ΕΚΛΟΓΕΣ: Ή ΑΛΛΙΩΣ, Η ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ

Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Στο άρθρο 1 παρ. 2 και 3 του συντάγματος πληροφορούμαστε ότι «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία» και ότι «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους».Από το σύνταγμα της Επιδαύρου του νεοσύστατου προτεκτοράτου, μέχρι το σύγχρονο αστικό κράτος τα πρώτα άρθρα του ελληνικού συντάγματος αποτελούν την λεζάντα της επιφυλλίδας η οποία εξιστορεί κάθε τέσσερα χρόνια ( περισσότερα ή λιγότερα δεν έχει καμμία σημασία ) το λαογράφημα εν είδη φάρσας που έχουμε μάθει να ονομάζουμε «εθνικές εκλογές».Το όλο μυθολόγημα της ύπαρξης των εκλογών ως αξίωμα του πολιτικού μας συστήματος δεν είναι άλλο από την αρχή της «πλειοψηφίας». Ζούμε υποτίθεται σε μια δημοκρατία όπου οι ψηφοφόροι ( λαϊκή κυριαρχία ) εκφράζει την βουλή της στην..βουλή εκλέγοντας αντιπρόσωπους.Πέρα από την πολιτική θέση ή κυρίως ιδεολογική, που μπορεί να έχει κάποιος για την αποδοχή ή την άρνηση του συγκεκριμένου τύπου πολιτεύματος. Δηλαδή της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Θεωρούμε σκόπιμο να επισημάνουμε ότι ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος θα πρέπει να γνωρίζει ότι μόνο ως αφελής θα μπορεί να δεχτεί το γεγονός της λειτουργικότητας ενός τέτοιου μοντέλου, και αυτό γιατί από τα 2 πρώτα άρθρα του πολιτικού του πλαισίου και μόνο, ( σύνταγμα ) αποτελεί μια απάτη.Στο άρθρο 1#3 η σκόπιμη και ασαφής αναφορά του «Λαού» και του «έθνους» σημαίνει ένα και μοναδικό πράγμα, ότι άλλο πράγμα μπορεί να είναι αυτοί που αποτελούν το θεμέλιο του πολιτεύματος ( π#2 - η λαϊκή κυριαρχία) και άλλο αυτοί που αποκτούν τα πλεονεκτήματα υπέρ αυτού του θεμέλιου ( έθνος ).Ποιος είναι ο λαός; Με τη κριτήρια και αναφορές γίνεται ο λόγος περί αυτού; Ποιός λαός; Του ποιμνίου της εκκλησίας; Οι φυλακισμένοι; Οι τοξικομανείς; Των ποδοσφαιρικών ομάδων; Οι έχοντες αριθμό φορολογικού μητρώου; Η εργατική Τάξη; Οι ομιλούντες τα ελληνικά; Όλοι αυτοί μαζί; Και αν είναι έτσι τότε όλοι οι άλλοι οι «υπόλοιποι»; Δηλαδή οι άθρησκοι και οι αλλόθρησκοι, οι έξω από την παραγωγή, οι αλλοδαποί, οι αρνητές του συστήματος των εκλογών; Αυτοί δεν είναι λαός; Σίγουρα πάντως όλοι οι παραπάνω μαζί δεν είναι έθνος.Δεν ξέρει λοιπόν το σύνταγμα απλώς τι του γίνεται, και αντιφάσκει όταν μιλάει περί «υπέρ του έθνους» γιατί αμέσως παρακάτω μιλάει για τον «σεβασμό και τη προστασία της αξίας του ανθρώπου» η οποία βιάστηκε και βιάζεται καθημερινά εδώ και 200 τώρα χρόνια προς χάριν αυτής της αόριστης και θολής έννοιας του «έθνους».Είναι ξεκάθαρο μη υπάρχοντος συγκεκριμένης έννοιας λαού ότι «έθνος» αποτελεί για το εκλογικό σύστημα και το πολιτικό πλαισίου αυτού ( σύνταγμα ) η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Σε αυτούς αναφέρονται οι πολιτικοί όταν μιλούνε για «κυριαρχία» και «έθνος». Και αυτήν την κυριαρχία θέλουνε είτε να την παραπλανούν, είτε να τους κάμνουνε συμμέτοχους μέσω των ρουσφετιών και των βυσμάτων στο δημόσιο κορβανά, είτε να του εκβιάζουνε ώστε να είναι εφικτή η «εκλογική πλειοψηφία». Πόσοι αριθμητικά είναι αυτή η πλειοψηφία; Στους 10 εκατομμύρια εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους την προηγούμενη κυβέρνηση την ψηφίσανε κάτι περισσότερο από 2.5 εκατομμύρια. Κάτι λιγότερο από τόσα ψήφισαν και την αντιπολίτευση πράγμα που σημαίνει ότι παραπάνω από τον μισό πληθυσμό αυτής της χώρας ή αποδοκιμάζει ή είτε δεν έχει γίνει αποδεκτή η γνώμη του για αυτό το πήγαινε έλα που συμβαίνει στις κυβερνήσεις από το 74 και μετά.Πώς να εννοήσουμε δημοκρατία λοιπόν όταν μας κυβερνάνε κόμματα με εκλογική μειοψηφία. Μα μας κυβερνάνε γιατί η πλειοψηφία ή η μειοψηφία δεν έχει καμμία σημασία. Αυτό το απέδειξε και η αφασία που διακατέχει άπαντες πολιτικούς παρόλη την αποχή του 50% στις τελευταίες ευρωεκλογές και αυτό θα συνεχιστεί για πάντα εκτός και αν υπάρξει μια συνολική και ριζική ανατροπή του συστήματος της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Αυτοί είναι ικανοί να μείνουνε οι 300 μόνοι τους και να ψηφίζουνε ο ένας τον άλλο! Μια τέτοια πιθανότητα είναι δυνατή και σε αυτή την περίπτωση ας μην έχουμε καμία αμφιβολία πως δεν θα είχαμε κυβέρνηση. Πάλι θα υπήρχε μια «εκλογική πλειοψηφία» άρα πάλι θα είχαμε «λαϊκή κυριαρχία».Οι κυβερνητικές αυτές πλειοψηφίες πέρα από τις βίες και τις νοθείες των περασμένων ετών και την καθοδηγούμενη τηλεοπτική ψήφο των νεοτέρων δεν έδωσαν ποτέ καμμία λύση στα κοινωνικά προβλήματα αλλά αντίθετα δημιούργησαν και δημιουργούν κρίσεις, σκάνδαλα, οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Το μόνο που επιτυγχάνουν τα κόμματα από την εποχή του φιλοαγγλικού, του φιλογαλλικού και του φιλορώσικου είναι να αποδίδουν την εξουσία σε συμμορίτες με γραβάτες. Αποτέλεσμα αυτού είναι ακριβώς αυτό που πιστεύουμε όλοι σιωπηρά, χωρίς να κάνουμε καθόλου λάθος στην πράξη, ότι όλα τα κόμματα είναι ίδια. Έχουμε δηλαδή στην Ελλάδα μια συνεχή πολιτική δικτατορία, η οποία απλώς καλύπτει την φύση της μέσω των τυπικών «εκλογών». Μόνες οι εκλογές ως σκηνοθέτημα δεν αρκούν για να χαρακτηριστεί ένα καθεστώς ως «Δημοκρατία». Εκλογές εσωτερικές τουλάχιστον κάνουν όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, εκλογές είχαμε και στην Χούντα.Αυτό που πραγματικά χαρακτηρίζει την δημοκρατική λειτουργία είναι ο άμεσος έλεγχος της απόφασης και της υλοποίησης της σε νομοθετικό και διοικητικό-λειτουργικό επίπεδο και κάτι τέτοιο είναι εφικτό μόνο στα πλαίσια μιας άμεσης δημοκρατίας και αυτή μόνο σε τοπικό επίπεδο. O Γεράσιμος Κακλαμάνης στο βιβλίο του «Η Ελλάς ως κράτος δικαίου», γράφει:"Είναι πολύ πιθανόν ότι οι άνθρωποι στο μέλλον δεν θα μιλούν πλέον περί «πολιτικών συστημάτων», αλλά μόνο περί Δημοκρατίας. Περί Δημοκρατίας όμως δύο ειδών: περί της Δημοκρατίας εκείνης, όπου θα μπορεί κανείς να εκφράζεται ελεύθερα, ακόμη και παραλογιζόμενος, και περί της Δημοκρατίας εκείνης, όπου δεν θαχη καν το δικαίωμα να σκέφτεται, να μένη σιωπηλός και ανέκφραστος, κι ωστόσο να υποχρεούται να εκδηλώνετε πανευτυχής που ζει σε «ελευθερία»"Εμείς από πολιτική αλλά και κοινωνική θέση θέλουμε η ελευθερία να πραγματώνεται χωρίς εισαγωγικά και παρερμηνείες όπως το ίδιο και η Δημοκρατία. ʼμεση και κοινωνική. Όχι κοινοβουλευτική και εξουσιαστική.Αντί τέλους, τα λόγια των γυναικών τις ΠΕΚΟΠ:"Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Ξέρουμε ότι κανένα κόμμα , καμία εξουσιαστική ελίτ δεν θα μας απελευθερώσει.Μας το λένε καθαρά : Δεν θέλουν και δεν μπορούν ούτε καν να ελαφρύνουν κάπως την θέση μας.Θέλουν να μας τα πάρουν όλα. Αποφασίζοντας πριν από μας για μας.Θέλουν να τους ψηφίσουμε και να επιλέξουμε μόνοι μας ποιος δήμιος μας ταιριάζει.”Εμείς δεν θέλουμε ούτε να καούμε στα αποκαΐδια του πολιτικού συστήματοςκαι ούτε σκεφτόμαστε να το ξεβρομίσουμε."


ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ