Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

καταληψη γραφειων ΓΣΕΕ




Σήμερα το πρωί στις 8, εργαζόμενοι της Γενικής Συνέλευσης Εξεγερμένων Εργατών κατέλαβαν την έδρα της ιεράς μητρόπολης του κρατικού (και όχι απλώς γραφειοκρατικού) συνδικαλισμού. Η πιο συνταρακτική είδηση είναι ότι μετά από 11 ημέρες, βγήκαν από τις κρυψώνες τους ΠΑΣΚΙτες συνδικαλιστές (κατ' εντολή πιθανότατα του αφεντικού τους, αξιότιμου κ. Παναγόπουλου) προκειμένου να επαναφέρουν τη γραφειοκρατική τάξη και ασφάλεια. Μετά το απαραίτητο κράξιμο απομακρύνθηκαν και επέστρεψαν στις φωλιές τους.
Δ.Π
Νωρις το απογευμα εμφανίστηκαν γύρω στους 50 γραφειοκράτες συνδικαλιστές και οι μπράβοι τους, οι οποίοι αποπειράθηκαν να μπουν στο κατειλλημένο κτήριο της ΓΣΕΕ. Ο κόσμος μέσα από την κατάληψη τους εμπόδισε και τους απομάκρυνε πέρα από τον πεζόδρομο.
Είναι προφανές ότι το κράτος δε μπορεί να χτυπήσει φανερά την κίνηση μας αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, από ότι φαίνεται το παρακράτος έχει αρχίσει να κινητοποιείται προκειμένου να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση.
Έχει καλεστεί συνέλευση στις 18:00 στο κτήριο της ΓΣΕΕ, καλούμε όλους τους εργαζόμενους και όλες τις εργαζόμενες να στηρίξουν αυτή την κίνηση με την παρουσία τους εδώ.
ΑΛΗΤΕΣ ΛΕΡΕΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ
Την ιστορία μας ή θα την καθορίσουμε εμείς ή θα καθοριστεί ερήμην μας
Εμείς, οι χειρώνακτες εργάτες υπάλληλοι, άνεργοι, προσωρινοί, ντόπιοι και μετανάστες, που δεν είμαστε τηλεθεατές και συμμετέχουμε από το Σάββατο βράδυ, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις διαδηλώσεις, στις συγκρούσεις με την αστυνομία, στις καταλήψεις του κέντρου και των γειτονιών, που πολλές φορές χρειάστηκε να παρατήσουμε τη δουλειά μας και τις καθημερινές μας υποχρεώσεις για να βρεθούμε στο δρόμο με τους μαθητές, τους φοιτητές και τους άλλους προλετάριους που αγωνίζονται.
Αποφασίσαμε να καταλάβουμε το κτήριο της γσεε για :
Να το μετατρέψουμε σε χώρο ελεύθερης έκφρασης και συνάντησης των εργατών.
Να διαλύσουμε το μύθο που προωθούν τα ΜΜΕ ότι οι εργάτες ήταν και είναι απόντες από τις συγκρούσεις και ότι η οργή που εκφράζεται αυτές τις μέρες είναι υπόθεση 500 «κουκουλοφόρων», «χουλιγκάνων» και λοιπά παραμύθια, ενώ στην οθόνη και στα παράθυρά τους οι εργάτες ήταν παρόντες ως οι πληγέντες τις σύγκρουσης, την ίδια στιγμή που η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο οδηγεί σε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις οι οποίες από τα ίδια τα ΜΜΕ και τους διαχειριστές τους παρουσιάζονται ως «φυσικό φαινόμενο».
Να στηλιτεύσουμε και να αποκαλύψουμε το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην υπονόμευση της εξέγερσης και όχι μόνο. Η γσεε και όλος ο συνδικαλιστικός μηχανισμός, που τη στηρίζει, δεκαετίες τώρα, υπονομεύουν αγώνες, παζαρεύουν την εργατική μας δύναμη για ψίχουλα, διαιωνίζοντας το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της μισθωτής σκλαβιάς. Ενδεικτική είναι η στάση τους την προηγούμενη Τετάρτη που ακυρώνοντας την προγραμματισμένη απεργιακή πορεία περιορίστηκε στην οργάνωση μιας σύντομης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα φροντίζοντας παράλληλα να διώξει τον κόσμο άρον-άρον από την πλατεία μην τυχόν μολυνθούν οι συγκεντρωμένοι από τον ιό της εξέγερσης.
Να ανοίξουμε για πρώτη φορά αυτό το χώρο- ως συνέχεια του κοινωνικού ανοίγματος που δημιούργησε η εξέγερση- ο οποίος έχει κτιστεί με τις δικές μας εισφορές και από τον οποίο είμαστε αποκλεισμένοι. Γιατί τόσα χρόνια εμπιστευόμαστε την τύχη μας σε κάθε λογής σωτήρες, φτάνοντας να χάσουμε ακόμα και την αξιοπρέπεια μας. Σαν εργαζόμενοι πρέπει να αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να μην αναθέτουμε τις ελπίδες μας σε κανέναν πεφωτισμένο ηγέτη ή «ικανό» αντιπρόσωπο. Πρέπει να αποκτήσουμε φωνή, να βρεθούμε, να μιλήσουμε να αποφασίσουμε και να δράσουμε. Ενάντια στη γενικευμένη επίθεση που βρισκόμαστε. Η δημιουργία συλλογικών αντιστάσεων «από τα κάτω» είναι μονόδρομος.
Να προωθήσουμε την ιδέα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης στους χώρους δουλειάς, τις επιτροπές αγώνα και τις συλλογικές διαδικασίες βάσης καταργώντας τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές.
Τόσα χρόνια καταπίνουμε τη μιζέρια, τη ρουφιανιά και τη βία στη δουλειά. Συνηθίσαμε να μετράμε τους σακατεμένους και τους νεκρούς μας- γεγονότα που βαφτίζονται «εργατικά ατυχήματα». Συνηθίσαμε να μετράμε και ν’ αδιαφορούμε για τους μετανάστες- ταξικούς αδελφούς μας- που δολοφονούνται. Κουραστήκαμε να ζούμε με το άγχος της εξασφάλισης του μισθού, των ενσήμων και μιας σύνταξης που φαντάζει όνειρο απατηλό.
Όπως παλεύουμε ώστε να μην αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια των αφεντικών και των συνδικαλιστών αντιπροσώπων έτσι δε θ’ αφήσουμε στα χέρια του κράτους και των δικαστικών μηχανισμών του κανένα από τους συλληφθέντες εξεγερμένους.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Εργατική συνέλευση στο «απελευθερωμένο»κτήριο της γσεε

Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών