Από την Ρωσία μέχρι την Ελλάδα, να τσακίσουμε τον φασισμό παντού

Την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010, η θεσπισμένη δικαιοσύνη καλείται να δικάσει στο μεικτό ορκωτό δικαστήριο Άμφισσας τους αστυνομικούς Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη για την ανθρωποκτονία του μαθητή γυμνασίου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Οι δυο αστυνομικοί το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008 κι ενώ βρίσκονταν σε περιπολία μέσα σε αστυνομικό όχημα στην περιοχή των Εξαρχείων, σταμάτησαν μια παρέα ανήλικων μαθητών και διαπληκτίστηκαν μαζί τους. Ενώ αρχικά υποχώρησαν αργότερα επανήλθαν στο σημείο, πεζοί αυτή τη φορά και αφού έβρισαν τους νεαρούς και τους προκάλεσαν δείχνοντας τα γεννητικά τους όργανα, στη συνέχεια τους έριξαν χειροβομβίδα κρότου-λάμψης. Οι νεαροί δεν διαλύθηκαν και τότε ο Ε. Κορκονέας τράβηξε το υπηρεσιακό του όπλο σημάδεψε και έριξε στους νεαρούς σκοτώνοντας έναν από αυτούς... τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλου. Τα γεγονότα που εξελίχθηκαν από εκείνη τη στιγμή και μετά είναι λίγο πολύ γνωστά παγκόσμίως.
Η συσσωρευμένη αγανάκτηση και οργή για την προκλητική συμπεριφορά, τις αυθερεσίες, τα εγκλήματα και τις δολοφονίες των ένστολων φρουρών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας κατά τη διάρκεια των ετών της μεταπολίτευσης, μετατράπηκαν σε μια στιγμή σε κοινωνική έκρηξη που απλώθηκε μέσα σε δυο μέρες σε όλη την Ελλάδα. Όμως η κοινωνικη έκρηξη ενάντια στην αστυνομία όχι μόνο εξαπλώθηκε γεωγραφικά αλλά και ποιοτικά. Τα αστυνομικά τμήματα δεν ήταν ο μόνος στόχος, ακολούθησαν αμέσως οι τράπεζες και αργότερα καταλήφθηκαν δημαρχεία και εργατικά κέντρα. Τα πανώ και τα συνθήματα στις πορείες δεν μιλούσαν για την κακή κυβέρνηση, κλείνοντας το μάτι στην αντιπολίτευση, αλλά μιλούσαν ενάντια στις δομές και τους θεσμούς της ίδιας της εξουσίας.
Με άλλα λόγια το γεωγραφικό έυρος που πήραν τα γεγονότα, το αυθόρμητο και ακηδεμόνευτο στοιχείο των κινητοποιήσεων, η αμεσότητα των στόχων όσων συμμετείχαν, αλλά και η πρόταση και η δημιουργικότητα που βγήκε μέσα από τα κατειλημμένα σχολεία, πανεπιστήμια και δημαρχεία, δεν μας επιτρέπουν να μιλάμε απλά για κοινωνική έκρηξη που καταλάγιασε σύντομα, όπως είχε γίνει παλιότερα στην δολοφονία του 15χρονου Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα, αλλά για κοινωνική εξέγερση που άνοιξε δρόμους ελευθερίας και έδωσε μια πνοή ελπίδας σε όλο τον κόσμο.
Όποια κι αν είναι η απόφαση του δικαστηρίου στην Άμφισσα, οι δικαστές και οι ένορκοι θα πρέπει να ξέρουν πως ο θεσμός της αστικής δικαιοσύνης είναι ο θεσμός που αθώωσε από τη χούντα μέχρι σήμερα όλους τους μπάτσους που δολοφόνησαν πολίτες και μετανάστες. Είναι ο θεσμός που καταδικάζει και φυλακίζει για ψύλλου πήδημα τόσους ανθρώπους στα σύγχρονα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών (από τις 13/1/10 βρίσκονται σε απεργία πείνας σχεδόν όλοι οι κρατούμενοι στη φυλακή Γρεβενών), ενώ την ίδια στιγμή προστατεύει όχι μόνο τα όργανα της καταστολής αλλά κυρίως όσους έχουν πρόσβαση στο χρήμα και στην εξουσία.
H κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν αυτή που έκρινε και έβγαλε ετυμηγορία για τους δολοφόνους μπάτσους του Αλέξανδρου αλλά και για το δολοφονικό σύστημα που τους οπλίζει, τους στηρίζει και τους επιβραβεύει. Αυτή η απόφαση πάρθηκε τελεσίδικα και καλά θα κάνει η εξουσία, που άλλαξε χρώμα αλλά κράτησε την ουσία της ακέραιη, να την λάβει υπόψη γιατί στην αντίθετη περίπτωση κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα φέρει η αμφισβήτησή της...
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΙΚΑΖΕΙΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
www.resistance2003.gr