ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ το 78ο φύλλο (Δεκέμβριος 2008) της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, τις πόλεις και τα νησιά του ελλαδικού χώρου, σε περίπτερα και πρακτορεία εφημερίδων και περιοδικών Από την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008
Σύντροφοι/σσες και φίλοι/ες,
Είναι γνωστή και μη εξαιρετέα η τεχνική της εξουσίας να προβάλλονται ως υπεύθυνα για τα διάφορα δεινά που υφίστανται οι ανθρώπινες κοινωνίες συγκεκριμένα πρόσωπα, που ηγούνται κατά περίπτωση κρατών, τραπεζών, εκκλησιών, κομμάτων, διεθνών πολιτικοστρατιωτικών οργανισμών κ.ο.κ.
Μʼ αυτό τον τρόπο, αφʼ ενός, η κοινωνική δυσφορία αποσυμπιέζεται εύκολα με την αντικατάστασή τους. Αφʼ ετέρου, κατασκευάζεται μια εικόνα δημόσιου λεγόμενου ελέγχου και διαφάνειας, ενώ οι θεσμοί και οι μηχανισμοί ενισχύονται με την προβολή των δυνατοτήτων μιας απρόσκοπτης και εύρυθμης λειτουργίας τους παρά τις όποιες «αναπόφευκτες» μεν, απλά «παραφωνίες» δε, των «σκανδάλων».
Σʼ αυτήν ακριβώς την διαδικασία ανανέωσης εμπίπτει και η αντικατάσταση ενός νόμου, προβαλλόμενου πλέον ως αναχρονιστικού, από ένα νόμο που θα καλύπτει τις εκσυγχρονιστικές ανάγκες του κράτους, που εμφανίζονται αλληλοκαλυπτόμενες με τις κοινωνικές επιθυμίες και απαιτήσεις.
Η συμμετοχή σʼ αυτή τη διαδικασία χαρακτηρίζεται ως η πεμπτουσία του δημοκρατικού διαλόγου, η απόδειξη της ύπαρξης συνειδητών και ενεργών πολιτών. Γιατί απλά ο διάλογος με την εξουσία, σημαίνει και αποδοχή των κανόνων που αυτή έχει επιβάλλει. Σημαίνει την αποδοχή και τον συμβιβασμό με το «αναπόφευκτο πεπρωμένο» της συνύπαρξης εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων, καταπιεστών και καταπιεζόμενων.
Στις περιπτώσεις, όμως, που η κοινωνική απροθυμία για κάτι τέτοιο δεν είναι διόλου αμελητέα, επιδιώκεται το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, αλλά μέσα από «αγωνιστικούς» δρόμους. Τι πιο βολικό θα μπορούσε να υπάρξει από την επίτευξη ακριβώς του ίδιου στόχου με τους όποιους κινητοποιούμενους να πιστεύουν ότι έχουν τραβήξει τον δρόμο της αμφισβήτησης ή ακόμα και της «σύγκρουσης»;
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία του ρόλου της αριστεράς θεσμικής ή «μη», αλλά και μιας αναγνωρισμένης «αντιεξουσίας».
Το παράδειγμα της πρόσφατης κατάθεσης στη βουλή από το υπουργείο «δικαιοσύνης» νομοσχεδίου για τις φυλακές, οι εγκωμιαστικές δηλώσεις του υπουργού για την ευπρέπεια των κινητοποιήσεων, αλλά και οι σχετικές αντιεξουσιαστικές (;) θριαμβολογίες και διαβεβαιώσεις ότι το κράτος γονάτισε (!!!) είναι απλά ενδεικτικές.
Όπως ενδεικτική είναι και η θλιβερή υιοθέτηση της διατύπωσης «αποσυμφόρηση» των φυλακών και όχι βέβαια από αισθητικής απόψεως.
Εκτός και αν ορισμένοι καμώνονται ότι ξεχνούν πόσο σημαντικό είναι για την κάθε εξουσία νʼ αγοράζει χρόνο, πουλώντας ελπίδες, αναγνωρίζοντας μεσολαβητές και ειδικούς. Εκτός και αν ξεχνούν ότι η κάθε εξουσιαστική βιτρίνα «ανθρωπιάς και δικαίου» δεν αργεί να θρυμματιστεί από την ανθρώπινη ανυποταξία.
Κύκλος Σύνταξης
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΦΥΛΑΚΕΣ: Η Πρόσκαιρη Διευθέτηση της Κοινωνικής Σύγκρουσης και οι Εξεγέρσεις που Έρχονται...
Πίσω από τα Κάγκελα
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡIΣΗ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΜΠΡΑΟΥΝ, ΦΙΣΕΡ ΚΑΙ ΚΡΑΦΤ
Εκλογή Ομπάμα: Η κυριαρχία αναδιπλώνεται...
Οι ύαινες της εξουσίας και η κοινωνική βία…
Μαυριτανία
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΙΡΑΚ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Με αφορμή κάποια συνέντευξη
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΜΝΗΜΗΣ: Δεκεμβριανά 1944
Ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2008
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ
http://www.anarchy.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=241&Itemid=1
www.anarchy.gr
Είναι γνωστή και μη εξαιρετέα η τεχνική της εξουσίας να προβάλλονται ως υπεύθυνα για τα διάφορα δεινά που υφίστανται οι ανθρώπινες κοινωνίες συγκεκριμένα πρόσωπα, που ηγούνται κατά περίπτωση κρατών, τραπεζών, εκκλησιών, κομμάτων, διεθνών πολιτικοστρατιωτικών οργανισμών κ.ο.κ.
Μʼ αυτό τον τρόπο, αφʼ ενός, η κοινωνική δυσφορία αποσυμπιέζεται εύκολα με την αντικατάστασή τους. Αφʼ ετέρου, κατασκευάζεται μια εικόνα δημόσιου λεγόμενου ελέγχου και διαφάνειας, ενώ οι θεσμοί και οι μηχανισμοί ενισχύονται με την προβολή των δυνατοτήτων μιας απρόσκοπτης και εύρυθμης λειτουργίας τους παρά τις όποιες «αναπόφευκτες» μεν, απλά «παραφωνίες» δε, των «σκανδάλων».
Σʼ αυτήν ακριβώς την διαδικασία ανανέωσης εμπίπτει και η αντικατάσταση ενός νόμου, προβαλλόμενου πλέον ως αναχρονιστικού, από ένα νόμο που θα καλύπτει τις εκσυγχρονιστικές ανάγκες του κράτους, που εμφανίζονται αλληλοκαλυπτόμενες με τις κοινωνικές επιθυμίες και απαιτήσεις.
Η συμμετοχή σʼ αυτή τη διαδικασία χαρακτηρίζεται ως η πεμπτουσία του δημοκρατικού διαλόγου, η απόδειξη της ύπαρξης συνειδητών και ενεργών πολιτών. Γιατί απλά ο διάλογος με την εξουσία, σημαίνει και αποδοχή των κανόνων που αυτή έχει επιβάλλει. Σημαίνει την αποδοχή και τον συμβιβασμό με το «αναπόφευκτο πεπρωμένο» της συνύπαρξης εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων, καταπιεστών και καταπιεζόμενων.
Στις περιπτώσεις, όμως, που η κοινωνική απροθυμία για κάτι τέτοιο δεν είναι διόλου αμελητέα, επιδιώκεται το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα, αλλά μέσα από «αγωνιστικούς» δρόμους. Τι πιο βολικό θα μπορούσε να υπάρξει από την επίτευξη ακριβώς του ίδιου στόχου με τους όποιους κινητοποιούμενους να πιστεύουν ότι έχουν τραβήξει τον δρόμο της αμφισβήτησης ή ακόμα και της «σύγκρουσης»;
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία του ρόλου της αριστεράς θεσμικής ή «μη», αλλά και μιας αναγνωρισμένης «αντιεξουσίας».
Το παράδειγμα της πρόσφατης κατάθεσης στη βουλή από το υπουργείο «δικαιοσύνης» νομοσχεδίου για τις φυλακές, οι εγκωμιαστικές δηλώσεις του υπουργού για την ευπρέπεια των κινητοποιήσεων, αλλά και οι σχετικές αντιεξουσιαστικές (;) θριαμβολογίες και διαβεβαιώσεις ότι το κράτος γονάτισε (!!!) είναι απλά ενδεικτικές.
Όπως ενδεικτική είναι και η θλιβερή υιοθέτηση της διατύπωσης «αποσυμφόρηση» των φυλακών και όχι βέβαια από αισθητικής απόψεως.
Εκτός και αν ορισμένοι καμώνονται ότι ξεχνούν πόσο σημαντικό είναι για την κάθε εξουσία νʼ αγοράζει χρόνο, πουλώντας ελπίδες, αναγνωρίζοντας μεσολαβητές και ειδικούς. Εκτός και αν ξεχνούν ότι η κάθε εξουσιαστική βιτρίνα «ανθρωπιάς και δικαίου» δεν αργεί να θρυμματιστεί από την ανθρώπινη ανυποταξία.
Κύκλος Σύνταξης
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΦΥΛΑΚΕΣ: Η Πρόσκαιρη Διευθέτηση της Κοινωνικής Σύγκρουσης και οι Εξεγέρσεις που Έρχονται...
Πίσω από τα Κάγκελα
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡIΣΗ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΜΠΡΑΟΥΝ, ΦΙΣΕΡ ΚΑΙ ΚΡΑΦΤ
Εκλογή Ομπάμα: Η κυριαρχία αναδιπλώνεται...
Οι ύαινες της εξουσίας και η κοινωνική βία…
Μαυριτανία
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΙΡΑΚ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
Με αφορμή κάποια συνέντευξη
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΜΝΗΜΗΣ: Δεκεμβριανά 1944
Ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2008
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ
http://www.anarchy.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=241&Itemid=1
www.anarchy.gr
.gif)
