Η σιωπηλή αποδοχή των προκαταρκτικών κατασταλτικών κινήσεων, που αφορούσαν τουλάχιστον 900 «φιλικές» ανακρίσεις στις οποίες προχώρησαν οι διωκτικές αρχές και προηγήθηκαν της περίφημης «εξάρθρωσης» της Ε.Ο. 17Ν είναι ενδεικτικές. Οι διαμαρτυρίες της λεγόμενης επίσημης αριστεράς τότε ήταν ανύπαρκτες ή το πολύ πολύ χλιαρές. Το ίδιο συνέβη εκ μέρους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ενώ την οριστική επιβεβαίωση του αριστερού συναινετικού πνεύματος στο προαναγγελλόμενο τέλος του «θρύλου» της 17Ν, έδωσαν επιφανείς σύνδεσμοι αντιδικτατορικών οργανώσεων, που απαίτησαν απλά να μη συνδεθούν ιδεολογικά με την μεταπολιτευτική συνέχεια πρακτικών, που είχαν επιλεγεί κατά την διάρκεια της χούντας.
Υπάρχουν, λοιπόν, διαφορές από τότε; Σαφώς και υπάρχουν. Ιδιαιτερότητες, που πρέπει να καταγραφούν, καθώς κατά πως φαίνεται θα σημαδέψουν την συνέχεια και προδιαγράφουν τις δυσμενείς επιπτώσεις στο πεδίο των κοινωνικών συγκρούσεων τουλάχιστον από αναρχικής σκοπιάς.
Μάλλον, λοιπόν, δεν μπορεί να προκαλεί έκπληξη σε κανένα η πρόθεση εκπροσώπων της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ να θέσουν θέμα στην συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, ώστε να διοργανωθεί πορεία καταδίκης του φαινομένου της «τρομοκρατίας» με την συμμετοχή της ΓΣΕΕ ή του ΔΣΑ. Από κοντά και αρθρογράφοι της Ελευθεροτυπίας που στηλιτεύουν με παρρησία την καθυστέρηση στο συγκεκριμένο ζήτημα: «Εδώ και χρόνια η Αριστερά έπρεπε να έχει κατέβει σε διαδηλώσεις κατά των «τρομοκρατικών» χτυπημάτων, των φόνων και του εγκλήματος που φορεί «πολιτική» λεοντή… Το ίδιο καθαρά όσο κι όταν διαδηλώνει κατά της καταστολής. Τα υπόλοιπα απλώς τρέφουν όσους την προβοκάρουν ποικιλοτρόπως» (Ελευθεροτυπία 30/10/09, Στάθης Σταυρόπουλος).
Την ίδια στιγμή η Αυριανή με το πρωτοσέλιδο της ζητά να δοθεί Αμνηστία στην 17Ν και στις υπόλοιπες ένοπλες οργανώσεις, ώστε «να δοθεί τέλος στον νέο κύκλο αίματος που έχει ανοίξει»…
Ο Τσίπρας, λοιπόν από την πρώτη στιγμή δεν άφησε περιθώρια παρανοήσεων για το εύρος των συναινετικών προθέσεων με δηλώσεις στις οποίες χαρακτήριζε τους «τρομοκράτες» εχθρούς της κοινωνίας, ενώ ανάλογα ήταν και τα πρωτοσέλιδα της Αυγής, που στήριξαν με κάθε τρόπο την γραμμή απαξίωσης της «νέας τρομοκρατίας» ταυτίζοντάς την με το «οργανωμένο έγκλημα».
Επίσης συναινετικός εμφανίσθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στις αναγγελίες του υπουργού «προστασίας του πολίτη» για κατάργηση της εξωτερικής φρουράς των αστυνομικών τμημάτων και την ενίσχυση βέβαια της αστυνόμευσης της ευρύτερης περιοχής γύρω από αυτά, ενώ το χάπι χρυσώθηκε όταν ο Χρυσοχοΐδης υποσχέθηκε ότι τα όργανα της τάξης θα έχουν την υποχρέωση να επιδεικνύουν την υπηρεσιακή τους ταυτότητα κατά την διάρκεια εξακρίβωσης στοιχείων, δηλώνοντας τέλος «ανοικτός» στην σύγκληση διακομματικής επιτροπής για τα θέματα που αφορούν την ελληνική αστυνομία.
Άλλο τόσο ενδεικτική ήταν και η γενική πρόβα του έργου ΣΥΡΙΖΑ και Συναίνεση που ανέβηκε στην πλατεία Εξαρχείων με αφορμή τις προσαγωγές συμμετεχόντων (ανάμεσα τους και ο Δ. Παπαχρήστος, εκφωνητής του ραδιοφωνικού σταθμού κατά την κατάληψη του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του ’73) σε παρουσίαση βιβλίου, ύστερα από επίθεση ατόμων με πέτρες και ξύλα σε πεζή περιπολία σε άλλο σημείο της ευρύτερης περιοχής.
Ο «έξαλλος» νέος υπουργός ανασφάλειας του πολίτη με την «αυθαιρεσία» των αστυνομικών οργάνων «καρατόμησε» τον επικεφαλής της ΕΛ.ΑΣ. που ούτως ή άλλως περίμενε την αντικατάσταση του, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε την ικανοποίησή του.
Ο «αγώνας», λοιπόν «τώρα δικαιώνεται» για την Συριζαίικη αριστερά στην οποία στεγάζεται ένα μεγάλο μέρος της πάλαι ποτέ εξω-κοινοβουλευτικής αριστεράς. Μην ξεχνάμε την προέλευση του Σ. Βούγια νυν υφυπουργού δημόσιας τάξης, αλλά και την πρόταση να αναλάβει το συγκεκριμένο πόστο η Μαρία Δαμανάκη.
Είναι, λοιπόν, φανερό ότι οι προηγούμενες εμπειρίες κατασταλτικών μεθοδεύσεων δεν λαμβάνονται απλά υπ’ όψιν από τους τωρινούς διαχειριστές των κρατικών υποθέσεων, αλλά αποτελούν και το εφαλτήριο των νέων. Όπως είναι φανερό πως αυτοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για την καταστολή είναι οι ίδιοι που προσυπογράφουν την ατζέντα καταστολής.
Όσο μας αφορά δεν είχαμε ποτέ την παραμικρή αυταπάτη για τον ρόλο των «αντιστασιακών» αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ και τις αγνές τους προθέσεις να στηρίξουν τις κρατικές υποθέσεις. Ούτε, όμως, έχουμε καμία αυταπάτη σε ποιανού μύλο νερό ρίχνουν εσχατολογικού τύπου προτροπές για «πόλεμο εναντίον όλων», εκφράσεις άπλετης περιφρόνησης κάθε δυνατότητας κοινωνικών συνθέσεων, αλλά και συστηματικής παραμόρφωσης κάθε μορφή κατατεθειμένης κοινωνικής ανταποδοτικότητας απέναντι στην βία της εξουσίας.
(Δημοσιεύτηκε από Συσπείρωση Αναρχικών)
ΠΗΓΗ:http://anarchypress.wordpress.com/2009/11/02/
.gif)
