«Η Ελευθερία, άρα η Αναρχία, γίνεται αντιληπτή αλλά δεν κατέχεται. Είναι το ποιοτικό σύνολο που χάνω ακριβώς τη στιγμή που αναρωτιέμαι αν μπορώ να το διατηρήσω και να το εγγυηθώ ενάντια στις απαιτήσεις του άλλου. Το χάρισμα ελέγχει χωρίς αντίτιμο την ποιότητα, το να χαρίζεσαι σημαίνει νʼ ανοίγεσαι χωρίς να ζητάς κανένα αντάλλαγμα. Χωρίς αυτό το χάρισμα δε θα φτάσουμε ποτέ την ποιότητα αλλά θα παραμένουμε πάντοτε στο αδιαπέραστο της πράξης. Η δράση που δε μʼ εμπλέκει, που δε μου αλλάζει τη ζωή βάζοντας με σε κίνδυνο, είναι μια απλή πράξη, μια ρουτίνα που τείνει να μολύνει ακόμα και την ίδια την καθημερινότητα μου»
Α. Μπονάνο
Την 1η Οκτώβρη 2009 πραγματοποιείται απαλλοτρίωση σε τράπεζα στα Τρίκαλα. Αργότερα την ίδια μέρα, συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται οι αναρχικοί Χρήστος Στρατηγόπουλος και Αλφρέντο Μπονάνο. Ο Χρήστος αναλαμβάνει την ευθύνη της ενέργειας ενώ ο Αλφρέντο αρνείται τις κατηγορίες που του αποδίδονται.
Μέχρι σήμερα οι δύο σύντροφοι παραμένουν έγκλειστοι στις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα κελιά της ελληνικής δημοκρατίας. Όπως πάντα έτσι και τώρα, σε καιρούς συνολικής κρίσης του συστήματος, το κράτος - το ενιαίο κόμμα των αφεντικών, αυτών των νόμιμων ληστών που συσσωρεύουν τον κοινωνικό πλούτο στα χρηματοκιβώτια τους και ονομάζουν, μέσω των μμε, ληστή όποιον πολεμάει αυτήν τη συνθήκη καταπίεσης και εκμετάλλευσης – ξέρει να τιμωρεί παραδειγματικά τους δεδηλωμένους εχθρούς του.
Όσον αφορά ειδικότερα τον Α.Μπονάνο, τον 73χρονο σύντροφο με μια πολύχρονη και πολύμορφη παρουσία στις γραμμές του διεθνούς αναρχικού-ανατρεπτικού ρεύματος που έχει σοβαρά –διαγνωσμένα και από το ίδιο το κράτος- προβλήματα υγείας (καρδιακή ανεπάρκεια, σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση, σοβαρά μυοσκελετικά προβλήματα), η παράταση του εγκλεισμού του αποκτά χαρακτηριστικά εκδίκησης και φυσικής εξόντωσης και θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του.
Όμως όπως κάθε αιχμάλωτος του κράτους
έτσι και ο Χρήστος και ο Αλφρέντο δεν είναι μόνοι τους.
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΤΟΥ ΑΛΦΡΕΝΤΟ ΜΠΟΝΑΝΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΧΡΗΣΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟ
Ενημέρωση- Συζήτηση
για την υπόθεση των συντρόφων Στρατηγόπουλου και Μπονάνο
που βρίσκονται προφυλακισμένοι στις φυλακές Κορυδαλλού
κατηγορούμενοι για ληστεία τράπεζας από την 1η Οκτώβρη 09 στα Τρίκαλα.
Πολυτεχνείο- Γκίνη, Τετάρτη 10 Φλεβάρη 2010. 7μμ
αναρχικοί-ες/αντιεξουσιαστές-ριες
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010
ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΙΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ
ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Στην απεργία των αιγύπτιων ψαράδων της Μηχανιώνας μπορεί ο καθένας να δει διαφορετικά πράματα: κάποιος ένα ταξικό αγώνα, άλλος ένα αγώνα μεταναστών έστω και μετακλητών, ένας τρίτος την τοπική κοινωνία του χωριού και κάποιος άλλος μερικά απ' τα παρελκόμενα του αγώνα, δηλαδή τη ρατσιστική αντιμετώπιση και τη δράση των ντόπιων φασιστών. Όμως πέρα απ' την αφετηρία που ξεκινά ο καθένας μας κληθήκαμε ν' απαντήσουμε, έστω και καθυστερημένα, στο αν θα σταθούμε δίπλα τους κι αν η απάντηση ήταν ναι με ποιους τρόπους θα μπορούσε να πάρει υλική υπόσταση η αλληλεγγύη μας. Επίσης στο αν η εμπλοκή κι η στήριξη του ΠΑΜΕ στον αγώνα θα μας άφηνε χώρο να επικοινωνήσουμε με τους απεργούς ψαράδες (μια που υπήρχε πάντα η πιθανότητα αυτοί να μας απέρριπταν εξ' αρχής) όπως και σε ποιο βαθμό "ελέγχονταν" η απεργία ή πολύ περισσότερο αποτελούσε μαριονέτα του συνδικαλιστικού μηχανισμού του ΚΚΕ. Σύντομα αντιληφθήκαμε πως το κίνητρο της απεργίας είχε όνομα κι αυτό δεν αποτελούνταν από κάποια αρχικά αλλά εμφανίζονταν ολοκάθαρα μπροστά μας: ήταν η ανάγκη. Αντιληφθήκαμε επίσης πως οι αγράμματοι ως επί το πλείστον -σύμφωνα με τα δικά τους λόγια- ψαράδες απ' τη Νταμιάτα και τα περίχωρά της αποτελούν μια κλειστή μεν κοινωνία λόγω της φύσης της δουλειάς τους που σε καμιά όμως περίπτωση δεν αποτελεί κανενός είδους γκέτο.
Αν η δράση μας μέχρι στιγμής διακρίνεται από ένα και μόνο θετικό και σοβαρό στοιχείο αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι ξεκινήσαμε την ιστορία στη βάση της άμεσης επαφής με τους ψαράδες, κάτι που όπως έχει αποδειχτεί δεν αποτέλεσε και τόσο αυτονόητο στοιχείο για τέτοιου είδους παρεμβάσεις στο παρελθόν. Το ίδιο λοιπόν βράδυ που καλέστηκε η πρώτη ενημερωτική κουβέντα φύγαμε για το χωριό κι αρχίσαμε τις πρώτες συζητήσεις με τους ψαράδες στην πλατεία προσπαθώντας να πάρουμε μια πρώτη "μυρωδιά" απ' την όλη ιστορία. Αυτή η διαδικασία όμως είχε να σπάσει ένα σωρό υπαρκτά εμπόδια και να ξεπεράσει εκατό σκοπέλους. Και κυρίως έπρεπε να γίνει τόσο γρήγορα ώστε να προλάβουμε το χρόνο και τόσο αργά ώστε να δημιουργεί μια ελάχιστη βάση συνεννόησης. Πρόβλημα στη γλώσσα (γιατί το να τη μιλά κάποιος λειψά προκαλεί μερικές φορές χειρότερη σύγχυση απ' το να μη τη γνωρίζει καθόλου), καχυποψία που καλλιεργήθηκε στη συνέχεια από "εργολάβους", τηλεφωνικές επικοινωνίες που και πάλι λόγω γλώσσας ενέτειναν το μπέρδεμα, έλλειψη εμπιστοσύνης αρχικά που είναι κάτι απόλυτα φυσικό, η απόσταση που χωρίζει την πόλη απ' το χωριό καθώς και τ' ότι ούτε κανείς από μας δε μένει στη Μηχανιώνα και πολύ περισσότερο δεν έχει καμιά επαγγελματική σχέση με την ιχθυόσκαλα… Όλ' αυτά έπρεπε να λυθούν άμεσα ώστε να μας επιτρέψουν το μίνιμουμ της συνεννόησης και του συντονισμού και τώρα πια πάνω σ' αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι περπατήσαμε μισό βήμα. Μισό μεν αλλά αρκετά στέρεο για να μπορούμε να πιάνουμε τα μηνύματα, να "σπάμε" τους κώδικες και να χτίσουμε μια επικοινωνία που βασίζεται σ' ένα βαθμό στο σεβασμό και στη στοιχειώδη έστω εκτίμηση της μιας πλευράς προς την άλλη. Καταθέτοντας ο καθένας μας ότι είχε, έγινε εφικτό το να συναντηθούν δυο κόσμοι που ως τώρα ήταν τελείως "ξένοι". Ας μη βιαστεί οποιοσδήποτε να κάνει κριτική από μακριά αν προηγουμένως δεν έχει εμπλακεί σε μια τόσο επίπονη διαδικασία και δε διαθέτει εμπειρία από προηγούμενη επαφή μ' ανθρώπους σαν κι αυτούς που βιώνουν την παρούσα κατάσταση.
Οι ψαράδες κουβαλάνε ότι κι εμείς: την αξιοπρέπειά τους και τα κουσούρια τους. Όσον αφορά τα δεύτερα, άλλα αποτελούν κοινό γνώρισμα κι άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθένα. Αναφερόμαστε σ' ανθρώπους που δεν έχουν ανάλογες εμπειρίες αγώνα στο παρελθόν παρά μόνο σπρώχνονται σ' αυτόν απ΄ την γνώση της δικιάς τους πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας που τους οδήγησε στο να στήσουν σωματεία κι απεργίες εν μέσω τεράστιων πιέσεων κι αξεπέραστων δυσκολιών. Στο λίγο χρόνο που τους περίσσευε απ' τη δύσκολη δουλειά κατάφεραν να κινήσουν ομαδικές διαδικασίες και να πιαστούν απ' το χέρι που τους προτάθηκε πρώτο -και καλά έκαναν! Έχουν τις ταχτικές τους για να αποσπάσουν έστω μέρος των διεκδικήσεών τους που πολλές φορές μπορεί και να φανούν αναποτελεσματικές. Μπορεί να επέδειξαν και να το ξανακάνουν, αφέλεια, φόβο και μεγαλοστομία. Μπορεί ν' αποδυναμώθηκαν κι αριθμητικά αφού κάποιοι προτίμησαν -κι είναι κατανοητό- να φύγουν για την πατρίδα τους περιμένοντας τις εξελίξεις. Μπορεί να έδωσαν υπερβολική πίστη σε θεσμούς για τους οποίους δεν έχουν πιθανώς ξεκάθαρη αντίληψη ή να ένοιωσαν το φόβο που προκαλείται από πλήθος απειλών, εκβιασμών και πιέσεων από υπουργεία, δικαστήρια, πρεσβείες αλλά και τη μη γνώση της ελληνικής πραγματικότητας. Μπορεί τέλος πολλές φορές ο ενθουσιασμός να διαδέχεται την απελπισία ή και το αντίστροφο. Μιλάμε όμως για ανθρώπους και μάλιστα για ανθρώπους που μάχονται μέσα σ' ένα εχθρικό περιβάλλον, δίνοντας μάχες, πηγαίνοντας μπροστά και πίσω και κυρίως για ανθρώπους που μας έχουν δείξει πως είναι ανοιχτοί -έστω και με τον τρόπο τους- στο να μας ακούσουν. Και το κυριότερο μιλάμε για ανθρώπους που τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, συνεχίζουν τον αγώνα μ' όλα τα προβλήματα και τις αντιφάσεις που αυτός εμπεριέχει (αναθαρρημένοι μάλιστα από την απόρριψη της αγωγής των αφεντικών για να κηρυχτεί παράνομη η τέταρτη απεργία) κι είναι μπροστά στη λήψη αποφάσεων για τη συνέχιση και τη μορφή της πάλης τους αναλαμβάνοντας και τις αντίστοιχες ευθύνες γι' αυτό.
Είμαστε υποχρεωμένοι σαν συνέλευση αλληλεγγύης να δώσουμε το παρόν κείμενο στη δημοσιότητα τώρα που η απεργία βρίσκεται σ' εξέλιξη και μάλιστα σ' ένα κρίσιμο σημείο για το πώς θα συνεχίσει. Παράλληλα με το στοίχημα του απεργιακού αγώνα υπάρχει κι ένα ακόμα που μας αφορά εξίσου: η διαχείρισης της ενημέρωσης σαν όπλο και το χρέος που αισθανόμαστε στον κόσμο που στέκεται αλληλέγγυος μακριά απ' το επίκεντρο του αγώνα. Οι αναβολές κάποιων δράσεων κι οι τυχόν αλλαγές που προέκυψαν ή θα προκύψουν πάνω στον προσανατολισμό των κινήσεων αλληλεγγύης δεν οφείλονται σε τίποτα άλλο παρά μόνο στην ίδια τη διαμόρφωση της πραγματικότητας, μ' άλλα λόγια στις διαθέσεις των ίδιων των απεργών και στις δικές μας εκτιμήσεις για την πραγματικότητα αυτή . Ούτε στείρα πολιτική πρόκειται να κάνουμε , ούτε θα διαχειριστούμε εν κρυπτώ πληροφορίες στο όνομα οποιουδήποτε ταχτικισμού. Είναι ξεκάθαρο πως τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην υπόθεση τον έχουν οι ίδιοι οι ψαράδες κι αυτοί είναι που θ' αποφασίσουν τη μοίρα τους. Σ΄ ότι όμως αφορά εμάς κάνουμε ξεκάθαρο πως όσο ο αγώνας συνεχίζεται απ' αυτούς -όποια μορφή κι αν πάρει- στη βάση της αξιοπρέπειας και της αποφασιστικότητας θα είμαστε δίπλα ή κι ανάμεσά τους κι αν για οποιοδήποτε λόγο αντιληφθούμε πως αυτός εκφυλίζεται χάριν μικροκομματικών παιχνιδιών ή στερείται της κοινωνικής του βάσης καταντώντας άθυρμα στα χέρια οποιουδήποτε θα είμαστε οι πρώτοι που κινηθούμε πάνω στη βάση της ζωντανής πραγματικότητας και της αλήθειας. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρόκειται να μείνουμε απλοί παρατηρητές πετώντας τις σχέσεις που μέχρι τώρα χτίσαμε με τους απεργούς κι είμαστε αποφασισμένοι ως το τέλος να πατήσουμε σ' αυτές για να τους ακούσουμε πραγματικά και να μας ακούσουν κι αυτοί. Να τους υποκαταστήσουμε ούτε θέλουμε, ούτε μπορούμε κι επειδή έτσι έχουν τα πράματα, Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ. Τέλος, για άλλη μια φορά είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε την άμεση ανάγκη για την οικονομική στήριξη των απεργών ως ελάχιστο όρο για την προοπτική του συνεχιζόμενου αγώνα.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΨΑΡΑΔΩΝ
ακολουθει ενα ακομα κειμενο για την απεργια των Αιγυπτιων Αλιεργατων:
Όπως επισημάναμε προσφάτως, ο απεργιακός αγώνας των αιγύπτιων αλιεργατών της Μηχανιώνας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Η δημοσιότητα που δόθηκε σε αυτόν από τα δημοσιογραφικά «μαγαζιά» είναι από υποτυπώδης έως ανύπαρκτη. Όπως έχουμε κάνει και με άλλα γεγονότα στα οποία ήμασταν παρόντες/παρούσες, ως επαγγελματίες δημοσιογράφοι μέλη της ΕΣΗΕΜ-Θ αλλά και ως ενεργοί πολίτες που δεν συντάσσονται με τη συνήθη ιεράρχηση των ειδήσεων, δημοσιεύουμε παρακάτω ένα ρεπορτάζ «Ασύνταχτων Ρεπόρτερς» για τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα των αλιεργατών με πρόθεση να συνεισφέρουμε στην πληρέστερη ενημέρωση των πολιτών.Στις 13.45 ολοκληρώθηκε η σημερινή (Τετάρτη 3/2/2010) ακροαματική διαδικασία με την εξέταση των μαρτύρων στην τέταρτη κατά σειρά προσφυγή των πλοιοκτητών της Μηχανιώνας κατά της απεργίας των αιγύπτιων αλιεργατών. Όπως ανακοίνωσε η πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου, αύριο (Πέμπτη) το πρωί θα ανακοινωθεί η απόφαση για το αν θα κηρυχθεί για τέταρτη συνεχή φορά η απεργία των αλιεργατών, παράνομη και καταχρηστική.ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ «Για μας είναι αγώνας για αξιοπρέπεια» - λόγια Αιγύπτιου αλιεργάτη προς αλληλέγγυους μετά τη σημερινή δίκηΠριν τη δίκηΗ εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε με καθυστέρηση λόγω της εξέτασης άλλων υποθέσεων. Μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία γύρω στις 12.30 το μεσημέρι, αστυνομικοί, ακόμα και των ΜΑΤ, πηγαινοέρχονταν στον διάδρομο του 3ου ορόφου του Δικαστικού Μεγάρου Θεσσαλονίκης. Σε άλλη αίθουσα, στην άλλη πλευρά του ορόφου, διεξαγόταν η δίκη για την απαγωγή του βιομήχανου Μυλωνά και γι' αυτό η αστυνόμευση από ό,τι σώμα της αστυνομίας μπορεί κανείς να φανταστεί, ήταν ιδιαιτέρως έντονη.Στη σημερινή εκδίκαση της υπόθεσης των αλιεργατών φρόντισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους οι πλοιοκτήτες της Νέας Μηχανιώνας με επικεφαλής τον πρόεδρο του συνεταιρισμού τους, Δημήτρη Νταουλτζή. Ωστόσο, ο αριθμός των παρευρισκόμενων αιγύπτιων αλιεργατών ήταν μεγαλύτερος, αλλά ελαφρώς μειωμένος σε σχέση με την παρουσία τους στην προηγούμενη εκδίκαση της υπόθεσης στις 26/1/2010 από την οποία απουσίαζαν όμως οι πλοιοκτήτες, πλην μίας μάρτυρος κατηγορίας.Δεκάδες συμπαραστάτες στον απεργιακό αγώνα των αιγύπτιων αλιεργατών ήταν σήμερα παρόντες/παρούσες στο δικαστήριο, ενώ η Συνέλευση Αλληλεγγύης είχε αναρτήσει στην είσοδο του δικαστικού μεγάρου ένα πανό που έγραφε ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥΣ ΑΛΙΕΡΓΑΤΕΣ.Τι έγινε στη δίκηΑξίζει να σημειώσουμε εισαγωγικά ότι η σημερινή προσφυγή των πλοιοκτητών κατά της απεργίας αφορούσε για πρώτη φορά την ουσία της κινητοποίησης των αλιεργατών, σε αντίθεση με τις τρεις προηγούμενες φορές που η απεργία κηρύχθηκε «παράνομη και καταχρηστική» βάσει διαφόρων σκεπτικών περί τεχνικών «παρατυπιών» (π.χ. χρησιμοποιήθηκε το πρόσχημα της κοινοποίησης της απεργίας σε «λάθος αποδέκτη» ή σε «λάθος χρόνο» κλπ.). Συνεπώς, όλα είναι ανοιχτά για την απόφαση του δικαστηρίου που θα ανακοινωθεί αύριο το πρωί, αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι η πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου που εκδικάζει εργατικές διαφορές, έκανε ερωτήσεις ουσίας, σε αντίθεση με την προηγούμενη εκδίκαση της 26ης Ιανουαρίου κατά την οποία η. Θέμις είχε τα νεύρα της.Και στη σημερινή δίκη, δύο ήταν οι εξεταζόμενοι μάρτυρες, ένας από την πλευρά των πλοιοκτητών και συγκεκριμένα ο πρόεδρος του συνεταιρισμού των πλοιοκτητών Δ. Νταουλτζής και ένας μάρτυρας υπεράσπισης των αλιεργατών και συγκεκριμένα ο γ.γ. του ΕΚΘ, Σ. Ζαριανόπουλος.Κατά την έναρξη της διαδικασίας και μπροστά στη θέα δεκάδων αλιεργατών και συμπαραστατών τους αλλά και πλοιοκτητών που μπήκαν στην αίθουσα, η πρόεδρος ζήτησε από τους 5-6 αστυνομικούς που βρίσκονταν εντός της αίθουσας να έρθουν μπροστά ζητώντας να παραμείνουν μέσα σε αυτήν μόνο όσοι θα ήταν. καθιστοί ενώ οι όρθιοι θα μπορούσαν να μείνουν μόνο σε μία σειρά στο πίσω μέρος της αίθουσας. Αυτό, ουσιαστικά δεν τηρήθηκε.Από την αρχή τέθηκε από τη συνήγορο των αλιεργατών το πρόβλημα με τη μη παραλαβή επικυρωμένων αντιγράφων των ατομικών συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων. Αυτό το γεγονός δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στους αλιεργάτες για έναν επιπλέον λόγο: Χωρίς την επίδειξη στις αρμόδιες αρχές των ατομικών συμβάσεων εργασίας δεν είναι δυνατή η ανανέωση των αδειών παραμονής. Το πρόβλημα αυτό έχει την έννοια του κατεπείγοντος για αρκετούς από τους αιγύπτιους αλιεργάτες των οποίων οι άδειες παραμονής λήγουν στις 9 και 10 Φεβρουαρίου. Οι αλιε ργάτες έχουν καταγγείλει ότι σκοπίμως δεν τους δίνουν αντίγραφα των συμβάσεών τους προκειμένου να μην καταφέρουν να ανανεώσουν τις «πράσινες κάρτες» και να αναγκαστούν εκ των πραγμάτων είτε να εγκαταλείψουν «οικιοθελώς» τη χώρα, είτε να απελαθούν.Η δικηγόρος των αλιεργατών έδωσε έμφαση στο ζήτημα των μειωμένων ιατροφαρμακευτικών παροχών -λόγω και της μεταφοράς της ασφάλισής τους από το ΙΚΑ στον ΟΓΑ- τονίζοντας ότι «δεν καλύπτονται τα εργατικά ατυχήματα» τα οποία «είναι πολλά», όπως είπε και ο γ.γ. του ΕΚΘ, Σ. Ζαριανόπουλος, σε αντίθεση με τον εκπρόσωπο των πλοιοκτητών Δ. Νταουλτζή που, ενώ παραδέχτηκε ότι είναι μια «δουλειά δύσκολη και επικίνδυνη», ισχυρίστηκε ότι τα εργατικά ατυχήματα είναι «σε επίπεδα όπως σε κάθε άλλη δουλειά». Η δικηγόρος ζήτησε να ασφαλίζον ται οι αλιεργάτες για την περίπτωση εργατικών ατυχημάτων, «έστω προσωρινά μέσω ΟΓΑ», όπως είπε. Ζήτησε επίσης να υπάρχει δυνατότητα επαναπρόσληψης στην επόμενη σεζόν από τον ίδιο εργοδότη μετά τη λήξη των εποχικών συμβάσεων απασχόλησης και ανέφερε το παράδειγμα του κλάδου των ξενοδοχοϋπαλλήλων που συνάπτουν κατά προτεραιότητα νέες συμβάσεις στην ίδια επιχείρηση μετά τη λήξη των προηγουμένων. Ο συνήγορος των πλοιοκτητών, σε μια απόπειρα να μετριάσει τις αρνητικές εντυπώσεις που προκάλεσε η καταγγελία για τη μη απόδοση στους αλιεργάτες των επικυρωμένων αντιγράφων των ατομικών τους συμβάσεων, είπε: «Δεν έχουμε αντίρρηση να δώσουμε αντίγραφα», υποστήριξε ότι «οι περισσότεροι έχουν αποχωρήσει εθελουσίως», επικαλέστηκε τον νόμο 3386 περί εποχιακής εργασίας, τον ν. 16α περί μετάκλησης εργαζομένων και τη διακρατική ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία για να στηρίξει το «δικαίωμα», όπως είπε, «για κάθε πρόσληψη να επιλαμβάνεται το νόμιμο (εννοώντας πως το πολυπληθές σωματείο των αιγύπτιων αλιεργατών είναι. παράνομο»;!) σωματείο των αλιεργατών Μηχανιώνας. Αξίζει να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο πως το λεγόμενο «γενικό» σωματείο-σφραγίδα των. αλιεργατών αποτελείται από 178 Έλληνες (που στη συντριπτική πλειοψηφία τους δεν έχουν σχέση με τη θάλασσα) και. 3 Αιγύπτιους! Αντιθέτως, ο Σύλλογος Αιγύπτιων αλιεργατών έχει μέλη 138 αιγύπτιους αλιεργάτες και 4 Έλληνες. Αυτό το στοιχείο που κατατέθηκε στη σημερινή δίκη προκάλεσε και την έκπληξη της έδρας του δικαστηρίου που ζήτησε διευκρινήσεις. Όπως κατατέθηκε, ο σύλλογος των αιγύπτιων αλιεργατών «είναι καθ' όλα νόμιμος και προσφάτως έγιναν εκλογές και εξέλεξε και διοικητικό συμβούλιο».Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών Δ. Νταουλτζής υποστήριξε ότι τα δύο γνήσια αντίγραφα των ατομικών συμβάσεων των αλιεργατών δεν βρίσκονται στα δικά τους χέρια αλλά βρίσκονται στον ΟΓΑ και ότι αντίγραφο των ασφαλιστικών τους εισφορών υπάρχει στο λογιστήριο. Σε ερώτηση της προέδρου για το αν ισχύει η πληροφορία ότι έκαναν οι πλοιοκτήτες αίτηση για να έρθουν 130 νέοι αλιεργάτες (προφανώς «φθηνότεροι» και χωρίς πολλές. απαιτήσεις) ο Δ. Νταουλτζής το παραδέχτηκε και ταυτοχρόνως εξερράγη λέγοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Εμένα θα με ρωτήσ ει κανείς αν θέλω συγκεκριμένους αλιεργάτες;». Υπενθυμίζουμε σε αυτό το σημείο ότι σε πρόσφατη «συμφωνία-δήλωση» που συνέταξε η πλευρά των πλοιοκτητών (μετά και την παρέμβαση του εργατικού ακολούθου της αιγυπτιακής πρεσβείας και κλήθηκαν να υπογράψουν αιγύπτιοι αλιεργάτες χωρίς καλά καλά να γνωρίζουν το περιεχόμενό της), στο άρθρο 3 αναφέρουν: «Οι πλοιοκτήτες υπόσχονται να μην απολύσουν κανέναν από τους αιγύπτιους αλιείς εξαιτίας του τωρινού προβλήματος, και οι πλοιοκτήτες θα αποστείλουν επιστολή προς τον Εργατικό Ακόλουθο εξηγώντας τις απόψεις τους σχετικά με ορισμένους συγκεκριμένους Αιγύπτιους αλιείς και τα προβλήματα που αυτοί δημιούργησαν». Το συγκεκριμένο γραπτό ντοκουμέντο με τις υπογραφές των μελών του δ.σ. του «αλιευτικού συνεταιρισμού μηχανοτρατών Η αγί α Παρασκευή» το δημοσίευσε ο ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΣ ΤΥΠΟΣ στο blog στις 27/1/2010. Πέρα από τα άλλα άρθρα, όπως π.χ. το άρθρο 6 που απαγορεύει στους αιγύπτιους αλιείς «να εμπλέκονται με οποιοδήποτε Ελληνικό πολιτικό κόμμα ή όργανο που σχετίζεται με εργασιακές υποχρεώσεις και δικαιώματα» (!!!), στο άρθρο 3 γίνεται επίσημη υπογεγραμμένη παραδοχή για στοχοποίηση συγκεκριμένων απεργών αλιεργατών και «κάρφωμά» τους μέσω της αιγυπτιακής πρεσβείας, στις αιγυπτιακές αρχές! Εδώ προκύπτει και ένα άλλο σοβαρότατο ζήτημα: Ποια θα είναι η τύχη αυτών των ανθρώπων αν κατά την επιστροφή στη χώρα καταγωγής τους, το αιγυπτιακό καθεστώς αποφασίσει «να τους μεταχειριστεί καταλλήλως»;Κατά τα άλλα, στη σημερινή δίκη τέθηκε και το θέμα του «μερτικού» που αναλογούσε παλαιότερα σε κάθε αλιεργάτη από την πώληση της εκάστοτε «ψαριάς». Οι αλιεργάτες καταγγέλλουν ότι δεν έχουν πλέον κανέναν έλεγχο πάνω σε αυτό το θέμα. Ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών δήλωσε: «Τους λέμε να συμφωνήσουμε σε βασικό μισθό και δεν συμφωνούν, θέλουν ποσοστό από το μερτικό».Υπενθυμίζουμε ότι ο μισθός των αιγύπτιων ψαράδων έχει πέσει στα 300 με 400 ευρώ όταν πριν λίγο καιρό έπαιρναν από 1200-1500 ευρώ. Επιπλέον δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στα στοιχεία των εσόδων που τους παρουσιάζουν οι πλοιοκτήτες από την αλιευτική δραστηριότητα αλλά επειδή οι ίδιοι οι αλιεργάτες -οι περισσότεροι με πολύχρονη πείρα- είναι που κάνουν τις «ψαριές», είναι σε θέση να γνωρίζουν καλύτερα από όλους τι πιάνουν κάθε φορά τα δίχτυα τους.Τόσο ο δικηγόρος όσο και ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών δεν κράτησαν τα προσχήματα. «Πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να επιλέγουμε», είπε ο Δ. Νταουλτζής. Στη φυσική απορία της προέδρου του δικαστηρίου: «Τότε γιατί δεν τους απολύετε;» με το ζήτημα να είναι «γιατί δεν επαναπροσλαμβάνονται» ο Δ. Νταουλτζής ήταν και πάλι ιδιαίτερα ειλικρινής, λέγοντας: «Θα πρέπει καταπιεστικά να αποδεχτούμε τον ορισμό αιγύπτιου αλιεργάτη στον καθορισμό του μεριδίου από το σωματείο; Δεν τους αναγνωρίζουμε»! Κάποια στιγμή μάλιστα, φανερώνοντας ότι προφανώς υπάρχει προκατάληψη απέναντι στους «ξένους εργάτες», διατυπώθηκε δημοσίως εντός της αίθουσας του δικαστηρίου από την πλευρά των πλοιοκτητών το εξής σχόλιο: «καλό θα ήταν να υπάρχουν Έλληνες για να καταπολεμηθεί η ανεργία»! Στον ισχυρισμό της πλευράς των πλοιοκτητών ότι δεν βγάζουν οι ίδιοι το μερτικό αλλά το λογιστήριο και ότι τα στοιχεία είναι προσβάσιμα για έλεγχο, ακολούθησαν χαμηλόφωνες αποδοκιμασίες από το ακροατήριο των αλιεργατών αλλά και η απάντηση του μάρτυρα Σ. Ζαριανόπουλου που επισήμανε ότι ο έλεγχος είναι σχεδόν αδύνατος αφού όλοι γνωρίζουν ότι «οι αλιεργάτες είναι συνέχεια μέσα στη θάλασσα και πολλές φορές κατεβαίνουν μόνο για μισή ώρα». Σε πιεστική ερώτηση του δικηγόρου των πλοιοκτητών να απαντήσει ο Σ. Ζαριανόπουλος αν θεωρεί ότι οι πλοιοκτήτες «τους κλέβουν» (τους αλιεργάτες), ο γ.γ. του ΕΚΘ, απάντησε «ναι, τους κλέβουν». Τότε, ο δικηγόρος των πλοιοκτητών, για πολλοστή φορά, ζήτησε από τη γραμματέα της δικαστικής έδρας να καταγράψει ακριβώς την απάντηση του μάρτυρα, δεχόμενος όμως την παρατήρηση της γραμματέως ότι δεν χρειάζεται συνεχώς να της υπενθυμίζει πώς θα κάνει τη δουλειά της. Ακολούθως και με αφορμή την κατάθεση Ζαρ ιανόπουλου, ο ίδιος δικηγόρος που συνεχώς διέκοπτε τις απαντήσεις του μάρτυρα, εκτόξευσε και μια ακατανόητη απειλή λέγοντας «Να προσέχετε γιατί από εδώ και πέρα τα πράγματα θα αγριέψουν»! Απευθυνόμενος μάλιστα κάποια στιγμή στο ακροατήριο που δυσανασχετούσε, είπε σε έντονο ύφος: «Να σέβεστε τον χώρο σαν να είστε σε εκκλησία»! Ουσιαστικά, στόχος του συνηγόρου των πλοιοκτητών ήταν να πλήξει τη «νομιμότητα» της εργασίας και των δικαιωμάτων των αιγύπτιων αλιεργατών και τη νομιμότητα του δικού τους σωματείου, να πλήξει την αξιοπιστία του μάρτυρα Σ. Ζαριανόπουλου κάνοντάς του ερωτήσεις για το επάγγελμα που ασκεί πέρα από τη συνδικαλιστική του ιδιότητα και να στείλει μηνύματα σε πολλαπλούς αποδέκτες για το ότι «τα πράγματα θα αγριέψουν» και γι' αυτό κάποιοι θα πρέπει να αρχίσουν «να προσέχουν». Ο Σ. Ζαριανόπουλος απαντώντας κάποια στιγμή σε σχετική ερώτηση είπε για τους αιγύπτιους αλιεργάτες: «Διεκδίκησαν το δίκιο τους, γι' αυτό θέλουν να τους διώξουν». Ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών στην κατάθεσή του επιτέθηκε εμμέσως και στην αυτονομία του αγώνα των αιγύπτιων αλιεργατών λέγοντας ότι «οι αλιεργάτες έχουν παρασυρθεί από συγκεκριμένο άνθρωπο αλλά και από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ» και ότι «όλα αυτά τα κάνουν για ψηφοθηρικούς λόγους, αν αύριο μεθαύριο δοθεί δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες».Είναι γεγονός όμως, ότι όταν εκφράζεται η συμπαράσταση σε έναν αγώνα, δεν πρέπει να κάνει κανείς επιλογή στο «χρώμα» της εκδηλούμενης συμπαράστασης.Όπως και να έχει, τώρα, από εδώ και στο εξής, οι αιγύπτιοι αλιεργάτες καλούνται σε μια δύσκολη (κυρίως οικονομική) συγκυρία και υπό το πρίσμα και της αναμενόμενης σημερινής απόφασης του δικαστηρίου, να αποφασίσουν ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ χωρίς πατροναρίσματα, συστάσεις και απειλές από κανέναν θεσμικό ή άλλο φορέα αλλά και με την εκδήλωση άδολων κινήσεων αλληλεγγύης ΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ, αν θα συνεχίσουν την απεργία τους, αν θα την αναστείλουν (κυρίως σε περίπτωση που θα κριθεί ξανά «παράν ομη και καταχρηστική») και αν θα συνεχίσουν να διεκδικούν το δίκιο με την ίδια αξιοπρέπεια που επέδειξαν μέχρι τώρα.«Δεν είναι ζήτημα μόνο χρημάτων για να ζήσουμε. Είναι και θέμα αξιοπρεπείας, για μας. Είναι αγώνας για αξιοπρεπεία». Ο τονισμός στη λέξη «αξιοπρέπεια» είναι έτσι όπως την τόνισε ένας Αιγύπτιος αλιεργάτης λίγη ώρα μετά το τέλος της σημερινής δίκης απευθυνόμενος προς αλληλέγγυους και είναι πιο αυθεντική με τα σπαστά ελληνικά της, βγαλμένη από άνθρωπο μεγαλωμένο μέσα στη θάλασσα και στην αλμύρα.Μετά τη δίκηΈνταση επικράτησε μετά την έξοδο πλοιοκτητών και αλιεργατών από την αίθουσα του δικαστηρίου όταν ένας «καϊξής» φέρεται να μίλησε προσβλητικά σε ελληνίδα σύζυγο ενός αιγύπτιου, ο οποίος του ζήτησε τον λόγο. Κάποιοι συνέστησαν ψυχραιμία και τον συγκράτησαν ενώ αστυνομικοί συνέστησαν να αποχωρήσουν οι πλοικτήτες από άλλη έξοδο του δικαστικού μεγάρου.
ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΙ ΡΕΠΟΡΤΕΡΣ
υση Αλληλεγγύης
ΚΚΚ
Στην απεργία των αιγύπτιων ψαράδων της Μηχανιώνας μπορεί ο καθένας να δει διαφορετικά πράματα: κάποιος ένα ταξικό αγώνα, άλλος ένα αγώνα μεταναστών έστω και μετακλητών, ένας τρίτος την τοπική κοινωνία του χωριού και κάποιος άλλος μερικά απ' τα παρελκόμενα του αγώνα, δηλαδή τη ρατσιστική αντιμετώπιση και τη δράση των ντόπιων φασιστών. Όμως πέρα απ' την αφετηρία που ξεκινά ο καθένας μας κληθήκαμε ν' απαντήσουμε, έστω και καθυστερημένα, στο αν θα σταθούμε δίπλα τους κι αν η απάντηση ήταν ναι με ποιους τρόπους θα μπορούσε να πάρει υλική υπόσταση η αλληλεγγύη μας. Επίσης στο αν η εμπλοκή κι η στήριξη του ΠΑΜΕ στον αγώνα θα μας άφηνε χώρο να επικοινωνήσουμε με τους απεργούς ψαράδες (μια που υπήρχε πάντα η πιθανότητα αυτοί να μας απέρριπταν εξ' αρχής) όπως και σε ποιο βαθμό "ελέγχονταν" η απεργία ή πολύ περισσότερο αποτελούσε μαριονέτα του συνδικαλιστικού μηχανισμού του ΚΚΕ. Σύντομα αντιληφθήκαμε πως το κίνητρο της απεργίας είχε όνομα κι αυτό δεν αποτελούνταν από κάποια αρχικά αλλά εμφανίζονταν ολοκάθαρα μπροστά μας: ήταν η ανάγκη. Αντιληφθήκαμε επίσης πως οι αγράμματοι ως επί το πλείστον -σύμφωνα με τα δικά τους λόγια- ψαράδες απ' τη Νταμιάτα και τα περίχωρά της αποτελούν μια κλειστή μεν κοινωνία λόγω της φύσης της δουλειάς τους που σε καμιά όμως περίπτωση δεν αποτελεί κανενός είδους γκέτο.
Αν η δράση μας μέχρι στιγμής διακρίνεται από ένα και μόνο θετικό και σοβαρό στοιχείο αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι ξεκινήσαμε την ιστορία στη βάση της άμεσης επαφής με τους ψαράδες, κάτι που όπως έχει αποδειχτεί δεν αποτέλεσε και τόσο αυτονόητο στοιχείο για τέτοιου είδους παρεμβάσεις στο παρελθόν. Το ίδιο λοιπόν βράδυ που καλέστηκε η πρώτη ενημερωτική κουβέντα φύγαμε για το χωριό κι αρχίσαμε τις πρώτες συζητήσεις με τους ψαράδες στην πλατεία προσπαθώντας να πάρουμε μια πρώτη "μυρωδιά" απ' την όλη ιστορία. Αυτή η διαδικασία όμως είχε να σπάσει ένα σωρό υπαρκτά εμπόδια και να ξεπεράσει εκατό σκοπέλους. Και κυρίως έπρεπε να γίνει τόσο γρήγορα ώστε να προλάβουμε το χρόνο και τόσο αργά ώστε να δημιουργεί μια ελάχιστη βάση συνεννόησης. Πρόβλημα στη γλώσσα (γιατί το να τη μιλά κάποιος λειψά προκαλεί μερικές φορές χειρότερη σύγχυση απ' το να μη τη γνωρίζει καθόλου), καχυποψία που καλλιεργήθηκε στη συνέχεια από "εργολάβους", τηλεφωνικές επικοινωνίες που και πάλι λόγω γλώσσας ενέτειναν το μπέρδεμα, έλλειψη εμπιστοσύνης αρχικά που είναι κάτι απόλυτα φυσικό, η απόσταση που χωρίζει την πόλη απ' το χωριό καθώς και τ' ότι ούτε κανείς από μας δε μένει στη Μηχανιώνα και πολύ περισσότερο δεν έχει καμιά επαγγελματική σχέση με την ιχθυόσκαλα… Όλ' αυτά έπρεπε να λυθούν άμεσα ώστε να μας επιτρέψουν το μίνιμουμ της συνεννόησης και του συντονισμού και τώρα πια πάνω σ' αυτό μπορεί να ειπωθεί ότι περπατήσαμε μισό βήμα. Μισό μεν αλλά αρκετά στέρεο για να μπορούμε να πιάνουμε τα μηνύματα, να "σπάμε" τους κώδικες και να χτίσουμε μια επικοινωνία που βασίζεται σ' ένα βαθμό στο σεβασμό και στη στοιχειώδη έστω εκτίμηση της μιας πλευράς προς την άλλη. Καταθέτοντας ο καθένας μας ότι είχε, έγινε εφικτό το να συναντηθούν δυο κόσμοι που ως τώρα ήταν τελείως "ξένοι". Ας μη βιαστεί οποιοσδήποτε να κάνει κριτική από μακριά αν προηγουμένως δεν έχει εμπλακεί σε μια τόσο επίπονη διαδικασία και δε διαθέτει εμπειρία από προηγούμενη επαφή μ' ανθρώπους σαν κι αυτούς που βιώνουν την παρούσα κατάσταση.
Οι ψαράδες κουβαλάνε ότι κι εμείς: την αξιοπρέπειά τους και τα κουσούρια τους. Όσον αφορά τα δεύτερα, άλλα αποτελούν κοινό γνώρισμα κι άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καθένα. Αναφερόμαστε σ' ανθρώπους που δεν έχουν ανάλογες εμπειρίες αγώνα στο παρελθόν παρά μόνο σπρώχνονται σ' αυτόν απ΄ την γνώση της δικιάς τους πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας που τους οδήγησε στο να στήσουν σωματεία κι απεργίες εν μέσω τεράστιων πιέσεων κι αξεπέραστων δυσκολιών. Στο λίγο χρόνο που τους περίσσευε απ' τη δύσκολη δουλειά κατάφεραν να κινήσουν ομαδικές διαδικασίες και να πιαστούν απ' το χέρι που τους προτάθηκε πρώτο -και καλά έκαναν! Έχουν τις ταχτικές τους για να αποσπάσουν έστω μέρος των διεκδικήσεών τους που πολλές φορές μπορεί και να φανούν αναποτελεσματικές. Μπορεί να επέδειξαν και να το ξανακάνουν, αφέλεια, φόβο και μεγαλοστομία. Μπορεί ν' αποδυναμώθηκαν κι αριθμητικά αφού κάποιοι προτίμησαν -κι είναι κατανοητό- να φύγουν για την πατρίδα τους περιμένοντας τις εξελίξεις. Μπορεί να έδωσαν υπερβολική πίστη σε θεσμούς για τους οποίους δεν έχουν πιθανώς ξεκάθαρη αντίληψη ή να ένοιωσαν το φόβο που προκαλείται από πλήθος απειλών, εκβιασμών και πιέσεων από υπουργεία, δικαστήρια, πρεσβείες αλλά και τη μη γνώση της ελληνικής πραγματικότητας. Μπορεί τέλος πολλές φορές ο ενθουσιασμός να διαδέχεται την απελπισία ή και το αντίστροφο. Μιλάμε όμως για ανθρώπους και μάλιστα για ανθρώπους που μάχονται μέσα σ' ένα εχθρικό περιβάλλον, δίνοντας μάχες, πηγαίνοντας μπροστά και πίσω και κυρίως για ανθρώπους που μας έχουν δείξει πως είναι ανοιχτοί -έστω και με τον τρόπο τους- στο να μας ακούσουν. Και το κυριότερο μιλάμε για ανθρώπους που τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, συνεχίζουν τον αγώνα μ' όλα τα προβλήματα και τις αντιφάσεις που αυτός εμπεριέχει (αναθαρρημένοι μάλιστα από την απόρριψη της αγωγής των αφεντικών για να κηρυχτεί παράνομη η τέταρτη απεργία) κι είναι μπροστά στη λήψη αποφάσεων για τη συνέχιση και τη μορφή της πάλης τους αναλαμβάνοντας και τις αντίστοιχες ευθύνες γι' αυτό.
Είμαστε υποχρεωμένοι σαν συνέλευση αλληλεγγύης να δώσουμε το παρόν κείμενο στη δημοσιότητα τώρα που η απεργία βρίσκεται σ' εξέλιξη και μάλιστα σ' ένα κρίσιμο σημείο για το πώς θα συνεχίσει. Παράλληλα με το στοίχημα του απεργιακού αγώνα υπάρχει κι ένα ακόμα που μας αφορά εξίσου: η διαχείρισης της ενημέρωσης σαν όπλο και το χρέος που αισθανόμαστε στον κόσμο που στέκεται αλληλέγγυος μακριά απ' το επίκεντρο του αγώνα. Οι αναβολές κάποιων δράσεων κι οι τυχόν αλλαγές που προέκυψαν ή θα προκύψουν πάνω στον προσανατολισμό των κινήσεων αλληλεγγύης δεν οφείλονται σε τίποτα άλλο παρά μόνο στην ίδια τη διαμόρφωση της πραγματικότητας, μ' άλλα λόγια στις διαθέσεις των ίδιων των απεργών και στις δικές μας εκτιμήσεις για την πραγματικότητα αυτή . Ούτε στείρα πολιτική πρόκειται να κάνουμε , ούτε θα διαχειριστούμε εν κρυπτώ πληροφορίες στο όνομα οποιουδήποτε ταχτικισμού. Είναι ξεκάθαρο πως τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην υπόθεση τον έχουν οι ίδιοι οι ψαράδες κι αυτοί είναι που θ' αποφασίσουν τη μοίρα τους. Σ΄ ότι όμως αφορά εμάς κάνουμε ξεκάθαρο πως όσο ο αγώνας συνεχίζεται απ' αυτούς -όποια μορφή κι αν πάρει- στη βάση της αξιοπρέπειας και της αποφασιστικότητας θα είμαστε δίπλα ή κι ανάμεσά τους κι αν για οποιοδήποτε λόγο αντιληφθούμε πως αυτός εκφυλίζεται χάριν μικροκομματικών παιχνιδιών ή στερείται της κοινωνικής του βάσης καταντώντας άθυρμα στα χέρια οποιουδήποτε θα είμαστε οι πρώτοι που κινηθούμε πάνω στη βάση της ζωντανής πραγματικότητας και της αλήθειας. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρόκειται να μείνουμε απλοί παρατηρητές πετώντας τις σχέσεις που μέχρι τώρα χτίσαμε με τους απεργούς κι είμαστε αποφασισμένοι ως το τέλος να πατήσουμε σ' αυτές για να τους ακούσουμε πραγματικά και να μας ακούσουν κι αυτοί. Να τους υποκαταστήσουμε ούτε θέλουμε, ούτε μπορούμε κι επειδή έτσι έχουν τα πράματα, Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ. Τέλος, για άλλη μια φορά είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε την άμεση ανάγκη για την οικονομική στήριξη των απεργών ως ελάχιστο όρο για την προοπτική του συνεχιζόμενου αγώνα.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΨΑΡΑΔΩΝ
ακολουθει ενα ακομα κειμενο για την απεργια των Αιγυπτιων Αλιεργατων:
Όπως επισημάναμε προσφάτως, ο απεργιακός αγώνας των αιγύπτιων αλιεργατών της Μηχανιώνας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Η δημοσιότητα που δόθηκε σε αυτόν από τα δημοσιογραφικά «μαγαζιά» είναι από υποτυπώδης έως ανύπαρκτη. Όπως έχουμε κάνει και με άλλα γεγονότα στα οποία ήμασταν παρόντες/παρούσες, ως επαγγελματίες δημοσιογράφοι μέλη της ΕΣΗΕΜ-Θ αλλά και ως ενεργοί πολίτες που δεν συντάσσονται με τη συνήθη ιεράρχηση των ειδήσεων, δημοσιεύουμε παρακάτω ένα ρεπορτάζ «Ασύνταχτων Ρεπόρτερς» για τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα των αλιεργατών με πρόθεση να συνεισφέρουμε στην πληρέστερη ενημέρωση των πολιτών.Στις 13.45 ολοκληρώθηκε η σημερινή (Τετάρτη 3/2/2010) ακροαματική διαδικασία με την εξέταση των μαρτύρων στην τέταρτη κατά σειρά προσφυγή των πλοιοκτητών της Μηχανιώνας κατά της απεργίας των αιγύπτιων αλιεργατών. Όπως ανακοίνωσε η πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου, αύριο (Πέμπτη) το πρωί θα ανακοινωθεί η απόφαση για το αν θα κηρυχθεί για τέταρτη συνεχή φορά η απεργία των αλιεργατών, παράνομη και καταχρηστική.ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ «Για μας είναι αγώνας για αξιοπρέπεια» - λόγια Αιγύπτιου αλιεργάτη προς αλληλέγγυους μετά τη σημερινή δίκηΠριν τη δίκηΗ εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε με καθυστέρηση λόγω της εξέτασης άλλων υποθέσεων. Μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία γύρω στις 12.30 το μεσημέρι, αστυνομικοί, ακόμα και των ΜΑΤ, πηγαινοέρχονταν στον διάδρομο του 3ου ορόφου του Δικαστικού Μεγάρου Θεσσαλονίκης. Σε άλλη αίθουσα, στην άλλη πλευρά του ορόφου, διεξαγόταν η δίκη για την απαγωγή του βιομήχανου Μυλωνά και γι' αυτό η αστυνόμευση από ό,τι σώμα της αστυνομίας μπορεί κανείς να φανταστεί, ήταν ιδιαιτέρως έντονη.Στη σημερινή εκδίκαση της υπόθεσης των αλιεργατών φρόντισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους οι πλοιοκτήτες της Νέας Μηχανιώνας με επικεφαλής τον πρόεδρο του συνεταιρισμού τους, Δημήτρη Νταουλτζή. Ωστόσο, ο αριθμός των παρευρισκόμενων αιγύπτιων αλιεργατών ήταν μεγαλύτερος, αλλά ελαφρώς μειωμένος σε σχέση με την παρουσία τους στην προηγούμενη εκδίκαση της υπόθεσης στις 26/1/2010 από την οποία απουσίαζαν όμως οι πλοιοκτήτες, πλην μίας μάρτυρος κατηγορίας.Δεκάδες συμπαραστάτες στον απεργιακό αγώνα των αιγύπτιων αλιεργατών ήταν σήμερα παρόντες/παρούσες στο δικαστήριο, ενώ η Συνέλευση Αλληλεγγύης είχε αναρτήσει στην είσοδο του δικαστικού μεγάρου ένα πανό που έγραφε ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥΣ ΑΛΙΕΡΓΑΤΕΣ.Τι έγινε στη δίκηΑξίζει να σημειώσουμε εισαγωγικά ότι η σημερινή προσφυγή των πλοιοκτητών κατά της απεργίας αφορούσε για πρώτη φορά την ουσία της κινητοποίησης των αλιεργατών, σε αντίθεση με τις τρεις προηγούμενες φορές που η απεργία κηρύχθηκε «παράνομη και καταχρηστική» βάσει διαφόρων σκεπτικών περί τεχνικών «παρατυπιών» (π.χ. χρησιμοποιήθηκε το πρόσχημα της κοινοποίησης της απεργίας σε «λάθος αποδέκτη» ή σε «λάθος χρόνο» κλπ.). Συνεπώς, όλα είναι ανοιχτά για την απόφαση του δικαστηρίου που θα ανακοινωθεί αύριο το πρωί, αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός ότι η πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου που εκδικάζει εργατικές διαφορές, έκανε ερωτήσεις ουσίας, σε αντίθεση με την προηγούμενη εκδίκαση της 26ης Ιανουαρίου κατά την οποία η. Θέμις είχε τα νεύρα της.Και στη σημερινή δίκη, δύο ήταν οι εξεταζόμενοι μάρτυρες, ένας από την πλευρά των πλοιοκτητών και συγκεκριμένα ο πρόεδρος του συνεταιρισμού των πλοιοκτητών Δ. Νταουλτζής και ένας μάρτυρας υπεράσπισης των αλιεργατών και συγκεκριμένα ο γ.γ. του ΕΚΘ, Σ. Ζαριανόπουλος.Κατά την έναρξη της διαδικασίας και μπροστά στη θέα δεκάδων αλιεργατών και συμπαραστατών τους αλλά και πλοιοκτητών που μπήκαν στην αίθουσα, η πρόεδρος ζήτησε από τους 5-6 αστυνομικούς που βρίσκονταν εντός της αίθουσας να έρθουν μπροστά ζητώντας να παραμείνουν μέσα σε αυτήν μόνο όσοι θα ήταν. καθιστοί ενώ οι όρθιοι θα μπορούσαν να μείνουν μόνο σε μία σειρά στο πίσω μέρος της αίθουσας. Αυτό, ουσιαστικά δεν τηρήθηκε.Από την αρχή τέθηκε από τη συνήγορο των αλιεργατών το πρόβλημα με τη μη παραλαβή επικυρωμένων αντιγράφων των ατομικών συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων. Αυτό το γεγονός δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στους αλιεργάτες για έναν επιπλέον λόγο: Χωρίς την επίδειξη στις αρμόδιες αρχές των ατομικών συμβάσεων εργασίας δεν είναι δυνατή η ανανέωση των αδειών παραμονής. Το πρόβλημα αυτό έχει την έννοια του κατεπείγοντος για αρκετούς από τους αιγύπτιους αλιεργάτες των οποίων οι άδειες παραμονής λήγουν στις 9 και 10 Φεβρουαρίου. Οι αλιε ργάτες έχουν καταγγείλει ότι σκοπίμως δεν τους δίνουν αντίγραφα των συμβάσεών τους προκειμένου να μην καταφέρουν να ανανεώσουν τις «πράσινες κάρτες» και να αναγκαστούν εκ των πραγμάτων είτε να εγκαταλείψουν «οικιοθελώς» τη χώρα, είτε να απελαθούν.Η δικηγόρος των αλιεργατών έδωσε έμφαση στο ζήτημα των μειωμένων ιατροφαρμακευτικών παροχών -λόγω και της μεταφοράς της ασφάλισής τους από το ΙΚΑ στον ΟΓΑ- τονίζοντας ότι «δεν καλύπτονται τα εργατικά ατυχήματα» τα οποία «είναι πολλά», όπως είπε και ο γ.γ. του ΕΚΘ, Σ. Ζαριανόπουλος, σε αντίθεση με τον εκπρόσωπο των πλοιοκτητών Δ. Νταουλτζή που, ενώ παραδέχτηκε ότι είναι μια «δουλειά δύσκολη και επικίνδυνη», ισχυρίστηκε ότι τα εργατικά ατυχήματα είναι «σε επίπεδα όπως σε κάθε άλλη δουλειά». Η δικηγόρος ζήτησε να ασφαλίζον ται οι αλιεργάτες για την περίπτωση εργατικών ατυχημάτων, «έστω προσωρινά μέσω ΟΓΑ», όπως είπε. Ζήτησε επίσης να υπάρχει δυνατότητα επαναπρόσληψης στην επόμενη σεζόν από τον ίδιο εργοδότη μετά τη λήξη των εποχικών συμβάσεων απασχόλησης και ανέφερε το παράδειγμα του κλάδου των ξενοδοχοϋπαλλήλων που συνάπτουν κατά προτεραιότητα νέες συμβάσεις στην ίδια επιχείρηση μετά τη λήξη των προηγουμένων. Ο συνήγορος των πλοιοκτητών, σε μια απόπειρα να μετριάσει τις αρνητικές εντυπώσεις που προκάλεσε η καταγγελία για τη μη απόδοση στους αλιεργάτες των επικυρωμένων αντιγράφων των ατομικών τους συμβάσεων, είπε: «Δεν έχουμε αντίρρηση να δώσουμε αντίγραφα», υποστήριξε ότι «οι περισσότεροι έχουν αποχωρήσει εθελουσίως», επικαλέστηκε τον νόμο 3386 περί εποχιακής εργασίας, τον ν. 16α περί μετάκλησης εργαζομένων και τη διακρατική ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία για να στηρίξει το «δικαίωμα», όπως είπε, «για κάθε πρόσληψη να επιλαμβάνεται το νόμιμο (εννοώντας πως το πολυπληθές σωματείο των αιγύπτιων αλιεργατών είναι. παράνομο»;!) σωματείο των αλιεργατών Μηχανιώνας. Αξίζει να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο πως το λεγόμενο «γενικό» σωματείο-σφραγίδα των. αλιεργατών αποτελείται από 178 Έλληνες (που στη συντριπτική πλειοψηφία τους δεν έχουν σχέση με τη θάλασσα) και. 3 Αιγύπτιους! Αντιθέτως, ο Σύλλογος Αιγύπτιων αλιεργατών έχει μέλη 138 αιγύπτιους αλιεργάτες και 4 Έλληνες. Αυτό το στοιχείο που κατατέθηκε στη σημερινή δίκη προκάλεσε και την έκπληξη της έδρας του δικαστηρίου που ζήτησε διευκρινήσεις. Όπως κατατέθηκε, ο σύλλογος των αιγύπτιων αλιεργατών «είναι καθ' όλα νόμιμος και προσφάτως έγιναν εκλογές και εξέλεξε και διοικητικό συμβούλιο».Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών Δ. Νταουλτζής υποστήριξε ότι τα δύο γνήσια αντίγραφα των ατομικών συμβάσεων των αλιεργατών δεν βρίσκονται στα δικά τους χέρια αλλά βρίσκονται στον ΟΓΑ και ότι αντίγραφο των ασφαλιστικών τους εισφορών υπάρχει στο λογιστήριο. Σε ερώτηση της προέδρου για το αν ισχύει η πληροφορία ότι έκαναν οι πλοιοκτήτες αίτηση για να έρθουν 130 νέοι αλιεργάτες (προφανώς «φθηνότεροι» και χωρίς πολλές. απαιτήσεις) ο Δ. Νταουλτζής το παραδέχτηκε και ταυτοχρόνως εξερράγη λέγοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Εμένα θα με ρωτήσ ει κανείς αν θέλω συγκεκριμένους αλιεργάτες;». Υπενθυμίζουμε σε αυτό το σημείο ότι σε πρόσφατη «συμφωνία-δήλωση» που συνέταξε η πλευρά των πλοιοκτητών (μετά και την παρέμβαση του εργατικού ακολούθου της αιγυπτιακής πρεσβείας και κλήθηκαν να υπογράψουν αιγύπτιοι αλιεργάτες χωρίς καλά καλά να γνωρίζουν το περιεχόμενό της), στο άρθρο 3 αναφέρουν: «Οι πλοιοκτήτες υπόσχονται να μην απολύσουν κανέναν από τους αιγύπτιους αλιείς εξαιτίας του τωρινού προβλήματος, και οι πλοιοκτήτες θα αποστείλουν επιστολή προς τον Εργατικό Ακόλουθο εξηγώντας τις απόψεις τους σχετικά με ορισμένους συγκεκριμένους Αιγύπτιους αλιείς και τα προβλήματα που αυτοί δημιούργησαν». Το συγκεκριμένο γραπτό ντοκουμέντο με τις υπογραφές των μελών του δ.σ. του «αλιευτικού συνεταιρισμού μηχανοτρατών Η αγί α Παρασκευή» το δημοσίευσε ο ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΣ ΤΥΠΟΣ στο blog στις 27/1/2010. Πέρα από τα άλλα άρθρα, όπως π.χ. το άρθρο 6 που απαγορεύει στους αιγύπτιους αλιείς «να εμπλέκονται με οποιοδήποτε Ελληνικό πολιτικό κόμμα ή όργανο που σχετίζεται με εργασιακές υποχρεώσεις και δικαιώματα» (!!!), στο άρθρο 3 γίνεται επίσημη υπογεγραμμένη παραδοχή για στοχοποίηση συγκεκριμένων απεργών αλιεργατών και «κάρφωμά» τους μέσω της αιγυπτιακής πρεσβείας, στις αιγυπτιακές αρχές! Εδώ προκύπτει και ένα άλλο σοβαρότατο ζήτημα: Ποια θα είναι η τύχη αυτών των ανθρώπων αν κατά την επιστροφή στη χώρα καταγωγής τους, το αιγυπτιακό καθεστώς αποφασίσει «να τους μεταχειριστεί καταλλήλως»;Κατά τα άλλα, στη σημερινή δίκη τέθηκε και το θέμα του «μερτικού» που αναλογούσε παλαιότερα σε κάθε αλιεργάτη από την πώληση της εκάστοτε «ψαριάς». Οι αλιεργάτες καταγγέλλουν ότι δεν έχουν πλέον κανέναν έλεγχο πάνω σε αυτό το θέμα. Ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών δήλωσε: «Τους λέμε να συμφωνήσουμε σε βασικό μισθό και δεν συμφωνούν, θέλουν ποσοστό από το μερτικό».Υπενθυμίζουμε ότι ο μισθός των αιγύπτιων ψαράδων έχει πέσει στα 300 με 400 ευρώ όταν πριν λίγο καιρό έπαιρναν από 1200-1500 ευρώ. Επιπλέον δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στα στοιχεία των εσόδων που τους παρουσιάζουν οι πλοιοκτήτες από την αλιευτική δραστηριότητα αλλά επειδή οι ίδιοι οι αλιεργάτες -οι περισσότεροι με πολύχρονη πείρα- είναι που κάνουν τις «ψαριές», είναι σε θέση να γνωρίζουν καλύτερα από όλους τι πιάνουν κάθε φορά τα δίχτυα τους.Τόσο ο δικηγόρος όσο και ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών δεν κράτησαν τα προσχήματα. «Πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να επιλέγουμε», είπε ο Δ. Νταουλτζής. Στη φυσική απορία της προέδρου του δικαστηρίου: «Τότε γιατί δεν τους απολύετε;» με το ζήτημα να είναι «γιατί δεν επαναπροσλαμβάνονται» ο Δ. Νταουλτζής ήταν και πάλι ιδιαίτερα ειλικρινής, λέγοντας: «Θα πρέπει καταπιεστικά να αποδεχτούμε τον ορισμό αιγύπτιου αλιεργάτη στον καθορισμό του μεριδίου από το σωματείο; Δεν τους αναγνωρίζουμε»! Κάποια στιγμή μάλιστα, φανερώνοντας ότι προφανώς υπάρχει προκατάληψη απέναντι στους «ξένους εργάτες», διατυπώθηκε δημοσίως εντός της αίθουσας του δικαστηρίου από την πλευρά των πλοιοκτητών το εξής σχόλιο: «καλό θα ήταν να υπάρχουν Έλληνες για να καταπολεμηθεί η ανεργία»! Στον ισχυρισμό της πλευράς των πλοιοκτητών ότι δεν βγάζουν οι ίδιοι το μερτικό αλλά το λογιστήριο και ότι τα στοιχεία είναι προσβάσιμα για έλεγχο, ακολούθησαν χαμηλόφωνες αποδοκιμασίες από το ακροατήριο των αλιεργατών αλλά και η απάντηση του μάρτυρα Σ. Ζαριανόπουλου που επισήμανε ότι ο έλεγχος είναι σχεδόν αδύνατος αφού όλοι γνωρίζουν ότι «οι αλιεργάτες είναι συνέχεια μέσα στη θάλασσα και πολλές φορές κατεβαίνουν μόνο για μισή ώρα». Σε πιεστική ερώτηση του δικηγόρου των πλοιοκτητών να απαντήσει ο Σ. Ζαριανόπουλος αν θεωρεί ότι οι πλοιοκτήτες «τους κλέβουν» (τους αλιεργάτες), ο γ.γ. του ΕΚΘ, απάντησε «ναι, τους κλέβουν». Τότε, ο δικηγόρος των πλοιοκτητών, για πολλοστή φορά, ζήτησε από τη γραμματέα της δικαστικής έδρας να καταγράψει ακριβώς την απάντηση του μάρτυρα, δεχόμενος όμως την παρατήρηση της γραμματέως ότι δεν χρειάζεται συνεχώς να της υπενθυμίζει πώς θα κάνει τη δουλειά της. Ακολούθως και με αφορμή την κατάθεση Ζαρ ιανόπουλου, ο ίδιος δικηγόρος που συνεχώς διέκοπτε τις απαντήσεις του μάρτυρα, εκτόξευσε και μια ακατανόητη απειλή λέγοντας «Να προσέχετε γιατί από εδώ και πέρα τα πράγματα θα αγριέψουν»! Απευθυνόμενος μάλιστα κάποια στιγμή στο ακροατήριο που δυσανασχετούσε, είπε σε έντονο ύφος: «Να σέβεστε τον χώρο σαν να είστε σε εκκλησία»! Ουσιαστικά, στόχος του συνηγόρου των πλοιοκτητών ήταν να πλήξει τη «νομιμότητα» της εργασίας και των δικαιωμάτων των αιγύπτιων αλιεργατών και τη νομιμότητα του δικού τους σωματείου, να πλήξει την αξιοπιστία του μάρτυρα Σ. Ζαριανόπουλου κάνοντάς του ερωτήσεις για το επάγγελμα που ασκεί πέρα από τη συνδικαλιστική του ιδιότητα και να στείλει μηνύματα σε πολλαπλούς αποδέκτες για το ότι «τα πράγματα θα αγριέψουν» και γι' αυτό κάποιοι θα πρέπει να αρχίσουν «να προσέχουν». Ο Σ. Ζαριανόπουλος απαντώντας κάποια στιγμή σε σχετική ερώτηση είπε για τους αιγύπτιους αλιεργάτες: «Διεκδίκησαν το δίκιο τους, γι' αυτό θέλουν να τους διώξουν». Ο εκπρόσωπος των πλοιοκτητών στην κατάθεσή του επιτέθηκε εμμέσως και στην αυτονομία του αγώνα των αιγύπτιων αλιεργατών λέγοντας ότι «οι αλιεργάτες έχουν παρασυρθεί από συγκεκριμένο άνθρωπο αλλά και από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ» και ότι «όλα αυτά τα κάνουν για ψηφοθηρικούς λόγους, αν αύριο μεθαύριο δοθεί δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες».Είναι γεγονός όμως, ότι όταν εκφράζεται η συμπαράσταση σε έναν αγώνα, δεν πρέπει να κάνει κανείς επιλογή στο «χρώμα» της εκδηλούμενης συμπαράστασης.Όπως και να έχει, τώρα, από εδώ και στο εξής, οι αιγύπτιοι αλιεργάτες καλούνται σε μια δύσκολη (κυρίως οικονομική) συγκυρία και υπό το πρίσμα και της αναμενόμενης σημερινής απόφασης του δικαστηρίου, να αποφασίσουν ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ χωρίς πατροναρίσματα, συστάσεις και απειλές από κανέναν θεσμικό ή άλλο φορέα αλλά και με την εκδήλωση άδολων κινήσεων αλληλεγγύης ΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ, αν θα συνεχίσουν την απεργία τους, αν θα την αναστείλουν (κυρίως σε περίπτωση που θα κριθεί ξανά «παράν ομη και καταχρηστική») και αν θα συνεχίσουν να διεκδικούν το δίκιο με την ίδια αξιοπρέπεια που επέδειξαν μέχρι τώρα.«Δεν είναι ζήτημα μόνο χρημάτων για να ζήσουμε. Είναι και θέμα αξιοπρεπείας, για μας. Είναι αγώνας για αξιοπρεπεία». Ο τονισμός στη λέξη «αξιοπρέπεια» είναι έτσι όπως την τόνισε ένας Αιγύπτιος αλιεργάτης λίγη ώρα μετά το τέλος της σημερινής δίκης απευθυνόμενος προς αλληλέγγυους και είναι πιο αυθεντική με τα σπαστά ελληνικά της, βγαλμένη από άνθρωπο μεγαλωμένο μέσα στη θάλασσα και στην αλμύρα.Μετά τη δίκηΈνταση επικράτησε μετά την έξοδο πλοιοκτητών και αλιεργατών από την αίθουσα του δικαστηρίου όταν ένας «καϊξής» φέρεται να μίλησε προσβλητικά σε ελληνίδα σύζυγο ενός αιγύπτιου, ο οποίος του ζήτησε τον λόγο. Κάποιοι συνέστησαν ψυχραιμία και τον συγκράτησαν ενώ αστυνομικοί συνέστησαν να αποχωρήσουν οι πλοικτήτες από άλλη έξοδο του δικαστικού μεγάρου.
ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΙ ΡΕΠΟΡΤΕΡΣ
υση Αλληλεγγύης
ΚΚΚ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗ-ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ ΝΤΙΝΟ ΠΑΛΑΙΣΤΙΔΗ
φωτο απο κινητοποιηση αλληλλεγγυης στον Ν.Π στην ΤηλοΕκδόσεις ΑΓΡΑ: διεκδικείς τα δικαιώματά σου; Απολύεσαι! Η εκδικητική απόλυση Ο συνάδελφος και σύντροφός μας Ντίνος Παλαιστίδης απολύθηκε από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ, όπου δούλευε ως πωλητής, υπάλληλος γραφείου, εξωτερικός (με το δικό του μηχανάκι), εσωτερικός και ό,τι άλλο προέκυπτε. Προκειμένου να ξεκαθαριστεί το τοπίο της εργασιακής του ιδιότητας και της σύμβασής του ζητούσε από τον Ιούλιο του 2008 συνάντηση με τον εργοδότη. Αντί για απάντηση έλαβε την αδιαφορία και την απαξίωση, που καμία φορά πιστεύει πως έχει τη «δύναμη» και το «δικαίωμα» να χαρίζει απλόχερα αυτός που νομίζει πως έχει τη θέση ισχύος (κλασική περίπτωση αφεντικού). Μετά από την αποστολή επιστολών στον εργοδότη και αφού τελικά πέρασε πολύς χρόνος στις 02/12/09 ο Ντίνος έστειλε εξώδικο στην εταιρεία απαιτώντας απάντηση ως τις 08/12/09, τονίζοντας πως στη διαφορετική περίπτωση θα προσέφευγε στη Επιθεώρηση Εργασίας. Στις 8/1/2010 πραγματοποιείται η τριμερής συνάντηση (εργαζόμενος-εργοδότης-επιθεωρήτρια εργασίας). Ακόμη και η Επιθεώρηση Εργασίας στη γνωμοδότησή της αναφέρει ότι «η εταιρεία θα μπορούσε να επανεξετάσει το αίτημα του εργαζομένου με προοπτική επίλυσης», αδειάζοντας ουσιαστικά τους ψευδείς ισχυρισμούς και τα ανύπαρκτα επιχειρήματα της εργοδοσίας. Τρείς ολόκληρες (!!!) μέρες μετά ανακοινώνεται στο Ντίνο η απόλυσή του. Φανερός δηλαδή ο εκδικητικός χαρακτήρας. Η αξιοπρέπεια και η αλληλεγγύη Ο Ντίνος ήταν και είναι πάντα στην πρώτη γραμμή των εργατικών και κοινωνικών κινημάτων και κινητοποιήσεων. Από πολύ παλιά συμμετείχε στο Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής και έδινε μαζί με τους συναδέλφους του τους καθημερινούς αγώνες. Συγχρόνως συμβάλει και αυτός στην κατάκτηση και τη διατήρηση ενός αμεσοδημοκρατικού και αγωνιστικού χαρακτήρα στα σωματεία. Πάντα αλληλέγγυος και πάντα μπροστά στους συλλογικούς αγώνες. Το ίδιο και οι συνάδελφοί του στις εκδόσεις ΑΓΡΑ, που στάθηκαν στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή και διαμαρτυρήθηκαν στον εκδότη Πετσόπουλο Σταύρο, ζητώντας την ανάκληση της απόλυσης. Ο εργοδότης για δεκαπέντε μέρες το «σκεφτόταν», νομίζοντας πως το ζήτημα θα ξεχαστεί, θα ξεφουσκώσει ή ό,τι άλλο είχε και έχει στο μυαλό του κάθε αφεντικό που νομίζει πως μπορεί να κάνει ό,τι του καπνίσει. Προφανώς δεν του έχει γίνει κατανοητό ότι την πραγματική δύναμη την έχουμε εμείς, οι εργαζόμενοι. Έτσι λοιπόν πολλοί εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν την Τετάρτη 03/02/10 έξω από το κτίριο των εκδόσεων ΑΓΡΑ (στην οδό Ζωοδόχου Πηγής 99 στα Εξάρχεια), στηρίζοντας την απεργία των συναδέλφων στον εκδοτικό οίκο. Οι κινητοποιήσεις για τη δικαίωση του συναδέλφου θα συνεχιστούν. Ο καθένας από εμάς μπορεί να συμβάλει στον αγώνα για τη δικαίωση του συναδέλφου -σε πρώτη φάση-, στέλνοντας μήνυμα, δημοσιοποιώντας και καταγγέλλοντας παντού το γεγονός της απόλυσης. Τα στοιχεία επικοινωνίας για εκδόσεις ΑΓΡΑ είναι: MAIL: http://www.freemail.gr/index.php?sid 782644b9967cdf05d2b045c32858ac&cmdοmpose&to=info@agra.gr /ΦΑΞ: 210-7018649 / ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-7011461). Ας προτρέψουμε όσο περισσότερους μπορούμε για μποϋκοτάζ των εκδόσεων ΑΓΡΑ. ΟΥΤΕ Ο ΝΤΙΝΟΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΘΕ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ .
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Ανοιχτή επιστολή
Θα έχετε σίγουρα ενημερωθεί για την απόλυση του συναδέλφου μας Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδοτικό οίκο «ΑΓΡΑ» με τον οποίο συνεργάζεστε.
Ο συνάδελφος Ντίνος εργάζεται 17 χρόνια στο χώρο του βιβλίου. Αυτό που πάντα τον χαρακτήριζε ως εργαζόμενο ήταν η συνέπεια, η εργατικότητα, το ήθος, καθώς και την αγάπη του για το βιβλίο.
Ο συνάδελφός μας από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο χώρο του βιβλίου ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας ως εργαζόμενοι, ενάντια σε αυθαιρεσίες εργοδοτών και απολύσεις εργαζομένων. Έχει συμβάλει αποφασιστικά στην ύπαρξη και τη δράση του Συλλόγου μας, ο οποίος αποτελεί μια καταξιωμένη συλλογικότητα όλων των βιβλιοϋπαλλήλων.
Είναι ευρύτερα γνωστή η συμβολή του συναδέλφου Ντίνου στο να εντάξει ο Σύλλογός μας στον κύκλο των ενδιαφερόντων και των δραστηριοτήτων του τα ζητήματα του πολιτισμού, της πνευματικής αναζήτησης, της προώθησης του βιβλίου.
Είναι πάρα πολλοί οι συνάδελφοι από τον κλάδο, παλαιότεροι και νεώτεροι, που τον έχουν γνωρίσει και ξέρουν τη στάση ζωής του.
Νομίζουμε πως αντίστοιχη είναι και η δική σας εικόνα για το συνάδελφο Ντίνο, όσο τον έχετε γνωρίσει ως υπάλληλο στις εκδόσεις «ΑΓΡΑ», όπου δουλεύει εδώ και έξι χρόνια.
Ο συνάδελφος είχε μια εργασιακή διαφορά με την εταιρεία σχετικά με τα καθήκοντα και το φόρτο εργασίας που του είχε ανατεθεί. Προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας (όπως είναι νόμιμο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου) για να λύσει αυτή τη διαφορά, μιας και ο εργοδότης κος Πετσόπουλος αδιαφορούσε συστηματικά να συζητήσει και να αντιμετωπίσει το ζήτημα που ο συνάδελφος έθετε. Η Επιθεώρηση Εργασίας γνωμοδότησε θετικά για το αίτημά του.. Τρεις μέρες μετά, του ανακοινώθηκε απόλυση για «αντισυμβατική και αντιδεοντολογική συμπεριφορά».
Δε δεχόμαστε, τη λογική του κυρίου Πετσόπουλου, πως του έκανε χάρη να τον προσλάβει, μιας και δε θα τον έπαιρνε κανείς γιατί είναι συνδικαλιστής. Υπάρχουν άραγε «μαύρες λίστες» συνδικαλιστών; Ο συνάδελφος προσφέρει στις εκδόσεις «ΑΓΡΑ» την εργασία του, για αυτή κρίνεται, για αυτή αμείβεται και όχι για το αν είναι «συνδικαλιστής – κακός δαίμονας». Από την εργασία του συναδέλφου, οι εκδόσεις «ΑΓΡΑ» πρέπει να είναι αρκετά ικανοποιημένες και σίγουρα είναι ωφελημένες.
Θεωρεί ο κύριος Πετσόπουλος πως τώρα διορθώνει το λάθος που έκανε το 2004, απολύοντας ένα συνδικαλιστή;
Δε δεχόμαστε, τη λογική του κυρίου Πετσόπουλου, πως ο συνάδελφος δεν του κάνει γιατί είναι με το γράμμα του νόμου και των συλλογικών συμβάσεων.
Πιστεύει ο κύριος Πετσόπουλος πως οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι διακοσμητικές; Οι συλλογικές συμβάσεις υπάρχουν για να εφαρμόζονται και όχι για να παραβιάζονται.
Δε δεχόμαστε τη λογική του κυρίου Πετσόπουλου και την απαίτησή του, «εδώ όλοι κάνουν τα πάντα».
Πιστεύουμε πως η άδικη, καταχρηστική και εκδικητική απόλυση του συναδέλφου δεν πρέπι να περάσει. Σας καλούμε να διαμαρτυρηθείτε και εσείς στις εκδόσεις ΑΓΡΑ και να συμπαρασταθείτε στον αγώνα μας για να ανακληθεί η απόλυση του συναδέλφου Ντίνου.
Μπορείτε να στείλετε μήνυμα διαμαρτυρίας στο http://www.freemail.gr/mc/compose?to=info@agra.gr
Κοινοποιείστε μας τη διαμαρτυρία σας στο http://www.freemail.gr/mc/compose?to=sylyp_vivliou@yahoo.gr
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ-ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΑΡΤΟΥ
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 1:
Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Αττικής καλεί εργατικά σωματεία, εργατικές συλλογικότητες και εργαζόμενους σε σύσκεψη, για να συζητήσουμε την παραπέρα δράση μας για την ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ. Η σύσκεψη θα γίνει την Τρίτη 9/2 στις 7.00 μ.μ. στα γραφεία του συλλόγου μας (Λόντου 6 β' όροφος Εξάρχεια). Πώς συνεχίζουμε; πώς κλιμακώνουμε; πώς μπορούμε να πιέσουμε και να πετύχουμε ανάκληση της απόλυσης... Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 2:
Εχει δημιουργηθει και σχετικο μπλογκ για την απολυση του Ντ.Παλαιστιδη.
Η διευθυνση ειναι:
http://apolysiagra.wordpress.com/
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
Ανοιχτή επιστολή
Θα έχετε σίγουρα ενημερωθεί για την απόλυση του συναδέλφου μας Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδοτικό οίκο «ΑΓΡΑ» με τον οποίο συνεργάζεστε.
Ο συνάδελφος Ντίνος εργάζεται 17 χρόνια στο χώρο του βιβλίου. Αυτό που πάντα τον χαρακτήριζε ως εργαζόμενο ήταν η συνέπεια, η εργατικότητα, το ήθος, καθώς και την αγάπη του για το βιβλίο.
Ο συνάδελφός μας από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο χώρο του βιβλίου ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική δράση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας ως εργαζόμενοι, ενάντια σε αυθαιρεσίες εργοδοτών και απολύσεις εργαζομένων. Έχει συμβάλει αποφασιστικά στην ύπαρξη και τη δράση του Συλλόγου μας, ο οποίος αποτελεί μια καταξιωμένη συλλογικότητα όλων των βιβλιοϋπαλλήλων.
Είναι ευρύτερα γνωστή η συμβολή του συναδέλφου Ντίνου στο να εντάξει ο Σύλλογός μας στον κύκλο των ενδιαφερόντων και των δραστηριοτήτων του τα ζητήματα του πολιτισμού, της πνευματικής αναζήτησης, της προώθησης του βιβλίου.
Είναι πάρα πολλοί οι συνάδελφοι από τον κλάδο, παλαιότεροι και νεώτεροι, που τον έχουν γνωρίσει και ξέρουν τη στάση ζωής του.
Νομίζουμε πως αντίστοιχη είναι και η δική σας εικόνα για το συνάδελφο Ντίνο, όσο τον έχετε γνωρίσει ως υπάλληλο στις εκδόσεις «ΑΓΡΑ», όπου δουλεύει εδώ και έξι χρόνια.
Ο συνάδελφος είχε μια εργασιακή διαφορά με την εταιρεία σχετικά με τα καθήκοντα και το φόρτο εργασίας που του είχε ανατεθεί. Προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας (όπως είναι νόμιμο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου) για να λύσει αυτή τη διαφορά, μιας και ο εργοδότης κος Πετσόπουλος αδιαφορούσε συστηματικά να συζητήσει και να αντιμετωπίσει το ζήτημα που ο συνάδελφος έθετε. Η Επιθεώρηση Εργασίας γνωμοδότησε θετικά για το αίτημά του.. Τρεις μέρες μετά, του ανακοινώθηκε απόλυση για «αντισυμβατική και αντιδεοντολογική συμπεριφορά».
Δε δεχόμαστε, τη λογική του κυρίου Πετσόπουλου, πως του έκανε χάρη να τον προσλάβει, μιας και δε θα τον έπαιρνε κανείς γιατί είναι συνδικαλιστής. Υπάρχουν άραγε «μαύρες λίστες» συνδικαλιστών; Ο συνάδελφος προσφέρει στις εκδόσεις «ΑΓΡΑ» την εργασία του, για αυτή κρίνεται, για αυτή αμείβεται και όχι για το αν είναι «συνδικαλιστής – κακός δαίμονας». Από την εργασία του συναδέλφου, οι εκδόσεις «ΑΓΡΑ» πρέπει να είναι αρκετά ικανοποιημένες και σίγουρα είναι ωφελημένες.
Θεωρεί ο κύριος Πετσόπουλος πως τώρα διορθώνει το λάθος που έκανε το 2004, απολύοντας ένα συνδικαλιστή;
Δε δεχόμαστε, τη λογική του κυρίου Πετσόπουλου, πως ο συνάδελφος δεν του κάνει γιατί είναι με το γράμμα του νόμου και των συλλογικών συμβάσεων.
Πιστεύει ο κύριος Πετσόπουλος πως οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας είναι διακοσμητικές; Οι συλλογικές συμβάσεις υπάρχουν για να εφαρμόζονται και όχι για να παραβιάζονται.
Δε δεχόμαστε τη λογική του κυρίου Πετσόπουλου και την απαίτησή του, «εδώ όλοι κάνουν τα πάντα».
Πιστεύουμε πως η άδικη, καταχρηστική και εκδικητική απόλυση του συναδέλφου δεν πρέπι να περάσει. Σας καλούμε να διαμαρτυρηθείτε και εσείς στις εκδόσεις ΑΓΡΑ και να συμπαρασταθείτε στον αγώνα μας για να ανακληθεί η απόλυση του συναδέλφου Ντίνου.
Μπορείτε να στείλετε μήνυμα διαμαρτυρίας στο http://www.freemail.gr/mc/compose?to=info@agra.gr
Κοινοποιείστε μας τη διαμαρτυρία σας στο http://www.freemail.gr/mc/compose?to=sylyp_vivliou@yahoo.gr
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ-ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΑΡΤΟΥ
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 1:
Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Αττικής καλεί εργατικά σωματεία, εργατικές συλλογικότητες και εργαζόμενους σε σύσκεψη, για να συζητήσουμε την παραπέρα δράση μας για την ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδόσεις ΑΓΡΑ. Η σύσκεψη θα γίνει την Τρίτη 9/2 στις 7.00 μ.μ. στα γραφεία του συλλόγου μας (Λόντου 6 β' όροφος Εξάρχεια). Πώς συνεχίζουμε; πώς κλιμακώνουμε; πώς μπορούμε να πιέσουμε και να πετύχουμε ανάκληση της απόλυσης... Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 2:
Εχει δημιουργηθει και σχετικο μπλογκ για την απολυση του Ντ.Παλαιστιδη.
Η διευθυνση ειναι:
http://apolysiagra.wordpress.com/
ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ
Για την Τεταρη 17 φεβρουαριου αναβληθηκε η δικη της υποθεσης δολοφονιας του 15χρονου μαθητη Αλεξανδρου Γρηγοροπουλου απο τους δολοφονους ειδικους φρουρουςί Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη.
Την διακοπη αποφασισε το μικτο ορκωτο δικαστηριο Αμφισσας και ολοι αναρωτιουνται αν προκειται για ενα ακομα τερτιπι,προκειμενου να βρεθει χρονος απο την υπερασπιση για να αθωωσει τους δυο ψυχρους δολοφονους.Να υπενθυμισουμε οτι η δίκη είχε ξεκινήσει την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου. Αναβλήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου, λόγω ανυπέρβλητου κωλύματος στο πρόσωπο της εισαγγελέως έδρας.Φυσικα δεν ξεχναμε ποτε ότι ο Αλέξης Γρηγορόπουλος είχε δολοφονηθεί στις 6 Δεκεμβρίου 2008 στα Εξάρχεια απο τα ενστολα σκυλια του κρατους.
η συνταξη
Την διακοπη αποφασισε το μικτο ορκωτο δικαστηριο Αμφισσας και ολοι αναρωτιουνται αν προκειται για ενα ακομα τερτιπι,προκειμενου να βρεθει χρονος απο την υπερασπιση για να αθωωσει τους δυο ψυχρους δολοφονους.Να υπενθυμισουμε οτι η δίκη είχε ξεκινήσει την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου. Αναβλήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου, λόγω ανυπέρβλητου κωλύματος στο πρόσωπο της εισαγγελέως έδρας.Φυσικα δεν ξεχναμε ποτε ότι ο Αλέξης Γρηγορόπουλος είχε δολοφονηθεί στις 6 Δεκεμβρίου 2008 στα Εξάρχεια απο τα ενστολα σκυλια του κρατους.
η συνταξη
Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010
ΕΦΥΓΕ Ο ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ ΧΑΟΥΑΡΝΤ ΖΙΝ
Θιασώτης της «πολιτικής ανυπακοής», πολιτικός ακτιβιστής, η φωνή της συνείδησης και από τις ιστορικές μορφές (Σ.Ι: Του ευρυτερου χωρου των εναλλακτικων κινηματων και της) αριστεράς στις ΗΠΑ ο ακαδημαϊκός, ιστορικός Χάουαρντ Ζιν. θαλερός παρά τα 87 του χρόνια, ο συγγραφέας της εναλλακτικής "Ιστορίας του Λαού των Ηνωμένων Πολιτειών" υπέστη καρδιακή προσβολή ενώ ταξίδευε στη Σάντα Μόνικα στην Καλιφόρνια.Γνωστός ακτιβιστής κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και παθιασμένος υποστηρικτής των κινημάτων των Αφροαμερικανών για πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, ο Ζιν βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αναταραχής στη χώρα του από τη δεκαετία του 1950 ως τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ωστόσο, ευρύτερα γνωστός έγινε με την "Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών" (μτφ. Θεόδωρος Καλύβας, εκδ. Αιώρα). "Η κραυγή των φτωχών δεν είναι πάντα δίκαιη, αλλά αν δεν την ακούσεις, δεν θα καταλάβεις ποτέ τι σημαίνει Δικαιοσύνη" έλεγε και υπ' αυτό το πρίσμα συνέθεσε την Ιστορία του, έτσι δηλαδή όπως την έζησε ο κατακερματισμένος σε μειονότητες λαός των ΗΠΑ, οι εργάτες, οι μετανάστες, οι γυναίκες, οι μαύροι, οι ινδιάνοι. Με άλλα λόγια, παρέδωσε μια Ιστορία απομακρυσμένη από τα στερεότυπα της επίσημης ιστοριογραφίας πιάνοντας το νήμα της αφήγησής του από την εποχή του Κολόμβου για να φτάσει μέχρι τον 21ο αιώνα. Ανάμεσα στα ευπώλητα από το 1984 που πρωτοεκδόθηκε, η Ιστορία του διδάσκεται σε πανεπιστημιακά ιδρύματα και κολέγια των ΗΠΑ κι έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. «Τα γραπτά του άλλαξαν τη συνείδηση μιας γενιάς, βοήθησαν να ανοίξουν νέοι δρόμοι προς την κατανόηση και την κρίσιμη σημασία της για τις ζωές μας», είχε γράψει χαρακτηριστικά ο Νόαμ Τσόμσκι για το Ζιν. Ευρέως γνωστό, ανάμεσα στα 20 και πλέον βιβλία του, έγινε και το θεατρικό του "Ο Μαρξ στο Σόχο", το οποίο παρουσίασε στη χώρα μας ο Άγγελος Αντωνόπουλος. Εδώ ο Ζιν βάζει τον Μαρξ να επιστρέφει στο Σόχο, όχι όμως του Λονδίνου όπου έζησε, αλλά της σημερινής Νέας Υόρκης, προκειμένου να στηλιτεύσει την αγριότητα του καπιταλισμού. Το ιδεολογικό του φορτίο σφράγισε το έργο του, την πολιτική του δράση αλλά και την εκπαιδευτική του δραστηριότητα. Είναι ξεκάθαρη άλλωστε η οπτική του δασκάλου έτσι όπως την αποτύπωσε στη βιογραφία του: «Ήθελα οι φοιτητές να φεύγουν από την τάξη όχι απλά καλύτερα πληροφορημένοι, αλλά προετοιμασμένοι να παρατήσουν την ασφάλεια της σιωπής, πιο έτοιμοι να μιλήσουν, να δράσουν ενάντια στην αδικία όπου την έβλεπαν. Αυτή, φυσικά, ήταν μια συνταγή για φασαρίες». Υπήρξε από τους πλέον ένθερμους επικριτές του Μπους αλλά και αρκετά συγκρατημένος απέναντι στον Ομπάμα. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε σε συνέντευξη του στην Αυγή και στην Ελένη Τσερεζόλε "ο Ομπάμα, είναι όπως λέμε, “μια τσάντα με διάφορα υλικά”" και αναφερόμενες στις μεταρρυθμίσεις του νέου Αμερικανού προέδρου τόνιζε ότι "πρόκειται για μικρά βήματα και εμείς βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλη κρίση". Οι Έλληνες είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν τον περασμένο Μάιο στις δύο διαλέξεις που έδωσε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για τη "δράση των πολιτών ως προϋπόθεση της δημοκρατίας".
Γεννήθηκε το 1922 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Δούλεψε στα ναυπηγεία και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου υπηρέτησε ως μέλος πληρώματος στα βομβαρδιστικά αεροπλάνα. Μετά τον πόλεμο ολοκλήρωσε τις σπουδές του και στη συνέχεια δίδαξε για αρκετά χρόνια στο Σπέλμαν, ένα κολέγιο με φοιτήτριες κυρίως νεαρές μαύρες στην Ατλάντα της Τζόρτζια, και κατόπιν στο Boston University, όπου απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη φήμη πρωταγωνιστώντας σε πολλές απεργίες και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις. Παράλληλα, συνεργάστηκε με αρκετές διασημότητες, όπως τον ηθοποιό Ματ Ντέιμον, το σκηνοθέτη Όλιβερ Στόουν, τον Μπρους Σπρίνγκστιν και τον Μπομπ Ντίλαν.
Π.Κρ.(ΑΥΓΗ)
Εφυγε πριν λιγες ημερες ( την Τεταρτη 27 Γεναρη)σε ηλικία 87 ετών ο Χάουαρντ Ζιν, ο Αμερικανός ακαδημαϊκός, η εναλλακτική ιστορία του οποίου για τις Ηνωμένες Πολιτείες, διαβάστηκε από εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο θάνατος του Ζιν επιβεβαιώθηκε από τον δικτυακό τόπο http://www.howardzinn.org/ Η εφημερίδα «The Boston Globe» ανέφερε ότι η αιτία του θανάτου του ήταν καρδιακή προσβολή που υπέστη ενώ ταξίδευε, στη Σάντα Μόνικα, στην Καλιφόρνια.
Γνωστός ακτιβιστής κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και παθιασμένος υποστηρικτής των κινημάτων των αφροαμερικανών για πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, ο Ζιν βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αναταραχής στη χώρα του από την δεκαετία του 1950 ως τα τέλη εκείνης του 1970. Αλλά έγινε ευρύτερα γνωστός για το βιβλίο του «A People's History of the United States» [Harper & Row, 1980], «Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών», μετάφραση Θεόδωρου Καλύβα, Αθήνα, Αιώρα, 2008, που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα.
Ο Ζιν ανέτρεψε όλα τα στερεότυπα της επίσημης ιστοριογραφίας, τοποθετώντας στη θέση των κεντρικών ηρώων της ιστορίας των ΗΠΑ όχι τους «ιδρυτές» της, αλλά τους πρώτους συνδικαλιστές, τις φεμινίστριες και μαχητές για διάφορους σκοπούς.
«Τα γραπτά του άλλαξαν τη συνείδηση μιας γενιάς, βοήθησαν να ανοίξουν νέοι δρόμοι προς την κατανόηση και την κρίσιμη σημασία της για τις ζωές μας», είχε γράψει ο αριστερός καθηγητής του MIT Νόαμ Τσόμσκι για το Ζιν.
Ο ψηλός, ασπρομάλλης καθηγητής είχε συνεργαστεί με αρκετές διασημότητες, όπως τον ηθοποιό Ματ Ντέιμον, το σκηνοθέτη Ολιβερ Στόουν, τον τραγουδιστή της ροκ Μπρους Σπρίνγκστιν και τον Μπομπ Ντίλαν.
Ο Ζιν γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, δούλεψε ως εργάτης σε ναυπηγείο και υπηρέτησε ως βομβαρδιστής στην αμερικανική πολεμική αεροπορία στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πριν πάει στο κολέγιο και πάρει το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Columbia.
Δίδαξε στο Spelman, ένα κολέγιο με φοιτήτριες κυρίως νεαρές μαύρες στην Ατλάντα της Τζόρτζια, και κατόπιν στο Boston University, όπου απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη φήμη πρωταγωνιστώντας σε πολλές απεργίες και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις.
Στην αυτοβιογραφία του [You Can't Be Neutral on a Moving Train, Beacon Press, Βοστώνη 2002], ο Ζιν σημείωνε ότι η αντικειμενικότητα ουδέποτε υπήρξε στόχος στα μαθήματα που παρέδιδε. «Ηθελα οι φοιτητές να φεύγουν από την τάξη όχι απλά καλύτερα πληροφορημένοι, αλλά προετοιμασμένοι να παρατήσουν την ασφάλεια της σιωπής, πιο έτοιμοι να μιλήσουν, να δράσουν ενάντια στην αδικία όπου την έβλεπαν. Αυτή, φυσικά, ήταν μια συνταγή για φασαρίες».
Ο θάνατος του Ζιν επιβεβαιώθηκε από τον δικτυακό τόπο http://www.howardzinn.org/ Η εφημερίδα «The Boston Globe» ανέφερε ότι η αιτία του θανάτου του ήταν καρδιακή προσβολή που υπέστη ενώ ταξίδευε, στη Σάντα Μόνικα, στην Καλιφόρνια.
Γνωστός ακτιβιστής κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και παθιασμένος υποστηρικτής των κινημάτων των αφροαμερικανών για πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, ο Ζιν βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αναταραχής στη χώρα του από την δεκαετία του 1950 ως τα τέλη εκείνης του 1970. Αλλά έγινε ευρύτερα γνωστός για το βιβλίο του «A People's History of the United States» [Harper & Row, 1980], «Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών», μετάφραση Θεόδωρου Καλύβα, Αθήνα, Αιώρα, 2008, που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα.
Ο Ζιν ανέτρεψε όλα τα στερεότυπα της επίσημης ιστοριογραφίας, τοποθετώντας στη θέση των κεντρικών ηρώων της ιστορίας των ΗΠΑ όχι τους «ιδρυτές» της, αλλά τους πρώτους συνδικαλιστές, τις φεμινίστριες και μαχητές για διάφορους σκοπούς.
«Τα γραπτά του άλλαξαν τη συνείδηση μιας γενιάς, βοήθησαν να ανοίξουν νέοι δρόμοι προς την κατανόηση και την κρίσιμη σημασία της για τις ζωές μας», είχε γράψει ο αριστερός καθηγητής του MIT Νόαμ Τσόμσκι για το Ζιν.
Ο ψηλός, ασπρομάλλης καθηγητής είχε συνεργαστεί με αρκετές διασημότητες, όπως τον ηθοποιό Ματ Ντέιμον, το σκηνοθέτη Ολιβερ Στόουν, τον τραγουδιστή της ροκ Μπρους Σπρίνγκστιν και τον Μπομπ Ντίλαν.
Ο Ζιν γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, δούλεψε ως εργάτης σε ναυπηγείο και υπηρέτησε ως βομβαρδιστής στην αμερικανική πολεμική αεροπορία στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πριν πάει στο κολέγιο και πάρει το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Columbia.
Δίδαξε στο Spelman, ένα κολέγιο με φοιτήτριες κυρίως νεαρές μαύρες στην Ατλάντα της Τζόρτζια, και κατόπιν στο Boston University, όπου απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη φήμη πρωταγωνιστώντας σε πολλές απεργίες και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις.
Στην αυτοβιογραφία του [You Can't Be Neutral on a Moving Train, Beacon Press, Βοστώνη 2002], ο Ζιν σημείωνε ότι η αντικειμενικότητα ουδέποτε υπήρξε στόχος στα μαθήματα που παρέδιδε. «Ηθελα οι φοιτητές να φεύγουν από την τάξη όχι απλά καλύτερα πληροφορημένοι, αλλά προετοιμασμένοι να παρατήσουν την ασφάλεια της σιωπής, πιο έτοιμοι να μιλήσουν, να δράσουν ενάντια στην αδικία όπου την έβλεπαν. Αυτή, φυσικά, ήταν μια συνταγή για φασαρίες».
ΑΠΕ-ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ
Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010
Πρόσκληση σε εκδήλωση με θέμα τον συνδικαλισμό βάσης/άμεσης δράσης και την άμεση κοινωνική δράση
Θεωρώντας πως
α)η περίοδος που περνάμε αποτελεί ένα διάστημα ιδιαίτερα έντονης όξυνσης του ταξικού-κοινωνικού πολέμου από την πλευρά των αφεντικών μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης που χρησιμοποιείται ως όχημα για τη διάλυση οποιουδήποτε εργασιακού κεκτημένου και πως
β)μέχρι σήμερα δεν έχει συντελεστεί ένας ευρύς ανοιχτός-δημόσιος διάλογος σε σχέση με τις διάφορες ελευθεριακές οπτικές πάνω στο ζήτημα της αυτόνομης εργατικής ή συνδικαλιστικής δράσης, με αποτέλεσμα να ενισχύεται μία θεωρητική σύγχυση και μία πρακτική αμηχανία,
παίρνουμε την πρωτοβουλία να διοργανώσουμε ένα διήμερο εκδηλώσεων με θέμα «συνδικαλισμός βάσης – συνδικαλισμός της άμεσης δράσης», το διήμερο 27-28 Φλεβάρη, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Ο συνδικαλισμός βάσης ταυτίζεται κυρίως με τη συγκρότηση πρωτοβάθμιων σωματείων, σωματειακών επιτροπών ή επιτροπών αγώνα σε ορισμένο εργασιακό κλάδο ή εργασιακό χώρο. Εκκινεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους και θεωρεί αναπόσπαστο στοιχείο του την άμεση συμμετοχή των εργαζομένων στη συνδικαλιστική δράση, ακυρώνοντας έτσι την έννοια του γραφειοκρατικοποιημένου συνδικαλισμού.
Ο συνδικαλισμός της άμεσης δράσης αποτελεί μία έννοια γενικότερης αυτόνομης εργατικής δράσης, η οποία υπερβαίνει συνήθως την κλαδική προσέγγιση, λειτουργεί ως μία μορφή ενιαίας εργατικής οντότητας και συνήθως έχει πιο συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά στον λόγο που εκφέρει.
Στην πρώτη μέρα της εκδήλωσης, με θέμα «Η συνδικαλιστική εμπειρία Βάσης στην Ιταλία» σκοπεύουμε να επικεντρώσουμε στην ιταλική εμπειρία του συνδικαλισμού βάσης με βασικό ομιλητή τον σύντροφο Μάσιμο Βαρένγκο, μέλους της Ιταλικής Αναρχικής Ομοσπονδίας(FAI-Μιλάνο). Η παρουσίαση έχει στόχο τη θετική αναζήτηση με βάση την Ιταλική εμπειρία, χωρίς αυτή να αποτελεί κάποιου τύπου δέσμευση για δράση ή πρόταση ‘’γραμμής’’.
Στη δεύτερη μέρα της εκδήλωσης, με θέμα: «Ο ταξικός αγώνας Βάσης στην Ελλάδα και η κοινωνική του προοπτική» επιθυμούμε μία ανοιχτή συζήτηση πάνω στο ζήτημα τόσο του συνδικαλισμού βάσης όσο και του συνδικαλισμού της άμεσης δράσης και των κοινωνικών προοπτικών του.. Στη δεύτερη αυτή μέρα, δεν είναι στόχος μας να καταλήξει η συζήτηση σε μία ενιαία άποψη αλλά να αναδειχθεί ο ανοιχτός-δημόσιος διάλογος μέσα από την ποικιλία των εμπειριών αλλά και των σκεπτικών πάνω στο ζήτημα της αυτόνομης εργατικής ή συνδικαλιστικής δράσης για αυτό και είναι σημαντικό, τόσο για την ίδια την εκδήλωση όσο και για τους ίδιους τους ομιλητές να δώσουν έμφαση στις εκτιμήσεις που κάνουν για τη διεύρυνση της εμπειρίας τους στο συνολικό κοινωνικό ζήτημα. Υπ΄ αυτήν την έννοια, εκτός από μία εισηγητική τοποθέτηση των συντρόφων της διοργάνωσης του διημέρου, δε θα υπάρχει κεντρικός ομιλητής. Η συζήτηση θα βασιστεί αρχικά στις τοποθετήσεις μελών πρωτοβάθμιων σωματείων που έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να αναδείξουν μία ακηδεμόνευτη από τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό δράση αλλά και από άλλους συντρόφους που είτε είχαν μία μακροχρόνια συνδικαλιστική παρουσία, είτε ανέδειξαν το ζήτημα της αυτόνομης εργατικής δράσης, είτε πάλι ο λόγος τους χαρακτηρίζεται από μία αναρχοσυνδικαλιστική προσέγγιση.
Ευελπιστούμε πως και αυτή η εκδήλωση θα συμβάλει στην προσπάθεια της ανάδειξης ενός άλλου λόγου στο εργασιακό πεδίο. Άλλωστε, η ταξική-κοινωνική επίθεση γίνεται όλο και πιο έντονη και η δική μας οργάνωση και παρουσία στον κόσμο της δουλειάς όλο και πιο επιτακτική.
1. Η παρούσα πρόσκληση απευθύνεται σε παλιούς αγωνιστές, αναρχοσυνδικαλιστικές πρωτοβουλίες, αγωνιστές από πρωτοβάθμια σωματεία, πρωτοβουλίες εργασιακής και κοινωνικής δράσης
2. Μισή ώρα πριν την έναρξή της εκδήλωσης, θα ξεκινήσει να συμπληρώνεται ο κατάλογος ομιλητών, ο οποίος θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος της.
Ευτοπία (περιοδική έκδοση για τον ελευθεριακό κοινοτισμό)
ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών
α)η περίοδος που περνάμε αποτελεί ένα διάστημα ιδιαίτερα έντονης όξυνσης του ταξικού-κοινωνικού πολέμου από την πλευρά των αφεντικών μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης που χρησιμοποιείται ως όχημα για τη διάλυση οποιουδήποτε εργασιακού κεκτημένου και πως
β)μέχρι σήμερα δεν έχει συντελεστεί ένας ευρύς ανοιχτός-δημόσιος διάλογος σε σχέση με τις διάφορες ελευθεριακές οπτικές πάνω στο ζήτημα της αυτόνομης εργατικής ή συνδικαλιστικής δράσης, με αποτέλεσμα να ενισχύεται μία θεωρητική σύγχυση και μία πρακτική αμηχανία,
παίρνουμε την πρωτοβουλία να διοργανώσουμε ένα διήμερο εκδηλώσεων με θέμα «συνδικαλισμός βάσης – συνδικαλισμός της άμεσης δράσης», το διήμερο 27-28 Φλεβάρη, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Ο συνδικαλισμός βάσης ταυτίζεται κυρίως με τη συγκρότηση πρωτοβάθμιων σωματείων, σωματειακών επιτροπών ή επιτροπών αγώνα σε ορισμένο εργασιακό κλάδο ή εργασιακό χώρο. Εκκινεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους και θεωρεί αναπόσπαστο στοιχείο του την άμεση συμμετοχή των εργαζομένων στη συνδικαλιστική δράση, ακυρώνοντας έτσι την έννοια του γραφειοκρατικοποιημένου συνδικαλισμού.
Ο συνδικαλισμός της άμεσης δράσης αποτελεί μία έννοια γενικότερης αυτόνομης εργατικής δράσης, η οποία υπερβαίνει συνήθως την κλαδική προσέγγιση, λειτουργεί ως μία μορφή ενιαίας εργατικής οντότητας και συνήθως έχει πιο συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά στον λόγο που εκφέρει.
Στην πρώτη μέρα της εκδήλωσης, με θέμα «Η συνδικαλιστική εμπειρία Βάσης στην Ιταλία» σκοπεύουμε να επικεντρώσουμε στην ιταλική εμπειρία του συνδικαλισμού βάσης με βασικό ομιλητή τον σύντροφο Μάσιμο Βαρένγκο, μέλους της Ιταλικής Αναρχικής Ομοσπονδίας(FAI-Μιλάνο). Η παρουσίαση έχει στόχο τη θετική αναζήτηση με βάση την Ιταλική εμπειρία, χωρίς αυτή να αποτελεί κάποιου τύπου δέσμευση για δράση ή πρόταση ‘’γραμμής’’.
Στη δεύτερη μέρα της εκδήλωσης, με θέμα: «Ο ταξικός αγώνας Βάσης στην Ελλάδα και η κοινωνική του προοπτική» επιθυμούμε μία ανοιχτή συζήτηση πάνω στο ζήτημα τόσο του συνδικαλισμού βάσης όσο και του συνδικαλισμού της άμεσης δράσης και των κοινωνικών προοπτικών του.. Στη δεύτερη αυτή μέρα, δεν είναι στόχος μας να καταλήξει η συζήτηση σε μία ενιαία άποψη αλλά να αναδειχθεί ο ανοιχτός-δημόσιος διάλογος μέσα από την ποικιλία των εμπειριών αλλά και των σκεπτικών πάνω στο ζήτημα της αυτόνομης εργατικής ή συνδικαλιστικής δράσης για αυτό και είναι σημαντικό, τόσο για την ίδια την εκδήλωση όσο και για τους ίδιους τους ομιλητές να δώσουν έμφαση στις εκτιμήσεις που κάνουν για τη διεύρυνση της εμπειρίας τους στο συνολικό κοινωνικό ζήτημα. Υπ΄ αυτήν την έννοια, εκτός από μία εισηγητική τοποθέτηση των συντρόφων της διοργάνωσης του διημέρου, δε θα υπάρχει κεντρικός ομιλητής. Η συζήτηση θα βασιστεί αρχικά στις τοποθετήσεις μελών πρωτοβάθμιων σωματείων που έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να αναδείξουν μία ακηδεμόνευτη από τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό δράση αλλά και από άλλους συντρόφους που είτε είχαν μία μακροχρόνια συνδικαλιστική παρουσία, είτε ανέδειξαν το ζήτημα της αυτόνομης εργατικής δράσης, είτε πάλι ο λόγος τους χαρακτηρίζεται από μία αναρχοσυνδικαλιστική προσέγγιση.
Ευελπιστούμε πως και αυτή η εκδήλωση θα συμβάλει στην προσπάθεια της ανάδειξης ενός άλλου λόγου στο εργασιακό πεδίο. Άλλωστε, η ταξική-κοινωνική επίθεση γίνεται όλο και πιο έντονη και η δική μας οργάνωση και παρουσία στον κόσμο της δουλειάς όλο και πιο επιτακτική.
1. Η παρούσα πρόσκληση απευθύνεται σε παλιούς αγωνιστές, αναρχοσυνδικαλιστικές πρωτοβουλίες, αγωνιστές από πρωτοβάθμια σωματεία, πρωτοβουλίες εργασιακής και κοινωνικής δράσης
2. Μισή ώρα πριν την έναρξή της εκδήλωσης, θα ξεκινήσει να συμπληρώνεται ο κατάλογος ομιλητών, ο οποίος θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος της.
Ευτοπία (περιοδική έκδοση για τον ελευθεριακό κοινοτισμό)
ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών
Νεοναζί με παραλλαγή
Η πρόσφατη επίθεση στην αντιρατσιστική συγκέντρωση στους Αμπελοκήπους, το περασμένο Σάββατο, αναδεικνύει το νέο μεταλλαγμένο πρόσωπο της νεοναζιστικής ακροδεξιάς.
Οι φασίστες «κλέβουν» σοσιαλιστική φρασεολογία και την προσαρμόζουν στις ιδέες τους, ενώ χρησιμοποιούν και αντιεξουσιαστικά «σύμβολα». Αποτελείται από ομάδες που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και αντιφασιστικά σλόγκαν ώστε να διεισδύσουν στους νέους και ιδίως στους εφήβους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι μεταξύ των συλληφθέντων υπήρχαν δεκατρείς ανήλικοι.
Συμμετείχαν στους «Αυτόνομους Εθνικιστές» που εδώ και καιρό διψούσαν για πιο «ακτιβιστική» δράση. Στις 10 Ιανουαρίου εισέβαλαν στα γραφεία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανω Αμπελοκήπων, με στόχο εκδήλωση της κίνησης «Απελάστε το ρατσισμό».
Εγραψαν συνθήματα, διάβασαν κείμενο κατά του νομοσχεδίου για τη μετανάστευση και κατηγόρησαν ως προδότες όλους τους παρευρισκόμενους. Αυτοαποκαλούνται «Αυτόνομοι», ενώ την ίδια στιγμή προτάσσουν ως σύμβολό τους ένα σταυρό μέσα σε κύκλο που σημαίνει «Λευκή Δύναμη». Μοιάζει με κακόγουστο αστείο ότι κατά την εισβολή τους στον χώρο φορούσαν μάσκες σαν αυτή του αναρχικού πρωταγωνιστή του «V for Vendetta», μιας ταινίας με σαφή αντιεξουσιαστικά μηνύματα.
Πρόκειται για ένα ακόμη ξενόφερτο «φρούτο». Διάφορες νεοναζιστικές ομάδες σε χώρες της Ευρώπης ψάχνουν τρόπους να αντιμετωπίσουν την κοινωνική απομόνωσή τους. Θέλουν να εμφανιστούν ως αντισυστημικοί αντικαπιταλιστές κατά της παγκοσμιοποίησης. Κλέβουν αντιμπεριαλιστικά, αντιαμερικανικά, σοσιαλιστικά και αναρχικά συνθήματα και τα προσαρμόζουν στις ρατσιστικές ιδέες τους. Κάποιοι φορούν μέχρι και παλαιστινιακή μαντίλα προσπαθώντας να καπηλευτούν το κίνημα των Παλαιστίνιων, για τους δικούς τους αντισημιτικούς λόγους.
Ορισμένες ομάδες στην Ελλάδα χρησιμοποιούν έντεχνα τον όρο «πατριωτική αριστερά». Χαρακτηριστική περίπτωση ο νεοναζιστικός «Μαύρος Κρίνος» που αποτελείται από πρώην χρυσαυγίτες. Καταφέρονται κατά της επίσημης «συμβιβασμένης» ακροδεξιάς. Ολοι όμως έχουν κοινό εχθρό τους «αντιρατσιστές πράκτορες του Σόρος», τους αριστερούς και τους αναρχικούς. Και εκτάκτως το νομοσχέδιο για τους μετανάστες που συσπείρωσε όλες τις ακροδεξιές τάσεις.
Στην ιστοσελίδα τους οι «Αυτόνομοι Εθνικιστές» ονειρεύονται τη δημιουργία αγωνιστών που θα είναι ικανοί να ενσαρκώσουν την «κοσμοθεωρία του Εθνικού Σοσιαλισμού». Πιστεύουν σε μια «λευκή Ευρώπη των εθνών» και στενοχωριούνται επειδή «έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια μια διαδικασία διάβρωσης της Πατρίδας μας, τόσο σε φυλετικό - εθνολογικό όσο και σε συνειδησιακό επίπεδο. Είμαστε σε μια διαρκή αμυντική τακτική. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι έχουμε αφήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στον εχθρό». Στρέφονται ενάντια στις «μειονότητες των παρακρατικών αριστεριστών που στηρίζουν κάθε ξένο στοιχείο».
Μάλιστα παρουσιάζουν «υπερήφανοι» και οπτικό υλικό όχι μόνο της παρέμβασής τους στο πολιτιστικό κέντρο αλλά και στην παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Γκουρογιάννη «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή».
Διείσδυση συμμοριών στα λύκεια
«Το τελευταίο βίντεό τους προβάλλεται και αλλού όπως σε ιστοσελίδες της νεολαίας του ΛΑΟΣ. Είναι μία ακόμη ένδειξη για τη σχέση μεταξύ των φασιστικών συμμοριών και της κοινοβουλευτικής έκφρασης του ακροδεξιού "χώρου"», τονίζει ο Γρ. Δεμέστιχας, μέλος της κίνησης «Απελάστε το ρατσισμό».
Η γειτονιά στους Αμπελοκήπους στέκει ακόμη μουδιασμένη από τη διείσδυση των νεοναζιστών στα λύκεια της περιοχής. «Εδώ και καιρό περιέγραφαν στους συμμαθητές τους διάφορες ιστορίες ξυλοδαρμών Ασιατών, εκφόβιζαν αριστερούς μαθητές με την απειλή ότι θα καλέσουν ακροδεξιές ομάδες», μας πληροφορεί ένας γονιός.
Αυτή δηλαδή που πραγματοποίησε τελικά την επίθεση του περασμένου Σαββάτου μέρα μεσημέρι. Οχι όπως πριν από δύο μήνες σε νυχτερινή επίθεση στον Νέο Κόσμο, όταν σαράντα κρανοφόροι έστειλαν στο νοσοκομείο τρεις πολίτες και λεηλάτησαν δύο μαγαζιά Αράβων, ενώ φώναζαν μανιασμένοι «έξω οι ξένοι».
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=127066
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
ο λυκος και να φορεσει προβια δεν παυει ναναι λυκος και αξιζει το λιθοβολισμα.
οτι και στολη να φορεσουν οι φασιστες θα ειναι παντα οι απεχθεις ναζι που ολο ξερουμε.
Προσφατα ρωτηθηκαμε γιατι δεν συνεχιζουμε την αντιφασιστικη δραση.
Η απαντηση ειναι δεν την σταματησαμε απλα εδω ισχυει οτι οι ηλιθιοιι ειναι αητητοι
και με δεν εχουμε σκοπο να αναλωνουμε τον χρονο μας με ηλιθιους.
Το κειμενο της αστικης εφημεριδας τα λεει με ευγλωτο τροπο και του νεοναζι του αυτονομου-και καλα- δικτυου, το οποιο στην ουσια φτιαχτηκε απο χρυσαυγιτες που διαφωνησαν με την οργανωση της δρασης.Τα αλλα περι αστικου και προλεταριακου εθνικοσοσιολισμου που επικαλουνται οι...αυτονομοι,ειναι ιστοριες για αγριους η απλα μυθοπλασιες .
Οι φασίστες «κλέβουν» σοσιαλιστική φρασεολογία και την προσαρμόζουν στις ιδέες τους, ενώ χρησιμοποιούν και αντιεξουσιαστικά «σύμβολα». Αποτελείται από ομάδες που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και αντιφασιστικά σλόγκαν ώστε να διεισδύσουν στους νέους και ιδίως στους εφήβους. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι μεταξύ των συλληφθέντων υπήρχαν δεκατρείς ανήλικοι.
Συμμετείχαν στους «Αυτόνομους Εθνικιστές» που εδώ και καιρό διψούσαν για πιο «ακτιβιστική» δράση. Στις 10 Ιανουαρίου εισέβαλαν στα γραφεία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανω Αμπελοκήπων, με στόχο εκδήλωση της κίνησης «Απελάστε το ρατσισμό».
Εγραψαν συνθήματα, διάβασαν κείμενο κατά του νομοσχεδίου για τη μετανάστευση και κατηγόρησαν ως προδότες όλους τους παρευρισκόμενους. Αυτοαποκαλούνται «Αυτόνομοι», ενώ την ίδια στιγμή προτάσσουν ως σύμβολό τους ένα σταυρό μέσα σε κύκλο που σημαίνει «Λευκή Δύναμη». Μοιάζει με κακόγουστο αστείο ότι κατά την εισβολή τους στον χώρο φορούσαν μάσκες σαν αυτή του αναρχικού πρωταγωνιστή του «V for Vendetta», μιας ταινίας με σαφή αντιεξουσιαστικά μηνύματα.
Πρόκειται για ένα ακόμη ξενόφερτο «φρούτο». Διάφορες νεοναζιστικές ομάδες σε χώρες της Ευρώπης ψάχνουν τρόπους να αντιμετωπίσουν την κοινωνική απομόνωσή τους. Θέλουν να εμφανιστούν ως αντισυστημικοί αντικαπιταλιστές κατά της παγκοσμιοποίησης. Κλέβουν αντιμπεριαλιστικά, αντιαμερικανικά, σοσιαλιστικά και αναρχικά συνθήματα και τα προσαρμόζουν στις ρατσιστικές ιδέες τους. Κάποιοι φορούν μέχρι και παλαιστινιακή μαντίλα προσπαθώντας να καπηλευτούν το κίνημα των Παλαιστίνιων, για τους δικούς τους αντισημιτικούς λόγους.
Ορισμένες ομάδες στην Ελλάδα χρησιμοποιούν έντεχνα τον όρο «πατριωτική αριστερά». Χαρακτηριστική περίπτωση ο νεοναζιστικός «Μαύρος Κρίνος» που αποτελείται από πρώην χρυσαυγίτες. Καταφέρονται κατά της επίσημης «συμβιβασμένης» ακροδεξιάς. Ολοι όμως έχουν κοινό εχθρό τους «αντιρατσιστές πράκτορες του Σόρος», τους αριστερούς και τους αναρχικούς. Και εκτάκτως το νομοσχέδιο για τους μετανάστες που συσπείρωσε όλες τις ακροδεξιές τάσεις.
Στην ιστοσελίδα τους οι «Αυτόνομοι Εθνικιστές» ονειρεύονται τη δημιουργία αγωνιστών που θα είναι ικανοί να ενσαρκώσουν την «κοσμοθεωρία του Εθνικού Σοσιαλισμού». Πιστεύουν σε μια «λευκή Ευρώπη των εθνών» και στενοχωριούνται επειδή «έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια μια διαδικασία διάβρωσης της Πατρίδας μας, τόσο σε φυλετικό - εθνολογικό όσο και σε συνειδησιακό επίπεδο. Είμαστε σε μια διαρκή αμυντική τακτική. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι έχουμε αφήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στον εχθρό». Στρέφονται ενάντια στις «μειονότητες των παρακρατικών αριστεριστών που στηρίζουν κάθε ξένο στοιχείο».
Μάλιστα παρουσιάζουν «υπερήφανοι» και οπτικό υλικό όχι μόνο της παρέμβασής τους στο πολιτιστικό κέντρο αλλά και στην παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Γκουρογιάννη «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή».
Διείσδυση συμμοριών στα λύκεια
«Το τελευταίο βίντεό τους προβάλλεται και αλλού όπως σε ιστοσελίδες της νεολαίας του ΛΑΟΣ. Είναι μία ακόμη ένδειξη για τη σχέση μεταξύ των φασιστικών συμμοριών και της κοινοβουλευτικής έκφρασης του ακροδεξιού "χώρου"», τονίζει ο Γρ. Δεμέστιχας, μέλος της κίνησης «Απελάστε το ρατσισμό».
Η γειτονιά στους Αμπελοκήπους στέκει ακόμη μουδιασμένη από τη διείσδυση των νεοναζιστών στα λύκεια της περιοχής. «Εδώ και καιρό περιέγραφαν στους συμμαθητές τους διάφορες ιστορίες ξυλοδαρμών Ασιατών, εκφόβιζαν αριστερούς μαθητές με την απειλή ότι θα καλέσουν ακροδεξιές ομάδες», μας πληροφορεί ένας γονιός.
Αυτή δηλαδή που πραγματοποίησε τελικά την επίθεση του περασμένου Σαββάτου μέρα μεσημέρι. Οχι όπως πριν από δύο μήνες σε νυχτερινή επίθεση στον Νέο Κόσμο, όταν σαράντα κρανοφόροι έστειλαν στο νοσοκομείο τρεις πολίτες και λεηλάτησαν δύο μαγαζιά Αράβων, ενώ φώναζαν μανιασμένοι «έξω οι ξένοι».
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=127066
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
ο λυκος και να φορεσει προβια δεν παυει ναναι λυκος και αξιζει το λιθοβολισμα.
οτι και στολη να φορεσουν οι φασιστες θα ειναι παντα οι απεχθεις ναζι που ολο ξερουμε.
Προσφατα ρωτηθηκαμε γιατι δεν συνεχιζουμε την αντιφασιστικη δραση.
Η απαντηση ειναι δεν την σταματησαμε απλα εδω ισχυει οτι οι ηλιθιοιι ειναι αητητοι
και με δεν εχουμε σκοπο να αναλωνουμε τον χρονο μας με ηλιθιους.
Το κειμενο της αστικης εφημεριδας τα λεει με ευγλωτο τροπο και του νεοναζι του αυτονομου-και καλα- δικτυου, το οποιο στην ουσια φτιαχτηκε απο χρυσαυγιτες που διαφωνησαν με την οργανωση της δρασης.Τα αλλα περι αστικου και προλεταριακου εθνικοσοσιολισμου που επικαλουνται οι...αυτονομοι,ειναι ιστοριες για αγριους η απλα μυθοπλασιες .
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ FAU
Η FAU αποτελεί αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση της Γερμανίας εδώ και δεκάδες χρόνια με δυναμική παρουσία σε χώρους εργασίας. Στις 11 Δεκέμβρη του 2009 το γερμανικό κράτος με πρωτοφανή απόφαση δικαστηρίου απαγόρευσε στην FAU να λειτουργεί ως συνδικάτο. Αφορμή για αυτή την απαγόρευση ήταν η αναρχο-συνδικαλιστική δράση (οριζόντια οργάνωση των εργαζόμενων, χωρίς διαμεσολαβητές, αυτοοργανωμένες διαδικασίες) των μελών της FAU στο σινεμά του Βερολίνου Neue Babylon. Οι εργαζόμενοι απαίτησαν σύμβαση εργασίας, καλύτερους μισθούς και μια σειρά άλλων αιτημάτων. Τα αφεντικά σε συνεργασία με πολιτικούς και θεσμικά συνδικάτα απάντησαν με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης από την FAU. Η προηγούμενη φορά που είχαν απαγορευτεί οι αναρχοσυνδικαλιστές στην Γερμανία ήταν το 1914(Α'Παγκ.Πόλεμος) και το 1933 (με τον Χίτλερ στην εξουσία). ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/01 στις 11:30 συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο γερμανικό προξενείο Μεγ. Αλεξανδρου 33 ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ - ΚΑΝΕΝΑ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΔΕΝ ΘΑ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΘΑ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ ΕΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ αλλα και ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤHN ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ FAU! Στις 5 του Γενάρη υπήρξε επιβεβαίωση της δικαστικής απόφασης η οποία απαγορεύει στη FAU Βερολίνου να αποκαλεί τον εαυτό της "συνδικάτο" ή "συνδικάτο βάσης". Με προηγούμενη απόφαση, της έχει ήδη απαγορευτεί να αναλάβει αγωνιστική συνδικαλιστική δράση Η δικαστική επίθεση ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες είναι αποτέλεσμα ενός εργασιακού αγώνα ανάμεσα στη FAU και τους εργαζόμενους του κινηματογράφου Babylon από τη μία και τη διεύθυνση αυτού από την άλλη. Η FAU πιστεύει ότι είναι δουλειά δικιά μας, των εργατών και μόνο αυτών, να επιλέγουμε αλλά και να προσδιορίζουμε τι σημαίνει συνδικάτο Το πιο δυνατό μας όπλο είναι η πλατιά και πέρα από κάθε σύνορο αλληλεγγύη. Η FAU Βερολίνου καλεί όλες τις συγγενείς και φιλικές προς αυτήν οργανώσεις, όλους τους ανήσυχους συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες, τους φίλους και τις φίλες μας, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες ώστε να συμμετάσχουν σε μια κοινή, διεθνή κινητοποίηση στις 29/01. ΤΕΤΑΡΤΗ 27/01 ΣΤΙΣ 20:00 Στον κοινωνικό χώρο για την ελευθερία ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΣ (Βενιζέλου-Βασ. Ηρακλείου 18)
ΕΣΕ & Α.Κ Θεσσαλονικης
ΕΣΕ & Α.Κ Θεσσαλονικης
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010
ξεσκεπαστηκαν μονοι τους: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ ΕΘΝΚΙΣΤΩΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΓΚΡΟΠΟΥΣΚΟΥΛΟ "ΜΑΥΡΟΙ ΚΡΙΝΟΙ"
Οι..φαστιστες- ανεγκέφαλοι του" μαυρο κρινου" πηγαν να το παιξουν τζαμπα-μαγκες σε μια καθ'ολα ηρεμη και πολιτισμενη συζητηση για το μεταναστευτικο στους Αμπελοκηπους.
Πανοπλοι με στυλιαρια και λοστους επιτεθηκαν σε ανυποψιαστους κατοικους της περιοχης -χτυπησαν μαλιστα σοβαρα μια 50χρονη γυναικα-που παρακολουθουσαν την αντιρατιστικη συζητηση,πεταξαν ενα ματσο προκυρηξεις με τα παραληρηματικα τους συνθηματα εγραψαν στους τοιχους τα επισης παρανοικα και ακατανοητα συνθηματα τους -αποτελεσμα οπως εχουμε ξαναπει να χρηζουν αμεσης ψυχιατρικης παρακολουθησης των μελων τους,ιδεολογια να το πουμε,ψυχωσικο παραληρημα να το πουμε Εκαναν τη...παρεμβαση τους την οποια ειχαν μαζι και καμεραμαν για να αποθανατησουν τις γελοιοτητες τους και υστερα ειπαν π να φυγουν αλλα ηταν ατυχοι.
Η παντελης ελλειψη ερεισματων στην αστυνομια-δεν πηραν κανενα μαθημα απο την δραση των χρυσαυγουλων- συνελληφθησαν οι περισσοτεροι απο αυτους απο τους φυλοχρυσαυγιτες μπατσους
Οταν οι κλοουν του "μαυρου κρινου" μπερδευουν σε ενα ιδεολογικο συνοθηλευμα απο acab,μεχρι αναφορες για..εθνικιστικο κομμουνισμο,μπερδευουν το Καρυωτακη και τον Καζαντζακη με τον ακραιο και υποτιθεται ακραιφνη εθνικιστη Ιωνα Δραγουμη.
Οταν τα κατραγκιοζακια σκοπιμα βαζουν στον ιδιο ντορβα τον che ,τον Τσαβεζ και τον Μπομπυ Σαντς.Οταν οι τσιροκολανοι(εκφραση του μεντορα τους,βοβμβιστη και παραλιγο εκτελεστη ενος τυφλου χτυπηματος φασιστικης βιας Α,Καλεντζη δεκαετια 70), οταν μπερδευουν σκοπιμα τον ισλαμικο φονταμενταλισμο με τον ναζιστικο παρανοικο ιδεασμο με στοχο το ισραηλ.Οταν χρησιμοποιουν,ορολογια, συνθηματα ακομα και και πρακτικες του, αναρχικου/αντιεξουσιαστικου χωρου.,ελλειψει ιδεολογιαςκαι πανω απ'ολα απο την ολοκληρωτικη στερηση φαντασιας τους κανουν να δειχνουν με αυτα που γραφουν ποσο γελοιοι ειναι.
Οταν οι ασπονδυλοι ταυτιζουν την χεζμπολαχ και την φαταχ με τις δικες τους γλυωδεις ιδεες
με το σκεπτικο οτι ο εχθρος του εχθρου μου ειναι δικος μου φιλος.
Οταν μπερδευουν το περιοδικο ¨αρδην" και της εφημεριδας ¨ρηξη" του "επαναστατη" των αμφιθεατρων και τοτε αριστεριστη του σαλονιου και σημερα "ανανηψαντα" και συμμετοχο σε αυτο που καποιοι ονομασαν σαν "νεο πατρικο χωρο" Γιωργο Καραμπελια μαζι με γνωστα αποβρασματα της της νεο-ακροδεξιας και του εθνικοφρονουκαι πατριωτικου χωρου.
Και απο κοντα ο δημοσιοκαφρος χαντζαρας που σε δικη του εκπομπη σε ενα της πλακας καναλι.Ο πρωην φιλοΠΑΣΟΚΟΣ δημοσιογραφος το γυρισε τωρα στο εθνικοπατριωτικο τσαμικο,αλλοτε με ακροδεξιες κορωνες και αλλοτε με ενα παραληρηματικο λογο,που κινειται στο πλαισιο,πατρις,θρησκεια ,οικογενεια.
Και ολα αυτα εμπλουτιζονται με κειμενα γνωστων θεωρητικων του ναζισμου και προσωπικων οχι μονο συνεργατων αλλα και φιλων του "φυρερ".
Ενω δεν δισταζουν να παρουσιασουν ανυπαρκτους-δολοφονημενους συναγωνιστες τους.
Προς το παρον τα ...καλοπαιδα του "κρινου" θα καλοπερνανε στην ΓΑΔΑ,αλλα το πανηγυρι θα ειναι ουτως η αλλως οταν θα επανεμφανιστουν στους δρομους που θα ξανασυναντηθηκαμε στην Κηφισιας και τα γυρω στενα........
Νικολας Ασηθιανακις
na@freemail.gr
Υ.Γ: το μονο ερωτηματικο που μας απασχολει ειναι αν θα πρεπει να τους πεταξουμε στου ΜΕΛΙΓΑΛΑ ΤΗΝ ΠΗΓΑΔΑ? η μεσα στον β0θρο μαζι με τα αλλα σκατα.
Υ.Γ-2:δεν υπαρχει αμφιβολλια οτι και αυτα τα "παιδια" του κρατους εστω και ετσι α πεσουν στα μαλακα....
Πανοπλοι με στυλιαρια και λοστους επιτεθηκαν σε ανυποψιαστους κατοικους της περιοχης -χτυπησαν μαλιστα σοβαρα μια 50χρονη γυναικα-που παρακολουθουσαν την αντιρατιστικη συζητηση,πεταξαν ενα ματσο προκυρηξεις με τα παραληρηματικα τους συνθηματα εγραψαν στους τοιχους τα επισης παρανοικα και ακατανοητα συνθηματα τους -αποτελεσμα οπως εχουμε ξαναπει να χρηζουν αμεσης ψυχιατρικης παρακολουθησης των μελων τους,ιδεολογια να το πουμε,ψυχωσικο παραληρημα να το πουμε Εκαναν τη...παρεμβαση τους την οποια ειχαν μαζι και καμεραμαν για να αποθανατησουν τις γελοιοτητες τους και υστερα ειπαν π να φυγουν αλλα ηταν ατυχοι.
Η παντελης ελλειψη ερεισματων στην αστυνομια-δεν πηραν κανενα μαθημα απο την δραση των χρυσαυγουλων- συνελληφθησαν οι περισσοτεροι απο αυτους απο τους φυλοχρυσαυγιτες μπατσους
Οταν οι κλοουν του "μαυρου κρινου" μπερδευουν σε ενα ιδεολογικο συνοθηλευμα απο acab,μεχρι αναφορες για..εθνικιστικο κομμουνισμο,μπερδευουν το Καρυωτακη και τον Καζαντζακη με τον ακραιο και υποτιθεται ακραιφνη εθνικιστη Ιωνα Δραγουμη.
Οταν τα κατραγκιοζακια σκοπιμα βαζουν στον ιδιο ντορβα τον che ,τον Τσαβεζ και τον Μπομπυ Σαντς.Οταν οι τσιροκολανοι(εκφραση του μεντορα τους,βοβμβιστη και παραλιγο εκτελεστη ενος τυφλου χτυπηματος φασιστικης βιας Α,Καλεντζη δεκαετια 70), οταν μπερδευουν σκοπιμα τον ισλαμικο φονταμενταλισμο με τον ναζιστικο παρανοικο ιδεασμο με στοχο το ισραηλ.Οταν χρησιμοποιουν,ορολογια, συνθηματα ακομα και και πρακτικες του, αναρχικου/αντιεξουσιαστικου χωρου.,ελλειψει ιδεολογιαςκαι πανω απ'ολα απο την ολοκληρωτικη στερηση φαντασιας τους κανουν να δειχνουν με αυτα που γραφουν ποσο γελοιοι ειναι.
Οταν οι ασπονδυλοι ταυτιζουν την χεζμπολαχ και την φαταχ με τις δικες τους γλυωδεις ιδεες
με το σκεπτικο οτι ο εχθρος του εχθρου μου ειναι δικος μου φιλος.
Οταν μπερδευουν το περιοδικο ¨αρδην" και της εφημεριδας ¨ρηξη" του "επαναστατη" των αμφιθεατρων και τοτε αριστεριστη του σαλονιου και σημερα "ανανηψαντα" και συμμετοχο σε αυτο που καποιοι ονομασαν σαν "νεο πατρικο χωρο" Γιωργο Καραμπελια μαζι με γνωστα αποβρασματα της της νεο-ακροδεξιας και του εθνικοφρονουκαι πατριωτικου χωρου.
Και απο κοντα ο δημοσιοκαφρος χαντζαρας που σε δικη του εκπομπη σε ενα της πλακας καναλι.Ο πρωην φιλοΠΑΣΟΚΟΣ δημοσιογραφος το γυρισε τωρα στο εθνικοπατριωτικο τσαμικο,αλλοτε με ακροδεξιες κορωνες και αλλοτε με ενα παραληρηματικο λογο,που κινειται στο πλαισιο,πατρις,θρησκεια ,οικογενεια.
Και ολα αυτα εμπλουτιζονται με κειμενα γνωστων θεωρητικων του ναζισμου και προσωπικων οχι μονο συνεργατων αλλα και φιλων του "φυρερ".
Ενω δεν δισταζουν να παρουσιασουν ανυπαρκτους-δολοφονημενους συναγωνιστες τους.
Προς το παρον τα ...καλοπαιδα του "κρινου" θα καλοπερνανε στην ΓΑΔΑ,αλλα το πανηγυρι θα ειναι ουτως η αλλως οταν θα επανεμφανιστουν στους δρομους που θα ξανασυναντηθηκαμε στην Κηφισιας και τα γυρω στενα........
Νικολας Ασηθιανακις
na@freemail.gr
Υ.Γ: το μονο ερωτηματικο που μας απασχολει ειναι αν θα πρεπει να τους πεταξουμε στου ΜΕΛΙΓΑΛΑ ΤΗΝ ΠΗΓΑΔΑ? η μεσα στον β0θρο μαζι με τα αλλα σκατα.
Υ.Γ-2:δεν υπαρχει αμφιβολλια οτι και αυτα τα "παιδια" του κρατους εστω και ετσι α πεσουν στα μαλακα....
ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΝ ΚΑΙ Η ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Το κείμενο που ακολουθεί προσπαθεί να τοποθετηθεί σε ζητήματα που, έτσι κι αλλιώς, έχουν αναφερθεί από πολλούς πολέμιους της ελευθερίας και της αναρχίας.
Αν ασχολούμαστε, όσο πιο συνοπτικά μας επιτρέπει ο διαθέσιμος χώρος μιας εφημερίδας, είναι γιατί οι απαξιωτικές, προς την κοινωνία και την κοινωνική δράση, απόψεις κυκλοφορούν μέσα σε ομαδοποιήσεις και παρέες που έχουν αναδειχθεί μέσα από την ζωντάνια των συγκρούσεων ενάντια στο κράτος και τις επιλογές του.
Οι απόψεις αυτές, ντυμένες με έναν «επαναστατικό τσαμπουκά», στην πραγματικότητα διαπνέονται από έναν ακραίο αριστερό εξουσιαστικό λόγο. «Τίποτα το σημαντικό ως εδώ», θα μπορούσε να ειπωθεί και θα συμφωνήσουμε.
Όμως, αυτές οι «επαναστατικές» θέσεις, που κατά καιρούς συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν τις αναρχικές απόψεις και πρακτικές, χρησιμοποιούνται με σκοπό να αντληθεί «έμψυχο υλικό» κατ’ εξοχήν από νέους συντρόφους. Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι προσπάθειες απαξίωσης της αναρχίας, της ανθρωπινότητας και του αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση επιχειρούνται να προβληθούν σαν «νέες ιδέες», θεωρούμε πως η σιωπή θα αποτελέσει ΣΥΝΕΝΟΧΗ και πως μια επανατοποθέτηση, έστω και με συνοπτικό λόγο, δεν θα έβλαπτε.
***
Αν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία το «κοινωνικόν ζήτημα» είναι γιατί με άξονα αυτό καθορίζεται μια ολόκληρη πραγματικότητα. Με διάφορες πλευρές αυτού του ζητήματος έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς οι εξουσιαστές. Αυτή η ενασχόληση γινόταν και γίνεται προκειμένου, για πολλούς και διάφορους λόγους και σκοπιμότητες να διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα και να χρησιμοποιηθούν τα «πορίσματα» ως μοχλός για την κατασκευή ιδεολογικών υπόβαθρων, που θα υπονομεύουν τις προοπτικές της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.
Αλλά το ζήτημα δεν σταματά σ’ αυτήν την περίπτωση. Δεν είναι λίγες οι φορές που χρησιμοποιούνται απαξιωτικοί όροι σε σχέση με αυτή την πολυσύνθετη πραγματικότητα που ονομάζεται κοινωνία. Πρόκειται για μια συμπεριφορά όπου ο εγωισμός επιχειρείται να αναδειχθεί σαν η υπέρτατη αλήθεια, την οποία θα πρέπει να αποδεχθεί ο κόσμος και ιδιαίτερα οι νεολαίοι.
Το θέμα, όμως, δεν είναι στο αν υπερασπίζεται ή απαξιώνει κάποιος αυτό που ονομάζεται και υπάρχει ως κοινωνία, αλλά στο κατά πόσον υπάρχει θέληση ή προσπάθεια ώστε να γίνει κατανοητή η πραγματικότητα, που ζούμε τώρα.
Ας εξετάσουμε, λοιπόν, το ζήτημα της κοινωνίας.
Η απαξιωτική «θέση», που αναφέρθηκε πιο πάνω, είναι αποτέλεσμα μιας επιφανειακής ματιάς στο σήμερα, που όμως δεν μπορεί ή δεν θέλει να διακρίνει μια ολόκληρη πορεία της ανθρωπότητας. Κι εδώ οφείλουμε να πούμε πως οι αναρχικές απόψεις δεν εκλαμβάνουν την κοινωνία σαν ένα ενιαίο και αδιαχώριστο σύνολο με κοινούς σκοπούς. Από την πλευρά μας, έχουμε ήδη αναφερθεί (βλ. Αναρχική Θεώρηση τεύχος 7) πως μέσα στον κοινωνικό χώρο αναπτύσσεται ο κοινωνικός ανταγωνισμός.
Είναι, επίσης, αποδεδειγμένο, μέσα από την πορεία των κυριαρχούμενων κοινωνιών, πως όσο θα υπάρχουν εξουσιαστές θα υπάρχουν κι εξουσιαζόμενοι. Όσο θα υπάρχουν κάποια κομμάτια που θα ταυτίζονται και θα αφομοιώνονται μέσα στο εξουσιαστικό τέλμα και τις ιδεολογικές προλήψεις του κρατισμού, άλλο τόσο θα υπάρχουν εξεγερμένα κομμάτια που συγκρούονται, οργανώνονται κι επιτίθενται με πολλούς τρόπους ενάντια σ’ όσους διατηρούν και στηρίζουν τις καταπιεστικές κι εκμεταλλευτικές συνθήκες.
Στη διάρκεια αυτής της διεργασίας υπάρχουν άτομα και ομάδες ανθρώπων που συντίθενται σε μια μόνιμη αντιπαράθεση με τις εξουσιαστικές κι εκμεταλλευτικές δομές. Εφ’ όσον αυτό που τους αντιπαραθέτει ενάντια στο κράτος είναι η ολοκληρωτική εναντίωση σ’ ό,τι αυτό στηρίζει και προωθεί —την καταπίεση, αλλοτρίωση κι εκμετάλλευση των ανθρώπων—, τότε μπορούμε να μιλάμε για συγκροτήσεις ομάδων που θέλουν να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση.
Οι αναρχικές συγκροτήσεις από την θέση τους αποσκοπούν στην συνολική εξάλειψη των δεινών που προέκυψαν στην πορεία του ανθρώπινου γένους, κάτω από συνθήκες ωμής και απροκάλυπτης επιβολής. Δεν τηρούν μια αρνητική στάση προς αυτό του οποίου αποτελούν συστατικό στοιχείο, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν διακατέχονται από ηττοπαθείς (η κοινωνία παραδομένη στην υποταγή) και έξαλλες θέσεις.
Ας σημειωθεί πως ηττοπάθεια, ως επί το πλείστον χαρακτηρίζει τους υπερώριμους παλιούς αγωνιστές της αριστεράς, οι οποίοι παρά την μεγάλη ιδέα που είχαν για τον εαυτό τους δεν κατάφεραν να δουν τις προσδοκίες τους για εξουσία να πραγματοποιούνται. Και που, βέβαια, ΤΙΠΟΤΑ δεν τους δίνει ελπίδες ΠΙΑ για τα εξουσιαστικά τους όνειρα. Η εξαλλοσύνη, πάλι, οφείλεται συνήθως στον μικροαστικό πανικό που διακατέχει (κι όχι μόνον αυτούς), πως θα χάσουν το… πολύτιμο, πλην όμως αρρωστημένο τους «εγώ».
Άλλωστε, τέτοιες θέσεις δεν έχουν πιθανότητες να αποκτήσουν κάποιο αντίκτυπο προς τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά ούτε και προς τον περίγυρο αυτών που τις προπαγανδίζουν, αφού η προβολή ενός εξωπραγματικού και αντιανθρώπινου image ελάχιστα γίνεται αποδεκτή.
Θα πρέπει, επίσης, να διευκρινίσουμε πως ομάδες και άτομα που έχουν συντεθεί σε μια μόνιμη αντιπαράθεση με την εξουσιαστική πραγματικότητα και στέκονται μέσα από τις (πραγματικές) συνθήκες συγκρουσιακά κι εξεγερτικά απέναντι στο κράτος δεν αναβαθμίζονται. Αυτή τους η στάση δεν τους μετατρέπει, δηλαδή, σε κάτι το «ανώτερο» από τους υπόλοιπους ανθρώπους και ομάδες.
Αυτή η διαφορετικότητα, όταν παίρνει τις διαστάσεις της μοναδικότητας, είναι που εκβράζει μια άμετρη εξουσιαστική συμπεριφορά, που δεν διαφέρει και πολύ από την στάση του δουλοκτήτη λευκού. Ενός ατόμου που θεωρούσε τους μαύρους δούλους που του έρχονταν κατά καραβιές από την Αφρική ως υποδεέστερα όντα, που υποτίθεται πως προσαρμόστηκαν στις συνθήκες δουλείας χωρίς πολλές αντιδράσεις. Ήταν πολύ εύκολο για τον εξουσιαστικό αυτό συρφετό να δικαιολογήσει τις όποιες θεωρίες του, ξεκινώντας από το σημείο της εξαθλίωσης που είχαν οδηγήσει αυτούς τους ανθρώπους. Η «ανωτερότητα» αυτή της λευκής φυλής, βέβαια, φάνηκε να είναι μια αυταπάτη όταν άρχισαν οι εξεγέρσεις των σκλάβων.
Μιλήσαμε προηγουμένως για έναν κοινωνικό ανταγωνισμό. Θα επαναλάβουμε περιληπτικά αυτό που έτσι κι αλλοιώς είναι γνωστό και με μια εμπειρική ακόμα ματιά όσων ζουν μέσα στον κοινωνικό χώρο και δεν διέπονται από τη βολική «οπτική» της στατικότητας.
Η κοινωνία δεν είναι κάτι το σταθερό. Βρίσκεται μέσα σε μια διαρκή κίνηση. Διάφορα κομμάτια ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε διάφορα επίπεδα. Κι αυτό που έχουμε προσδιορίσει είναι η γενικότερη κατάσταση ανταγωνισμού και η ειδικότερη.
Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, ο ανταγωνισμός, για παράδειγμα, δυο καπιταλιστών για να πουλήσουν κάποια προϊόντα ανήκει στην γενικότερη κατάσταση που αναφέραμε. Ο ανταγωνισμός τού εργάτη με το αφεντικό του στην ειδικότερη. Πρόκειται γι’ αυτό που με άλλους όρους είχαμε προσδιορίσει ως κοινωνικός ανταγωνισμός με την ευρεία και με την στενή έννοια.
Αυτή, λοιπόν, η προσπάθεια διερεύνησης και κατανόησης της πραγματικότητας είναι δυναμική. Προσπαθεί και κατορθώνει να κατανοήσει την πραγματικότητα μέσα από την κίνηση που υπάρχει σήμερα, συμμετέχοντας λειτουργικά και με συγκρουσιακό τρόπο. Αποτελεί δηλαδή συστατικό στοιχείο του κοινωνικού ανταγωνισμού με την στενή έννοια.
Αυτή η δυναμική κατανόηση, μέσα από τη δράση, δεν λειτουργεί μόνο προς το παρόν, αλλά πολύ περισσότερο προς το παρελθόν, κατανοώντας τους όρους μέσα από τους οποίους προήλθε αυτός ο ανταγωνισμός.
Ας σταθούμε, τώρα, σε άλλα στοιχεία «ανάλυσης» της πραγματικότητας υπό τύπον ζητημάτων.
Ζήτημα πρώτον: Στατικότητα. Αποδοχή της κατάστασης που παρουσιάζεται μπρος στα μάτια μας.
Ζήτημα δεύτερον: Γενίκευση ενός γεγονότος.
Ακολουθεί ερμηνεία με βάση αυτό το γεγονός. Αυθαίρετη τοποθέτηση σε σχέση με θεμελιακά ζητήματα της πορείας του ανθρώπινου γένους.
Μετά από αυτό, είναι επόμενο να παρουσιαστούν σαν συμπεράσματα αυτά που έχουν μαγειρευτεί και να σερβιριστούν σαν κάτι το χορταστικό και πρωτότυπο.
Για να γίνει πιο κατανοητό το θέμα μας θα προχωρήσουμε σε μια υπόθεση.
Ας υποθέσουμε πως έχουμε μπροστά μας ένα τσίρκο. Το αποδεχόμαστε σαν μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα χωρίς όμως να το εξετάσουμε σαν σύνολο με τις πτυχές και τις αντιφάσεις του, με τις δυνάμεις που το διατηρούν σαν τέτοιο και με εκείνες που θέλουν να το διαλύσουν, τις προθέσεις αυτών που θέλουν να το μετασχηματίσουν κι αυτών που με την διάλυσή του θέλουν να φτιαχτεί κάτι αλλιώτικο. Φυσικά ούτε λόγος να νοιαστούμε για το πώς προέκυψε αυτό το τσίρκο. Μας αρκεί σαν τέτοιο. Μας βολεύει να το δούμε έτσι. Κι αν κάποιος θελήσει να μας ζητήσει εξηγήσεις για τη στάση μας, μπορούμε κάλλιστα να μιλήσουμε με βάση αυτό που φαίνεται και να πούμε πως το τσίρκο δημιουργήθηκε με τη θέληση λιονταριών, τίγρεων, θηριοδαμαστών, κλόουν, ακροβατών κ.ο.κ.
Ας πάμε παρακάτω.
Το κράτος και οι εξουσιαστές, αιώνες τώρα προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο πως αποτελούν «σάρκα από τη σάρκα του», πως κάποια στιγμή, όπως στο μύθο του πύργου της Βαβέλ, σαν από θαύμα ή θεϊκή τιμωρία οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε εξουσιαστές κι εξουσιαζόμενους. Σε κάποια κορόιδα, δηλαδή, που είπαν στους άλλους «ελάτε να μας εξουσιάσετε» και στους έξυπνους που άρπαξαν την ευκαιρία. Από τότε οι «από κάτω» την έχουν «καταβρεί» (κατά το κοινώς λεγόμενο) με αυτό που έγινε κι έτσι δεν ενδιαφέρονται παρά για το πώς θα ζήσουν καλύτερα τη σκλαβιά τους.
Αυτό λοιπόν το ωραίο παραμυθάκι χρησιμοποιείται από τους κάθε είδους κρατιστές (με ελαφρώς παραλλαγμένες τις διατυπώσεις) για να επιβεβαιώσουν την άθλια ύπαρξη και τον εγκληματικό ρόλο τους.
«Η ανθρωπότητα προοδεύει με την εξουσία», κραυγάζουν οι κρατιστές, «υποταχτείτε σε μας και τις θελήσεις μας, αφού η κοινωνία μας δημιούργησε». Απ’ ότι φαίνεται η κοινωνία υπήρχε ανέκαθεν, όπως κι ο Θεός. Και κάποια στιγμή αποφάσισε: «Ας φτιάξω το κράτος». Και εγένετο κράτος!!! Κι αφού και τα ζώα έχουν την εξουσία μέσα τους, ας περιμένουμε να φτιαχτούν σε λίγο και τα κράτη των χοίρων, των κατσαρίδων, των αλεπούδων, των ορνίθων, των τσακαλιών και των λύκων.
Ας έρθουμε τώρα σε μία από τις πτυχές διαφόρων «επαναστατικών» απόψεων.
«Ο άνθρωπος έχει την εξουσία μέσα του», επαναλαμβάνουν νεόκοποι επαναστάτες, στα χνάρια των παλιών εξουσιαστικών θεωριών, ξεπερνώντας σε ζήλο κάποιους από τους μηδενιστές του 19ου αιώνα.
Κι αν ο Μάρξ με τον Ένγκελς έβαζαν σαν προϋπόθεση για την κοινωνική απελευθέρωση την κατασκευή μιας πρωτοπορίας που θα «απελευθέρωνε» την εργατική τάξη, στην περίπτωση αυτή το ενδιαφέρον των σκιαμαχούντων επαναστατών περιορίζεται στο τίποτα.
Το τίποτα, που εκφράζεται με αοριστολογίες του είδους «συνειδητή απόφαση να ορίσουμε εμείς τις συνθήκες που ζούμε» (Που; Μέσα στο πνιγηρό εξουσιαστικό περιβάλλον των προσκυνημένων;) και «η ελευθερία όπως προπαγανδίζεται στην επαναστατική διαλεκτική(sic!), είναι μια νέα συνειδητή μορφή ζωής» (όπως λέμε Επαναστατάνθρωπος κατά τον νιτσεϊκό Υπεράνθρωπο).
Ακόμα και ο όρος επανάσταση σε τέτοιες περιπτώσεις μοιάζει τελείως άσχετος, αφού η επανάσταση στην πιο γνωστή της εκδοχή είναι η ανατροπή ενός πολιτικού συστήματος και η αντικατάσταση του με κάποιο άλλο. Εδώ, ούτε αυτό υπάρχει πουθενά διατυπωμένο. Εκτός και αν αποτελεί ένα από τα μεγάλα μυστικά που θα αποκαλυφτεί κάποτε στους «εκλεκτούς»…
Η δε κορύφωση της παραδοξολογίας έρχεται με την θέση πως «η ελευθερία είναι θέμα αντίληψης κι επιλογής κι όχι ενστίκτου και φυσικής επιλογής». Οι άνθρωποι λοιπόν, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής τους στη γη, αντιλήφθηκαν τα όσα συνέβαιναν γύρω τους και έκαναν την επιλογή τους ανάμεσα στη σκλαβιά και την ελευθερία. Ο Κρο Μανιόν και ο Νεάτερνταλ, όντες βαθιά συνειδητοποιημένοι, μας άφησαν και γραπτές διαθήκες μέσα στα σπήλαια, όπου ζούσαν, για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία σε ό,τι αφορά τις προθέσεις και τις διαφορετικές επιλογές τους.
Ας σοβαρευτούμε, όμως.
Αυτοί που έχουν ορίσει τον εαυτό τους έξω από το τσίρκο του παραδείγματός μας, θα πρέπει να βρουν έναν τόπο για να πραγματώσουν την επαναστατικότητα τους. Έφ’ όσον υπάρχει η συγκεκριμένη κοινωνία, που απεύχονται και μισούν θα ζήσουν μέσα σ’ αυτήν ή θα στήσουν τα αντίσκηνά τους έξω από την αυτήν;
Κάνετε λάθος αν πιστεύετε πως θα βρεθούν έξω απ’ αυτήν. Ο εγωισμός δεν τους επιτρέπει να εκτεθούν. Θα ζήσουν στην καβάτζα, που θα αναζητήσουν από τους «προσκυνημένους» και μη. Τότε έρχεται η ανακάλυψη των κοινωνικών και πολιτικών ασπίδων προστασίας, ενώ το «ΕΓΩ» —και οι απαντήσεις του— παραμένει «η πεμπτουσία της επαναστατικής σκέψης και πρακτικής».
Ποια είναι τα ξεκάθαρα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ανάδειξη του «ΕΓΩ» σε υπέρτατο επαναστατικό είδος;
Πρώτα και κύρια αυτό το σπάνιο είδος. Αυτό, που όπως ομολογούν οι εμπνευστές του θα πρέπει να αντληθεί και να μετουσιωθεί, κατά πως αυτοί ορίζουν, από ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, τους νέους που θέλουν να αγωνιστούν. Θα πρέπει μάλιστα αυτός ο επαναστατισμός, που θα τους διοχετευτεί σαν λύση, μέσο και σκοπός, να τους δίνει και κάποιες δυνατότητες ότι θα έχουν κάποια προφύλαξη. Ειδ’ άλλως, η άγρα επαναστατών θα περιοριστεί σε ορισμένους απελπισμένους, εάν και εφ’ όσον υπάρξουν τέτοιοι.
Είπαμε, οι «επαναστάτες» σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να μοιάζουν με τον περιούσιο λαό της παλαιάς διαθήκης, που χρειάζεται να περιβληθεί και από ορισμένα προνόμια. Αυτά τα προνόμια πρέπει να εμπεριέχουν τις λογικές της «διπλής στρατηγικής», δηλαδή, τις υποτιθέμενες, ή ενδεχομένως και υπαρκτές, καβάτζες.
Εκεί λοιπόν που, η κοινωνία είναι ένα τίποτα, ξαφνικά γίνεται χρήσιμη για τον περιούσιο λαό των «επαναστατών», οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν «τις κοινωνικές ασπίδες προστασίας» (τα κοινώς θεωρούμενα κορόιδα).
Εννοείται πως η απαξίωση της κοινωνίας σαν σύνολο έρχεται πλέον να ολοκληρωθεί με την εξουσιαστική χρησιμοποίησή της. Και μάλιστα όχι του κομματιού των εξουσιαστών αλλά των εξουσιαζόμενων.
Με τους εξουσιαστές όμως τι γίνεται;
Κι εδώ έχουν την απάντηση έτοιμη οι «επαναστάτες», την ονομάζουν «πολιτικές ασπίδες προστασίας». Κι αυτό σημαίνει πολιτικούς μηχανισμούς, κόμματα κλπ. Όπως φαίνεται μάλιστα οι επαναστάτες είναι πολύ πιο επιδέξιοι, αφού θα χρησιμοποιήσουν τους πολύπειρους εξουσιαστές και δεν θα… χρησιμοποιηθούν απ’ αυτούς!!!
Τέλος πάντων. Δικό τους το μαχαίρι, δικό τους και το καρπούζι, αφού μια τέτοια συνθήκη είναι ξένη προς την αναρχία και την απελευθερωτική προοπτική.
Μόνο που η «επαναστατική» πρακτική σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν κατοχυρώνεται από αυθύπαρκτη επαναστατική θεωρία και πρακτική. Αντίθετα, έχουμε μια κατάσταση όπου, με ξένα κόλλυβα, επιχειρείται να γίνει «μνημόσυνο» αλλά και με πλήρη ασυναρτησία λόγου και επιχειρημάτων «τα πρωτοπόρα τμήματα που περνούν πρώτα στην επίθεση» χρησιμοποιούν δανεικές ασπίδες.
O Tempora, O mores!!!
Συσπείρωση Αναρχικών
Δημοσιεύθηκε στο φύλλο 66, Νοέμβριος 2007, της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
http://anarchypress.wordpress.com/2010/01/22
Αν ασχολούμαστε, όσο πιο συνοπτικά μας επιτρέπει ο διαθέσιμος χώρος μιας εφημερίδας, είναι γιατί οι απαξιωτικές, προς την κοινωνία και την κοινωνική δράση, απόψεις κυκλοφορούν μέσα σε ομαδοποιήσεις και παρέες που έχουν αναδειχθεί μέσα από την ζωντάνια των συγκρούσεων ενάντια στο κράτος και τις επιλογές του.
Οι απόψεις αυτές, ντυμένες με έναν «επαναστατικό τσαμπουκά», στην πραγματικότητα διαπνέονται από έναν ακραίο αριστερό εξουσιαστικό λόγο. «Τίποτα το σημαντικό ως εδώ», θα μπορούσε να ειπωθεί και θα συμφωνήσουμε.
Όμως, αυτές οι «επαναστατικές» θέσεις, που κατά καιρούς συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν τις αναρχικές απόψεις και πρακτικές, χρησιμοποιούνται με σκοπό να αντληθεί «έμψυχο υλικό» κατ’ εξοχήν από νέους συντρόφους. Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι προσπάθειες απαξίωσης της αναρχίας, της ανθρωπινότητας και του αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση επιχειρούνται να προβληθούν σαν «νέες ιδέες», θεωρούμε πως η σιωπή θα αποτελέσει ΣΥΝΕΝΟΧΗ και πως μια επανατοποθέτηση, έστω και με συνοπτικό λόγο, δεν θα έβλαπτε.
***
Αν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία το «κοινωνικόν ζήτημα» είναι γιατί με άξονα αυτό καθορίζεται μια ολόκληρη πραγματικότητα. Με διάφορες πλευρές αυτού του ζητήματος έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς οι εξουσιαστές. Αυτή η ενασχόληση γινόταν και γίνεται προκειμένου, για πολλούς και διάφορους λόγους και σκοπιμότητες να διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα και να χρησιμοποιηθούν τα «πορίσματα» ως μοχλός για την κατασκευή ιδεολογικών υπόβαθρων, που θα υπονομεύουν τις προοπτικές της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.
Αλλά το ζήτημα δεν σταματά σ’ αυτήν την περίπτωση. Δεν είναι λίγες οι φορές που χρησιμοποιούνται απαξιωτικοί όροι σε σχέση με αυτή την πολυσύνθετη πραγματικότητα που ονομάζεται κοινωνία. Πρόκειται για μια συμπεριφορά όπου ο εγωισμός επιχειρείται να αναδειχθεί σαν η υπέρτατη αλήθεια, την οποία θα πρέπει να αποδεχθεί ο κόσμος και ιδιαίτερα οι νεολαίοι.
Το θέμα, όμως, δεν είναι στο αν υπερασπίζεται ή απαξιώνει κάποιος αυτό που ονομάζεται και υπάρχει ως κοινωνία, αλλά στο κατά πόσον υπάρχει θέληση ή προσπάθεια ώστε να γίνει κατανοητή η πραγματικότητα, που ζούμε τώρα.
Ας εξετάσουμε, λοιπόν, το ζήτημα της κοινωνίας.
Η απαξιωτική «θέση», που αναφέρθηκε πιο πάνω, είναι αποτέλεσμα μιας επιφανειακής ματιάς στο σήμερα, που όμως δεν μπορεί ή δεν θέλει να διακρίνει μια ολόκληρη πορεία της ανθρωπότητας. Κι εδώ οφείλουμε να πούμε πως οι αναρχικές απόψεις δεν εκλαμβάνουν την κοινωνία σαν ένα ενιαίο και αδιαχώριστο σύνολο με κοινούς σκοπούς. Από την πλευρά μας, έχουμε ήδη αναφερθεί (βλ. Αναρχική Θεώρηση τεύχος 7) πως μέσα στον κοινωνικό χώρο αναπτύσσεται ο κοινωνικός ανταγωνισμός.
Είναι, επίσης, αποδεδειγμένο, μέσα από την πορεία των κυριαρχούμενων κοινωνιών, πως όσο θα υπάρχουν εξουσιαστές θα υπάρχουν κι εξουσιαζόμενοι. Όσο θα υπάρχουν κάποια κομμάτια που θα ταυτίζονται και θα αφομοιώνονται μέσα στο εξουσιαστικό τέλμα και τις ιδεολογικές προλήψεις του κρατισμού, άλλο τόσο θα υπάρχουν εξεγερμένα κομμάτια που συγκρούονται, οργανώνονται κι επιτίθενται με πολλούς τρόπους ενάντια σ’ όσους διατηρούν και στηρίζουν τις καταπιεστικές κι εκμεταλλευτικές συνθήκες.
Στη διάρκεια αυτής της διεργασίας υπάρχουν άτομα και ομάδες ανθρώπων που συντίθενται σε μια μόνιμη αντιπαράθεση με τις εξουσιαστικές κι εκμεταλλευτικές δομές. Εφ’ όσον αυτό που τους αντιπαραθέτει ενάντια στο κράτος είναι η ολοκληρωτική εναντίωση σ’ ό,τι αυτό στηρίζει και προωθεί —την καταπίεση, αλλοτρίωση κι εκμετάλλευση των ανθρώπων—, τότε μπορούμε να μιλάμε για συγκροτήσεις ομάδων που θέλουν να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση.
Οι αναρχικές συγκροτήσεις από την θέση τους αποσκοπούν στην συνολική εξάλειψη των δεινών που προέκυψαν στην πορεία του ανθρώπινου γένους, κάτω από συνθήκες ωμής και απροκάλυπτης επιβολής. Δεν τηρούν μια αρνητική στάση προς αυτό του οποίου αποτελούν συστατικό στοιχείο, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν διακατέχονται από ηττοπαθείς (η κοινωνία παραδομένη στην υποταγή) και έξαλλες θέσεις.
Ας σημειωθεί πως ηττοπάθεια, ως επί το πλείστον χαρακτηρίζει τους υπερώριμους παλιούς αγωνιστές της αριστεράς, οι οποίοι παρά την μεγάλη ιδέα που είχαν για τον εαυτό τους δεν κατάφεραν να δουν τις προσδοκίες τους για εξουσία να πραγματοποιούνται. Και που, βέβαια, ΤΙΠΟΤΑ δεν τους δίνει ελπίδες ΠΙΑ για τα εξουσιαστικά τους όνειρα. Η εξαλλοσύνη, πάλι, οφείλεται συνήθως στον μικροαστικό πανικό που διακατέχει (κι όχι μόνον αυτούς), πως θα χάσουν το… πολύτιμο, πλην όμως αρρωστημένο τους «εγώ».
Άλλωστε, τέτοιες θέσεις δεν έχουν πιθανότητες να αποκτήσουν κάποιο αντίκτυπο προς τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά ούτε και προς τον περίγυρο αυτών που τις προπαγανδίζουν, αφού η προβολή ενός εξωπραγματικού και αντιανθρώπινου image ελάχιστα γίνεται αποδεκτή.
Θα πρέπει, επίσης, να διευκρινίσουμε πως ομάδες και άτομα που έχουν συντεθεί σε μια μόνιμη αντιπαράθεση με την εξουσιαστική πραγματικότητα και στέκονται μέσα από τις (πραγματικές) συνθήκες συγκρουσιακά κι εξεγερτικά απέναντι στο κράτος δεν αναβαθμίζονται. Αυτή τους η στάση δεν τους μετατρέπει, δηλαδή, σε κάτι το «ανώτερο» από τους υπόλοιπους ανθρώπους και ομάδες.
Αυτή η διαφορετικότητα, όταν παίρνει τις διαστάσεις της μοναδικότητας, είναι που εκβράζει μια άμετρη εξουσιαστική συμπεριφορά, που δεν διαφέρει και πολύ από την στάση του δουλοκτήτη λευκού. Ενός ατόμου που θεωρούσε τους μαύρους δούλους που του έρχονταν κατά καραβιές από την Αφρική ως υποδεέστερα όντα, που υποτίθεται πως προσαρμόστηκαν στις συνθήκες δουλείας χωρίς πολλές αντιδράσεις. Ήταν πολύ εύκολο για τον εξουσιαστικό αυτό συρφετό να δικαιολογήσει τις όποιες θεωρίες του, ξεκινώντας από το σημείο της εξαθλίωσης που είχαν οδηγήσει αυτούς τους ανθρώπους. Η «ανωτερότητα» αυτή της λευκής φυλής, βέβαια, φάνηκε να είναι μια αυταπάτη όταν άρχισαν οι εξεγέρσεις των σκλάβων.
Μιλήσαμε προηγουμένως για έναν κοινωνικό ανταγωνισμό. Θα επαναλάβουμε περιληπτικά αυτό που έτσι κι αλλοιώς είναι γνωστό και με μια εμπειρική ακόμα ματιά όσων ζουν μέσα στον κοινωνικό χώρο και δεν διέπονται από τη βολική «οπτική» της στατικότητας.
Η κοινωνία δεν είναι κάτι το σταθερό. Βρίσκεται μέσα σε μια διαρκή κίνηση. Διάφορα κομμάτια ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε διάφορα επίπεδα. Κι αυτό που έχουμε προσδιορίσει είναι η γενικότερη κατάσταση ανταγωνισμού και η ειδικότερη.
Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, ο ανταγωνισμός, για παράδειγμα, δυο καπιταλιστών για να πουλήσουν κάποια προϊόντα ανήκει στην γενικότερη κατάσταση που αναφέραμε. Ο ανταγωνισμός τού εργάτη με το αφεντικό του στην ειδικότερη. Πρόκειται γι’ αυτό που με άλλους όρους είχαμε προσδιορίσει ως κοινωνικός ανταγωνισμός με την ευρεία και με την στενή έννοια.
Αυτή, λοιπόν, η προσπάθεια διερεύνησης και κατανόησης της πραγματικότητας είναι δυναμική. Προσπαθεί και κατορθώνει να κατανοήσει την πραγματικότητα μέσα από την κίνηση που υπάρχει σήμερα, συμμετέχοντας λειτουργικά και με συγκρουσιακό τρόπο. Αποτελεί δηλαδή συστατικό στοιχείο του κοινωνικού ανταγωνισμού με την στενή έννοια.
Αυτή η δυναμική κατανόηση, μέσα από τη δράση, δεν λειτουργεί μόνο προς το παρόν, αλλά πολύ περισσότερο προς το παρελθόν, κατανοώντας τους όρους μέσα από τους οποίους προήλθε αυτός ο ανταγωνισμός.
Ας σταθούμε, τώρα, σε άλλα στοιχεία «ανάλυσης» της πραγματικότητας υπό τύπον ζητημάτων.
Ζήτημα πρώτον: Στατικότητα. Αποδοχή της κατάστασης που παρουσιάζεται μπρος στα μάτια μας.
Ζήτημα δεύτερον: Γενίκευση ενός γεγονότος.
Ακολουθεί ερμηνεία με βάση αυτό το γεγονός. Αυθαίρετη τοποθέτηση σε σχέση με θεμελιακά ζητήματα της πορείας του ανθρώπινου γένους.
Μετά από αυτό, είναι επόμενο να παρουσιαστούν σαν συμπεράσματα αυτά που έχουν μαγειρευτεί και να σερβιριστούν σαν κάτι το χορταστικό και πρωτότυπο.
Για να γίνει πιο κατανοητό το θέμα μας θα προχωρήσουμε σε μια υπόθεση.
Ας υποθέσουμε πως έχουμε μπροστά μας ένα τσίρκο. Το αποδεχόμαστε σαν μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα χωρίς όμως να το εξετάσουμε σαν σύνολο με τις πτυχές και τις αντιφάσεις του, με τις δυνάμεις που το διατηρούν σαν τέτοιο και με εκείνες που θέλουν να το διαλύσουν, τις προθέσεις αυτών που θέλουν να το μετασχηματίσουν κι αυτών που με την διάλυσή του θέλουν να φτιαχτεί κάτι αλλιώτικο. Φυσικά ούτε λόγος να νοιαστούμε για το πώς προέκυψε αυτό το τσίρκο. Μας αρκεί σαν τέτοιο. Μας βολεύει να το δούμε έτσι. Κι αν κάποιος θελήσει να μας ζητήσει εξηγήσεις για τη στάση μας, μπορούμε κάλλιστα να μιλήσουμε με βάση αυτό που φαίνεται και να πούμε πως το τσίρκο δημιουργήθηκε με τη θέληση λιονταριών, τίγρεων, θηριοδαμαστών, κλόουν, ακροβατών κ.ο.κ.
Ας πάμε παρακάτω.
Το κράτος και οι εξουσιαστές, αιώνες τώρα προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο πως αποτελούν «σάρκα από τη σάρκα του», πως κάποια στιγμή, όπως στο μύθο του πύργου της Βαβέλ, σαν από θαύμα ή θεϊκή τιμωρία οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε εξουσιαστές κι εξουσιαζόμενους. Σε κάποια κορόιδα, δηλαδή, που είπαν στους άλλους «ελάτε να μας εξουσιάσετε» και στους έξυπνους που άρπαξαν την ευκαιρία. Από τότε οι «από κάτω» την έχουν «καταβρεί» (κατά το κοινώς λεγόμενο) με αυτό που έγινε κι έτσι δεν ενδιαφέρονται παρά για το πώς θα ζήσουν καλύτερα τη σκλαβιά τους.
Αυτό λοιπόν το ωραίο παραμυθάκι χρησιμοποιείται από τους κάθε είδους κρατιστές (με ελαφρώς παραλλαγμένες τις διατυπώσεις) για να επιβεβαιώσουν την άθλια ύπαρξη και τον εγκληματικό ρόλο τους.
«Η ανθρωπότητα προοδεύει με την εξουσία», κραυγάζουν οι κρατιστές, «υποταχτείτε σε μας και τις θελήσεις μας, αφού η κοινωνία μας δημιούργησε». Απ’ ότι φαίνεται η κοινωνία υπήρχε ανέκαθεν, όπως κι ο Θεός. Και κάποια στιγμή αποφάσισε: «Ας φτιάξω το κράτος». Και εγένετο κράτος!!! Κι αφού και τα ζώα έχουν την εξουσία μέσα τους, ας περιμένουμε να φτιαχτούν σε λίγο και τα κράτη των χοίρων, των κατσαρίδων, των αλεπούδων, των ορνίθων, των τσακαλιών και των λύκων.
Ας έρθουμε τώρα σε μία από τις πτυχές διαφόρων «επαναστατικών» απόψεων.
«Ο άνθρωπος έχει την εξουσία μέσα του», επαναλαμβάνουν νεόκοποι επαναστάτες, στα χνάρια των παλιών εξουσιαστικών θεωριών, ξεπερνώντας σε ζήλο κάποιους από τους μηδενιστές του 19ου αιώνα.
Κι αν ο Μάρξ με τον Ένγκελς έβαζαν σαν προϋπόθεση για την κοινωνική απελευθέρωση την κατασκευή μιας πρωτοπορίας που θα «απελευθέρωνε» την εργατική τάξη, στην περίπτωση αυτή το ενδιαφέρον των σκιαμαχούντων επαναστατών περιορίζεται στο τίποτα.
Το τίποτα, που εκφράζεται με αοριστολογίες του είδους «συνειδητή απόφαση να ορίσουμε εμείς τις συνθήκες που ζούμε» (Που; Μέσα στο πνιγηρό εξουσιαστικό περιβάλλον των προσκυνημένων;) και «η ελευθερία όπως προπαγανδίζεται στην επαναστατική διαλεκτική(sic!), είναι μια νέα συνειδητή μορφή ζωής» (όπως λέμε Επαναστατάνθρωπος κατά τον νιτσεϊκό Υπεράνθρωπο).
Ακόμα και ο όρος επανάσταση σε τέτοιες περιπτώσεις μοιάζει τελείως άσχετος, αφού η επανάσταση στην πιο γνωστή της εκδοχή είναι η ανατροπή ενός πολιτικού συστήματος και η αντικατάσταση του με κάποιο άλλο. Εδώ, ούτε αυτό υπάρχει πουθενά διατυπωμένο. Εκτός και αν αποτελεί ένα από τα μεγάλα μυστικά που θα αποκαλυφτεί κάποτε στους «εκλεκτούς»…
Η δε κορύφωση της παραδοξολογίας έρχεται με την θέση πως «η ελευθερία είναι θέμα αντίληψης κι επιλογής κι όχι ενστίκτου και φυσικής επιλογής». Οι άνθρωποι λοιπόν, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής τους στη γη, αντιλήφθηκαν τα όσα συνέβαιναν γύρω τους και έκαναν την επιλογή τους ανάμεσα στη σκλαβιά και την ελευθερία. Ο Κρο Μανιόν και ο Νεάτερνταλ, όντες βαθιά συνειδητοποιημένοι, μας άφησαν και γραπτές διαθήκες μέσα στα σπήλαια, όπου ζούσαν, για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία σε ό,τι αφορά τις προθέσεις και τις διαφορετικές επιλογές τους.
Ας σοβαρευτούμε, όμως.
Αυτοί που έχουν ορίσει τον εαυτό τους έξω από το τσίρκο του παραδείγματός μας, θα πρέπει να βρουν έναν τόπο για να πραγματώσουν την επαναστατικότητα τους. Έφ’ όσον υπάρχει η συγκεκριμένη κοινωνία, που απεύχονται και μισούν θα ζήσουν μέσα σ’ αυτήν ή θα στήσουν τα αντίσκηνά τους έξω από την αυτήν;
Κάνετε λάθος αν πιστεύετε πως θα βρεθούν έξω απ’ αυτήν. Ο εγωισμός δεν τους επιτρέπει να εκτεθούν. Θα ζήσουν στην καβάτζα, που θα αναζητήσουν από τους «προσκυνημένους» και μη. Τότε έρχεται η ανακάλυψη των κοινωνικών και πολιτικών ασπίδων προστασίας, ενώ το «ΕΓΩ» —και οι απαντήσεις του— παραμένει «η πεμπτουσία της επαναστατικής σκέψης και πρακτικής».
Ποια είναι τα ξεκάθαρα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ανάδειξη του «ΕΓΩ» σε υπέρτατο επαναστατικό είδος;
Πρώτα και κύρια αυτό το σπάνιο είδος. Αυτό, που όπως ομολογούν οι εμπνευστές του θα πρέπει να αντληθεί και να μετουσιωθεί, κατά πως αυτοί ορίζουν, από ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, τους νέους που θέλουν να αγωνιστούν. Θα πρέπει μάλιστα αυτός ο επαναστατισμός, που θα τους διοχετευτεί σαν λύση, μέσο και σκοπός, να τους δίνει και κάποιες δυνατότητες ότι θα έχουν κάποια προφύλαξη. Ειδ’ άλλως, η άγρα επαναστατών θα περιοριστεί σε ορισμένους απελπισμένους, εάν και εφ’ όσον υπάρξουν τέτοιοι.
Είπαμε, οι «επαναστάτες» σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να μοιάζουν με τον περιούσιο λαό της παλαιάς διαθήκης, που χρειάζεται να περιβληθεί και από ορισμένα προνόμια. Αυτά τα προνόμια πρέπει να εμπεριέχουν τις λογικές της «διπλής στρατηγικής», δηλαδή, τις υποτιθέμενες, ή ενδεχομένως και υπαρκτές, καβάτζες.
Εκεί λοιπόν που, η κοινωνία είναι ένα τίποτα, ξαφνικά γίνεται χρήσιμη για τον περιούσιο λαό των «επαναστατών», οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν «τις κοινωνικές ασπίδες προστασίας» (τα κοινώς θεωρούμενα κορόιδα).
Εννοείται πως η απαξίωση της κοινωνίας σαν σύνολο έρχεται πλέον να ολοκληρωθεί με την εξουσιαστική χρησιμοποίησή της. Και μάλιστα όχι του κομματιού των εξουσιαστών αλλά των εξουσιαζόμενων.
Με τους εξουσιαστές όμως τι γίνεται;
Κι εδώ έχουν την απάντηση έτοιμη οι «επαναστάτες», την ονομάζουν «πολιτικές ασπίδες προστασίας». Κι αυτό σημαίνει πολιτικούς μηχανισμούς, κόμματα κλπ. Όπως φαίνεται μάλιστα οι επαναστάτες είναι πολύ πιο επιδέξιοι, αφού θα χρησιμοποιήσουν τους πολύπειρους εξουσιαστές και δεν θα… χρησιμοποιηθούν απ’ αυτούς!!!
Τέλος πάντων. Δικό τους το μαχαίρι, δικό τους και το καρπούζι, αφού μια τέτοια συνθήκη είναι ξένη προς την αναρχία και την απελευθερωτική προοπτική.
Μόνο που η «επαναστατική» πρακτική σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν κατοχυρώνεται από αυθύπαρκτη επαναστατική θεωρία και πρακτική. Αντίθετα, έχουμε μια κατάσταση όπου, με ξένα κόλλυβα, επιχειρείται να γίνει «μνημόσυνο» αλλά και με πλήρη ασυναρτησία λόγου και επιχειρημάτων «τα πρωτοπόρα τμήματα που περνούν πρώτα στην επίθεση» χρησιμοποιούν δανεικές ασπίδες.
O Tempora, O mores!!!
Συσπείρωση Αναρχικών
Δημοσιεύθηκε στο φύλλο 66, Νοέμβριος 2007, της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
http://anarchypress.wordpress.com/2010/01/22
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010
FAU Berlin: Verboten kämpferisch-FAU Βερολινου απαγορευση της δρασης της
Dieser Bericht bietet eine kompletteÜbersicht und versucht, den mehr als weitreichenden Komplex desArbeitskampfes der FAU Berlin und das noch weitergehende jetzigede-facto-Gewerkschaftsverbot und seine Hintergründe möglichstlinear darzustellen. Er resümiert die wichtigsten Geschehnisseim Arbeitskampf chronologisch, bietet Einsichten in dieZusammenhänge, beleuchtet die juristische wie diepolitische/syndikalistische Dimension und lässt die Beteiligtenaus dem Babylon selbst zu Wort kommen, die ihre Sicht noch einmaleindrucksvoll darlegen. Wir hoffen das Fragen, wie das „wozu undwarum das Ganze?“ im Nachhinein klarer gesehen werden können.Am Ende finden sich Verweise auf, und ein Überblick überbereits geplante Ereignisse in und um die Aktionstage der FAU Berlinfür Gewerkschaftsfreiheit. Ein Exklusiv-Beitrag fürIndymedia.
1. Eine Einleitung (und letzter Stand)
2. Am Anfang war das Nichts ..
.2.1. Die Schraube wird angezogen – der Boykott
2.2 ... und dann die einstweilige Verfügung
3. Notizen zu den Akteuren
3.1. Die Rolle von Köhn und der Berliner ver.di
4. Das Verbot – von den Geistern, die sie riefen
4.1. Die Juristische Betrachtung4.2. Eine syndikalistische Betrachtung
4.3. Wer ist hier gelb?4.2.2. Mythos Einheitsgewerkschaft
4.4. Mehr als nur eine Lohnfrage
4.5. Deutsche Traditionen beenden!
5. Der Blick über den Tellerrand – internationale Solidarität
6. Ein Jahr Arbeitskampf im Babylon –ein Rückblick von innen - Ein Beitrag der Babylon-Mitarbeiter ausder Betriebsgruppe
FAU-ΒΕΡΟΛΙΝΟ: απαγορευση των αγωνων της FAU: οι πιο πανω συνδεσμοι αποτελουν μια
καταγραφη των γεγονοτων αναφορικα με την αποφαση μεσω...δικαστηριου να απαγορευτει στην FAU να χρησιμοποιει τον ορο συνδικατο η συνδικατο βασης η οποιοδηποτε προσδιορισμο
που θα περιεχει τον ορο συνδικατο...Επισης το δικαστηριο αποφασισε οτι αν οι αναρχοσυνδικαλιστες της FAU, δεν τηρησουν την απόφαση αυτή θα πληρώνουν ένα πρόστιμο των 250.000 Ευρώ ή θα υποχρεώνονται σε εξάμηνη φυλάκιση!!!Σην ουσια το κρατος μεσω της "ανεξαρτητης" δικαιοσυνης προσπαθει απαγορευσει την λειτουργια της FAU και ουσιαστικα καθε μελλοντικη αποπειρα συνταξης ανεξαρτητου συνδικατου.
Την διαδικασια για την ληψη δικαστικης αποφασης ήταν η διοίκηση του κινηματογράφου Babylon-Mitte, που με αυτό τον τρόπο προσπάθησε εμφανώς να καταστείλει την αυτοοργανωμένη δράση των απασχολούμενών της. Ένα μεγάλο κομμάτι του εργατικού δυναμικού του Babylon-Mitte είναι οργανωμένο στην FAU και υποστηρίζεται στους εργατικούς αγώνες του - για καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας - εδώ και μήνες πετυχημένα από αυτήν.Ολο το ιστορικο της απαγορευσης στην ουσια της δρασης της μικρης σχετικα(σε συγκριση με την CGT στην ισπανια και την CNTστην Γαλλια) αλλα πολυ μαχητικης FAU εχει ως εξης:
Από την 11η Δεκεμβρίου του 2009 η FAU (FAU-B) έχει ουσιαστικά απαγορευτεί ως σωματείο. Η απόφαση λήφθηκε από το περιφερειακό Δικαστήριο του Βερολίνου (Landgericht Berlin) χωρίς ακροαματική διαδικασία. Το FAU-B δεν πληροφορήθηκε καν ότι η εταιρεία Neue Babylon – με την οποία βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη – είχε ξεκινήσει νομικές διαδικασίες εναντίον της.
Η απόφαση του δικαστηρίου αφορά κάτι παραπάνω από την άρση του δικαιώματος της FAU-B να δρα ως σωματείου μέσα στα σινεμά της Babylon. Από το σημείο αυτό δεν έχουν δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται σωματείο! Το παρασκήνιο Η FAU-B και η ομάδα της έχουν αγωνιστεί για τη σύμβαση εργασίας μέσα στον κινηματογράφο της Babylon από τις αρχές του Ιουνίου του 2009.
Αν και ο κινηματογράφος της Babybon χρηματοδοτείται από το κράτος, οι μισθοί ήταν μίζεροι και τα δικαιώματα των εργαζόμενων αγνοημένα. Ένα μεγάλο ποσοστό του προσωπικού του σινεμά οργανώθηκε στη FAU-B. Αυτή ήταν και η πρώτη εργασιακή διαμάχη της μικρής σχετικά FAU-B και προκάλεσε θόρυβο όχι μόνο στο Βερολίνο αλλά σε ολόκληρη τη Γερμανία. Οι αναρχο-συνδικαλιστές σε μία εργασιακή διαμάχη, με ένα αποτελεσματικό μποϋκοτάζ που διέπρεψε στα μμε, με εκτεταμένα και καινούρια αιτήματα, και την συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων (γεγονός που είναι σπάνιο στη Γερμανία) έκαναν εντύπωση στο κοινό.
Όταν η πίεση έφτασε στα ύψη και τα αφεντικά δεν μπορούσαν πλέον να αποφύγουν τις διαπραγματεύσεις, μεσολάβησαν όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και η ver.di (μεγάλο σωματείο στη Γερμανία, κάτω από την ομπρέλα της οργάνωσης των θεσμικών σωματείων, της DGB) και άρχισαν τις διαπραγματεύσεις με τα αφεντικά ακόμα και αν δεν είχαν κανένα μέλος ανάμεσα στο προσωπικό του κινηματογράφου και καμία εντολή από αυτούς. Οι εργαζόμενοι, που ήταν προφανώς εμβρόντητοι, αποκλείστηκαν από τις διαπραγματεύσεις. Ξαφνικά έγινε μία συμφωνία ανάμεσα στη ver.di, τους πολιτικούς και τα αφεντικά να απαλλαγούν από τη FAU-B και να ηρεμήσουν τα πράγματα στο σινεμά. Αλλά το προσωπικό και η FAU-B αρνήθηκαν να σιωπήσουν.
Η Neue Babylon αντέδρασε προσπαθώντας να την κάμψει μέσω μίας μερικής νομικής ισχύος και η ver-di προσπαθώντας να προκαλέσει ζημιά στην εικόνα της FAU. Πρώτα από όλα, το μποϋκοτάζ – μία από τις κύριες μορφές πίεσης της FAU-B – απαγορεύτηκε, και καλλιεργήθηκε αμφιβολία για την ικανότητα του σωματείου να διαπραγματεύεται συμβάσεις (στη Γερμανία η διαπραγμάτευση των συμβάσεων είναι μία προϋπόθεση για να είναι ένα σωματείο ικανό νομικά να έχει συλλογική δράση).
Την ίδια στιγμή η FAU-B είχε και άλλες δικαστικές υποθέσεις σε σχέση με την ελευθερία της έκφρασης. Αλλά η FAU-B δεν υποχώρησε. Αυτό οδήγησε στην τελευταία δικαστική απόφαση, που ουσιαστικά απαγορεύει τη FAU ως σωματείο. Η κατάσταση στη Γερμανία Η FAU-B είχε δηλώσει από καιρό ότι αυτή η δικαστική διαμάχη – όσο μικρή και αν ήταν – δεν αφορούσε μόνο τις συνθήκες εργασίας αλλά και την ελευθερία για οργάνωση. Από το το 1933 στη Γερμανία έχει υπάρξει μικρή παράδοση του μαχητικού συνδικαλισμού. Η ομπρέλα της οργάνωσης της DGB (Γερμανική Συνομοσπονδία Εργαζομένων) έχει ένα πρακτικό μονοπώλιο (κορπορατισμός) το οποίο υποστηρίζεται από το νόμο. Αυτό κάνει δύσκολη την ανάπτυξη άλλων σωματείων.
Η αυτοοργάνωση και η αποκέντρωση μέσα στα σωματεία δεν ενθαρρύνεται και δεν τυγχάνει νομικής προστασίας.
Η συλλογική δράση της FAU-B έδειξε ότι ένα άλλο εναλλακτικό σωματείο είναι δυνατό στη Γερμανία. Τα μεγάλα σωματεία και οι πολιτικοί φοβούμενοι ξαφνικά ότι αυτή η μορφή οργάνωσης θα διαχυθεί σαν φωτιά, δυσαρεστήθηκαν από αυτή την εξέλιξη. Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο το σωματείο της FAU-B απαγορεύτηκε. Η απόφαση του δικαστηρίου συνεπάγεται ότι δεν είναι δυνατή η ίδρυση ενός νομικά αναγνωρισμένου σωματείου στη Γερμανία γιατί – παράδοξα – πρέπει να είσαι νομικά αναγνωρισμένο σωματείο προκειμένου να γίνεις ένα. Η συλλογική δράση χωρίς την επίσημη αναγνώριση του σωματείου πρέπει να περιμένει άκαμπτες νομικές συνέπειες. Σε δύο περιπτώσεις η FAU-B έχει απειληθεί με πρόστιμο 250.000 ευρώ ή ποινές φυλάκισης. Οι Γερμανοί αναρχοσυνδικαλιστές βλέπουν επομένως να απαγορεύονται μία φορά ακόμα μετά το 1914 και το 1933.
Η απόφαση του δικαστηρίου είναι ιδιαίτερα σκανδαλώδης γιατί εγκρίθηκε χωρίς εξέταση με ένα σύνολο ενεργειών χωρίς ακρόαση – δεν επιτράπηκε στην FAU-B να τοποθετηθεί στην υπόθεση της. Αυτό έχει πιθανά να κάνει με το γεγονός ότι στη Γερμανία μπορεί νόμιμα οποιοιδήποτε να αυτοαποκαλούνται σωματείο και ότι οι δικαστικές αρχές ήθελαν να δράσουν μονομερώς. Η Γερμανία έχει περάσει κάποιες συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αλλά έχουν μικρή σημασία γιατί τα μεγάλα συνδικάτα συνεργάζονται στενά με τα αφεντικά και υπαγορεύουν το πως πρέπει να είναι ένα σωματείο. Οι συνδικαλιστές είχαν περισσότερα δικαιώματα κάτω από τον Κάϊζερ στο 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου.
Η κατάσταση στη Γερμανία θυμίζει την Τουρκία, όπου για παράδειγμα τα σωματεία απαγορεύονται συχνά. Η απόφαση του δικαστηρίου μπορεί πιθανά να ανατραπεί. Αλλά η FAU-B παραμένει ρεαλίστρια: όλα είναι πιθανά. Ο πολιτικός φαβοριτισμός είναι διαδεδομένος και οι εξουσίες θα κάνουν παραπέρα προσπάθειες για να σταματήσουν την ανάπτυξη των εναλλακτικών σωματείων. Συνέπειες Οι συνέπειες της δικαστικής απόφασης έχουν ευρύτερη εμβέλεια και θα είναι καταστροφικές αν δεν ανατραπεί. Μία απερίφραστη απαγόρευση της FAU-B ως σωματείου θα έχει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα. Η απόφαση για την FAU-B είναι ουσιαστικά εφαρμόσιμη στη FAU σε ολόκληρη τη Γερμανία. Καθώς θα αποτελέσει προηγούμενο, θα επηρεάσει αυτόματα ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα και τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Οποιαδήποτε εναλλακτική μορφή και αν έχει ένα σωματείο στη Γερμανία, το προηγούμενο αυτό θα την καθιστά αδύναμη στο μέλλον. Αυτή η υπόθεση είναι μία καινοτομία για στη Γερμανία όσον αφορά τη συντριβή των σωματείων.
Η απόφαση επιτρέπει στα αφεντικά να διαπραγματεύονται με τα σωματεία της αρεσκείας τους και να ορίζουν το τι είναι ένα σωματείο. Η αυτοοργάνωση των εργαζόμενων – είτε στο σινεμά της Babylon είτε αλλού – έχει μπλοκαριστεί, και η θέσμιση της φίμωσης της εργατικής τάξης έχει ενταθεί. Η απουσία αλληλεγγύης που επέδειξε η ver.di μέσω της μεσολάβησης τους είναι μία μερική κατηγορία εναντίον τους.
Η απόφαση του δικαστηρίου ίσως ταυτίζεται άμεσα με το ενδιαφέρον της ver.di, αφού έχει ήδη γράψει ότι πρέπει να δράσει ενάντια στην FAU-B, που την βλέπει ανταγωνιστικά.
Αλληλεγγύη
Η μάχη για την ελευθερία των σωματείων μόλις έχει αρχίσει στη Γερμανία. Κάθε κομματάκι αλληλεγγύης χρειάζεται. Φέρτε αυτό το σκάνδαλο στο φως, διαμαρτυρηθείτε μπροστά από τους Γερμανικούς θεσμούς, και απαιτείστε να ανατραπεί η απόφαση και η FAU να αποκτήσει πλήρη δικαιώματα ως σωματείο.
Σας παρακαλούμε εάν μπορείτε να μας βοηθήστε. Οι ιδέες σας είναι καλοδεχούμενες, αλλά εδώ υπάρχουν μερικές προτάσεις:
* διαμαρτυρηθείτε μπροστά από τις Γερμανικές διπλωματικές αποστολές (πρεσβείες, προξενεία) ή άλλους θεσμούς που αντιπροσωπεύουν το Γερμανικό Κράτος,
* στείλτε γράμματα διαμαρτυρίας στις Γερμανικές πρεσβείες στη χώρα σας (και ένα αντίγραφο στη διοίκηση του Babylon Mitte cinema,
* στείλτε φαξ διαμαρτυρίας στο υπεύθυνο δικαστήριο του Βερολίνου. Σχετικές πληροφορίες θα βρείτε στο http://www.fau.org/verbot.
Περιλαμβάνει μία λίστα Γερμανικών διπλωματικών αποστολών, ενδεικτικούς σχετικούς θεσμούς, πρότυπα γραμμάτων διαμαρτυρίας και τα απαραίτητα στοιχεία επικοινωνίας.
Θα εκτιμούσαμε εάν δράστε σύντομα.
Φυσικά η αλληλεγγύη δεν περιορίζεται στην ημερομηνία – μπορεί να εκφραστεί κάθε χρονική στιγμή.
FAU Berlin: Lars Röhm faub5@fau.org +49 1577-8491072www.fau.org.pl/verbot
Get involved: Solidarity is our weapon!Here you find every information you need to support the FAU Berlin.Latest information in: Deutsch Castellano English Français Po Polsku Português Svensk Русский:
Deutsch: fau_berlin_de.pdfCastellano: fau_berlin_sp.pdf English: fau_berlin_en.pdfFrançais: fau_berlin_fr.pdfPo Polsku: fau_berlin_pl.pdfPortuguês: fau_berlin_pt.pdfSvensk: fau_berlin_se.pdfРусский: fau_berlin_ru.pdf
In addition to your own ideas, you can help us by:
Carrying out protest actions in front of German diplomatic missions (embassies, consulates) or other institutions that represent the German state.
Sending protest letters to German embassies in your country, including a CC (if sent by email) or copy (if sent by post) to the management of the Babylon Mitte cinema.
Sending protest faxes to the responsible Berlin court.
Here you find a list of German diplomatic missions. Look if there is an embassy or consulate in your city. This file also includes information on how to contact the embassy in your country. The listed country names are given in German. If you don't understand German, here is a table to find out your country's name in German.Here are German templates for protest letters (engl. translation) you can direct to the German embassy.Contact information of the management of the Babylon Mitte cinema:Fax: +49 - (0)30 - 24727-800E-mail: grossman@babylonberlin.de hackel@babylonberlin.de timothygrossman@kinoundkonzerte.de tgrossman@kinoundkonzerte.deContact information of the responsible court (Landgericht Berlin):Fax: +49 (0)30 90188 - 518Here are German templates for protest letters (engl. translation) you can direct to the Landgericht (court). Here is a form to send a prepared protest mail to the german Foreign Office in Berlin. Your informations will be inserted into a form of the website of the german Foreign Office and send to them.
1. Eine Einleitung (und letzter Stand)
2. Am Anfang war das Nichts ..
.2.1. Die Schraube wird angezogen – der Boykott
2.2 ... und dann die einstweilige Verfügung
3. Notizen zu den Akteuren
3.1. Die Rolle von Köhn und der Berliner ver.di
4. Das Verbot – von den Geistern, die sie riefen
4.1. Die Juristische Betrachtung4.2. Eine syndikalistische Betrachtung
4.3. Wer ist hier gelb?4.2.2. Mythos Einheitsgewerkschaft
4.4. Mehr als nur eine Lohnfrage
4.5. Deutsche Traditionen beenden!
5. Der Blick über den Tellerrand – internationale Solidarität
6. Ein Jahr Arbeitskampf im Babylon –ein Rückblick von innen - Ein Beitrag der Babylon-Mitarbeiter ausder Betriebsgruppe
FAU-ΒΕΡΟΛΙΝΟ: απαγορευση των αγωνων της FAU: οι πιο πανω συνδεσμοι αποτελουν μια
καταγραφη των γεγονοτων αναφορικα με την αποφαση μεσω...δικαστηριου να απαγορευτει στην FAU να χρησιμοποιει τον ορο συνδικατο η συνδικατο βασης η οποιοδηποτε προσδιορισμο
που θα περιεχει τον ορο συνδικατο...Επισης το δικαστηριο αποφασισε οτι αν οι αναρχοσυνδικαλιστες της FAU, δεν τηρησουν την απόφαση αυτή θα πληρώνουν ένα πρόστιμο των 250.000 Ευρώ ή θα υποχρεώνονται σε εξάμηνη φυλάκιση!!!Σην ουσια το κρατος μεσω της "ανεξαρτητης" δικαιοσυνης προσπαθει απαγορευσει την λειτουργια της FAU και ουσιαστικα καθε μελλοντικη αποπειρα συνταξης ανεξαρτητου συνδικατου.
Την διαδικασια για την ληψη δικαστικης αποφασης ήταν η διοίκηση του κινηματογράφου Babylon-Mitte, που με αυτό τον τρόπο προσπάθησε εμφανώς να καταστείλει την αυτοοργανωμένη δράση των απασχολούμενών της. Ένα μεγάλο κομμάτι του εργατικού δυναμικού του Babylon-Mitte είναι οργανωμένο στην FAU και υποστηρίζεται στους εργατικούς αγώνες του - για καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας - εδώ και μήνες πετυχημένα από αυτήν.Ολο το ιστορικο της απαγορευσης στην ουσια της δρασης της μικρης σχετικα(σε συγκριση με την CGT στην ισπανια και την CNTστην Γαλλια) αλλα πολυ μαχητικης FAU εχει ως εξης:
Από την 11η Δεκεμβρίου του 2009 η FAU (FAU-B) έχει ουσιαστικά απαγορευτεί ως σωματείο. Η απόφαση λήφθηκε από το περιφερειακό Δικαστήριο του Βερολίνου (Landgericht Berlin) χωρίς ακροαματική διαδικασία. Το FAU-B δεν πληροφορήθηκε καν ότι η εταιρεία Neue Babylon – με την οποία βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη – είχε ξεκινήσει νομικές διαδικασίες εναντίον της.
Η απόφαση του δικαστηρίου αφορά κάτι παραπάνω από την άρση του δικαιώματος της FAU-B να δρα ως σωματείου μέσα στα σινεμά της Babylon. Από το σημείο αυτό δεν έχουν δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται σωματείο! Το παρασκήνιο Η FAU-B και η ομάδα της έχουν αγωνιστεί για τη σύμβαση εργασίας μέσα στον κινηματογράφο της Babylon από τις αρχές του Ιουνίου του 2009.
Αν και ο κινηματογράφος της Babybon χρηματοδοτείται από το κράτος, οι μισθοί ήταν μίζεροι και τα δικαιώματα των εργαζόμενων αγνοημένα. Ένα μεγάλο ποσοστό του προσωπικού του σινεμά οργανώθηκε στη FAU-B. Αυτή ήταν και η πρώτη εργασιακή διαμάχη της μικρής σχετικά FAU-B και προκάλεσε θόρυβο όχι μόνο στο Βερολίνο αλλά σε ολόκληρη τη Γερμανία. Οι αναρχο-συνδικαλιστές σε μία εργασιακή διαμάχη, με ένα αποτελεσματικό μποϋκοτάζ που διέπρεψε στα μμε, με εκτεταμένα και καινούρια αιτήματα, και την συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων (γεγονός που είναι σπάνιο στη Γερμανία) έκαναν εντύπωση στο κοινό.
Όταν η πίεση έφτασε στα ύψη και τα αφεντικά δεν μπορούσαν πλέον να αποφύγουν τις διαπραγματεύσεις, μεσολάβησαν όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και η ver.di (μεγάλο σωματείο στη Γερμανία, κάτω από την ομπρέλα της οργάνωσης των θεσμικών σωματείων, της DGB) και άρχισαν τις διαπραγματεύσεις με τα αφεντικά ακόμα και αν δεν είχαν κανένα μέλος ανάμεσα στο προσωπικό του κινηματογράφου και καμία εντολή από αυτούς. Οι εργαζόμενοι, που ήταν προφανώς εμβρόντητοι, αποκλείστηκαν από τις διαπραγματεύσεις. Ξαφνικά έγινε μία συμφωνία ανάμεσα στη ver.di, τους πολιτικούς και τα αφεντικά να απαλλαγούν από τη FAU-B και να ηρεμήσουν τα πράγματα στο σινεμά. Αλλά το προσωπικό και η FAU-B αρνήθηκαν να σιωπήσουν.
Η Neue Babylon αντέδρασε προσπαθώντας να την κάμψει μέσω μίας μερικής νομικής ισχύος και η ver-di προσπαθώντας να προκαλέσει ζημιά στην εικόνα της FAU. Πρώτα από όλα, το μποϋκοτάζ – μία από τις κύριες μορφές πίεσης της FAU-B – απαγορεύτηκε, και καλλιεργήθηκε αμφιβολία για την ικανότητα του σωματείου να διαπραγματεύεται συμβάσεις (στη Γερμανία η διαπραγμάτευση των συμβάσεων είναι μία προϋπόθεση για να είναι ένα σωματείο ικανό νομικά να έχει συλλογική δράση).
Την ίδια στιγμή η FAU-B είχε και άλλες δικαστικές υποθέσεις σε σχέση με την ελευθερία της έκφρασης. Αλλά η FAU-B δεν υποχώρησε. Αυτό οδήγησε στην τελευταία δικαστική απόφαση, που ουσιαστικά απαγορεύει τη FAU ως σωματείο. Η κατάσταση στη Γερμανία Η FAU-B είχε δηλώσει από καιρό ότι αυτή η δικαστική διαμάχη – όσο μικρή και αν ήταν – δεν αφορούσε μόνο τις συνθήκες εργασίας αλλά και την ελευθερία για οργάνωση. Από το το 1933 στη Γερμανία έχει υπάρξει μικρή παράδοση του μαχητικού συνδικαλισμού. Η ομπρέλα της οργάνωσης της DGB (Γερμανική Συνομοσπονδία Εργαζομένων) έχει ένα πρακτικό μονοπώλιο (κορπορατισμός) το οποίο υποστηρίζεται από το νόμο. Αυτό κάνει δύσκολη την ανάπτυξη άλλων σωματείων.
Η αυτοοργάνωση και η αποκέντρωση μέσα στα σωματεία δεν ενθαρρύνεται και δεν τυγχάνει νομικής προστασίας.
Η συλλογική δράση της FAU-B έδειξε ότι ένα άλλο εναλλακτικό σωματείο είναι δυνατό στη Γερμανία. Τα μεγάλα σωματεία και οι πολιτικοί φοβούμενοι ξαφνικά ότι αυτή η μορφή οργάνωσης θα διαχυθεί σαν φωτιά, δυσαρεστήθηκαν από αυτή την εξέλιξη. Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο το σωματείο της FAU-B απαγορεύτηκε. Η απόφαση του δικαστηρίου συνεπάγεται ότι δεν είναι δυνατή η ίδρυση ενός νομικά αναγνωρισμένου σωματείου στη Γερμανία γιατί – παράδοξα – πρέπει να είσαι νομικά αναγνωρισμένο σωματείο προκειμένου να γίνεις ένα. Η συλλογική δράση χωρίς την επίσημη αναγνώριση του σωματείου πρέπει να περιμένει άκαμπτες νομικές συνέπειες. Σε δύο περιπτώσεις η FAU-B έχει απειληθεί με πρόστιμο 250.000 ευρώ ή ποινές φυλάκισης. Οι Γερμανοί αναρχοσυνδικαλιστές βλέπουν επομένως να απαγορεύονται μία φορά ακόμα μετά το 1914 και το 1933.
Η απόφαση του δικαστηρίου είναι ιδιαίτερα σκανδαλώδης γιατί εγκρίθηκε χωρίς εξέταση με ένα σύνολο ενεργειών χωρίς ακρόαση – δεν επιτράπηκε στην FAU-B να τοποθετηθεί στην υπόθεση της. Αυτό έχει πιθανά να κάνει με το γεγονός ότι στη Γερμανία μπορεί νόμιμα οποιοιδήποτε να αυτοαποκαλούνται σωματείο και ότι οι δικαστικές αρχές ήθελαν να δράσουν μονομερώς. Η Γερμανία έχει περάσει κάποιες συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αλλά έχουν μικρή σημασία γιατί τα μεγάλα συνδικάτα συνεργάζονται στενά με τα αφεντικά και υπαγορεύουν το πως πρέπει να είναι ένα σωματείο. Οι συνδικαλιστές είχαν περισσότερα δικαιώματα κάτω από τον Κάϊζερ στο 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου.
Η κατάσταση στη Γερμανία θυμίζει την Τουρκία, όπου για παράδειγμα τα σωματεία απαγορεύονται συχνά. Η απόφαση του δικαστηρίου μπορεί πιθανά να ανατραπεί. Αλλά η FAU-B παραμένει ρεαλίστρια: όλα είναι πιθανά. Ο πολιτικός φαβοριτισμός είναι διαδεδομένος και οι εξουσίες θα κάνουν παραπέρα προσπάθειες για να σταματήσουν την ανάπτυξη των εναλλακτικών σωματείων. Συνέπειες Οι συνέπειες της δικαστικής απόφασης έχουν ευρύτερη εμβέλεια και θα είναι καταστροφικές αν δεν ανατραπεί. Μία απερίφραστη απαγόρευση της FAU-B ως σωματείου θα έχει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα. Η απόφαση για την FAU-B είναι ουσιαστικά εφαρμόσιμη στη FAU σε ολόκληρη τη Γερμανία. Καθώς θα αποτελέσει προηγούμενο, θα επηρεάσει αυτόματα ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα και τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Οποιαδήποτε εναλλακτική μορφή και αν έχει ένα σωματείο στη Γερμανία, το προηγούμενο αυτό θα την καθιστά αδύναμη στο μέλλον. Αυτή η υπόθεση είναι μία καινοτομία για στη Γερμανία όσον αφορά τη συντριβή των σωματείων.
Η απόφαση επιτρέπει στα αφεντικά να διαπραγματεύονται με τα σωματεία της αρεσκείας τους και να ορίζουν το τι είναι ένα σωματείο. Η αυτοοργάνωση των εργαζόμενων – είτε στο σινεμά της Babylon είτε αλλού – έχει μπλοκαριστεί, και η θέσμιση της φίμωσης της εργατικής τάξης έχει ενταθεί. Η απουσία αλληλεγγύης που επέδειξε η ver.di μέσω της μεσολάβησης τους είναι μία μερική κατηγορία εναντίον τους.
Η απόφαση του δικαστηρίου ίσως ταυτίζεται άμεσα με το ενδιαφέρον της ver.di, αφού έχει ήδη γράψει ότι πρέπει να δράσει ενάντια στην FAU-B, που την βλέπει ανταγωνιστικά.
Αλληλεγγύη
Η μάχη για την ελευθερία των σωματείων μόλις έχει αρχίσει στη Γερμανία. Κάθε κομματάκι αλληλεγγύης χρειάζεται. Φέρτε αυτό το σκάνδαλο στο φως, διαμαρτυρηθείτε μπροστά από τους Γερμανικούς θεσμούς, και απαιτείστε να ανατραπεί η απόφαση και η FAU να αποκτήσει πλήρη δικαιώματα ως σωματείο.
Σας παρακαλούμε εάν μπορείτε να μας βοηθήστε. Οι ιδέες σας είναι καλοδεχούμενες, αλλά εδώ υπάρχουν μερικές προτάσεις:
* διαμαρτυρηθείτε μπροστά από τις Γερμανικές διπλωματικές αποστολές (πρεσβείες, προξενεία) ή άλλους θεσμούς που αντιπροσωπεύουν το Γερμανικό Κράτος,
* στείλτε γράμματα διαμαρτυρίας στις Γερμανικές πρεσβείες στη χώρα σας (και ένα αντίγραφο στη διοίκηση του Babylon Mitte cinema,
* στείλτε φαξ διαμαρτυρίας στο υπεύθυνο δικαστήριο του Βερολίνου. Σχετικές πληροφορίες θα βρείτε στο http://www.fau.org/verbot.
Περιλαμβάνει μία λίστα Γερμανικών διπλωματικών αποστολών, ενδεικτικούς σχετικούς θεσμούς, πρότυπα γραμμάτων διαμαρτυρίας και τα απαραίτητα στοιχεία επικοινωνίας.
Θα εκτιμούσαμε εάν δράστε σύντομα.
Φυσικά η αλληλεγγύη δεν περιορίζεται στην ημερομηνία – μπορεί να εκφραστεί κάθε χρονική στιγμή.
FAU Berlin: Lars Röhm faub5@fau.org +49 1577-8491072www.fau.org.pl/verbot
Get involved: Solidarity is our weapon!Here you find every information you need to support the FAU Berlin.Latest information in: Deutsch Castellano English Français Po Polsku Português Svensk Русский:
Deutsch: fau_berlin_de.pdfCastellano: fau_berlin_sp.pdf English: fau_berlin_en.pdfFrançais: fau_berlin_fr.pdfPo Polsku: fau_berlin_pl.pdfPortuguês: fau_berlin_pt.pdfSvensk: fau_berlin_se.pdfРусский: fau_berlin_ru.pdf
In addition to your own ideas, you can help us by:
Carrying out protest actions in front of German diplomatic missions (embassies, consulates) or other institutions that represent the German state.
Sending protest letters to German embassies in your country, including a CC (if sent by email) or copy (if sent by post) to the management of the Babylon Mitte cinema.
Sending protest faxes to the responsible Berlin court.
Here you find a list of German diplomatic missions. Look if there is an embassy or consulate in your city. This file also includes information on how to contact the embassy in your country. The listed country names are given in German. If you don't understand German, here is a table to find out your country's name in German.Here are German templates for protest letters (engl. translation) you can direct to the German embassy.Contact information of the management of the Babylon Mitte cinema:Fax: +49 - (0)30 - 24727-800E-mail: grossman@babylonberlin.de hackel@babylonberlin.de timothygrossman@kinoundkonzerte.de tgrossman@kinoundkonzerte.deContact information of the responsible court (Landgericht Berlin):Fax: +49 (0)30 90188 - 518Here are German templates for protest letters (engl. translation) you can direct to the Landgericht (court). Here is a form to send a prepared protest mail to the german Foreign Office in Berlin. Your informations will be inserted into a form of the website of the german Foreign Office and send to them.
Από την Ρωσία μέχρι την Ελλάδα, να τσακίσουμε τον φασισμό παντού
Την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010, η θεσπισμένη δικαιοσύνη καλείται να δικάσει στο μεικτό ορκωτό δικαστήριο Άμφισσας τους αστυνομικούς Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη για την ανθρωποκτονία του μαθητή γυμνασίου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Οι δυο αστυνομικοί το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008 κι ενώ βρίσκονταν σε περιπολία μέσα σε αστυνομικό όχημα στην περιοχή των Εξαρχείων, σταμάτησαν μια παρέα ανήλικων μαθητών και διαπληκτίστηκαν μαζί τους. Ενώ αρχικά υποχώρησαν αργότερα επανήλθαν στο σημείο, πεζοί αυτή τη φορά και αφού έβρισαν τους νεαρούς και τους προκάλεσαν δείχνοντας τα γεννητικά τους όργανα, στη συνέχεια τους έριξαν χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Οι νεαροί δεν διαλύθηκαν και τότε ο Ε. Κορκονέας τράβηξε το υπηρεσιακό του όπλο σημάδεψε και έριξε στους νεαρούς σκοτώνοντας έναν από αυτούς... τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλου. Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν από εκείνη τη στιγμή και μετά είναι λίγο πολύ γνωστά παγκόσμίως.
Η συσσωρευμένη αγανάκτηση και οργή για την προκλητική συμπεριφορά, τις αυθερεσίες, τα εγκλήματα και τις δολοφονίες των ένστολων φρουρών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας κατά τη διάρκεια των ετών της μεταπολίτευσης, μετατράπηκαν σε μια στιγμή σε κοινωνική έκρηξη που απλώθηκε μέσα σε δυο μέρες σε όλη την Ελλάδα. Όμως η κοινωνικη έκρηξη ενάντια στην αστυνομία όχι μόνο εξαπλώθηκε γεωγραφικά αλλά και ποιοτικά. Τα αστυνομικά τμήματα δεν ήταν ο μόνος στόχος, ακολούθησαν αμέσως οι τράπεζες και αργότερα καταλήφθηκαν δημαρχεία και εργατικά κέντρα. Τα πανώ και τα συνθήματα στις πορείες δεν μιλούσαν για την κακή κυβέρνηση, κλείνοντας το μάτι στην αντιπολίτευση, αλλά μιλούσαν ενάντια στις δομές και τους θεσμούς της ίδιας της εξουσίας.
Με άλλα λόγια το γεωγραφικό έυρος που πήραν τα γεγονότα, το αυθόρμητο και ακηδεμόνευτο στοιχείο των κινητοποιήσεων, η αμεσότητα των στόχων όσων συμμετείχαν, αλλά και η πρόταση και η δημιουργικότητα που βγήκε μέσα από τα κατειλημμένα σχολεία, πανεπιστήμια και δημαρχεία, δεν μας επιτρέπουν να μιλάμε απλά για κοινωνική έκρηξη που καταλάγιασε σύντομα, όπως είχε γίνει παλιότερα στην δολοφονία του 15χρονου Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα, αλλά για κοινωνική εξέγερση που άνοιξε δρόμους ελευθερίας και έδωσε μια πνοή ελπίδας σε όλο τον κόσμο.
Όποια κι αν είναι η απόφαση του δικαστηρίου στην Άμφισσα, οι δικαστές και οι ένορκοι θα πρέπει να ξέρουν πως ο θεσμός της αστικής δικαιοσύνης είναι ο θεσμός που αθώωσε από τη χούντα μέχρι σήμερα όλους τους μπάτσους που δολοφόνησαν πολίτες και μετανάστες. Είναι ο θεσμός που καταδικάζει και φυλακίζει για ψύλλου πήδημα τόσους ανθρώπους στα σύγχρονα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών (από τις 13/1/10 βρίσκονται σε απεργία πείνας σχεδόν όλοι οι κρατούμενοι στη φυλακή Γρεβενών), ενώ την ίδια στιγμή προστατεύει όχι μόνο τα όργανα της καταστολής αλλά κυρίως όσους έχουν πρόσβαση στο χρήμα και στην εξουσία.
H κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν αυτή που έκρινε και έβγαλε ετυμηγορία για τους δολοφόνους μπάτσους του Αλέξανδρου αλλά και για το δολοφονικό σύστημα που τους οπλίζει, τους στηρίζει και τους επιβραβεύει. Αυτή η απόφαση πάρθηκε τελεσίδικα και καλά θα κάνει η εξουσία, που άλλαξε χρώμα αλλά κράτησε την ουσία της ακέραιη, να την λάβει υπόψη γιατί στην αντίθετη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα φέρει η αμφισβήτησή της...
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΙΚΑΖΕΙΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
www.resistance2003.gr
Οι δυο αστυνομικοί το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008 κι ενώ βρίσκονταν σε περιπολία μέσα σε αστυνομικό όχημα στην περιοχή των Εξαρχείων, σταμάτησαν μια παρέα ανήλικων μαθητών και διαπληκτίστηκαν μαζί τους. Ενώ αρχικά υποχώρησαν αργότερα επανήλθαν στο σημείο, πεζοί αυτή τη φορά και αφού έβρισαν τους νεαρούς και τους προκάλεσαν δείχνοντας τα γεννητικά τους όργανα, στη συνέχεια τους έριξαν χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Οι νεαροί δεν διαλύθηκαν και τότε ο Ε. Κορκονέας τράβηξε το υπηρεσιακό του όπλο σημάδεψε και έριξε στους νεαρούς σκοτώνοντας έναν από αυτούς... τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλου. Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν από εκείνη τη στιγμή και μετά είναι λίγο πολύ γνωστά παγκόσμίως.
Η συσσωρευμένη αγανάκτηση και οργή για την προκλητική συμπεριφορά, τις αυθερεσίες, τα εγκλήματα και τις δολοφονίες των ένστολων φρουρών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας κατά τη διάρκεια των ετών της μεταπολίτευσης, μετατράπηκαν σε μια στιγμή σε κοινωνική έκρηξη που απλώθηκε μέσα σε δυο μέρες σε όλη την Ελλάδα. Όμως η κοινωνικη έκρηξη ενάντια στην αστυνομία όχι μόνο εξαπλώθηκε γεωγραφικά αλλά και ποιοτικά. Τα αστυνομικά τμήματα δεν ήταν ο μόνος στόχος, ακολούθησαν αμέσως οι τράπεζες και αργότερα καταλήφθηκαν δημαρχεία και εργατικά κέντρα. Τα πανώ και τα συνθήματα στις πορείες δεν μιλούσαν για την κακή κυβέρνηση, κλείνοντας το μάτι στην αντιπολίτευση, αλλά μιλούσαν ενάντια στις δομές και τους θεσμούς της ίδιας της εξουσίας.
Με άλλα λόγια το γεωγραφικό έυρος που πήραν τα γεγονότα, το αυθόρμητο και ακηδεμόνευτο στοιχείο των κινητοποιήσεων, η αμεσότητα των στόχων όσων συμμετείχαν, αλλά και η πρόταση και η δημιουργικότητα που βγήκε μέσα από τα κατειλημμένα σχολεία, πανεπιστήμια και δημαρχεία, δεν μας επιτρέπουν να μιλάμε απλά για κοινωνική έκρηξη που καταλάγιασε σύντομα, όπως είχε γίνει παλιότερα στην δολοφονία του 15χρονου Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα, αλλά για κοινωνική εξέγερση που άνοιξε δρόμους ελευθερίας και έδωσε μια πνοή ελπίδας σε όλο τον κόσμο.
Όποια κι αν είναι η απόφαση του δικαστηρίου στην Άμφισσα, οι δικαστές και οι ένορκοι θα πρέπει να ξέρουν πως ο θεσμός της αστικής δικαιοσύνης είναι ο θεσμός που αθώωσε από τη χούντα μέχρι σήμερα όλους τους μπάτσους που δολοφόνησαν πολίτες και μετανάστες. Είναι ο θεσμός που καταδικάζει και φυλακίζει για ψύλλου πήδημα τόσους ανθρώπους στα σύγχρονα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών (από τις 13/1/10 βρίσκονται σε απεργία πείνας σχεδόν όλοι οι κρατούμενοι στη φυλακή Γρεβενών), ενώ την ίδια στιγμή προστατεύει όχι μόνο τα όργανα της καταστολής αλλά κυρίως όσους έχουν πρόσβαση στο χρήμα και στην εξουσία.
H κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν αυτή που έκρινε και έβγαλε ετυμηγορία για τους δολοφόνους μπάτσους του Αλέξανδρου αλλά και για το δολοφονικό σύστημα που τους οπλίζει, τους στηρίζει και τους επιβραβεύει. Αυτή η απόφαση πάρθηκε τελεσίδικα και καλά θα κάνει η εξουσία, που άλλαξε χρώμα αλλά κράτησε την ουσία της ακέραιη, να την λάβει υπόψη γιατί στην αντίθετη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα φέρει η αμφισβήτησή της...
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΙΚΑΖΕΙΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
www.resistance2003.gr
Από την Ρωσία μέχρι την Ελλάδα, να τσακίσουμε τον φασισμό παντού
Από την Ρωσία μέχρι την Ελλάδα, να τσακίσουμε τον φασισμό παντού
Στην Ρωσία, όπου οι εξουσιαστές έχουν εξαπολύσει ένα μόνιμο στρατιωτικό καθεστώς κατοχής στην Τσετσενία, καιπρόσφατα εξαπέλυσαν πολεμική επίθεση κατά της Γεωργίας,είναι προφανές πως ο ''εσωτερικός εχθρός'' αποτελεί έναν αντίπαλο, που αντιμετωπίζεται με τους πιο σκληρούς όρους.
Καθώς λοιπόν οι ντόπιοι εξουσιαστές ετοιμάζονται να αναβαθμιστούν στην διεθνή πυραμίδα, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και ο ρατσισμός αποτελούν όλο και περισσότερο τις επιλογές τους.
Φασίστες και άτομα που κινούνται στις παρυφές των κατασταλτικών μηχανισμών αποτελούν ένα χρησιμότατο χαρτί.Και φυσικά οι δολοφονίες αναρχικών, αντιφασιστώνκαι ανεξάρτητων ή ενοχλητικών δημοσιογράφων είναι κάθε άλλο παρά πρωτοφανή περιστατικά πλέον.
Στις 16 Νοεμβρίου δολοφονήθηκε άλλος ένας αντιφασίστας, ο Ιβαν Κουτορσκόυ, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα ενεργός αγωνιστής.Είχε δεχθεί παλαιότερα άλλες 3 πολύ σοβαρές από τις οποίες επέζησε από καθαρή τύχη.Εντέλει ακροδεξά αποβράσματα, τον δολοφόνησαν έξω από το σπίτι του με όπλο. Να σημειωθεί, πως υπάρχουν αρκετές φασιστικές οργανώσεις και αρκετοί φασίστες οι οποίοι αναπτύσσουν πολύ συχνά βίαιη και εξουσιαστική δράση.Εκτός των άλλωνέχουν καταγραφεί περιστατικά όπως αποκεφαλισμός ενός ανθρώπου και βιντεοσκόπηση του ανδραγαθήματός τους, κανιββαλισμός μίας γυναίκας, και πολλές επιθέσεις.Επίσης υπάρχουν και άλλες ακροδεξιές και ρατσιστικές οργανώσεις, ενώ έχουν σημειωθεί σοβαρές συμπλοκές μεταξύ πλήθους ακροδεξιών και πορειών ομοφυλλόφιλων. Οι αναρχικοί/ες και αντιφασίστες/στριες απαντούν στον μεταφορικό και κυριολεκτικό κανιββαλισμός των φασιστών με όλα τα απελευθερωτικά μέσα.Έτσι, ξυλοδαρμοί ανθρωποειδών ακροδεξιών, εκδηλώσεις και επιθέσεις είναι ένα κομμάτι της απάντησής τους.
Για τις 19/1 καλέστηκε παγκόσμια μέρα δράσης ενάντια στις δολοφονίες αντιφασιστών και δημοσιογράφων.Με αυτή την αφορμή δηλώνουμε ότι:Οι ακροδεξιές προκλήσεις δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες, και πως μπορεί οι κάθε είδους εξουσιαστές να θέλουν να μετατρέψουν τον πλανήτη σε μία λωρίδα θανάτου και καταπίεσης, αλλά όσο συνεχίζεται ο αγώνας για αναρχία, θα τους στέκεται πάντα εμπόδιο.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ.ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ.ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΠΑΝΤΟΥ-ОТ РОССИИ В ГРЕЦИЮ ФАШИЗМУ ВЕЗДЕ ЗАДУШИТЬ
αναρχική πρωτοβουλία για την ανάληψη δράσης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.gif)
