Αναβλήθηκε για τις 28 Απρίλη η δίκη του Στον Κορυδαλλό θα παραμείνει ο Γ. Δημητράκης

Για τις 28 Απρίλη αναβλήθηκε η δίκη του Γιάννη Δημητράκη, ύστερα από αίτημα των συνηγόρων του, οι οποίοι δεν είχαν τη δυνατότητα να συνεργαστούν μαζί του. Η δίκη είχε αναβληθεί και την προηγούμενη εβδομάδα, όμως το υπουργείο Δικαιοσύνης, φτύνοντας κατάμουτρα τους δικαστές που έδωσαν αναβολή μιας εβδομάδας για να μπορέσει ο Δημητράκης να συνεργαστεί με τους συνηγόρους του, διέταξε την αυθημερόν μεταφορά του στις φυλακές Δομοκού, γεγονός που του αφαίρεσε τη δυνατότητα κάθε συνεργασίας με τους νομικούς του παραστάτες. Η νέα απόφαση αναφέρει ρητά ότι η αναβολή δίνεται υπό την προϋπόθεση ότι ο Δημητράκης θα παραμείνει στον Κορυδαλλό, για να μπορέσει να συνεργαστεί με τους συνηγόρους του και να προετοιμάσει την υπεράσπισή του.



Ο Δημητράκης και η υπεράσπισή του έχουν καταγγείλει το κλίμα που δημιούργησαν οι διωκτικοί μηχανισμοί ενόψει της δίκης του σε δεύτερο βαθμό. Οχι μόνο εξακολουθούν να τον δείχνουν σαν έναν από τους «ληστές με τα μαύρα», μολονότι έχει αθωωθεί για έξι από τις εφτά ληστείες που πήγαν να του φορτώσουν και καταδικάστηκε μόνο γι’ αυτή στην οποία συμμετείχε, αλλά προχώρησαν και σε επικήρυξη των φερόμενων ως συνεργών του, υποδεικνύοντάς τους σαν μέλη «τρομοκρατικής» οργάνωσης. Ο Δημητράκης στερήθηκε αυτού που ονομάζουν «φυσικός δικαστής», γιατί με το τέχνασμα του «μέλους εγκληματικής οργάνωσης» πήραν την υπόθεση από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο και τη μετέφεραν στην αρμοδιότητα του Εφετείου Κακουργημάτων, που απαρτίζεται μόνο από επαγγελματίες δικαστές. Στη δίκη του σε πρώτο βαθμό απαλλάχτηκε μεν από τις ληστείες που πήγαν να του φορτώσουν, του φόρτωσαν όμως ανύπαρκτες απόπειρες ανθρωποκτονίας, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί στη μεγαλύτερη δυνατή ποινή (25 χρόνια κατά συγχώνευση). Τώρα, ενόψει της δίκης του στο δεύτερο βαθμό, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να υπάρξει η ίδια εκδικητική ποινή και να μην «καθήσει» η υπόθεση στις πραγματικές ποινικές της διαστάσεις.



Ο Γιάννης Δημητράκης συνελήφθη στη διάρκεια μιας ληστείας. Οταν συνήλθε από τον τραυματισμό του, εξήγησε τα κίνητρά του. Μίλησε πολιτικά. Αναφέρθηκε στη στράτευσή του στον αναρχικό χώρο και δήλωσε ότι θεωρεί τις απαλλοτριώσεις τραπεζών μέρος ενός πολιτικού αγώνα ενάντια στη μισθωτή εργασία.



Πρόκειται για μια παλιά άποψη, με την οποία εμείς διαφωνούμε, όπως και άλλη φορά μας έχει δοθεί η ευκαιρία να εξηγήσουμε. Ουδείς, όμως, μπορεί να προσάψει στον Δημητράκη και σε άλλους που κάνουν αυτές τις επιλογές ιδιοτέλεια. Πολύ περισσότερο οι εκπρόσωποι ενός συστήματος που στηρίζεται στην κλοπή της απλήρωτης δουλειάς των εργατών. Τα λόγια του Μπρεχτ («μεγαλύτερο έγκλημα είναι να ιδρύεις μια τράπεζα, παρά να ληστεύεις μια τράπεζα») είναι –ειδικά σήμερα– πιο επίκαιρα από ποτέ. Γι’ αυτό και ο Δημητράκης έχει την αλληλεγγύη μας.


http://www.eksegersi.gr/keimena12/581/anavlh8hke.htm