Ομοφυλόφιλη λευτεριά κι αναρχοκομμουνισμός

Ομοφυλόφιλη λευτεριά κι αναρχοκομμουνισμός γραφει ο Giovanni - Boston NEFAC - Anarkismo

Μια σχέση αλληλουχίας

Ο αναρχικός κομμουνισμός είναι - και πάντα ήταν - ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, συμπεριλαμβανομένου οποιουδήποτε συστήματος κατά το οποίο ένας άνθρωπος ή μια ομάδα ανθρώπων εξασκεί προνόμια ή εξουσία σε βάρος οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου ή ομάδας, σε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό ή άλλο επίπεδο.
Είναι για μια συνεταιριστική και ελεύθερη κοινωνική τάξη που στοχεύουμε στην ίση ελευθερία για όλη την ανθρωπότητα, κάτι που επιτυγχάνεται μέσω της αμεσοδημοκρατικής λήψης των αποφάσεων και ενός συστήματος κοινωνικών/πολιτιστικών αξιών με το οποίο αντιτασσόμαστε ενεργά στην κυριαρχία, τα προνόμια, την καταπίεση και την εκμετάλλευση καθώς και μια αταξική οικονομία όπου όλοι προσφέρουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους και λαμβάνουν σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
Αναπτύχθηκε κατά τον 19ο αιώνα από επαναστάτες που παρατήρησαν τη φυσική τάση των ανθρώπων εκείνων που ακολουθούσαν μια γενικά κοινοτική και αυτοδιαχειριστική τάση - τόσο στο εσωτερικό των τότε αναδυόμενων οικονομικά ιμπεριαλιστικών κρατών όσο και στο εσωτερικό κρατών που βρίσκονταν υπό αποικιοκρατία και εκμετάλλευση εκ μέρους των ιμπεριαλιστών όλου του κόσμου - αντιστεκόμενοι έτσι στην αναγκαστική ενσωμάτωση σε ένα αναπτυσσόμενο λευκό-ρατσιστικό, πατριαρχικό, αυταρχικό, βιομηχανικό καπιταλιστικό σύστημα.
Φυσικά, για να ακολουθήσει ο αναρχικός κομμουνισμός τη λογική των γενικά κοινοτικών και αυτοδιαχειριστικών κοινωνιών έπρεπε να λάβει υπόψη του τα φυσικά τους συμπεράσματα: ότι δηλαδή δεν ήταν ούτε επιθυμητό ούτε και απαραίτητο για οποιαδήποτε άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων να ελέγχεται, να εξουσιάζεται, να κυβερνάται, να εκμεταλλεύεται, να αποφασίζει άλλος γι’ αυτή, να καταπιέζεται ή να προκαλεί, από την άλλη πλευρά, ζημιά σε οποιοδήποτε άλλον άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων.
Επομένως, ως αναρχικοί κομμουνιστές, είναι λογικό και σύμφωνο με τις αρχές μας στον αγώνα για μια ελεύθερη ανθρωπότητα το να υποστηρίξουμε τον προσωπικό, πολιτιστικό και θεσμικό αγώνα ενάντια στην πατριαρχία, τον ετερο-σεξισμό ή το δυαδικό σύστημα σχέσεων των γενών μεταξύ τους και κάθε άλλη προσπάθεια ομοφυλόφιλης απελευθέρωσης και σε σχέση με τον εαυτό της και στις σχέσεις της με τον καπιταλισμό, το κράτος, τη λευκή υπεροχή και όλες τις άλλες μορφές ανθρώπινης καταπίεσης. Ενώ θεωρούμε την ομοφυλόφιλη απελευθέρωση ως σημαντικό αγώνα από μόνο του, θεωρούμε, επίσης, ότι τα συστήματα κυριαρχίας και καταπίεσης αλληλοεξαρτώνται και από τη σχέση μεταξύ τους. Έτσι, η εξάλειψη μιας μορφής καταπίεσης είναι απαραιτήτως δεμένη με την εξάλειψη όλων των μορφών καταπίεσης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει όλοι ξεχωριστά να συμμετέχουμε σε κάθε αγώνα και σε κάθε μέτωπο προκειμένου να αντιπαλέψουμε οποιουσδήποτε άλλους, γιατί ως άτομα δεν έχουμε το χρόνο, την ενέργεια ή τους πόρους που απαιτούνται στο μέτωπο κάθε αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης. Θεωρούμε μάλλον, ότι πρέπει να διαχύσουμε μια ανάλυση όλων των μορφών και συστημάτων κυριαρχίας και καταπίεσης στους αντίστοιχους αγώνες όπου συμμετέχουμε. Ότι πρέπει, όχι μόνο να δούμε τους εαυτούς μας ως τμήμα ενός ανειλημμένου αγώνα για την ίση ελευθερία όλης της ανθρωπότητας σε κάθε επίπεδο και την εξάλειψη όλων των μορφών καταπίεσης, αλλά πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε τις διάφορες εκδηλώσεις και τα πλαίσια καταπίεσης μέσα στους αντίστοιχες αγώνες μας και να χτίσουμε γέφυρες μεταξύ τους. Από αυτή την άποψη, θα είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε την καταπίεση σε κάθε μέτωπο κάθε αγώνα… ως ένα συλλογικό επαναστατικό κίνημα, εργαζόμενοι από κοινού. Αντίθετα δηλαδή από τις αυταρχικές τάσεις του επαναστατικού κινήματος που επιδιώκουν να κερδίσουν την υποστήριξη για τα κόμματά τους έτσι ώστε να είναι σε θέση να αποκτήσουν δύναμη και εξουσία στο όνομα του καθένα.
Εμείς οι αναρχικοί κομμουνιστές υποστηρίζουμε ότι τα συστήματα κυριαρχίας και ελέγχου πρέπει να καταστραφούν και όχι να καταληφθούν…, ότι δεν είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εξουσία που πρέπει να αλλάξουν στο πλαίσιο του συστήματος, είναι το ίδιο το σύστημα που συνιστά το πρόβλημα. Όλα τα ανθρώπινα όντα έχουν την ικανότητα να κάνουν το καλό και το κακό. Μόνο μέσω της εξάλειψης όλων των δομών που παρέχουν εξουσία σε κάποιους σε βάρος άλλων, σε οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό ή όποιο άλλο επίπεδο και η αντικατάσταση αυτών των συστημάτων με συστήματα βασισμένα στις σχέσεις με βάση τον ελεύθερο σύνδεσμο, σε κάθε μέτωπο συνολικά και σε παγκόσμια κλίμακα, η ανθρωπότητα θα είναι πραγματικά ελεύθερη.
Φυσικά, δεν είμαστε ουτοπιστές ονειροπόλοι, συμφωνούμε με τον Fredrick Douglass, που είπε το 1857 σε ομιλία του για τη «χειραφέτηση των Δυτικών Ινδιών»: «Ολόκληρη η ιστορία της προόδου της ανθρώπινης ελευθερίας δείχνει ότι όλες οι παραχωρήσεις που έγιναν ακόμα έως και οι αξιώσεις της μεγαλοπρέπειάς της, έχουν γεννηθεί από σοβαρούς αγώνες… Εκείνοι που δηλώνουν φανερά υπέρ της ελευθερίας και όμως αποδοκιμάζουν την όποια αναταραχή, είναι άτομα που θέλουν να έχουν συγκομιδή χωρίς να οργώσουν τη γη, θέλουν τη βροχή χωρίς τη βροντή και την αστραπή. Θέλουν τον ωκεανό χωρίς το φοβερό βρυχηθμό των άπειρων υδάτων του… Ο αγώνας μπορεί να είναι ηθικός ή μπορεί να είναι φυσικός, μπορεί να είναι και ηθικός και φυσικός, αλλά είναι πάντα αγώνας. Η εξουσία δεν παραχωρεί τίποτα χωρίς απαιτήσεις. Δεν το έκανε και ούτε θα το κάνει ποτέ».
Θεωρούμε ότι η καταπίεση μπορεί μόνο να τερματιστεί αληθινά από τους καταπιεσμένους και εκείνους που βρίσκονται σε αλληλεγγύη με αυτούς. Συνειδητοποιούμε ότι ο αγώνας είναι και θα συνεχίσει να είναι… αγώνας. Η ικανότητα του λαού είναι τόσο εύπλαστη όσο και η ικανότητά του για το κακό και η καταπίεση σε βάρος των ομοφυλόφιλων και σεξουαλικών μειονοτήτων είναι και θεσμικά και προσωπικά μια βίαιη καταπίεση που έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ωστόσο, δεδομένου ότι θεωρούμε ότι ο αναρχικός κομμουνισμός είναι μόνο δυνατός με την ομοφυλόφιλη απελευθέρωση, θεωρούμε επίσης και ότι και η ομοφυλόφιλη απελευθέρωση είναι πλήρως δυνατή μόνο με τον αναρχικό κομμουνισμό. Τα συστήματα κυριαρχίας και της καταπίεσης διασυνδέονται επίσης για να αγνοήσουν το ένα και όχι όλα τα υπόλοιπα. Για να τελειώσουμε με οποιαδήποτε μορφή ανθρώπινης καταπίεσης πρέπει να τελειώσουμε με όλα.
Έτσι, ας αγωνιστείτε μαζί, για την ομοφυλόφιλη απελευθέρωση… και για τον αναρχικό κομμουνισμό.
Επικοινωνήστε μαζί μας στο nefacboston@nefac.net Ταχυδρομική διεύθυνση P.O. BΟΧ 230685 Boston, MA 02123, USA. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες http://nefac.net/ ή http://www.anarkismo.net/ ή http://anarchism.ws/faq/
* Δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 16 Ιούνη 2008.
http://nefac.net/%20%20http://www.anarkismo.net/%20%20http://anarchism.ws/faq/
http://www.anarkismo.net/newswire.php?story_id=9167


Αλληλεγγύη στην ομοφυλόφιλη κοινότητα(Δήλωση Ομάδας Εργασίας της ZACF )


Εμείς, το Zabalaza Anarchist Communist Front (ZACF – Αναρχικό Κομμουνιστικό Μέτωπο Zabalaza), βρεθήκαμε πρόσφατα μπροστά σε σοκ όταν μάθαμε για μια ακόμα δολοφονία με ομοφοβικά κίνητρα στο Johannesburg και εκφράζουμε την συμπάθεια και αλληλεγγύη μας στη LGBTI (Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex –δηλαδή την ομοφυλοφιλική και λεσβιακή κοινότητα) της Νότιας Αφρικής, η οποία υποφέρει συχνά, ανάμεσα σε πολύ μικρά χρονικά διαστήματα, αντιμετωπίζοντας μια τέτοια καταπίεση και τέτοιου είδους διακρίσεις. Η δολοφονία της «βασίλισσας των ναρκωτικών» Daisy Dube είναι μια ακόμα φοβερή σοβινιστική δολοφονία που έρχεται να προστεθεί στον αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που δολοφονήθηκαν πρόσφατα λόγω της σεξουαλικότητάς τους στην Νότια Αφρική, συμπεριλαμβανομένων 10 λεσβιών μόνο το 2006.
Λυπούμαστε βαθιά γι’ αυτή και τις υπόλοιπες δολοφονίες και ελπίζουμε ότι η υπόθεση της δολοφονίας της Dube να διαλευκανθεί γρήγορα, αν και δεν τρέφουμε ιδιαίτερες ελπίδες ότι θα γίνει κάτι τέτοιο εκ μέρους της αστυνομίας. Το ότι η Dube και άλλοι τόλμησαν να μιλήσουν ανοιχτά μέσα σε ένα τόσο σοβινιστικό περιβάλλον – το οποίο όχι μόνο στρέφεται προφορικά ενάντια σε ανθρώπους που φαίνεται ότι είναι «διαφορετικοί» ή «ανώμαλοι», αλλά επίσης και φυσικά, συμπεριλαμβανομένων βιασμών και δολοφονιών – πρέπει να θεωρηθεί κάτι το ηρωικό. Η ομοφυλόφιλη κοινότητα που γνωρίζει ότι αποτελεί στόχο αλλά, παρ’ όλα αυτά, αγωνίζεται για τη σεξουαλική της ταυτότητα και τα δικαιώματά της, χρειάζεται την πλήρη υποστήριξή μας. Και είναι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι αγωνίζονται πρώτοι απ’ όλους ενάντια στην καταπίεση και τις διακρίσεις, που θα αλλάξουν τον κόσμο.
Η ένταση της ομοφοβικής, σεξιστικής και, επίσης, ξενοφοβικής βίας, φανερώνει μια αναπτυσσόμενη κουλτούρα σοβινισμού στη νοτιαφρικανική κοινωνία. Μια κουλτούρα που πρέπει να αντιμετωπιστεί με ενωμένη άμεση δράση. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι είναι ζωτική η οικοδόμηση ενός δικτύου κοινωνικών αγωνιστών ενάντια και στην κρατική καταπίεση και κάθε μορφή σοβινιστικής βίας που προέρχεται από τους αντιδραστικούς κύκλους που δρουν στη νοτιαφρικανική κοινωνία.
Η ένταση αυτή επίσης, φαίνεται ότι συνδέεται ξεκάθαρα με πλατύτερους λόγους, όπως η φτώχεια και η έλλειψη επαρκών κοινωνικών υπηρεσιών, κάτι που οδηγεί σε απογοήτευση η οποία, με τη σειρά της, διαχέεται στα πλέον αδύνατα στρώματα της κοινωνίας. Όπως είδαμε πρόσφατα, είναι οι φτωχοί που στρέφονται ενάντια σε άλλους φτωχούς, μόνο και μόνο επειδή είναι απογοητευμένοι. Και έτσι, στρέφονται ενάντια στους πλέον ευάλωτους, όπως οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες, στρεφόμενοι ο ένας ενάντια στον άλλον αντί να στραφούν όλοι μαζί ενάντια στον κοινό καταπιεστή.
Ως αναρχικοί κομμουνιστές, είμαστε ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεων και γι’ αυτό αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μία από αυτές. Αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο απαλλαγμένο από σεξισμό, ρατσισμό και κάθε μορφή καταπίεσης. Υποστηρίζουμε τα λαϊκά κινήματα της βάσης που αντιστέκονται σε τέτοιου είδους διακρίσεις, αλλά πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό τα κινήματα αυτά να εργαστούν με - και να υποστηριχτούν από – τα ευρύτερα μαζικά κίνημα, συμμετέχοντας στους ευρύτερους κοινωνικούς αγώνες, επειδή πιστεύουμε ότι όλες αυτές οι μορφές διακρίσεων έχουν τις ρίζες τους στο καπιταλιστικό και κρατικό σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι όσο υπάρχει ο καπιταλισμός και οι τάξεις, η ομοφυλόφιλη κοινότητα και ειδικά αυτή των φτωχών περιοχών θα συνεχίσει να είναι θύμα αυτών των διακρίσεων. Τα περισσότερα μέλη της ομοφυλόφιλης κοινότητας είναι φτωχοί και προέρχονται από την εργατική τάξη. Ως τάξη πέφτουμε θύμα διακρίσεων από το κράτος το οποίο υποστηρίζει μόνο τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης και του δεξιού του χεριού της αστυνομίας. Οι διακρίσεις αυτές εκ μέρους κράτους και καπιταλισμού, είναι κάτι που πρέπει να μας ενώσει ως τάξη, πέρα από σεξουαλικούς και άλλους διαχωρισμούς, πέρα από χρώμα δέρματος, εθνικότητα, ικανότητες και ηλικία. Ο αγώνας μας πρέπει να είναι ενωτικός, πρέπει να είναι αντικαπιταλιστικός, πρέπει να είναι διεθνιστικός και αντιεξουσιαστικός.
Ο αγώνας για την απελευθέρωση των ομοφυλοφίλων και λεσβιών καθώς και ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό και το σεξισμό πρέπει να βασίζεται στην ταξική πάλη – μόνο η εργατική τάξη, ως εκμεταλλευόμενη τάξη, έχει να κερδίσει τα πάντα και δεν έχει να χάσει τίποτα στον αγώνα της ενάντια στην καταπίεση. Και οι επαναστάτες, ανεξάρτητα από σεξουαλικότητα, πρέπει να αγωνιστούν επίσης για την ισότητα των ομοφυλοφίλων και λεσβιών.
Παρά το «προοδευτικό» Σύνταγμα της Νότιας Αφρικής, που παρέχει περισσότερα δικαιώματα για τους ομοφυλόφιλους και λεσβίες απ’ ό,τι Συντάγματα άλλων χωρών του κόσμου, γνωρίζουμε ότι η αστυνομία εξακολουθεί να προξενεί και να προωθεί τη βία, τις διακρίσεις και το σοβινισμό στη χώρα. Οι Νοτιοαφρικανοί γεννιούνται σε ένα εθνικιστικό, σεξιστικό και ομοφοβικό περιβάλλον. Δεν μπορούμε να βασιστούμε στο Σύνταγμα ή στη βοήθεια της αστυνομίας, πρέπει να αυτο-οργανωθούμε και να αλλάξουμε τις απόψεις και τη συμπεριφορά του κόσμου μέσω της μόρφωσης και της άμεσης δράσης.
Δεν είναι αρκετό το να πιστεύουμε στο Σύνταγμα και, ως καταπιεσμένοι, δεν πρέπει να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε όταν κερδίζουμε πολιτικά δικαιώματα και άλλα οφέλη. Δεν πρέπει να προσπαθούμε να δεχτούμε το συνηθισμένο και να σταματήσουμε τους αγώνες μας, αλλά να αγωνιζόμαστε για έναν ολοκληρωτικά νέο και καλύτερο κόσμο και μια κοινωνική επανάσταση.
Μαζί πρέπει να ασκήσουμε κριτική στους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων, τη λεγόμενη πυρηνική οικογένεια, το γάμο, την υποχρεωτική μονογαμία και την αντρική πολυγαμία, που βασίζονται στην πατριαρχία, τον καπιταλισμό και τις διάφορες συντηρητικές θρησκευτικές αξίες. Οι αναρχικοί έχουν μακρά παράδοση κριτικής αυτών των θεσμών καθώς και μια ιστορία υποστήριξης των ομοφυλόφιλων και λεσβιών, τα περισσότερο ριζοσπαστικά στοιχεία των οποίων έχουν επηρεαστεί από τον αναρχισμό.
Ελπίζουμε ότι το μέλλον θα φέρει μια πιο αποφασιστική επαφή και συνεργασία μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών κινημάτων με την ομοφυλοφιλική κοινότητα σε ένα ενωμένο μέτωπο που να αντιμάχεται το σοβινισμό. Η σεξουαλική, οικονομική και κοινωνική απελευθέρωση πρέπει να συμβαδίζουν χέρι με χέρι.
Αλληλέγγυοι και υποστηρικτές
Ομάδα Εργασίας της ZACF για το φύλο (ZACF Gender Working Group)
Παρασκευή, 13 Ιούνη 2008
* Δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 14 Ιούνη 2008.
http://www.zabalaza.net
http://www.anarkismo.net/newswire.php?story_id=9146