Ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες

Στο σάπιο πολιτικό σύστημα… ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ

Για ακόμη μια φορά καλούμαστε να δώσουμε μια ψήφο σε κάποιο πολιτικό κόμμα, μια ακόμη ψήφο στήριξης και υποτιθέμενης συνδιαχείρισης ενός συστήματος που μέρα με τη μέρα δείχνει το πρόσωπό του όλο και πιο ξεδιάντροπα, χωρίς κανένα προκάλυμμα. Ενός συστήματος που τρέφεται και επιβιώνει με την καταπίεση, που οι κατά περιόδους οικονομικές κρίσεις αποτελούν αναπόσπαστο, σύμφυτο κομμάτι του, που δε διστάζει να εκμηδενίσει την ανθρώπινη ζωή στο βωμό της δικής του συνέχειας.

Καλούμαστε υποτίθεται να επηρεάσουμε με μια ψήφο την πορεία των ζωών μας για τα επόμενα χρόνια μέσα στο σύστημα που μας καταδικάζει στην κακοπληρωμένη εργασία, την ανεργία, την ανύπαρκτη ή υποτυπώδη ασφάλιση, την αβεβαιότητα, τη στέρηση της αξιοπρέπειάς μας. Που θυσιάζει θέσεις εργασίας και ζωές στο βωμό της κερδοφορίας και της παραγωγικότητας. Που οπλίζει τα χέρια «τιμωρών» δολοφόνων δεκαπεντάχρονων παιδιών. Που σε κάθε ξέσπασμα, σε κάθε διεκδίκησή μας ενάντια στις επιθέσεις του, εξοπλίζει ακόμη καλύτερα τους δολοφόνους του εναντίον μας, που καταδικάζει με εξοντωτικές ποινές μέσω των «ανεξάρτητων» δικαστικών «τιμωρών» του όποιον στρέφεται εναντίον του. Που κρατάει με τα δεσμά του τρόμου μια ολόκληρη κοινωνία μέσω των πληρωμένων προπαγανδιστών του στα ΜΜΕ. Που χρησιμοποιεί απροκάλυπτα τα παρακρατικά φασιστικά καθάρματα ενάντια σε μετανάστες και αγωνιζόμενους. Που μετατρέπει τη φύση σε εμπόρευμα, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις.

Το πέρασμα της πολιτικής εξουσίας σε άλλα χέρια μέσω των εκλογών απλά συντηρεί το παρόν πολιτικό σύστημα. Δίνει την ψευδαίσθηση της αλλαγής, ενώ στην πραγματικότητα στοχεύει στη διαιώνιση της ίδιας κατάστασης. Μια κατάσταση που δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε από τα κόμματα εξουσίας που διαχειρίζονται εδώ και δεκαετίες με τον ίδιο τρόπο το σύστημα, αλλά ούτε και από τα κόμματα της αριστεράς που διεκδικούν το μερίδιό τους, τρέφοντας κάθε είδους αυταπάτες. Τα καταπιεζόμενα και εκμεταλλευόμενα από το κεφάλαιο στρώματα δεν πρέπει να τα αφορά η διαχείριση αυτού του συστήματος, αλλά η οργάνωση των αντιστάσεων απέναντι στις επιθέσεις που καθημερινά εξαπολύει ο συνασπισμός κράτους-κεφαλαίου στα κεκτημένα μας. Η ψήφος στις εκλογές παρουσιάζεται ως η ύψιστη πολιτική πράξη συμμετοχής, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί το ακριβώς αντίθετο. Είναι μια λευκή επιταγή προς την κάστα των «επαγγελματιών πολιτικών» για την διαχείριση της ζωής μας, χωρίς να έχουμε ουσιαστικό λόγο εμείς στις αποφάσεις που μας αφορούν, είναι εν τελεί ένας τρόπος για να μας κρατάει άβουλους και παθητικούς στους καναπέδες μας.

Η χρεοκοπία, η σαπίλα και η απαξίωση του πολιτικού συστήματος διαφαίνονται πλέον ξεκάθαρα. Η αποχή από την εκλογική διαδικασία είναι ένα δείγμα, δε σημαίνει όμως πολλά από μόνη της. Δε σημαίνει κάτι όταν δε συνοδεύεται από καθημερινούς αγώνες σε κάθε πεδίο, σε αντίσταση σε κάθε επίθεση του συστήματος. Για μας το ουσιώδες είναι το να πιστέψουν τα καταπιεζόμενα κοινωνικά κομμάτια στις δυνάμεις τους και να επανέλθει εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση. Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε κάποια δείγματα γραφής με τη δημιουργία μαχητικών πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων (μακριά από τις ξεπουλημένες ηγεσίες ΓΣΕΕ κ ΑΔΕΔΥ) που καταφέρνουν να πετυχαίνουν μικρές νίκες και να ανακόπτουν επιθέσεις (πχ. πριν λίγες ημέρες στην Wind το σωματείο με την δράση του ανάγκασε την εργοδοσία να πάρει πίσω απολύσεις συναδέλφων τους). Επίσης βλέπουμε να αναπτύσσονται και διάφοροι μαχητικοί τοπικοί αγώνες που ξεφεύγουν από τις παραδοσιακές χρεοκοπημένες μορφές οργάνωσης και λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικές λαϊκές συνελεύσεις(πχ. στη Λευκίμμη της Κέρκυρας). Και σε τοπικό επίπεδο δεν είναι δυνατόν να εμπιστευτούμε για την λύση των προβλημάτων μας αυτούς που τα δημιούργησαν. Ζήσαμε τον κλείσιμο των συνεταιριστικών εργοστασίων και την κοροϊδία των εργαζομένων από τους τοπικούς κομματάρχες και παράγοντες, βλέπουμε τις απολύσεις και την ελαστικοποίηση του ωραρίου στο Καζίνο. Μόνη λύση είναι οι ανυποχώρητοι αγώνες και η αλληλεγγύη μας σʼ αυτούς.

Η κοινωνική απελευθέρωση περνάει μέσα από την από τα κάτω οργάνωση των καταπιεσμένων. Μέσα από την αντίσταση στην ολόπλευρη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στα κοινωνικά κεκτημένα. Με την καθημερινή ενεργό συμμετοχή σε διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και κοινωνικής αυτοοργάνωσης, όπως σωματεία βάσης, επιτροπές κατοίκων, κοινωνικά κέντρα, πρωτοβουλίες, για να ξαναπάρουμε πίσω τις ζωές που μας κλέβουν και να ορίσουμε όλοι μαζί ισότιμα και οριζόντια τις ανάγκες μας. Μέσα από το συνεχή αγώνα ενάντια σε ένα σύστημα το οποίο δεν αλλάζει, δε βελτιώνεται, αλλά ανατρέπεται ριζικά.
Στις 4 Οκτώβρη…ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ
ΠΗΓΗ:www.resistance2003.gr