Ανοιχτή επιστολή του πατέρα του Παναγιώτη Μασούρα

Κάποιος είπε ότι η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων. Δεν διαφωνώ απόλυτα, αλλά πιστεύω ότι είναι επίσης και κύριο συστατικό στις καθημερινές εκδηλώσεις των περισσοτέρων επιτυχημένων, σε μικρότερες ή μεγαλύτερες δόσεις, φαινομενικά αναξιόποινες, ουσιαστικά όμως αλλοτριωτικές.

Θέλω να πω σε αυτά τα παιδιά που βάζουν εκρηκτικούς μηχανισμούς και, χωρίς αυτό να ακουστεί σαν ευφημισμός, ένα ευχαριστώ για το ότι, μέχρι τώρα, έχουν προσέξει να μην προκαλέσουν θύματα και θέλω να τους επιστήσω περισσότερο την προσοχή, αν σκεφτούν να κάνουν κάτι στο μέλλον, να σκεφτούν καμιά φορά ότι όσο κι αν δεν το θέλεις, το ατύχημα δεν αργεί να γίνει.

Και ότι ακόμα κι αν ένα θύμα είναι ένοχο, όταν ανυποψίαστο χτυπηθεί, πάντα είναι ένα αθώο θύμα.
Θα πω και αυτό που διάβασα κάπου: Ένας επιτυχημένος επαναστάτης είναι κεφάλαιο για το έθνος, ένας αποτυχημένος είναι εγκληματίας.

Ωστόσο, θεωρώ ότι ένας εγκληματίας δεν μπορεί επʼ ουδενί να χαρακτηριστεί επαναστάτης ούτε καν αποτυχημένος.

Συνηθίζω να αποφεύγω να είμαι απόλυτος σε ό,τι λέω, το ίδιο θα εσύστηνα και στον κ. Γεωργιάδη του ΛΑΟΣ, όταν λέει κάποια πράγματα, να μην είναι τόσο απόλυτος, αρκεί να σκεφτεί ότι σίγουρα υπάρχει κάθε φορά τουλάχιστον ένας άνθρωπος πάνω στη γη που μπορεί να έχει αντίθετη γνώμη.

Θέλω να πω στον κ.Τσίπρα, τον οποίο συμπαθώ και ψήφισα, ότι δεν είχε ανάγκη ο κ. Χρυσοχοΐδης να στήσει ολόκληρη μηχανή στα Εξάρχεια, ώστε μέσω αυτής να φτάσει στην αλλαγή της αστυνομικής ηγεσίας. Αν ήμουν εγώ στη θέση του, αλλά κι εσύ αν ήσουν, πιστεύω θα επέλεγες να τοποθετήσεις άμεσα έναν συνεργάτη και άνθρωπο σαν τον κ. Οικονόμου στη θέση του αρχηγού της Αστυνομίας, τον οποίο είχα την τιμή να γνωρίσω από κοντά κι εγώ.

Όταν κάποιοι σου εμπνέουν εμπιστοσύνη, δεν είναι κολακεία να το λες, ασχέτως αν δεν τους ψήφισες και ούτε πρόκειται να το κάνεις, για τον απλό λόγο, ότι μπορεί να μην θέλω ή να μην μπορώ να εξασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα εφεξής.

Και ας είπε ο κ. Πάγκαλος κατά το χρονικό διάστημα των περασμένων ευρωεκλογών ότι όσοι δεν ψήφισαν είναι ζώα (ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ). Του ανταποδίδω τον χαρακτηρισμό, τον κατατάσσω σε συγκεκριμένη συνομοταξία και, αφού πλέον είμαστε πολλά (ζώα) και σε επάρκεια, υπενθυμίζω ότι στη ζούγκλα δεν υπάρχει εκλογικός νόμος.

Θέλω να πω στον κ. Γιακουμάτο ότι η μεταμέλεια και η συγγνώμη είναι καλά πράγματα, δεν εξωραΐζουν όμως πάντα και απαραίτητα, γιατί συνήθως έχουν το μειονέκτημα να συνοδεύονται από τα κουσούρια του χρόνου που χαραμίστηκε.

Θέλω επʼ ευκαιρία να εκφράσω την απορία που με βασανίζει όλον αυτόν τον καιρό, για το πώς ο γιος μου άφηνε την εκτός λειτουργίας μοτοσικλέτα του επί μακρόν στον κήπο του σπιτιού στο Χαλάνδρι, όταν κι εγώ και οι γείτονές του στο Γαλάτσι και κατά πολύ περισσότερο ο ίδιος γνωρίζαμε ότι παρακολουθείται στενά τον τελευταίο καιρό. Μπορεί πανέξυπνος να μην είναι, αλλά καχύποπτος είναι.

Όλοι συγκλονιζόμαστε από κάποια πράγματα στη ζωή μας και είναι κάποιες στιγμές που δύσκολα τις ξεχνάμε, όπως φαντάζομαι δεν θα ξεχάσουν ποτέ οι κάτοικοι της Αϊτής τις δικές τους στιγμές που βλέπουν και περνούν τώρα. Θέλω κι εγώ να αναφέρω δύο δικές μου, που μπορεί να θεωρηθούν ασήμαντες, αλλά εμένα μου έχουν μείνει.

Η μια είναι μια αξιοπρεπής φράση σπασμένη, μετά βίας συναρμολογημένη, του πατέρα Χατζημιχελάκη, την οποία μου είπε στο τηλέφωνο, το βράδυ της προσαγωγής του γιου του σε φυλακές απόστασης άνω των 500 χλμ. από το σπίτι του, και η άλλη είναι η εικόνα τους αξιοπρεπούς πατέρα Γιόσπα, που όταν συζητάμε εκεί έξω από την πύλη των φυλακών, όπως ανοιγοκλείνει το στόμα του, βλέπω να χοροπηδάνε μέσα τα υπογλώσσια.

Τελειώνοντας, θέλω να κάνω αναφορά σε μια ωραία δήλωση που έκανε αυτός ο σπουδαίος καφέ άνδρας που μένει στο λευκό σπίτι… ότι: «τα λεφτά θα γυρίσουν στη θέση τους, εκεί από όπου έφυγαν και τώρα λείπουν» και, αν το κάνει τελικά, σκέφτομαι ότι αξίζει να πάω, έστω και για μια μέρα, στην Αμερική και ας ξοδευτώ, προκειμένου να τον ψηφίσω στις επόμενες εκλογές τους.

Ομολογώ ότι κι εγώ έχω ξεκινήσει προ ημερών μια ανορθόδοξη προσπάθεια μεν απόσπασης χρημάτων εκ μίας τσέπης αλλά δίκαιης δε, μεταφοράς προς μίαν άλλη και βλέπω ότι έχει αντίστοιχες δυσκολίες με αυτές του Ομπάμειου σχεδίου.

Αντρέας Μασούρας