Μετά την εξέγερση που ακολούθησε τις προηγούμενες εκλογές στο Ιράν, εκατομμύρια Ιρανοί και Ιρανές βρίσκονται πάλι στον δρόμο ενάντια στο θεοκρατικό και δικτατορικό καθεστώς του Ιράν που έχει πνίξει κάθε ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Είμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στον αγώνα όλων εκείνων των ανθρώπων που παλεύουν για πολιτικά δικαιώματα, ισότητα και ελευθερίες σε μια κοινωνία που τις στερούν παντελώς κάθε δικαίωμα. Η αμερικανική ιμπεριαλιστική πολιτική και εχθρότητα απέναντι στο Ιράν και οι «ευαισθησίες» της Δύσης δεν μας εμποδίζουν να βλέπουμε τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων στο Ιράν, τις δολοφονίες διαδηλωτών, τους βασανισμούς των γυναικών και την βαρβαρότητα του καθεστώτος.
N.A
Η εξέγερση στο Ιράν, μετά τις παρατυπίες στις προηγούμενες εκλογές, είχε ήδη κάνει ορατή τη μαζική αμφισβήτηση του θεοκρατικού και δικτατορικού καθεστώτος.Οι διαδηλωτές και οι διαδηλώτριες που διεκδίκησαν δικαιώματα κι ελευθερίες, αντιμετωπίστηκαν με άγρια καταστολή, βασανιστήρια, ακόμα και δολοφονίες.
Αυτές τις μέρες ξαναβρίσκονται στο δρόμο χιλιιάδες πολίτες του Ιράν, γιατί ασφυκτιούν κάτω από αυτό το καθεστώς που τούς στερεί κάθε δικαίωμα (ιδαίτερα από τις γυναίκες). Και πάλι το καθεστώς των μουλάδων αντιμετωπίζει τις συνεχιζόμενες κνητοποίήσεις με ωμή βία. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι ώρα να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους εξεγερμένους. Ο λαός του Ιράν έχει ανάγκη την αλληλεγγύη των κινημάτων, και όχι τα κροκοδείλια δάκρυα της Δύσης, η οποία συνεχίζει να τον απειλεί με πόλεμο.
- Αλληλεγγύη στην Ιρανική εξέγερση
- Να σταματήσει η σφαγή - Να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας Τρίτη 5 Γενάρη, 6 μ.μ στο φάρο Ψυχικού και πορεία προς την Ιρανική πρεσβεία
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
Συγκέντρωση έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού
Σύντροφοι που πρωτοβουλιακά οργάνωσαν την συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού για το βράδυ της πρωτοχρονιάς έκαναν σχετική ενημέρωση στην Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών για Ενιαίο Πολυμορφικό Κίνημα της Τετάρτης 30/12. Συζητήθηκε το θέμα και η πρωτοβουλία των συντρόφων αποφάσισε να καλέσει έκτακτη συνέλευση για αύριο, Πέμπτη 31/12 στις 17:00 στο Πολυτεχνείον (κτίριο Γκίνη) για τον συντονισμό της συγκέντρωσης.
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΕΚΕΙ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ
Αλληλέγυοι-ες
υστερογραφο:
«Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω "και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω" ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταματήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τους επάνω σε αδύναμους ανθρώπους.»
Κατερίνα Γκουλιώνη (20 μέρες πριν βρεθεί νεκρή κατά τη μεταγωγή της στις φυλακές της Κρήτης)
Για μας το κλίμα δεν είναι εορταστικό, δεν υπάρχει «κοινωνική γαλήνη», και οι φιέστες για την αλλαγή του χρόνου τους δεν μας εντυπωσιάζουν, αλλά μας προκαλούν αποστροφή.
Η καταστολή εντείνεται, μετανάστες βασανίζονται, απελαύνονται και δολοφονούνται, αυτοοργανωμένοι χώροι στοχοποιούνται, είτε από το κράτος είτε από παρακρατικούς, γίνονται «προληπτικές» συλλήψεις, αναίτιοι ξυλοδαρμοί, προς τέρψιν του τρομολάγνου τηλεοπτικού κοινού που ανυπομονεί να ξεχυθεί στους στολισμένους δρόμους του κέντρου για να ψωνίσει ευτυχία σε πλαστικές σακούλες.
Λευτεριά σ' όσους είναι στα κελιά
http://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=20228
Πολιτικό άσυλο και καμία δίωξη στον Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα Ridvan Celik (Rido) Τώρα !
Ο Ridvan Celik (Rido) συνελήφθη στις 6/12 όταν μια ομάδα 20-25 συντρόφων, απο την κατάληψη Ευαγγελισμού κατευθυνόταν προς την προσυγκέντρωση της πορείας για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου από την ΕΛ.ΑΣ. διασχίζοντας το πάρκο Θεοτοκοπούλου. Εκεί με συμμορίτικο τρόπο 2 διμοιρίες ΜΑΤ μαζί με ασφαλίτες τους περικύκλωσαν με το πρόσχημα του “προληπτικού έλεγχου” κάνοντας τέσσερις συλλήψεις, ανάμεσα τους και ο Rido.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&from_admin=1&article_id=1112536
"O Ridvan Celik (Rido) ήρθε στην Ελλάδα ως πολιτικός πρόσφυγας το 1991,σε ηλικία 22 ετών. Επέλεξε να αυτοεξοριστεί όταν αναγκάστηκε από το φασιστικό τουρκικό καθεστώς να καταταγεί και να πολεμήσει ενάντια στους Κούρδους αντάρτες του PKK. Το 2002 το τουρκικό κράτος τον διέγραψε από πολίτη του, αφού για 11 χρόνια ήταν “ανυπότακτος”.
Κατέθεσε από τότε δύο φορές αίτηση πολιτικού ασύλου χωρίς να γίνει δεκτή από το ελληνικό κράτος. Έκτοτε ζούσε σε ημιπαράνομο καθεστώς, αφού χωρίς χαρτιά ανά πάσα στιγμή κινδύνευε με σύλληψη και απέλαση.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=111206
O Rido κρατήθηκε από τη σύλληψη του στις 6/12 στη Γ.Α.Δ. Ηρακλείου μέχρι τα ξημερώματα της Πέμπτης 24/12. Το ελληνικό κράτος τον μετέφερε εν το "μέσω της νυκτός" αεροπορικώς και εντελώς απροειδοποίητα στην Αθήνα και στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη ώστε να δρομολογήσει την απέλασή του στη Τουρκία
Η ενδεχόμενη απέλασή του, αν τυχόν ταυτοποιηθεί και γίνει αποδεκτός από τις τουρκικές διπλωματικές αρχές θα θέσει τη ζωή του σε σοβαρό κίνδυνο (σοβαρές ποινικές διώξεις για λιποταξία, παρατεταμένη φυλάκιση και υποβολή σε ανακριτικές μεθόδους, καθώς και ο εξαναγκασμός του σε υποχρεωτική στράτευση).
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1115879
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1115879#111597
Ενημέρωση-συζήτηση για την υπόθεση του Ridvan Celik:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1116909#1116909
Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009
Καναδάς: Συνεχίζονται οι επιθέσεις στην ολυμπιακή φλόγα
Τη Δευτέρα 28 Δεκέμβρη ακόμη μια αντι-ολυμπιακή δράση ήρθε να προστεθεί στις πολλές που λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρη την επικράτεια του Καναδά, κατά την μεταφορά της ολυμπιακής φλόγας. Η λαμπαδηδρομία θα καλύψει απόσταση 45.000 χιλιομέτρων για περισσότερες από 106 ημέρες, πριν φθάσει στο Βανκούβερ στις 12 Φεβρουαρίου, την ημέρα έναρξης των Χειμερινών Αγώνων 2010. Στο Guelph του Οντάριο, 50 περίπου διαδηλωτές με πανώ που έγραφε: «NO OLYMPICS ON STOLEN NATIVE LAND», προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την λαμπαδηδρομία. Μια 19-χρονη κατηγορείται για επίθεση στη λαμπαδηδρόμο, η οποία έπεσε στο έδαφος, χωρίς, σύμφωνα με την αστυνομία να σβήσει η δάδα. Η κατηγορούμενη θα εμφανιστεί στο δικαστήριο το προσεχές Φλεβάρη.
Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα Χαλκίδας)
http://anarchypress.wordpress.com/2009/12/30
σχετικά με την FAU
Αλληλεγγύη στους αναρχοσυνδικαλιστές της Γερμανίας! Αλληλεγγύη στην FAU! Να υπερασπιστούμε την συνδικαλιστική ελευθερία!
Στις 11.12.2009 εκδόθηκε εντολή δικαστηρίου, η οποία απαγορεύει στα μέλη της FAU-Βερολίνου να αποκαλούνται „συνδικάτο“ ή „συνδικάτο βάσης“. Αν δεν τηρούν την απόφαση αυτή θα πληρώνουν ένα πρόστιμο των 250.000 Ευρώ ή θα υποχρεώνονται σε εξάμηνη φυλάκιση. Η απόφαση του δικαστηρίου εναντιώνεται σε βασικά άρθρα του γερμανικού συντάγματος και σημαίνει μια de facto απαγόρευση αυτής της μικρής μαχητικής εργατικής οργάνωσης.
Ο Φορέας της δικαστικής απόφασης ήταν η διοίκηση του κινηματογράφου Babylon-Mitte, που με αυτό τον τρόπο προσπάθησε εμφανώς να καταστείλει την αυτοοργανωμένη δράση των απασχολούμενών της. Ένα μεγάλο κομμάτι του εργατικού δυναμικού του Babylon-Mitte είναι οργανωμένο στην FAU και υποστηρίζεται στους εργατικούς αγώνες του - για καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας - εδώ και μήνες πετυχημένα από αυτήν.
Πολύ ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι οι διοίκηση του κινηματογράφου, οι κύριοι Grossman και Hackel είναι μέλη του κόμματος „Die Linke“ (η αριστερά) που βρίσκεται μαζί με το ΣΥΝ στην ίδια κοινοβουλευτική ομάδα στο ευρωκοινοβούλιο και προπαγανδίζει και εκεί και στη Γερμανία ένα βασικό μισθό όχι κάτω των 10,- Ευρώ την ώρα. Στον κινηματογράφο τους πληρώνουν μισθούς των 5,50 μέχρι 7,50 Ευρώ, διώχνουν εργαζόμενους που αντιστέκονται και εμποδίζουν την συνδικαλιστική δράση των υπόλοιπων. Με νομικό κόλπο, δηλαδή με την ίδρυση δεύτερης εταιρίας, κατάφεραν να διαιρέσουν τους απασχολούμενους τους. Έτσι, παρόλο που όλοι δουλεύουν στον κινηματογράφο, οι μεν θεωρούνται απασχολούμενοι του Babylon-Mitte ενώ οι δε εργάζονται σε άλλη εταιρία και πληρώνονται αλλιώς. Όλο αυτό με δημοτική χρηματοδότηση επειδή εδώ και χρόνια η κυβέρνηση του Βερολίνου αποτελείται από τους σοσιαλδημοκράτες και το κόμμα „Die Linke“.
Ακόμα και με την πλειοψηφία των εργατών και εργατριών στους κόλπους της FAU, το δικαστήριο αναγνώριζε μονάχα την „ver.di“, επίσημο συνδικάτο στα πλαίσια του DGB, που κυριαρχείται από τους σοσιαλδημοκράτες και αγωνίζεται για τις καρέκλες των στελεχών τους.
Το ότι το δικαστήριο συνυφαίνει μια τέτοια επίθεση στην συνδικαλιστική ελευθερία, χωρίς καν να υπάρχει αντίλογο, είναι μεγάλο σκάνδαλο. Αν επιβεβαιώνεται η απόφαση στο εφετείο θα είναι η πρώτη φορά μετά το 1933 που υπάρχει απαγόρευση συνδικάτου στη Γερμανία. Δηλαδή δημιουργεί όχι μόνο μία άνευ προηγουμένου υπόθεση, που θα μπορούσε να σακατέψει κάθε μορφή ελεύθερου συνδικαλιστικού οργανισμού, αλλά είναι και μία επίθεση στο βασικό δικαίωμα της ελεύθερης σύμπραξης.
Πριν το 2. Παγκόσμιο Πόλεμο μέλη της τότε FAUD συμμετείχαν ενεργά στις εργατικές εξεγέρσεις σε όλη τη Γερμανία. Μέλη της FAUD που δεν κατάφεραν να δραπετεύσουν έγκαιρα στο εξωτερικό (πολλοί αγωνίστηκαν στους κόλπους της CNT στην ισπανική επανάσταση) σκοτώθηκαν μετά από τους φασίστες. Αργότερα, στον (αν)υπαρκτό σοσιαλισμό, στην Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία όσα μέλη της προσπάθησαν να ανασυντάξουν το συνδικάτο φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν.
Πορεία διαμαρτυρίας έγινε στο Βερολίνο το Σάββατο 19.12.2009, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν στις 19.12. στο Μαδρίτη μπροστά στο Ινστιτούτο Goethe και το γερμανικό προξενείο. Τέλος Δεκ. έγιναν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην Τενερίφη στα Κανάρια.
rewriting from:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1117287
Στις 11.12.2009 εκδόθηκε εντολή δικαστηρίου, η οποία απαγορεύει στα μέλη της FAU-Βερολίνου να αποκαλούνται „συνδικάτο“ ή „συνδικάτο βάσης“. Αν δεν τηρούν την απόφαση αυτή θα πληρώνουν ένα πρόστιμο των 250.000 Ευρώ ή θα υποχρεώνονται σε εξάμηνη φυλάκιση. Η απόφαση του δικαστηρίου εναντιώνεται σε βασικά άρθρα του γερμανικού συντάγματος και σημαίνει μια de facto απαγόρευση αυτής της μικρής μαχητικής εργατικής οργάνωσης.
Ο Φορέας της δικαστικής απόφασης ήταν η διοίκηση του κινηματογράφου Babylon-Mitte, που με αυτό τον τρόπο προσπάθησε εμφανώς να καταστείλει την αυτοοργανωμένη δράση των απασχολούμενών της. Ένα μεγάλο κομμάτι του εργατικού δυναμικού του Babylon-Mitte είναι οργανωμένο στην FAU και υποστηρίζεται στους εργατικούς αγώνες του - για καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας - εδώ και μήνες πετυχημένα από αυτήν.
Πολύ ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι οι διοίκηση του κινηματογράφου, οι κύριοι Grossman και Hackel είναι μέλη του κόμματος „Die Linke“ (η αριστερά) που βρίσκεται μαζί με το ΣΥΝ στην ίδια κοινοβουλευτική ομάδα στο ευρωκοινοβούλιο και προπαγανδίζει και εκεί και στη Γερμανία ένα βασικό μισθό όχι κάτω των 10,- Ευρώ την ώρα. Στον κινηματογράφο τους πληρώνουν μισθούς των 5,50 μέχρι 7,50 Ευρώ, διώχνουν εργαζόμενους που αντιστέκονται και εμποδίζουν την συνδικαλιστική δράση των υπόλοιπων. Με νομικό κόλπο, δηλαδή με την ίδρυση δεύτερης εταιρίας, κατάφεραν να διαιρέσουν τους απασχολούμενους τους. Έτσι, παρόλο που όλοι δουλεύουν στον κινηματογράφο, οι μεν θεωρούνται απασχολούμενοι του Babylon-Mitte ενώ οι δε εργάζονται σε άλλη εταιρία και πληρώνονται αλλιώς. Όλο αυτό με δημοτική χρηματοδότηση επειδή εδώ και χρόνια η κυβέρνηση του Βερολίνου αποτελείται από τους σοσιαλδημοκράτες και το κόμμα „Die Linke“.
Ακόμα και με την πλειοψηφία των εργατών και εργατριών στους κόλπους της FAU, το δικαστήριο αναγνώριζε μονάχα την „ver.di“, επίσημο συνδικάτο στα πλαίσια του DGB, που κυριαρχείται από τους σοσιαλδημοκράτες και αγωνίζεται για τις καρέκλες των στελεχών τους.
Το ότι το δικαστήριο συνυφαίνει μια τέτοια επίθεση στην συνδικαλιστική ελευθερία, χωρίς καν να υπάρχει αντίλογο, είναι μεγάλο σκάνδαλο. Αν επιβεβαιώνεται η απόφαση στο εφετείο θα είναι η πρώτη φορά μετά το 1933 που υπάρχει απαγόρευση συνδικάτου στη Γερμανία. Δηλαδή δημιουργεί όχι μόνο μία άνευ προηγουμένου υπόθεση, που θα μπορούσε να σακατέψει κάθε μορφή ελεύθερου συνδικαλιστικού οργανισμού, αλλά είναι και μία επίθεση στο βασικό δικαίωμα της ελεύθερης σύμπραξης.
Πριν το 2. Παγκόσμιο Πόλεμο μέλη της τότε FAUD συμμετείχαν ενεργά στις εργατικές εξεγέρσεις σε όλη τη Γερμανία. Μέλη της FAUD που δεν κατάφεραν να δραπετεύσουν έγκαιρα στο εξωτερικό (πολλοί αγωνίστηκαν στους κόλπους της CNT στην ισπανική επανάσταση) σκοτώθηκαν μετά από τους φασίστες. Αργότερα, στον (αν)υπαρκτό σοσιαλισμό, στην Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία όσα μέλη της προσπάθησαν να ανασυντάξουν το συνδικάτο φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν.
Πορεία διαμαρτυρίας έγινε στο Βερολίνο το Σάββατο 19.12.2009, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν στις 19.12. στο Μαδρίτη μπροστά στο Ινστιτούτο Goethe και το γερμανικό προξενείο. Τέλος Δεκ. έγιναν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην Τενερίφη στα Κανάρια.
rewriting from:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1117287
Αφέθηκε "ελεύθερος" ο Ridvan Celik "
Ο πολιτικός πρόσφυγας Ridvan Celik (Rido) αφέθηκε "ελεύθερος".
Ο Rido έκανε σήμερα νέα αίτηση για πολιτικό άσυλο, καθώς και για άσυλο για ανθρωπιστικούς λόγους, γεγονός που "πάγωσε" τη διαδικασία της απέλασης, μέχρι να βγει σχετική απόφαση για αυτήν την αίτηση.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1117277
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1116878
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1116807
Ο Rido έκανε σήμερα νέα αίτηση για πολιτικό άσυλο, καθώς και για άσυλο για ανθρωπιστικούς λόγους, γεγονός που "πάγωσε" τη διαδικασία της απέλασης, μέχρι να βγει σχετική απόφαση για αυτήν την αίτηση.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1117277
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1116878
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1116807
Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ χωρίς εγγύηση/εμφάνιση ο Μαυρέας
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ χωρίς περιοριστικούς όρους (μόνο απαγόρευση εξόδου από τη χώρα) είναι από σήμερα ο Δημήτρης Μαυρέας, με συμφωνία εισαγγελέα-ανακριτή. Ο Μαυρέας προφυλακίστηκε μετά την πορεία της 6ης Δεκεμβρίου '09 με μόνο στοιχείο την κατάθεση δύο ζητάδων ότι δήθεν κρατούσε μία τσάντα γεμάτη μολότωφ. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης όμως προέκυψαν νέα στοιχεία καθώς δύο μάρτυρες κατέθεσαν την αλήθεια και ευτυχώς αποδείχθηκε περίτρανα η σκευωρία.
Ο Δ. Μαυρέας κατά τη διάρκεια της κράτησής του είχε ήδη δραστηριοποιηθεί μαζί με τους συγκρατούμενούς του Α.Τάχατο και Χ.Πουζιαρίτη (που συνελήφθησαν κοντά σε άλλα γεγονότα την ίδια μέρα) στην κατεύθυνση της καταγγελίας των απαράδεκτων συνθηκών κράτησης στην Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1115857
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1116999
Ο Δ. Μαυρέας κατά τη διάρκεια της κράτησής του είχε ήδη δραστηριοποιηθεί μαζί με τους συγκρατούμενούς του Α.Τάχατο και Χ.Πουζιαρίτη (που συνελήφθησαν κοντά σε άλλα γεγονότα την ίδια μέρα) στην κατεύθυνση της καταγγελίας των απαράδεκτων συνθηκών κράτησης στην Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1115857
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1116999
Αναβλήθηκε για τις 28 Απρίλη η δίκη του Στον Κορυδαλλό θα παραμείνει ο Γ. Δημητράκης
Για τις 28 Απρίλη αναβλήθηκε η δίκη του Γιάννη Δημητράκη, ύστερα από αίτημα των συνηγόρων του, οι οποίοι δεν είχαν τη δυνατότητα να συνεργαστούν μαζί του. Η δίκη είχε αναβληθεί και την προηγούμενη εβδομάδα, όμως το υπουργείο Δικαιοσύνης, φτύνοντας κατάμουτρα τους δικαστές που έδωσαν αναβολή μιας εβδομάδας για να μπορέσει ο Δημητράκης να συνεργαστεί με τους συνηγόρους του, διέταξε την αυθημερόν μεταφορά του στις φυλακές Δομοκού, γεγονός που του αφαίρεσε τη δυνατότητα κάθε συνεργασίας με τους νομικούς του παραστάτες. Η νέα απόφαση αναφέρει ρητά ότι η αναβολή δίνεται υπό την προϋπόθεση ότι ο Δημητράκης θα παραμείνει στον Κορυδαλλό, για να μπορέσει να συνεργαστεί με τους συνηγόρους του και να προετοιμάσει την υπεράσπισή του.
Ο Δημητράκης και η υπεράσπισή του έχουν καταγγείλει το κλίμα που δημιούργησαν οι διωκτικοί μηχανισμοί ενόψει της δίκης του σε δεύτερο βαθμό. Οχι μόνο εξακολουθούν να τον δείχνουν σαν έναν από τους «ληστές με τα μαύρα», μολονότι έχει αθωωθεί για έξι από τις εφτά ληστείες που πήγαν να του φορτώσουν και καταδικάστηκε μόνο γι’ αυτή στην οποία συμμετείχε, αλλά προχώρησαν και σε επικήρυξη των φερόμενων ως συνεργών του, υποδεικνύοντάς τους σαν μέλη «τρομοκρατικής» οργάνωσης. Ο Δημητράκης στερήθηκε αυτού που ονομάζουν «φυσικός δικαστής», γιατί με το τέχνασμα του «μέλους εγκληματικής οργάνωσης» πήραν την υπόθεση από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο και τη μετέφεραν στην αρμοδιότητα του Εφετείου Κακουργημάτων, που απαρτίζεται μόνο από επαγγελματίες δικαστές. Στη δίκη του σε πρώτο βαθμό απαλλάχτηκε μεν από τις ληστείες που πήγαν να του φορτώσουν, του φόρτωσαν όμως ανύπαρκτες απόπειρες ανθρωποκτονίας, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί στη μεγαλύτερη δυνατή ποινή (25 χρόνια κατά συγχώνευση). Τώρα, ενόψει της δίκης του στο δεύτερο βαθμό, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να υπάρξει η ίδια εκδικητική ποινή και να μην «καθήσει» η υπόθεση στις πραγματικές ποινικές της διαστάσεις.
Ο Γιάννης Δημητράκης συνελήφθη στη διάρκεια μιας ληστείας. Οταν συνήλθε από τον τραυματισμό του, εξήγησε τα κίνητρά του. Μίλησε πολιτικά. Αναφέρθηκε στη στράτευσή του στον αναρχικό χώρο και δήλωσε ότι θεωρεί τις απαλλοτριώσεις τραπεζών μέρος ενός πολιτικού αγώνα ενάντια στη μισθωτή εργασία.
Πρόκειται για μια παλιά άποψη, με την οποία εμείς διαφωνούμε, όπως και άλλη φορά μας έχει δοθεί η ευκαιρία να εξηγήσουμε. Ουδείς, όμως, μπορεί να προσάψει στον Δημητράκη και σε άλλους που κάνουν αυτές τις επιλογές ιδιοτέλεια. Πολύ περισσότερο οι εκπρόσωποι ενός συστήματος που στηρίζεται στην κλοπή της απλήρωτης δουλειάς των εργατών. Τα λόγια του Μπρεχτ («μεγαλύτερο έγκλημα είναι να ιδρύεις μια τράπεζα, παρά να ληστεύεις μια τράπεζα») είναι –ειδικά σήμερα– πιο επίκαιρα από ποτέ. Γι’ αυτό και ο Δημητράκης έχει την αλληλεγγύη μας.
http://www.eksegersi.gr/keimena12/581/anavlh8hke.htm
Ο Δημητράκης και η υπεράσπισή του έχουν καταγγείλει το κλίμα που δημιούργησαν οι διωκτικοί μηχανισμοί ενόψει της δίκης του σε δεύτερο βαθμό. Οχι μόνο εξακολουθούν να τον δείχνουν σαν έναν από τους «ληστές με τα μαύρα», μολονότι έχει αθωωθεί για έξι από τις εφτά ληστείες που πήγαν να του φορτώσουν και καταδικάστηκε μόνο γι’ αυτή στην οποία συμμετείχε, αλλά προχώρησαν και σε επικήρυξη των φερόμενων ως συνεργών του, υποδεικνύοντάς τους σαν μέλη «τρομοκρατικής» οργάνωσης. Ο Δημητράκης στερήθηκε αυτού που ονομάζουν «φυσικός δικαστής», γιατί με το τέχνασμα του «μέλους εγκληματικής οργάνωσης» πήραν την υπόθεση από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο και τη μετέφεραν στην αρμοδιότητα του Εφετείου Κακουργημάτων, που απαρτίζεται μόνο από επαγγελματίες δικαστές. Στη δίκη του σε πρώτο βαθμό απαλλάχτηκε μεν από τις ληστείες που πήγαν να του φορτώσουν, του φόρτωσαν όμως ανύπαρκτες απόπειρες ανθρωποκτονίας, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί στη μεγαλύτερη δυνατή ποινή (25 χρόνια κατά συγχώνευση). Τώρα, ενόψει της δίκης του στο δεύτερο βαθμό, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να υπάρξει η ίδια εκδικητική ποινή και να μην «καθήσει» η υπόθεση στις πραγματικές ποινικές της διαστάσεις.
Ο Γιάννης Δημητράκης συνελήφθη στη διάρκεια μιας ληστείας. Οταν συνήλθε από τον τραυματισμό του, εξήγησε τα κίνητρά του. Μίλησε πολιτικά. Αναφέρθηκε στη στράτευσή του στον αναρχικό χώρο και δήλωσε ότι θεωρεί τις απαλλοτριώσεις τραπεζών μέρος ενός πολιτικού αγώνα ενάντια στη μισθωτή εργασία.
Πρόκειται για μια παλιά άποψη, με την οποία εμείς διαφωνούμε, όπως και άλλη φορά μας έχει δοθεί η ευκαιρία να εξηγήσουμε. Ουδείς, όμως, μπορεί να προσάψει στον Δημητράκη και σε άλλους που κάνουν αυτές τις επιλογές ιδιοτέλεια. Πολύ περισσότερο οι εκπρόσωποι ενός συστήματος που στηρίζεται στην κλοπή της απλήρωτης δουλειάς των εργατών. Τα λόγια του Μπρεχτ («μεγαλύτερο έγκλημα είναι να ιδρύεις μια τράπεζα, παρά να ληστεύεις μια τράπεζα») είναι –ειδικά σήμερα– πιο επίκαιρα από ποτέ. Γι’ αυτό και ο Δημητράκης έχει την αλληλεγγύη μας.
http://www.eksegersi.gr/keimena12/581/anavlh8hke.htm
Μηδενική ανοχή και κοινωνικός έλεγχος
Οπως είπε πρόσφατα στην «Καθημερινή» ο Χρυσοχοΐδης, στα νιάτα του ήταν τροτσκιστής, οπότε ευλόγως δεν προσεύχεται στο εικόνισμα του Στάλιν. Πόσο μάλλον τώρα, που έχει γίνει ένας καθαρόαιμος σοσιαλφασίστας, με ιδιαίτερα στενές σχέσεις με την αμερικάνικη υπερδύναμη.
Μπορεί τελευταία να εμφανίζεται εντελώς «σαλταρισμένος», προκαλώντας αισθήματα αηδίας σε όποιον τον βλέπει, όμως η στρατηγική της «μηδενικής ανοχής» που έχει διακηρύξει δεν είναι δικής του έμπνευσης, ούτε στοχεύει μόνο τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Ο αντιεξουσιαστικός χώρος, ένας χώρος με μαχητική ακτιβιστική δράση, είναι ο «δαίμονας» που χρειάζονται οι διαχειριστές της κρατικής καταστολής, προκειμένου διά του τρόμου να πετύχουν την κοινωνική πειθάρχηση και τον έλεγχο, ενόψει πιθανών κοινωνικών εκρήξεων, αφού θεωρείται δεδομένο ότι η συναίνεση δεν πρόκειται να «περπατήσει» με τέτοια επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Ο υπουργός Καταστολής παίζει με τους φόβους των «νοικοκυραίων» με τον τρόπο που έπαιζαν ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ. Συνδέει την κάθε είδους μαχητική πολιτική δράση με το λεγόμενο «κοινό έγκλημα», για να νομιμοποιήσει όσο γίνεται πλατύτερα κοινωνικά την παραβίαση και των στοιχειωδέστερων κοινωνικών δικαιωμάτων που αναγνωρίζει στους πολίτες του το αστικό καθεστώς. Με τη βοήθεια πάντα των ΜΜΕ και όλων των αντιπολιτευόμενων κομμάτων.
http://www.eksegersi.gr/keimena12/581/mhdenikh.htm
Μπορεί τελευταία να εμφανίζεται εντελώς «σαλταρισμένος», προκαλώντας αισθήματα αηδίας σε όποιον τον βλέπει, όμως η στρατηγική της «μηδενικής ανοχής» που έχει διακηρύξει δεν είναι δικής του έμπνευσης, ούτε στοχεύει μόνο τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Ο αντιεξουσιαστικός χώρος, ένας χώρος με μαχητική ακτιβιστική δράση, είναι ο «δαίμονας» που χρειάζονται οι διαχειριστές της κρατικής καταστολής, προκειμένου διά του τρόμου να πετύχουν την κοινωνική πειθάρχηση και τον έλεγχο, ενόψει πιθανών κοινωνικών εκρήξεων, αφού θεωρείται δεδομένο ότι η συναίνεση δεν πρόκειται να «περπατήσει» με τέτοια επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Ο υπουργός Καταστολής παίζει με τους φόβους των «νοικοκυραίων» με τον τρόπο που έπαιζαν ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ. Συνδέει την κάθε είδους μαχητική πολιτική δράση με το λεγόμενο «κοινό έγκλημα», για να νομιμοποιήσει όσο γίνεται πλατύτερα κοινωνικά την παραβίαση και των στοιχειωδέστερων κοινωνικών δικαιωμάτων που αναγνωρίζει στους πολίτες του το αστικό καθεστώς. Με τη βοήθεια πάντα των ΜΜΕ και όλων των αντιπολιτευόμενων κομμάτων.
http://www.eksegersi.gr/keimena12/581/mhdenikh.htm
Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009
Επίθεση στον Αυτοδιαχειριζόμενο Αγρό
Εμπρηστική επίθεση, την Τετάρτη 23/12 και περί τις 23:45 το βράδυ, δέχθηκε το Αυτοδιαχειριζόμενο Κατειλημμένο Έδαφός του Αγρού (http://eleftherosagros.blogspot.com/), στο Πάρκο Τρίτση στο Ίλιον.
Οι περισσότερες υλικές ζημίες περιορίστηκαν στον χώρο που λειτουργεί ως αποθήκη υλικών και μηχανημάτων για τις εργασίες του Αγρού. Κατά τα άλλα οι ζημιές είναι πιο μικρές και άμεσα επισκευάσιμες. Μετά από εξονυχιστικές έρευνες στο χώρο διαπιστώθηκε πως οι δράστες αφού έσπασαν ένα από τα κάγκελα, παραθύρου του πίσω χώρου του κτιρίου, μπήκαν μέσα και τοποθέτησαν μπιντόνια με εύφλεκτο υγρό σε σημείο κοντά σε παράθυρο και περίελουσαν διάσπαρτα σημεία των υπόλοιπων χώρων. Επίσης βρέθηκαν υπολείμματα μιας τσάντας πλάτης, τα οποία και εξετάζονται. Η μέθοδος ανάφλεξης του ΄΄μηχανισμού΄΄ έγινε με τη χρήση φιτιλιού καθώς επίσης και με εμποτισμένα με εύφλεκτο υγρό πανιών, κομματιών φελιζόλ κ.α. τα οποία βρέθηκαν τυλιγμένα σε πετσέτα. Προφανώς οι δράστες υπολόγιζαν σε μεγαλύτερες ζημιές, αλλά ούτε αυτή τη φορά δεν το κατάφεραν.
Η επίθεση αυτή, έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά επιθέσεων που έχουν εκδηλωθεί το τελευταίο διάστημα σε διάφορα στέκια, κατειλημμένους χώρους και άτομα σε διάφορα σημεία της επικράτειας. Η παρακρατική βία, ή αλλιώς ακροδεξιά τρομοκρατία όπως την αποκάλεσε και την προσκάλεσε να αναλάβει δράση ο Μ. Χρυσοχοϊδης, δεν θα μείνει αναπάντητη. Το πείσμα και η αποφασιστικότητα όσων αντιστέκονται είναι ικανά και τους παρακρατικούς να ξανά κλείσουν στις τρύπες τους και τα κατεστραμμένα στέκια – καταλήψεις να ξανά κάνουν ζωντανούς χώρους αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης. Η ιστορία άλλωστε το έχει δείξει.
Όσο για τους φυσικούς φορείς των επιθέσεων και τους επικροτητές τους, εικάζω πως το επόμενο διάστημα θα δεχθούν κάποια ΄΄πίεση΄΄. Λογικό δεν είναι;
http://eleftherosagros.blogspot.com/
Οι περισσότερες υλικές ζημίες περιορίστηκαν στον χώρο που λειτουργεί ως αποθήκη υλικών και μηχανημάτων για τις εργασίες του Αγρού. Κατά τα άλλα οι ζημιές είναι πιο μικρές και άμεσα επισκευάσιμες. Μετά από εξονυχιστικές έρευνες στο χώρο διαπιστώθηκε πως οι δράστες αφού έσπασαν ένα από τα κάγκελα, παραθύρου του πίσω χώρου του κτιρίου, μπήκαν μέσα και τοποθέτησαν μπιντόνια με εύφλεκτο υγρό σε σημείο κοντά σε παράθυρο και περίελουσαν διάσπαρτα σημεία των υπόλοιπων χώρων. Επίσης βρέθηκαν υπολείμματα μιας τσάντας πλάτης, τα οποία και εξετάζονται. Η μέθοδος ανάφλεξης του ΄΄μηχανισμού΄΄ έγινε με τη χρήση φιτιλιού καθώς επίσης και με εμποτισμένα με εύφλεκτο υγρό πανιών, κομματιών φελιζόλ κ.α. τα οποία βρέθηκαν τυλιγμένα σε πετσέτα. Προφανώς οι δράστες υπολόγιζαν σε μεγαλύτερες ζημιές, αλλά ούτε αυτή τη φορά δεν το κατάφεραν.
Η επίθεση αυτή, έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά επιθέσεων που έχουν εκδηλωθεί το τελευταίο διάστημα σε διάφορα στέκια, κατειλημμένους χώρους και άτομα σε διάφορα σημεία της επικράτειας. Η παρακρατική βία, ή αλλιώς ακροδεξιά τρομοκρατία όπως την αποκάλεσε και την προσκάλεσε να αναλάβει δράση ο Μ. Χρυσοχοϊδης, δεν θα μείνει αναπάντητη. Το πείσμα και η αποφασιστικότητα όσων αντιστέκονται είναι ικανά και τους παρακρατικούς να ξανά κλείσουν στις τρύπες τους και τα κατεστραμμένα στέκια – καταλήψεις να ξανά κάνουν ζωντανούς χώρους αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης. Η ιστορία άλλωστε το έχει δείξει.
Όσο για τους φυσικούς φορείς των επιθέσεων και τους επικροτητές τους, εικάζω πως το επόμενο διάστημα θα δεχθούν κάποια ΄΄πίεση΄΄. Λογικό δεν είναι;
http://eleftherosagros.blogspot.com/
Αυτές τις «λίγες γιορτινές ημέρες» έπιασαν δουλειά τα παρακρατικά κατακάθια.
Λίγες ημέρες μετά την τελευταία απόπειρα εμπρησμού του Βοτανικού Κήπου στην Πετρούπολη, μια γνωστή συμμορία φασιστών που περιφέρεται στις περιοχές μας, εμφανίστηκε και στον Αγρό, το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο Πάρκο Αντώνης Τρίτσης. Η παρακρατική αυτή συμμορία, το βράδυ της Τετάρτης 23 Δεκέμβρη, ξετρύπωσε στο έδαφος του αγρού γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα. Νύχτα και πάλι, όπως φαίνεται να αρέσκεται από αντίστοιχες επιθέσεις που έχει πραγματοποιήσει σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους στο πρόσφατο παρελθόν αλλά και παλαιότερα. Τα παρακρατικά κατακάθια, αφού παραβίασαν ένα από τα εξωτερικά παράθυρα του κτιρίου όπου στεγάζεται η συλλογικότητα του Αγρού, τοποθέτησαν τις εμπρηστικές τους «πατέντες» στον εσωτερικό χώρο και τις πυροδότησαν. Στο φευγιό τους προς τα σκοτάδια του πάρκου δεν ξέχασαν να καταστρέψουν το αυτοσχέδιο σπορείο το οποίο πρόσφαταείχε καταστρέψει -με άλλα προσχήματα- κι ο δήμος Ιλίου.
Έχουμε αναφερθεί ξανά στη συγκεκριμένη παρακρατική συμμορία, καθώς στην επίθεση τους πριν από λίγες ημέρες στον Βοτανικό Κήπο, στο απειλητικό γράμμα που αφήσανε πίσω τους αλλά και σε άλλες επιθέσεις που έχουν πραγματοποιηθεί παλαιότερα στον Θερσίτη κι αλλού, η μεθοδολογία των επιθέσεων αλλά και τα υλικά των αυτοσχέδιων εμπρηστικών μηχανισμών είναι παρόμοια. Στοχοποιηθήκαμεάμεσα (με τις επιθέσεις που δεχτήκαμε στο παρελθόν) αλλά και έμμεσα (με τις παρακρατικές αναφορές για τα «υπόγεια στέκια») ως ένας από τους αυτοοργανωμένους χώρους που λειτουργούν με ανοιχτές κοινωνικές διαδικασίες στην περιοχή. Είμαστε πλέον σχεδόν σίγουροι, πως οι φυσικοί εκτελεστές αυτών των επιθέσεων περιφέρουν στις περιοχές μας σταθερά και μόνιμα τη μισαλλοδοξία τους, το μίσος τους για τους «διαφορετικούς» και την πολεμική επιθετικότητά τους για τα απελευθερωμένα εγχειρήματα. Καθώς λοιπόν οι επιθέσεις αυτές συνεχίζονται κι επειδή φυσικά παραμένουμε αντίπαλοι κάθε εξουσίας που θέλει να αλωνίζει στις γειτονιές μας, έχουμε κάθε λόγο να μην αφήσουμε τις μισαλλόδοξες και φασιστικές πρακτικές αυτές να ανασάνουν.
Ο εμπρησμός του Αγρού αλλά και το σύνολο των τελευταίων παρακρατικών επιθέσεων είναι ένα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα της μετάλλαξης της στρατηγικής της καταστολής μετά τις τελευταίες εκλογές. Οι έως τώρα άμεσες συνεργασίες της αστυνομίας με τους φασίστες αλλά και τους ακροδεξιούς μπορεί να έχουν προσωρινά σταματήσει, καθώς κρίθηκαν ως αναποτελεσματικές επικοινωνιακά. Αυτό όμως το οποίο παραμένει σταθερό στο πλαίσιο της κατασταλτικής στρατηγικής αποτελεί η στοχοποίηση του «εσωτερικού εχθρού», ο ιδεολογικός πόλεμος προς όσους πρεσβεύουν τις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Και φυσικά παραμένει σταθερή η ολοένα κι αυξανόμενη επιθετικότητα των μηχανισμών καταστολής. Όλα αυτά είναι που συντελούν και στην σχετική μεταστροφή της παρακρατικής δράσης προς την πρακτική των νυχτερινών επιθέσεων. Τα πρόσφατα κελεύσματα του υπουργού προ.πο. για την «ακροδεξιά τρομοκρατία» είναι που επικυρώνουν, τροφοδοτούν και κλιμακώνουν τις παρακρατικές επιθέσεις. Στα σκοτάδια πλέον τα παρακρατικά σκουλήκια θα συμπληρώνουν τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις των κρατικών επιτελείων απέναντι στον εσωτερικό εχθρό. Οι ηθικοί φορείς και οι φυσικοί εκτελεστές αυτών των επιθέσεων μπορεί να μην πράττουν μαζί αλλά ο καθένας αναλαμβάνει το πόστο του. Από τη μια οι επίσημοι κατασταλτικοί μηχανισμοί με τις απόπειρές τους για εγκληματοποίηση των αγωνιστών κι από την άλλη οι παρακρατικές συμπράξεις φασιστών, στρατοθρεμένων κι αγανακτισμένων μπάτσων με επιθέσεις στα σκοτεινά.
Απέναντι στη νέα περίοδο κρατικής και παρακρατικής επιθετικότητας εμείς δε θα αφήσουμε κανέναν αγωνιζόμενο άνθρωπο κι εγχείρημα μόνο. Είμαστε και θα είμαστε δυνατοί όσο κι αν επιχειρούν να μας τρομοκρατήσουν. Είμαστε και θα είμαστε στους δρόμους απέναντι στην κοινωνική αδικία και την κρατική βαρβαρότητα. Ο αστείρευτος αγώνας για την ελευθερία είναι αυτός που θα ματαιώσει στην πράξη τις κρατικές και παρακρατικές ορέξεις. Αυτές τις «λίγες γιορτινές ημέρες» όπως δήλωνε πρόσφατα ο υπουργός προ.πο, θα συνεχίζουμε να πράττουμε αλληλέγγυα κι εξεγερτικά σπέρνοντας το μικρόβιο της ελευθερίας σε κάθε γειτονιά
συνεχής ενημέρωση για τον Αγρό:
http://eleftherosagros.blogspot.com/
Έχουμε αναφερθεί ξανά στη συγκεκριμένη παρακρατική συμμορία, καθώς στην επίθεση τους πριν από λίγες ημέρες στον Βοτανικό Κήπο, στο απειλητικό γράμμα που αφήσανε πίσω τους αλλά και σε άλλες επιθέσεις που έχουν πραγματοποιηθεί παλαιότερα στον Θερσίτη κι αλλού, η μεθοδολογία των επιθέσεων αλλά και τα υλικά των αυτοσχέδιων εμπρηστικών μηχανισμών είναι παρόμοια. Στοχοποιηθήκαμεάμεσα (με τις επιθέσεις που δεχτήκαμε στο παρελθόν) αλλά και έμμεσα (με τις παρακρατικές αναφορές για τα «υπόγεια στέκια») ως ένας από τους αυτοοργανωμένους χώρους που λειτουργούν με ανοιχτές κοινωνικές διαδικασίες στην περιοχή. Είμαστε πλέον σχεδόν σίγουροι, πως οι φυσικοί εκτελεστές αυτών των επιθέσεων περιφέρουν στις περιοχές μας σταθερά και μόνιμα τη μισαλλοδοξία τους, το μίσος τους για τους «διαφορετικούς» και την πολεμική επιθετικότητά τους για τα απελευθερωμένα εγχειρήματα. Καθώς λοιπόν οι επιθέσεις αυτές συνεχίζονται κι επειδή φυσικά παραμένουμε αντίπαλοι κάθε εξουσίας που θέλει να αλωνίζει στις γειτονιές μας, έχουμε κάθε λόγο να μην αφήσουμε τις μισαλλόδοξες και φασιστικές πρακτικές αυτές να ανασάνουν.
Ο εμπρησμός του Αγρού αλλά και το σύνολο των τελευταίων παρακρατικών επιθέσεων είναι ένα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα της μετάλλαξης της στρατηγικής της καταστολής μετά τις τελευταίες εκλογές. Οι έως τώρα άμεσες συνεργασίες της αστυνομίας με τους φασίστες αλλά και τους ακροδεξιούς μπορεί να έχουν προσωρινά σταματήσει, καθώς κρίθηκαν ως αναποτελεσματικές επικοινωνιακά. Αυτό όμως το οποίο παραμένει σταθερό στο πλαίσιο της κατασταλτικής στρατηγικής αποτελεί η στοχοποίηση του «εσωτερικού εχθρού», ο ιδεολογικός πόλεμος προς όσους πρεσβεύουν τις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Και φυσικά παραμένει σταθερή η ολοένα κι αυξανόμενη επιθετικότητα των μηχανισμών καταστολής. Όλα αυτά είναι που συντελούν και στην σχετική μεταστροφή της παρακρατικής δράσης προς την πρακτική των νυχτερινών επιθέσεων. Τα πρόσφατα κελεύσματα του υπουργού προ.πο. για την «ακροδεξιά τρομοκρατία» είναι που επικυρώνουν, τροφοδοτούν και κλιμακώνουν τις παρακρατικές επιθέσεις. Στα σκοτάδια πλέον τα παρακρατικά σκουλήκια θα συμπληρώνουν τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις των κρατικών επιτελείων απέναντι στον εσωτερικό εχθρό. Οι ηθικοί φορείς και οι φυσικοί εκτελεστές αυτών των επιθέσεων μπορεί να μην πράττουν μαζί αλλά ο καθένας αναλαμβάνει το πόστο του. Από τη μια οι επίσημοι κατασταλτικοί μηχανισμοί με τις απόπειρές τους για εγκληματοποίηση των αγωνιστών κι από την άλλη οι παρακρατικές συμπράξεις φασιστών, στρατοθρεμένων κι αγανακτισμένων μπάτσων με επιθέσεις στα σκοτεινά.
Απέναντι στη νέα περίοδο κρατικής και παρακρατικής επιθετικότητας εμείς δε θα αφήσουμε κανέναν αγωνιζόμενο άνθρωπο κι εγχείρημα μόνο. Είμαστε και θα είμαστε δυνατοί όσο κι αν επιχειρούν να μας τρομοκρατήσουν. Είμαστε και θα είμαστε στους δρόμους απέναντι στην κοινωνική αδικία και την κρατική βαρβαρότητα. Ο αστείρευτος αγώνας για την ελευθερία είναι αυτός που θα ματαιώσει στην πράξη τις κρατικές και παρακρατικές ορέξεις. Αυτές τις «λίγες γιορτινές ημέρες» όπως δήλωνε πρόσφατα ο υπουργός προ.πο, θα συνεχίζουμε να πράττουμε αλληλέγγυα κι εξεγερτικά σπέρνοντας το μικρόβιο της ελευθερίας σε κάθε γειτονιά
συνεχής ενημέρωση για τον Αγρό:
http://eleftherosagros.blogspot.com/
Αλληλεγγύη από το ΡΕΣΑΛΤΟ
«Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: θα νικήσουμε θα νικηθούμε; Πολέμα!»
Το βράδυ της Τετάρτης 23/12 εμπρηστική επίθεση δέχτηκε το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος ΑΓΡΟΣ στο πάρκο Τρίτση. Μια επίθεση που έρχεται να προστεθεί σε σειρά φασιστικών-παρακρατικών επιθέσεων το τελευταίο διάστημα, μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη «σοσιαλιστική» πολιτική διαχείριση: στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στην Κυψέλη στις 2/11, στην κατάληψη Villa Amalias στις 3/11, στο σπίτι του αριστερού αγωνιστή Γ. Γιαννατσή στα Πετράλωνα στις 20/11, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Buena Ventura στη Θεσσαλονίκη στις 24/11, στο στέκι μεταναστών στα Χανιά 16/12, στο στέκι της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών στη Θεσσαλονίκη στις 18/12, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Βοτανικός Κήπος στην Πετρούπολη στις 18/12.
Έτσι πρέπει να ερμηνευτεί η αναφορά του Χρυσοϊδη πριν κάποιες εβδομάδες σε «πιθανή έξαρση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας»: ως προσκλητήριο σε ανάληψη πρωτοβουλιών από τις φασιστικές ομάδες κρούσης, σε συντονισμό τους με την επίσημη κρατική καταστολή. Εξάλλου, όπως αναλυτικά αποτυπώθηκε μετά την πρόσφατη αστυνομική εισβολή στο ΡΕΣΑΛΤΟ, τα αυτοοργανωμένα ανοιχτά κοινωνικά εγχειρήματα, στέκια και καταλήψεις, έχουν στοχοποιηθεί από το κράτος και κατ’ επέκταση από τους παρακρατικούς μηχανισμούς.
Προφανώς τις στρατηγικές και τους τρόπους αυτής της επιθετικότητας πρέπει να εξέτασε και το undercover πανελλαδικό συνέδριο της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα, το Σάββατο 19/12, στο ξενοδοχείο ΣΤΑΝΛΕΥ στην πλατεία Καραϊσκάκη.
Κράτος και παρακράτος το έχουν δηλώσει κατ’ επανάληψη και το δείχνουν με κάθε τρόπο ότι εντείνουν την κατασταλτική και επιθετική τους δραστηριότητα, μετά την απελευθερωτική όξυνση του κοινωνικού-ταξικού πολέμου τον τελευταίο ένα χρόνο, μετά την «έφοδο στον ουρανό» με την εξέγερση του περσινού Δεκέμβρη.
Επαγρύπνηση, συντροφικότητα, αποφασιστικότητα, κοινωνική απεύθυνση, δράση, αλληλεγγύη και μαχητικότητα, λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι, στην Αθήνα και σε όλη την επικράτεια. Σηκώσαμε το γάντι, κλιμακώσαμε τη σύγκρουση και θα τραβήξουμε την αντιπαράθεση μέχρι τέλους με τους εχθρούς της ελευθερίας. Μέχρι την ανατροπή του κρατικού/καπιταλιστικού/πατριαρχικού συστήματος εξουσίας και εκμετάλλευσης, μέχρι την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Η φωτιά δε μας καίει, η φωτιά καίει μέσα μας. Συνεχίζουμε. Στο πλάι των συντρόφων και των συντροφισσών του αγρού, στο πλάι κάθε αγωνιζόμενου και καταπιεσμένου ανθρώπου.
http://anarxiko-resalto.blogspot.com/
Το βράδυ της Τετάρτης 23/12 εμπρηστική επίθεση δέχτηκε το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος ΑΓΡΟΣ στο πάρκο Τρίτση. Μια επίθεση που έρχεται να προστεθεί σε σειρά φασιστικών-παρακρατικών επιθέσεων το τελευταίο διάστημα, μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τη «σοσιαλιστική» πολιτική διαχείριση: στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στην Κυψέλη στις 2/11, στην κατάληψη Villa Amalias στις 3/11, στο σπίτι του αριστερού αγωνιστή Γ. Γιαννατσή στα Πετράλωνα στις 20/11, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Buena Ventura στη Θεσσαλονίκη στις 24/11, στο στέκι μεταναστών στα Χανιά 16/12, στο στέκι της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών στη Θεσσαλονίκη στις 18/12, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Βοτανικός Κήπος στην Πετρούπολη στις 18/12.
Έτσι πρέπει να ερμηνευτεί η αναφορά του Χρυσοϊδη πριν κάποιες εβδομάδες σε «πιθανή έξαρση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας»: ως προσκλητήριο σε ανάληψη πρωτοβουλιών από τις φασιστικές ομάδες κρούσης, σε συντονισμό τους με την επίσημη κρατική καταστολή. Εξάλλου, όπως αναλυτικά αποτυπώθηκε μετά την πρόσφατη αστυνομική εισβολή στο ΡΕΣΑΛΤΟ, τα αυτοοργανωμένα ανοιχτά κοινωνικά εγχειρήματα, στέκια και καταλήψεις, έχουν στοχοποιηθεί από το κράτος και κατ’ επέκταση από τους παρακρατικούς μηχανισμούς.
Προφανώς τις στρατηγικές και τους τρόπους αυτής της επιθετικότητας πρέπει να εξέτασε και το undercover πανελλαδικό συνέδριο της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα, το Σάββατο 19/12, στο ξενοδοχείο ΣΤΑΝΛΕΥ στην πλατεία Καραϊσκάκη.
Κράτος και παρακράτος το έχουν δηλώσει κατ’ επανάληψη και το δείχνουν με κάθε τρόπο ότι εντείνουν την κατασταλτική και επιθετική τους δραστηριότητα, μετά την απελευθερωτική όξυνση του κοινωνικού-ταξικού πολέμου τον τελευταίο ένα χρόνο, μετά την «έφοδο στον ουρανό» με την εξέγερση του περσινού Δεκέμβρη.
Επαγρύπνηση, συντροφικότητα, αποφασιστικότητα, κοινωνική απεύθυνση, δράση, αλληλεγγύη και μαχητικότητα, λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι, στην Αθήνα και σε όλη την επικράτεια. Σηκώσαμε το γάντι, κλιμακώσαμε τη σύγκρουση και θα τραβήξουμε την αντιπαράθεση μέχρι τέλους με τους εχθρούς της ελευθερίας. Μέχρι την ανατροπή του κρατικού/καπιταλιστικού/πατριαρχικού συστήματος εξουσίας και εκμετάλλευσης, μέχρι την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Η φωτιά δε μας καίει, η φωτιά καίει μέσα μας. Συνεχίζουμε. Στο πλάι των συντρόφων και των συντροφισσών του αγρού, στο πλάι κάθε αγωνιζόμενου και καταπιεσμένου ανθρώπου.
http://anarxiko-resalto.blogspot.com/
Για την εμπρηστική επίθεση στον Αγρό
Την Τετάρτη το βράδυ 23/12 ο Αγρός, το Αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο Πάρκο Τρίτση δέχτηκε εμπρηστική επίθεση –στις 23:45 καλέστηκε η πυροσβεστική και λίγο αργότερα οχήματά της έσβησαν τη φωτιά. Τα φασιστοειδή περίμεναν να φύγουμε από το χώρο και λίγο αργότερα μπήκαν στα σκοτεινά και μουλωχτά, όπως μαρτυράει το σπασμένο κάγκελο που βρήκαμε στο πίσω μέρος της κατάληψης. Οι σημαντικότερες υλικές ζημιές έγιναν στο χώρο αποθήκευσης των εργαλείων και της δεξαμενής νερού –όπου βρίσκεται και το διαρρηγμένο παράθυρο. Όπως όλα δείχνουν περιέλουσαν ό,τι μπορούσαν με εύφλεκτο υγρό, ενώ στο χώρο βρέθηκαν καμένα κομμάτια μιας τσάντας πλάτης, φιτίλια, εμποτισμένα πανιά με εύφλεκτο υγρό, φελιζόλ κ.α. τυλιγμένα σε πετσέτα. Το μικρό φυτώριο στα δεξιά της κατάληψης, όπου φιλοξενούνταν κάποια φυτάκια μέχρι να φυτευτούν στο χωράφι, καταστράφηκε επίσης –χωρίς φωτιά! Οι ζημιές όπως είπαμε είναι μόνο υλικές, περιορισμένες και επισκευάσιμες.
Η επίθεση στον αγρό, συμπληρώνει μια σειρά άλλων που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα σε στέκια και καταλήψεις, όπως στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στην Κυψέλη στις 2/11, η επίθεση με μολότωφ στην κατάληψη Villa Amalias στις 3/11, η εμπρησμός στο σπίτι του αριστερού αγωνιστή Γ. Γιαννατσή στα Πετράλωνα στις 20/11, η επίθεση στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Buena Ventura στη Θεσσαλονίκη στις 24/11, στο στέκι μεταναστών στα Χανιά 16/12, στο στέκι της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών στη Θεσσαλονίκη στις 18/12, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Βοτανικός Κήπος στην Πετρούπολη στις 18/12.
Οι παρακρατικές επιθέσεις –ή ακροδεξιά τρομοκρατία όπως την αποκάλεσε πρόσφατα ο αρχηχός της κρατικής καταστολής Χρυσοχοϊδης καλώντας τη να ενεργοποιηθεί- δε μας τρομάζουν. Αντίθετα δυναμώνουν τη βούλησή μας να παραμείνουμε ακλόνητοι-ες στις επιλογές μας, σύμφωνα με τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης, αντιιεραρχικά, αντιεμπορευματικά και αδιαμεσολάβητα. Και αυτά δε χτυπιούνται, γιγαντώνονται.
Από το Σάββατο 26/12 στις 11.00 το πρωί, στον Αγρό αρχίζουν οι δουλειές αποκατάστασης του χώρου.
Η επίθεση στον αγρό, συμπληρώνει μια σειρά άλλων που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα σε στέκια και καταλήψεις, όπως στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στην Κυψέλη στις 2/11, η επίθεση με μολότωφ στην κατάληψη Villa Amalias στις 3/11, η εμπρησμός στο σπίτι του αριστερού αγωνιστή Γ. Γιαννατσή στα Πετράλωνα στις 20/11, η επίθεση στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Buena Ventura στη Θεσσαλονίκη στις 24/11, στο στέκι μεταναστών στα Χανιά 16/12, στο στέκι της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών στη Θεσσαλονίκη στις 18/12, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Βοτανικός Κήπος στην Πετρούπολη στις 18/12.
Οι παρακρατικές επιθέσεις –ή ακροδεξιά τρομοκρατία όπως την αποκάλεσε πρόσφατα ο αρχηχός της κρατικής καταστολής Χρυσοχοϊδης καλώντας τη να ενεργοποιηθεί- δε μας τρομάζουν. Αντίθετα δυναμώνουν τη βούλησή μας να παραμείνουμε ακλόνητοι-ες στις επιλογές μας, σύμφωνα με τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης, αντιιεραρχικά, αντιεμπορευματικά και αδιαμεσολάβητα. Και αυτά δε χτυπιούνται, γιγαντώνονται.
Από το Σάββατο 26/12 στις 11.00 το πρωί, στον Αγρό αρχίζουν οι δουλειές αποκατάστασης του χώρου.
Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009
Στάσου ΟΡΘΙΟΣ για τα δικαιώματά σου
Σχετικά με την ορθοστασία στο χώρο εργασίας
Σε πολλές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα σε εμπορικά καταστήματα συνηθίζεται κατά παράβαση της νομοθεσίας να επιβάλλεται πολύωρη ορθοστασία στους εργαζόμενους. Η κατάσταση αυτή συνήθως εκλαμβάνεται ως απλό «καπρίτσιο» του εργοδότη, εγκυμονεί όμως πολύ σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των εργαζομένων.
Ο ανθρώπινος οργανισμός δεν είναι κατασκευασμένος με τρόπο που να μπορεί να υπομείνει την πολύωρη ορθοστασία χωρίς βλάβες, αντίθετα με το πολύωρο βάδισμα ή άσκηση που είναι καλώς ανεκτά. Η εξήγηση είναι απλή. Το πιο σημαντικό υγρό του οργανισμού είναι το αίμα. Το αίμα σε αντίθεση με άλλα υγρά του οργανισμού δεν κατανέμεται σταθερά σε κάποια περιοχή του σώματος αλλά ρέει μέσα από ένα δίκτυο αγγείων (τις αρτηρίες και τις φλέβες) ασταμάτητα, γεγονός για το οποίο φροντίζει η καρδιά ως μία διπλή αντλία.
Υπερβολικά απλοποιητικά θα μπορούσε το κυκλοφορικό σύστημα να παρομοιαστεί ως ένας κύλινδρος γεμάτος με νερό. Όταν ο άνθρωπος στέκεται όρθιος ο κύλινδρος είναι κατακόρυφα τοποθετημένος ενώ όταν είναι ξαπλωμένος ο κύλινδρος είναι σε οριζόντια θέση. Στην πρώτη περίπτωση όπως θα συνέβαινε και σε μία βαθιά δεξαμενή η υδροστατική πίεση που ασκείται στα τοιχώματα του αγγείου είναι πολύ μεγαλύτερη στον πάτο του κυλίνδρου σε σχέση με την κορυφή (γι' αυτό τα πόδια πρήζονται), ενώ στην δεύτερη όπως θα συνέβαινε σε μία ρηχή πισίνα η διαφορά πιέσεων δεν είναι σημαντική.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από τις μετρήσεις. Για κάθε εκατοστό κάτω από το επίπεδο της καρδιάς η πίεση του αίματος αυξάνεται περίπου κατά 1mm Hg ενώ για κάθε εκατοστό πάνω από το επίπεδο της καρδιάς η πίεση μειώνεται περίπου κατά 1mm Hg. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν κάποιος θέλει να μετρήσει την αρτηριακή του πίεση πρέπει να τοποθετεί την περιχειρίδα του πιεσόμετρου στο επίπεδο της καρδιάς.
Όπως ήδη ειπώθηκε, το αίμα βρίσκεται σε συνεχή κίνηση την οποία προκαλεί η καρδιά με τον ίδιο τρόπο που μία αντλία κινεί το νερό. Η καρδιά είναι μάλιστα στην πραγματικότητα δύο αντλίες συνδεδεμένες στην σειρά. Σε αντίθεση όμως με μία μηχανική αντλία δεν μπορεί να προωθεί το υγρό συνεχώς αλλά το κάνει σε φάσεις οι οποίες παράγουν και τους καρδιακούς «χτύπους». Η καρδιά για κάποιο χρονικό διάστημα γεμίζει και μετά συστέλλεται και προωθεί το αίμα που συγκέντρωσε. Η προώθηση στα αγγεία είναι εύκολη όμως το «γέμισμα» της καρδιάς με αίμα απαιτεί βοήθεια. Έτσι τα αγγεία στα οποία το αίμα προωθείται μοιάζουν με απλούς σωλήνες (και είναι οι αρτηρίες), ενώ τα αγγεία τα οποία επιστρέφουν το αίμα στην καρδιά έχουν βαλβίδες που επιτρέπουν την κίνηση του υγρού σε μία μόνο κατεύθυνση (και ονομάζονται φλέβες).
Όταν ένας άνθρωπος στέκεται για πολλές ώρες όρθιος, οι βαλβίδες στις φλέβες των ποδιών του καταπονούνται λόγω της πολύ μεγάλης πίεσης και σταδιακά καταστρέφονται. Η καταστροφή αυτή είναι ευκολότερη για ορισμένους ανθρώπους οι οποίοι έχουν προδιάθεση στη Χρόνια Φλεβική Ανεπάρκεια, αλλά για κανέναν δεν είναι αναπόφευκτη. Η φθορά των βαλβίδων προκαλεί το αίσθημα φαγούρας, καψίματος ή και πόνου στα πόδια κατά την εξαντλητική ορθοστασία. Η καταστροφή των βαλβίδων προκαλεί δυσκολία στην επιστροφή του αίματος στην καρδιά και έτσι το αίμα «λιμνάζει» σε αυτές τις περιοχές του ποδιού, προκαλεί θρόμβους (δηλαδή αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος) και φθορές στα αγγεία.
Για όσους εκδηλώσουν Χρόνια Φλεβική Ανεπάρκεια, η κατάσταση γίνεται τόσο επικίνδυνη, ώστε να απαιτείται χειρουργική επιδιόρθωση της περιοχής. Το 30% του γενικού πληθυσμού εμφανίζει τη συγκεκριμένη προδιάθεση. Έτσι σε μία επιχείρηση που απασχολεί 30 άτομα τα 9 περίπου θα ασθενήσουν σοβαρά σε βάθος χρόνου.
Αντίθετα με την ορθοστασία όταν κανείς βαδίζει, οι μύες των ποδιών πιέζουν εξωτερικά τις φλέβες βοηθώντας την επιστροφή του αίματος στην καρδιά και προστατεύοντας έτσι τις βαλβίδες. Αντίστοιχα, όταν κανείς βρίσκεται σε καθιστή στάση, η πίεση του αίματος στα πόδια είναι σημαντικά μικρότερη, ώστε να είναι ανεκτή από το σώμα.
Άλλη μία ασθένεια για την οποία ενοχοποιείται η χρόνια ορθοστασία είναι η Δισκοκήλη Όσφυος η οποία προκαλείται στη σπονδυλική στήλη, με συμπτώματα πόνο στη μέση, δυσκαμψία, σκολίωση και σε σοβαρές περιπτώσεις διαταραχή των αισθήσεων στα κάτω άκρα.
Ένας ασθενής με Δισκοκήλη Όσφυος κατά περιόδους δυσκολεύεται ακόμη και να περπατήσει με αποτέλεσμα να είναι αναγκασμένος να παραμείνει στο κρεβάτι για πολλές ημέρες.
Η εμφάνιση της Δισκοκήλης Όσφυος σε αντίθεση με την Χρόνια Φλεβική Ανεπάρκεια δεν μπορεί να αποδοθεί εξ' ολοκλήρου στην ορθοστασία, η οποία όμως είναι ένας σημαντικός παράγοντας που μπορεί να ευνοήσει την εκδήλωσή της. Άλλοι παράγοντες είναι η κληρονομικότητα, η καταπόνηση με άρσεις βαρών ή ακόμη και κάποια λοίμωξη.
Η παράβλεψη της εργατικής νομοθεσίας -στην οποία αναφέρεται ρητά ότι σε εργαζόμενους που βρίσκονται για ώρες σε κάποιο σημείο πρέπει να χορηγούνται καθίσματα- δεν είναι κάτι το αστείο, αλλά μπορεί να επιφέρει πολύ οδυνηρές συνέπειες.
Η μορφή αυτή του εργοδότη που θέλει τους υπαλλήλους του σε στάση «προσοχή» θυμίζει τον αυταρχικό δάσκαλο άλλων εποχών που τιμωρούσε τους μαθητές του με τη «στάση του πελαργού». Είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για μία μορφή ανθρώπου που αρέσκεται να βασανίζει τους υπαλλήλους του προς επιβεβαίωση της εξουσίας του πάνω τους.
Τα αφεντικά θέλουν «σούζα» τους υπαλλήλους, επειδή θεωρούν πως το μαγαζί πρέπει να είναι, και να δείχνει πως είναι, σε ετοιμότητα για την εξυπηρέτηση ανά πάσα στιγμή του πελάτη. Η υποχρεωτική ορθοστασία επιβάλλεται για τη μεγιστοποίηση των κερδών της επιχείρησης.
Η εργατική νομοθεσία ποτέ δεν προβλέπει «πολυτέλειες» για τους εργαζόμενους. Διασφαλίζει όμως τα στοιχειώδη: προβλέπει κάποια πράγματα για την υγεία των εργαζομένων, αν και συχνά με κάποια αναντιστοιχία σε σχέση με τους πραγματικούς κινδύνους της εκάστοτε εργασίας.
Δυστυχώς καθώς οι περισσότερες ασθένειες που οφείλονται στο εργασιακό περιβάλλον προκαλούνται από βλάβες που συσσωρεύονται για χρόνια, οι εργαζόμενοι είναι οι τελευταίοι που το μαθαίνουν αυτό και συνήθως όταν είναι πια πολύ αργά.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Τι λέει η εργατική νομοθεσία σχετικά με την τοποθέτηση καθισμάτων
στα εμπορικά και λοιπά καταστήματα;
(Άρθρο 35 του Β.Δ. 141 / 26.8.1913 που ισχύει μετά το Ν. 1837/1989)
«Σε όσα καταστήματα ή πρατήρια γίνεται λιανική πώληση, είτε κύρια ή βοηθητική λογιστική υπηρεσία, πρέπει να είναι τοποθετημένα, ανάλογα προς τον αριθμό των υπαλλήλων, καθίσματα με τρόπο που να είναι δυνατό σε όλο το προσωπικό να κάθεται».
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..………………………………………………………………
Συνάδελφε, συναδέλφισσα,
δεν πρέπει να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την εργοδοτική και διευθυντική αυθαιρεσία. Είμαστε εργαζόμενοι έχουμε δικαιώματα. Δεν παραιτούμαστε απ’ αυτά, είτε πρόκειται για το μισθό, το ρεπό, τις άδειες, είτε πρόκειται για τα ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας. Το να υπάρχουν καθίσματα είναι δικαίωμά μας, είναι υποχρέωση των επιχειρήσεων.
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: αυτός είναι ο δρόμος για να συμμορφωθούν τα αφεντικά. Όλοι οι συνάδελφοι μαζί συζητάμε για τα προβλήματα και από κοινού αναζητούμε λύση. Το ΣΩΜΑΤΕΙΟ δεν είναι μια μακρινή ιδέα, είναι -και πρέπει να είναι- ένα εργαλείο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.
Ανοιχτή συζήτηση για τα εργασιακά προβλήματα στον κλάδο του εμπορίου.
Κυριακή 31 Γενάρη 5.30 μ.μ. στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων
Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Λόντου 6 & Μεσολογγίου Εξάρχεια, β’ όροφος)
………………………………………………………………..……………
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας)
ese_union@yahoo.gr http://ese-union.wikidot.com Τηλ: 6941507846
Σε πολλές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα σε εμπορικά καταστήματα συνηθίζεται κατά παράβαση της νομοθεσίας να επιβάλλεται πολύωρη ορθοστασία στους εργαζόμενους. Η κατάσταση αυτή συνήθως εκλαμβάνεται ως απλό «καπρίτσιο» του εργοδότη, εγκυμονεί όμως πολύ σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των εργαζομένων.
Ο ανθρώπινος οργανισμός δεν είναι κατασκευασμένος με τρόπο που να μπορεί να υπομείνει την πολύωρη ορθοστασία χωρίς βλάβες, αντίθετα με το πολύωρο βάδισμα ή άσκηση που είναι καλώς ανεκτά. Η εξήγηση είναι απλή. Το πιο σημαντικό υγρό του οργανισμού είναι το αίμα. Το αίμα σε αντίθεση με άλλα υγρά του οργανισμού δεν κατανέμεται σταθερά σε κάποια περιοχή του σώματος αλλά ρέει μέσα από ένα δίκτυο αγγείων (τις αρτηρίες και τις φλέβες) ασταμάτητα, γεγονός για το οποίο φροντίζει η καρδιά ως μία διπλή αντλία.
Υπερβολικά απλοποιητικά θα μπορούσε το κυκλοφορικό σύστημα να παρομοιαστεί ως ένας κύλινδρος γεμάτος με νερό. Όταν ο άνθρωπος στέκεται όρθιος ο κύλινδρος είναι κατακόρυφα τοποθετημένος ενώ όταν είναι ξαπλωμένος ο κύλινδρος είναι σε οριζόντια θέση. Στην πρώτη περίπτωση όπως θα συνέβαινε και σε μία βαθιά δεξαμενή η υδροστατική πίεση που ασκείται στα τοιχώματα του αγγείου είναι πολύ μεγαλύτερη στον πάτο του κυλίνδρου σε σχέση με την κορυφή (γι' αυτό τα πόδια πρήζονται), ενώ στην δεύτερη όπως θα συνέβαινε σε μία ρηχή πισίνα η διαφορά πιέσεων δεν είναι σημαντική.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από τις μετρήσεις. Για κάθε εκατοστό κάτω από το επίπεδο της καρδιάς η πίεση του αίματος αυξάνεται περίπου κατά 1mm Hg ενώ για κάθε εκατοστό πάνω από το επίπεδο της καρδιάς η πίεση μειώνεται περίπου κατά 1mm Hg. Αυτός είναι και ο λόγος που όταν κάποιος θέλει να μετρήσει την αρτηριακή του πίεση πρέπει να τοποθετεί την περιχειρίδα του πιεσόμετρου στο επίπεδο της καρδιάς.
Όπως ήδη ειπώθηκε, το αίμα βρίσκεται σε συνεχή κίνηση την οποία προκαλεί η καρδιά με τον ίδιο τρόπο που μία αντλία κινεί το νερό. Η καρδιά είναι μάλιστα στην πραγματικότητα δύο αντλίες συνδεδεμένες στην σειρά. Σε αντίθεση όμως με μία μηχανική αντλία δεν μπορεί να προωθεί το υγρό συνεχώς αλλά το κάνει σε φάσεις οι οποίες παράγουν και τους καρδιακούς «χτύπους». Η καρδιά για κάποιο χρονικό διάστημα γεμίζει και μετά συστέλλεται και προωθεί το αίμα που συγκέντρωσε. Η προώθηση στα αγγεία είναι εύκολη όμως το «γέμισμα» της καρδιάς με αίμα απαιτεί βοήθεια. Έτσι τα αγγεία στα οποία το αίμα προωθείται μοιάζουν με απλούς σωλήνες (και είναι οι αρτηρίες), ενώ τα αγγεία τα οποία επιστρέφουν το αίμα στην καρδιά έχουν βαλβίδες που επιτρέπουν την κίνηση του υγρού σε μία μόνο κατεύθυνση (και ονομάζονται φλέβες).
Όταν ένας άνθρωπος στέκεται για πολλές ώρες όρθιος, οι βαλβίδες στις φλέβες των ποδιών του καταπονούνται λόγω της πολύ μεγάλης πίεσης και σταδιακά καταστρέφονται. Η καταστροφή αυτή είναι ευκολότερη για ορισμένους ανθρώπους οι οποίοι έχουν προδιάθεση στη Χρόνια Φλεβική Ανεπάρκεια, αλλά για κανέναν δεν είναι αναπόφευκτη. Η φθορά των βαλβίδων προκαλεί το αίσθημα φαγούρας, καψίματος ή και πόνου στα πόδια κατά την εξαντλητική ορθοστασία. Η καταστροφή των βαλβίδων προκαλεί δυσκολία στην επιστροφή του αίματος στην καρδιά και έτσι το αίμα «λιμνάζει» σε αυτές τις περιοχές του ποδιού, προκαλεί θρόμβους (δηλαδή αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος) και φθορές στα αγγεία.
Για όσους εκδηλώσουν Χρόνια Φλεβική Ανεπάρκεια, η κατάσταση γίνεται τόσο επικίνδυνη, ώστε να απαιτείται χειρουργική επιδιόρθωση της περιοχής. Το 30% του γενικού πληθυσμού εμφανίζει τη συγκεκριμένη προδιάθεση. Έτσι σε μία επιχείρηση που απασχολεί 30 άτομα τα 9 περίπου θα ασθενήσουν σοβαρά σε βάθος χρόνου.
Αντίθετα με την ορθοστασία όταν κανείς βαδίζει, οι μύες των ποδιών πιέζουν εξωτερικά τις φλέβες βοηθώντας την επιστροφή του αίματος στην καρδιά και προστατεύοντας έτσι τις βαλβίδες. Αντίστοιχα, όταν κανείς βρίσκεται σε καθιστή στάση, η πίεση του αίματος στα πόδια είναι σημαντικά μικρότερη, ώστε να είναι ανεκτή από το σώμα.
Άλλη μία ασθένεια για την οποία ενοχοποιείται η χρόνια ορθοστασία είναι η Δισκοκήλη Όσφυος η οποία προκαλείται στη σπονδυλική στήλη, με συμπτώματα πόνο στη μέση, δυσκαμψία, σκολίωση και σε σοβαρές περιπτώσεις διαταραχή των αισθήσεων στα κάτω άκρα.
Ένας ασθενής με Δισκοκήλη Όσφυος κατά περιόδους δυσκολεύεται ακόμη και να περπατήσει με αποτέλεσμα να είναι αναγκασμένος να παραμείνει στο κρεβάτι για πολλές ημέρες.
Η εμφάνιση της Δισκοκήλης Όσφυος σε αντίθεση με την Χρόνια Φλεβική Ανεπάρκεια δεν μπορεί να αποδοθεί εξ' ολοκλήρου στην ορθοστασία, η οποία όμως είναι ένας σημαντικός παράγοντας που μπορεί να ευνοήσει την εκδήλωσή της. Άλλοι παράγοντες είναι η κληρονομικότητα, η καταπόνηση με άρσεις βαρών ή ακόμη και κάποια λοίμωξη.
Η παράβλεψη της εργατικής νομοθεσίας -στην οποία αναφέρεται ρητά ότι σε εργαζόμενους που βρίσκονται για ώρες σε κάποιο σημείο πρέπει να χορηγούνται καθίσματα- δεν είναι κάτι το αστείο, αλλά μπορεί να επιφέρει πολύ οδυνηρές συνέπειες.
Η μορφή αυτή του εργοδότη που θέλει τους υπαλλήλους του σε στάση «προσοχή» θυμίζει τον αυταρχικό δάσκαλο άλλων εποχών που τιμωρούσε τους μαθητές του με τη «στάση του πελαργού». Είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για μία μορφή ανθρώπου που αρέσκεται να βασανίζει τους υπαλλήλους του προς επιβεβαίωση της εξουσίας του πάνω τους.
Τα αφεντικά θέλουν «σούζα» τους υπαλλήλους, επειδή θεωρούν πως το μαγαζί πρέπει να είναι, και να δείχνει πως είναι, σε ετοιμότητα για την εξυπηρέτηση ανά πάσα στιγμή του πελάτη. Η υποχρεωτική ορθοστασία επιβάλλεται για τη μεγιστοποίηση των κερδών της επιχείρησης.
Η εργατική νομοθεσία ποτέ δεν προβλέπει «πολυτέλειες» για τους εργαζόμενους. Διασφαλίζει όμως τα στοιχειώδη: προβλέπει κάποια πράγματα για την υγεία των εργαζομένων, αν και συχνά με κάποια αναντιστοιχία σε σχέση με τους πραγματικούς κινδύνους της εκάστοτε εργασίας.
Δυστυχώς καθώς οι περισσότερες ασθένειες που οφείλονται στο εργασιακό περιβάλλον προκαλούνται από βλάβες που συσσωρεύονται για χρόνια, οι εργαζόμενοι είναι οι τελευταίοι που το μαθαίνουν αυτό και συνήθως όταν είναι πια πολύ αργά.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Τι λέει η εργατική νομοθεσία σχετικά με την τοποθέτηση καθισμάτων
στα εμπορικά και λοιπά καταστήματα;
(Άρθρο 35 του Β.Δ. 141 / 26.8.1913 που ισχύει μετά το Ν. 1837/1989)
«Σε όσα καταστήματα ή πρατήρια γίνεται λιανική πώληση, είτε κύρια ή βοηθητική λογιστική υπηρεσία, πρέπει να είναι τοποθετημένα, ανάλογα προς τον αριθμό των υπαλλήλων, καθίσματα με τρόπο που να είναι δυνατό σε όλο το προσωπικό να κάθεται».
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..………………………………………………………………
Συνάδελφε, συναδέλφισσα,
δεν πρέπει να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την εργοδοτική και διευθυντική αυθαιρεσία. Είμαστε εργαζόμενοι έχουμε δικαιώματα. Δεν παραιτούμαστε απ’ αυτά, είτε πρόκειται για το μισθό, το ρεπό, τις άδειες, είτε πρόκειται για τα ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας. Το να υπάρχουν καθίσματα είναι δικαίωμά μας, είναι υποχρέωση των επιχειρήσεων.
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: αυτός είναι ο δρόμος για να συμμορφωθούν τα αφεντικά. Όλοι οι συνάδελφοι μαζί συζητάμε για τα προβλήματα και από κοινού αναζητούμε λύση. Το ΣΩΜΑΤΕΙΟ δεν είναι μια μακρινή ιδέα, είναι -και πρέπει να είναι- ένα εργαλείο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.
Ανοιχτή συζήτηση για τα εργασιακά προβλήματα στον κλάδο του εμπορίου.
Κυριακή 31 Γενάρη 5.30 μ.μ. στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων
Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Λόντου 6 & Μεσολογγίου Εξάρχεια, β’ όροφος)
………………………………………………………………..……………
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας)
ese_union@yahoo.gr http://ese-union.wikidot.com Τηλ: 6941507846
Επείγον κάλεσμα Διεθνούς Αλληλεγγύης
FAU Berlin Banned As Union
Urgent call for international solidarity
As of yesterday, December 11, 2009, FAU Berlin (FAU-B) has essentially been banned as a union. The
decision was made by the Berlin Regional Court (Landgericht Berlin) without a hearing. FAU-B was not
even informed that the Neue Babylon GmbH – which is involved in a labor dispute with FAU-B – had
started legal proceedings against them. The court’s decision goes beyond merely taking away FAU-B’s
rights as a union within the Babylon cinema. From this point on they are no longer allowed to call
themselves a union!
Background
FAU-B and its group within the Babylon cinema have been fighting for a labor contract since the beginning
of June 2009. Although the Babylon cinema is government funded, pay has been miserable and workers
rights have been ignored. A large portion of the cinema’s staff is organized within FAU-B. This is the first
significant labor dispute of the relatively small FAU-B. It has caused an uproar not only in Berlin, but in all
of Germany. Anarcho-syndicalists in a labor dispute, an effective boycott that was prominent in the media,
extensive and innovative demands, and the involvement of the workers themselves (which is rare in Germany)
have made an impression on the public. When the pressure was at its height and the bosses could no longer
avoid entering negotiations, not only did politicians intervene but ver.di (a big union in Germany, part of the
umbrella organization of mainstream unions, DGB) took up negotiations with the bosses even though they had
almost no members among the cinema’s staff and no mandate from them. The workers, who were obviously
flabbergasted, were excluded from negotiations.
Apparently a deal was made between ver.di, politicians, and bosses to get rid of FAU-B and calm things down
at the cinema. But the staff and FAU refused to be silenced. Neue Babylon GmBH reacted by flexing some
legal muscle and ver.di by attempting to damage FAU’s image. Firstly, the boycott – one of FAU-B’s main forms
of pressure – was banned, and doubt was cast on FAU-B’s ability to negotiate contracts (in Germany this is a
prerequisite for being able to legally take collective action). At the same time, other court cases were brought
against FAU-B relating to freedom of expression. But FAU-B did not back down. This led to the latest court
decision, which basically bans FAU as a union.
Από την 11η Δεκεμβρίου του 2009 η FAU (FAU-B) έχει ουσιαστικά απαγορευτεί ως σωματείο. Η απόφαση λήφθηκε από το περιφερειακό Δικαστήριο του Βερολίνου (Landgericht Berlin) χωρίς ακροαματική διαδικασία. Το FAU-B δεν πληροφορήθηκε καν ότι η εταιρεία Neue Babylon - με την οποία βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη – είχε ξεκινήσει νομικές διαδικασίες εναντίον της. Η απόφαση του δικαστηρίου αφορά κάτι παραπάνω από την άρση του δικαιώματος της FAU-B να δρα ως σωματείου μέσα στα σινεμά της Babylon. Από το σημείο αυτό δεν έχουν δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται σωματείο!
Το παρασκήνιο
Η FAU-B και η ομάδα της έχουν αγωνιστεί για τη σύμβαση εργασίας μέσα στον κινηματογράφο της Babylon από τις αρχές του Ιουνίου του 2009. Αν και ο κινηματογράφος της Babybon χρηματοδοτείται από το κράτος, οι μισθοί ήταν μίζεροι και τα δικαιώματα των εργαζόμενων αγνοημένα. Ένα μεγάλο ποσοστό του προσωπικού του σινεμά οργανώθηκε στη FAU-B. Αυτή ήταν και η πρώτη εργασιακή διαμάχη της μικρής σχετικά FAU-B και προκάλεσε θόρυβο όχι μόνο στο Βερολίνο αλλά σε ολόκληρη τη Γερμανία. Οι αναρχο-συνδικαλιστές σε μία εργασιακή διαμάχη, με ένα αποτελεσματικό μποϋκοτάζ που διέπρεψε στα μμε, με εκτεταμένα και καινούρια αιτήματα, και την συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων (γεγονός που είναι σπάνιο στη Γερμανία) έκαναν εντύπωση στο κοινό. Όταν η πίεση έφτασε στα ύψη και τα αφεντικά δεν μπορούσαν πλέον να αποφύγουν τις διαπραγματεύσεις, μεσολάβησαν όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και η ver.di (μεγάλο σωματείο στη Γερμανία, κάτω από την ομπρέλα της οργάνωσης των θεσμικών σωματείων, της DGB) και άρχισαν τις διαπραγματεύσεις με τα αφεντικά ακόμα και αν δεν είχαν κανένα μέλος ανάμεσα στο προσωπικό του κινηματογράφου και καμία εντολή από αυτούς. Οι εργαζόμενοι, που ήταν προφανώς εμβρόντητοι, αποκλείστηκαν από τις διαπραγματεύσεις.
Ξαφνικά έγινε μία συμφωνία ανάμεσα στη ver.di, τους πολιτικούς και τα αφεντικά να απαλλαγούν από τη FAU-B και να ηρεμήσουν τα πράγματα στο σινεμά. Αλλά το προσωπικό και η FAU-B αρνήθηκαν να σιωπήσουν. Η Neue Babylon αντέδρασε προσπαθώντας να την κάμψει μέσω μίας μερικής νομικής ισχύος και η ver-di προσπαθώντας να προκαλέσει ζημιά στην εικόνα της FAU. Πρώτα από όλα, το μποϋκοτάζ – μία από τις κύριες μορφές πίεσης της FAU-B – απαγορεύτηκε, και καλλιεργήθηκε αμφιβολία για την ικανότητα του σωματείου να διαπραγματεύεται συμβάσεις (στη Γερμανία η διαπραγμάτευση των συμβάσεων είναι μία προϋπόθεση για να είναι ένα σωματείο ικανό νομικά να έχει συλλογική δράση). Την ίδια στιγμή η FAU-B είχε και άλλες δικαστικές υποθέσεις σε σχέση με την ελευθερία της έκφρασης. Αλλά η FAU-B δεν υποχώρησε. Αυτό οδήγησε στην τελευταία δικαστική απόφαση, που ουσιαστικά απαγορεύει τη FAU ως σωματείο.
Η κατάσταση στη Γερμανία
Η FAU-B είχε δηλώσει από καιρό ότι αυτή η δικαστική διαμάχη – όσο μικρή και αν ήταν – δεν αφορούσε μόνο τις συνθήκες εργασίας αλλά και την ελευθερία για οργάνωση. Από το το 1933 στη Γερμανία έχει υπάρξει μικρή παράδοση του μαχητικού συνδικαλισμού. Η ομπρέλα της οργάνωσης της DGB (Γερμανική Συνομοσπονδία Εργαζομένων) έχει ένα πρακτικό μονοπώλιο (κορπορατισμός) το οποίο υποστηρίζεται από το νόμο. Αυτό κάνει δύσκολη την ανάπτυξη άλλων σωματείων. Η αυτοοργάνωση και η αποκέντρωση μέσα στα σωματεία δεν ενθαρρύνεται και δεν τυγχάνει νομικής προστασίας.
Η μετριοπαθής συλλογική δράση της FAU-B έδειξε ότι ένα άλλο εναλλακτικό σωματείο είναι δυνατό στη Γερμανία. Τα μεγάλα σωματεία και οι πολιτικοί φοβούμενοι ξαφνικά ότι αυτή η μορφή οργάνωσης θα διαχυθεί σαν φωτιά, δυσαρεστήθηκαν από αυτή την εξέλιξη. Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο το σωματείο της FAU-B απαγορεύτηκε. Η απόφαση του δικαστηρίου συνεπάγεται ότι δεν είναι δυνατή η ίδρυση ενός νομικά αναγνωρισμένου σωματείου στη Γερμανία γιατί – παράδοξα – πρέπει να είσαι νομικά αναγνωρισμένο σωματείο προκειμένου να γίνεις ένα. Η συλλογική δράση χωρίς την επίσημη αναγνώριση του σωματείου πρέπει να περιμένει άκαμπτες νομικές συνέπειες. Σε δύο περιπτώσεις η FAU-B έχει απειληθεί με πρόστιμο 250.000 ευρώ ή ποινές φυλάκισης. Οι Γερμανοί αναρχοσυνδικαλιστές βλέπουν επομένως να απαγορεύονται μία φορά ακόμα μετά το 1914 και το 1933.
Η απόφαση του δικαστηρίου είναι ιδιαίτερα σκανδαλώδης γιατί εγκρίθηκε χωρίς εξέταση με ένα σύνολο ενεργειών χωρίς ακρόαση – δεν επιτράπηκε στην FAU-B να τοποθετηθεί στην υπόθεση της. Αυτό έχει πιθανά να κάνει με το γεγονός ότι στη Γερμανία μπορεί νόμιμα οποιοιδήποτε να αυτοαποκαλούνται σωματείο και ότι οι δικαστικές αρχές ήθελαν να δράσουν μονομερώς. Η Γερμανία έχει περάσει κάποιες συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αλλά έχουν μικρή σημασία γιατί τα μεγάλα συνδικάτα συνεργάζονται στενά με τα αφεντικά και υπαγορεύουν το πως πρέπει να είναι ένα σωματείο. Οι συνδικαλιστές είχαν περισσότερα δικαιώματα κάτω από τον Κάϊζερ στο 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου. Η κατάσταση στη Γερμανία θυμίζει την Τουρκία, όπου για παράδειγμα τα σωματεία απαγορεύονται συχνά.
Η απόφαση του δικαστηρίου μπορεί πιθανά να ανατραπεί. Αλλά η FAU-B παραμένει ρεαλίστρια: όλα είναι πιθανά. Ο πολιτικός φαβοριτισμός είναι διαδεδομένος και οι εξουσίες θα κάνουν παραπέρα προσπάθειες για να σταματήσουν την ανάπτυξη των εναλλακτικών σωματείων.
Συνέπειες
Οι συνέπειες της δικαστικής απόφασης έχουν ευρύτερη εμβέλεια και θα είναι καταστροφικές αν δεν ανατραπεί. Μία απερίφραστη απαγόρευση της FAU-B ως σωματείου θα έχει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα. Η απόφαση για την FAU-B είναι ουσιαστικά εφαρμόσιμη στη FAU σε ολόκληρη τη Γερμανία. Καθώς θα αποτελέσει προηγούμενο, θα επηρεάσει αυτόματα ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα και τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Οποιαδήποτε εναλλακτική μορφή και αν έχει ένα σωματείο στη Γερμανία, το προηγούμενο αυτό θα την καθιστά αδύναμη στο μέλλον. Αυτή η υπόθεση είναι μία καινοτομία για στη Γερμανία όσον αφορά τη συντριβή των σωματείων. Η απόφαση επιτρέπει στα αφεντικά να διαπραγματεύονται με τα σωματεία της αρεσκείας τους και να ορίζουν το τι είναι ένα σωματείο. Η αυτοοργάνωση των εργαζόμενων – είτε στο σινεμά της Babylon είτε αλλού – έχει μπλοκαριστεί, και η θέσμιση της φίμωσης της εργατικής τάξης έχει ενταθεί. Η απουσία αλληλεγγύης που επέδειξε η ver.di μέσω της μεσολάβησης τους είναι μία μερική κατηγορία εναντίον τους. Η απόφαση του δικαστηρίου ίσως ταυτίζεται άμεσα με το ενδιαφέρον της ver.di, αφού έχει ήδη γράψει ότι πρέπει να δράσει ενάντια στην FAU-B, που την βλέπει ανταγωνιστικά.
Αλληλεγγύη
Η μάχη για την ελευθερία των σωματείων μόλις έχει αρχίσει στη Γερμανία. Κάθε κομματάκι αλληλεγγύης χρειάζεται. Φέρτε αυτό το σκάνδαλο στο φως, διαμαρτυρηθείτε μπροστά από τους Γερμανικούς θεσμούς, και απαιτείστε να ανατραπεί η απόφαση και η FAU να αποκτήσει πλήρη δικαιώματα ως σωματείο.
Σας παρακαλούμε εάν μπορείτε να μας βοηθήστε. Οι ιδέες σας είναι καλοδεχούμενες, αλλά εδώ υπάρχουν μερικές προτάσεις:
διαμαρτυρηθείτε μπροστά από τις Γερμανικές διπλωματικές αποστολές (πρεσβείες, προξενεία) ή άλλους θεσμούς που αντιπροσωπεύουν το Γερμανικό Κράτος,
στείλτε γράμματα διαμαρτυρίας στις Γερμανικές πρεσβείες στη χώρα σας (και ένα αντίγραφο στη διοίκηση του Babylon Mitte cinema,
στείλτε φαξ διαμαρτυρίας στο υπεύθυνο δικαστήριο του Βερολίνου.
Σχετικές πληροφορίες θα βρείτε στο http://www.fau.org/verbot. Περιλαμβάνει μία λίστα Γερμανικών διπλωματικών αποστολών, ενδεικτικούς σχετικούς θεσμούς, πρότυπα γραμμάτων διαμαρτυρίας και τα απαραίτητα στοιχεία επικοινωνίας.
Οι διαμαρτυρίες προγραμματίζονται για το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009. Θα εκτιμούσαμε εάν δράστε σύντομα. Φυσικά η αλληλεγγύη δεν περιορίζεται στην ημερομηνία – μπορεί να εκφραστεί κάθε χρονική στιγμή.
libertario comunismo
Urgent call for international solidarity
As of yesterday, December 11, 2009, FAU Berlin (FAU-B) has essentially been banned as a union. The
decision was made by the Berlin Regional Court (Landgericht Berlin) without a hearing. FAU-B was not
even informed that the Neue Babylon GmbH – which is involved in a labor dispute with FAU-B – had
started legal proceedings against them. The court’s decision goes beyond merely taking away FAU-B’s
rights as a union within the Babylon cinema. From this point on they are no longer allowed to call
themselves a union!
Background
FAU-B and its group within the Babylon cinema have been fighting for a labor contract since the beginning
of June 2009. Although the Babylon cinema is government funded, pay has been miserable and workers
rights have been ignored. A large portion of the cinema’s staff is organized within FAU-B. This is the first
significant labor dispute of the relatively small FAU-B. It has caused an uproar not only in Berlin, but in all
of Germany. Anarcho-syndicalists in a labor dispute, an effective boycott that was prominent in the media,
extensive and innovative demands, and the involvement of the workers themselves (which is rare in Germany)
have made an impression on the public. When the pressure was at its height and the bosses could no longer
avoid entering negotiations, not only did politicians intervene but ver.di (a big union in Germany, part of the
umbrella organization of mainstream unions, DGB) took up negotiations with the bosses even though they had
almost no members among the cinema’s staff and no mandate from them. The workers, who were obviously
flabbergasted, were excluded from negotiations.
Apparently a deal was made between ver.di, politicians, and bosses to get rid of FAU-B and calm things down
at the cinema. But the staff and FAU refused to be silenced. Neue Babylon GmBH reacted by flexing some
legal muscle and ver.di by attempting to damage FAU’s image. Firstly, the boycott – one of FAU-B’s main forms
of pressure – was banned, and doubt was cast on FAU-B’s ability to negotiate contracts (in Germany this is a
prerequisite for being able to legally take collective action). At the same time, other court cases were brought
against FAU-B relating to freedom of expression. But FAU-B did not back down. This led to the latest court
decision, which basically bans FAU as a union.
Από την 11η Δεκεμβρίου του 2009 η FAU (FAU-B) έχει ουσιαστικά απαγορευτεί ως σωματείο. Η απόφαση λήφθηκε από το περιφερειακό Δικαστήριο του Βερολίνου (Landgericht Berlin) χωρίς ακροαματική διαδικασία. Το FAU-B δεν πληροφορήθηκε καν ότι η εταιρεία Neue Babylon - με την οποία βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη – είχε ξεκινήσει νομικές διαδικασίες εναντίον της. Η απόφαση του δικαστηρίου αφορά κάτι παραπάνω από την άρση του δικαιώματος της FAU-B να δρα ως σωματείου μέσα στα σινεμά της Babylon. Από το σημείο αυτό δεν έχουν δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται σωματείο!
Το παρασκήνιο
Η FAU-B και η ομάδα της έχουν αγωνιστεί για τη σύμβαση εργασίας μέσα στον κινηματογράφο της Babylon από τις αρχές του Ιουνίου του 2009. Αν και ο κινηματογράφος της Babybon χρηματοδοτείται από το κράτος, οι μισθοί ήταν μίζεροι και τα δικαιώματα των εργαζόμενων αγνοημένα. Ένα μεγάλο ποσοστό του προσωπικού του σινεμά οργανώθηκε στη FAU-B. Αυτή ήταν και η πρώτη εργασιακή διαμάχη της μικρής σχετικά FAU-B και προκάλεσε θόρυβο όχι μόνο στο Βερολίνο αλλά σε ολόκληρη τη Γερμανία. Οι αναρχο-συνδικαλιστές σε μία εργασιακή διαμάχη, με ένα αποτελεσματικό μποϋκοτάζ που διέπρεψε στα μμε, με εκτεταμένα και καινούρια αιτήματα, και την συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων (γεγονός που είναι σπάνιο στη Γερμανία) έκαναν εντύπωση στο κοινό. Όταν η πίεση έφτασε στα ύψη και τα αφεντικά δεν μπορούσαν πλέον να αποφύγουν τις διαπραγματεύσεις, μεσολάβησαν όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και η ver.di (μεγάλο σωματείο στη Γερμανία, κάτω από την ομπρέλα της οργάνωσης των θεσμικών σωματείων, της DGB) και άρχισαν τις διαπραγματεύσεις με τα αφεντικά ακόμα και αν δεν είχαν κανένα μέλος ανάμεσα στο προσωπικό του κινηματογράφου και καμία εντολή από αυτούς. Οι εργαζόμενοι, που ήταν προφανώς εμβρόντητοι, αποκλείστηκαν από τις διαπραγματεύσεις.
Ξαφνικά έγινε μία συμφωνία ανάμεσα στη ver.di, τους πολιτικούς και τα αφεντικά να απαλλαγούν από τη FAU-B και να ηρεμήσουν τα πράγματα στο σινεμά. Αλλά το προσωπικό και η FAU-B αρνήθηκαν να σιωπήσουν. Η Neue Babylon αντέδρασε προσπαθώντας να την κάμψει μέσω μίας μερικής νομικής ισχύος και η ver-di προσπαθώντας να προκαλέσει ζημιά στην εικόνα της FAU. Πρώτα από όλα, το μποϋκοτάζ – μία από τις κύριες μορφές πίεσης της FAU-B – απαγορεύτηκε, και καλλιεργήθηκε αμφιβολία για την ικανότητα του σωματείου να διαπραγματεύεται συμβάσεις (στη Γερμανία η διαπραγμάτευση των συμβάσεων είναι μία προϋπόθεση για να είναι ένα σωματείο ικανό νομικά να έχει συλλογική δράση). Την ίδια στιγμή η FAU-B είχε και άλλες δικαστικές υποθέσεις σε σχέση με την ελευθερία της έκφρασης. Αλλά η FAU-B δεν υποχώρησε. Αυτό οδήγησε στην τελευταία δικαστική απόφαση, που ουσιαστικά απαγορεύει τη FAU ως σωματείο.
Η κατάσταση στη Γερμανία
Η FAU-B είχε δηλώσει από καιρό ότι αυτή η δικαστική διαμάχη – όσο μικρή και αν ήταν – δεν αφορούσε μόνο τις συνθήκες εργασίας αλλά και την ελευθερία για οργάνωση. Από το το 1933 στη Γερμανία έχει υπάρξει μικρή παράδοση του μαχητικού συνδικαλισμού. Η ομπρέλα της οργάνωσης της DGB (Γερμανική Συνομοσπονδία Εργαζομένων) έχει ένα πρακτικό μονοπώλιο (κορπορατισμός) το οποίο υποστηρίζεται από το νόμο. Αυτό κάνει δύσκολη την ανάπτυξη άλλων σωματείων. Η αυτοοργάνωση και η αποκέντρωση μέσα στα σωματεία δεν ενθαρρύνεται και δεν τυγχάνει νομικής προστασίας.
Η μετριοπαθής συλλογική δράση της FAU-B έδειξε ότι ένα άλλο εναλλακτικό σωματείο είναι δυνατό στη Γερμανία. Τα μεγάλα σωματεία και οι πολιτικοί φοβούμενοι ξαφνικά ότι αυτή η μορφή οργάνωσης θα διαχυθεί σαν φωτιά, δυσαρεστήθηκαν από αυτή την εξέλιξη. Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο το σωματείο της FAU-B απαγορεύτηκε. Η απόφαση του δικαστηρίου συνεπάγεται ότι δεν είναι δυνατή η ίδρυση ενός νομικά αναγνωρισμένου σωματείου στη Γερμανία γιατί – παράδοξα – πρέπει να είσαι νομικά αναγνωρισμένο σωματείο προκειμένου να γίνεις ένα. Η συλλογική δράση χωρίς την επίσημη αναγνώριση του σωματείου πρέπει να περιμένει άκαμπτες νομικές συνέπειες. Σε δύο περιπτώσεις η FAU-B έχει απειληθεί με πρόστιμο 250.000 ευρώ ή ποινές φυλάκισης. Οι Γερμανοί αναρχοσυνδικαλιστές βλέπουν επομένως να απαγορεύονται μία φορά ακόμα μετά το 1914 και το 1933.
Η απόφαση του δικαστηρίου είναι ιδιαίτερα σκανδαλώδης γιατί εγκρίθηκε χωρίς εξέταση με ένα σύνολο ενεργειών χωρίς ακρόαση – δεν επιτράπηκε στην FAU-B να τοποθετηθεί στην υπόθεση της. Αυτό έχει πιθανά να κάνει με το γεγονός ότι στη Γερμανία μπορεί νόμιμα οποιοιδήποτε να αυτοαποκαλούνται σωματείο και ότι οι δικαστικές αρχές ήθελαν να δράσουν μονομερώς. Η Γερμανία έχει περάσει κάποιες συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αλλά έχουν μικρή σημασία γιατί τα μεγάλα συνδικάτα συνεργάζονται στενά με τα αφεντικά και υπαγορεύουν το πως πρέπει να είναι ένα σωματείο. Οι συνδικαλιστές είχαν περισσότερα δικαιώματα κάτω από τον Κάϊζερ στο 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου. Η κατάσταση στη Γερμανία θυμίζει την Τουρκία, όπου για παράδειγμα τα σωματεία απαγορεύονται συχνά.
Η απόφαση του δικαστηρίου μπορεί πιθανά να ανατραπεί. Αλλά η FAU-B παραμένει ρεαλίστρια: όλα είναι πιθανά. Ο πολιτικός φαβοριτισμός είναι διαδεδομένος και οι εξουσίες θα κάνουν παραπέρα προσπάθειες για να σταματήσουν την ανάπτυξη των εναλλακτικών σωματείων.
Συνέπειες
Οι συνέπειες της δικαστικής απόφασης έχουν ευρύτερη εμβέλεια και θα είναι καταστροφικές αν δεν ανατραπεί. Μία απερίφραστη απαγόρευση της FAU-B ως σωματείου θα έχει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα. Η απόφαση για την FAU-B είναι ουσιαστικά εφαρμόσιμη στη FAU σε ολόκληρη τη Γερμανία. Καθώς θα αποτελέσει προηγούμενο, θα επηρεάσει αυτόματα ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα και τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Οποιαδήποτε εναλλακτική μορφή και αν έχει ένα σωματείο στη Γερμανία, το προηγούμενο αυτό θα την καθιστά αδύναμη στο μέλλον. Αυτή η υπόθεση είναι μία καινοτομία για στη Γερμανία όσον αφορά τη συντριβή των σωματείων. Η απόφαση επιτρέπει στα αφεντικά να διαπραγματεύονται με τα σωματεία της αρεσκείας τους και να ορίζουν το τι είναι ένα σωματείο. Η αυτοοργάνωση των εργαζόμενων – είτε στο σινεμά της Babylon είτε αλλού – έχει μπλοκαριστεί, και η θέσμιση της φίμωσης της εργατικής τάξης έχει ενταθεί. Η απουσία αλληλεγγύης που επέδειξε η ver.di μέσω της μεσολάβησης τους είναι μία μερική κατηγορία εναντίον τους. Η απόφαση του δικαστηρίου ίσως ταυτίζεται άμεσα με το ενδιαφέρον της ver.di, αφού έχει ήδη γράψει ότι πρέπει να δράσει ενάντια στην FAU-B, που την βλέπει ανταγωνιστικά.
Αλληλεγγύη
Η μάχη για την ελευθερία των σωματείων μόλις έχει αρχίσει στη Γερμανία. Κάθε κομματάκι αλληλεγγύης χρειάζεται. Φέρτε αυτό το σκάνδαλο στο φως, διαμαρτυρηθείτε μπροστά από τους Γερμανικούς θεσμούς, και απαιτείστε να ανατραπεί η απόφαση και η FAU να αποκτήσει πλήρη δικαιώματα ως σωματείο.
Σας παρακαλούμε εάν μπορείτε να μας βοηθήστε. Οι ιδέες σας είναι καλοδεχούμενες, αλλά εδώ υπάρχουν μερικές προτάσεις:
διαμαρτυρηθείτε μπροστά από τις Γερμανικές διπλωματικές αποστολές (πρεσβείες, προξενεία) ή άλλους θεσμούς που αντιπροσωπεύουν το Γερμανικό Κράτος,
στείλτε γράμματα διαμαρτυρίας στις Γερμανικές πρεσβείες στη χώρα σας (και ένα αντίγραφο στη διοίκηση του Babylon Mitte cinema,
στείλτε φαξ διαμαρτυρίας στο υπεύθυνο δικαστήριο του Βερολίνου.
Σχετικές πληροφορίες θα βρείτε στο http://www.fau.org/verbot. Περιλαμβάνει μία λίστα Γερμανικών διπλωματικών αποστολών, ενδεικτικούς σχετικούς θεσμούς, πρότυπα γραμμάτων διαμαρτυρίας και τα απαραίτητα στοιχεία επικοινωνίας.
Οι διαμαρτυρίες προγραμματίζονται για το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009. Θα εκτιμούσαμε εάν δράστε σύντομα. Φυσικά η αλληλεγγύη δεν περιορίζεται στην ημερομηνία – μπορεί να εκφραστεί κάθε χρονική στιγμή.
libertario comunismo
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009
Ενημέρωση για τη συλλογή χρημάτων για τις εγγυήσεις των 22 του Ρεσάλτο
Συντροφικά σας ενημερώνουμε ότι:
από τις οικονομικές συνεισφορές ατόμων, ομάδων, στεκιών, καταλήψεων και ταμείων αλληλεγγύης εσωτερικού και εξωτερικού το συνολικό ποσό των εγγυήσεων των συντροφων-ισσών έχει συγκεντρωθεί.
Από τα 51000 ευρώ, τα 18-20000 συλλέχθηκαν μετά από δυσθεώρητες συνεισφορές συντρόφων-ισσών, ομάδων, και ταμείων αλληλεγγύης από το εξωτερικό. Και τα οποία πρέπει να επιστραφούν το άμεσο χρονικό διάστημα.
Για το λόγο αυτό η συλλογή χρημάτων συνεχίζεται.
Για τις οικονομικές συνεισφορές επικοινωνήστε με το κινητό τηλέφωνο 6973657960 ή με το e-mail: tameio22@espiv.net
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!
ΠΗΓΗ:http://anarxiko-resalto.blogspot.com/
από τις οικονομικές συνεισφορές ατόμων, ομάδων, στεκιών, καταλήψεων και ταμείων αλληλεγγύης εσωτερικού και εξωτερικού το συνολικό ποσό των εγγυήσεων των συντροφων-ισσών έχει συγκεντρωθεί.
Από τα 51000 ευρώ, τα 18-20000 συλλέχθηκαν μετά από δυσθεώρητες συνεισφορές συντρόφων-ισσών, ομάδων, και ταμείων αλληλεγγύης από το εξωτερικό. Και τα οποία πρέπει να επιστραφούν το άμεσο χρονικό διάστημα.
Για το λόγο αυτό η συλλογή χρημάτων συνεχίζεται.
Για τις οικονομικές συνεισφορές επικοινωνήστε με το κινητό τηλέφωνο 6973657960 ή με το e-mail: tameio22@espiv.net
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!
ΠΗΓΗ:http://anarxiko-resalto.blogspot.com/
Προφυλακίστηκαν στις 9 Δεκεμβρη άλλοι 3 διαδηλωτές της 6ης Δεκέμβρη στη Θεσσαλονίκη
Στις 9 Δεκεμβρη πέρασαν από τα δικαστήρια Θεσσαλονίκης συλληφθέντες κατά τη διάρκεια της πορείας της Κυριακής. Κρίθηκαν προφυλακιστέοι οι τρεις, και άλλος ένας αφέθηκε με περιοριστικούς όρους και ισχυρίζεται ότι οι μπάτσοι του “φόρτωσαν” σακίδιο με μολότοφ.
Ένας άλλος 25χρονος αφέθηκε επίσης ελεύθερος. Συνελήφθη όταν, όπως ισχυρίζεται, κατέβαζε τα σκουπίδια έξω από το σπίτι του φορώντας πιτζάμες!
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ
Δημοσιεύτηκε από Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΠΗΓΗ:http://anarchypress.wordpress.com/2009/12/09
Ένας άλλος 25χρονος αφέθηκε επίσης ελεύθερος. Συνελήφθη όταν, όπως ισχυρίζεται, κατέβαζε τα σκουπίδια έξω από το σπίτι του φορώντας πιτζάμες!
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ
Δημοσιεύτηκε από Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΠΗΓΗ:http://anarchypress.wordpress.com/2009/12/09
Oι συλλήψεις και οι προφυλακίσεις των ημερών
Από όσα έχουν γίνει γνωστά και έχουν δημοσιοποιηθεί, για τις προηγούμενες μέρες και τις συλλήψεις και τις προφυλακίσεις των κινητοποιήσεων με αφορμή τον ένα χρόνο από τον θάνατο του Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη, προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε τις συλλήψεις και τις προφυλακίσεις. Όποιος,α γνωρίζει κάτι που δεν έχουμε συμπληρώσει ας επικοινωνήσει στο anarchypress@revolution.gr
Παρασκευή 4/12/09
Κόρινθος : 3 συλληφθέντες ένας διώκεται με τρομονόμο και 2 ανήλικοι
Σάββατο 5/12/09
22 συλληφθέντες Ρεσάλτο – καταβολή χρηματικής εγγύησης, από 3.000-15.000 ευρώ, για κάποιους απ αυτούς και περιοριστικούς όρους για κάποιους άλλους.
42 συλληφθέντες δημαρχείου - κατηγορίες: αντίσταση από κοινού, επικίνδυνες σωματικές βλάβες, διατάραξη κοινωνικής ειρήνης, διακεκριμένες φθορές και απείθεια , ορίστηκε η δίκη για 2 Μαρτίου 2010
12 συλληφθέντες στα Εξάρχεια με πλημμελήματα, στους 10 ορίστηκε η δίκη για 16 Δεκέμβρη 2009
Θεσσαλονίκη: 1 σύλληψη κατηγορείται με 2 κακουργήματα, αφέθηκε ελέυθερος με περιοριστικους όρους, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, 3000 ευρώ εγγύηση
Κυριακή 6/12/09
Στη Θεσσαλονίκη έχουμε συνολικά 6 προφυλακισμένους
Θεσσαλονίκη: 8 συλλήψεις στομ προαύλιο χώρο του ΑΠΘ, 3 προφυλακίστηκαν, 3 αφέθηκαν ελεύθεροι γιατί ήταν ανήλικοι και 3 είχαν πάρει προθεσμία για να απολογηθούν
3 ακόμα προφυλακίσεις από τη πορεία στις 6/12
Μία ακόμα σύλληψη, ο συλληφθείς ισχυρίζεται ότι έιναι αθώος και ότι του φόρτωσαν μπουκάλια, ζητάει μάρτυρες, για να βεβαιώσουν τους ισχυρισμούς του, το σημείο σύλληψης του, ήταν Εγνατίας 51 και η ώρα σύλληψης 14.30, το δικαστήριο έχει οριστεί για την Παρασκευή 11/12 /2009
Γιάννενα: Μια σύλληψη, για πλημμέλημα.
Αγρίνιο: 2 συλλήψεις με πλημμελήματα, η δίκη ορίστηκε για 17 Ιουνίου 2010
Ηράκλειο: 6 συλλήψεις, πλημμελήματα, για τους 5 ορίστηκε δίκη για τις 24 Ιουνίου 2010, αφέθηκαν ελεύθεροι, κρατείται ο ένας αλλοδαπός γιατί δεν έιχε χαρτιά
Βόλος: 3 συλλήψεις για πλημμελήματα ορίστηκε δικάσιμος και έχουν αφεθεί ελεύθεροι
Ρόδος: 2 συλλήψεις, πλημμελήματα
Χανιά: 5 συλλήψεις, οι 4 ανήλικοι
Δευτέρα 7/12/09
Αθήνα: 21 συλλήψεις στο πανεκπαιδευτικό συλλαλήτήριο, οι 10 είναι ανήλικοι, ο μικρότερος από τους συλληφθέντες, 14 χρονών διώκεται με τον κουκουλονόμο
Τρίτη 8/12/2009
Ημαθία: 8 συλλήψεις μαθητών για ρίψη μολότοφ στο αστυνομικό τμήμα
Επίσης έχουν ασκηθεί διώξεις σε 13 γονείς για παραμέληση ανηλίκων, ενώ και τα παιδιά τους έχουν συλληφθεί και κατηγορούνται.
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
ΧΑΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΟΣΟΙ ΠΑΡΑΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ
Έναν χρόνο μετά πολιτικοί και κομματάρχες, δημοσιογράφοι και οικονομολόγοι, διανοούμενοι και καθηγητές πανεπιστημίου μας διαβεβαιώνουν ότι «έψαξαν» καλά τι είναι αυτό που απέμεινε από τον περσινό Δεκέμβρη, τι σήμαινε τελικά η εξέγερση του Δεκέμβρη.
Και δεν δείχνουν να διαφωνούν διόλου. Ήταν το «ξεπερασμένο παρελθόν» βεβαιώνουν ορισμένοι, που «δεν μπορεί να γεννήσει τίποτα», ήταν η «παραλυσία ενός ανίκανου» και τάχα ενοχικού κράτους, ήταν η «διάλυση του κοινωνικού ιστού» και η αποθέωση του «εκβαρβαρισμού της κοινωνίας», αλλά και ένα μάθημα που δεν πρέπει να ξεχάσουν ποτέ οι φύλακες του νόμου και της τάξης, ώστε να είναι πλέον και για πάντα «επαρκείς»
Μαζί τους και οι κάθε είδους βολεμένοι και χορτασμένοι, αλλά και πάντα αχόρταγοι, που νομίζουν ότι η απόκτηση πλούτου είναι το μέλημα κάθε ανθρώπου, που δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο καθένας δεν είναι διατεθειμένος να πουλήσει τα πάντα γιʼ αυτό το σκοπό, που νομίζουν ότι το πλιάτσικο και οι λεηλασίες των μεταναστών, αλλά όχι μόνο οφείλονταν αποκλειστικά στη λαχτάρα τους να απλώσουν το χέρι στην αφθονία των αγαθών από την οποία είναι αποκλεισμένοι.
Και είναι φυσικό γιατί δεν μπορούν ούτε για μια στιγμή να νιώσουν τις ελπίδες, που ανθίζουν κάθε στιγμή που εξαφανίζεται ο φόβος, που σπέρνει η κάθε εξουσία. Γιατί δεν μπορούν να διανοηθούν την ανάσα ζωής, που πηγάζει από την συντριβή του μύθου της εξουσιαστικής παντοδυναμίας, από το όνειρο ζωής για ένα κόσμο λεύτερο, από την ακλόνητη πεποίθηση ότι τα πράγματα δεν «θα είναι για πάντα έτσι». Ένα όνειρο που δεν μπορούν να το αλλοιώσουν οι κάθε λογής βδέλλες που συνηθίζουν να τρέφονται από την ζωντάνια και την δημιουργικότητα όσων αγωνίζονται σʼ αυτή και μόνο σʼ αυτήν την κατεύθυνση.
Ναι, δεν μπορούν να κρύψουν ότι είναι ακόμα ταραγμένοι.
Γιατί ήταν τα παιδιά του καθενός που πετροβολούσαν τα αστυνομικά τμήματα από την Αλεξανδρούπολη μέχρι και την Κρήτη, γιατί ήταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι αλλά και τόσο ίδιοι όλοι αυτοί που έκρυψαν το πρόσωπο τους για να κραυγάσουν πόσο κοντά μπορούν να βρεθούν όταν θελήσουν να ενώσουν την οργή και το θυμό τους ενάντια στους δυνάστες τους
Ναι, μπορούν οι κάθε είδους «σοφοί» να δείχνουν με το δάκτυλο τους νέους με τα μαύρα ρούχα, που τους είπανε «αλήτες» κάποτε και τους ξαναλένε «αλήτες» σήμερα κουνώντας τάχα περίλυπα το κεφάλι για το κατάντημα της νεολαίας
Άλλο τόσο μπορούν να τους ακολουθούν με τον τρόπο τους όλοι εκείνοι οι αριστεροί που συμπαθούν λέει τα αίτια της εξέγερσης, εννοώντας πέρα από τις ασυναρτησίες τους ότι είναι σε θέση να οδηγήσουν τους νέους στα μονοπάτια της πολιτικής, στα πλυντήρια της αφομοίωσης, στον συμβιβασμό και στην παραίτηση
Είναι αυτή η ίδια, μια και απαράλλακτη, αριστερά που εχθρευόταν και εχθρεύεται κάθε εκδήλωση ανυποταξίας των νέων. Η ίδια και απαράλλακτη αριστερά που πάσχιζε ανέκαθεν και πασχίζει να φέρει πίσω στην κομματική στάνη τους νέους, που αηδιάζουν από κάθε είδους πολιτική από κάθε είδους αριστερά κόμματα
Είναι αυτή η ίδια και απαράλλακτη στο πέρασμα του χρόνου αριστερά που θέλει να αλλάξει μυαλά στους νέους, που βλέπουν στο αποκρουστικό πρόσωπο κάθε πολιτικού ζωγραφισμένη την υποκρισία και το ψέμα. Τους νέους που αηδιάζουν όλο και περισσότερο από την γλίτσα του κάθε εξουσιαστή, που βεβαιώνει ότι κατανοεί τις «ευαισθησίες» της νέας γενιάς.
Είναι η κάθε απόχρωσης αριστερά που βρίσκει βέβαια «άγουρο» τον «χαμό» ενός έφηβου από αστυνομικά πυρά, αλλά κατά πως της αρμόζει καταδικάζει ταυτόχρονα την βία κατά της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας του κράτους γενικότερα και των συμβόλων του.
Η ευχή τους, λοιπόν, είναι κοινή: «Ποτέ πια Δεκέμβρης»!!! Δεν ήταν παρά ένα ακόμα παρατράγουδα της ιστορίας, που δεν θα επαναληφθεί.
Και όμως δεν μας ξεγελούν. Γιατί είδαμε τον πανικό τους όταν είδαν να βαδίζουν μαζί οι πεινασμένοι και τα «χορτασμένα καλόπαιδα», που μεγάλωσε η γενιά του ʼ60, οι εξαθλιωμένοι μετανάστες, οι φτωχοδιάβολοι και οι τρελαμένοι των πόλεων, οι αναρχικοί και οι κατά πως νόμιζε η εξουσία κλεισμένοι στα γραφειάκια τους μισθοσυντήρητοι, αλλά και άνθρωποι κάθε ηλικίας. Γιατί είδαμε τον τρόμο τους απέναντι σε ένα πράγματι οργισμένο πλήθος ανθρώπων που άλωσε τους δρόμους με ανείπωτο μίσος απέναντι σε εκείνους που θεωρούσε υπεύθυνους για διαφόρου είδους δεινά.
Καταλαβαίνουμε ότι δεν θα σταματήσουν να ανησυχούν αν δεν σβήσουν όσα γέννησε ο Δεκέμβρης. Κατανοούμε γιατί σκάβουν να βρουν τις ρίζες του, γιατί δεν θα σταματήσουν να κυνηγούν όσους δεν μετανόησαν για όσα καταλύθηκαν, αν δεν κάνουν όλους τους υπόλοιπους να πιστέψουν ότι είναι καλύτερα από εδώ και στο εξής να σκύψουν το κεφάλι.
Επιστρατεύουν έναν χρόνο μετά ένα ολόκληρο στρατό, που καταλαμβάνει κάθε γωνιά του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας, προχωρούν σε εκατοντάδες προσαγωγές και δεκάδες συλλήψεις και ξυλοδαρμούς, εισβάλλουν σε χώρους αναρχικών θέλοντας να τρομοκρατήσουν ευρύτερα.
Αλλά εμείς δεν σκοπεύουμε ούτε να ξεχάσουμε, ούτε να σταματήσουμε. Το αντίθετο μάλιστα. Με πείσμα θα συνεχίσουμε να καταγράφουμε στιγμή τη στιγμή, σύγκρουση με τη σύγκρουση, εξέγερση με την εξέγερση τα όνειρα των ανθρώπων για ένα μέλλον που δεν παραχωρείται, δεν παζαρεύεται. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μʼ όλα τα μέσα γνωρίζοντας ότι την επόμενη φορά οι άνθρωποι που θα ξεσηκωθούν θα βρουν τους τρόπους να χαρούν τον ξεσηκωμό τους, ότι θα γιορτάσουν το γκρέμισμα των εξουσιαστικών ειδώλων. Ελπίζουμε ότι η ικανοποίηση θα δώσει την θέση της στο μίσος, και η συγκρουσιακή δράση θα είναι ένα μόνο μέρος της δημιουργικότητας τους.
Και τότε θα γιορτάσουμε εκείνη την εξέγερση, την προηγούμενη και όλες τις παλαιότερες και μαζί μʼ αυτές κάθε στιγμή ανυποταξίας και σύγκρουσης με την εξουσία για να συνεχίσουμε ακόμα πιο περήφανα, ακόμα πιο επίμονα να βαδίζουμε στο δρόμο για την αναρχία.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΕΦΟΔΟ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΡΕΣΑΛΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ, ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 6ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ
ΠΗΓΗ:http://www.anarchy.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=300&Itemid=1
Και δεν δείχνουν να διαφωνούν διόλου. Ήταν το «ξεπερασμένο παρελθόν» βεβαιώνουν ορισμένοι, που «δεν μπορεί να γεννήσει τίποτα», ήταν η «παραλυσία ενός ανίκανου» και τάχα ενοχικού κράτους, ήταν η «διάλυση του κοινωνικού ιστού» και η αποθέωση του «εκβαρβαρισμού της κοινωνίας», αλλά και ένα μάθημα που δεν πρέπει να ξεχάσουν ποτέ οι φύλακες του νόμου και της τάξης, ώστε να είναι πλέον και για πάντα «επαρκείς»
Μαζί τους και οι κάθε είδους βολεμένοι και χορτασμένοι, αλλά και πάντα αχόρταγοι, που νομίζουν ότι η απόκτηση πλούτου είναι το μέλημα κάθε ανθρώπου, που δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο καθένας δεν είναι διατεθειμένος να πουλήσει τα πάντα γιʼ αυτό το σκοπό, που νομίζουν ότι το πλιάτσικο και οι λεηλασίες των μεταναστών, αλλά όχι μόνο οφείλονταν αποκλειστικά στη λαχτάρα τους να απλώσουν το χέρι στην αφθονία των αγαθών από την οποία είναι αποκλεισμένοι.
Και είναι φυσικό γιατί δεν μπορούν ούτε για μια στιγμή να νιώσουν τις ελπίδες, που ανθίζουν κάθε στιγμή που εξαφανίζεται ο φόβος, που σπέρνει η κάθε εξουσία. Γιατί δεν μπορούν να διανοηθούν την ανάσα ζωής, που πηγάζει από την συντριβή του μύθου της εξουσιαστικής παντοδυναμίας, από το όνειρο ζωής για ένα κόσμο λεύτερο, από την ακλόνητη πεποίθηση ότι τα πράγματα δεν «θα είναι για πάντα έτσι». Ένα όνειρο που δεν μπορούν να το αλλοιώσουν οι κάθε λογής βδέλλες που συνηθίζουν να τρέφονται από την ζωντάνια και την δημιουργικότητα όσων αγωνίζονται σʼ αυτή και μόνο σʼ αυτήν την κατεύθυνση.
Ναι, δεν μπορούν να κρύψουν ότι είναι ακόμα ταραγμένοι.
Γιατί ήταν τα παιδιά του καθενός που πετροβολούσαν τα αστυνομικά τμήματα από την Αλεξανδρούπολη μέχρι και την Κρήτη, γιατί ήταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι αλλά και τόσο ίδιοι όλοι αυτοί που έκρυψαν το πρόσωπο τους για να κραυγάσουν πόσο κοντά μπορούν να βρεθούν όταν θελήσουν να ενώσουν την οργή και το θυμό τους ενάντια στους δυνάστες τους
Ναι, μπορούν οι κάθε είδους «σοφοί» να δείχνουν με το δάκτυλο τους νέους με τα μαύρα ρούχα, που τους είπανε «αλήτες» κάποτε και τους ξαναλένε «αλήτες» σήμερα κουνώντας τάχα περίλυπα το κεφάλι για το κατάντημα της νεολαίας
Άλλο τόσο μπορούν να τους ακολουθούν με τον τρόπο τους όλοι εκείνοι οι αριστεροί που συμπαθούν λέει τα αίτια της εξέγερσης, εννοώντας πέρα από τις ασυναρτησίες τους ότι είναι σε θέση να οδηγήσουν τους νέους στα μονοπάτια της πολιτικής, στα πλυντήρια της αφομοίωσης, στον συμβιβασμό και στην παραίτηση
Είναι αυτή η ίδια, μια και απαράλλακτη, αριστερά που εχθρευόταν και εχθρεύεται κάθε εκδήλωση ανυποταξίας των νέων. Η ίδια και απαράλλακτη αριστερά που πάσχιζε ανέκαθεν και πασχίζει να φέρει πίσω στην κομματική στάνη τους νέους, που αηδιάζουν από κάθε είδους πολιτική από κάθε είδους αριστερά κόμματα
Είναι αυτή η ίδια και απαράλλακτη στο πέρασμα του χρόνου αριστερά που θέλει να αλλάξει μυαλά στους νέους, που βλέπουν στο αποκρουστικό πρόσωπο κάθε πολιτικού ζωγραφισμένη την υποκρισία και το ψέμα. Τους νέους που αηδιάζουν όλο και περισσότερο από την γλίτσα του κάθε εξουσιαστή, που βεβαιώνει ότι κατανοεί τις «ευαισθησίες» της νέας γενιάς.
Είναι η κάθε απόχρωσης αριστερά που βρίσκει βέβαια «άγουρο» τον «χαμό» ενός έφηβου από αστυνομικά πυρά, αλλά κατά πως της αρμόζει καταδικάζει ταυτόχρονα την βία κατά της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας του κράτους γενικότερα και των συμβόλων του.
Η ευχή τους, λοιπόν, είναι κοινή: «Ποτέ πια Δεκέμβρης»!!! Δεν ήταν παρά ένα ακόμα παρατράγουδα της ιστορίας, που δεν θα επαναληφθεί.
Και όμως δεν μας ξεγελούν. Γιατί είδαμε τον πανικό τους όταν είδαν να βαδίζουν μαζί οι πεινασμένοι και τα «χορτασμένα καλόπαιδα», που μεγάλωσε η γενιά του ʼ60, οι εξαθλιωμένοι μετανάστες, οι φτωχοδιάβολοι και οι τρελαμένοι των πόλεων, οι αναρχικοί και οι κατά πως νόμιζε η εξουσία κλεισμένοι στα γραφειάκια τους μισθοσυντήρητοι, αλλά και άνθρωποι κάθε ηλικίας. Γιατί είδαμε τον τρόμο τους απέναντι σε ένα πράγματι οργισμένο πλήθος ανθρώπων που άλωσε τους δρόμους με ανείπωτο μίσος απέναντι σε εκείνους που θεωρούσε υπεύθυνους για διαφόρου είδους δεινά.
Καταλαβαίνουμε ότι δεν θα σταματήσουν να ανησυχούν αν δεν σβήσουν όσα γέννησε ο Δεκέμβρης. Κατανοούμε γιατί σκάβουν να βρουν τις ρίζες του, γιατί δεν θα σταματήσουν να κυνηγούν όσους δεν μετανόησαν για όσα καταλύθηκαν, αν δεν κάνουν όλους τους υπόλοιπους να πιστέψουν ότι είναι καλύτερα από εδώ και στο εξής να σκύψουν το κεφάλι.
Επιστρατεύουν έναν χρόνο μετά ένα ολόκληρο στρατό, που καταλαμβάνει κάθε γωνιά του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας, προχωρούν σε εκατοντάδες προσαγωγές και δεκάδες συλλήψεις και ξυλοδαρμούς, εισβάλλουν σε χώρους αναρχικών θέλοντας να τρομοκρατήσουν ευρύτερα.
Αλλά εμείς δεν σκοπεύουμε ούτε να ξεχάσουμε, ούτε να σταματήσουμε. Το αντίθετο μάλιστα. Με πείσμα θα συνεχίσουμε να καταγράφουμε στιγμή τη στιγμή, σύγκρουση με τη σύγκρουση, εξέγερση με την εξέγερση τα όνειρα των ανθρώπων για ένα μέλλον που δεν παραχωρείται, δεν παζαρεύεται. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μʼ όλα τα μέσα γνωρίζοντας ότι την επόμενη φορά οι άνθρωποι που θα ξεσηκωθούν θα βρουν τους τρόπους να χαρούν τον ξεσηκωμό τους, ότι θα γιορτάσουν το γκρέμισμα των εξουσιαστικών ειδώλων. Ελπίζουμε ότι η ικανοποίηση θα δώσει την θέση της στο μίσος, και η συγκρουσιακή δράση θα είναι ένα μόνο μέρος της δημιουργικότητας τους.
Και τότε θα γιορτάσουμε εκείνη την εξέγερση, την προηγούμενη και όλες τις παλαιότερες και μαζί μʼ αυτές κάθε στιγμή ανυποταξίας και σύγκρουσης με την εξουσία για να συνεχίσουμε ακόμα πιο περήφανα, ακόμα πιο επίμονα να βαδίζουμε στο δρόμο για την αναρχία.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΕΦΟΔΟ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΡΕΣΑΛΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ, ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ 6ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2009
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ
ΠΗΓΗ:http://www.anarchy.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=300&Itemid=1
Δεκέμβρης 2008 – Δεκέμβρης 2009: «Όλα μα όλα αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν»
6/12/2009: 1 χρόνος από τη δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
από σφαίρες της αστυνομίας
22/12/2009: 1 χρόνος από τη δολοφονική επίθεση στην καθαρίστρια συνδικαλίστρια
Κωνσταντίνα Κούνεβα, με βιτριόλι στο πρόσωπο.
- Στο όνομα της κρίσης καθημερινά εκατοντάδες απολύσεις. Ο υπουργός Εργασίας δηλώνει πως η καταγεγραμμένη ανεργία φτάνει στο 13%, ενώ πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΕ έδειξε ότι η πραγματική ανεργία προσεγγίζει το 17%.
- Οι εργασιακές σχέσεις διαρκώς ελαστικοποιούνται.. Η επισφάλεια και η μαύρη εργασία ιδιαίτερα για τη νέα γενιά αυξάνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
- Οι μισθοί διαρκώς συμπιέζονται. Ιδιαίτερα η νεολαία αναγκάζεται να ζει με 600 ή και 500 ευρώ.
- Χιλιάδες εργαζόμενοι στα stage απολύονται χωρίς δισταγμό και ρίχνονται στην ανεργία, ενώ το καθεστώς των stage στον ιδιωτικό τομέα συνεχίζει να κρατά τους εργαζόμενους σε καθεστώς ομηρίας χωρίς ασφάλιση και εργασιακά δικαιώματα.
- Το ευτελές επίδομα ανεργίας δίνεται με ασφυκτικές προϋποθέσεις. Ελάχιστοι άνεργοι μπορούν να το πάρουν, ενώ η κυβέρνηση πετάει τα ψίχουλα της «κοινωνικής αλληλεγγύης» την ίδια ώρα που μιλάει για μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς.
- Οι δολοφονημένοι εργάτες, στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», μέσα στο 2009 έφτασαν τους 70. Τα μη θανατηφόρα εργοδοτικά εγκλήματα ξεπερνούν τα 10.000 κάθε χρόνο.
- Τα χιλιάδες κενά στην εκπαίδευση καλύπτονται με κακοπληρωμένους ωρομίσθιους.
- Συνεχίζεται αμείωτο το σύγχρονο δουλεμπόριο ελλήνων και μεταναστών στους εργολάβους καθαριότητας. Οι μετανάστες εργάτες είναι το πιο εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης.
- Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει αταλάντευτα το έργο της ΝΔ, λεηλατώντας τη δημόσια περιουσία. Μετά τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, τα Ναυπηγεία και τις ακτές ήρθε η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών.
- Ο νέος προϋπολογισμός που θα ψηφιστεί μέσα στο Δεκέμβρη είναι μια από τα ίδια: λιτότητα και νέοι φόροι για τους φτωχούς, περικοπές κοινωνικών δαπανών, νέα προνόμια για τους πλούσιους.Δεκέμβρης 2008 – Δεκέμβρης 2009: Όργιο αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, όργιο φασιστικών – παρακρατικών επιθέσεων σε μετανάστες, αγωνιστές, συνδικαλιστές, στέκια νεολαίας, γραφεία οργανώσεων. Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η κρατική τρομοκρατία μένει.
Δεν παραμυθιαζόμαστε από την πράσινη κυβέρνηση, την πράσινη ανάπτυξη, τα πράσινα ΜΑΤ, τα πράσινα άλογα.
Οι κυβερνήσεις και τα αφεντικά καταλαβαίνουν μόνο από τον εκβιασμό των λαϊκών αγώνων. Αν δε θέλουμε να πληρώσουμε την κρίση τους, αν θέλουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας, ας ξαναπιάσουμε τα μόνο όπλα που έχουμε: την οργάνωση στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, την ενότητα, τη συναδελφική αλληλεγγύη. Διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις, μπλόκα. Δεν αναμένουμε. Επιμένουμε!
………………………………………………………………………………………………………………
Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση - διαδήλωση για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του μαθητή Αλ. Γρηγορόπουλου: Κυριακή 6 Δεκέμβρη 13.30 από τα Προπύλαια.
………………………………………………………………………………………………………………..
Διαδηλώνουμε και καταδικάζουμε τις αντεργατικές - αντιλαϊκές πολιτικές των εργοδοτών και των κυβερνήσεων (των όποιων κυβερνήσεων). Διαδηλώνουμε και καταδικάζουμε την κρατική καταστολή και τον αυταρχισμό ενάντια στο κίνημα. Διαδηλώνουμε και υπενθυμίζουμε προς κάθε κατεύθυνση, πως η οργή της νεολαίας και όλου του λαού ενάντια σε ό,τι μας πνίγει δεν καταστέλλεται, δεν περιθωριοποιείται, δεν αμβλύνεται. Κανένας συνάδελφος δεν πρέπει να λείψει απ’ αυτή τη διαδήλωση. Το χρωστάμε στον Αλέξανδρο, το χρωστάμε στην Κωνσταντίνα, το χρωστάμε στον Μοχάμεντ Καμράν, το χρωστάμε σε μας τους ίδιους, στο μέλλον αυτού του τόπου, στο μέλλον αυτής της κοινωνίας.
Μαζί με άλλα πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία προχωράμε στη συγκρότηση ενός εργατικού μπλοκ στη διαδήλωση της Κυριακής.
- ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ
- ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ- Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΜΕ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΜΕ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ, ΜΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ, ΜΕ ΡΟΠΑΛΑ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΑ, ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ
Εμπρός για έναν εργατικό Δεκέμβρη
libertario comunismo
από σφαίρες της αστυνομίας
22/12/2009: 1 χρόνος από τη δολοφονική επίθεση στην καθαρίστρια συνδικαλίστρια
Κωνσταντίνα Κούνεβα, με βιτριόλι στο πρόσωπο.
- Στο όνομα της κρίσης καθημερινά εκατοντάδες απολύσεις. Ο υπουργός Εργασίας δηλώνει πως η καταγεγραμμένη ανεργία φτάνει στο 13%, ενώ πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΕ έδειξε ότι η πραγματική ανεργία προσεγγίζει το 17%.
- Οι εργασιακές σχέσεις διαρκώς ελαστικοποιούνται.. Η επισφάλεια και η μαύρη εργασία ιδιαίτερα για τη νέα γενιά αυξάνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
- Οι μισθοί διαρκώς συμπιέζονται. Ιδιαίτερα η νεολαία αναγκάζεται να ζει με 600 ή και 500 ευρώ.
- Χιλιάδες εργαζόμενοι στα stage απολύονται χωρίς δισταγμό και ρίχνονται στην ανεργία, ενώ το καθεστώς των stage στον ιδιωτικό τομέα συνεχίζει να κρατά τους εργαζόμενους σε καθεστώς ομηρίας χωρίς ασφάλιση και εργασιακά δικαιώματα.
- Το ευτελές επίδομα ανεργίας δίνεται με ασφυκτικές προϋποθέσεις. Ελάχιστοι άνεργοι μπορούν να το πάρουν, ενώ η κυβέρνηση πετάει τα ψίχουλα της «κοινωνικής αλληλεγγύης» την ίδια ώρα που μιλάει για μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς.
- Οι δολοφονημένοι εργάτες, στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», μέσα στο 2009 έφτασαν τους 70. Τα μη θανατηφόρα εργοδοτικά εγκλήματα ξεπερνούν τα 10.000 κάθε χρόνο.
- Τα χιλιάδες κενά στην εκπαίδευση καλύπτονται με κακοπληρωμένους ωρομίσθιους.
- Συνεχίζεται αμείωτο το σύγχρονο δουλεμπόριο ελλήνων και μεταναστών στους εργολάβους καθαριότητας. Οι μετανάστες εργάτες είναι το πιο εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης.
- Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει αταλάντευτα το έργο της ΝΔ, λεηλατώντας τη δημόσια περιουσία. Μετά τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, τα Ναυπηγεία και τις ακτές ήρθε η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών.
- Ο νέος προϋπολογισμός που θα ψηφιστεί μέσα στο Δεκέμβρη είναι μια από τα ίδια: λιτότητα και νέοι φόροι για τους φτωχούς, περικοπές κοινωνικών δαπανών, νέα προνόμια για τους πλούσιους.Δεκέμβρης 2008 – Δεκέμβρης 2009: Όργιο αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, όργιο φασιστικών – παρακρατικών επιθέσεων σε μετανάστες, αγωνιστές, συνδικαλιστές, στέκια νεολαίας, γραφεία οργανώσεων. Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η κρατική τρομοκρατία μένει.
Δεν παραμυθιαζόμαστε από την πράσινη κυβέρνηση, την πράσινη ανάπτυξη, τα πράσινα ΜΑΤ, τα πράσινα άλογα.
Οι κυβερνήσεις και τα αφεντικά καταλαβαίνουν μόνο από τον εκβιασμό των λαϊκών αγώνων. Αν δε θέλουμε να πληρώσουμε την κρίση τους, αν θέλουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας, ας ξαναπιάσουμε τα μόνο όπλα που έχουμε: την οργάνωση στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, την ενότητα, τη συναδελφική αλληλεγγύη. Διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις, μπλόκα. Δεν αναμένουμε. Επιμένουμε!
………………………………………………………………………………………………………………
Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση - διαδήλωση για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του μαθητή Αλ. Γρηγορόπουλου: Κυριακή 6 Δεκέμβρη 13.30 από τα Προπύλαια.
………………………………………………………………………………………………………………..
Διαδηλώνουμε και καταδικάζουμε τις αντεργατικές - αντιλαϊκές πολιτικές των εργοδοτών και των κυβερνήσεων (των όποιων κυβερνήσεων). Διαδηλώνουμε και καταδικάζουμε την κρατική καταστολή και τον αυταρχισμό ενάντια στο κίνημα. Διαδηλώνουμε και υπενθυμίζουμε προς κάθε κατεύθυνση, πως η οργή της νεολαίας και όλου του λαού ενάντια σε ό,τι μας πνίγει δεν καταστέλλεται, δεν περιθωριοποιείται, δεν αμβλύνεται. Κανένας συνάδελφος δεν πρέπει να λείψει απ’ αυτή τη διαδήλωση. Το χρωστάμε στον Αλέξανδρο, το χρωστάμε στην Κωνσταντίνα, το χρωστάμε στον Μοχάμεντ Καμράν, το χρωστάμε σε μας τους ίδιους, στο μέλλον αυτού του τόπου, στο μέλλον αυτής της κοινωνίας.
Μαζί με άλλα πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία προχωράμε στη συγκρότηση ενός εργατικού μπλοκ στη διαδήλωση της Κυριακής.
- ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ
- ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ- Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΜΕ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΜΕ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ, ΜΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ, ΜΕ ΡΟΠΑΛΑ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΑ, ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ
Εμπρός για έναν εργατικό Δεκέμβρη
libertario comunismo
Η δημοκρατία εκσυγχρονίζεται:Από το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη στην ομάδα Δ του Χρυσοχοϊδη.
Η σοσιαλιστική διακυβέρνηση του ΜΠΑΤΣΟΚ δείχνει τα δόντια της:
Την Πέμπτη 3 Δεκέμβρη τα ΜΑΤ χτυπάνε και απωθούν φοιτητές της ΑΣΟΕΕ που θέλουν να μπουν στη σχολή τους για να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση.
Το Σάββατο, ενώ εκατοντάδες πολίτες είναι συγκεντρωμένοι στο σημείο δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ΜΑΤ επιτίθενται στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι «Ρεσάλτο» και συλλαμβάνουν 22 άτομα, που κατηγορούνται με πειστήρια άδεια μπουκάλια μπύρας και κηροζίνη που χρησιμοποιούν για τη θέρμανση!
Λίγες ώρες αργότερα -και ενώ ακόμα και ο δήμαρχος διαφωνεί – εισβάλλουν στο κατειλημμένο Δημαρχείο Κερατσινίου και συλλαμβάνουν 42 αλληλέγγυους/ες στους συλληφθέντες του Ρεσάλτο.
Την ίδια ώρα μεγάλος αριθμός μπάτσων μετατρέπουν την ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων σε κατεχόμενη ζώνη, προχωρούν σε προσαγωγές δεκάδων πολιτών και αποκλείουν αυτοδιαχειριζόμενα στέκια.
Την Κυριακή, πριν ακόμα ξεκινήσουν οι πορείες για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τα ΜΑΤ παραβιάζουν το Άσυλο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συλλαμβάνουν 8 άτομα. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να απομαζικοποιήσει τις διαδηλώσεις θα οδηγήσει σε εκατοντάδες προσαγωγές σε όλη τη χώρα, αλλά θα πέσει στο κενό. 20.000 στη Αθήνα, 4.000 στη Θεσσαλονίκη και αρκετές χιλιάδες σε άλλες πόλεις διαδηλώνουν!
Το όργιο της καταστολής θα συνεχιστεί κατά τη διάρκεια της πορείας, αλλά και όλη τη μέρα μέχρι αργά το βράδυ. Τα ΜΑΤ επιτίθενται πολλές φορές στους διαδηλωτές, ενώ άντρες της ομάδας Δ εμβολίζουν με τις μηχανές τους με δολοφονικό τρόπο το πλήθος τραυματίζοντας τρεις διαδηλωτές, τη μία από αυτούς -την Αγγελική Κουτσουμπού- με εγκεφαλική αιμορραγία και κάταγμα στην κλείδα(να σημειωθεί ότι η συντρόφισσα είχε βασανιστεί άγρια στη χούντα και τώρα νοσηλεύεται χτυπημένη από τους διαδόχους των βασανιστών της ). Το βράδυ της ίδιας μέρας οι μπάτσοι ρίχνουν δακρυγόνα μέσα στο Στέκι Μεταναστών στην Αθήνα και εισβάλλουν στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο στα Γιάννενα.
Τη Δευτέρα το μαζικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο δέχεται και αυτό τη βάρβαρη επίθεση των δυνάμεων καταστολής. Εκατοντάδες μαθητές και φοιτητές προσάγονται και πολλοί από αυτούς συλλαμβάνονται. Το Άσυλο παραβιάζεται και πάλι σε Προπύλαια, Νομική και Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Συνεχίζεται….
Έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το σοσιαλιστικό κράτος του ΜΠΑΤΣΟΚ προσπαθεί να βάλει την κοινωνία στο γύψο. Η κοινωνική αμφισβήτηση που ανέδειξε ο Δεκέμβρης -παρ’ όλες τις αυταπάτες των κέντρων εξουσίας- δεν αναχαιτίζεται με την κρατική καταστολή, όσο βάρβαρες διαστάσεις και αν παίρνει αυτή.
Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να προλάβει την κοινωνική έκρηξη και την αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος, επιχειρεί μια πολυεπίπεδη επίθεση σε όσους αμφισβητούν τον καπιταλιστικό μονόδρομο.
Οι κυρίαρχες τάξεις δεν επέλεξαν τυχαία το ΜΠΑΤΣΟΚ για να διαχειριστεί την περίοδο της κρίσης . Έχει αποδείξει την ικανότητά του να οργανώνει την επίθεση απέναντι στο κίνημα, με τρόπο πολύ πιο βαθύ από την απλή καταστολή.
Προσπαθεί να συγκροτήσει πολιτική και κοινωνική συναίνεση σε σχέση με την καταστολή, να απονοηματοδοτήσει τους αγώνες και τις αντιστάσεις, ώστε να προχωρήσει στην ποινικοποίησή τους. Από τη δημιουργία υγειονομικών ζωνών γύρω από τους πιο ριζοσπαστικούς και συγκρουσιακούς πολιτικούς χώρους με στόχο την απομόνωσή τους μέχρι τη συγκρότηση ενός συμπαγούς ιδεολογικού μπλοκ περί νομιμότητας και ανομίας, ο κρατικός αυταρχισμός αναδιοργανώνει το δόγμα του: μηδενική ανοχή σε όποιον αμφισβητεί έμπρακτα την εξουσία του, αποπολιτικοποίηση της κριτικής στην κυρίαρχη ιδεολογία.
Ο κρατικός αυταρχισμός στις μέρες μας δεν έχει το πρόσωπο μιας στρατιωτικής χούντας, δε χρειάζεται να κατεβάσει το στρατό στο δρόμο. Στρατιωτικοποιεί την ίδια την αστυνομία, δημιουργεί νέες μορφές λογοκρισίας μέσα από τον κατευθυνόμενο λόγο των κυρίαρχων ΜΜΕ, στήνει στρατοδικεία με πολιτική περιβολή, απαιτεί πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης από την Αριστερά, συγκροτεί τον ιδεολογικό βραχίονα υπεράσπισης της καθεστηκυίας τάξης με τη βοήθεια πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων, διανοούμενων, καλλιτεχνών...
Ό, τι έγινε ορατό με την εξέγερση του Δεκέμβρη πρέπει να ξαναβυθιστεί στο σκοτάδι, να διαγραφεί από το πεδίο της πολιτικής και να εγγραφεί στο πεδίο της ποινικής και «αντικοινωνικής» συμπεριφοράς.
Ωστόσο μια σειρά από διεργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη :η κοινωνική πόλωση και η ριζοσπαστικοποίηση τμημάτων της κοινωνίας εντείνεται από τον επιταχυντή της οικονομικής κρίσης.
Νέα κοινωνικά υποκείμενα αναδύονται και διεκδικούν τη μαχητική τους παρουσία στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΣΤΕΚΙΑ, ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ , ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Αυτόνομο Στέκι
Autonomo_steki@yahoo.gr
Την Πέμπτη 3 Δεκέμβρη τα ΜΑΤ χτυπάνε και απωθούν φοιτητές της ΑΣΟΕΕ που θέλουν να μπουν στη σχολή τους για να πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση.
Το Σάββατο, ενώ εκατοντάδες πολίτες είναι συγκεντρωμένοι στο σημείο δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ΜΑΤ επιτίθενται στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι «Ρεσάλτο» και συλλαμβάνουν 22 άτομα, που κατηγορούνται με πειστήρια άδεια μπουκάλια μπύρας και κηροζίνη που χρησιμοποιούν για τη θέρμανση!
Λίγες ώρες αργότερα -και ενώ ακόμα και ο δήμαρχος διαφωνεί – εισβάλλουν στο κατειλημμένο Δημαρχείο Κερατσινίου και συλλαμβάνουν 42 αλληλέγγυους/ες στους συλληφθέντες του Ρεσάλτο.
Την ίδια ώρα μεγάλος αριθμός μπάτσων μετατρέπουν την ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων σε κατεχόμενη ζώνη, προχωρούν σε προσαγωγές δεκάδων πολιτών και αποκλείουν αυτοδιαχειριζόμενα στέκια.
Την Κυριακή, πριν ακόμα ξεκινήσουν οι πορείες για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τα ΜΑΤ παραβιάζουν το Άσυλο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συλλαμβάνουν 8 άτομα. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να απομαζικοποιήσει τις διαδηλώσεις θα οδηγήσει σε εκατοντάδες προσαγωγές σε όλη τη χώρα, αλλά θα πέσει στο κενό. 20.000 στη Αθήνα, 4.000 στη Θεσσαλονίκη και αρκετές χιλιάδες σε άλλες πόλεις διαδηλώνουν!
Το όργιο της καταστολής θα συνεχιστεί κατά τη διάρκεια της πορείας, αλλά και όλη τη μέρα μέχρι αργά το βράδυ. Τα ΜΑΤ επιτίθενται πολλές φορές στους διαδηλωτές, ενώ άντρες της ομάδας Δ εμβολίζουν με τις μηχανές τους με δολοφονικό τρόπο το πλήθος τραυματίζοντας τρεις διαδηλωτές, τη μία από αυτούς -την Αγγελική Κουτσουμπού- με εγκεφαλική αιμορραγία και κάταγμα στην κλείδα(να σημειωθεί ότι η συντρόφισσα είχε βασανιστεί άγρια στη χούντα και τώρα νοσηλεύεται χτυπημένη από τους διαδόχους των βασανιστών της ). Το βράδυ της ίδιας μέρας οι μπάτσοι ρίχνουν δακρυγόνα μέσα στο Στέκι Μεταναστών στην Αθήνα και εισβάλλουν στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο στα Γιάννενα.
Τη Δευτέρα το μαζικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο δέχεται και αυτό τη βάρβαρη επίθεση των δυνάμεων καταστολής. Εκατοντάδες μαθητές και φοιτητές προσάγονται και πολλοί από αυτούς συλλαμβάνονται. Το Άσυλο παραβιάζεται και πάλι σε Προπύλαια, Νομική και Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Συνεχίζεται….
Έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το σοσιαλιστικό κράτος του ΜΠΑΤΣΟΚ προσπαθεί να βάλει την κοινωνία στο γύψο. Η κοινωνική αμφισβήτηση που ανέδειξε ο Δεκέμβρης -παρ’ όλες τις αυταπάτες των κέντρων εξουσίας- δεν αναχαιτίζεται με την κρατική καταστολή, όσο βάρβαρες διαστάσεις και αν παίρνει αυτή.
Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να προλάβει την κοινωνική έκρηξη και την αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος, επιχειρεί μια πολυεπίπεδη επίθεση σε όσους αμφισβητούν τον καπιταλιστικό μονόδρομο.
Οι κυρίαρχες τάξεις δεν επέλεξαν τυχαία το ΜΠΑΤΣΟΚ για να διαχειριστεί την περίοδο της κρίσης . Έχει αποδείξει την ικανότητά του να οργανώνει την επίθεση απέναντι στο κίνημα, με τρόπο πολύ πιο βαθύ από την απλή καταστολή.
Προσπαθεί να συγκροτήσει πολιτική και κοινωνική συναίνεση σε σχέση με την καταστολή, να απονοηματοδοτήσει τους αγώνες και τις αντιστάσεις, ώστε να προχωρήσει στην ποινικοποίησή τους. Από τη δημιουργία υγειονομικών ζωνών γύρω από τους πιο ριζοσπαστικούς και συγκρουσιακούς πολιτικούς χώρους με στόχο την απομόνωσή τους μέχρι τη συγκρότηση ενός συμπαγούς ιδεολογικού μπλοκ περί νομιμότητας και ανομίας, ο κρατικός αυταρχισμός αναδιοργανώνει το δόγμα του: μηδενική ανοχή σε όποιον αμφισβητεί έμπρακτα την εξουσία του, αποπολιτικοποίηση της κριτικής στην κυρίαρχη ιδεολογία.
Ο κρατικός αυταρχισμός στις μέρες μας δεν έχει το πρόσωπο μιας στρατιωτικής χούντας, δε χρειάζεται να κατεβάσει το στρατό στο δρόμο. Στρατιωτικοποιεί την ίδια την αστυνομία, δημιουργεί νέες μορφές λογοκρισίας μέσα από τον κατευθυνόμενο λόγο των κυρίαρχων ΜΜΕ, στήνει στρατοδικεία με πολιτική περιβολή, απαιτεί πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης από την Αριστερά, συγκροτεί τον ιδεολογικό βραχίονα υπεράσπισης της καθεστηκυίας τάξης με τη βοήθεια πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων, διανοούμενων, καλλιτεχνών...
Ό, τι έγινε ορατό με την εξέγερση του Δεκέμβρη πρέπει να ξαναβυθιστεί στο σκοτάδι, να διαγραφεί από το πεδίο της πολιτικής και να εγγραφεί στο πεδίο της ποινικής και «αντικοινωνικής» συμπεριφοράς.
Ωστόσο μια σειρά από διεργασίες βρίσκονται σε εξέλιξη :η κοινωνική πόλωση και η ριζοσπαστικοποίηση τμημάτων της κοινωνίας εντείνεται από τον επιταχυντή της οικονομικής κρίσης.
Νέα κοινωνικά υποκείμενα αναδύονται και διεκδικούν τη μαχητική τους παρουσία στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΣΤΕΚΙΑ, ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ , ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Αυτόνομο Στέκι
Autonomo_steki@yahoo.gr
ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ…
Σαρωτικές αλλαγές μαγειρεύονται στο ασφαλιστικό σύστημα, πριν κλείσει καλά - καλά τις περιβόητες 100 μέρες στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Όμως κάθε εξουσιαστικός μηχανισμός, κάθε προστάτης και λακές του κεφαλαίου, είτε είναι πράσινος είτε είναι μπλε, χρησιμοποιεί δύο βασικά συστατικά σ΄ αυτό το μαγείρεμα: παραμύθιασμα και καταστολή.
Με πρόσχημα από την μία ότι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στην κρίση, στην διεθνή και εγχώρια πτώση τζίρων και το ότι η διαχείριση των χρημάτων των ταμείων δεν έγινε σωστά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ανακαλύπτουν ως φάρμακο την αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού ενώ ταυτόχρονα σιγοντάρουν τα αφεντικά για ομαδικές απολύσεις(το λέμε και ΄΄εθελούσιες εξόδους΄΄), διαθεσιμότητες και άδειες άνευ αποδοχών όπως συμβαίνει συνεχώς το τελευταίο καιρό στην ΒΙ.ΠΕ (τρεις απολυμένοι στα ΄΄ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΘΡΑΚΗΣ΄΄, περιορισμός βάρδιας στην ‘’SPIDER’’). Επειδή όμως τα πεσμένα κέρδη αντισταθμίζονται, αλλά δεν μετατρέπονται πάλι εύκολα σε υπερκέρδη, το Κράτος πασχίζει να τα εξασφαλίσει προκειμένου να ικανοποιηθούν οι αχόρταγοι εργοδοτικοί φορείς οι οποίοι πιέζουν για την πλήρη αποδέσμευση της αγοράς από εξωτερικούς ελεγκτικούς παράγοντες (οι μίζες εξάλλου, σε επιθεωρήσεις εργασίας, ΙΚΑ κλπ είναι…υπολογίσιμο κόστος). Η αδίστακτη επιχειρηματικότητα των αφεντικών και τη ιδεολογική στήριξή της από το κράτος, μορφοποιούνται στο δόγμα: ΄΄Να παράγεις πολύ, να παίρνεις λίγα για το καλό της χώρας΄΄.
Ποιος φταίει όμως για την κατάσταση στα ταμεία;
1.Τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων είχαν κατατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος σχεδόν άτοκα και τα χρησιμοποιούν για να καλύψουν τρύπες του προϋπολογισμού ενώ συγχρόνως επιδοτούν από αυτά βιομηχάνους κι εμπόρους για χάρη της ανάπτυξης.
2. Οι ανασφάλιστη εργασία (1000000 εργαζόμενοι) επιφέρει κέρδη στις τσέπες των αφεντικών αλλά η μη καταβολή των εισφορών των εργοδοτών ατροφεί τα ταμεία.
3. Το Κράτος τα τελευταία 4 χρόνια, έχει προχωρήσει τρεις φορές σε χαριστικές ρυθμίσεις για τα αφεντικά που χρωστούσαν (συνολικά 4 δίς ευρώ) μειώνοντας τα ποσά κατά 80%.
4. 7/10 νέες θέσεις εργασίας είναι επισφαλείς που συνεπάγεται μειωμένες εισφορές στα ταμεία.
Οι ελαστικές και οι επισφαλείς σχέσεις εργασίας, η εντατικοποίηση, η ενοικίαση εργαζομένων, η ατομική διαπραγμάτευση των όρων δουλειάς, η απαίτηση κάθε αφεντικού για προσαρμοστικότητα στις παράλογες προσταγές τις καπιταλιστικής αγοράς, τείνουν σίγουρα να παγιώσουν την άγρια εκμετάλλευση και το σύγχρονο δουλεμπόριο. Επιπλέον, όποτε οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους σπάνε την εργοδοτική τρομοκρατία και βγαίνουν στους δρόμους , συναντούν την δολοφονική καταστολή των ένοπλων συμμοριών του Κράτους. Όλα αυτά όμως δεν είναι αποτέλεσμα ούτε του ελλείμματος ούτε της οικονομικής κρίσης αλλά υπαρκτό γέννημα της καπιταλιστικής επέλασης, ενδογενή στοιχεία αυτού του βίαιου συστήματος.
Το Κράτος και τα αφεντικά ξέρουν καλά να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις τους και να μονιμοποιούν τα μοντέλα εκμετάλλευσης, όσο όμως δεν συνάπτονται συναδελφικές σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων και δεν αναπτύσσεται ουσιαστική συνδικαλιστική δράση στους χώρους δουλειάς. Η ανάγκη για από τα κάτω οργάνωση των εργαζομένων είναι επιτακτικότερη από ποτέ. Το ίδιο και η δημιουργία εστιών αυτοοργάνωσης σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά. Κάθε απόπειρα κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας θα συναντήσει την συλλογική απάντηση όλων μας και θα πέσει στο κενό. Αυτοί απλώνουν το χέρι. Εμείς θα τους το κόψουμε!
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 10.30π.μ. Εργατικό Κέντρο
Η ΚΡΙΣΗ ΘΗΛΙΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥΣ! ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΕΚΑΡΑ
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΓΣΕΕ/ ΚΟΜΜΑΤΑ
ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΕΣΕ Ιωαννίνων
E-mail: ese_ioanninon@yahoo.gr
Με πρόσχημα από την μία ότι αδυνατούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στην κρίση, στην διεθνή και εγχώρια πτώση τζίρων και το ότι η διαχείριση των χρημάτων των ταμείων δεν έγινε σωστά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ανακαλύπτουν ως φάρμακο την αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού ενώ ταυτόχρονα σιγοντάρουν τα αφεντικά για ομαδικές απολύσεις(το λέμε και ΄΄εθελούσιες εξόδους΄΄), διαθεσιμότητες και άδειες άνευ αποδοχών όπως συμβαίνει συνεχώς το τελευταίο καιρό στην ΒΙ.ΠΕ (τρεις απολυμένοι στα ΄΄ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΘΡΑΚΗΣ΄΄, περιορισμός βάρδιας στην ‘’SPIDER’’). Επειδή όμως τα πεσμένα κέρδη αντισταθμίζονται, αλλά δεν μετατρέπονται πάλι εύκολα σε υπερκέρδη, το Κράτος πασχίζει να τα εξασφαλίσει προκειμένου να ικανοποιηθούν οι αχόρταγοι εργοδοτικοί φορείς οι οποίοι πιέζουν για την πλήρη αποδέσμευση της αγοράς από εξωτερικούς ελεγκτικούς παράγοντες (οι μίζες εξάλλου, σε επιθεωρήσεις εργασίας, ΙΚΑ κλπ είναι…υπολογίσιμο κόστος). Η αδίστακτη επιχειρηματικότητα των αφεντικών και τη ιδεολογική στήριξή της από το κράτος, μορφοποιούνται στο δόγμα: ΄΄Να παράγεις πολύ, να παίρνεις λίγα για το καλό της χώρας΄΄.
Ποιος φταίει όμως για την κατάσταση στα ταμεία;
1.Τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων είχαν κατατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος σχεδόν άτοκα και τα χρησιμοποιούν για να καλύψουν τρύπες του προϋπολογισμού ενώ συγχρόνως επιδοτούν από αυτά βιομηχάνους κι εμπόρους για χάρη της ανάπτυξης.
2. Οι ανασφάλιστη εργασία (1000000 εργαζόμενοι) επιφέρει κέρδη στις τσέπες των αφεντικών αλλά η μη καταβολή των εισφορών των εργοδοτών ατροφεί τα ταμεία.
3. Το Κράτος τα τελευταία 4 χρόνια, έχει προχωρήσει τρεις φορές σε χαριστικές ρυθμίσεις για τα αφεντικά που χρωστούσαν (συνολικά 4 δίς ευρώ) μειώνοντας τα ποσά κατά 80%.
4. 7/10 νέες θέσεις εργασίας είναι επισφαλείς που συνεπάγεται μειωμένες εισφορές στα ταμεία.
Οι ελαστικές και οι επισφαλείς σχέσεις εργασίας, η εντατικοποίηση, η ενοικίαση εργαζομένων, η ατομική διαπραγμάτευση των όρων δουλειάς, η απαίτηση κάθε αφεντικού για προσαρμοστικότητα στις παράλογες προσταγές τις καπιταλιστικής αγοράς, τείνουν σίγουρα να παγιώσουν την άγρια εκμετάλλευση και το σύγχρονο δουλεμπόριο. Επιπλέον, όποτε οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους σπάνε την εργοδοτική τρομοκρατία και βγαίνουν στους δρόμους , συναντούν την δολοφονική καταστολή των ένοπλων συμμοριών του Κράτους. Όλα αυτά όμως δεν είναι αποτέλεσμα ούτε του ελλείμματος ούτε της οικονομικής κρίσης αλλά υπαρκτό γέννημα της καπιταλιστικής επέλασης, ενδογενή στοιχεία αυτού του βίαιου συστήματος.
Το Κράτος και τα αφεντικά ξέρουν καλά να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις τους και να μονιμοποιούν τα μοντέλα εκμετάλλευσης, όσο όμως δεν συνάπτονται συναδελφικές σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων και δεν αναπτύσσεται ουσιαστική συνδικαλιστική δράση στους χώρους δουλειάς. Η ανάγκη για από τα κάτω οργάνωση των εργαζομένων είναι επιτακτικότερη από ποτέ. Το ίδιο και η δημιουργία εστιών αυτοοργάνωσης σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά. Κάθε απόπειρα κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας θα συναντήσει την συλλογική απάντηση όλων μας και θα πέσει στο κενό. Αυτοί απλώνουν το χέρι. Εμείς θα τους το κόψουμε!
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 10.30π.μ. Εργατικό Κέντρο
Η ΚΡΙΣΗ ΘΗΛΙΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥΣ! ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΕΚΑΡΑ
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΓΣΕΕ/ ΚΟΜΜΑΤΑ
ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΕΣΕ Ιωαννίνων
E-mail: ese_ioanninon@yahoo.gr
ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Μετά την πεντάχρονη οικονομική αφαίμαξη και αναλγησία που επέβαλε η Ν.Δ., το εκλογικό σώμα επέλεξε το ΠΑΣΟΚ ως νέο διαχειριστή της εξουσίας. Το πιο προκλητικό στοιχείο της νέας κυβέρνησης είναι η παραπλανητική λεκτική μεταμφίεση. Προεκλογικά μας γέμισαν με ψεύτικες υποσχέσεις. Λίγες όμως μέρες μετά την ορκωμοσία, με απίστευτη θρασύτητα επικαλούνται το ευτελές επιχείρημα που επικαλούνται όλες οι νεοεκλεγμένες κυβερνήσεις εδώ και 30 χρόνια, δηλαδή «παραλάβαμε καμένη γη». Προμηνύουν έτσι, ότι την κρίση θα πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι.
Μπορούμε μήπως να περιμένουμε;
· Οι απολύσεις έγιναν καθημερινό φαινόμενο και η ανεργία καλπάζει. Σύμφωνα με δήλωση του υπουργού εργασίας Λομβέρδου η καταγεγραμμένη ανεργία φτάνει στο 13% , ενώ πρόσφατη έρευνα του ΙΝΕ (της ΓΣΕΕ) έδειξε ότι η πραγματική ανεργία προσεγγίζει το 17%.
· Οι εργασιακές σχέσεις διαρκώς ελαστικοποιούνται: Συμβάσεις ορισμένου χρόνου, 4ωρες βάρδιες, εξαντλητικές απλήρωτες υπερωρίες και ενοικιάσεις εργαζομένων διαμορφώνουν έναν εργασιακό μεσαίωνα. Η επισφάλεια και η μαύρη εργασία αυξάνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
· Οι μισθοί των νέων συμπιέζονται διαρκώς. Έφτασαν στα 500 ευρώ. Η νέα γενιά πληρώνει πολύ ακριβά τη λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων που επιβάλλει η απληστία του κεφαλαίου.
· Χιλιάδες εργαζόμενοι στα stage απολύονται χωρίς δισταγμό και ρίχνονται στην ανεργία. Το καθεστώς των stage δημιουργήθηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και επεκτάθηκε από τη Ν.Δ στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Σύμφωνα με τις νέες εξαγγελίες τα stage θα καταργηθούν μόνο στο δημόσιο.
· Το ευτελές επίδομα ανεργίας δίνεται με ασφυκτικές προϋποθέσεις. Ελάχιστοι άνεργοι μπορούν πια να το πάρουν. Επίσης, το πολυσυζητημένο επίδομα «κοινωνικής αλληλεγγύης» δε φτάνει για όλους όσους το έχουν ανάγκη.
· Οι δολοφονημένοι εργάτες, στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», μέσα στο 2009 έφτασαν τους 70. Τα μη θανατηφόρα εργοδοτικά εγκλήματα (εγκαύματα, αναπηρία, τύφλωση, ακρωτηριασμός και πολλά άλλα) ξεπερνούν τα 10.000 κάθε χρόνο.
· Τα χιλιάδες κενά στην εκπαίδευση τεμαχίζονται παράνομα και καλύπτονται με εξοργιστικά κακοπληρωμένους ωρομίσθιους.
· Συνεχίζεται αμείωτο το σύγχρονο δουλεμπόριο ελλήνων και μεταναστών στους εργολάβους καθαριότητας. Οι μετανάστες εργάτες παραμένουν το πιο εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης.
· Η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας ξεπέρασε κάθε όριο. Μετά τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, τα Ναυπηγεία και τις ακτές ήρθε η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών. Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει αταλάντευτα το έργο της ΝΔ.
Μήπως πρέπει να νιώθουμε αισιόδοξοι με τη νέα κυβέρνηση;
Προκαλώντας τη νοημοσύνη μας οι «σοσιαλιστές» πολιτευτές ισχυρίζονται πως είναι ευαίσθητοι, πως σέβονται τα δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα και πως προστατεύουν τους ασθενέστερους. Από τις πρώτες όμως μέρες έδειξαν τι εννοούν πραγματικά.
· Την Πέμπτη 15 Οκτώβρη φόρτωσαν με «σοσιαλιστικό» ξύλο τους διαδηλωτές εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Οι εργάτες διαδήλωναν στο Υπουργείο Εργασίας για να καταγγείλουν την επιδότηση των εργοδοτών και για να διεκδικήσουν έκτακτο επίδομα 1500 ευρώ για τους ανέργους. Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις επιδοτούν τους εργοδότες (!) ισχυριζόμενες πως έτσι μειώνουν την ανεργία. Το ίδιο κάνει και η νέα κυβέρνηση. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Λομβέρδου προτίθεται να επιδοτήσει και τις εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων ! Ετοιμάζει δηλαδή νέα δώρα προς το κεφάλαιο.
· Το Σάββατο 17 Οκτώβρη χτύπησαν με γκλοπ και χημικά τη διαδήλωση προς το Αστυνομικό Τμήμα της Νίκαιας. Η διαδήλωση οργανώθηκε για να καταγγελθούν τα αστυνομικά βασανιστήρια που οδήγησαν στο θάνατο του Μοχάμεντ Καμράν. Συνελήφθησαν 8 διαδηλωτές (οι περισσότεροι εκτός του χώρου των συγκρούσεων) και παραπέμφθηκαν με το νέο κουκουλονόμο. Ο νέος αυτός κατασταλτικός νόμος μετατρέπει τα μέχρι χθες πλημμελήματα σε κακουργήματα. Έτσι οι συλληφθέντες διαδηλωτές βρίσκονται σήμερα κατηγορούμενοι σε βαθμό κακουργήματος.
Το σκηνικό συμπληρώνεται με τον άγριο ξυλοδαρμό ανηλίκων Αφγανών στην Παγανή της Λέσβου. Ένας 16χρονος μεταφέρθηκε σε άσκημη κατάσταση στο νοσοκομείο. Ο ξυλοδαρμός έγινε δύο μέρες μετά την επίσκεψη βιτρίνας του υφυπουργού Βούγια, ο οποίος με απίστευτη υποκρισία δήλωσε ότι «συγκινήθηκε» βλέποντας τους κολασμένους.
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, πέρα από τις όποιες κινήσεις εντυπωσιασμού, συνεχίζει την πολιτική της Ν.Δ.: «μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση». Δηλαδή μηδενική ανοχή στην προσπάθεια των κολασμένων του «Τρίτου Κόσμου» να ξεφύγουν από τη δυστυχία, τη φτώχεια, τους πολέμους, τις δικτατορίες που η αναπτυγμένη Δύση, μαζί και η Ελλάδα, επιβάλλει σε αυτούς τους λαούς.
· Επί εβδομάδες οργανώνουν εκτεταμένη αστυνομική τρομοκρατία στα Εξάρχεια αλλά και σε κάθε νεολαιίστικο χώρο σε όλη την Ελλάδα. Οι συλλήψεις, οι εξευτελισμοί στη μέση του δρόμου, οι παράνομες κρατήσεις και σωματικές έρευνες μέσα στα Αστυνομικά Τμήματα και στη ΓΑΔΑ έγιναν πια καθημερινότητα.
· Την Τρίτη 3 Νοέμβρη ανακοινώνουν εισαγγελική δίωξη εναντίον των μαθητικών καταλήψεων. Επιχειρούν έτσι να διαλύσουν κάθε χώρο συνάντησης και αγωνιστικής οργάνωσης της νεολαίας και να καλλιεργήσουν το φόβο, την παθητικότητα και το μίζερο ατομικισμό Με τη συνδρομή των ΜΜΕ επιδιώκουν να επιβάλουν ένα νέο δόγμα μηδενικής ανοχής.
· Την Παρασκευή 6 Νοέμβρη ξεκίνησαν δικαστικές διώξεις εναντίον των απεργών του ΟΛΠ . και άρχισαν να απειλούν ανοιχτά με επιστράτευση. Χωρίς κανένα δισταγμό μεθοδεύουν την πλήρη υλοποίηση της σύμβασης με την COSCO. Η σύμβαση αυτή οδηγεί σε κατεδάφιση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων των λιμενεργατών και σε απώλεια θέσεων εργασίας.
Κυβέρνηση και καπιταλιστές κάνουν την δουλειά τους.
Εμείς όμως οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μετανάστες, οι φοιτητές,
θα πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας;
Θα μείνουμε θεατές στο μακάβριο σκηνικό που μας στήνουν με θύματα τους εαυτούς μας ή θα ορθώσουμε το ανάστημά μας; Θα οργανώσουμε την αντίδρασή μας; Θα διεκδικήσουμε μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες μας, και συντάξεις που να μας επιτρέπουν να ζούμε; Ή θα αφήσουμε για μια ακόμη φορά τις ελπίδες μας στα χέρια των κυβερνήσεων, στα χέρια των εργοδοτών, στα χέρια της γραφειοκρατίας των συνδικάτων;
Από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Δεν πρόκειται να πάρουν καμία πρωτοβουλία για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Η μέχρι σήμερα στάση τους στο ζήτημα του ΟΛΠ, των stage, της καταστολής και των δικαστικών διώξεων είναι αρκετά αποκαλυπτική. Δεκανίκια της κυβέρνησης και των αφεντικών πρέπει να θεωρηθούν παρά συνδικαλιστικές οργανώσεις που διεκδικούν.
Ούτε όμως μπορούμε να ελπίζουμε στο ΠΑΜΕ. Αυτό που χαρακτηρίζει το ΠΑΜΕ είναι η απομονωτική ταχτική (μόνο του, μακριά από κάθε άλλη αγωνιστική διάθεση). Υπονομεύει κάθε αγώνα που δεν ελέγχει ή δεν μπορεί να ελέγξει. Αδιαφορεί για τη νίκη των κινητοποιήσεων. Νοιάζεται αποκλειστικά για την εξαγωγή «πολιτικών συμπερασμάτων», δηλαδή για την εξαργύρωση των αγώνων σε ψήφους. Με μια τέτοια ταχτική εμποδίζει τη μαζικοποίηση και τη δυναμική ανάπτυξη των αγώνων.
Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε κανενός είδους ανάθεση
Ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει μπει σε μία βαθιά κρίση. Για να αντιμετωπίσουν την κρίση κεφάλαιο και κράτος καταφεύγουν στην διαρκή υποτίμηση του άμεσου και έμμεσου μισθού (τις κοινωνικές παροχές). Γι’ αυτό παύουν οριστικά οι παραχωρήσεις που ίσως έκαναν κάποτε. Πριν 20 χρόνια οι εργαζόμενοι απέσπασαν κατακτήσεις με δυναμικούς αγώνες, αλλά κάποιες φορές και με διαδικασίες κορυφής, με τις ντρίπλες κάποιων «ικανών» συνδικαλιστών. Σήμερα σε μια περίοδο «ισχνών αγελάδων» δεν υπάρχει καμία περίπτωση για εύκολες παραχωρήσεις.
Καμία εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς που μας προτρέπουν: «Ψήφισέ με να εκλεγώ στο Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου και περίμενε, θα τρέξω εγώ για σένα. Έλα πάλι στις επόμενες εκλογές για να με κρίνεις με την ψήφο σου».
Καμία εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς που μας λένε: «Η δύναμη βρίσκεται στις θέσεις και τα αξιώματα των Διοικητικών Συμβουλίων των πρωτοβάθμιων σωματείων, των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων».
Η λογική της «ανάθεσης» που καλλιεργείται από πράσινους, γαλάζιους, ροζ ή κόκκινους συνδικαλιστές δοκιμάζεται διαρκώς και αποδεικνύει ότι είναι αναποτελεσματική. Οδήγησε σε απομόνωση των εργαζομένων και άνοιξε πεδία για μεγάλα ξεπουλήματα. Ας θυμηθούμε τη στάση της ΓΣΕΕ στο ασφαλιστικό τα τελευταία 17 χρόνια και την διετή Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας του 2008, με αυξήσεις 1 ευρώ την ημέρα.
Παρόμοια όμως στάση συναντάμε και στα ζητήματα που διαχειρίζονται οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα αλλά και η πλειοψηφία των πρωτοβάθμιων σωματείων κλαδικών, επιχειρησιακών, ομοιοεπαγγελματικών.
Ο αγώνας στα χέρια μας
Αποτελέσματα μπορεί να φέρει μόνο ο σκληρός και αταλάντευτος αγώνας με τη συμμετοχή των ίδιων των θιγόμενων, δηλαδή με διαδικασίες βάσης και όχι κορυφής. Χρειαζόμαστε αποφάσεις βγαλμένες από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις. Οι κινητοποιήσεις και όλες οι δράσεις πρέπει να στηρίζονται στην αυτοοργάνωση των εργαζομένων και των ανέργων. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, η διεκδίκηση καλύτερων μισθών και συνθηκών εργασίας είναι υπόθεση των ίδιων των εργατών και όχι κάποιων ειδικών. Τα προβλήματα τα λύνουν οι αγώνες με την άμεση και αποφασιστική συμμετοχή των εργαζομένων και η αλληλεγγύη.
Προσπάθειες σε τέτοια αμεσοδημοκρατική κατεύθυνση υπάρχουν και πρέπει να ενισχυθούν. Τέτοιες προσπάθειες γίνονται σε κάποια επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία του ιδιωτικού τομέα. Αναφέρουμε παραδειγματικά τη δράση του σωματείου της WIND. Πρόσφατα, το σωματείο της WIND είχε μία σημαντική νίκη, η εργοδοσία αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόλυση μέλους του ΔΣ του Σωματείου. Η ανάκληση αυτή έγινε την ημέρα της απεργίας που κήρυξε και οργάνωσε το σωματείο με αποτελεσματικό τρόπο!
Την αμεσοδημοκρατική δράση προωθούν και μια σειρά εργατικές συλλογικότητες (ομάδες, κινήσεις, πρωτοβουλίες, ανοιχτές συνελεύσεις) που συγκροτούνται σε χώρους δουλειάς και κλάδους.
Μπορούμε να έχουμε επιτυχίες, αρκεί να κινητοποιηθούμε εμείς οι ίδιοι. Μόνο με αγώνες που είναι έργο δικό μας μπορούμε να ελπίζουμε στην υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας.
Μόνο έτσι μπορούμε να πάρουμε στα χέρια μας τον πλούτο που εμείς παράγουμε, αποσπώντας τον από τους καπιταλιστές που τον ιδιοποιούνται με την ιδιοκτησία τους.
Η δική μας προσπάθεια
Σαν Ανοιχτή Συνέλευση κινηθήκαμε μέχρι τώρα στην κατεύθυνση στήριξης των εργατικών αγώνων, μικρών ή μεγάλων, με όπλο την ταξική αλληλεγγύη. Σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούμε οργανωμένα και το επόμενο διάστημα.
- Σας καλούμε να υποστηρίξετε αυτή την πρωτοβουλία μας με τη δική σας άμεση συμμετοχή.
- Σας καλούμες σε συσπείρωση πέρα από τους διαχωρισμούς με τους οποίους επιδιώκουν να μας διασπούν (ντόπιοι - μετανάστες, δημόσιος - ιδιωτικός τομέας, πλήρους απασχόλησης – ωρομίσθιοι, αορίστου χρόνου – συμβασιούχοι, υψηλόμισθοι – χαμηλόμισθοι, εργαζόμενοι – άνεργοι κοκ).
- Σας καλούμε σε οργάνωση στους χώρους δουλειάς και σε δυνάμωμα της αλληλεγγύης σε όποιο κομμάτι εργαζομένων αγωνίζεται.
Μοναδικός μας στόχος πρέπει να είναι το συνολικό συμφέρον των εργαζομένων.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – ΑΝΕΡΓΩΝ
anoixti_synelefsi@yahoo.gr
Μπορούμε μήπως να περιμένουμε;
· Οι απολύσεις έγιναν καθημερινό φαινόμενο και η ανεργία καλπάζει. Σύμφωνα με δήλωση του υπουργού εργασίας Λομβέρδου η καταγεγραμμένη ανεργία φτάνει στο 13% , ενώ πρόσφατη έρευνα του ΙΝΕ (της ΓΣΕΕ) έδειξε ότι η πραγματική ανεργία προσεγγίζει το 17%.
· Οι εργασιακές σχέσεις διαρκώς ελαστικοποιούνται: Συμβάσεις ορισμένου χρόνου, 4ωρες βάρδιες, εξαντλητικές απλήρωτες υπερωρίες και ενοικιάσεις εργαζομένων διαμορφώνουν έναν εργασιακό μεσαίωνα. Η επισφάλεια και η μαύρη εργασία αυξάνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
· Οι μισθοί των νέων συμπιέζονται διαρκώς. Έφτασαν στα 500 ευρώ. Η νέα γενιά πληρώνει πολύ ακριβά τη λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων που επιβάλλει η απληστία του κεφαλαίου.
· Χιλιάδες εργαζόμενοι στα stage απολύονται χωρίς δισταγμό και ρίχνονται στην ανεργία. Το καθεστώς των stage δημιουργήθηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και επεκτάθηκε από τη Ν.Δ στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Σύμφωνα με τις νέες εξαγγελίες τα stage θα καταργηθούν μόνο στο δημόσιο.
· Το ευτελές επίδομα ανεργίας δίνεται με ασφυκτικές προϋποθέσεις. Ελάχιστοι άνεργοι μπορούν πια να το πάρουν. Επίσης, το πολυσυζητημένο επίδομα «κοινωνικής αλληλεγγύης» δε φτάνει για όλους όσους το έχουν ανάγκη.
· Οι δολοφονημένοι εργάτες, στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», μέσα στο 2009 έφτασαν τους 70. Τα μη θανατηφόρα εργοδοτικά εγκλήματα (εγκαύματα, αναπηρία, τύφλωση, ακρωτηριασμός και πολλά άλλα) ξεπερνούν τα 10.000 κάθε χρόνο.
· Τα χιλιάδες κενά στην εκπαίδευση τεμαχίζονται παράνομα και καλύπτονται με εξοργιστικά κακοπληρωμένους ωρομίσθιους.
· Συνεχίζεται αμείωτο το σύγχρονο δουλεμπόριο ελλήνων και μεταναστών στους εργολάβους καθαριότητας. Οι μετανάστες εργάτες παραμένουν το πιο εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης.
· Η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας ξεπέρασε κάθε όριο. Μετά τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή, τα Ναυπηγεία και τις ακτές ήρθε η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών. Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει αταλάντευτα το έργο της ΝΔ.
Μήπως πρέπει να νιώθουμε αισιόδοξοι με τη νέα κυβέρνηση;
Προκαλώντας τη νοημοσύνη μας οι «σοσιαλιστές» πολιτευτές ισχυρίζονται πως είναι ευαίσθητοι, πως σέβονται τα δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα και πως προστατεύουν τους ασθενέστερους. Από τις πρώτες όμως μέρες έδειξαν τι εννοούν πραγματικά.
· Την Πέμπτη 15 Οκτώβρη φόρτωσαν με «σοσιαλιστικό» ξύλο τους διαδηλωτές εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Οι εργάτες διαδήλωναν στο Υπουργείο Εργασίας για να καταγγείλουν την επιδότηση των εργοδοτών και για να διεκδικήσουν έκτακτο επίδομα 1500 ευρώ για τους ανέργους. Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις επιδοτούν τους εργοδότες (!) ισχυριζόμενες πως έτσι μειώνουν την ανεργία. Το ίδιο κάνει και η νέα κυβέρνηση. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Λομβέρδου προτίθεται να επιδοτήσει και τις εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων ! Ετοιμάζει δηλαδή νέα δώρα προς το κεφάλαιο.
· Το Σάββατο 17 Οκτώβρη χτύπησαν με γκλοπ και χημικά τη διαδήλωση προς το Αστυνομικό Τμήμα της Νίκαιας. Η διαδήλωση οργανώθηκε για να καταγγελθούν τα αστυνομικά βασανιστήρια που οδήγησαν στο θάνατο του Μοχάμεντ Καμράν. Συνελήφθησαν 8 διαδηλωτές (οι περισσότεροι εκτός του χώρου των συγκρούσεων) και παραπέμφθηκαν με το νέο κουκουλονόμο. Ο νέος αυτός κατασταλτικός νόμος μετατρέπει τα μέχρι χθες πλημμελήματα σε κακουργήματα. Έτσι οι συλληφθέντες διαδηλωτές βρίσκονται σήμερα κατηγορούμενοι σε βαθμό κακουργήματος.
Το σκηνικό συμπληρώνεται με τον άγριο ξυλοδαρμό ανηλίκων Αφγανών στην Παγανή της Λέσβου. Ένας 16χρονος μεταφέρθηκε σε άσκημη κατάσταση στο νοσοκομείο. Ο ξυλοδαρμός έγινε δύο μέρες μετά την επίσκεψη βιτρίνας του υφυπουργού Βούγια, ο οποίος με απίστευτη υποκρισία δήλωσε ότι «συγκινήθηκε» βλέποντας τους κολασμένους.
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, πέρα από τις όποιες κινήσεις εντυπωσιασμού, συνεχίζει την πολιτική της Ν.Δ.: «μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση». Δηλαδή μηδενική ανοχή στην προσπάθεια των κολασμένων του «Τρίτου Κόσμου» να ξεφύγουν από τη δυστυχία, τη φτώχεια, τους πολέμους, τις δικτατορίες που η αναπτυγμένη Δύση, μαζί και η Ελλάδα, επιβάλλει σε αυτούς τους λαούς.
· Επί εβδομάδες οργανώνουν εκτεταμένη αστυνομική τρομοκρατία στα Εξάρχεια αλλά και σε κάθε νεολαιίστικο χώρο σε όλη την Ελλάδα. Οι συλλήψεις, οι εξευτελισμοί στη μέση του δρόμου, οι παράνομες κρατήσεις και σωματικές έρευνες μέσα στα Αστυνομικά Τμήματα και στη ΓΑΔΑ έγιναν πια καθημερινότητα.
· Την Τρίτη 3 Νοέμβρη ανακοινώνουν εισαγγελική δίωξη εναντίον των μαθητικών καταλήψεων. Επιχειρούν έτσι να διαλύσουν κάθε χώρο συνάντησης και αγωνιστικής οργάνωσης της νεολαίας και να καλλιεργήσουν το φόβο, την παθητικότητα και το μίζερο ατομικισμό Με τη συνδρομή των ΜΜΕ επιδιώκουν να επιβάλουν ένα νέο δόγμα μηδενικής ανοχής.
· Την Παρασκευή 6 Νοέμβρη ξεκίνησαν δικαστικές διώξεις εναντίον των απεργών του ΟΛΠ . και άρχισαν να απειλούν ανοιχτά με επιστράτευση. Χωρίς κανένα δισταγμό μεθοδεύουν την πλήρη υλοποίηση της σύμβασης με την COSCO. Η σύμβαση αυτή οδηγεί σε κατεδάφιση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων των λιμενεργατών και σε απώλεια θέσεων εργασίας.
Κυβέρνηση και καπιταλιστές κάνουν την δουλειά τους.
Εμείς όμως οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μετανάστες, οι φοιτητές,
θα πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας;
Θα μείνουμε θεατές στο μακάβριο σκηνικό που μας στήνουν με θύματα τους εαυτούς μας ή θα ορθώσουμε το ανάστημά μας; Θα οργανώσουμε την αντίδρασή μας; Θα διεκδικήσουμε μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες μας, και συντάξεις που να μας επιτρέπουν να ζούμε; Ή θα αφήσουμε για μια ακόμη φορά τις ελπίδες μας στα χέρια των κυβερνήσεων, στα χέρια των εργοδοτών, στα χέρια της γραφειοκρατίας των συνδικάτων;
Από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Δεν πρόκειται να πάρουν καμία πρωτοβουλία για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Η μέχρι σήμερα στάση τους στο ζήτημα του ΟΛΠ, των stage, της καταστολής και των δικαστικών διώξεων είναι αρκετά αποκαλυπτική. Δεκανίκια της κυβέρνησης και των αφεντικών πρέπει να θεωρηθούν παρά συνδικαλιστικές οργανώσεις που διεκδικούν.
Ούτε όμως μπορούμε να ελπίζουμε στο ΠΑΜΕ. Αυτό που χαρακτηρίζει το ΠΑΜΕ είναι η απομονωτική ταχτική (μόνο του, μακριά από κάθε άλλη αγωνιστική διάθεση). Υπονομεύει κάθε αγώνα που δεν ελέγχει ή δεν μπορεί να ελέγξει. Αδιαφορεί για τη νίκη των κινητοποιήσεων. Νοιάζεται αποκλειστικά για την εξαγωγή «πολιτικών συμπερασμάτων», δηλαδή για την εξαργύρωση των αγώνων σε ψήφους. Με μια τέτοια ταχτική εμποδίζει τη μαζικοποίηση και τη δυναμική ανάπτυξη των αγώνων.
Δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε κανενός είδους ανάθεση
Ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει μπει σε μία βαθιά κρίση. Για να αντιμετωπίσουν την κρίση κεφάλαιο και κράτος καταφεύγουν στην διαρκή υποτίμηση του άμεσου και έμμεσου μισθού (τις κοινωνικές παροχές). Γι’ αυτό παύουν οριστικά οι παραχωρήσεις που ίσως έκαναν κάποτε. Πριν 20 χρόνια οι εργαζόμενοι απέσπασαν κατακτήσεις με δυναμικούς αγώνες, αλλά κάποιες φορές και με διαδικασίες κορυφής, με τις ντρίπλες κάποιων «ικανών» συνδικαλιστών. Σήμερα σε μια περίοδο «ισχνών αγελάδων» δεν υπάρχει καμία περίπτωση για εύκολες παραχωρήσεις.
Καμία εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς που μας προτρέπουν: «Ψήφισέ με να εκλεγώ στο Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου και περίμενε, θα τρέξω εγώ για σένα. Έλα πάλι στις επόμενες εκλογές για να με κρίνεις με την ψήφο σου».
Καμία εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς που μας λένε: «Η δύναμη βρίσκεται στις θέσεις και τα αξιώματα των Διοικητικών Συμβουλίων των πρωτοβάθμιων σωματείων, των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων».
Η λογική της «ανάθεσης» που καλλιεργείται από πράσινους, γαλάζιους, ροζ ή κόκκινους συνδικαλιστές δοκιμάζεται διαρκώς και αποδεικνύει ότι είναι αναποτελεσματική. Οδήγησε σε απομόνωση των εργαζομένων και άνοιξε πεδία για μεγάλα ξεπουλήματα. Ας θυμηθούμε τη στάση της ΓΣΕΕ στο ασφαλιστικό τα τελευταία 17 χρόνια και την διετή Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας του 2008, με αυξήσεις 1 ευρώ την ημέρα.
Παρόμοια όμως στάση συναντάμε και στα ζητήματα που διαχειρίζονται οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα αλλά και η πλειοψηφία των πρωτοβάθμιων σωματείων κλαδικών, επιχειρησιακών, ομοιοεπαγγελματικών.
Ο αγώνας στα χέρια μας
Αποτελέσματα μπορεί να φέρει μόνο ο σκληρός και αταλάντευτος αγώνας με τη συμμετοχή των ίδιων των θιγόμενων, δηλαδή με διαδικασίες βάσης και όχι κορυφής. Χρειαζόμαστε αποφάσεις βγαλμένες από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις. Οι κινητοποιήσεις και όλες οι δράσεις πρέπει να στηρίζονται στην αυτοοργάνωση των εργαζομένων και των ανέργων. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, η διεκδίκηση καλύτερων μισθών και συνθηκών εργασίας είναι υπόθεση των ίδιων των εργατών και όχι κάποιων ειδικών. Τα προβλήματα τα λύνουν οι αγώνες με την άμεση και αποφασιστική συμμετοχή των εργαζομένων και η αλληλεγγύη.
Προσπάθειες σε τέτοια αμεσοδημοκρατική κατεύθυνση υπάρχουν και πρέπει να ενισχυθούν. Τέτοιες προσπάθειες γίνονται σε κάποια επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία του ιδιωτικού τομέα. Αναφέρουμε παραδειγματικά τη δράση του σωματείου της WIND. Πρόσφατα, το σωματείο της WIND είχε μία σημαντική νίκη, η εργοδοσία αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόλυση μέλους του ΔΣ του Σωματείου. Η ανάκληση αυτή έγινε την ημέρα της απεργίας που κήρυξε και οργάνωσε το σωματείο με αποτελεσματικό τρόπο!
Την αμεσοδημοκρατική δράση προωθούν και μια σειρά εργατικές συλλογικότητες (ομάδες, κινήσεις, πρωτοβουλίες, ανοιχτές συνελεύσεις) που συγκροτούνται σε χώρους δουλειάς και κλάδους.
Μπορούμε να έχουμε επιτυχίες, αρκεί να κινητοποιηθούμε εμείς οι ίδιοι. Μόνο με αγώνες που είναι έργο δικό μας μπορούμε να ελπίζουμε στην υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας.
Μόνο έτσι μπορούμε να πάρουμε στα χέρια μας τον πλούτο που εμείς παράγουμε, αποσπώντας τον από τους καπιταλιστές που τον ιδιοποιούνται με την ιδιοκτησία τους.
Η δική μας προσπάθεια
Σαν Ανοιχτή Συνέλευση κινηθήκαμε μέχρι τώρα στην κατεύθυνση στήριξης των εργατικών αγώνων, μικρών ή μεγάλων, με όπλο την ταξική αλληλεγγύη. Σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούμε οργανωμένα και το επόμενο διάστημα.
- Σας καλούμε να υποστηρίξετε αυτή την πρωτοβουλία μας με τη δική σας άμεση συμμετοχή.
- Σας καλούμες σε συσπείρωση πέρα από τους διαχωρισμούς με τους οποίους επιδιώκουν να μας διασπούν (ντόπιοι - μετανάστες, δημόσιος - ιδιωτικός τομέας, πλήρους απασχόλησης – ωρομίσθιοι, αορίστου χρόνου – συμβασιούχοι, υψηλόμισθοι – χαμηλόμισθοι, εργαζόμενοι – άνεργοι κοκ).
- Σας καλούμε σε οργάνωση στους χώρους δουλειάς και σε δυνάμωμα της αλληλεγγύης σε όποιο κομμάτι εργαζομένων αγωνίζεται.
Μοναδικός μας στόχος πρέπει να είναι το συνολικό συμφέρον των εργαζομένων.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – ΑΝΕΡΓΩΝ
anoixti_synelefsi@yahoo.gr
Ανοιχτή Επιστολή του πατέρα του κρατούμενου Ηλία Νικολάου 4-12-09
Στις 13/1/2009 πρώτες πρωινές ώρες, συλλαμβάνεται ο γιος μου, σε αρκετή απόσταση από τα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας, ως ύποπτος για εμπρησμό στην είσοδο του κτηρίου.Ξυλοκοπείται άγρια, προσάγεται στη ΓΑΔΘ κάτω από βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών, έχοντας πέραν των άλλων και δύο κατάγματα στο αριστερό του χέρι, όπου του τοποθετείται γύψος. «Γλίστρησε κατά την καταδίωξη» θα δηλώσουν οι διωκτικές αρχές. Πώς να μην τους πιστέψουμε, πώς να μην είναι όπως τα λένε; Έτσι είχε γλιστρήσει και ο φοιτητής με τη ζαρντινιέρα…Σύνηθες φαινόμενο. Όπως πιστέψαμε πριν λίγο καιρό ότι ο αστυνομικός επέστρεψε επειδή κινδύνεψε από ένα 15χρονο αγόρι (Αλέξη) καιαναγκάσθηκε να πυροβολήσει για να προστατευθεί. Εξοστρακισμός θα πει το σύστημα. Τους πιστέψαμε και πάλι!!!Την ίδια μέρα της Τρίτης 13/1/2009 εκτυλίσσεται το «θέατρο του παραλόγου». Είκοσι και πλέον αστυνομικοί της ασφάλειας εισβάλλουν στο σπίτι του γιου μου στην Θεσσαλονίκη και ποδοπατούν όποιο βιβλίο βρίσκουν στο γραφείο του. Εισβάλλουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται, αδειάζουν τα ράφια της κουζίνας, τρομοκρατούν τους πελάτες που επέλεξαν το συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό.Λίγη ώρα αργότερα άλλοι τόσοι αστυνομικοί της ασφάλειας έρχονται στο σπίτι μου στην Κοζάνη. Με βρίσκουν τυχαία στο γκαράζ του αυτοκινήτου και χωρίς καν να πουν ποιοι είναι, ποιος τους στέλνει, για ποιο λόγο ήρθαν, αρπάζουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου από τα χέρια μου και το κάνουν φύλλο και φτερό. Ύστερα με πάνε σηκωτό μέσα στο σπίτι μου, όπου ο έλεγχος συνεχίζεται χωρίς κανένας να δώσει μια εξήγηση ούτε σε μένα, ούτε στην γυναίκα μου.Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι ίδιοι αστυνομικοί εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό (είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη), όπου διαμένει μόνη της, η ηλικίας 83 χρονών μητέρα μου. Βλέπετε λίγη ώρα πριν ενώ βρισκόταν στο σπίτι μου στην Κοζάνη, μου ζητούσαν επίμονα να τους ακολουθήσω στο χωριό. Αρνήθηκα λέγοντας τους, ότι το σπίτι στο χωριό είναι της μάνας μου. Εκεί αφού μίλησε κάποιος τηλεφωνικά μπροστά μου με κάποιον ανώτερο, μου είπαν χαρακτηριστικά.«Αφού το σπίτι στο χωριό δεν είναι δικό σου τότε δεν θα πάμε».Πάλι τους πιστέψαμε !!!Αφηνιασμένοι έψαχναν παντού μπας και εντοπίσουν το παραμικρό και «δέσει το πράγμα», σε μια κακοφτιαγμένη αστυνομική ιστορία.Τα αποτελέσματα της έρευνας ? ΕΥΡΗΜΑΤΑ Τ Ι Π Ο Τ Α.Το βράδυ της ίδιας μέρας ο γιος μου οδηγείται κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (!) στην ανακρίτρια όπου παίρνει 48ωρη προθεσμία να απολογηθεί. Την Πέμπτη το μεσημέρι απολογείται στην ανακρίτρια. Η εικόνα των διωκτικών αρχών έξω από τα γραφεία ανακριτή και εισαγγελέα, εικόνα έντονης βαρβαρότητας. Αστυνομικοί έχουν περικυκλώσει τον γιο μου και το δικηγόρο του, ενώ δεκαπέντε και πλέον άνδρες των ΜΑΤ, με πανοπλίες, ασπίδες, δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα στο γιο μου, στο δικηγόρο του από την μια και σε μένα, τη μάνα του, τον αδελφό του, την κοπέλα του και τη θεία του από την άλλη. Οι ασπίδες των ΜΑΤ είναι καρφωμένες στα πρόσωπα μας.Στόχος ? Να μη μπορούμε να βλέπουμε έστω από μακριά το παιδί μας. Ίσως έτσι προστάτευαν τη χώρα, τη δημοκρατία από εξωτερικό κίνδυνο (ασύμμετρη απειλή;).Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.Ούτε το κλάμα, ούτε τα λόγια της μάνας του γιου μου, «Σας παρακαλώ αφήστε με τουλάχιστον να βλέπω το παιδί μου έστω από μακριά», δεν τους συγκίνησε.Η απόλυτη τάξη στο αποκορύφωμα της !!!!Ε Λ Ε Ο Σ!Το κατηγορητήριο ?Δύο (2) πλημμελήματα και ένα (1) κακούργημα. Μόνη μαρτυρία, η κατάθεση ενός αστυνομικού.«Μαρτυρίες καρμπόν από ΜΑΤατζήδες », θα γράψει γενικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της, τρεις μέρες αργότερα στις 18/1/2009. Αναφέρει χαρακτηριστικά.« Συλλήψεις στο σωρό έκανε η ΕΛ.ΑΣ, ενώ δεκάδες συλληφθέντες παραπέμπονται με μόνο στοιχείο έ ω λ ε ς κ α τ α θ έ σ ε ι ς α σ τ υ ν ο μ ι κ ώ ν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές οι κατηγορίες της ΕΛ.ΑΣ καταρρέουν. Οι μαρτυρίες των αστυνομικών αποδεικνύονται δ ι κ α σ τ ι κ ά α ν α ξ ι ό π ι σ τ ε ς ».Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι οι προφυλακίσεις συνεχίζονται και τα παιδιά παραμένουν φυλακισμένα.Ο γιος μου αρνείται επίμονα τις κατηγορίες. Αρνείται τα πάντα, όπως και την υποτιθέμενη «επʼ αυτοφώρω σύλληψη του ». Απλά γιατί είχε μεταφέρει έναν συνάδελφό του στο σπίτι του στην περιοχή μετά τη δουλειά και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός.Παρʼ όλα αυτά όμως κρίνεται προφυλακιστέος.Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας με το που ακούν την απόφαση αυτή πανηγυρίζουν μπροστά του, μπροστά μας. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Την προφυλάκιση του.Ο γιος μου οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια μέρα στις φυλακές της Άμφισσας. Η οδύσσεια του γιου μου συνεχίζεται.Σε μένα, στην οικογένεια μου, μένει Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ…Όχι για τον γιο μου. Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α.* Για τις διωκτικές μας αρχές.* Για την κοινωνία μας που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά με την απάθεια, την αδράνεια που τα αντιμετωπίζει.* Για όλους τους γονείς που τα βλέπουμε, που τα παρακολουθούμε, που τα ζούμε και παρʼ όλα αυτά μας δέρνει η «απάθεια του καναπέ».* Για όλους εμάς, τη γενιά μας, τους «βολεμένους της καθημερινότητας ».* Για μένα που επέλεξα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθώ όλα αυτά και να τα σχολιάζω από μακριά και αφʼ υψηλού.* Για μένα που από τα δεκαοκτώ μου χρόνια φοιτητής, επέλεξα, εντάχθηκα, αγωνίστηκα, με όλες μου τις δυνάμεις σε έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος πρότεινε, ψήφισε και πρώτος εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο (τρομονόμο), όχι για τους πραγματικούς τρομοκράτες, αλλά για τους νέους, τους μαθητές, τους φοιτητές, τα παιδιά μας, για όλα τα παιδιά. Που ακόμα και σήμερα, διστάζει πολιτικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος.* Για τα μέσα ενημέρωσης που σε μια σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη, βλέπουν στην καθημερινότητα μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», «κατεστραμμένες περιουσίες».* Για την σημερινή πολιτεία που δεν «ακούει», αγανακτεί και αντιδρά παράνομα, βάρβαρα, επειδή υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία μας, που δεν συμβιβάζονται, διαμαρτύρονται με όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια.Από την άλλη μεριά, νιώθω περήφανος για τον γιο μου που είναι σήμερα προφυλακισμένος με ένα ψεύτικο, στημένο, φτιαγμένο στα μέτρα των διωκτικών αρχών κατηγορητήριο.Γ Ι Α Τ Ι ?* Γιατί απλά διαμαρτύρεται.* Γιατί νοιάζεται.* Γιατί έχει άποψη, την οποία και κοινοποιεί.* Γιατί διεκδικεί την δική του καθημερινότητα.* Γιατί δεν συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.* Γιατί βιώνει όπως όλοι μας, την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς και απορρίπτει όπως οι περισσότεροι νέοι τον «εφιάλτη του φρικτού μέλλοντος».* Γιατί απλά είναι Α ν α ρ χ ι κ ό ς και θέλουν να πλήξουν τον ιδεολογικό και πολιτικό του χώρο.Ότι δεν πέτυχε η αστυνομία με την ενεργοποίηση του καθεστώτος ομηρίας που βρισκόταν για ένα (1) χρόνο ο γιος μου, μαζί με άλλους δύο φίλους του, μετά το απίστευτο διογκωμένο κατηγορητήριο που έστησαν και τότε οι διωκτικές αρχές, επεδίωξαν και το κατάφεραν τώρα, στέλνοντας τον στην φυλακή. Έτσι εκδικητικά. Γι αυτό και πανηγυρίζουν.Η χώρα μας μαστίζεται καθημερινά από κάθε είδους σκάνδαλα και είναι όλοι τους σήμερα ελεύθεροι. Άλλοι φορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα στην πλάτη τους, αρνούνται ακόμα και να παρουσιαστούν στην δικαιοσύνη για να απολογηθούν, προκαλώντας έτσι την κοινωνία μας. Όμως δεν τους αγγίζει, δεν τους πειράζει κανείς.Τους προφυλάσσει το ίδιο το σύστημα.Δυστυχώς η ασφάλεια, οι διωκτικές αρχές, στην προσπάθεια τους να κάνουν τους πολίτες κάθε πόλης να νοιώθουν ασφαλείς, κατασκευάζουν ενόχους, στερώντας σήμερα από μένα, από την γυναίκα μου και από πολλούς άλλους γονείς τα παιδιά μας.
"Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!"
Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη
"Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!"
Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη
Να θρυμματίσουμε τη μηδενική ανοχή-Δυο λόγια γι την επιχείρηση στο αναρχικό στέκι Ρεσάλτο
Τις προηγούμενες μέρες ήρθαμε αντιμέτωποι με περιστατικά που μας προκάλεσαν οργή αλλά όχι έκπληξη μιας και εντάσσονται πλήρως στο νέο «σοσιαλιστικό» προφίλ του κράτους. Πρόκειται για την εφαρμογή του δόγματος «δημοκρατία και πυγμή», εφαρμογή δηλαδή προληπτικών κατασταλτικών κινήσεων με εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις προσπαθώντας να εμπεδωθεί-επιβληθεί η κοινωνική ειρήνη και ασφάλεια με την καταπάτηση βέβαια δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι όταν οι υποσχέσεις για υλική ευημερία παίρνονται πίσω από την εξουσία, ένα άλλο προϊόν - αυτό της ασφάλειας - θα πάρει θέση στα χείλη των κρατούντων και γύρω από αυτό θα χαράξουν και θα εφαρμόσουν τα σχέδια για τον κοινωνικό έλεγχο και τη καταστολή ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας. Η όλη διαδικασία αντικατοπτρίζεται ακόμα και στη μετονομασία του υπουργείου δημοσίας τάξης σε υπουργείο “προστασίας του πολίτη”. Το ιδεολόγημα της ασφάλειας θέλει τον πολίτη να βρίσκεται σε ένα διαρκή κίνδυνο που προέρχεται από κάποια ασαφή και αόριστη απειλή. Η απειλή αυτή ανάλογα με τις μεθοδεύσεις της κυριαρχίας αλλάζει, αναπροσαρμόζεται, ξεχνιέται ή και ξαναβγαίνει στο προσκήνιο .Είναι οι μετανάστες, είναι οι αναρχικοί, είναι ο λεγόμενος εσωτερικός εχθρός. Η αντιεξέγερση, ως μια σειρά κινήσεων από την κυριαρχία για την αναχαίτιση κάθε εξεγερτικής ορμής περιλαμβάνει εκτός από τις μεμονωμένες επεμβάσεις φυσικής καταστολής, και τη διαρκή προσπάθεια απονοηματοδότησης και εγκληματοποίησης επιλογών και πρακτικών που συνειδητά εχθρεύονται την εξουσία.
Το Σάββατο 5/12 τα Ματ και λοιποί προστάτες εισέβαλαν στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ρεσάλτο στο Κερατσίνι και έβγαλαν εν είδει «μέγιστου κινδύνου για την Ελλάδα» άτομα από τον χώρο. Στην συνέχεια αλληλέγγυοι οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν και κατέλαβαν το δημαρχείο Κερατσινίου για να δώσουν δημοσιότητα στο θέμα, προσήχθησαν από τις δυνάμεις καταστολής με βίαιο τρόπο μετά από εκκένωση του δημαρχείου ονομάζοντάς τους καταστροφείς και βανδάλους. Οι δικαστικές αρχές στους 22 που βρέθηκαν στο στέκι απήγγειλαν κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα για παράβαση του «νόμου περί όπλων και εκρηκτικών» ενώ για τα 40 άτομα που συμμετείχαν στην κατάληψη του δημαρχείου Κερατσινίου διώξεις κυρίως πλημμεληματικού χαρακτήρα χρησιμοποιώντας όμως για μερικούς από αυτούς και το ιδιώνυμο της κουκούλας.
Το ρεσάλτο είναι ένας ανοιχτός κοινωνικός και πολιτικός χώρος που υπάρχει εδώ και τέσσερα χρόνια με αιχμηρό λόγο και δυναμικές παρεμβάσεις, χώρος αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, έξω από ιεραρχικές, εμπορευματικές σχέσεις και καταναλωτικά μοτίβα. Δεν είναι τυχαία η οργανωμένη κρατική επίθεση στον χώρο αυτό και μάλιστα την προηγούμενη μέρα από την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την απαρχή της εξέγερσης του προηγούμενου Δεκέμβρη, θέλοντας για ακόμη μια φορά η εξουσία να διασπείρει τον φόβο και να διασπάσει τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. To στέκι αυτό βρίσκεται και δρα σε γειτονιές με έντονα ταξικά χαρακτηριστικά και η παρέμβαση αναρχικών σε αυτές προφανώς και ενοχλούσε και αποτελούσε ένα ακόμα αγκάθι που θα ήταν καλύτερα να ξεριζωθεί. Σίγουρα αποτελούσε μια πληγή για τους “προστάτες μας” το γεγονός ότι το Ρεσάλτο ήταν ο χώρος που πρώτος είχε καλέσει την συγκρουσιακή πορεία που πετροβόλησε το Α.Τ. Νίκαιας ως ελάχιστη απάντηση στην δολοφονία-“αυτοκτονία” μετανάστη από τους αστυνομικούς του τοπικού τμήματος.
Όσον αφορά την κυβέρνηση και τα αντερείσματα της, δικαστικές αρχές και ΜΜΕ διαδραμάτισαν ένα ιδιαίτερο ρόλο ο καθένας, στα γεγονότα που εξελίχτηκαν. Το κράτος και ο Υπουργός Προστασίας του πολίτη έπαιξαν το χαρτί της μηδενικής ανοχής και της έντασης της καταστολής στοχοποποιώντας συγκεκριμένους χώρους και άτομα. Ήθελαν οπωσδήποτε να δείξουν ότι το κράτος είναι αποδοτικό και άτεγκτο πραγματοποιώντας συλλήψεις, κατηγορώντας ανθρώπους για πράξεις που δεν είχαν διατελέσει αλλά που υπέθεταν ότι θα διατελούσαν και βρίσκοντας ευρήματα τα οποία βαφτίζονταν ως επικίνδυνο υλικό για παντός είδους επιθέσεις. Έτσι καταδίκαζαν τις προθέσεις τέλεσης ενός αδικήματος και όχι την ίδια την τέλεση του αφού κανείς δεν πιάστηκε επʼ αυτοφώρω απλά βρέθηκε στον συγκεκριμένο χώρο, φέρνοντας στο προσκήνιο πρακτικές άλλων εποχών. Οι δικαστικές αρχές επέδειξαν για ακόμη μια φορά ότι είναι πολιτικά υποκινούμενες δίνοντας τη στήριξη όταν χρειάζονταν σε επεμβάσεις στης αστυνομίας αλλά και θέτοντας τέτοιες κατηγορίες ώστε οι τελικές ποινές να εξοντώσουν οικονομικά, φυσικά και ηθικά τον κάθε κατηγορούμενο. Τέλος τα ΜΜΕ έπαιξαν το παιχνίδι της παραπληροφόρησης για ακόμη μια φορά παρουσιάζοντας την κίνηση των ελληνικών αρχών ως μια αδιαφιλονίκητη επιτυχία και δίνοντας τόσες και τέτοιες πληροφορίες ώστε αιτιοκρατικά να οδηγηθεί ο μέσος καναπεδωμένος πολίτης στα δικά τους φτιασιδωμένα συμπεράσματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το στέκι Ρεσάλτο με διακριτή και ευπρόσωπη παρουσία στη γειτονιά ονομάζεται τις πρώτες ώρες στα δημοσιεύματα, παρασκευαστήριο εκρηκτικών και ορμητήριο, ενώ του φορτώνεται και χειροβομβίδα κρότου λάμψης η οποία στην συνέχεια ως δια μαγείας εξαφανίζεται. Θα ήταν απόλυτα γελοίο να πιστεύει κανείς ότι το ανοικτό στέκι του Ρεσάλτο θα επιλέγονταν για να μετατραπεί σε γιάφκα. Τα ΜΜΕ ενώ παρουσίαζαν με μεγάλη λεπτομέρεια τα ευρήματα της αστυνομίας και πως με μια εξαιρετική κίνηση έβγαλαν τους καταληψίες από το δημαρχείο έθαψαν το ψήφισμα του δημαρχείου Κερατσινίου το οποίο καταγγέλλει την διαπραχθείσα καταστολή, αναγνωρίζει τον χώρο ρεσάλτο ως κοινωνικό και πολιτικό και θεωρεί την κατάληψη του δημαρχείου ως «πολιτική πράξη». Ακόμη και το πλέον «έγκυρο» ΑΠΕ-ΜΠΕ το οποίο είναι το πρακτορείο το οποίο μεταδίδει τις ελληνικές ειδήσεις στο εξωτερικό και αντίστροφα εξέδωσε αρχικά «ότι οι καταληψίες βγήκαν ειρηνικά από το δημαρχείο και στην συνέχεια συνελήφθησαν». Άρα τίθενται μερικά ερωτηματικά αν όχι αμφιβολίες για τα ίδια τα περιστατικά, πώς παρουσιάστηκαν και τελικά τι προεκτάσεις έχουν.
Όλα αυτά εντάσσονται στην οργανωμένη κρατική επίθεση ενάντια στο ρεύμα αμφισβήτησης που έχει γεννήσει ο περασμένος Δεκέμβρης, του οποίου τα αίτια παραμένουν, και στην αδυναμία από την κυριαρχία να γίνουν κατανοητές οι οριζόντιες αυτοοργανωμένες δομές που είχαν εφαρμοστεί κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου μέσα στα κατειλημμένα κτήρια και πανεπιστήμια. Να υποσκελίσουν οι κυρίαρχες γραμμές κάθε λόγο σε τοπικό και γενικότερο επίπεδο που έρχεται σε αντίθεση με τα καθιερωμένα και προσπαθεί να δώσει μια άλλη διάσταση και αντιμετώπιση στην καθημερινότητα και το αύριο. Εμείς παρόλα αυτά θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε στις γειτονιές μας και στους χώρους δραστηριότητας μας ενάντια σε κάθε εξουσία, ενάντια σε κάθε τι που κατατρώει τις ζωές μας.
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα η διάδοση της αλήθεια είναι πράξη επαναστατική
Καμία δίωξη στους κατηγορούμενους του Ρεσάλτο και στους καταληψίες του Δημαρχείου Κερατσινίου
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου
Αίθουσα 11 Κτίριο Χημικών Μηχανικών
Γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι όταν οι υποσχέσεις για υλική ευημερία παίρνονται πίσω από την εξουσία, ένα άλλο προϊόν - αυτό της ασφάλειας - θα πάρει θέση στα χείλη των κρατούντων και γύρω από αυτό θα χαράξουν και θα εφαρμόσουν τα σχέδια για τον κοινωνικό έλεγχο και τη καταστολή ριζοσπαστικών κομματιών της κοινωνίας. Η όλη διαδικασία αντικατοπτρίζεται ακόμα και στη μετονομασία του υπουργείου δημοσίας τάξης σε υπουργείο “προστασίας του πολίτη”. Το ιδεολόγημα της ασφάλειας θέλει τον πολίτη να βρίσκεται σε ένα διαρκή κίνδυνο που προέρχεται από κάποια ασαφή και αόριστη απειλή. Η απειλή αυτή ανάλογα με τις μεθοδεύσεις της κυριαρχίας αλλάζει, αναπροσαρμόζεται, ξεχνιέται ή και ξαναβγαίνει στο προσκήνιο .Είναι οι μετανάστες, είναι οι αναρχικοί, είναι ο λεγόμενος εσωτερικός εχθρός. Η αντιεξέγερση, ως μια σειρά κινήσεων από την κυριαρχία για την αναχαίτιση κάθε εξεγερτικής ορμής περιλαμβάνει εκτός από τις μεμονωμένες επεμβάσεις φυσικής καταστολής, και τη διαρκή προσπάθεια απονοηματοδότησης και εγκληματοποίησης επιλογών και πρακτικών που συνειδητά εχθρεύονται την εξουσία.
Το Σάββατο 5/12 τα Ματ και λοιποί προστάτες εισέβαλαν στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ρεσάλτο στο Κερατσίνι και έβγαλαν εν είδει «μέγιστου κινδύνου για την Ελλάδα» άτομα από τον χώρο. Στην συνέχεια αλληλέγγυοι οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν και κατέλαβαν το δημαρχείο Κερατσινίου για να δώσουν δημοσιότητα στο θέμα, προσήχθησαν από τις δυνάμεις καταστολής με βίαιο τρόπο μετά από εκκένωση του δημαρχείου ονομάζοντάς τους καταστροφείς και βανδάλους. Οι δικαστικές αρχές στους 22 που βρέθηκαν στο στέκι απήγγειλαν κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα για παράβαση του «νόμου περί όπλων και εκρηκτικών» ενώ για τα 40 άτομα που συμμετείχαν στην κατάληψη του δημαρχείου Κερατσινίου διώξεις κυρίως πλημμεληματικού χαρακτήρα χρησιμοποιώντας όμως για μερικούς από αυτούς και το ιδιώνυμο της κουκούλας.
Το ρεσάλτο είναι ένας ανοιχτός κοινωνικός και πολιτικός χώρος που υπάρχει εδώ και τέσσερα χρόνια με αιχμηρό λόγο και δυναμικές παρεμβάσεις, χώρος αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, έξω από ιεραρχικές, εμπορευματικές σχέσεις και καταναλωτικά μοτίβα. Δεν είναι τυχαία η οργανωμένη κρατική επίθεση στον χώρο αυτό και μάλιστα την προηγούμενη μέρα από την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την απαρχή της εξέγερσης του προηγούμενου Δεκέμβρη, θέλοντας για ακόμη μια φορά η εξουσία να διασπείρει τον φόβο και να διασπάσει τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. To στέκι αυτό βρίσκεται και δρα σε γειτονιές με έντονα ταξικά χαρακτηριστικά και η παρέμβαση αναρχικών σε αυτές προφανώς και ενοχλούσε και αποτελούσε ένα ακόμα αγκάθι που θα ήταν καλύτερα να ξεριζωθεί. Σίγουρα αποτελούσε μια πληγή για τους “προστάτες μας” το γεγονός ότι το Ρεσάλτο ήταν ο χώρος που πρώτος είχε καλέσει την συγκρουσιακή πορεία που πετροβόλησε το Α.Τ. Νίκαιας ως ελάχιστη απάντηση στην δολοφονία-“αυτοκτονία” μετανάστη από τους αστυνομικούς του τοπικού τμήματος.
Όσον αφορά την κυβέρνηση και τα αντερείσματα της, δικαστικές αρχές και ΜΜΕ διαδραμάτισαν ένα ιδιαίτερο ρόλο ο καθένας, στα γεγονότα που εξελίχτηκαν. Το κράτος και ο Υπουργός Προστασίας του πολίτη έπαιξαν το χαρτί της μηδενικής ανοχής και της έντασης της καταστολής στοχοποποιώντας συγκεκριμένους χώρους και άτομα. Ήθελαν οπωσδήποτε να δείξουν ότι το κράτος είναι αποδοτικό και άτεγκτο πραγματοποιώντας συλλήψεις, κατηγορώντας ανθρώπους για πράξεις που δεν είχαν διατελέσει αλλά που υπέθεταν ότι θα διατελούσαν και βρίσκοντας ευρήματα τα οποία βαφτίζονταν ως επικίνδυνο υλικό για παντός είδους επιθέσεις. Έτσι καταδίκαζαν τις προθέσεις τέλεσης ενός αδικήματος και όχι την ίδια την τέλεση του αφού κανείς δεν πιάστηκε επʼ αυτοφώρω απλά βρέθηκε στον συγκεκριμένο χώρο, φέρνοντας στο προσκήνιο πρακτικές άλλων εποχών. Οι δικαστικές αρχές επέδειξαν για ακόμη μια φορά ότι είναι πολιτικά υποκινούμενες δίνοντας τη στήριξη όταν χρειάζονταν σε επεμβάσεις στης αστυνομίας αλλά και θέτοντας τέτοιες κατηγορίες ώστε οι τελικές ποινές να εξοντώσουν οικονομικά, φυσικά και ηθικά τον κάθε κατηγορούμενο. Τέλος τα ΜΜΕ έπαιξαν το παιχνίδι της παραπληροφόρησης για ακόμη μια φορά παρουσιάζοντας την κίνηση των ελληνικών αρχών ως μια αδιαφιλονίκητη επιτυχία και δίνοντας τόσες και τέτοιες πληροφορίες ώστε αιτιοκρατικά να οδηγηθεί ο μέσος καναπεδωμένος πολίτης στα δικά τους φτιασιδωμένα συμπεράσματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το στέκι Ρεσάλτο με διακριτή και ευπρόσωπη παρουσία στη γειτονιά ονομάζεται τις πρώτες ώρες στα δημοσιεύματα, παρασκευαστήριο εκρηκτικών και ορμητήριο, ενώ του φορτώνεται και χειροβομβίδα κρότου λάμψης η οποία στην συνέχεια ως δια μαγείας εξαφανίζεται. Θα ήταν απόλυτα γελοίο να πιστεύει κανείς ότι το ανοικτό στέκι του Ρεσάλτο θα επιλέγονταν για να μετατραπεί σε γιάφκα. Τα ΜΜΕ ενώ παρουσίαζαν με μεγάλη λεπτομέρεια τα ευρήματα της αστυνομίας και πως με μια εξαιρετική κίνηση έβγαλαν τους καταληψίες από το δημαρχείο έθαψαν το ψήφισμα του δημαρχείου Κερατσινίου το οποίο καταγγέλλει την διαπραχθείσα καταστολή, αναγνωρίζει τον χώρο ρεσάλτο ως κοινωνικό και πολιτικό και θεωρεί την κατάληψη του δημαρχείου ως «πολιτική πράξη». Ακόμη και το πλέον «έγκυρο» ΑΠΕ-ΜΠΕ το οποίο είναι το πρακτορείο το οποίο μεταδίδει τις ελληνικές ειδήσεις στο εξωτερικό και αντίστροφα εξέδωσε αρχικά «ότι οι καταληψίες βγήκαν ειρηνικά από το δημαρχείο και στην συνέχεια συνελήφθησαν». Άρα τίθενται μερικά ερωτηματικά αν όχι αμφιβολίες για τα ίδια τα περιστατικά, πώς παρουσιάστηκαν και τελικά τι προεκτάσεις έχουν.
Όλα αυτά εντάσσονται στην οργανωμένη κρατική επίθεση ενάντια στο ρεύμα αμφισβήτησης που έχει γεννήσει ο περασμένος Δεκέμβρης, του οποίου τα αίτια παραμένουν, και στην αδυναμία από την κυριαρχία να γίνουν κατανοητές οι οριζόντιες αυτοοργανωμένες δομές που είχαν εφαρμοστεί κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου μέσα στα κατειλημμένα κτήρια και πανεπιστήμια. Να υποσκελίσουν οι κυρίαρχες γραμμές κάθε λόγο σε τοπικό και γενικότερο επίπεδο που έρχεται σε αντίθεση με τα καθιερωμένα και προσπαθεί να δώσει μια άλλη διάσταση και αντιμετώπιση στην καθημερινότητα και το αύριο. Εμείς παρόλα αυτά θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε στις γειτονιές μας και στους χώρους δραστηριότητας μας ενάντια σε κάθε εξουσία, ενάντια σε κάθε τι που κατατρώει τις ζωές μας.
Σε εποχές που βασιλεύει το ψέμα η διάδοση της αλήθεια είναι πράξη επαναστατική
Καμία δίωξη στους κατηγορούμενους του Ρεσάλτο και στους καταληψίες του Δημαρχείου Κερατσινίου
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου
Αίθουσα 11 Κτίριο Χημικών Μηχανικών
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.gif)
