ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Η άρνηση συμμετοχής στις εκλογές δεν είναι μια ιδεολογική απόφαση, είναι μια απόφαση συνολικής ρήξης και μη αποδοχής των νέων όρων της συναίνεσης. Δεν υπάρχει τίποτα ενιαίο για να εκπροσωπηθεί ενώ η λογική μεσολάβησης κινημάτων εξουσίας τελείωσε ολοκληρωτικά. Η κυριαρχία προσπαθεί με τις εκλογές να κερδίσει χρόνο καθώς η κρίση εκπροσώπησης ενσωμάτωσης παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Το τέλος των καπιταλιστικών υποσχέσεων έχει οδηγήσει σε μια νέα απόπειρα συναίνεσης στη βάση του φόβου και νομοθετικών ρυθμίσεων που παραπέμπουν σε ολοκληρωτικές λύσεις. Οι αποκάτω (άνεργοι, νεόπτωχοι, επισφαλείς, εργαζόμενοι, μετανάστες) θεωρούνται ζωές που δεν είναι άξιες να βιωθούν, στοιβαγμένοι στον αποκλεισμό και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι συνθήκες των οποίων παραπέμπουν σε λογικές ¨τελικής λύσης¨.Οι έννοιες της προόδου, τα ιδεολογήματα περί αποτελεσματικότητας έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Είναι η ώρα των κινημάτων να λειτουργήσουν με το σπέρμα που έχουν ως δυνατότητα , ως δυνάμεις συντακτικές, ως δυνάμεις συνολικής ανατροπής. Δεν χωρούν σήμερα λογικές ιδεολογικής ή πολιτικής αυταρέσκειας. Θέλουμε να τονίσουμε προς όλο το δυναμικό της ανατροπής πως δε χωρά απογοήτευση από τα πενιχρά εκλογικά αποτελέσματα σχηματισμών ή κομμάτων , δε χωρά απογοήτευση από το αδιέξοδο πρακτικών που ωθούν σε ατομικιστικές λύσεις χωρίς πολιτικό στίγμα. Διότι το διακύβευμα είναι αλλού, είναι στην ικανότητα των σχηματισμών να μπορέσουν να αφουγκραστούν τα κινήματα, ώστε να μπορέσουν να αναπτύξουν μια πολύμορφη σύγκρουση με όσα η εξουσία θεωρεί ως δεδομένα. Η στρατικοποίηση της κοινωνίας και η νομοθετική λαίλαπα του καλοκαιριού δεν αφορά μόνο ιδεολογικούς χώρους. Είναι μια ευθεία προσπάθεια μετατροπής κάθε αντίστασης σε ποινικό αδίκημα. Αφορά τους πάντες.Δε θέλουμε να κάνουμε μια ευκαιριακή κριτική σε αυτούς που σήμερα εξακολουθούν να εγκλωβίζουν ένα δυναμικό αντίστασης στις εκλογές, στεκόμαστε όμως στην ανάδειξη, από κάποιους του Δεκέμβρη, ως μιας ξεχωριστής στιγμής που δύσκολα θα επαναληφθεί. Πρέπει να αντιληφθούν ότι ο Δεκέμβρης προσέφερε την ευκαιρία σύνθεσης ενός κοινωνικού χώρου ρήξης, μιας συνολικής υλικής έκφρασης όλων των κινημάτων αντίστασης. Το να βλέπεις μέσα από το κίνημα ευκαιρίες εκλογικών συνασπισμών χωρίς ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο, σε μετατρέπει από κινηματική εκδοχή σε συνιστώσα χωρίς σαφές πολιτικό στίγμα. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι η εύκολη ανέξοδη ενασχόληση με την ριζοσπαστική πολιτική έχει λάβει οριστικά τέλος. Οι συγκρούσεις που σωρεύονται θα είναι των διαστάσεων του μεσοπολέμου και θα απαιτούν μια κινηματική συνεννόηση όχι μηχανισμών αλλά κινημάτων. Ο κάθε Δεκέμβρης δεν μπορεί να αποτυπωθεί στις κάλπες διότι ως ζωντανή κοινωνική πρακτική συνολικής αμφισβήτησης του συστήματος, δεν μπορεί να συρρικνωθεί σε μια πολιτική ή ιδεολογική αποτύπωση, δεν ανήκει σε χώρους ή φορείς. Δεν μπορεί να δώσει άλλοθι σε πρακτικές ατομικής ή κομματικής προέλευσης.Η αριστερά μέσα από πολύ στενές αναλύσεις περίμενε από την κρίση του καπιταλισμού εύκολα εκλογικά οφέλη. Αυτό που πρέπει να τους προβληματίσει είναι ότι η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας δεν σημαίνει μετατόπιση προς τα αριστερά. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η συστημική κρίση, ακριβώς διότι αφορά το τέλος του ιδεολογήματος της προόδου και της λογικής της αποτελεσματικότητας, πλήττει εξίσου και το μοντέλο σκέψης της μαρξιστικής αναφοράς. Το σύνολο των κυρίαρχων ευρωπαϊκών ελίτ έχουν ενσωματώσει στην κυβερνητική πρακτική τον πολιτικό λόγο της ακροδεξιάς σε σημείο που ο Σαρκοζί εξαφάνισε τον Λεπέν , η Μέρκελ κατέστησε την ακροδεξιά της Γερμανίας μόρφωμα ανάξιο λόγου και ο Μπερλουσκόνι την κατέδειξε από κυβερνητικό εταίρο σε κομματική συνιστώσα .Το ότι οι μελανοχιτώνες επανέρχονται με νόμο στην Ιταλία , ως περιπολίες ανησυχούντων πολιτών ενάντια στην εγκληματικότητα και ο καθορισμός της πολιτικής ατζέντας στην Ελλάδα από την αλλαγή του νομικού πολιτισμού στην κατεύθυνση ολοκληρωτικών μεθόδων δίνει το στίγμα του σήμερα. Δεν μπαίνουμε στην λογική αντιφασιστικού αγώνα που τόσο στοίχισε στα κινήματα της Ευρώπης , αλλά σε μια μάχη κοινωνική για την ανάδειξη ενός αντίπαλου πόλου προς τις εξουσιαστικές επιλογές . Το μήνυμα είναι με τους επισφαλείς, με τους εργαζόμενους, τους άνεργους, με τους μετανάστες και όχι για. Αλλάστην βάση ενός κοινού νήματος , αυτού της καταπίεσης. Αν αυτό το νήμα μένει σε δεύτερη μοίρα απέναντι σε διαφορές είτε εθνολογικές, είτε θρησκευτικές, είτε ακόμα πολιτισμικές δημιουργούνται οι όροι για την επικράτηση της ακροδεξιάς λογικής. Το θέμα είναι πλέον η δημιουργία ενός χώρου συνάντησης , μια αδιάκριτη ζώνη που θα συναντιούνται πολλές διαφορετικές υπάρξεις στο όνομα της καταπίεσης.Μακριά από τις κάλπες αλλά μέσα στην κοινωνία, πρέπει με κυρίαρχα ζητήματα τους άξονες της καταπίεσης (μετανάστες φυλακές), της διεκδίκησης του δημόσιου χώρου (κινήματα πόλης και οικολογίας , μάχη για το άσυλο) και αποτροπής της επιβολής του στρατού και της αστυνομίας ως μόνου νομιμοποιητικού παραδείγματος, να δημιουργηθεί μια ατζέντα ανατροπής. Πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι δεν υπάρχουν περίοδοι χάριτος για κανέναν, οι μάχες των κινημάτων είναι μπροστά μας.

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ