ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ -ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ CGT ΣΤΗΝ ΜΑΛΑΓΑ.*

Αγαπητοί συνάδελφοι.
Αποδεχτήκαμε την πρόσκληση της CGT και ήρθαμε στο συνέδριο στη Μάλαγα για δύο λόγους:
- Πρώτον, για να μεταφέρουμε στους αγωνιστές της CGT τις εμπειρίες μας από τις προσπάθειες συνδικαλιστικής οργάνωσης και από τους αγώνες που έχουμε στο δικό μας κλάδο και στη δική μας χώρα. Για να ακούσουμε ταυτόχρονα τις δικές σας εμπειρίες, τις εμπειρίες των συνδικάτων και των ομοσπονδιών της CGT, τις εμπειρίες του ισπανικού εργατικού κινήματος.
- Και δεύτερον, για να προωθήσουμε την ιδέα της εργατικής αλληλεγγύης και αδελφοσύνης, την ιδέα της ενότητας των εργατικών κινημάτων απ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης. Και ιδιαίτερα εκείνων των ρευμάτων μέσα στο εργατικό κίνημα που προωθούν τον ταξικό μαχητικό συνδικαλισμό.
Συνάδελφοι,
Τα αφεντικά και οι κυβερνώντες βρήκαν μια καινούργια καραμέλα για να μας στριμώξουν, μιλάνε για «την κρίση που μας απειλεί». Για ποια κρίση όμως μιλούν;; Εμείς οι εργαζόμενοι, χρόνια τώρα, σε κρίση βρισκόμαστε. Τόσα χρόνια, τα αφεντικά δε μοιράστηκαν μαζί μας τα κέρδη τους. Τώρα, δε θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους.
Σε αυτό που λένε κρίση, εμείς βλέπουμε την προσπάθειά τους να πετσοκόψουν ακόμη περισσότερο τα εργατικά δικαιώματα (συμπίεση μισθών, εντατικοποίηση της εργασίας, απολύσεις ώστε να κάνουν τη δουλειά τους με όσο το δυνατόν λιγότερο προσωπικό).

Οι εργοδότες μας ζητάνε να υποταχθούμε στο ρεαλισμό του κέρδους και της αγοράς. Εμείς τους απαντάμε, πόσο ρεαλιστικό είναι να προσπαθεί σήμερα ένας άνθρωπος να ζήσει με 700 ευρώ (τόσο είναι ο κατώτερος μισθός); Πόσο ρεαλιστικό είναι να μας λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για κοινωνικές δαπάνες, τη στιγμή που χαρίστηκαν 28 δις. στις τράπεζες για να αποφύγουν την κατάρρευση; Τι ρεαλισμός είναι αυτός σύμφωνα με τον οποίο ο/η εργαζόμενος/-η πρέπει να ζει με το φόβο της απόλυσης;
Εμείς επιμένουμε: τα δικαιώματά μας πρώτα από όλα, πάνω από όλα. Αντιστεκόμαστε στις αντεργατικές πολιτικές των εργοδοτών, των κυβερνήσεων, της Ε.Ε. Παλεύουμε για νέες κατακτήσεις. Στις διαδηλώσεις φωνάζουμε ένα χαρακτηριστικό σύνθημα: «Τα αφεντικά μιλάνε για κέρδη και ζημιές – Εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές».
- Την τελευταία περίοδο, το Συνδικάτο μας έδωσε μάχη σε χώρους δουλειάς κόντρα στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Αντιπάλεψε απολύσεις. Παρενέβη ώστε να τηρείται η κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και να αμείβονται οι συνάδελφοι όπως πρέπει και όχι λιγότερο.
- Αυτές τις μέρες υπογράφεται η πανεθνική Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για το 2009. Τα όσα οι εργοδότες αποδέχονται και υπογράφουν αποτελούν για μας μια επιτυχία. Δεν πρόκειται για κάτι τεράστιο σε επίπεδο αυξήσεων, αλλά είναι ένα ακόμη λιθαράκι στο οικοδόμημα της Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης. Προσθέτονται σε αυτά που έχουμε κατοχυρώσει από τις προηγούμενες χρονιές.
- Παλέψαμε μαζί με άλλα συνδικάτα ενάντια στις συνδικαλιστικές διώξεις που τα τελευταία χρόνια πυκνώνουν. Στις 12 Ιούνη συνεχίζεται το Εφετείο για το συνάδελφο Δημήτρη Πουλόπουλο, στέλεχος του συνδικάτου μας που διώχτηκε ποινικά και καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 10μηνη φυλάκιση με 3ετή αναστολή. Το «έγκλημά» του ήταν ότι στάθηκε αλληλέγγυος, μαζί με συναδέλφους από διάφορους κλάδους, σε απολυμένο καθηγητή από ιδιωτικό Κέντρο Εκμάθησης Ξένων Γλωσσών. Πιστεύουμε ότι ο συνάδελφός μας θα απαλλαγεί από το Εφετείο και αυτό θα είναι νίκη όλου του εργατικού κινήματος. ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ.
- Συμμετείχαμε με όλες μας τις δυνάμεις στη νεολαιίστικη εξέγερση που ξέσπασε με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή από την αστυνομία. Η δολοφονία που έγινε στο κέντρο της Αθήνας, λίγα μέτρα από τα γραφεία του σωματείου μας αποτέλεσε «τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι». Η οργή, κατά κύριο λόγο, της νεολαίας και δευτερευόντως των εργαζομένων βγήκε στους δρόμους. Διαδηλώσεις, συγκρούσεις με την αστυνομία, καταλήψεις δημόσιων κτιρίων (δημαρχεία, πολιτιστικά κέντρα κλπ).
Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία τις καυτές μέρες του Δεκέμβρη στήριξε την κυβέρνηση και την αστυνομία και όχι τη νεολαία. Τέσσερις μέρες μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή, στις 10/12/08 είχε προκηρυχθεί γενική απεργία. Τις τέσσερις αυτές μέρες, σε όλες τις πόλεις γίνονταν διαδηλώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία. Την παραμονή της απεργίας, ο πρωθυπουργός ζήτησε από τη ΓΣΕΕ να αναστείλει το απεργιακό συλλαλητήριο για να αποφευχθούν νέα «έκτροπα» στο κέντρο της Αθήνας. Η ΓΣΕΕ έτρεξε να υπακούσει. Μετά από λίγες μέρες το κτίριο της ΓΣΕΕ καταλήφθηκε από εργαζόμενους και για 3 μέρες γίνονταν εκεί μέσα ανοιχτές εκδηλώσεις και συνελεύσεις.
Το ΠΑME, το συνδικαλιστικό ρεύμα που επιρρεάζεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα, την ημέρα της απεργίας έκανε πορεία μακριά από τους υπόλοιπους διαδηλωτές σε μη κεντρικούς δρόμους (ουσιαστικά και αυτό υπάκουσε στην κυβέρνηση). Το ΠΑME και το ΚΚΕ υπονόμευε συνεχώς το κίνημα της νεολαίας, χαρακτήριζε τη νεολαία που συγκρούονταν «προβοκάτορες» και ότι «σκοτεινά κέντρα να βρίσκονται πίσω τους». Η κυβέρνηση και η αστυνομία έδωσε πολλές φορές συγχαρητήρια στο ΠΑME και στο ΚΚΕ για την «υπεύθυνη στάση τους».
Κάποια πρωτοβάθμια σωματεία πήραμε την πρωτοβουλία και οργανώσαμε απεργιακή διαδήλωση στις 10/12/08, σπάζοντας στον δρόμο την τρομοκρατία και τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης και της αστυνομίας.
- Συμμετείχαμε από την πρώτη στιγμή στο κίνημα που αναπτύχθηκε για να καταδικαστεί η δολοφονική επίθεση με βιτριόλι στο πρόσωπο που δέχθηκε η καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, εξαιτίας της συνδικαλιστικής της δράσης. Σήμερα, λειτουργεί ένας πανελλαδικός συντονισμός 93 πρωτοβάθμιων σωματείων που παίρνει πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα (διαδηλώσεις, εκδηλώσεις, συγκέντρωση χρημάτων, έκδοση ενημερωτικού υλικού, στήριξη του σωματείου των καθαριστριών κλπ). Υπάρχει παράλληλα, ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης από Επιτροπές και Κινήσεις, που καθημερινά οργανώνει παρεμβάσεις. Έγιναν πολλές καταλήψεις σε κτίρια τοπικών εργατικών κέντρων, σε όλη τη χώρα, για να καταγγελθεί η στάση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που δε στηρίζει τον αγώνα των καθαριστριών και δεν εκφράζει αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Αξίζει να αναφέρουμε ότι, το ΠΑME έχει αδιαφορήσει για την υπόθεση αυτή. Τo ΠΑME εκφράζει την αλληλεγγύη του μόνο στα μέλη του.
Όπως έχει διαμηνύσει και η συναδέλφισσα Κωνσταντίνα από το δωμάτιο του νοσοκομείου, «η καλύτερη αλληλεγγύη σε μένα, είναι να καταργηθεί το δουλεμπόριο και η επισφαλής εργασία». Αυτός είναι ο κύριος στόχος του κινήματος αλληλεγγύης: Να πάψουν να υπάρχουν οι δουλεμπορικές εργολαβικές εταιρείες – σταθερή και πλήρης δουλειά για όλους!
Συνάδελφοι,
Το συνδικάτο μας έχει σαν αρχή του την κοινή δράση με όλα τα ρεύματα του εργατικού κινήματος. Επιδιώκει όμως τη συγκρότηση ενός ρεύματος ταξικού μαχητικού συνδικαλισμού. Γι’ αυτό κινείται δραστήρια για τη συνεύρεση και τις κοινές πρωτοβουλίες με τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που βρίσκονται σε μια αντίστοιχη κατεύθυνση.
Αυτό προωθούμε στα πλαίσια του ελληνικού εργατικού κινήματος, αυτό προωθούμε, όσο οι μικρές μας δυνάμεις το επιτρέπουν, και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Θεωρούμε πολύ σημαντικές τις επαφές με τη CGT (και τις ελευθεριακές εργατικές συνομοσπονδίες από άλλες χώρες π.χ. Γαλλία, Σουηδία κ.ά.). Θεωρούμε σημαντικό να έρθουμε σε επαφή με τα γαλλικά SUD, τα ιταλικά COBAS και κάθε άλλο συνδικάτο που έχει έναν αγωνιστικό και ριζοσπαστικό προσανατολισμό.
Τελειώνοντας να σας ευχαριστήσουμε και πάλι για την πρόσκληση.
Από την Μάλαγα, την πόλη με τη μεγάλη παράδοση εργατικών και αντιφασιστικών αγώνων, ας βροντοφωνάξουμε: «ΚΑΤΩ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ – ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ».


*Το χαιρετιστήριο μοιράστηκε, μαζί με άλλα κείμενα του Συλλόγου,
στους εκατοντάδες συνέδρους και ξένους αντιπροσώπους.
Ένα μέρος απ’ αυτό διαβάστηκε, από το βήμα του συνεδρίου,
από μέλος της αντιπροσωπείας του του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής που πήγε στη Μάλαγα