για τις κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις των ημερών μας…

Οι τελευταίες επιθέσεις τόσο από τη μεριά του κράτους όσο και του παρακράτους έχουν συγκεκριμένη στόχευση. Η προσπάθεια περιθωριοποίησης ενός απελευθερωτικού εγχειρήματος περνάει πρώτα από το ακρωτηριασμό των κοινωνικών του αναφορών. Οι κοινωνικές αναφορές ενός εγχειρήματος βρίσκονται στο ρίζωμα των αγώνων τόσο σε επίπεδο καθημερινής ζωής όσο και σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής. Από μεριάς κράτους δρομολογείται μια κατασταλτική στρατηγική που βασίζεται στην ηθική, ιδεολογική και νομική επιθετικότητα, στην αξιοποίηση της ισχύος όλου του θεσμικού εύρους μέχρι την πλήρη διαστολή του. Με το πρόσχημα της “κατάστασης έκτακτης ανάγκης” και τη ναζιστικής έμπνευσης πρακτική των προληπτικών συλλήψεων, έχουμε περάσει σε μια περίοδο που νομοθετεί η αστυνομία στις παρυφές του θεσμικού πλαισίου. Διατυπώνεται μια -έτσι κι αλλιώς τυπική- μετάλλαξη της δημοκρατίας από κοινοβουλευτική σε κυβερνητική. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο κρατικής επιθετικότητας προβάλλονται οι αναφορές σε «άνανδρους»(ηθική), «φασίστες» (ιδεολογική) και «άνομους» (νομική) από μεριάς κυβερνητικών αξιωματούχων όσον αφορά τους φυσικούς φορείς της αντιεξουσιαστικής/ αναρχικής αντίληψης. Δεν είναι τυχαίο ότι ο τρόπος με τον οποίο διαδραματίστηκε η εισβολή στο Ρεσάλτο προβλήθηκε δημόσια σε ευθεία αναλογία με την τακτική καταστολής «τρομοκρατικών/εγκληματικών» οργανώσεων. Η «μηδενική ανοχή» διαφημίστηκε με εκατοντάδες προσαγωγές, δεκάδες συλλήψεις και αντίστοιχες δημόσιες ανακοινώσεις κρατικής αγανάκτησης… μετρώντας την αντίστοιχη κοινωνική ανοχή.
Η παρακρατική δραστηριότητα συστρατεύεται τον τελευταίο καιρό με αυτήν ακριβώς την συγκεκριμένη λογική. Στο βαθμό που έχει διασταλεί η θεσμική επιθετικότητα δεν μένει τίποτε άλλο από την εξωθεσμική της προέκταση. Εμπρηστικές επιθέσεις και δολιοφθορές σε ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους αλλά και μεμονωμένους αγωνιστές -στο βαθμό που έχει εμπεδωθεί από τα φασιστοειδή η αναποτελεσματικότητα προώθησης του φοβικού συνδρόμου- επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό από τις κοινωνικές αναφορές, την υστέρηση των δραστηριοτήτων και το σύρσιμο σε μια συμμορίτικου τύπου αντιπαράθεση.
Με αυτόν τον τρόπο ευθυγραμμίζονται οι κυριαρχικές κατευθύνσεις με τελικό σκοπό την εγκληματοποίηση της αναρχικής αντίληψης και την φυσική της εξόντωση.
Η εντυπωσιακή κοινωνική απάντηση που δόθηκε στην εισβολή στο Ρεσάλτο αλλά και τους διωκόμενους του δημαρχείου Κερατσινίου, η έμπρακτη αλληλεγγύη και η γενικευμένη ηθική υποστήριξη, είναι βασισμένη στις κοινωνικές αναφορές τόσο του συγκεκριμένου πολιτικού-κοινωνικού εγχειρήματος όσο και του ευρύτερου χώρου. Η κατεύθυνση, επομένως, της απάντησης σε αυτή την κυριαρχική επιθετικότητα είναι το άπλωμα και το βάθεμα των κοινωνικών ριζωμάτων των απελευθερωτικών εγχειρημάτων. Με αυτό το σκεπτικό, η όποια στάση δεν μπορεί να περιοριστεί σε μια ευθεία και άμεση αντίθεση με τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς αλλά να δυναμώσει τις κοινωνικές αναφορές. Το πεδίο δράσεων συγκροτείται από την άρνηση και την ακύρωση των προσταγών της θεσμισμένης εξουσίας τόσο σε επίπεδο κεντρικών πολιτικών επιλογών όσο και στην μοριακή εφαρμογή τους σε επίπεδο καθημερινής ζωής.


πρωτοβουλία αναρχικών αιγάλεω
http://anarxikoiaigaleo.squat.gr/