«Αυτοί που έζησαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη, αυτοί που γνώρισαν τη βία των μηχανισμών, αυτοί που έζησαν τη σκληρότητα του κελιού, με ή χωρίς ποινή, αυτοί που ξέρουν ότι ο μόνος δρόμος για την ελευθερία είναι η αντίσταση, αυτοί που αντιδρούν στη δικαστική αυθαιρεσία και τη φρίκη της, είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν και θα σταθούν στο πλευρό μου.»
(απόσπασμα από το τελευταίο γράμμα του απεργου πείνας Θ. Ηλιόπουλου)
6 δεκεμβρη 2008: Ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικών. Ο ασκός του αιόλου ανοίγει, ταραχές και επεισόδια ξεσπούν από χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας. Στα επόμενα εικοσιτετράωρα η μορφή και η ένταση της οργής παίρνουν χαρακτηριστικά γενικευμένης εξέγερσης. Σχεδόν αμέσως μηνύματα και κινήσεις αλληλεγγύης φτάνουν από πολλά μέρη του κόσμου. Οι κρατικοί μηχανισμοί ανημποροι να ελέγξουν και να κατευνάσουν τα εξοργισμένα πλήθη, προχωρούν σε εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις. 67 άτομα προφυλακίζονται, οι περισσότεροι απο τους οποίους διώκονται με τον τρομονόμο. Ανάμεσα τους μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι και μετανάστες.
18 δεκέμβρη 2008: Σε αυτό το γενικευμένο κλίμα κρατικής καταστολής συλλαμβάνεται και επειτα από μερικές μέρες προφυλακίζεται και ο Θ. Ηλιόπουλος. Παρόλες τις αντιφάσεις του κατηγορητηρίου, τις δηλώσεις αυτοπτών μαρτύρων ότι ο Ηλιόπουλος δεν συμμετείχε στα επεισόδια και το γεγονός ότι οι μόνοι μάρτυρες κατηγορίας είναι δύο αστυνομικοί ο Ηλιόπουλος παραμένει προφυλακισμένος στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού για 61/2 μήνες.
10 Ιουλίου 2009: Ο Θ. Ηλιόπουλος ξεκινά απεργία πείνας. Μια μέρα πριν το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απέριψε την αίτηση αποφυλάκισής κρίνοντας οτι είναι «επικίνδυνος για τη δημοκρατία» και αποφάσισε την συνέχιση της προφυλάκισης του για τους επόμενους τουλάχιστον έξι μήνες.
Μπροστά σε αυτόν τον εμπαιγμό των δικαστικών και κρατικών μηχανισμών η απάντησή μας είναι απλή και ξεκάθαρη: Θα μας βρούν μπροστά τους. Όσο ποινικοποιούνται και διώκονται τα αγωνιζόμενα και καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, όσο στενεύει ο κλοιός γύρω από καταλήψεις, στέκια και άλλους απελευθερωμένους χώρους απο κρατικούς και παρακρατικούς ιθύνοντες, όσο μεθοδεύονται νέα κατασταλτικά μέτρα (ποινικοποίηση της κουκούλας. άρση του πανεπιστημιακού ασύλου, αρση του απορρήτου τηλεπικοινωνιών, ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης στο Διαδίκτυο, κάμερες κ.λ.π.), όσο οι μετανάστες στοχοποιούνται ως εσωτερικός εχθρός και στοιβάζονται στα συγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η δράση μας θα ανθίζει...
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ
όλα συνεχίζονται..
Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου
http://protovouliaxalandriou.blogspot.com/
.gif)
