ΑΦΙΣΑ ΕΣΕ ΓΙΑ THN FAU

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ FAU

Η FAU αποτελεί αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση της Γερμανίας εδώ και δεκάδες χρόνια με δυναμική παρουσία σε χώρους εργασίας. Στις 11 Δεκέμβρη του 2009 το γερμανικό κράτος με πρωτοφανή απόφαση δικαστηρίου απαγόρευσε στην FAU να λειτουργεί ως συνδικάτο. Αφορμή για αυτή την απαγόρευση ήταν η αναρχο-συνδικαλιστική δράση (οριζόντια οργάνωση των εργαζόμενων, χωρίς διαμεσολαβητές, αυτοοργανωμένες διαδικασίες) των μελών της FAU στο σινεμά του Βερολίνου Neue Babylon. Οι εργαζόμενοι απαίτησαν σύμβαση εργασίας, καλύτερους μισθούς και μια σειρά άλλων αιτημάτων. Τα αφεντικά σε συνεργασία με πολιτικούς και θεσμικά συνδικάτα απάντησαν με την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης από την FAU. Η προηγούμενη φορά που είχαν απαγορευτεί οι αναρχοσυνδικαλιστές στην Γερμανία ήταν το 1914(Α'Παγκ.Πόλεμος) και το 1933 (με τον Χίτλερ στην εξουσία). ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/01 στις 11:30 συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο γερμανικό προξενείο Μεγ. Αλεξανδρου 33 ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ - ΚΑΝΕΝΑ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΔΕΝ ΘΑ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΘΑ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ ΕΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ αλλα και ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤHN ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ FAU! Στις 5 του Γενάρη υπήρξε επιβεβαίωση της δικαστικής απόφασης η οποία απαγορεύει στη FAU Βερολίνου να αποκαλεί τον εαυτό της "συνδικάτο" ή "συνδικάτο βάσης". Με προηγούμενη απόφαση, της έχει ήδη απαγορευτεί να αναλάβει αγωνιστική συνδικαλιστική δράση Η δικαστική επίθεση ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες είναι αποτέλεσμα ενός εργασιακού αγώνα ανάμεσα στη FAU και τους εργαζόμενους του κινηματογράφου Babylon από τη μία και τη διεύθυνση αυτού από την άλλη. Η FAU πιστεύει ότι είναι δουλειά δικιά μας, των εργατών και μόνο αυτών, να επιλέγουμε αλλά και να προσδιορίζουμε τι σημαίνει συνδικάτο Το πιο δυνατό μας όπλο είναι η πλατιά και πέρα από κάθε σύνορο αλληλεγγύη. Η FAU Βερολίνου καλεί όλες τις συγγενείς και φιλικές προς αυτήν οργανώσεις, όλους τους ανήσυχους συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες, τους φίλους και τις φίλες μας, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες ώστε να συμμετάσχουν σε μια κοινή, διεθνή κινητοποίηση στις 29/01. ΤΕΤΑΡΤΗ 27/01 ΣΤΙΣ 20:00 Στον κοινωνικό χώρο για την ελευθερία ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΣ (Βενιζέλου-Βασ. Ηρακλείου 18)
ΕΣΕ & Α.Κ Θεσσαλονικης

ξεσκεπαστηκαν μονοι τους: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ ΕΘΝΚΙΣΤΩΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΤΟ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΓΚΡΟΠΟΥΣΚΟΥΛΟ "ΜΑΥΡΟΙ ΚΡΙΝΟΙ"

Οι..φαστιστες- ανεγκέφαλοι του" μαυρο κρινου" πηγαν να το παιξουν τζαμπα-μαγκες σε μια καθ'ολα ηρεμη και πολιτισμενη συζητηση για το μεταναστευτικο στους Αμπελοκηπους.
Πανοπλοι με στυλιαρια και λοστους επιτεθηκαν σε ανυποψιαστους κατοικους της περιοχης -χτυπησαν μαλιστα σοβαρα μια 50χρονη γυναικα-που παρακολουθουσαν την αντιρατιστικη συζητηση,πεταξαν ενα ματσο προκυρηξεις με τα παραληρηματικα τους συνθηματα εγραψαν στους τοιχους τα επισης παρανοικα και ακατανοητα συνθηματα τους -αποτελεσμα οπως εχουμε ξαναπει να χρηζουν αμεσης ψυχιατρικης παρακολουθησης των μελων τους,ιδεολογια να το πουμε,ψυχωσικο παραληρημα να το πουμε Εκαναν τη...παρεμβαση τους την οποια ειχαν μαζι και καμεραμαν για να αποθανατησουν τις γελοιοτητες τους και υστερα ειπαν π να φυγουν αλλα ηταν ατυχοι.
Η παντελης ελλειψη ερεισματων στην αστυνομια-δεν πηραν κανενα μαθημα απο την δραση των χρυσαυγουλων- συνελληφθησαν οι περισσοτεροι απο αυτους απο τους φυλοχρυσαυγιτες μπατσους
Οταν οι κλοουν του "μαυρου κρινου" μπερδευουν σε ενα ιδεολογικο συνοθηλευμα απο acab,μεχρι αναφορες για..εθνικιστικο κομμουνισμο,μπερδευουν το Καρυωτακη και τον Καζαντζακη με τον ακραιο και υποτιθεται ακραιφνη εθνικιστη Ιωνα Δραγουμη.
Οταν τα κατραγκιοζακια σκοπιμα βαζουν στον ιδιο ντορβα τον che ,τον Τσαβεζ και τον Μπομπυ Σαντς.Οταν οι τσιροκολανοι(εκφραση του μεντορα τους,βοβμβιστη και παραλιγο εκτελεστη ενος τυφλου χτυπηματος φασιστικης βιας Α,Καλεντζη δεκαετια 70), οταν μπερδευουν σκοπιμα τον ισλαμικο φονταμενταλισμο με τον ναζιστικο παρανοικο ιδεασμο με στοχο το ισραηλ.Οταν χρησιμοποιουν,ορολογια, συνθηματα ακομα και και πρακτικες του, αναρχικου/αντιεξουσιαστικου χωρου.,ελλειψει ιδεολογιαςκαι πανω απ'ολα απο την ολοκληρωτικη στερηση φαντασιας τους κανουν να δειχνουν με αυτα που γραφουν ποσο γελοιοι ειναι.
Οταν οι ασπονδυλοι ταυτιζουν την χεζμπολαχ και την φαταχ με τις δικες τους γλυωδεις ιδεες
με το σκεπτικο οτι ο εχθρος του εχθρου μου ειναι δικος μου φιλος.
Οταν μπερδευουν το περιοδικο ¨αρδην" και της εφημεριδας ¨ρηξη" του "επαναστατη" των αμφιθεατρων και τοτε αριστεριστη του σαλονιου και σημερα "ανανηψαντα" και συμμετοχο σε αυτο που καποιοι ονομασαν σαν "νεο πατρικο χωρο" Γιωργο Καραμπελια μαζι με γνωστα αποβρασματα της της νεο-ακροδεξιας και του εθνικοφρονουκαι πατριωτικου χωρου.
Και απο κοντα ο δημοσιοκαφρος χαντζαρας που σε δικη του εκπομπη σε ενα της πλακας καναλι.Ο πρωην φιλοΠΑΣΟΚΟΣ δημοσιογραφος το γυρισε τωρα στο εθνικοπατριωτικο τσαμικο,αλλοτε με ακροδεξιες κορωνες και αλλοτε με ενα παραληρηματικο λογο,που κινειται στο πλαισιο,πατρις,θρησκεια ,οικογενεια.
Και ολα αυτα εμπλουτιζονται με κειμενα γνωστων θεωρητικων του ναζισμου και προσωπικων οχι μονο συνεργατων αλλα και φιλων του "φυρερ".
Ενω δεν δισταζουν να παρουσιασουν ανυπαρκτους-δολοφονημενους συναγωνιστες τους.
Προς το παρον τα ...καλοπαιδα του "κρινου" θα καλοπερνανε στην ΓΑΔΑ,αλλα το πανηγυρι θα ειναι ουτως η αλλως οταν θα επανεμφανιστουν στους δρομους που θα ξανασυναντηθηκαμε στην Κηφισιας και τα γυρω στενα........

Νικολας Ασηθιανακις
na@freemail.gr

Υ.Γ: το μονο ερωτηματικο που μας απασχολει ειναι αν θα πρεπει να τους πεταξουμε στου ΜΕΛΙΓΑΛΑ ΤΗΝ ΠΗΓΑΔΑ? η μεσα στον β0θρο μαζι με τα αλλα σκατα.
Υ.Γ-2:δεν υπαρχει αμφιβολλια οτι και αυτα τα "παιδια" του κρατους εστω και ετσι α πεσουν στα μαλακα....

ΠΟΡΕΙΑ-ΒΟΛΟΣ εναντια στην κρατικη και παρακρατικη βια

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΝ ΚΑΙ Η ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Το κείμενο που ακολουθεί προσπαθεί να τοποθετηθεί σε ζητήματα που, έτσι κι αλλιώς, έχουν αναφερθεί από πολλούς πολέμιους της ελευθερίας και της αναρχίας.
Αν ασχολούμαστε, όσο πιο συνοπτικά μας επιτρέπει ο διαθέσιμος χώρος μιας εφημερίδας, είναι γιατί οι απαξιωτικές, προς την κοινωνία και την κοινωνική δράση, απόψεις κυκλοφορούν μέσα σε ομαδοποιήσεις και παρέες που έχουν αναδειχθεί μέσα από την ζωντάνια των συγκρούσεων ενάντια στο κράτος και τις επιλογές του.
Οι απόψεις αυτές, ντυμένες με έναν «επαναστατικό τσαμπουκά», στην πραγματικότητα διαπνέονται από έναν ακραίο αριστερό εξουσιαστικό λόγο. «Τίποτα το σημαντικό ως εδώ», θα μπορούσε να ειπωθεί και θα συμφωνήσουμε.
Όμως, αυτές οι «επαναστατικές» θέσεις, που κατά καιρούς συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν τις αναρχικές απόψεις και πρακτικές, χρησιμοποιούνται με σκοπό να αντληθεί «έμψυχο υλικό» κατ’ εξοχήν από νέους συντρόφους. Από τη στιγμή, λοιπόν, που οι προσπάθειες απαξίωσης της αναρχίας, της ανθρωπινότητας και του αγώνα για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση επιχειρούνται να προβληθούν σαν «νέες ιδέες», θεωρούμε πως η σιωπή θα αποτελέσει ΣΥΝΕΝΟΧΗ και πως μια επανατοποθέτηση, έστω και με συνοπτικό λόγο, δεν θα έβλαπτε.
***
Αν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία το «κοινωνικόν ζήτημα» είναι γιατί με άξονα αυτό καθορίζεται μια ολόκληρη πραγματικότητα. Με διάφορες πλευρές αυτού του ζητήματος έχουν ασχοληθεί κατά καιρούς οι εξουσιαστές. Αυτή η ενασχόληση γινόταν και γίνεται προκειμένου, για πολλούς και διάφορους λόγους και σκοπιμότητες να διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα και να χρησιμοποιηθούν τα «πορίσματα» ως μοχλός για την κατασκευή ιδεολογικών υπόβαθρων, που θα υπονομεύουν τις προοπτικές της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.
Αλλά το ζήτημα δεν σταματά σ’ αυτήν την περίπτωση. Δεν είναι λίγες οι φορές που χρησιμοποιούνται απαξιωτικοί όροι σε σχέση με αυτή την πολυσύνθετη πραγματικότητα που ονομάζεται κοινωνία. Πρόκειται για μια συμπεριφορά όπου ο εγωισμός επιχειρείται να αναδειχθεί σαν η υπέρτατη αλήθεια, την οποία θα πρέπει να αποδεχθεί ο κόσμος και ιδιαίτερα οι νεολαίοι.
Το θέμα, όμως, δεν είναι στο αν υπερασπίζεται ή απαξιώνει κάποιος αυτό που ονομάζεται και υπάρχει ως κοινωνία, αλλά στο κατά πόσον υπάρχει θέληση ή προσπάθεια ώστε να γίνει κατανοητή η πραγματικότητα, που ζούμε τώρα.
Ας εξετάσουμε, λοιπόν, το ζήτημα της κοινωνίας.
Η απαξιωτική «θέση», που αναφέρθηκε πιο πάνω, είναι αποτέλεσμα μιας επιφανειακής ματιάς στο σήμερα, που όμως δεν μπορεί ή δεν θέλει να διακρίνει μια ολόκληρη πορεία της ανθρωπότητας. Κι εδώ οφείλουμε να πούμε πως οι αναρχικές απόψεις δεν εκλαμβάνουν την κοινωνία σαν ένα ενιαίο και αδιαχώριστο σύνολο με κοινούς σκοπούς. Από την πλευρά μας, έχουμε ήδη αναφερθεί (βλ. Αναρχική Θεώρηση τεύχος 7) πως μέσα στον κοινωνικό χώρο αναπτύσσεται ο κοινωνικός ανταγωνισμός.
Είναι, επίσης, αποδεδειγμένο, μέσα από την πορεία των κυριαρχούμενων κοινωνιών, πως όσο θα υπάρχουν εξουσιαστές θα υπάρχουν κι εξουσιαζόμενοι. Όσο θα υπάρχουν κάποια κομμάτια που θα ταυτίζονται και θα αφομοιώνονται μέσα στο εξουσιαστικό τέλμα και τις ιδεολογικές προλήψεις του κρατισμού, άλλο τόσο θα υπάρχουν εξεγερμένα κομμάτια που συγκρούονται, οργανώνονται κι επιτίθενται με πολλούς τρόπους ενάντια σ’ όσους διατηρούν και στηρίζουν τις καταπιεστικές κι εκμεταλλευτικές συνθήκες.
Στη διάρκεια αυτής της διεργασίας υπάρχουν άτομα και ομάδες ανθρώπων που συντίθενται σε μια μόνιμη αντιπαράθεση με τις εξουσιαστικές κι εκμεταλλευτικές δομές. Εφ’ όσον αυτό που τους αντιπαραθέτει ενάντια στο κράτος είναι η ολοκληρωτική εναντίωση σ’ ό,τι αυτό στηρίζει και προωθεί —την καταπίεση, αλλοτρίωση κι εκμετάλλευση των ανθρώπων—, τότε μπορούμε να μιλάμε για συγκροτήσεις ομάδων που θέλουν να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση.
Οι αναρχικές συγκροτήσεις από την θέση τους αποσκοπούν στην συνολική εξάλειψη των δεινών που προέκυψαν στην πορεία του ανθρώπινου γένους, κάτω από συνθήκες ωμής και απροκάλυπτης επιβολής. Δεν τηρούν μια αρνητική στάση προς αυτό του οποίου αποτελούν συστατικό στοιχείο, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν διακατέχονται από ηττοπαθείς (η κοινωνία παραδομένη στην υποταγή) και έξαλλες θέσεις.
Ας σημειωθεί πως ηττοπάθεια, ως επί το πλείστον χαρακτηρίζει τους υπερώριμους παλιούς αγωνιστές της αριστεράς, οι οποίοι παρά την μεγάλη ιδέα που είχαν για τον εαυτό τους δεν κατάφεραν να δουν τις προσδοκίες τους για εξουσία να πραγματοποιούνται. Και που, βέβαια, ΤΙΠΟΤΑ δεν τους δίνει ελπίδες ΠΙΑ για τα εξουσιαστικά τους όνειρα. Η εξαλλοσύνη, πάλι, οφείλεται συνήθως στον μικροαστικό πανικό που διακατέχει (κι όχι μόνον αυτούς), πως θα χάσουν το… πολύτιμο, πλην όμως αρρωστημένο τους «εγώ».
Άλλωστε, τέτοιες θέσεις δεν έχουν πιθανότητες να αποκτήσουν κάποιο αντίκτυπο προς τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά ούτε και προς τον περίγυρο αυτών που τις προπαγανδίζουν, αφού η προβολή ενός εξωπραγματικού και αντιανθρώπινου image ελάχιστα γίνεται αποδεκτή.
Θα πρέπει, επίσης, να διευκρινίσουμε πως ομάδες και άτομα που έχουν συντεθεί σε μια μόνιμη αντιπαράθεση με την εξουσιαστική πραγματικότητα και στέκονται μέσα από τις (πραγματικές) συνθήκες συγκρουσιακά κι εξεγερτικά απέναντι στο κράτος δεν αναβαθμίζονται. Αυτή τους η στάση δεν τους μετατρέπει, δηλαδή, σε κάτι το «ανώτερο» από τους υπόλοιπους ανθρώπους και ομάδες.
Αυτή η διαφορετικότητα, όταν παίρνει τις διαστάσεις της μοναδικότητας, είναι που εκβράζει μια άμετρη εξουσιαστική συμπεριφορά, που δεν διαφέρει και πολύ από την στάση του δουλοκτήτη λευκού. Ενός ατόμου που θεωρούσε τους μαύρους δούλους που του έρχονταν κατά καραβιές από την Αφρική ως υποδεέστερα όντα, που υποτίθεται πως προσαρμόστηκαν στις συνθήκες δουλείας χωρίς πολλές αντιδράσεις. Ήταν πολύ εύκολο για τον εξουσιαστικό αυτό συρφετό να δικαιολογήσει τις όποιες θεωρίες του, ξεκινώντας από το σημείο της εξαθλίωσης που είχαν οδηγήσει αυτούς τους ανθρώπους. Η «ανωτερότητα» αυτή της λευκής φυλής, βέβαια, φάνηκε να είναι μια αυταπάτη όταν άρχισαν οι εξεγέρσεις των σκλάβων.
Μιλήσαμε προηγουμένως για έναν κοινωνικό ανταγωνισμό. Θα επαναλάβουμε περιληπτικά αυτό που έτσι κι αλλοιώς είναι γνωστό και με μια εμπειρική ακόμα ματιά όσων ζουν μέσα στον κοινωνικό χώρο και δεν διέπονται από τη βολική «οπτική» της στατικότητας.
Η κοινωνία δεν είναι κάτι το σταθερό. Βρίσκεται μέσα σε μια διαρκή κίνηση. Διάφορα κομμάτια ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε διάφορα επίπεδα. Κι αυτό που έχουμε προσδιορίσει είναι η γενικότερη κατάσταση ανταγωνισμού και η ειδικότερη.
Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, ο ανταγωνισμός, για παράδειγμα, δυο καπιταλιστών για να πουλήσουν κάποια προϊόντα ανήκει στην γενικότερη κατάσταση που αναφέραμε. Ο ανταγωνισμός τού εργάτη με το αφεντικό του στην ειδικότερη. Πρόκειται γι’ αυτό που με άλλους όρους είχαμε προσδιορίσει ως κοινωνικός ανταγωνισμός με την ευρεία και με την στενή έννοια.
Αυτή, λοιπόν, η προσπάθεια διερεύνησης και κατανόησης της πραγματικότητας είναι δυναμική. Προσπαθεί και κατορθώνει να κατανοήσει την πραγματικότητα μέσα από την κίνηση που υπάρχει σήμερα, συμμετέχοντας λειτουργικά και με συγκρουσιακό τρόπο. Αποτελεί δηλαδή συστατικό στοιχείο του κοινωνικού ανταγωνισμού με την στενή έννοια.
Αυτή η δυναμική κατανόηση, μέσα από τη δράση, δεν λειτουργεί μόνο προς το παρόν, αλλά πολύ περισσότερο προς το παρελθόν, κατανοώντας τους όρους μέσα από τους οποίους προήλθε αυτός ο ανταγωνισμός.
Ας σταθούμε, τώρα, σε άλλα στοιχεία «ανάλυσης» της πραγματικότητας υπό τύπον ζητημάτων.
Ζήτημα πρώτον: Στατικότητα. Αποδοχή της κατάστασης που παρουσιάζεται μπρος στα μάτια μας.
Ζήτημα δεύτερον: Γενίκευση ενός γεγονότος.
Ακολουθεί ερμηνεία με βάση αυτό το γεγονός. Αυθαίρετη τοποθέτηση σε σχέση με θεμελιακά ζητήματα της πορείας του ανθρώπινου γένους.
Μετά από αυτό, είναι επόμενο να παρουσιαστούν σαν συμπεράσματα αυτά που έχουν μαγειρευτεί και να σερβιριστούν σαν κάτι το χορταστικό και πρωτότυπο.
Για να γίνει πιο κατανοητό το θέμα μας θα προχωρήσουμε σε μια υπόθεση.
Ας υποθέσουμε πως έχουμε μπροστά μας ένα τσίρκο. Το αποδεχόμαστε σαν μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα χωρίς όμως να το εξετάσουμε σαν σύνολο με τις πτυχές και τις αντιφάσεις του, με τις δυνάμεις που το διατηρούν σαν τέτοιο και με εκείνες που θέλουν να το διαλύσουν, τις προθέσεις αυτών που θέλουν να το μετασχηματίσουν κι αυτών που με την διάλυσή του θέλουν να φτιαχτεί κάτι αλλιώτικο. Φυσικά ούτε λόγος να νοιαστούμε για το πώς προέκυψε αυτό το τσίρκο. Μας αρκεί σαν τέτοιο. Μας βολεύει να το δούμε έτσι. Κι αν κάποιος θελήσει να μας ζητήσει εξηγήσεις για τη στάση μας, μπορούμε κάλλιστα να μιλήσουμε με βάση αυτό που φαίνεται και να πούμε πως το τσίρκο δημιουργήθηκε με τη θέληση λιονταριών, τίγρεων, θηριοδαμαστών, κλόουν, ακροβατών κ.ο.κ.
Ας πάμε παρακάτω.
Το κράτος και οι εξουσιαστές, αιώνες τώρα προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο πως αποτελούν «σάρκα από τη σάρκα του», πως κάποια στιγμή, όπως στο μύθο του πύργου της Βαβέλ, σαν από θαύμα ή θεϊκή τιμωρία οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε εξουσιαστές κι εξουσιαζόμενους. Σε κάποια κορόιδα, δηλαδή, που είπαν στους άλλους «ελάτε να μας εξουσιάσετε» και στους έξυπνους που άρπαξαν την ευκαιρία. Από τότε οι «από κάτω» την έχουν «καταβρεί» (κατά το κοινώς λεγόμενο) με αυτό που έγινε κι έτσι δεν ενδιαφέρονται παρά για το πώς θα ζήσουν καλύτερα τη σκλαβιά τους.
Αυτό λοιπόν το ωραίο παραμυθάκι χρησιμοποιείται από τους κάθε είδους κρατιστές (με ελαφρώς παραλλαγμένες τις διατυπώσεις) για να επιβεβαιώσουν την άθλια ύπαρξη και τον εγκληματικό ρόλο τους.
«Η ανθρωπότητα προοδεύει με την εξουσία», κραυγάζουν οι κρατιστές, «υποταχτείτε σε μας και τις θελήσεις μας, αφού η κοινωνία μας δημιούργησε». Απ’ ότι φαίνεται η κοινωνία υπήρχε ανέκαθεν, όπως κι ο Θεός. Και κάποια στιγμή αποφάσισε: «Ας φτιάξω το κράτος». Και εγένετο κράτος!!! Κι αφού και τα ζώα έχουν την εξουσία μέσα τους, ας περιμένουμε να φτιαχτούν σε λίγο και τα κράτη των χοίρων, των κατσαρίδων, των αλεπούδων, των ορνίθων, των τσακαλιών και των λύκων.
Ας έρθουμε τώρα σε μία από τις πτυχές διαφόρων «επαναστατικών» απόψεων.
«Ο άνθρωπος έχει την εξουσία μέσα του», επαναλαμβάνουν νεόκοποι επαναστάτες, στα χνάρια των παλιών εξουσιαστικών θεωριών, ξεπερνώντας σε ζήλο κάποιους από τους μηδενιστές του 19ου αιώνα.
Κι αν ο Μάρξ με τον Ένγκελς έβαζαν σαν προϋπόθεση για την κοινωνική απελευθέρωση την κατασκευή μιας πρωτοπορίας που θα «απελευθέρωνε» την εργατική τάξη, στην περίπτωση αυτή το ενδιαφέρον των σκιαμαχούντων επαναστατών περιορίζεται στο τίποτα.
Το τίποτα, που εκφράζεται με αοριστολογίες του είδους «συνειδητή απόφαση να ορίσουμε εμείς τις συνθήκες που ζούμε» (Που; Μέσα στο πνιγηρό εξουσιαστικό περιβάλλον των προσκυνημένων;) και «η ελευθερία όπως προπαγανδίζεται στην επαναστατική διαλεκτική(sic!), είναι μια νέα συνειδητή μορφή ζωής» (όπως λέμε Επαναστατάνθρωπος κατά τον νιτσεϊκό Υπεράνθρωπο).
Ακόμα και ο όρος επανάσταση σε τέτοιες περιπτώσεις μοιάζει τελείως άσχετος, αφού η επανάσταση στην πιο γνωστή της εκδοχή είναι η ανατροπή ενός πολιτικού συστήματος και η αντικατάσταση του με κάποιο άλλο. Εδώ, ούτε αυτό υπάρχει πουθενά διατυπωμένο. Εκτός και αν αποτελεί ένα από τα μεγάλα μυστικά που θα αποκαλυφτεί κάποτε στους «εκλεκτούς»…
Η δε κορύφωση της παραδοξολογίας έρχεται με την θέση πως «η ελευθερία είναι θέμα αντίληψης κι επιλογής κι όχι ενστίκτου και φυσικής επιλογής». Οι άνθρωποι λοιπόν, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής τους στη γη, αντιλήφθηκαν τα όσα συνέβαιναν γύρω τους και έκαναν την επιλογή τους ανάμεσα στη σκλαβιά και την ελευθερία. Ο Κρο Μανιόν και ο Νεάτερνταλ, όντες βαθιά συνειδητοποιημένοι, μας άφησαν και γραπτές διαθήκες μέσα στα σπήλαια, όπου ζούσαν, για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία σε ό,τι αφορά τις προθέσεις και τις διαφορετικές επιλογές τους.
Ας σοβαρευτούμε, όμως.
Αυτοί που έχουν ορίσει τον εαυτό τους έξω από το τσίρκο του παραδείγματός μας, θα πρέπει να βρουν έναν τόπο για να πραγματώσουν την επαναστατικότητα τους. Έφ’ όσον υπάρχει η συγκεκριμένη κοινωνία, που απεύχονται και μισούν θα ζήσουν μέσα σ’ αυτήν ή θα στήσουν τα αντίσκηνά τους έξω από την αυτήν;
Κάνετε λάθος αν πιστεύετε πως θα βρεθούν έξω απ’ αυτήν. Ο εγωισμός δεν τους επιτρέπει να εκτεθούν. Θα ζήσουν στην καβάτζα, που θα αναζητήσουν από τους «προσκυνημένους» και μη. Τότε έρχεται η ανακάλυψη των κοινωνικών και πολιτικών ασπίδων προστασίας, ενώ το «ΕΓΩ» —και οι απαντήσεις του— παραμένει «η πεμπτουσία της επαναστατικής σκέψης και πρακτικής».
Ποια είναι τα ξεκάθαρα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ανάδειξη του «ΕΓΩ» σε υπέρτατο επαναστατικό είδος;
Πρώτα και κύρια αυτό το σπάνιο είδος. Αυτό, που όπως ομολογούν οι εμπνευστές του θα πρέπει να αντληθεί και να μετουσιωθεί, κατά πως αυτοί ορίζουν, από ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας, τους νέους που θέλουν να αγωνιστούν. Θα πρέπει μάλιστα αυτός ο επαναστατισμός, που θα τους διοχετευτεί σαν λύση, μέσο και σκοπός, να τους δίνει και κάποιες δυνατότητες ότι θα έχουν κάποια προφύλαξη. Ειδ’ άλλως, η άγρα επαναστατών θα περιοριστεί σε ορισμένους απελπισμένους, εάν και εφ’ όσον υπάρξουν τέτοιοι.
Είπαμε, οι «επαναστάτες» σ’ αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να μοιάζουν με τον περιούσιο λαό της παλαιάς διαθήκης, που χρειάζεται να περιβληθεί και από ορισμένα προνόμια. Αυτά τα προνόμια πρέπει να εμπεριέχουν τις λογικές της «διπλής στρατηγικής», δηλαδή, τις υποτιθέμενες, ή ενδεχομένως και υπαρκτές, καβάτζες.
Εκεί λοιπόν που, η κοινωνία είναι ένα τίποτα, ξαφνικά γίνεται χρήσιμη για τον περιούσιο λαό των «επαναστατών», οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν «τις κοινωνικές ασπίδες προστασίας» (τα κοινώς θεωρούμενα κορόιδα).
Εννοείται πως η απαξίωση της κοινωνίας σαν σύνολο έρχεται πλέον να ολοκληρωθεί με την εξουσιαστική χρησιμοποίησή της. Και μάλιστα όχι του κομματιού των εξουσιαστών αλλά των εξουσιαζόμενων.
Με τους εξουσιαστές όμως τι γίνεται;
Κι εδώ έχουν την απάντηση έτοιμη οι «επαναστάτες», την ονομάζουν «πολιτικές ασπίδες προστασίας». Κι αυτό σημαίνει πολιτικούς μηχανισμούς, κόμματα κλπ. Όπως φαίνεται μάλιστα οι επαναστάτες είναι πολύ πιο επιδέξιοι, αφού θα χρησιμοποιήσουν τους πολύπειρους εξουσιαστές και δεν θα… χρησιμοποιηθούν απ’ αυτούς!!!
Τέλος πάντων. Δικό τους το μαχαίρι, δικό τους και το καρπούζι, αφού μια τέτοια συνθήκη είναι ξένη προς την αναρχία και την απελευθερωτική προοπτική.
Μόνο που η «επαναστατική» πρακτική σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν κατοχυρώνεται από αυθύπαρκτη επαναστατική θεωρία και πρακτική. Αντίθετα, έχουμε μια κατάσταση όπου, με ξένα κόλλυβα, επιχειρείται να γίνει «μνημόσυνο» αλλά και με πλήρη ασυναρτησία λόγου και επιχειρημάτων «τα πρωτοπόρα τμήματα που περνούν πρώτα στην επίθεση» χρησιμοποιούν δανεικές ασπίδες.
O Tempora, O mores!!!

Συσπείρωση Αναρχικών
Δημοσιεύθηκε στο φύλλο 66, Νοέμβριος 2007, της ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
http://anarchypress.wordpress.com/2010/01/22

FAU Berlin: Verboten kämpferisch-FAU Βερολινου απαγορευση της δρασης της

Dieser Bericht bietet eine kompletteÜbersicht und versucht, den mehr als weitreichenden Komplex desArbeitskampfes der FAU Berlin und das noch weitergehende jetzigede-facto-Gewerkschaftsverbot und seine Hintergründe möglichstlinear darzustellen. Er resümiert die wichtigsten Geschehnisseim Arbeitskampf chronologisch, bietet Einsichten in dieZusammenhänge, beleuchtet die juristische wie diepolitische/syndikalistische Dimension und lässt die Beteiligtenaus dem Babylon selbst zu Wort kommen, die ihre Sicht noch einmaleindrucksvoll darlegen. Wir hoffen das Fragen, wie das „wozu undwarum das Ganze?“ im Nachhinein klarer gesehen werden können.Am Ende finden sich Verweise auf, und ein Überblick überbereits geplante Ereignisse in und um die Aktionstage der FAU Berlinfür Gewerkschaftsfreiheit. Ein Exklusiv-Beitrag fürIndymedia.
1. Eine Einleitung (und letzter Stand)
2. Am Anfang war das Nichts ..
.2.1. Die Schraube wird angezogen – der Boykott
2.2 ... und dann die einstweilige Verfügung
3. Notizen zu den Akteuren
3.1. Die Rolle von Köhn und der Berliner ver.di
4. Das Verbot – von den Geistern, die sie riefen
4.1. Die Juristische Betrachtung4.2. Eine syndikalistische Betrachtung
4.3. Wer ist hier gelb?4.2.2. Mythos Einheitsgewerkschaft
4.4. Mehr als nur eine Lohnfrage
4.5. Deutsche Traditionen beenden!
5. Der Blick über den Tellerrand – internationale Solidarität
6. Ein Jahr Arbeitskampf im Babylon –ein Rückblick von innen - Ein Beitrag der Babylon-Mitarbeiter ausder Betriebsgruppe

FAU-ΒΕΡΟΛΙΝΟ: απαγορευση των αγωνων της FAU: οι πιο πανω συνδεσμοι αποτελουν μια
καταγραφη των γεγονοτων αναφορικα με την αποφαση μεσω...δικαστηριου να απαγορευτει στην FAU να χρησιμοποιει τον ορο συνδικατο η συνδικατο βασης η οποιοδηποτε προσδιορισμο
που θα περιεχει τον ορο συνδικατο...Επισης το δικαστηριο αποφασισε οτι αν οι αναρχοσυνδικαλιστες της FAU, δεν τηρησουν την απόφαση αυτή θα πληρώνουν ένα πρόστιμο των 250.000 Ευρώ ή θα υποχρεώνονται σε εξάμηνη φυλάκιση!!!Σην ουσια το κρατος μεσω της "ανεξαρτητης" δικαιοσυνης προσπαθει απαγορευσει την λειτουργια της FAU και ουσιαστικα καθε μελλοντικη αποπειρα συνταξης ανεξαρτητου συνδικατου.
Την διαδικασια για την ληψη δικαστικης αποφασης ήταν η διοίκηση του κινηματογράφου Babylon-Mitte, που με αυτό τον τρόπο προσπάθησε εμφανώς να καταστείλει την αυτοοργανωμένη δράση των απασχολούμενών της. Ένα μεγάλο κομμάτι του εργατικού δυναμικού του Babylon-Mitte είναι οργανωμένο στην FAU και υποστηρίζεται στους εργατικούς αγώνες του - για καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας - εδώ και μήνες πετυχημένα από αυτήν.Ολο το ιστορικο της απαγορευσης στην ουσια της δρασης της μικρης σχετικα(σε συγκριση με την CGT στην ισπανια και την CNTστην Γαλλια) αλλα πολυ μαχητικης FAU εχει ως εξης:
Από την 11η Δεκεμβρίου του 2009 η FAU (FAU-B) έχει ουσιαστικά απαγορευτεί ως σωματείο. Η απόφαση λήφθηκε από το περιφερειακό Δικαστήριο του Βερολίνου (Landgericht Berlin) χωρίς ακροαματική διαδικασία. Το FAU-B δεν πληροφορήθηκε καν ότι η εταιρεία Neue Babylon – με την οποία βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη – είχε ξεκινήσει νομικές διαδικασίες εναντίον της.
Η απόφαση του δικαστηρίου αφορά κάτι παραπάνω από την άρση του δικαιώματος της FAU-B να δρα ως σωματείου μέσα στα σινεμά της Babylon. Από το σημείο αυτό δεν έχουν δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται σωματείο! Το παρασκήνιο Η FAU-B και η ομάδα της έχουν αγωνιστεί για τη σύμβαση εργασίας μέσα στον κινηματογράφο της Babylon από τις αρχές του Ιουνίου του 2009.
Αν και ο κινηματογράφος της Babybon χρηματοδοτείται από το κράτος, οι μισθοί ήταν μίζεροι και τα δικαιώματα των εργαζόμενων αγνοημένα. Ένα μεγάλο ποσοστό του προσωπικού του σινεμά οργανώθηκε στη FAU-B. Αυτή ήταν και η πρώτη εργασιακή διαμάχη της μικρής σχετικά FAU-B και προκάλεσε θόρυβο όχι μόνο στο Βερολίνο αλλά σε ολόκληρη τη Γερμανία. Οι αναρχο-συνδικαλιστές σε μία εργασιακή διαμάχη, με ένα αποτελεσματικό μποϋκοτάζ που διέπρεψε στα μμε, με εκτεταμένα και καινούρια αιτήματα, και την συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων (γεγονός που είναι σπάνιο στη Γερμανία) έκαναν εντύπωση στο κοινό.
Όταν η πίεση έφτασε στα ύψη και τα αφεντικά δεν μπορούσαν πλέον να αποφύγουν τις διαπραγματεύσεις, μεσολάβησαν όχι μόνο οι πολιτικοί αλλά και η ver.di (μεγάλο σωματείο στη Γερμανία, κάτω από την ομπρέλα της οργάνωσης των θεσμικών σωματείων, της DGB) και άρχισαν τις διαπραγματεύσεις με τα αφεντικά ακόμα και αν δεν είχαν κανένα μέλος ανάμεσα στο προσωπικό του κινηματογράφου και καμία εντολή από αυτούς. Οι εργαζόμενοι, που ήταν προφανώς εμβρόντητοι, αποκλείστηκαν από τις διαπραγματεύσεις. Ξαφνικά έγινε μία συμφωνία ανάμεσα στη ver.di, τους πολιτικούς και τα αφεντικά να απαλλαγούν από τη FAU-B και να ηρεμήσουν τα πράγματα στο σινεμά. Αλλά το προσωπικό και η FAU-B αρνήθηκαν να σιωπήσουν.
Η Neue Babylon αντέδρασε προσπαθώντας να την κάμψει μέσω μίας μερικής νομικής ισχύος και η ver-di προσπαθώντας να προκαλέσει ζημιά στην εικόνα της FAU. Πρώτα από όλα, το μποϋκοτάζ – μία από τις κύριες μορφές πίεσης της FAU-B – απαγορεύτηκε, και καλλιεργήθηκε αμφιβολία για την ικανότητα του σωματείου να διαπραγματεύεται συμβάσεις (στη Γερμανία η διαπραγμάτευση των συμβάσεων είναι μία προϋπόθεση για να είναι ένα σωματείο ικανό νομικά να έχει συλλογική δράση).
Την ίδια στιγμή η FAU-B είχε και άλλες δικαστικές υποθέσεις σε σχέση με την ελευθερία της έκφρασης. Αλλά η FAU-B δεν υποχώρησε. Αυτό οδήγησε στην τελευταία δικαστική απόφαση, που ουσιαστικά απαγορεύει τη FAU ως σωματείο. Η κατάσταση στη Γερμανία Η FAU-B είχε δηλώσει από καιρό ότι αυτή η δικαστική διαμάχη – όσο μικρή και αν ήταν – δεν αφορούσε μόνο τις συνθήκες εργασίας αλλά και την ελευθερία για οργάνωση. Από το το 1933 στη Γερμανία έχει υπάρξει μικρή παράδοση του μαχητικού συνδικαλισμού. Η ομπρέλα της οργάνωσης της DGB (Γερμανική Συνομοσπονδία Εργαζομένων) έχει ένα πρακτικό μονοπώλιο (κορπορατισμός) το οποίο υποστηρίζεται από το νόμο. Αυτό κάνει δύσκολη την ανάπτυξη άλλων σωματείων.
Η αυτοοργάνωση και η αποκέντρωση μέσα στα σωματεία δεν ενθαρρύνεται και δεν τυγχάνει νομικής προστασίας.
Η συλλογική δράση της FAU-B έδειξε ότι ένα άλλο εναλλακτικό σωματείο είναι δυνατό στη Γερμανία. Τα μεγάλα σωματεία και οι πολιτικοί φοβούμενοι ξαφνικά ότι αυτή η μορφή οργάνωσης θα διαχυθεί σαν φωτιά, δυσαρεστήθηκαν από αυτή την εξέλιξη. Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο το σωματείο της FAU-B απαγορεύτηκε. Η απόφαση του δικαστηρίου συνεπάγεται ότι δεν είναι δυνατή η ίδρυση ενός νομικά αναγνωρισμένου σωματείου στη Γερμανία γιατί – παράδοξα – πρέπει να είσαι νομικά αναγνωρισμένο σωματείο προκειμένου να γίνεις ένα. Η συλλογική δράση χωρίς την επίσημη αναγνώριση του σωματείου πρέπει να περιμένει άκαμπτες νομικές συνέπειες. Σε δύο περιπτώσεις η FAU-B έχει απειληθεί με πρόστιμο 250.000 ευρώ ή ποινές φυλάκισης. Οι Γερμανοί αναρχοσυνδικαλιστές βλέπουν επομένως να απαγορεύονται μία φορά ακόμα μετά το 1914 και το 1933.
Η απόφαση του δικαστηρίου είναι ιδιαίτερα σκανδαλώδης γιατί εγκρίθηκε χωρίς εξέταση με ένα σύνολο ενεργειών χωρίς ακρόαση – δεν επιτράπηκε στην FAU-B να τοποθετηθεί στην υπόθεση της. Αυτό έχει πιθανά να κάνει με το γεγονός ότι στη Γερμανία μπορεί νόμιμα οποιοιδήποτε να αυτοαποκαλούνται σωματείο και ότι οι δικαστικές αρχές ήθελαν να δράσουν μονομερώς. Η Γερμανία έχει περάσει κάποιες συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αλλά έχουν μικρή σημασία γιατί τα μεγάλα συνδικάτα συνεργάζονται στενά με τα αφεντικά και υπαγορεύουν το πως πρέπει να είναι ένα σωματείο. Οι συνδικαλιστές είχαν περισσότερα δικαιώματα κάτω από τον Κάϊζερ στο 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου.
Η κατάσταση στη Γερμανία θυμίζει την Τουρκία, όπου για παράδειγμα τα σωματεία απαγορεύονται συχνά. Η απόφαση του δικαστηρίου μπορεί πιθανά να ανατραπεί. Αλλά η FAU-B παραμένει ρεαλίστρια: όλα είναι πιθανά. Ο πολιτικός φαβοριτισμός είναι διαδεδομένος και οι εξουσίες θα κάνουν παραπέρα προσπάθειες για να σταματήσουν την ανάπτυξη των εναλλακτικών σωματείων. Συνέπειες Οι συνέπειες της δικαστικής απόφασης έχουν ευρύτερη εμβέλεια και θα είναι καταστροφικές αν δεν ανατραπεί. Μία απερίφραστη απαγόρευση της FAU-B ως σωματείου θα έχει ένα παρόμοιο αποτέλεσμα. Η απόφαση για την FAU-B είναι ουσιαστικά εφαρμόσιμη στη FAU σε ολόκληρη τη Γερμανία. Καθώς θα αποτελέσει προηγούμενο, θα επηρεάσει αυτόματα ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα και τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Οποιαδήποτε εναλλακτική μορφή και αν έχει ένα σωματείο στη Γερμανία, το προηγούμενο αυτό θα την καθιστά αδύναμη στο μέλλον. Αυτή η υπόθεση είναι μία καινοτομία για στη Γερμανία όσον αφορά τη συντριβή των σωματείων.
Η απόφαση επιτρέπει στα αφεντικά να διαπραγματεύονται με τα σωματεία της αρεσκείας τους και να ορίζουν το τι είναι ένα σωματείο. Η αυτοοργάνωση των εργαζόμενων – είτε στο σινεμά της Babylon είτε αλλού – έχει μπλοκαριστεί, και η θέσμιση της φίμωσης της εργατικής τάξης έχει ενταθεί. Η απουσία αλληλεγγύης που επέδειξε η ver.di μέσω της μεσολάβησης τους είναι μία μερική κατηγορία εναντίον τους.
Η απόφαση του δικαστηρίου ίσως ταυτίζεται άμεσα με το ενδιαφέρον της ver.di, αφού έχει ήδη γράψει ότι πρέπει να δράσει ενάντια στην FAU-B, που την βλέπει ανταγωνιστικά.
Αλληλεγγύη
Η μάχη για την ελευθερία των σωματείων μόλις έχει αρχίσει στη Γερμανία. Κάθε κομματάκι αλληλεγγύης χρειάζεται. Φέρτε αυτό το σκάνδαλο στο φως, διαμαρτυρηθείτε μπροστά από τους Γερμανικούς θεσμούς, και απαιτείστε να ανατραπεί η απόφαση και η FAU να αποκτήσει πλήρη δικαιώματα ως σωματείο.
Σας παρακαλούμε εάν μπορείτε να μας βοηθήστε. Οι ιδέες σας είναι καλοδεχούμενες, αλλά εδώ υπάρχουν μερικές προτάσεις:
* διαμαρτυρηθείτε μπροστά από τις Γερμανικές διπλωματικές αποστολές (πρεσβείες, προξενεία) ή άλλους θεσμούς που αντιπροσωπεύουν το Γερμανικό Κράτος,
* στείλτε γράμματα διαμαρτυρίας στις Γερμανικές πρεσβείες στη χώρα σας (και ένα αντίγραφο στη διοίκηση του Babylon Mitte cinema,
* στείλτε φαξ διαμαρτυρίας στο υπεύθυνο δικαστήριο του Βερολίνου. Σχετικές πληροφορίες θα βρείτε στο http://www.fau.org/verbot.
Περιλαμβάνει μία λίστα Γερμανικών διπλωματικών αποστολών, ενδεικτικούς σχετικούς θεσμούς, πρότυπα γραμμάτων διαμαρτυρίας και τα απαραίτητα στοιχεία επικοινωνίας.
Θα εκτιμούσαμε εάν δράστε σύντομα.
Φυσικά η αλληλεγγύη δεν περιορίζεται στην ημερομηνία – μπορεί να εκφραστεί κάθε χρονική στιγμή.
FAU Berlin: Lars Röhm faub5@fau.org +49 1577-8491072www.fau.org.pl/verbot
Get involved: Solidarity is our weapon!Here you find every information you need to support the FAU Berlin.Latest information in: Deutsch Castellano English Français Po Polsku Português Svensk Русский:
Deutsch: fau_berlin_de.pdfCastellano: fau_berlin_sp.pdf English: fau_berlin_en.pdfFrançais: fau_berlin_fr.pdfPo Polsku: fau_berlin_pl.pdfPortuguês: fau_berlin_pt.pdfSvensk: fau_berlin_se.pdfРусский: fau_berlin_ru.pdf
In addition to your own ideas, you can help us by:
Carrying out protest actions in front of German diplomatic missions (embassies, consulates) or other institutions that represent the German state.
Sending protest letters to German embassies in your country, including a CC (if sent by email) or copy (if sent by post) to the management of the Babylon Mitte cinema.
Sending protest faxes to the responsible Berlin court.
Here you find a list of German diplomatic missions. Look if there is an embassy or consulate in your city. This file also includes information on how to contact the embassy in your country. The listed country names are given in German. If you don't understand German, here is a table to find out your country's name in German.Here are German templates for protest letters (engl. translation) you can direct to the German embassy.Contact information of the management of the Babylon Mitte cinema:Fax: +49 - (0)30 - 24727-800E-mail: grossman@babylonberlin.de hackel@babylonberlin.de timothygrossman@kinoundkonzerte.de tgrossman@kinoundkonzerte.deContact information of the responsible court (Landgericht Berlin):Fax: +49 (0)30 90188 - 518Here are German templates for protest letters (engl. translation) you can direct to the Landgericht (court). Here is a form to send a prepared protest mail to the german Foreign Office in Berlin. Your informations will be inserted into a form of the website of the german Foreign Office and send to them.

Κυκλοφόρησε το 6ο φύλλο της μηνιάτικης αναρχοσυνδικαλιστικής εφημερίδας ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ

Διήμερο εκδηλώσεων

Από την Ρωσία μέχρι την Ελλάδα, να τσακίσουμε τον φασισμό παντού

Την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010, η θεσπισμένη δικαιοσύνη καλείται να δικάσει στο μεικτό ορκωτό δικαστήριο Άμφισσας τους αστυνομικούς Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη για την ανθρωποκτονία του μαθητή γυμνασίου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Οι δυο αστυνομικοί το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008 κι ενώ βρίσκονταν σε περιπολία μέσα σε αστυνομικό όχημα στην περιοχή των Εξαρχείων, σταμάτησαν μια παρέα ανήλικων μαθητών και διαπληκτίστηκαν μαζί τους. Ενώ αρχικά υποχώρησαν αργότερα επανήλθαν στο σημείο, πεζοί αυτή τη φορά και αφού έβρισαν τους νεαρούς και τους προκάλεσαν δείχνοντας τα γεννητικά τους όργανα, στη συνέχεια τους έριξαν χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Οι νεαροί δεν διαλύθηκαν και τότε ο Ε. Κορκονέας τράβηξε το υπηρεσιακό του όπλο σημάδεψε και έριξε στους νεαρούς σκοτώνοντας έναν από αυτούς... τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλου. Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν από εκείνη τη στιγμή και μετά είναι λίγο πολύ γνωστά παγκόσμίως.
Η συσσωρευμένη αγανάκτηση και οργή για την προκλητική συμπεριφορά, τις αυθερεσίες, τα εγκλήματα και τις δολοφονίες των ένστολων φρουρών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας κατά τη διάρκεια των ετών της μεταπολίτευσης, μετατράπηκαν σε μια στιγμή σε κοινωνική έκρηξη που απλώθηκε μέσα σε δυο μέρες σε όλη την Ελλάδα. Όμως η κοινωνικη έκρηξη ενάντια στην αστυνομία όχι μόνο εξαπλώθηκε γεωγραφικά αλλά και ποιοτικά. Τα αστυνομικά τμήματα δεν ήταν ο μόνος στόχος, ακολούθησαν αμέσως οι τράπεζες και αργότερα καταλήφθηκαν δημαρχεία και εργατικά κέντρα. Τα πανώ και τα συνθήματα στις πορείες δεν μιλούσαν για την κακή κυβέρνηση, κλείνοντας το μάτι στην αντιπολίτευση, αλλά μιλούσαν ενάντια στις δομές και τους θεσμούς της ίδιας της εξουσίας.
Με άλλα λόγια το γεωγραφικό έυρος που πήραν τα γεγονότα, το αυθόρμητο και ακηδεμόνευτο στοιχείο των κινητοποιήσεων, η αμεσότητα των στόχων όσων συμμετείχαν, αλλά και η πρόταση και η δημιουργικότητα που βγήκε μέσα από τα κατειλημμένα σχολεία, πανεπιστήμια και δημαρχεία, δεν μας επιτρέπουν να μιλάμε απλά για κοινωνική έκρηξη που καταλάγιασε σύντομα, όπως είχε γίνει παλιότερα στην δολοφονία του 15χρονου Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα, αλλά για κοινωνική εξέγερση που άνοιξε δρόμους ελευθερίας και έδωσε μια πνοή ελπίδας σε όλο τον κόσμο.
Όποια κι αν είναι η απόφαση του δικαστηρίου στην Άμφισσα, οι δικαστές και οι ένορκοι θα πρέπει να ξέρουν πως ο θεσμός της αστικής δικαιοσύνης είναι ο θεσμός που αθώωσε από τη χούντα μέχρι σήμερα όλους τους μπάτσους που δολοφόνησαν πολίτες και μετανάστες. Είναι ο θεσμός που καταδικάζει και φυλακίζει για ψύλλου πήδημα τόσους ανθρώπους στα σύγχρονα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών (από τις 13/1/10 βρίσκονται σε απεργία πείνας σχεδόν όλοι οι κρατούμενοι στη φυλακή Γρεβενών), ενώ την ίδια στιγμή προστατεύει όχι μόνο τα όργανα της καταστολής αλλά κυρίως όσους έχουν πρόσβαση στο χρήμα και στην εξουσία.
H κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν αυτή που έκρινε και έβγαλε ετυμηγορία για τους δολοφόνους μπάτσους του Αλέξανδρου αλλά και για το δολοφονικό σύστημα που τους οπλίζει, τους στηρίζει και τους επιβραβεύει. Αυτή η απόφαση πάρθηκε τελεσίδικα και καλά θα κάνει η εξουσία, που άλλαξε χρώμα αλλά κράτησε την ουσία της ακέραιη, να την λάβει υπόψη γιατί στην αντίθετη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα φέρει η αμφισβήτησή της...
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΙΚΑΖΕΙΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
www.resistance2003.gr

Από την Ρωσία μέχρι την Ελλάδα, να τσακίσουμε τον φασισμό παντού

Από την Ρωσία μέχρι την Ελλάδα, να τσακίσουμε τον φασισμό παντού
Στην Ρωσία, όπου οι εξουσιαστές έχουν εξαπολύσει ένα μόνιμο στρατιωτικό καθεστώς κατοχής στην Τσετσενία, καιπρόσφατα εξαπέλυσαν πολεμική επίθεση κατά της Γεωργίας,είναι προφανές πως ο ''εσωτερικός εχθρός'' αποτελεί έναν αντίπαλο, που αντιμετωπίζεται με τους πιο σκληρούς όρους.
Καθώς λοιπόν οι ντόπιοι εξουσιαστές ετοιμάζονται να αναβαθμιστούν στην διεθνή πυραμίδα, το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και ο ρατσισμός αποτελούν όλο και περισσότερο τις επιλογές τους.
Φασίστες και άτομα που κινούνται στις παρυφές των κατασταλτικών μηχανισμών αποτελούν ένα χρησιμότατο χαρτί.Και φυσικά οι δολοφονίες αναρχικών, αντιφασιστώνκαι ανεξάρτητων ή ενοχλητικών δημοσιογράφων είναι κάθε άλλο παρά πρωτοφανή περιστατικά πλέον.
Στις 16 Νοεμβρίου δολοφονήθηκε άλλος ένας αντιφασίστας, ο Ιβαν Κουτορσκόυ, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα ενεργός αγωνιστής.Είχε δεχθεί παλαιότερα άλλες 3 πολύ σοβαρές από τις οποίες επέζησε από καθαρή τύχη.Εντέλει ακροδεξά αποβράσματα, τον δολοφόνησαν έξω από το σπίτι του με όπλο. Να σημειωθεί, πως υπάρχουν αρκετές φασιστικές οργανώσεις και αρκετοί φασίστες οι οποίοι αναπτύσσουν πολύ συχνά βίαιη και εξουσιαστική δράση.Εκτός των άλλωνέχουν καταγραφεί περιστατικά όπως αποκεφαλισμός ενός ανθρώπου και βιντεοσκόπηση του ανδραγαθήματός τους, κανιββαλισμός μίας γυναίκας, και πολλές επιθέσεις.Επίσης υπάρχουν και άλλες ακροδεξιές και ρατσιστικές οργανώσεις, ενώ έχουν σημειωθεί σοβαρές συμπλοκές μεταξύ πλήθους ακροδεξιών και πορειών ομοφυλλόφιλων. Οι αναρχικοί/ες και αντιφασίστες/στριες απαντούν στον μεταφορικό και κυριολεκτικό κανιββαλισμός των φασιστών με όλα τα απελευθερωτικά μέσα.Έτσι, ξυλοδαρμοί ανθρωποειδών ακροδεξιών, εκδηλώσεις και επιθέσεις είναι ένα κομμάτι της απάντησής τους.
Για τις 19/1 καλέστηκε παγκόσμια μέρα δράσης ενάντια στις δολοφονίες αντιφασιστών και δημοσιογράφων.Με αυτή την αφορμή δηλώνουμε ότι:Οι ακροδεξιές προκλήσεις δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες, και πως μπορεί οι κάθε είδους εξουσιαστές να θέλουν να μετατρέψουν τον πλανήτη σε μία λωρίδα θανάτου και καταπίεσης, αλλά όσο συνεχίζεται ο αγώνας για αναρχία, θα τους στέκεται πάντα εμπόδιο.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ.ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ.ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΠΑΝΤΟΥ-ОТ РОССИИ В ГРЕЦИЮ ФАШИЗМУ ВЕЗДЕ ЗАДУШИТЬ
αναρχική πρωτοβουλία για την ανάληψη δράσης

Καμία δικαστική ποινή δεν εξιλεώνει τη κρατική βαρβαρότητα

αφισα 2ημέρου κατάληψης libertatia

Γενάρης με προβολές στην Ελαία

ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ/FREE GREEK LESSONS/MESIME FALAS PER GJUHEN GREKE/در&

ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ

Την 21η Νοεμβρίου του 2009, στη Γαρίτσα της Κέρκυρας, ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο, μετατράπηκε σε έναν νέο δημιουργικό κοινωνικό χώρο, την Κατάληψη «Ελαία». Από τότε, πολλοί άνθρωποι, διαφορετικών ηλικιών και εθνικοτήτων, δρούμε και συνυπάρχουμε ελεύθερα σε έναν χώρο, όπου δε χωρούν οποιουδήποτε είδους διακρίσεις και ρατσισμοί. Σε έναν κόσμο, που πολλοί άνθρωποι, προερχόμενοι από άλλες χώρες, στερούνται δικαιώματα και ευκαιρίες, η άγνοια της γλώσσας είναι ένα επιπλέον πρόβλημα στη δύσκολη καθημερινότητά τους. Γιʼ αυτό το λόγο, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε δωρεάν μαθήματα ελληνικών σε ξένους, δείχνοντας την ειλικρινή αλληλεγγύη μας σε αυτούς.

FREE GREEK LESSONS

On November 21st, in Garitsa (Corfu), an abandoned building was transformed into an entirely new social creative place, ΕΛΑΙΑʼs squat. Since then, many people of all ages and different nationalities act and coexist freely in this place where there is no place for any kind of distinction neither racism. In this world where many people just because they come from other countries, lack of rights and opportunities, the ignorance of the language becomes another everyday problem. Due to this and showing our support to them, we decided to start free greek lessons to foreigners.

MESIME FALAS PER GJUHEN GREKE

Me 21 nentor te vitit 2009, ne fshatin garice ne qerqira, nje ndertese e braktisur, u ndryshua ne nje vend social krijues, katalipsin . Qe atehere, shume njerez, te moshave dhe nacionalitete te ndryshme gjendemi dhe veprojme lirshem ne nje vend, ku nuk hyne asnje lloj racizmi. Ne nje bote, ku shume njerez, te ardhshem nga shtete te tjera, u hiqen te drejta dhe mundesi, mos njohja e gjuhes eshte nje akoma problem ne perditshmerin e tyre te veshtire. Per kete arsyje, vendosem qe te fillojme falas mesime per gjuhen greke per te huaj, duke treguar me kete menyre solidaritetin tone ndaj tyre.

دروس مجانية في اللغة اليونانية

توجد في حي كرتسا, في ال21 من شهر نونبر، تحولت بناية مهجورة إسمها كورفو

أصبح يتعايش في هذا الفظاء,وابتداأ من ذاك اليوم.إلى فضاء إجتماعي جديد للإبداع

العديد من الناس من مختلف الأعمار و الجنسيات

, يعتبرالجهل باللغة. حيث لا يوجد مجال للمقارنات و لا أي شكل من أشكال التمييز

, في عالم تقل فيه الفرص و الحقوق بالنسبة للأفراد الوافدين من البلدان الأخرى

مشكلة يومية ولهذا السبب قررنا أن نتظامن

.وذلك بإقتراح دروس مجانية في اللغة اليونانية

13h من المقرر عقد الإجتماع الأول يوم ال 24 من شهر يناير على الساعة

FIRST MEETING
SUNDAY 24/01/2010 13:00

ELAIA SQUAT

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΛΑΙΑ

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
http://katalipsielaia.squat.gr/

Ανοιχτή επιστολή του πατέρα του Παναγιώτη Μασούρα

Κάποιος είπε ότι η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων. Δεν διαφωνώ απόλυτα, αλλά πιστεύω ότι είναι επίσης και κύριο συστατικό στις καθημερινές εκδηλώσεις των περισσοτέρων επιτυχημένων, σε μικρότερες ή μεγαλύτερες δόσεις, φαινομενικά αναξιόποινες, ουσιαστικά όμως αλλοτριωτικές.

Θέλω να πω σε αυτά τα παιδιά που βάζουν εκρηκτικούς μηχανισμούς και, χωρίς αυτό να ακουστεί σαν ευφημισμός, ένα ευχαριστώ για το ότι, μέχρι τώρα, έχουν προσέξει να μην προκαλέσουν θύματα και θέλω να τους επιστήσω περισσότερο την προσοχή, αν σκεφτούν να κάνουν κάτι στο μέλλον, να σκεφτούν καμιά φορά ότι όσο κι αν δεν το θέλεις, το ατύχημα δεν αργεί να γίνει.

Και ότι ακόμα κι αν ένα θύμα είναι ένοχο, όταν ανυποψίαστο χτυπηθεί, πάντα είναι ένα αθώο θύμα.
Θα πω και αυτό που διάβασα κάπου: Ένας επιτυχημένος επαναστάτης είναι κεφάλαιο για το έθνος, ένας αποτυχημένος είναι εγκληματίας.

Ωστόσο, θεωρώ ότι ένας εγκληματίας δεν μπορεί επʼ ουδενί να χαρακτηριστεί επαναστάτης ούτε καν αποτυχημένος.

Συνηθίζω να αποφεύγω να είμαι απόλυτος σε ό,τι λέω, το ίδιο θα εσύστηνα και στον κ. Γεωργιάδη του ΛΑΟΣ, όταν λέει κάποια πράγματα, να μην είναι τόσο απόλυτος, αρκεί να σκεφτεί ότι σίγουρα υπάρχει κάθε φορά τουλάχιστον ένας άνθρωπος πάνω στη γη που μπορεί να έχει αντίθετη γνώμη.

Θέλω να πω στον κ.Τσίπρα, τον οποίο συμπαθώ και ψήφισα, ότι δεν είχε ανάγκη ο κ. Χρυσοχοΐδης να στήσει ολόκληρη μηχανή στα Εξάρχεια, ώστε μέσω αυτής να φτάσει στην αλλαγή της αστυνομικής ηγεσίας. Αν ήμουν εγώ στη θέση του, αλλά κι εσύ αν ήσουν, πιστεύω θα επέλεγες να τοποθετήσεις άμεσα έναν συνεργάτη και άνθρωπο σαν τον κ. Οικονόμου στη θέση του αρχηγού της Αστυνομίας, τον οποίο είχα την τιμή να γνωρίσω από κοντά κι εγώ.

Όταν κάποιοι σου εμπνέουν εμπιστοσύνη, δεν είναι κολακεία να το λες, ασχέτως αν δεν τους ψήφισες και ούτε πρόκειται να το κάνεις, για τον απλό λόγο, ότι μπορεί να μην θέλω ή να μην μπορώ να εξασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα εφεξής.

Και ας είπε ο κ. Πάγκαλος κατά το χρονικό διάστημα των περασμένων ευρωεκλογών ότι όσοι δεν ψήφισαν είναι ζώα (ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ). Του ανταποδίδω τον χαρακτηρισμό, τον κατατάσσω σε συγκεκριμένη συνομοταξία και, αφού πλέον είμαστε πολλά (ζώα) και σε επάρκεια, υπενθυμίζω ότι στη ζούγκλα δεν υπάρχει εκλογικός νόμος.

Θέλω να πω στον κ. Γιακουμάτο ότι η μεταμέλεια και η συγγνώμη είναι καλά πράγματα, δεν εξωραΐζουν όμως πάντα και απαραίτητα, γιατί συνήθως έχουν το μειονέκτημα να συνοδεύονται από τα κουσούρια του χρόνου που χαραμίστηκε.

Θέλω επʼ ευκαιρία να εκφράσω την απορία που με βασανίζει όλον αυτόν τον καιρό, για το πώς ο γιος μου άφηνε την εκτός λειτουργίας μοτοσικλέτα του επί μακρόν στον κήπο του σπιτιού στο Χαλάνδρι, όταν κι εγώ και οι γείτονές του στο Γαλάτσι και κατά πολύ περισσότερο ο ίδιος γνωρίζαμε ότι παρακολουθείται στενά τον τελευταίο καιρό. Μπορεί πανέξυπνος να μην είναι, αλλά καχύποπτος είναι.

Όλοι συγκλονιζόμαστε από κάποια πράγματα στη ζωή μας και είναι κάποιες στιγμές που δύσκολα τις ξεχνάμε, όπως φαντάζομαι δεν θα ξεχάσουν ποτέ οι κάτοικοι της Αϊτής τις δικές τους στιγμές που βλέπουν και περνούν τώρα. Θέλω κι εγώ να αναφέρω δύο δικές μου, που μπορεί να θεωρηθούν ασήμαντες, αλλά εμένα μου έχουν μείνει.

Η μια είναι μια αξιοπρεπής φράση σπασμένη, μετά βίας συναρμολογημένη, του πατέρα Χατζημιχελάκη, την οποία μου είπε στο τηλέφωνο, το βράδυ της προσαγωγής του γιου του σε φυλακές απόστασης άνω των 500 χλμ. από το σπίτι του, και η άλλη είναι η εικόνα τους αξιοπρεπούς πατέρα Γιόσπα, που όταν συζητάμε εκεί έξω από την πύλη των φυλακών, όπως ανοιγοκλείνει το στόμα του, βλέπω να χοροπηδάνε μέσα τα υπογλώσσια.

Τελειώνοντας, θέλω να κάνω αναφορά σε μια ωραία δήλωση που έκανε αυτός ο σπουδαίος καφέ άνδρας που μένει στο λευκό σπίτι… ότι: «τα λεφτά θα γυρίσουν στη θέση τους, εκεί από όπου έφυγαν και τώρα λείπουν» και, αν το κάνει τελικά, σκέφτομαι ότι αξίζει να πάω, έστω και για μια μέρα, στην Αμερική και ας ξοδευτώ, προκειμένου να τον ψηφίσω στις επόμενες εκλογές τους.

Ομολογώ ότι κι εγώ έχω ξεκινήσει προ ημερών μια ανορθόδοξη προσπάθεια μεν απόσπασης χρημάτων εκ μίας τσέπης αλλά δίκαιης δε, μεταφοράς προς μίαν άλλη και βλέπω ότι έχει αντίστοιχες δυσκολίες με αυτές του Ομπάμειου σχεδίου.

Αντρέας Μασούρας

Αναβολή επ΄αόριστο για τους 5 του Αγ. Παντελεήμονα

Aναβλήθηκε επ΄αόριστο η δίκη των 5 συλληφθέντων της αντιρατσιστικής παρέμβασης στον Αγ. Παντελεήμονα, στις 9/6/2009 εξαιτίας της αδικαιολόγητης απουσίας του βασικού αστυνομικού μάρτυρα κατηγορίας του ενός κατηγορούμενου. Το δικαστήριο διέταξε τη βίαιη προσαγωγή του μάρτυρα και πρόστιμο 100 ευρώ.

Δημοσιεύτηκε από Αναρχικούς/ες μέσα και έξω από σχολεία και σχολές
http://anarchypress.wordpress.com/2010/01/20

εκδηλωση στην ΣΑΜΟ για το αντιφασιστικο κινημα

29 και 30.01. ημέρες αλληλεγγύης στην FAU

Αλληλεγγύη με την FAU Βερολίνου!



Στις 5 του Γενάρη υπήρξε επιβεβαίωση της δικαστικής απόφασης η οποία απαγορεύει στη FAU Βερολίνου να αποκαλεί τον εαυτό της “συνδικάτο” ή “συνδικάτο βασης”. Με προηγούμενη απόφαση, της έχει ήδη απαγορευτεί να αναλάβει αγωνιστική συνδικαλιστική δράση. Στην περίπτωση μη συμόρφωσης σ' αυτές τις υποδείξεις, η απόφαση του δικαστηρίου προβλέπει την καταβολή προστίμου ύψους αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ αλλά και ποινή φυλάκισης. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η αλληλεγγύη.



Η δικαστική επίθεση ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες είναι αποτέλεσμα ενός εργασιακού αγώνα ανάμεσα στη FAU και τους εργαζόμενους του κινηματογράφου Babylon από τη μία και τη διεύθηνση αυτού από την άλλη. Η FAU πιστεύει ότι είναι δουλειά δικιά μας, των εργατών και μόνο αυτών, να επιλέγουμε αλλά και να προσδιορίζουμε τι σημαίνει συνδικάτο. Η απόφαση στην οποία αναφερόμαστε, αποτελεί δικαστικό προηγούμενο και μας αφορά όλους και όλες.



Η FAU έχει αποφασίσει να αμυνθεί ενάντια στην απαγόρευση ουσιαστικά της δράσης της με ποικίλους τρόπους. Έτσι, μεταξύ άλλων, έχει ανακηνωθεί ότι θα κινηθεί η νομική διαδικασία με στόχο την ανάκληση της απόφασης. Το πιο δυνατό μας όπλο βέβαια δεν είναι η πίστη μας στα δικαστήρια αλλά η πλατιά και πέρα από κάθε σύνορο αλληλεγγύη.



Στο εξωτερικό, η δικαστική απαγόρευση έχει προκαλέσει ήδη αγανάκτηση. Σχεδόν καθημερινά λαμβάνουν χώρα δράσεις και κινήσεις αλληλεγγύης. Έχει έρθει η ώρα πλέον να αναλάβουν και εδώ πέρα δράση όλοι και όλες που δεν προτίθενται να κάτσουν με τα χέρια σταυρωμένα όταν καταργείται με το έτσι θέλω η συνδικαλιστική δράση από τα κάτω.



Η FAU Βερολίνου καλεί όλες τις συγγενείς και φιλικές προς αυτήν οργανώσεις, όλους τους ανήσυχους συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες, τους φίλους και τις φίλες μας, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες ώστε να συμμετάσχουν σε μια κοινή, διεθνή κινητοποίηση. Αρχίζουμε στις 29 Ιανουαρίου του 2010 με μια ημέρα διαμαρτυρίας. Για αυτήν τη μέρα έχουν ήδη προγραμματιστεί σε πολλές χώρες μια σειρά δράσεων έξω από τις πρεσβείες και τις πολιτιστικές αντιπροσωπείες του γερμανικού κράτους. Στη Γερμανία τώρα ομάδες της FAU θα πραγματοποιήσουν δράσεις αλληλεγγύης στις 29 όσο και στις 30 του μηνός.



Όσοι και όσες τώρα θέλουν να συνεισφέρουν στο να ακουστούν και να γίνουν γνωστές αυτές οι σκανδαλώδες καταστάσεις, ας έχουν το νου τους για τυχόν δράσεις στις διάφορες πόλεις. Πληροφορίες σχετικά με το που θα πραγματοποιηθούν οι όποιες δράσεις, θα αναρτιούνται στην κεντρική αλλά και στις ιστοσελίδες των κατά τόπων ομάδων. Η FAU Βερολίνου χαιρετίζει επί της ευκαιρίας και καθε άλλη ανεξάρτητη προτοβουλία.



Για τις ανάγκες οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφόρησης μπορείτε να επικοινωνήσετε με

soli-faub@fau.org

Συζήτηση στο πολυτεχνείο για τον ρατσισμο-την ομοφοβια-τον φασισμο

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΣΣΑ

Ένα χρόνο περίπου μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το κράτος προσπαθεί με μεθοδεύσεις να τελειώνει με ό,τι θυμίζει τη μεγαλείωδη εξέγερση του Δεκέμβρη. Οι τακτικισμοί των κρατούντων έγιναν εμφανείς από τις κινητοποιήσεις του φετινού Δεκέμβρη όπου το καθεστώς, μέσα σε ένα κλίμα πανικού, προχώρησε σε ένα όργιο καταστολής και τρομοκρατίας με εκατοντάδες προσαγωγές, συλλήψεις, έφοδο σε κοινωνικούς χώρους και βία στο δρόμο, κλείνοντας την αυλαία με τη μεταφορά της δίκης των δολοφόνων στην Άμφισσα, προσπαθώντας έτσι να υποβαθμίσει το γεγονός.

Η επιλογή της Άμφισσας ως τόπο διεξαγωγής της δίκης είναι ξεκάθαρο ότι προσπαθεί να φυγαδεύσει της διαδικασίες και να απομαζικοποιήσει τις όποιες κινητοποιήσεις. Δεν επιθυμούμε να παίξουμε το ρόλο της Πολιτικής Αγωγής. Καμία καταδίκη δεν μπορεί να απαλλάξει τον κρατικο μηχανισμό από την πολιτική του επιλογή ενώ η προσωποποίηση των κατασταλτικών ενεργειών οδηγούν στην νομιμοποίηση του καθεστώτος. Ο Κορκονέας δεν είναι μια εξαιρετική περίπτωση αλλά η συμπυκνωση του νέου δόγματος μηδενικής ανοχής και στρατικοποίησης των κοινωνιών. Η παρουσία μας στην Άμφισσα δεν έχει σκοπό να απαιτήσει τίποτα σε σχέση με τον Κορκονέα. Εξάλλου η «δίκη» του έγινε από το σύνολο της κοινωνίας τον περσινό Δεκέμβρη και συνεχίζεται έως και σήμερα. Η παρουσία μας στην Άμφισσα έχει να κάνει με την καταδίκη των επιλογών του κράτους να απομακρύνει τη δίκη από το κέντρο των διεργασιών ώστε να αποφύγει την κοινωνική εναντίωση αλλά και την καταδίκη της κυρίαρχης πολιτικής επιλογής που όπλισε το χέρι των δολοφόνων.

Το καθεστώς προσπαθεί να οριοθετήσει τη δυνατότητα των κοινωνικών συγκρούσεων. Το δόγμα μηδενικής ανοχής αποτελεί κεντρική επιλογή ενώ τα ιδεολογήματα της ασφάλειας προσπαθούν να χτίσουν την κοινωνική συναίνεση. Η αυξανόμενη κρατική τρομοκρατία με πογκρόμ και ξυλοδαρμούς σε πολίτες και μετανάστες, τοποθέτηση χιλιάδων καμερών για την επιτήρηση του πλήθους αλλά και αστυνομοκρατία στο εσωτερικό των πόλεων καταδεικνύει τις επιλογές του καθεστώτος. Παρόλη την προσπάθεια να τελειώνουν με την εξέγερση του Δεκέμβρη, αδυνατούν να καταλάβουν ότι τέτοιες ρήξεις και θραύσεις δε σταματούν με κανενός είδους συμβολισμούς. Ο Δεκέμβρης διεμβόλισε όλο τον κοινωνικό ιστό. Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Τα κινήματα τύπου Δεκέμβρη που αμφισβητούν το σύνολο των εξουσιαστικών δομών αποτελούν πλέον τη μοναδική δυνατότητα αντίστασης. Όσο αφορά εμας, θα είμαστε παντού όπου η κυριαρχία θα προσπαθεί να επιβάλει το δικό της νόμο.



Όλοι την Τετάρτη 20/1 στη συγκέντρωση στην Άμφισσα.





ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ



ΚΑΤΩ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ



ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΘΗΝΑΣ

Υ.Γ:Τα λεωφορεία θα ξεκινήσουν Τετάρτη πρωί από το μουσείο

Για κλείσιμο θέσεων επικοινωνήστε στο τηλέφωνο 6975794205

Με εξαιρετική επιτυχία παρέμβαση στην Άμφισσα

Μετά από απόφαση της συνέλευσης της Τετάρτης 14/1 μια ομάδα 15 αναρχικών από Αθήνα και Λαμία, παρά τον κακό καιρό και τα μπλόκα των αγροτών βρεθήκαμε στην Άμφισσα με σκοπό την αντιπληροφόρηση της τοπικής κοινωνίας για την επικείμενη συγκέντρωση μας της Τετάρτης. Η πόλη είναι σε κατάσταση πανικού. Κανάλια και μεγαλοπαράγοντες διασπείρουν φήμες για ολική καταστροφή. Οι τράπεζες και δημόσια κτίρια αμπαρώνονται με σιδεριές σε ένα κλίμα τρομοκρατίας. Το σπάσιμο αυτού του κλίματος ήταν ο στόχος μας. Θεωρούμε πως σε μεγάλο βαθμό τον πετύχαμε. Μοιράστηκαν πάνω από 1000 προκυρήξεις σε μαγαζιά, καφετέριες, σπίτια, περαστικούς. Η ανταπόκριση ήταν απρόσμενη. Μόλις μαθεύτηκε ότι "αναρχικοί ήρθαν στην πόλη" κόσμος έρχονταν να μας βρει, να πάρει κείμενο και να συζητήσει. Αποδείχθηκε πως η τοπική κοινωνία ήταν πολύ πιο υποψιασμένη από ότι υποθέταμε, αν σκεφτει κανείς πως πρόκειται για μια μικρή και σχετικά απομονωμένη πόλη χωρίς ενεργή παρουσία συντρόφων που η ενημέρωσή της είναι βασικά από την τηλεόραση. Κουραστήκαμε (έως ότου ενδώσαμε) να αρνούμαστε προσκλήσεις για τσίπουρα.
Μας προσέγγισαν δημοσιογράφοι μεγάλης καθημερινής εφημερίδας για συνένετευξη την οποία όπως ήταν φυσικό αρνηθήκαμε να δώσουμε. Περιπολικά και ασφαλίτες γυρνούσαν γύρω μας σαν σφήκες αλλά δεν μας ενόχλησαν.
Μάθαμε αρκετές πληροφορίες ενώ διαπιστώσαμε πως υπάρχουν αντιστάσεις που περιμένουν να εκδηλωθούν. Στο γυρισμό γράφτηκαν συνθήματα στην εθνική οδό.
Περισσότερα στη σημερινή συνέλευση στο πολυτεχνείο στις 7.00 όπου θα καθοριστούν οι θέσεις για τα πούλμαν και οι τελευταίες λεπτομέρειες.
Το κείμενο που μοιράστηκε ήταν το εξής:

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΣΑΣ

Στις 20 του Γενάρη γίνεται στην πόλη σας η δίκη του αστυνομικού που εκτέλεσε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια. Από όποια πλευρά και να το δει κανείς, ακόμα και για όσους έχουν απομείνει να «έχουν εμπιστοσύνη στην Ελληνική δικαιοσύνη» η δίκη αυτή, είναι μια δίκη σκοπιμότητας.
Επέλεξαν μια μικρή και ήσυχη πόλη, με όλα τα αδιέξοδα της ελληνικής επαρχίας, για να μεταφέρουν σε αυτή ένα κεντρικό πολιτικό γεγονός που συντάραξε όλη την Ελλάδα και προκάλεσε την πρώτη εξέγερση μετά την πτώση της χούντας. Οι στόχοι του κράτους είναι προφανείς. Θέλουν να αποκόψουν την κοινωνία, θέλουν να κρατήσουν μακρυά όσους σκοπεύουν να έχουν λόγο ενάντια σε αυτό το δικαστικό πλυντήριο. Η απόσταση και η απομόνωση της Άμφισσας είναι για το κράτος η ελπίδα εξασφάλισης της πολυπόθητης μοναξιάς του, όχι στο όνομα της «απονομής δικαιοσύνης» αλλά στην προσπάθειά του να κλείσει το κεφάλαιο μιας δολοφονίας και μιας εξέγερσης με τρόπο που επικοινωνιακά θα «είναι από πάνω». Η αστυνομοκρατία, ο φόβος, η βαβούρα είναι μέρος ενός σκηνικού στην πόλη σας με το οποίο το κράτος θα παράγει τηλεοπτική προπαγάνδα για όλη τη χώρα.
Στην έδώ και 30 χρόνια, περισσότερο αστυνομοκρατούμενη γειτονιά της Αθήνας εκτελέστηκε ένας 15χρονος. Αν το ίδιο περιστατικό είχε γίνει οπουδήποτε αλλού ίσως και να είχε περάσει στα ψιλά γράμματα. Στα Εξάρχεια όμως, η παρουσία αρκετών αναρχικών, αριστερών αλλά και ανένταχτων με συνείδηση δεν άφησε χρόνο στο καθεστώς να επιβάλλει τη συσκότιση. Η πρώτη έκρηξη οργής που εκδηλώθηκε στην περιοχή δημιούργησε αλυσιδωτή αντίδραση σε όλη την πρωτεύουσα, σε όλη τη χώρα.
Για σχεδόν ένα μήνα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους, φώναξαν, διαμαρτυρήθηκαν, χτυπήθηκαν και χτύπησαν. Σίγουρα ο θάνατος του Γρηγορόπουλου ήταν η αφορμή. Τα όσα ζούμε κάθε μέρα ήταν που βρήκαν αυθόρμητη διέξοδο εκείνες τις μέρες. Και πως θα μπορούσε κάτι τέτοιο να γίνει ειρηνικά;
Καταστροφές έγιναν. Και πέρα από τις δικαιωμένες (ποιος αλήθεια λυπάται στο θέαμα μιας καρβουνιασμένης τράπεζας;) πολλές ήταν τυφλές. Πως όμως μπορεί να «αυτοσυγκρατηθεί» μια αυθόρμητη και πολύχρωμη εξέγερση; Μια εξέγερση ακαθοδήγητη γιαυτό και γνήσια. Αν είχαμε τη λογική των πολιτικών δυνάμεων της εξουσίας χωρίς δεύτερη σκέψη θα λέγαμε «δικό μας» ένα τέτοιο γεγονός. Θα βαφτίζαμε «αναρχικούς» όσους συμμετείχαν και θα αναλαμβάναμε την ευθήνη για τα πάντα. Ουτε περισσότερους εχθρούς θα κάναμε, ούτε εξαρτώμαστε από τη νομιμοφροσύνη των εκλογών και του κοινοβουλίου.
Εμείς, ανάμεσα σε άλλους ήταν που ανάψαμε την πρώτη σπίθα χωρίς καν να γνωρίζουμε πόση εύφλεκτη ύλη οργής υπάρχει γύρω μας. Και χαρήκαμε για την πυρκαγιά. Όχι για την χαρά της καταστροφής αλλά γιατί αυτή η φωτιά έδειξε πως η καρδιά της καταπιεσμένης κοινωνίας παραμένει ζωντανή. Απέδειξε πως η πλύση εγκεφάλου, η διδαχή της υποταγής η μονοκρατορία του συστήματος έχει ρήγματα.
Ρήγματα που όσο περνάει ο καιρός, όσο η οικονομική κρίση προελαύνει όσο οι καπιταλιστές ζητούν περισσότερα, όσο οι μύθοι και οι ψεύτικες ελπίδες που καλλιέργησε η εξουσία γκρεμίζονται, γίνονται η ελπίδα για την κοινωνική αφύπνιση, για την αντεπίθεση όλων μας, με νέους μεγαλύτερους Δεκέμβρηδες και όχι μόνο.
Ελπίδα για εμάς φόβο για το κράτος. Ένα κράτος που έδειρε, έριξε δακρυγόνα, έκανε εκατοντάδες συλλήψεις εκείνες τις μέρες, αλλά δεν κατάφερε να συγκρατήσει τίποτα. Και που με το φόβο της γενίκευσης του ξεσηκωμού δεν τόλμησε να ανεβάσει το επίπεδο της βίας…
Αυτό είναι το φάντασμα που θέλει να ξορκίσει αυτή η δίκη. Είτε ρίξει ισόβια στο εκτελεστικό όργανο του φόνου είτε όχι. Το Δεκέμβρη θέλει να καταδικάσει.
Σκοτώστε, δικάστε, τελειώσατε, αυτή είναι η ουσία της δίκης Κορκονέα στην Άμφισσα στις 20 Γενάρη.
Γνωρίζουμε πως, ως αναρχικοί (που δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια να παρακολουθούμε τις προκλήσεις της εξουσίας) βρισκόμαστε σε μειονεκτική θέση. Βλέπουμε κι εμείς τηλεόραση, διαβάζουμε εφημερίδες ξέρουμε την εικόνα που δημιουργούν τα media για εμάς. Θα ανέβουν λοιπόν στην Άμφισσα οι ορδές των βαρβάρων να ισοπεδώσουν την πόλη; Μήπως ο κάθε κάτοικος της πόλης θα πρέπει να σιδεροφράξει το σπίτι του; Μήπως θα πρέπει να πάρει την καραμπίνα και να φυλάει καραούλι στην ταράτσα; Κινδυνεύουν άραγε τα βρέφη, οι ελιές, τα ζωντανά, τα περίπτερα, το πόσιμο νερό;
Η απάντηση είναι όχι.
Δεν περιμένουμε κανέναν να εμπιστευτεί απλά το λόγο μας. Η καχυποψία στις όποιες διαβεβαιώσεις όσων διεξάγουν πολιτικό αγώνα είναι το πρώτο βήμα για να έχει κανείς ελεύθερη σκέψη. Σε αυτήν την καχυποψία όμως, όπως και στην κοινή λογική, είναι που απευθυνόμαστε. Όποιος έχει αγωνιστεί για το οτιδήποτε, όποιος έχει σταθεί με το κεφάλι ψηλά, όποιος έχει αντισταθεί ξέρει από τη δική του εμπειρία με ποιο τρόπο τα καθεστωτικά μέσα αλλοιώνουν τους αγώνες. Οποιος έχει δημιουργήσει είδηση μπορεί να συγκρίνει αυτό το οποίο είδε με τα μάτια του με αυτό το οποίο είδε στην τηλεόραση. Να μιλήσουμε για το πώς παρουσιάζουν την κάθε «άβολη» γιαυτούς απεργία; Να θυμηθούμε πως συκοφάντησαν (και συνεχίζουν να το κάνουν) τις αγροτικές κινητοποιήσεις; Τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, των μαθητών;
Και δεν είναι μόνο η παραγωγή ψεμάτων και τρόμου για να συκοφαντηθούν οι αγώνες. Κάθε φορά που κοινωνικά κομμάτια σηκώνουν κεφάλι, η μόνιμη τακτική των προπαγανδιστών του κράτους, είναι να προσπαθούν να στρέψουν εναντίον τους άλλα κομμάτια. Απέναντι στους απεργούς στις συγκοινωνίες θα βάλουν τους εργαζόμενους «που δεν μπορούν να πάνε στις δουλειές τους». Απέναντι στους λιμενεργάτες θα βάλουν τους «μικροέμπορους που καταστρέφονται». Απέναντι στους αγρότες και τα μπλοκα τους θα βρεθούν «οι οδηγοί, οι ταξιδιώτες, οι φορτηγατζήδες που ταλαιπωρούνται». Το κακό είναι πως συχνά πετυχαίνουν το στόχο τους. Σε αυτή την επιτυχία οφείλεται το ότι κατορθώνουν να περνάνε αυτά που θέλουν, να συντηρούν την καθημερινή μας αθλιότητα. Ας αναρωτηθεί ο καθένας πως θα ήταν τα πράγματα αν αντί για τις έριδες ανάμεσα στους καταπιεσμένους πρυτάνευε η αλληλεγγύη…
Αυτή τη φορά επιχειρούν να στρέψουν μια τοπική κοινωνία ενάντια στην παρουσία πολιτικών οντοτήτων και απλών αγωνιζόμενων ανθρώπων που απαντούν σε μια κρατική δολοφονία και τα μεθεόρτιά της. Είναι στο χέρι του καθένα αν θα τσιμπήσει το προπαγανδιστικό δόλωμα των καναλαρχών, των υπουργών, των μεγαλοπαραγόντων, όσων κάνουν καριέρα διακινώντας ανασφάλεια.
Εμείς καλούμε όλους να είναι την Τετάρτη το πρωί στην πλατεία της πόλης. Γιατί σε τελική ανάλυση ακόμα κι αν είμαστε σήμερα αδύναμοι να αποτινάξουμε την αχρειότητα που μας επιβάλλει η εξουσία ας δείξουμε τουλάχιστον πως θυμόμαστε τα εγκλήματά της και δεν μας ξεγελούν οι μεθοδεύσεις της.

Ο ΕΝΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΣΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΓΕΝΑΡΗ 9.00πμ


Αναρχικοί - Αντιεξουσιαστές

ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΚΟΡΚΟΝΕΑ

Το γνωστο καθαρμα ο Κουγιας,δικηγορος του ψυχρου εκτελεστη του Αλεξανδρου Γρηγοροπουλου,Επαμεινωνδα Κορκονεα ζητησε την προσωρινη διακοπη αλλα οχι αναβολη της δικης.
Σε ανακοίνωσή του ο δικηγόρος-αποβρασμα, δηλωσε ότι θα ζητήσει τη διακοπή και όχι την αναβολή της δίκης, καθώς όπως αναφέρει πρέπει να παραστεί σε άλλες υποθέσεις.
Η δίκη έχει οριστεί για τις 20 Ιανουαρίου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας.
Να θυμισουμε οτι ο συγκεκριμενος δικηγορος οταν ανελαβε την υπερασπιση του δολοφονου-ειδικου φρουρου,ειχε δηλωσει προκλητικα οτι η δολοφονια του Αλεξανδρου ηταν θελημα θεου...
Δεν γνωριζουμε αν προκειται για καποιο δικολαβιστικο τερτιπι η αναβολη της δικης και τους σκοπους που εκπροσωπει,αλλα ενα πραγμα ειναι σιγουρο και το εχουμε πει στο μπλογκ ξανα.
Αν οι δυο δολοφονοι μπατσοι αθωωθουν η πεσουν στα "μαλακα", τοτε ολη η χωρα θα ξανακαει.

Νικολας Ασηθιανακις
n.a@freemail.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Δύο ημέρες πριν την αλλαγή του χρόνου, άγνωστο άτομο που επέβαινε σε μηχανή απέσπασε με τη βία την τσάντα της συντρόφισσας δικηγόρου Μαριάννας Παπαδάκη, ενώ περπατούσε στην περιοχή των Εξαρχείων.

Δυστυχώς η τσάντα, εκτός των άλλων, περιείχε σημαντικά έγγραφα για την αποφυλάκιση κρατουμένων (κάποιοι από αυτούς με σοβαρά προβλήματα υγείας), καθώς και ημερολόγιο με ημερομηνίες δικασίμων, παντελώς, βέβαια, άχρηστα για οποιονδήποτε άλλον.

Αν, λοιπόν, τυχαία, βρέθηκαν στην κατοχή κάποιου, η επιστροφή τους θα βοηθούσε στην κατεύθυνση που αναφέρθηκε προηγουμένως.

Τηλέφωνο για επικοινωνία: 6977.57.99.93.

http://anarchypress.wordpress.com/2010/01/17

ΚΡΥ­ΣΤΑΛ­ΛH-­νες ΜΕ­ΡΕΣ (Μια ι­στο­ρί­α α­πό το «πα­ρελ­θόν»)

Μάρ­της 1983.
Εί­κο­σι έ­ξη χρό­νια α­πό σή­με­ρα πέ­φτει νε­κρός ο εκ­δό­της της ε­φη­με­ρί­δας ΒΡΑ­ΔΥ­ΝΗ Τζώρ­τζης Α­θα­να­σιά­δης. Ή­ταν 19 Μαρ­τί­ου του 1983. Με­τά α­πό δύ­ο μέ­ρες την ευ­θύ­νη α­να­λαμ­βά­νει η «Ορ­γά­νω­ση Α­ντι­στρα­τιω­τι­κή Πά­λη».

Την α­μέ­σως ε­πό­με­νη μέ­ρα (22 Μαρ­τί­ου) η Α­ΝΤΙ­ΣΤΡΑ­ΤΙΩ­ΤΙ­ΚΗ ΠΑ­ΛΗ δια­ψεύ­δει με προ­κή­ρυ­ξή της την α­νά­λη­ψη ευ­θύ­νης α­πό την «Ορ­γά­νω­ση». Η Α­ΝΤΙ­ΣΤΡΑ­ΤΙΩ­ΤΙ­ΚΗ ΠΑ­ΛΗ ή­ταν η εκ­δο­τι­κή ο­μά­δα του ο­μώ­νυ­μου πε­ριο­δι­κού που κυ­κλο­φο­ρού­σε πο­λυ­γρα­φη­μέ­νο α­πό το 1980. Η «Ορ­γά­νω­ση Α­ντι­στρα­τιω­τι­κή Πά­λη» ή­ταν α­νύ­παρ­κτη και α­πλώς ό­πως α­νά­φε­ραν στην α­να­κοί­νω­σή τους οι συ­ντά­κτες του πε­ριο­δι­κού, το ό­νο­μα τους χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε με την προ­σθή­κη της λέ­ξης «ορ­γά­νω­ση» προ­κει­μέ­νου να προ­βο­κα­ρι­στεί α­πό της μυ­στι­κές υ­πη­ρε­σί­ες («τους χα­φιέ­δες του Υ­πουρ­γεί­ου Δη­μό­σιας Τά­ξης και των υ­πη­ρε­σιών του στρα­τού και της α­στυ­νο­μί­ας», ό­πως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά α­να­φέ­ρε­ται στην Α­να­κοί­νω­ση – Κα­ταγ­γε­λί­α με την ο­ποί­α δια­ψεύ­δε­ται η α­νά­λη­ψη ευ­θύ­νης).

Το κεί­με­νο-κα­ταγ­γε­λί­α με το ο­ποί­ο δια­ψεύ­στη­κε η «α­νά­λη­ψη ευ­θύ­νης» δό­θη­κε στις ε­φη­με­ρί­δες Αυ­γή και Ε­λευ­θε­ρο­τυ­πί­α και α­να­δη­μο­σιεύ­θη­κε στο τεύ­χος 10 της Α­ΝΤΙ­ΣΤΡΑ­ΤΙΩ­ΤΙ­ΚΗΣ ΠΑ­ΛΗΣ.
Πέ­ρα α­πό κά­θε αμ­φι­βο­λί­α η «α­νά­λη­ψη ευ­θύ­νης» α­πο­τε­λού­σε προ­βο­κά­τσια. Η ο­ποί­α ό­μως δεν α­πευ­θυ­νό­ταν μό­νο στη συ­γκε­κρι­μέ­νη προ­σπά­θεια που α­φο­ρού­σε τη δου­λειά ε­νά­ντια στο στρα­τό.

Αν, τώ­ρα, με­τά α­πό τό­σες δε­κα­ε­τί­ες, γί­νε­ται α­να­φο­ρά σ’ αυ­τό το γε­γο­νός, αυ­τό γί­νε­ται για­τί έ­χει με­γά­λη ση­μα­σί­α να μην ξε­χνά­με κά­ποια γε­γο­νό­τα τα ο­ποί­α ση­μά­δε­ψαν με ι­διαί­τε­ρο τρό­πο τους κοι­νω­νι­κούς α­γώ­νες (άλ­λω­στε ε­κεί­νη την ε­πο­χή εί­χε α­να­πτυ­χθεί μια πλού­σια δρά­ση ε­νά­ντια στο στρα­τό) και τις πο­λι­τι­κές συν­θή­κες που κα­τα­σκεύ­α­σαν και συ­νε­χί­ζουν να κα­τα­σκευά­ζουν οι ε­ξου­σια­στι­κές με­ρί­δες.

Εί­πα­με πως η προ­βο­κά­τσια αυτή δεν α­φο­ρού­σε μό­νο τη συ­γκε­κρι­μέ­νη ο­μά­δα που ε­ξέ­δι­δε το εν λό­γω πε­ριο­δι­κό. Α­πο­δεί­χτη­κε μέ­σα σε σύ­ντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα πως η στό­χευ­ση ή­ταν ευ­ρύ­τε­ρη και α­φο­ρού­σε το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος (αν ό­χι ό­λο) του «κι­νή­ματος».
Η «α­νά­λη­ψη ευ­θύ­νης», έ­να κεί­με­νο που προ­έ­κυ­ψε α­πό τη συρ­ρα­φή δια­φό­ρων κει­μέ­νων, α­πο­τέ­λε­σε μέ­ρος μιας σει­ράς ε­νερ­γειών και κα­τα­στά­σε­ων που εί­χαν προ­η­γη­θεί.

Με­τά την προ­κή­ρυ­ξη της Ε­πα­να­στα­τι­κής Ο­μά­δας «Ο­ΚΤΩ­ΒΡΗΣ ’80» με την ο­ποί­α α­να­λαμ­βα­νό­ταν η ευ­θύ­νη για τους ε­μπρη­σμούς των πο­λυ­κα­τα­στη­μά­των Μι­νιόν και Κα­τρά­ντζος δη­μο­σιεύ­θη­καν προ­κη­ρύ­ξεις εί­τε στο ξε­κάρ­φω­το, εί­τε α­να­λαμ­βά­νο­ντας την ευ­θύ­νη για α­δέ­σπο­τες ε­νέρ­γειες.

Σ’ ό­λο το διά­στη­μα της πρώ­της πε­ντα­ε­τί­ας του ’80 υ­πήρ­ξαν «δυ­να­μι­κές ε­πα­να­στα­τι­κές ε­νέρ­γειες» χω­ρίς να α­να­λαμ­βά­νε­ται η ευ­θύ­νη α­πό κά­ποια συ­γκε­κρι­μέ­νη ο­μά­δα ή κι ό­ταν γι­νό­ταν κά­τι τέ­τοιο με κά­ποιο τη­λε­φώ­νη­μα δεν υ­πήρ­χε έ­νας λό­γος που να πεί­θει για την κοι­νω­νι­κή ση­μα­σί­α αυ­τής της πρά­ξης. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό εί­ναι το γε­γο­νός πως για τον ε­μπρη­σμό των πο­λυ­κα­τα­στη­μά­των ΚΛΑ­ΟΥ­ΔΑ­ΤΟΣ και Α­ΤΕ­ΝΕ την ευ­θύ­νη α­νέ­λα­βαν α­κό­μη και οι «Ε­ρυ­θρές Τα­ξιαρ­χί­ες Ελ­λά­δας»!!!

Ό­λη αυ­τή η πο­ρεί­α των «α­δέ­σπο­των» ε­κρή­ξε­ων αυ­τής της πε­ριό­δου έ­χει σα­φή χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Χο­ντρι­κά μπο­ρούν να τα­ξι­νο­μη­θούν σε τρεις κα­τη­γο­ρί­ες:
α) Πε­τυ­χη­μέ­νες ε­κρή­ξεις, ό­πως αυ­τή που α­να­τί­να­ξε το ξε­νο­δο­χεί­ο Πλω­τί­νη στο Δι­δυ­μό­τει­χο τον Α­πρί­λιο του 1983, όπου επρόκει­το να γίνει το συνέδριο της ΝΔ,
β) Α­πο­τυ­χη­μέ­νες βομ­βι­στι­κές κι­νή­σεις ό­πως η το­πο­θέ­τη­ση βόμ­βας κά­τω α­πό την ε­ξέ­δρα πριν α­πό την πραγ­μα­το­ποί­η­ση μιας α­νοι­χτής συ­γκέ­ντρω­σης της ΝΔ στην ο­δό Κα­τε­χά­κη το 1984,
γ) Ά­σχε­τες ε­κρή­ξεις βομ­βών πα­ράλ­λη­λα με ε­νέρ­γειες α­πό ο­μά­δες που πραγ­μα­το­ποιού­σαν βομ­βι­στι­κές ε­πι­θέ­σεις.

Ό­λα αυ­τά και πολ­λά άλ­λα «πε­ρί­ερ­γα» συ­νέβη­σαν στο χρο­νι­κό διά­στη­μα που ή­δη προ­­α­να­φέ­ρα­με.
Θα μπο­ρού­σε να ει­πω­θεί πως ό­λα αυ­τά α­πο­τε­λούν πα­ρελ­θόν ή «περ­σι­νά ξι­νά στα­φύ­λια» κα­τά την προ­σφι­λή δια­τύ­πω­ση των ­διά­φο­ρων κα­κε­ντρε­χών. Κι ό­μως. Το 1985 γί­νε­ται γνω­στό πως ο πρώ­ην γραμ­μα­τέ­ας της νε­ο­λαί­ας της Ε­ΔΑ, έν­θε­τος δη­μο­σιο­γρά­φος της ΕΡ­Τ και γνω­στός σε κύ­κλους του τό­τε α­ρι­στε­ρού και α­ναρ­χο­αυ­τό­νο­μου «χώ­ρου» Ντά­νος (Δα­νι­ήλ) Κρυ­στάλ­λης εί­ναι πρά­­κτο­ρας της ΚΥΠ και ό­χι μό­νο. Με τα πολ­λά α­πο­κα­λύ­πτε­ται πως έ­χει σχέ­ση και με «α­δέ­σπο­τες» βομ­βι­στι­κές ε­νέρ­γειες, ε­νώ στο σπί­τι του βρί­σκε­ται υ­λι­κό που πα­ρα­πέ­μπει σε κα­τα­σκευα­σμέ­νες προ­κη­ρύ­ξεις «α­νά­λη­ψης ευ­θύ­νης».

Σ’ ό­λον αυ­τό τον «κα­κό χα­μό», ό­που «χά­νει η μά­να το παι­δί και το παι­δί τη μά­να», αρ­χί­ζει να ξε­δι­πλώ­νε­ται το κου­βά­ρι για μια σει­ρά α­νε­ξή­γη­τες, –μέ­χρι τό­τε–, κα­τα­στά­σεις. Αλ­λά και πά­λι, δεν μπό­ρε­σαν να ε­ξα­κρι­βω­θούν ό­λα τα «α­νε­ξή­γη­τα». Για ό­σα δε έ­γι­ναν γνω­στά, δεν υ­πήρ­ξαν και πολ­λές λε­πτο­μέ­ρειες. Ο λό­γος εί­ναι πως α­κό­μα και στις πε­ρι­πτώ­σεις που οι μη­χα­νι­σμοί του κρά­τους α­πο­φα­σί­ζουν να εκ­θέ­σουν έ­ναν «άν­θρω­πό» τους δεν α­φή­νουν να μα­θευ­τούν και ό­λα ό­σα σχε­τί­ζο­νται με τη δρά­ση του.

Το σί­γου­ρο εί­ναι πως ο Κρυ­στάλ­λης ή­ταν γραμ­μα­τέ­ας της Νε­ο­λαί­ας Ε­ΔΑ (Ε­νιαί­α Δη­μο­κρα­τι­κή Α­ρι­στε­ρά) μέ­χρι το 1979, ε­νώ α­πό το 1978 ή­ταν πλη­ρο­φο­ριο­δό­της των αρ­χών α­σφα­λεί­ας και στη συ­νέ­χεια έ­γι­νε πρά­κτο­ρας της ΚΥΠ και της Υ­ΠΕ­Α (Υ­πη­ρε­σί­α Ε­θνι­κής Α­σφά­λειας).

Ως γραμ­μα­τέ­ας της Νε­ο­λαί­ας Ε­ΔΑ ή­ταν ή­δη γνω­στός στους νε­α­ρούς α­γω­νι­στές της ε­πο­χής για τους ε­πα­να­στα­τι­κούς και α­ναρ­χο­αυ­τό­νο­μους λό­γους του. «Συ­μπτω­μα­τι­κά» ό­λο αυ­τό το ε­πα­να­στα­τι­κό του προ­φίλ άρ­χι­σε να εκ­δη­λώ­νε­ται α­πό τό­τε που στρα­το­λο­γή­θη­κε στην ΚΥΠ. Ο Κρυ­στάλ­λης, χρη­μα­το­δο­τού­με­νος α­πό πολ­λές υ­πη­ρε­σί­ες α­να­δεί­χτη­κε σε πο­λυ­πρά­κτο­ρα. Η δρά­ση του συ­σχε­τί­στη­κε και με την αυ­το­μό­λη­ση στο Δυ­τι­κό μπλοκ του ρώ­σου πρά­κτο­ρα Μπο­χάν.

Παρ’ ό­λα αυ­τά η βα­σι­κή του α­πο­στο­λή ή­ταν να διεισ­δύ­σει στο χώ­ρο των ο­μά­δων που πραγ­μα­το­ποιού­σαν έ­νο­πλες ε­πι­θέ­σεις «ε­να­ντί­ον του κα­θε­στώ­τος και των στη­ριγ­μά­των του».
Ο Κρυ­στάλ­λης, μέ­σω των δια­συν­δέ­σε­ων που α­πέ­κτη­σε με το ε­πα­να­στα­τι­κό προ­φίλ που πλα­σά­ρι­ζε, προ­ω­θού­σε κλο­πι­μαί­α (κυ­ρίως κο­σμή­μα­τα) για την «ε­νί­σχυ­ση του α­γώ­να» προ­σπα­θώ­ντας και με αυ­τό τον τρό­πο να ε­δραιώ­σει και να ε­πε­κτεί­νει τις ε­πα­φές και το κύ­ρος του. Τα κλο­πι­μαί­α πα­ρε­λάμ­βα­νε α­πό τον τό­τε προ­ϊ­στά­με­νό του στην ΚΥΠ Α­λε­ξά­κη.

Ε­κεί­νο που προ­κύ­πτει α­πό την «υ­πό­θε­ση Κρυ­στάλ­λη» εί­ναι πως ό­ταν ο έ­λεγ­χος, εκ μέ­ρους του κομ­μα­τιού, που δια­χει­ρί­ζε­ται τις υ­πο­θέ­σεις των ε­ξου­σια­στών, κιν­δυ­νεύ­ει να χα­θεί και ι­διαί­τε­ρα ό­ταν υ­πάρ­χουν κρί­σι­μες πε­ρί­ο­δοι ό­πως ε­κεί­νη του 1985, τό­τε ε­πι­βάλ­λε­ται η θυ­σί­α ε­νός πιο­νιού για να προ­χω­ρή­σει η παρ­τί­δα. Αυ­τό έ­γι­νε και με την πε­ρί­πτω­ση του Κρυ­στάλ­λη.

Κα­τη­γο­ρή­θη­κε για τρο­μο­κρα­τί­α μα­ζί με άλ­λα δύ­ο ά­το­μα. Με αυ­τό τον τρό­πο συ­γκα­λύ­φθη­καν πολ­λά κε­νά και εκ­κρε­μό­τη­τες της ό­λης ι­στο­ρί­ας. Με­τά α­πό λί­γο α­πο­φυ­λα­κί­στη­κε και τε­λι­κά πα­ρα­δό­θη­κε α­θώ­ος των κα­τη­γο­ριών για τρο­μο­κρα­τί­α και πάλ­λευ­κος στην κοι­νω­νί­α «χω­ρίς την σκιά ε­νός έ­στω μη­δα­μι­νού τρο­χαί­ου πταί­σμα­τος ή του ε­λά­χι­στου οι­κο­νο­μι­κού πα­ρα­πτώ­μα­τος», ό­πως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά α­να­φέ­ρει στην προ­σω­πι­κή η­λε­κτρο­νι­κή του σε­λί­δα.

Αν μπή­κα­με στο κό­πο να α­να­φερ­θού­με στην πε­ρί­πτω­ση Κρυ­στάλ­λη εί­ναι πως πα­ρά το ό­τι έ­χουν πε­ρά­σει πολ­λά χρό­νια η ε­μπει­ρί­α γύ­ρω α­πό αυ­τό το ζή­τη­μα έ­χει υ­πο­τι­μη­θεί λες και πρό­κει­ται για κά­τι το α­σή­μα­ντο.

Ας δού­με ό­μως κά­ποια χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της πε­ρί­πτω­σής του: Ο Ντά­νος (ό­πως χα­ϊ­δευ­τι­κά συ­νη­θί­ζε­ται να τον α­πο­κα­λούν) εί­χε ή­δη έ­να α­ρι­στε­ρό προ­φίλ παι­διό­θεν. Με αυ­τό το προ­φίλ α­να­δει­κνύ­ε­ται σε γραμ­μα­τέ­α της Νε­ο­λαί­ας Ε­ΔΑ. Ε­κεί δια­πι­στώ­νει πως μέ­σα α­πό τον μι­κρό αυ­τό κύ­κλο μπο­ρεί να ε­πε­κτα­θεί σε «χο­ντρά κόλ­πα». Το κρά­τος δεν του στε­ρεί αυ­τή τη δυ­να­τό­τη­τα α­φού τον στρα­το­λο­γεί.

Α­πό το ση­μεί­ο αυ­τό αρ­χί­ζει να α­νε­βά­ζει τις ε­πα­να­στα­τι­κές του κο­ρώ­νες προ­κει­μέ­νου να α­πο­κτή­σει τις α­πα­ραί­τη­τες ε­πα­φές, οι ο­ποί­ες θα του χρη­σι­μεύ­σουν στο παι­χνί­δι που έ­χει κλη­θεί και α­πο­φά­σι­σε να συμ­με­τά­σχει. Κερ­δί­ζει την ε­μπι­στο­σύ­νη και χω­ρίς ι­διαί­τε­ρη προ­σπά­θεια έ­χει δη­μιουρ­γή­σει έ­να κύ­κλο α­τό­μων α­πό τον ο­ποί­ο προ­σπα­θεί να α­ντλή­σει τις α­παι­τού­με­νες πλη­ρο­φο­ρί­ες.

Ο Κρυ­στάλ­λης συν­δέ­θη­κε με την πλα­στή προ­κή­ρυ­ξη που α­νε­λάμ­βα­νε την ευ­θύ­νη για τον φό­νο του Τζώρ­τζη Α­θα­να­σιά­δη, με βόμ­βες που δεν ε­νερ­γο­ποι­ή­θη­καν και στη συ­νέ­χεια βρέ­θη­καν κα­τό­πιν υ­πο­δεί­ξε­ώς του, αλ­λά και με ε­κρή­ξεις σε ά­σχε­τους χώ­ρους, ό­πως ε­στια­τό­ρια και κή­πους. Βέ­βαια α­παλ­λά­χτη­κε. Αλ­λά το ζή­τη­μα εί­ναι αλ­λού. Έ­νας πρά­κτο­ρας των μυ­στι­κών υ­πη­ρε­σιών έ­τσι κι αλ­λιώς εί­ναι συ­νι­στώ­σα της κρα­τι­κής τρο­μο­κρα­τί­ας. Άλ­λω­στε ως ει­δι­κός κλή­θη­κε να προ­σφέ­ρει τις υ­πη­ρε­σί­ες του με­τά την «ε­ξάρ­θρω­ση» της 17Ν. Φι­γου­ρά­ρι­ζε μά­λι­στα ως ει­δι­κός στα θέ­μα­τα τρο­μο­κρα­τί­ας.

Ε­κεί­νο που εί­ναι χρή­σι­μο να κα­τα­γρα­φεί εί­ναι πως ό­σο νε­ρό και να κυ­λή­σει στο αυ­λά­κι οι με­θο­δεύ­σεις ε­λέγ­χου α­πό τη πλευ­ρά του κρά­τους και των μη­χα­νι­σμών του έ­χουν τις ί­διες στο­χεύ­σεις. Πά­ντο­τε θα ε­πι­ζη­τεί αν­θρώ­πους που μπο­ρούν να διεισ­δύ­σουν μέ­σα σε ο­μά­δες που έ­χουν προ­σα­να­το­λι­στεί και ει­δι­κευ­τεί σε συ­γκε­κρι­μέ­νες πρα­κτι­κές.

Ε­πει­δή, αυ­τές οι ει­δι­κεύ­σεις και οι α­πο­κλει­στι­κό­τη­τες εί­ναι που τις κά­νουν ευά­λω­τες σε «διεισ­δύ­σεις». Δεν έ­χει τό­ση ση­μα­σί­α αν οι α­σχο­λού­με­νοι με αυ­τές τις «ει­δι­κές πρα­κτι­κές» συ­νι­στούν μια σφι­κτή και κλει­στή ο­μά­δα α­τό­μων ή μια πιο χα­λα­ρή. Ση­μα­ντι­κό ρό­λο παί­ζει ο «α­πο­κλει­σμός» και η ει­δί­κευ­ση που τις κά­νουν ευά­λω­τες.

Άλ­λω­στε ό­σοι φα­ντά­ζο­νται τους πρά­κτο­ρες και του χα­φιέ­δες σαν κά­τι που εί­ναι ι­διαί­τε­ρα α­ντι­λη­πτό εί­ναι οι­κτρά γε­λα­σμέ­νοι. Ο Κρυ­στάλ­λης α­πο­κα­λύ­φθη­κε α­πό το κρά­τος κι ό­χι α­πό την πα­ρα­τη­ρη­τι­κό­τη­τα κά­ποιων α­γω­νι­στών.
Οι τε­χνι­κές του κρά­τους ε­ξε­λίσ­σο­νται παρ’ ό­τι οι α­φε­τη­ρί­ες και οι στο­χεύ­σεις πα­ρα­μέ­νουν α­ναλ­λοί­ω­τες…

Έ­χει ε­πι­κρα­τή­σει η ά­πο­ψη πως έ­νας χα­φιές ή πρά­κτο­ρας προ­σφέ­ρει υ­πη­ρε­σί­ες μό­νο στους προ­ϊ­στα­μέ­νους του. Ό­τι στο χώ­ρο που έ­χει υ­πό τον έ­λεγ­χό του εί­ναι α­δρα­νής ή α­πλώς κι­νεί­ται προ­κει­μέ­νου να α­πο­σπά­σει πλη­ρο­φο­ρί­ες. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εί­ναι συ­νή­θως πο­λύ δια­φο­ρε­τι­κή, ό­πως έ­χει α­πο­δεί­ξει η ε­μπει­ρί­α. Με­τά την πραγ­μα­το­ποί­η­ση του πρώ­του βή­μα­τος, που εί­ναι η α­πό­σπα­ση της ε­μπι­στο­σύ­νης, το ε­πό­με­νο βή­μα εί­ναι η ε­δραί­ω­σης ε­νός κύ­κλου ε­πα­φών και γνω­ρι­μιών.

Αυ­τό που α­κο­λου­θεί συ­νή­θως εί­ναι μια πο­λύ­πλευ­ρη δου­λειά που πε­ρι­λαμ­βά­νει εκ­δου­λεύ­σεις και διο­χέ­τευ­ση πλη­ρο­φο­ριών. Για πα­ρά­δειγ­μα, μπο­ρεί να πα­ρου­σιά­σει αρ­κε­τές φο­ρές έγ­γρα­φα με πλη­ρο­φο­ρί­ες για συ­γκε­κρι­μέ­να πρό­σω­πα που πα­ρα­κο­λου­θού­νται προ­κει­μέ­νου εί­τε να α­πο­κτή­σει ά­με­ση ε­πα­φή, εί­τε να εκ­μαιεύ­σει πλη­ρο­φο­ρί­ες. Αλ­λά και να με­τρη­θούν οι α­ντι­δρά­σεις που έ­χει προ­κα­λέ­σει η πλη­ρο­φο­ρί­α – εκ­δού­λευ­ση.

Δεν πα­ρα­μέ­νει α­μέ­το­χος σε σκέ­ψεις και σχε­δια­σμούς ό­ταν του ζη­τη­θεί. Αλ­λά κι ό­ταν αυ­τό δεν συμ­βεί θα ε­πι­διώ­ξει να «ρί­ξει» διά­φο­ρες ι­δέ­ες. Προ­βάλ­λει και­νο­τό­μες α­πό­ψεις πά­ντα ό­μως ε­ντάσ­σο­ντας τες σε έ­να ευ­ρύ­τε­ρο σχε­δια­σμό του κρα­τι­κής υ­πη­ρε­σί­ας για την ο­ποί­α ερ­γά­ζε­ται. Μπο­ρεί να προ­βάλ­λει σαν ση­μα­ντι­κή πτυ­χή της συ­νω­μο­τι­κής δρά­σης και της ε­πα­να­στα­τι­κής βί­ας την σύγ­χυ­ση στον α­ντί­πα­λο. Βέ­βαια ε­δώ το ζή­τη­μα έ­χει πολ­λές ποι­κι­λί­ες. Για­τί η υ­πο­τι­θέ­με­νη σύγ­χυ­ση που θα προ­κλη­θεί στο κρά­τος, θα συμ­βεί και στους α­γω­νι­ζό­με­νους αν­θρώ­πους. Και γι’ αυ­τό ό­μως έ­χει υ­πάρ­ξει πρό­βλε­ψη. Οι μυ­η­μέ­νοι θα ξέ­ρουν, ά­ντε και κά­ποιοι α­πό τον πε­ρί­γυ­ρο. Δεν χρειά­ζε­ται ό­μως να γνω­ρί­ζουν και ό­λοι οι υ­πό­λοι­ποι. Η πα­ρα­νο­μί­α και ο συ­νω­μο­τι­σμός εί­ναι το προ­νο­μια­κό πε­δί­ο δρά­σης του χα­φιέ-πρά­κτο­ρα. Μέ­σα λοι­πόν σ’ αυ­τού του εί­δους το πε­ρί­γραμ­μα οι τυ­φλές και ά­σχε­τες βί­αιες ε­νέρ­γειες προ­κα­λούν στα σί­γου­ρα σύγ­χυ­ση, α­μη­χα­νί­α και σε ο­ρι­σμέ­νες πε­ρι­πτώ­σεις πα­νι­κό.

Η α­πο­διορ­γά­νω­ση και η α­να­σφά­λεια συ­μπο­ρεύ­ε­ται με τη διαρ­κή συλ­λο­γή πλη­ρο­φο­ριών, γε­γο­νός που τον κά­νει να κι­νεί­ται με ό­λο και με­γα­λύ­τε­ρη ά­νε­ση.
Μέ­σα α­πό τους δαι­δα­λώ­δεις, πολ­λές φο­ρές, δρό­μους της συ­νω­μο­τι­κό­τη­τας μπο­ρεί να κα­λύ­πτει τα ί­χνη που θα τον α­πο­κά­λυ­πταν.

Ο κρα­τι­κός μη­χα­νι­σμός σ’ αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις δεν έ­χει λό­γους να α­νη­συ­χεί. Ό­λα εί­ναι υ­πό έ­λεγ­χο. Και μην νο­μί­σει κά­ποιος πως σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση ο χα­φιές πρά­κτο­ρας εί­ναι μέ­σα στο μη­χα­νι­σμό. Μπο­ρεί να εί­ναι έ­νας Μα­λι­νόφ­σκι στην Κε­ντρι­κή Ε­πι­τρο­πή των Μπολ­σε­βί­κων αλ­λά και έ­νας Γιέβ­νο Ά­ζεφ που συμ­με­τέ­χει και ορ­γα­νώ­νει ε­κτε­λέ­σεις δια­κε­κρι­μέ­νων προ­σώ­πων του τσα­ρι­κού κα­θε­στώ­τος και ταυ­τό­χρο­να να κα­τα­δί­δει και να στέλ­νει στη Σι­βη­ρί­α ή στο ε­κτε­λε­στι­κό α­πό­σπα­σμα δυ­να­μι­κούς α­γω­νι­στές κι ε­πα­να­στά­τες.

Μπο­ρεί να έ­χει την με­γα­λύ­τε­ρη δυ­να­τή ε­πο­πτεί­α ε­νός μη­χα­νι­σμού μέ­σα α­πό έ­να πα­νί­σχυ­ρο όρ­γα­νο ό­πως η Κε­ντρι­κή ε­πι­τρο­πή ε­νός κόμ­μα­τος αλ­λά και να α­νή­κει σε έ­να ευ­ρύ κύ­κλο συ­νω­μο­τών που πραγ­μα­το­ποιούν ε­κτε­λέ­σεις αν­θρώ­πων του ε­κά­στο­τε κα­θε­στώ­τος. Εί­ναι δυ­να­τόν, α­κό­μη, να βρί­σκε­ται πο­λύ πιο μα­κριά α­πό αυ­τές τις πε­ρι­πτώ­σεις. Αρ­κεί να έ­χει τη δυ­να­τό­τη­τα να ε­πο­πτεύ­ει και να δια­χει­ρί­ζε­ται τα πράγ­μα­τα και τις κα­τα­στά­σεις. Γι’ αυ­τό εί­ναι αρ­κε­τό να δια­θέ­τει μια θέ­ση στην πυ­ρα­μί­δα ή να εί­ναι ο ι­θύ­νων πα­ρά­γο­ντας ε­νός συ­στή­μα­τος τε­μνό­με­νων κύ­κλων που ό­ντας δι­κτυω­μέ­νοι δια­χει­ρί­ζο­νται μια σει­ρά α­πό πρα­κτι­κές και κι­νή­σεις μέ­σα στο πο­λι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό χώ­ρο.

Εί­ναι πολ­λές οι πτυ­χές μιας τέ­τοιας δρα­στη­ριό­τη­τας που ό­μως δεν πλήτ­τει μό­νο την ό­ποια συ­νω­μο­τι­κή ορ­γά­νω­ση και δρά­ση. Οι προ­ε­κτά­σεις εγ­γί­ζουν συ­νο­λι­κά το χώ­ρο των α­γω­νι­ζό­με­νων αν­θρώ­πων. Άλ­λο­τε σε με­γά­λο βαθ­μό κι άλ­λο­τε σε μι­κρό­τε­ρο.

Σί­γου­ρα ό­μως δεν φεί­δο­νται τα υ­πο­κεί­με­να αυ­τού του εί­δους σε «ε­μπνεύ­σεις» και πρω­το­πό­ρες «ι­δέ­ες» που βα­σί­ζο­νται πε­ρισ­σό­τε­ρο στο θυ­μι­κό και το θάρ­ρος κι ε­λά­χι­στα σε μια γνώ­ση, ε­μπει­ρί­α και α­νά­λυ­ση του κοι­νω­νι­κού γί­γνε­σθαι.

Ό­λα αυ­τά βέ­βαια α­πο­τε­λούν μέ­ρος μιας προ­σπά­θειας του κρά­τους για α­πο­διορ­γά­νω­ση των κοι­νω­νι­κών α­γώ­νων. Γι’ αυ­τό και οι α­ναρ­χι­κοί θα στέ­κο­νται πά­ντα α­ντί­θε­τοι έ­ως α­ντα­γω­νι­στι­κοί σε κά­θε ει­δι­κό­τη­τα και δια­χω­ρι­σμό, πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο μά­λι­στα ό­ταν αυ­τά εκ­πο­ρεύ­ο­νται και στη­ρί­ζο­νται α­πό ή σε κά­ποιου εί­δους «κί­νη­μα».

Οι «εύ­κο­λες» λύ­σεις έ­χουν δο­κι­μα­στεί και α­πέ­τυ­χαν για­τί έ­γι­ναν εύ­κο­λα χώ­ρος δρά­σης των ε­χθρών της ε­λευ­θε­ρί­ας. Α­πέ­τυ­χαν για­τί α­πέ­συ­ραν α­πό τον κοι­νω­νι­κό α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό α­γώ­να των αν­θρώ­πων ζω­ντα­νές δυ­νά­μεις και στη συ­νέ­χεια τις α­πο­στεί­ρω­σαν. Α­πέ­τυ­χαν για­τί υ­πάρ­χουν πιο εύ­κο­λες λύ­σεις…
Αλ­λά, θα ε­πα­νέλ­θου­με.

Η. Α.

(Δημοσιεύθηκε στη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘEΡΙΑΣ, φύλλο 81, Μάρτιος 2009)


www.anarchy.gr