να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, απαντά. Γιατί όμως θα τους κάνει τη ζωή δύσκολη αν πάρει ας πούμε 10% και δεν τους την έκανε με το 8% που είχε ως τώρα; Ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται ακόμα με τα εσωτερικά του και σε λίγο θα ζητά ψήφο ελεημοσύνης, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν. Για το ακροδεξιό ΛΑΟΣ δεν λέμε τίποτα, γιατί δεν διεκδικεί τίποτα εκτός από το ρόλο του ακροδεξιού αγκαθιού που πιέζει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Το παιχνίδι είναι εντελώς «πουλημένο». Ολοι θεωρούν πως το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει (έστω κι αν χρειαστούν επαναληπτικές εκλογές) και όλοι θεωρούν δεδομένο πως θα διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση με τον ίδιο τρόπο που τη χειρίστηκε ως τώρα η ΝΔ. Τότε γιατί να τρέξουμε να τους ψηφίσουμε; Γιατί να μην τους στείλουμε και πάλι ένα ηχηρότατο μήνυμα απέχοντας από την κάλπη της πεντάρας;
Η αποχή είναι λιποταξία, θα φωνάζουν σε λίγες μέρες εν χορώ όλοι. Λιποταξία από τι; Από ένα στημένο παιχνίδι που το στήσιμό του το παραδέχονται όλοι; Και δεν είναι λιποταξία να τρέχουν οι εργαζόμενοι και οι νέοι να ψηφίζουν, ξέροντας ότι τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει στη ζωή τους με την ψήφο;
Το είπαμε πριν τις ευρωεκλογές, το ξαναλέμε και τώρα. Οι εκλογές είναι μια μέρα. Και η αποχή μια μέρα διαρκεί. Σημασία έχει αυτό που ακολουθεί. Αν πρόκειται για αποχή και άραγμα, ευχαριστούμε, αλλά δεν μας εκφράζει. Εμείς θέλουμε η αποχή να εκφράσει την αποφασιστικότητα για ανάπτυξη της ταξικής πάλης, για ένα νέο ξεκίνημα, σε μια περίοδο που το κεφάλαιο σαρώνει τα πάντα.
ΠΗΓΗ:http://www.eksegersi.gr/keimena12/567/apoxh.htm
Κανένας πόλεμος μεταξύ των λαών - Καμιά ειρήνη μεταξύ των τάξεων
Η άρχουσα τάξη του Κοσσόβου, στην υπηρεσία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, έχει ανακοινώσει τη δημιουργία ενός άλλου κράτους στα Βαλκάνια στις 17 Φεβρουαρίου. Αρκετές εβδομάδες μετά από εκείνη την πράξη, και τα γεγονότα που την ακολούθησαν, θεωρούμε ότι έχει περάσει αρκετός χρόνος για μας για να προσπαθήσουμε να είμαστε αντικειμενικοί στην κατανόηση αυτών των γεγονότων.Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πίσω από αυτήν την πράξη των Κοσοβάρων αφεντικών και πολιτικών, παρά αυτά που δηλώνουν ως λόγους τους, είναι την επιθυμία τους να επισημοποιήσουν και να εξασφαλίσουν τις θέσεις από τις οποίες μπορούν να εκμεταλλευτούν τον πληθυσμό του Κοσόβου με έναν «πιό ανεξάρτητο» τρόπο. Κάθε κράτος, συμπεριλαμβανομένου του πρόσφατα σχηματισμένου Κοσόβου, έχει τη διατήρηση του καπιταλιστικού συστήματος με τη βία ως τον ανώτερο λόγο για την ύπαρξή του. Ένα σύστημα στο οποίο μια ομάδα εγκληματιών εκμεταλλεύεται τις ζωές των υποδουλωμένων εργαζομένων και αγροτών.Η μεγάλη υποστήριξη που δόθηκε στους πολιτικούς και τα αφεντικά του Κοσόβου από τους πολίτες του Κοσόβου ήταν λόγω των ακόμα φρέσκων αναμνήσεων του απαρτχάιντ του καθεστώτος που ο Milošević έσπρωξε στα όριά του κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του. Μέσω της χρησιμοποίησης του μεσαιωνικού μύθου του Κοσόβου ως όπιο για το λαό, ο Milošević, με τον πιο βάναυσο τρόπο, άσκησε πολιτική προς όφελος της άρχουσας τάξης στη Σερβία. Με την εθνικιστική του πολιτική στραμένη ενάντια στους Αλβανούς, ο Milošević ήταν σε θέση να αποσπά την προσοχή από τα αυξανόμενα κοινωνικά προβλήματα που άρχισαν να θέτουν σοβαρά σε κίνδυνο τη σοσιαλιστική γραφειοκρατία στην πρώην SFRJ (σοσιαλιστική ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας). Θυμόμαστε τη βάναυση πάλη του ενάντια στους αλβανούς εργαζομένους και σπουδαστές, τη λεκτική του διάρροια στο Gazimestan [μνημείο στο Κόσσοβο, όπου είχε δώσει το 1989 ομιλία ο σέρβος πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς με ακραίο εθνικιστικό περιεχόμενο, από http://en.wikipedia.org/wiki/Gazimestan_speech που προτείνεται στην ιστοσελίδα της ASI για σχετική πληροφόρηση], αλλά και τα εγκλήματά του που έκανε ενάντια στους αλβανούς πολίτες που τους έσπρωξαν στο επίπεδο των πολιτών δευτέρας κατηγορίας. Σήμερα, οι Σέρβοι αφεντικά και πολιτικοί επιθυμούν να επαναλάβουν αυτό το τέχνασμα και για να συνεχίσουν ακάθεκτοι ως στο τέλος με τη ληστεία και την ιδιωτικοποίηση, με το να μας κάνει όλους τρελλούς με τα άπειρα παραμύθια τους για το Κόσοβο.Όπως και εκείνες τις ημέρες, έτσι και σήμερα δεν είναι δυνατό να υπογραμμιστεί αρκετά η επιρροή των μεγάλων δυνάμεων στα γεγονότα που που έγιναν σε Κόσοβο και Βαλκάνια. Η πιό κυρίαρχη κεφαλαιοκρατική δύναμη σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στην υπηρεσία των οποίων ήταν για αρκετό καιρό ο Milošević, και που, μαζί με τους συμμάχους της, τον έχουν αποκαλέσει μια φορά ακόμη και «παράγοντας της ειρήνης και της σταθερότητας στα Βαλκάνια», βρήκε στην άρχουσα τάξη του Κοσσόβου υπαλλήλους στους οποίους μπορεί, προφανώς, να στηριχτεί πολύ περισσότερο. Και ενώ οι Αλβανοί πολιτικοί φανατίζουν τους ανθρώπους με τις ομιλίες περί απαγκίστρωσης από τα νύχια του σερβικού κράτους, τοποθετούν στην πραγματικότητα τους αλβανικούς λαούς στο χαλινάρι που ελέγχεται από τους δυτικούς εξουσιαστές.Υπό αυτή την έννοια, δεν είναι δυνατό να αμφισβητηθεί ο ΝΑΤΟϊκός χαρακτήρας του νέου Κοσσοβαρικού κράτους. Από τα έγγραφα, όπως το σχέδιο του ειδικού απεσταλμένου των Η.Ε για το Κόσσοβο Martti Ahtisaari, που υποστηρίχτηκε από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, είναι σαφές ότι η παρουσία στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στο Κόσοβο είναι μια από τις κύριες προϋποθέσεις για την «ανεξαρτησία» του Κοσόβου. Ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να παρακολουθηθεί η ανάπτυξη του κράτους του Κοσόβου, το οποίο γίνεται ένας από τους σημαντικότερους δορυφόρους των ΗΠΑ και της ΕΕ στα Βαλκάνια.Όταν μιλάμε για τις συνθήκες ζωής των διαφορετικών εθνικών κοινοτήτων στο Κόσοβο, δεν είναι ανακριβές να πούμε ότι η κατάσταση, όταν συγκρίνεται με την περίοδο πριν από τους βομβαρδισμούς του 1999 της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, έχει γυρίσει ανάποδα. οι φρικτές συνθήκες ζωής για τους Σέρβους στο Κόσοβο σήμερα, ένας πληθυσμός ο οποίος δεν είναι δυνατό να κινηθεί ή να ζήσει ελεύθερα χωρίς στρατιωτική παρουσία, παιδιά που δεν είναι σε θέση να πάνε στο σχολείο χωρίς φασαρίες, ηλικιωμένοι άνθρωποι που τρώνε ξύλο από Αλβανούς εθνικιστές κ.λπ., όλα πιστοποιούν την καταστροφική ζωή του μη-αλβανικού πληθυσμού στο Κόσοβο.Αυτοί, οι αντικειμενικά τρομακτικοί όροι ζωής για τους Σέρβους ανθρώπους, χρησιμοποιούνται με τον πιό επίβουλο τρόπο από τη σερβική αστική τάξη για να προωθήσει τα συμφέροντά της, έτσι εγκληματικοί θεσμοί, όπως η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, τους χρησιμοποιούν για να προσπαθήσουν να επανακτήσουν τις μεσαιωνικές θέσεις τους. Σκόπιμα συγχέοντας τα συμφέροντα του διωκόμενου πληθυσμού με τα ενδιαφέροντα της εκκλησίας, οι ιερείς σαφώς, ξανά - ακριβώς όπως πολλές φορές πριν τα τελευταία είκοσι χρόνια - συντηρούν και ενισχύουν πολεμοκάπηλες πολιτικές. [Wimpy], αξιολύπητη, στημένη θλίψη, ψεύτικη ανησυχία και σοβινιστικό-καλυμένο αστικό πάθος γίνονται αισθητά σε όλες τις κινήσεις και δηλώσεις των Σέρβων πολιτικών κομμάτων και των θεσμών του Σερβικού κράτους, και συντρίβουν οποιεσδήποτε παραισθήσεις για τις καλές προθέσεις τους.Η Σερβική αστική τάξη εργάζεται στο να διαιρέσει το Κόσοβο χειραγωγώντας τη φρικτή θέση στην οποία βρίσκεται ο Σερβικός πληθυσμός του Κοσόβου, και τους κατευθύνει να αρνηθούν την νομιμοφροσύνη τους σε Αλβανούς και να τους δέσει σε θεσμούς του Σερβικού κράτους. Αυτό, χωρίς αμφιβολία, σημαίνει κακή τύχη για όλους τους Σέρβους εργαζομένους που ζουν έξω από το βόρειο Κόσοβο, και ειδικά για τους περισσότερους από τα δέκα χιλιάδες Σέρβους στην περιοχή Štrpce που βρίσκεται στο νότο Κοσόβο, και που, με βάση αυτό το σενάριο, θα θυσιαστεί για τα ενδιαφέροντα της Σερβικής άρχουσας τάξης.Το Κόσοβο σήμερα είναι ένα κράτος στο οποίο περισσότερο από 50% του πληθυσμού είναι άνεργο, και το λαθρεμπόριο, δωρεές από το εξωτερικό και βοήθεια από συγγενείς που ζουν σε άλλες χώρες είναι ο κύριος τρόπος επιβίωσης για τον πληθυσμό. Ο χρόνος θα δείξει ότι ο θυμός των εργαζομένων του Κοσόβου, λόγω των φρικτών συνθηκών διαβίωσής τους, πολύ σύντομα θα γυρίσει ενάντια σε εκείνους τους ίδιους εξουσιαστές αφού καταλαγιάσει η υστερία που προκλήθηκε από την «ανεξαρτησία» που κερδήθηκε. Αυτό ο θυμός είχε κατευθυνθεί από τους Αλβανούς αφεντικά και πολιτικούς ενάντια στο Σερβικό κράτος και προσωρινά τέθηκε κάτω από το χαλί με τις υποσχέσεις μας καλύτερης ζωής σε ένα νέο κράτος. Η ιστορία άλλη μια φορά θα επιβεβαιώσει ότι τα κράτη δεν έχουν λύσει ποτέ, αλλά μόνο έχουν δημιουργήσει προβλήματα για την εργατική τάξη.Ένας άλλος σοβαρός παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη εάν θέλουμε να πιάσουμε την κατάσταση ως σύνολο είναι, χωρίς αμφιβολία, ο ρόλος του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Υπερασπίζοντας τα συμφέροντά της στο διεθνές επίπεδο, η Ρωσική Ομοσπονδία έχει βρεί στο επεισόδιο του Κοσόβου μια ιδανική ευκαιρία να σταθεί ενάντια στο μπλοκ ΗΠΑ-ΕΕ, και να ενισχύσει τις θέσεις της στα Βαλκάνια. Λάβει υπόψη τον παρόντα συνδιασμό εξουσίας στη Σερβική κοινοβουλευτική σκηνή, δεν θα ήταν παράξενο εάν η ομάδα Μεντβέντεφ-Πούτιν θα επετύγχανε κάτι που ο Στάλιν και ο Σοβιετικός ιμπεριαλισμός δεν κατόρθωσαν να κάνουν πενήντα χρόνια πριν. Η επιθετική προσέγγιση των ρωσικών εταιριών στη Σερβία, που αγοράζουν στρατηγικές επιχειρήσεις όπως η βιομηχανία πετρελαίου της Σερβίας (Naftne industrije Srbije - ΝΑΚ), η κατασκευή βασικών αγωγών αερίου μέσω της Σερβίας ως απάντηση στον αγωγό που είναι υπό τον έλεγχο της Δύσης, μιλά σαφώς για τις ρωσικές προθέσεις. από την άλλη, αυτό επιβεβαιώνει σε μας ότι υπάρχουν πολύ σοβαρές δυνάμεις μέσα στη Σερβική άρχουσα τάξη που λειτουργούν για τα ρωσικά συμφέροντα, και που θα προτιμούσαν να δουν τη Σερβία ως δορυφόρο της Ρωσίας απ' ό,τι ως δορυφόρο των ΗΠΑ.Όταν μιλούν για την ανακύρηξη "ανεξαρτησίας" του κράτους του Κοσόβου, η Σερβική άρχουσα τάξη πολύ συχνά επαναλαμβάνει τη φράση για αυτους «κλέβοντας 15% του εδάφους μας». Εμείς υποβάλλουμε την ερώτηση - ποιο είναι «το έδαφός μας»; Σε κάθε έναν με καθαρό μυαλό είναι κατανοητό ότι όταν μιλούν οι πολιτικοί για «το έδαφός μας» μιλούν για το έδαφος από το οποίο το Σερβικό κράτος μπορεί να συλλέγει φόρους από τους εργαζομένους, και έπειτα οι εγκληματίες στην εξουσία να τοποθετούν αυτά τα χρήματα στις τσέπες τους. Για την εργατική τάξη δεν υπάρχει κανένα «έδαφός μας» ή «τους». Ολόκληρος ο κόσμος είναι η μητέρα-πατρίδα μας.Η αντίδραση της Σερβικής κυβέρνησης στην ανακήρυξη της «ανεξαρτησίας» του Κοσόβου αποτελείται από την οργάνωση διαμαρτυριών ενάντια στην ανεξαρτησία στο Βελιγράδι και άλλες περιοχές στη Σερβία και, με τη βοήθεια νεοναζιστικών οργανώσεων, και έξω από την. όπως και των άπειρων επαναλήψεων των φράσεων περί σπασίματος της διεθνούς δικαιοσύνης, σαν να μην ήταν σαφές σε όλους ότι η διεθνής δικαιοσύνη, όπως και οποιοιδήποτε άλλη αστική «δικαιοσύνη», είναι ακριβώς μια πρόσοψη του συστήματος στο οποίο η δικαιοσύνη είναι στην πλευρά των ισχυρότερων.Η διαμαρτυρία ενάντια στην ανεξαρτησία που διοργανώθηκε στο Βελιγράδι στις 21 Φεβρουαρίου μιλά καλύτερα για την αλήθεια όλου του εθνικισμού. Χωρίς αμφιβολία η μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων, στην οποία περισσότεροι από 250.000 άνθρωποι πήραν μέρος, ήταν μια συγκέντρωση στην οποία οι δευτερεύουσες ομάδες φασίστων αισθάνθηκαν αρκετά άνετες. Η καλύτερη απόδειξη αυτού είναι η συμπεριφορά των μελών της οργάνωσης «Obraz», που χαρακτηρίζεται ως κληρο-φασίστες ακόμη και από την αστυνομία, η οποία ήταν στις πρώτες σειρές της διαμαρτυρίας ποζάρωντας με το βασιλικό έμβλημά τους. Αλλά, ενώ προκάλεσε θλίψη για τους σέρβους εξουσιαστές, αυτή η διαμαρτυρία αποκάλυψε μια φλόγα που καίει κάτω από τα σεντόνια της εθνικιστικής ρητορικής - αυτή είναι η φλόγα της κοινωνικής δυσαρέσκειας που φανερώθηκε από χιλιάδες εξαθλιωμένους ανθρώπους που χρησιμοποίησαν αυτήν την ανεπιτυχή και πλήρως κατασκευασμένη νέα έκδοση του Gazimestan για να επιδοθούν σε προλεταριακές αγορές σε μια μεγάλη κλίμακα. Οι αληθινοί ήρωες εκείνης της διαμαρτυρίας κατευθύνθηκαν προς τα καταστήματα στο κέντρο του Βελιγραδίου και, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την εθνικότητα των ιδιοκτητών των επιχειρήσεων, κατόρθωσαν να πάρουν τα νέα ρούχα, παπούτσια και άλλα πράγματα που είναι κάτι που δεν μπορούν κανονικά να αντέξουν οικονομικά. Η κυβέρνηση προσπάθησε να μικρύνει τον αριθμό των ανθρώπων που συμμετείχαν στις απαλλοτριώσεις, για να κάνει μια ψεύτικη διάκριση μεταξύ «ληστών» που έκλεβαν και «ανθρώπων» που κατέστρεφαν τις πρεσβείες των κρατών που αναγνώρισαν το Κόσοβο. Υστερικοί φιλελεύθεροι άρχισαν να αφρίζουν, καλώντας το Νόμο να αντιδράσει ενάντια στους «χούλιγκαν». Μεταξύ ενός τεράστιου αριθμού παρόμοιων δηλώσεων από Σέρβους πολιτικούς, η δήλωση του πρωτόγονου κληρικού εθνικιστή Υπουργού Υποδομώμ, Velimir Ilic, ξεχώρισε με ένα σημαντικό μήνυμα. Σε μια προσπάθεια να κερδηθούν πόντοι μεταξύ των ακραίων-σοβινιστικών στοιχείων της διαμαρτυρίας, αυτών που συμμετείχαν στη διαμαρτυρία να καταστρέψουν τις έδρες των «αντι-σερβικών» κρατών, είπε ότι «ακόμη και το σπάσιμο των παραθύρων είναι δημοκρατία». Ελπίζουμε ότι η Σερβία θα προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση, και ότι οι εργαζόμενοι της Σερβίας, ηττημένοι στη μετάβαση, θα αρχίσουν με το σπάσιμο περισσότερων παραθύρων και την ενίσχυση έτσι της δημοκρατίας, όταν η κοινωνική αναταραχή και η οργή των ταπεινωμένων και των εκμεταλλευμένων τελικά εκραγεί.Τα αρνητικά αποτελέσματα αυτών των εκδηλώσεων στη Σερβία είναι ήδη ορατά - η αποσιώπιση οποιασδήποτε φωνής που είναι που αμφισβητεί την πολιτική που ασκήθηκε ενάντια στο Κόσοβο προς όφελος της σερβικής άρχουσας τάξης, και την εισαγωγή ενός άτυπου νόμου του Marshall που σημαίνει την απαγόρευση από την αστυνομία όλων των συγκεντρώσεων που δεν είναι κάτω από την άμεση ή έμμεση οργάνωση από τις άρχουσες δομές. Αυτές οι απαγορεύσεις ανοίγουν το δρόμο για τις αστικές φιλελεύθερες δυνάμεις που κερδίζουν πόντους για λογαριασμό του απολυταρχισμού του καθεστώτος, παρουσιάζοντας τον εαυτό τους ως θύματα που διώκονται λόγω του υποτιθέμενου προοδευτικού χαρακτήρα τους.Η σύγκρουση συμφερόντων των δύο κυβερνητικών κομμάτων, που σε αυτήν την κατάσταση αναγκάζονται να υποστηρίξουν τις σαφείς θέσεις, έφερε την πτώση της κυβέρνησης όπως αναμενόταν. Οι νέες εκλογές παρουσιάζονται ως λύση για τη λύση των αυξανόμενων προβλημάτων, και το κενό που θα διαρκέσει μέχρι την εκλογή των νέων βουλευτών θα χρησιμοποιηθεί έτσι ώστε η βάναυση κεφαλαιοκρατική πολιτική ενάντια στους σέρβους εργαζομένους μπορεί να συνεχιστεί, κάτω από μια «τεχνική κυβέρνηση», το οποίο σημαίνει την αύξηση των τιμών των τροφίμων, της ηλεκτρικής ενέργειας, των καυσίμων και όλων των άλλων βιωτικών αναγκών. Το στοιχείο πάνω στο οποίο βασίζονται είναι η προεκλογική εκστρατεία, αυτή τη φορά πιθανώς πιό τρελλή και πιό ανώμαλη από οτιδήποτε έχουμε δει στο παρελθόν, με την οποία ελπίζουν να θολώσουν το όραμα των εργαζομένων. Άλλη μια φορά θα γίνουμε συλλογικά θύματα των επινοητικών σχεδιαστών στην υπηρεσία των πολιτικών κομμάτων, τα οποία θα προσπαθήσουν να μας πουλήσουν το παραμύθι του Κοσόβου και της ΕΕ συσκευασμένο σε διαφορετικές συσκευασίες.Το πράγμα που μπορεί να ειδωθεί ως σημαντικό θετικό αποτέλεσμα αυτής της αναταραχής είναι το γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα των ανθρώπων σταμάτησε να αποδέχεται την ιδέα ότι δεν υπάρχει καμία εναλλακτική στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ακόμα κι αν είναι σαφές ότι τα κόμματα που αμφισβητούν σήμερα τον προσανατολισμό προς το ΝΑΤΟ και η ΕΕ το κάνουν για δικό τους πολιτικό όφελος, και ότι αυτές οι στροφές στην πολιτική τους στηρίζονται κατά ένα μεγάλο μέρος στον επαναπροσανατολισμό προς τη Ρωσία, είναι ακόμα πολύ σημαντική επειδή ανοίγει το δρόμο για σκέψη όσον αφορά εναλλακτικές λύσεις προς αυτό το σύστημα. Σε μια τέτοια κατάσταση διαφορετικές εναλλακτικές λύσεις προς τον καπιταλισμό κερδίζουν δύναμη, και με αυτό τον τρόπο το κίνημά μας μπορεί να αναμένει ενίσχυση στο κοντινό μέλλον.Λαμβάνοντας υπόψη ότι από τα υψηλότερα κλιμάκια του κράτους στέλνονται μηνύματα που δεν βλέπουν τη βία ως «εξτρεμιστική» συμπεριφορά, η αναρχο-συνδικαλιστική πρωτοβουλία καλεί τους εργαζομένους στη Σερβία να χρησιμοποιήσουν αυτή την ευκαιρία, για να ριζοσπαστικοποιήσουν την κατάσταση στους χώρους εργασίας τους και να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς για τη βελτίωση των υλικών όρων τους. Το ζητούμενο που βρίσκεται μπροστά ως στόχος για όλους τους επαναστάτες στη Σερβία είναι η καταστροφή των τελευταίων κατασκευασμενων απομειναριών εθνικιστικής μυθομανίας, και, με αυτό τον τρόπο, το ανοίγμα του δρόμου για την κλιμάκωση των κοινωνικών συγκρούσεων.Την ίδια στιγμή, αυτό είναι μια ευκαιρία να χτυπηθούν με σκληρά χτυπήματα οι δυνατότεροι υποστηρικτές του φιλελεύθερου καπιταλισμού στη Σερβία, χτυπήματα που θα το κάνει αρκετά δύσκολο για αυτούς να σταθούν όρθιοι στο άμεσο μέλλον. Αυτό είναι μια ευκαιρία για τους εργαζομένους να παρουσιάσουν δυνατά και σαφώς τι σκέφτονται για τους θεσμούς με τις καταστρεπτικές διαδικασίες που έχουν αφήσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους χωρίς εργασία και μέσα επιβίωσης.Αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά σημαντικό να δημιουργηθούν και να ενισχυθούν οι υπάρχουσες σχέσεις μεταξύ των ελευθεριακών εργαζομένων στη Σερβία και το Κοσόβο, καθώς επίσης και σε ολόκληρα τα Βαλκάνια, και, με αυτό τον τρόπο, να παρουσιάσουν μια σαφή εναλλακτική στον αμερικανικό και ρωσικό ιμπεριαλισμό. Θα σας υπενθυμίσουμε ότι η μόνη χρονική περίοδος που άνθρωποι στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας κατόρθωσαν να ενωθούν πραγματικά ήταν κατά τη διάρκεια του αντιστασιακού αντιφασιστικού κινήματος, αποτελούμενου από άτομα από όλα τα έθνη, που πέτυχαν να ρίξουν τους εθνικιστές κατόχους της εξουσίας που όλοι τους λειτουργούσαν για ξένες δυνάμεις. Σήμερα υπάρχει ανάγκη για τη δημιουργία ενός σαφούς αντι-ιμπεριαλιστού, του αντι-ΝΑΤΟϊκού και αντι-ρωσικού μπλοκ στα Βαλκάνια, που θα ενώσει τους ανθρώπους όλων των κρατών-δορυφόροι, και θα συντρίψει όλους τους εγκάθετους και τους συνεργάτες αμερικανικών, ευρωπαϊκών και ρωσικών συμφερόντων. Η ισότητα και η ελευθερία όλων μπορούν να επιτευχθούν μόνο σε μια κοινωνία βασισμένη στον αυτοοργανωμένο ελευθεριακό κομμουνισμό. Τη συνομοσπονδία των βαλκάνιων εργαζομένων των ελεύθερων κοινοτήτων!Μόνο με την οργάνωση, σε ισχυρούς, επαναστατικούς, μη-ιεραρχικούς συλλόγους/συνδικάτα [unions] έτοιμους να σηκώσουν ένα ισχυρό αγώνα ενάντια σε αφεντικά και πολιτικούς, μπορεί να οδηγήσει στη διαμόρφωση ενός τέτοιου μπλοκ. Με τον αγώνα στους χώρους εργασίας μας για τους καλύτερους όρους ζωής και εργασίας, με τη ριζοσπαστικοποίηση της κατάστασης και την αύξηση της έντασης, μπορούμε να δημιουργήσουμε τη βάση ενός κινήματος που μπορεί να επιτύχει μια κοινωνία αντάξια μας ως Ανθρώπινα οντα.
Για τον ελευθεριακό κομμουνισμό! Για την Αναρχία!
Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Σερβίας
Για τον ελευθεριακό κομμουνισμό! Για την Αναρχία!
Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Σερβίας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.gif)
