Ο ποιητής έγραφε ότι οι εξουσίες χαϊδεύονται σαν ερωτιάρες γάτες στις στέγες μας. Τέλος με τις ειδυλλιακές περιγραφές και τα περιθώρια για υπαρξιακά δράματα. Φτάνουν οι μέρες που οι εξουσίες θανατοκρατούσες σαν “κτήνη”, θα ζητάνε διαβατήριο από την κάθε μας στιγμή, τα κτήνη έτσι κι αλλιώς δε χρειάζονται προσχήματα για τίποτα.
Μια βασική αρχή για όσους έχουν, στα βιβλία ή στην πράξη, μελετήσει το φαινόμενο εξουσία, είναι ότι πάντοτε ο τρόμος αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο στο παιχνίδι για την ολοκληρωτική επικράτηση της εξουσιαστικής λέπρας. Δεν υπάρχει εξουσία χωρίς τρόμο και αν ακόμα αυτός δεν υπάρχει, η εξουσία οφείλει να τον εφεύρει.
Τα τελευταία γεγονότα επιθέσεων, απειλών κλπ., από φασιστοειδή ενάντια σε καταλήψεις, αυτοοργανωμένους χώρους, μετανάστες, συντρόφους κλπ, είναι περιστατικά τα οποία εντάσσονται μέσα σε ένα κλίμα έντασης και τρομοκράτησης του κράτους ενάντια σε αγωνιζόμενους ανθρώπους. Σαν στόχο έχουν τον εκφοβισμό και την τρομοκράτησή τους σαν εμπόδιο στον καθημερινό αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση – χειραφέτηση.
Καθ' όλη τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας του, το ελληνικό κράτος για να μπορεί να φέρει σε πέρας τις βρώμικες αποστολές του, χωρίς όμως να λερώνει το προσωπείο της νομιμότητάς του, χρηματοδότησε, οργάνωσε και συντήρησε παρακρατικές ομάδες κρούσης. Ο κύριος ρόλος αυτών των τραμπούκικων μηχανισμών, είτε δρούν σαν εντεταλμένοι βραχίονες του επίσημου κράτους, είτε κινούνται αυθόρμητα, ήταν και είναι πάντοτε ο ίδιος: η αντιπαράθεση με τα αντιστεκόμενα κοινωνικά κομμάτια και η τρομοκράτησή τους, οι προπηλακισμοί, οι τραυματισμοί ακόμα και οι δολοφονίες αγωνιζόμενων ανθρώπων που εναντιώνονται έμπρακτα στην κρατική βαρβαρότητα.
Η ασφάλεια είναι ιδεολογία της γενικευμένης δυστυχίας του μοναχικού, σύγχρονου ανθρώπου. Η ασφάλεια είναι η οπλισμένη παράνοια του συστήματος. Ζούμε σε μια εποχή, όπου η κρατική, καπιταλιστική βαρβαρότητα συντρίβει τα όνειρα του πλουτισμού και της προσωπικής ανέλιξης, όπως και των κοινωνικών παροχών της. Η κοινωνική ανισότητα αυξάνεται και πληθαίνουν ταχύτατα αυτοί που υφίστανται ολοένα και στυγνότερη εργασιακή εκμετάλλευση. Οι ανησυχίες και οι φόβοι, απλώνονται στον αέρα των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Οι δεισιδαιμονίες, συστατικό του θεάματος, πλησιάζουν στην ωρίμανσή τους. Ο ύπνος της κυρίαρχης λογικής, γεννήτορας των “τεράτων”, είναι ο αυθεντικός καρπός μιας εποχής γλυκού νανουρίσματος. Στις δε, χώρες του “τρίτου κόσμου”, εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν εξαθλιωμένοι από πείνα. Εκεί η βία είναι συχνά τόσο ωμή, ώστε τα προβλήματα περισσεύουν. Στα σύνορα των δύο κόσμων, η φιγούρα του εξαθλιωμένου μετανάστη προορίζεται να φορέσει την ετικέτα του “κακού”, του “εγκληματία”, του “κοινωνικά επικίνδυνου”.
Η εξουσία χρησιμοποιώντας την καθοριστική παρουσία των Μ.Μ.Ε και τις τεχνικές της διαστρέβλωσης και εξαπάτησης, κλειδώνει το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου στις πλάτες των μεταναστών. Από τη στιγμή που η “χυδαία” μάζα είτε λόγω ηλιθιότητας είτε λόγω παραχαραγμένης ενημέρωσης, καταπιεί το προπαγανδιστικό χάπι, ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος για την απόλυτη δικαιολόγηση της όποιας εξουσιαστικής κτηνωδίας. Οι παραπάνω λειτουργίες της εξουσίας λοιπόν και δικαιολογημένες είναι και πέρα για πέρα κατανοητές.
Ο ρατσισμός στην τιποτένια τακτική του είναι ικανός να προσποιηθεί μέχρι και την αντίδραση του απελπισμένου, που ο φόβος τον κάνει επικίνδυνο στην ύστατη προσπάθειά του να επιβιώσει. Ένα τέχνασμα που ετοιμάζει τα πογκρόμ με τη “λαϊκή συμμετοχή”, ενάντια στους πραγματικά απελπισμένους και ήδη “απόβλητους”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Άγ. Παντελεήμονα όπου επιτροπή “αγανακτισμένων πολιτών”, στην πραγματικότητα περιφερόμενες φασιστικές ομάδες τραμπούκων με την πλήρη κάλυψη των Μ.Μ.Ε, της αστυνομίας και της πολιτικής ηγεσίας, προχώρησαν σε απειλές, ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα εναντίον μεταναστών και αλληλέγγυων....
Οι φασίστες έχοντας πάντα τη σιγουριά της ατιμωρησίας από το κράτος και σαν μακρύ χέρι της εξουσίας, επιτίθονται σε κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας που αντιτίθεται στην εξουσιαστική βαρβαρότητα. Άθλιες απομιμήσεις των νοσηρών αντιλήψεων και πρακτικών που εφαρμόζονται διεθνώς, δρώντας συμπληρωματικά, αν όχι και παρακινητικά προς τους μηχανισμούς μέσα σε αυτή την πραγματικότητα. Όπου η βία του κράτους φαίνεται ανεπαρκής, εκεί εμφανίζονται οι θρασύδειλοι, επίδοξοι λακέδες του.
Τα κίνητρα των αγώνων μας, δεν κάμπτονται από τέτοιες μεθόδους, η δυναμική των επιθυμιών μας δεν αφομοιώνονται από τα κυρίαρχα πρότυπα της μιζέριας, της υποταγής και της αποχαύνωσης. Οι υλικές μας ανάγκες δεν ξεπουλιούνται στο βωμό της κατανάλωσης, υποκατάστατων και ρόλων. Τα εγκλήματα της εξουσίας δεν μας αφήνουν άφωνους. Το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης, της αντίστασης και της αλληλεγγύης είναι ζωντανό και το πάθος για τη λευτεριά είναι πιο δυνατό.
Όσο η καθημερινή βία και καταπίεση θα κρύβεται πίσω από ηλίθια χαμόγελα και σκυμμένα κεφάλια, θα συνεχίσουμε να είμαστε αόρατοι. Όσο θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τους ρουφιάνους και τους βολεμένους, τόσο πιο πολύ θα επεκτείνεται ο φασισμός. Αλλά μας αξίζει και μια άλλη ευκαιρία. Μια ευκαιρία που θα βάλει μπροστά την άρνηση και τη δημιουργικότητα, την αντίσταση και την έκφραση με λόγια αλλά κυρίως με έργα. Να υψώσουμε το όχι σε όσα μας συνθλίβουν και το ναι σε όσα μας απελευθερώνουν. Αυτό μπορεί να είναι το πρώτο βήμα να σηκώσουμε κεφάλι, που μπορεί να μην είναι ο καλπάζων καρκίνος που θα σκοτώσει το “κτήνος”, αλλά θα είναι μια ανοιχτή πληγή που δεν θα το αφήσει να ησυχάσει.
…ΜΑΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΥΝ
…ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/9 18:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ
Μια βασική αρχή για όσους έχουν, στα βιβλία ή στην πράξη, μελετήσει το φαινόμενο εξουσία, είναι ότι πάντοτε ο τρόμος αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο στο παιχνίδι για την ολοκληρωτική επικράτηση της εξουσιαστικής λέπρας. Δεν υπάρχει εξουσία χωρίς τρόμο και αν ακόμα αυτός δεν υπάρχει, η εξουσία οφείλει να τον εφεύρει.
Τα τελευταία γεγονότα επιθέσεων, απειλών κλπ., από φασιστοειδή ενάντια σε καταλήψεις, αυτοοργανωμένους χώρους, μετανάστες, συντρόφους κλπ, είναι περιστατικά τα οποία εντάσσονται μέσα σε ένα κλίμα έντασης και τρομοκράτησης του κράτους ενάντια σε αγωνιζόμενους ανθρώπους. Σαν στόχο έχουν τον εκφοβισμό και την τρομοκράτησή τους σαν εμπόδιο στον καθημερινό αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση – χειραφέτηση.
Καθ' όλη τη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας του, το ελληνικό κράτος για να μπορεί να φέρει σε πέρας τις βρώμικες αποστολές του, χωρίς όμως να λερώνει το προσωπείο της νομιμότητάς του, χρηματοδότησε, οργάνωσε και συντήρησε παρακρατικές ομάδες κρούσης. Ο κύριος ρόλος αυτών των τραμπούκικων μηχανισμών, είτε δρούν σαν εντεταλμένοι βραχίονες του επίσημου κράτους, είτε κινούνται αυθόρμητα, ήταν και είναι πάντοτε ο ίδιος: η αντιπαράθεση με τα αντιστεκόμενα κοινωνικά κομμάτια και η τρομοκράτησή τους, οι προπηλακισμοί, οι τραυματισμοί ακόμα και οι δολοφονίες αγωνιζόμενων ανθρώπων που εναντιώνονται έμπρακτα στην κρατική βαρβαρότητα.
Η ασφάλεια είναι ιδεολογία της γενικευμένης δυστυχίας του μοναχικού, σύγχρονου ανθρώπου. Η ασφάλεια είναι η οπλισμένη παράνοια του συστήματος. Ζούμε σε μια εποχή, όπου η κρατική, καπιταλιστική βαρβαρότητα συντρίβει τα όνειρα του πλουτισμού και της προσωπικής ανέλιξης, όπως και των κοινωνικών παροχών της. Η κοινωνική ανισότητα αυξάνεται και πληθαίνουν ταχύτατα αυτοί που υφίστανται ολοένα και στυγνότερη εργασιακή εκμετάλλευση. Οι ανησυχίες και οι φόβοι, απλώνονται στον αέρα των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Οι δεισιδαιμονίες, συστατικό του θεάματος, πλησιάζουν στην ωρίμανσή τους. Ο ύπνος της κυρίαρχης λογικής, γεννήτορας των “τεράτων”, είναι ο αυθεντικός καρπός μιας εποχής γλυκού νανουρίσματος. Στις δε, χώρες του “τρίτου κόσμου”, εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν εξαθλιωμένοι από πείνα. Εκεί η βία είναι συχνά τόσο ωμή, ώστε τα προβλήματα περισσεύουν. Στα σύνορα των δύο κόσμων, η φιγούρα του εξαθλιωμένου μετανάστη προορίζεται να φορέσει την ετικέτα του “κακού”, του “εγκληματία”, του “κοινωνικά επικίνδυνου”.
Η εξουσία χρησιμοποιώντας την καθοριστική παρουσία των Μ.Μ.Ε και τις τεχνικές της διαστρέβλωσης και εξαπάτησης, κλειδώνει το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου στις πλάτες των μεταναστών. Από τη στιγμή που η “χυδαία” μάζα είτε λόγω ηλιθιότητας είτε λόγω παραχαραγμένης ενημέρωσης, καταπιεί το προπαγανδιστικό χάπι, ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος για την απόλυτη δικαιολόγηση της όποιας εξουσιαστικής κτηνωδίας. Οι παραπάνω λειτουργίες της εξουσίας λοιπόν και δικαιολογημένες είναι και πέρα για πέρα κατανοητές.
Ο ρατσισμός στην τιποτένια τακτική του είναι ικανός να προσποιηθεί μέχρι και την αντίδραση του απελπισμένου, που ο φόβος τον κάνει επικίνδυνο στην ύστατη προσπάθειά του να επιβιώσει. Ένα τέχνασμα που ετοιμάζει τα πογκρόμ με τη “λαϊκή συμμετοχή”, ενάντια στους πραγματικά απελπισμένους και ήδη “απόβλητους”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Άγ. Παντελεήμονα όπου επιτροπή “αγανακτισμένων πολιτών”, στην πραγματικότητα περιφερόμενες φασιστικές ομάδες τραμπούκων με την πλήρη κάλυψη των Μ.Μ.Ε, της αστυνομίας και της πολιτικής ηγεσίας, προχώρησαν σε απειλές, ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα εναντίον μεταναστών και αλληλέγγυων....
Οι φασίστες έχοντας πάντα τη σιγουριά της ατιμωρησίας από το κράτος και σαν μακρύ χέρι της εξουσίας, επιτίθονται σε κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας που αντιτίθεται στην εξουσιαστική βαρβαρότητα. Άθλιες απομιμήσεις των νοσηρών αντιλήψεων και πρακτικών που εφαρμόζονται διεθνώς, δρώντας συμπληρωματικά, αν όχι και παρακινητικά προς τους μηχανισμούς μέσα σε αυτή την πραγματικότητα. Όπου η βία του κράτους φαίνεται ανεπαρκής, εκεί εμφανίζονται οι θρασύδειλοι, επίδοξοι λακέδες του.
Τα κίνητρα των αγώνων μας, δεν κάμπτονται από τέτοιες μεθόδους, η δυναμική των επιθυμιών μας δεν αφομοιώνονται από τα κυρίαρχα πρότυπα της μιζέριας, της υποταγής και της αποχαύνωσης. Οι υλικές μας ανάγκες δεν ξεπουλιούνται στο βωμό της κατανάλωσης, υποκατάστατων και ρόλων. Τα εγκλήματα της εξουσίας δεν μας αφήνουν άφωνους. Το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης, της αντίστασης και της αλληλεγγύης είναι ζωντανό και το πάθος για τη λευτεριά είναι πιο δυνατό.
Όσο η καθημερινή βία και καταπίεση θα κρύβεται πίσω από ηλίθια χαμόγελα και σκυμμένα κεφάλια, θα συνεχίσουμε να είμαστε αόρατοι. Όσο θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τους ρουφιάνους και τους βολεμένους, τόσο πιο πολύ θα επεκτείνεται ο φασισμός. Αλλά μας αξίζει και μια άλλη ευκαιρία. Μια ευκαιρία που θα βάλει μπροστά την άρνηση και τη δημιουργικότητα, την αντίσταση και την έκφραση με λόγια αλλά κυρίως με έργα. Να υψώσουμε το όχι σε όσα μας συνθλίβουν και το ναι σε όσα μας απελευθερώνουν. Αυτό μπορεί να είναι το πρώτο βήμα να σηκώσουμε κεφάλι, που μπορεί να μην είναι ο καλπάζων καρκίνος που θα σκοτώσει το “κτήνος”, αλλά θα είναι μια ανοιχτή πληγή που δεν θα το αφήσει να ησυχάσει.
…ΜΑΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΥΝ
…ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/9 18:00 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ
"Κοινωνικος Ιος"
.gif)
